Cap. 41:

leges de ætate feciffe. Et in decima fuper eandem
Epiftolam homilia per voces Apoftoli, Non
Neophytum, afferit non effe intelligendum ado-
lefcentem, & profequitur: Apoftolus hic etatem
adolefcentiæ fignificare noluit. Nam profectò fi ado-
Jefcentiam fignare voluiffet, nihil dicere prohibebat,
Non adolefcentem. Ne ipfe quidem cùm ad Timo-
theam fcriberet, ætatem in Epifcopo fummoperè
inquirendam monuit, Nemo adolefcentiam tuam
contemnat. Apoftoli voces, Non Neophytum eo-
dem modo interpretatur Theodoretus: Apofto-
lus, ut exiftimarunt nonnulli, teneram ætatem non
ad
hæc
excludit. Beatus enim Timotheus
quem
>
fcripfit, adhuc adolefcens leges fufcepit. Quin ipfe
divinus Apoftolus, cùm effet adolefcens
eft. Et laudatum Canonem effe, non ab Apo-
ftolis, fed à Patribus, difertè affirmant quar-
difertè affirmant quar-
ta Toletana Synodus, & prima Aquifgranen-

fis.

vocatus

innovavit Urbanus fecundus. Quòd non folum modo adversùm Italos, fed etiam adversùm Francos innovarit, lucet ex Stephano ejufdem fæculi Auguftodunenfi Epifcopo, qui in libro de Sacramento Altaris docet vigefimo primo ætatis anno poffe Diaconum confecrari. At verò Cap. 12. ejufdem fæculi Doctor Sanctus Bernardus fuprà nobis dixit nullum ante vigefimum quintum in Diaconum, aut ante trigefimum annum poffe in Presbyterum confecrari, nifi fuerit ejufdem cum Sancto Malachia fanctitatis. Lucidè laudat noftrum Canonem, qui & in ordinandis exquirit iftam ætatem, & ob infignia ordinandi merita indulget præveniri. Hac igitur in re non concordabant Ecclefiæ, & antiqua difciplina videbatur ægrè reparanda. Hinc in Lateranenfi Synodo Alexander tertius emifit Canonem, quoad facros Ordines & Ecclefiaftica minifteria edixit requiri maturitatem ætatis, gravitatem morum, & litterarum fcientiam, ideoque neminem, qui trigefimum necdum compleffet annum, in Epifcopum eligi; nullum qui necdum attigiffet vigefimum quintum permifit in Decanum, Archidiaconum, aut Parochialem Prefbyterum promoveri, & adjunxit: Cùm autem af

cani & reliqui admoniti non fuerint præfixo à Cano-
nibus tempore in Presbyteros ordinati, ab illo re-
moveantur officio. Quæftio eft, Qui Canones à
Pontifice intelligantur, & funt variæ fententiæ.
Res tamen mihi videtur plana. Exiftimo Pon-
tificem refpicere ad Claromontanum Urbani fe-
cundi Canonem, quem in hocce compendium
redegit Lambertus Atrebatenfis Epifcopus: Nul-

Cap. 3.

Refpondeo Canonem effe antiquiffimum. ECap. 39 tenim in libro Apologetico fcribit Tertullianus de noftris Epifcopis & Presbyteris : Præfident probati feniores. Et in Præfcriptionum libro hæ-reticorum ordinationes dicit effe temerarias, leves, inconftantes, & adjungit : Nunc Neophy gos conlocant, nunc fæculo obfiridos, nunc Apofta-fumptus fuerit, fi Archidiaconus in Diaconum, De- Cap. 3. tas noftros. Eos de juniorum provectione non ar guit, quod univerfaliffimum Ecclefiæ Canonem nullus eo ufque præfumpfiffet prævaricari. Vel folùm, quod omninò eft ab Apoftolis inductum in Ecclefias, Presbyteri nomen evincit & in Epifcopis & in Presbyteris requifitam ab ipfis fuiffe virilem ætatem. Et dum Epifcopum Timotheum Paulus vocat adolefcentem, intelligit -juventutem, quæ & annum trigefimum comple-lus fiat Decanus in Ecclefia, nifi Presbyter, nultitur. Nam & Sancti Hieronymi fratrem Paulinianum, qui triginta erat annorum, Joannes Hierofolymeæ Epifcopus puerum appellavit. Quidquid fit de promoto per Prophetiam feu divinam revelationem Timotheo, quotquot ordinandis Sacerdotibus aut Diaconis annos præfigunt antiqui Canones, nullomodo inducunt novam legem, fed dumtaxat firmant avitam con-fuetudinem. Omnium antiquiffimus Neocæfareenfis aliud non ftatuit, quàm fuper trigefimo -Presbyteri anno ob folam fcientiæ aut vitæ eminentiam non poffe difpenfari. Quorumdam Epifcoporum compefcit exceffus & prævaricationes. Quocirca hic locum omninò habet à Sancto Auguftino in litteris ad Januarium fixa Regula: Illa que non fcripta, fed tradita cuftodimus, quæ quidem toto terrarum orbe obfervantur, dantur intelligi vel ab ipfis Apoftolis vel plenariis Conciliis commendata atque ftatuta retineri. At verò hæc univerfalis difciplina eft omni generali Concilio manifeftè antiquior: Eft ergo ab ipfis Apoftolis. Sanctus Joannes Chryfoftomus ac Theodoretus - dumtaxat volunt non fuiffe fcripto ab Apoftolis traditam.

Epift.

113.0 1.

Altera quæftio eft, Quis ordinandorum Sacerdotum ac Diaconorum ætatem ad. præfentis tandem temporis normam perduxerit? Refpondeo præfentis Synodi Canonem ab omnibus etiam Galliæ Ecclefiis non ftatim fuiffe admif fum. Hinc enim ipfum in Melphitana Synodo

lus Archidiaconus nifi Levita. Sub voce, Decanus, comprehenduntur quævis curata beneficia. Quod Decretum Pafchalis fecundus, Innocentius fecundus, Calixtus fecundus, Eugenius tertius, & variæ Provinciarum Synodi frequenter confirmarunt. Simoniacam puerorum hærefim conati funt per ipfum penitus eradicare. Sed plenam executionem inveteratus abufus impedivit. Hinc ipfum moderatus eft Alexander tertius: Permifit beneficia illa poft expletum vigefimum quartum ætatis annum acceptari à necdum ordinatis, ea tamen lege ut præfixo per Sacros Canones tempore debitum fuo beneficio ordinem acciperent; poft vigefimum quintum in Diaconos, poft expletum trigefimum annum ftatim in Presbyteros confecrarentur. Hoc eft enim tempus per Sacros tunc ufque Canones conftanter præfixum: Quare præfentem noftrum, & alios de hac ætate antiquiores Canones Alexander confirmavit. Verùm & hoc Decretum pertulit prævaricationes. Quare in Lugdunenfi Concilio ftatuit Gregorius decimus, ut omnis habens curatum beneficium intra annum, nifi illud vellet perdere, facro Presbyteratus ordine, atque ita plena officii fui capacitate infigniretur. Non differri ad annum, fed ultra non differri jus fit, atque ità indulfit completo vigefimo quarto ætatis anno accipi Presbyteratum. Varium fucceffum exindè difciplina habuit: Hodiernam formam dedit Sacrofancta Synodus Tridentina. Leo

Refpondeo ad quæftionem fuiffe jamdudum refcriptum à Gregorio nono per litteras ad Archiepifcopum Barenfem: Confultationi tuæ refpon- L. 1. tit, demus, quod eos, qui extra tempora ftatuta facros Ordines receperunt, characterem non eft dubium recepiffe, quos pro tranfgreffione hujufmodi, primo eis pænitentia impofita competenti, fuftinere poteris in fufceptis Ordinibus miniftrare Quod ipfum fu pra audivimus à Zacharia Pontifice refcribi ad Apoftolum Bonifacium. Quod contractum extra tempora conjugium fuerit olim fubftantialiter nullum, fateor cum Sancto Petro Damiani: Verùm ut de Baptifmo, Chriftiana confirmatio ne, aut Ecclefiafticis ordinibus iftud ipfum quis opinetur, nullum eft fundamentum.

Edicationes item Ecclefiarum eadem Sancta Synodus per pecu-
nias fieri nullatenus voluit.

Ipus: Antarados hodiè corrupta nuncupatione Torte
fa dicitur, ubi Apoftolus Petrus Phænicem circum-
in honore Dei Genetricis dicitur Bafilicam
fundaffe modicam, quæ multò populorum usque bo-

iens,

Cclefiarum Dedicatio eft adeò antiqua, ut à Sancti Petri Apoftoli Difcipulo, ac pri-diè frequentatur acceffu, & ubi Divinitùs per mo noftro Evangelifta Sancto Materno plurimas ejufdem Virginis interceffionem multa dicuntur ino in Belgio fuiffe dedicatas Ecclefias teftetur ma- digentibus fidelibus præftari beneficia. Eft Tyrenf gnum noftrum Chronicon. Maternus didice- Metropoli fuffraganea. Quod cum Chrifto Dorat à fuo Magiftro, de quo in Sacri Belli hi-mino jam dudum regnans idem Apoftolus, L. 22, C.3. ftoria fcribit Guilielmus Tyriorum Archiepifcocum magno Angelorum comitatu defcenderit

Fol. 235.

L. 8. C. 2.

£ap. 3.

Fol. 26.

22

ecoelis, & à Sancto Mellito Epifcopo exftru-) ctam Londinenfem Occidentalis Monafterii Ecclefiam confecrarit, teftantur Guilielmus Malmesberienfis, & in libro de Sancti Regis Eduardi vita Ailredus Abbas Rievallenfis. Quin imò Deiparæ Virginis Glaftonienfem in Anglia, & Santi Dionyfii prope Parifios Bafilicas, fuiffe ab affirmant in ipfo Chrifto Domino dedicatas

من

Anglorum hiftoria Nicolaus Harpsfeldius, & in Sancti Regis Ludovici vita Guilielmus Nangiacenfis. Quidquid fit de hifce exemplis, Sacras noftras, quas perfecutor Diocletianus dejecit per omne Imperium, ædes fuiffe precibus di catas teftatur in Ecclefiaftica hiftoria Eufebius Cæfarienfis. Et inter cætera, quæ Conftantini Imperium dedit Chriftianitati, beneficia & gau dia fcribit fuiffe Dedicationum feftivitates per urbes Lib. 10. fingulas, Templorum nuper ædificatorum confecrationes. Quòd ædificatam à fe Hierofolymis Ecclefiam, non ab uno Epifcopo, fed ab universa Tyria Synodo confecrari jufferit laudatus Conftantinus, affirmat in ejus vita idem Eufebius. Eufebiana erat ifta Synodus, & Sanctum AthaLib. 4. nafium iniquiffimè damnaverat, ideoque fcribit cap. 44. Martyr Theophanes: Sanè veritatis fama obtinuit magnum Athanafium, Tyro fugientem, acceffiffe Hierofolymam, & conceptis precibus loca orationibus &o facrificiis deftinata Sancto inunxiffe unguento, ante impiorum adventum confecraffe. Hæc enim confecratio eft Sacramenti genus, ideoque ipfum Hæreticis numquam credidit Ecclefia. Nec dumtaxat antiquum eft, fed etiam femper fuit necceffarium hoc Sacramentum. Hinc enim laudatum Athanafium, quod in nova necdum confecrata Bafilica Pafchalem Synaxim celebraffet, apud Imperatorem Conftantium graviffimè aceufavit, & ad multam Apologiam compulit eadem Eufebiana factio. Et quidem por fibi à numerofiffimo, quem reliqua Bafilicæ non ca& qui in ipfis conftringi pertinaciter perent, nollet, populo injectam neceffitatem fe excufafavit ille, & per Antecefforum fuorum fimilia difpenfatoria exempla. Etiam de quadam fuæ Dioecefis Ecclefia ad Theophilum fuum Patriarcham fcripfit Sanctus Synefius Prolomaidis Epifcopus, Pentapolitane Provincia Metropolita: Quod hoftili excurfione compulfi homines necefEp. 67. farid ibi precati funt, non ea res locum illum confecrat. Affirmat ac demonftrat non fimplici facrificio, fed grandi ac multifaria precum & Sacrorum rituum paratura Ecclefias confecrari. Et addit de confecratis per Arianos Ecclefiis: Privati juris babentur. Hanc foedam notam à Hierofolymitanis Ecclefiis divertere volens Athanafius, fecit quod ftatim audivimus à Sancto Theophane. Et licet ipfas refacratas non legamus, res tamen non caret fundamento. Quidquid fit, lucet Ecclefiarum confecrationes effe antiquiffimas, & haud dubiè Apoftolicum inftitutum effe è Synagoga mutuatum affirmat Felix quartus. Ejus radicem aperit laudatus Synefius: Sacris illis cæremoniarum elementis & vocibus numen adducitur. Nempè ut fingulari gratia illic affiftat, & fuorum fidelium poftulata exaudiat. De Lateranenfi Bafilica ad Tarraconenfem Ar

chiepifcopum fcripfit Clemens fextus: illam Bea-
tus Sylvefter nove fanctificationis & Chrifmationis Lib. 5. c.
genere dedicaffe legitur. Affirmat hujus confecra- tit. 9. 2.
rionis ritus à Sancto Sylveftro fuiffe auctos va
riè & ornatos. Res non eft hujus loci.

Et fieri, præfertim poft datam Chriftianis à
Conftantino pacem, cum fumma celebritate
confuevit hæe confecratio. Quod enim omnem
Tyriam Synodum Conftantinus ad Hierofoly-
mitanæ Bafilicæ dedicationem invitarit, fuprà
nobis dixit Eufebius Cæfarienfis, & adjungit:
Sacerdotes precibus & difputationibus banc ce-
lebritatem adjuvabant. Et in alio ejufdem libri
capite His omnibus præfto fuerunt certi Mini-
firi. Nam ex ipfa Curia delegati erant spectata
probitate viri, qui Imperatoris fumptibus celebri-
tatem hanc illuftrarint. Horum facilè Princeps fuit
Marianus fide & prudentia vel ipfi Imperatori ne-
ceffarius. Hic fe Imperatoris voluntati cafliffimum
&integerrimum Miniftrum præbens, cum gratia
quadam & fuavi humanitate, tum fplendidis con-
viviis & lætis compotationibus cœtum illum bono-
rificè tractabat. Jam pauperum nudis corporibus,
& cæterorum tum virorum tum fœminarum infini-
te penè multitudini, in fumma victus inopia o
reliquarum opportunitatum egeftate pofitæ, prolixè
& abundanter pecunias & veftes largitus eft. Quæ
omnia in Antiochenæ etiam Bafilicæ Encæniis
fuiffe à Conftantio Augufto fervata, authenti-
cis teftimoniis poffit oftendi. Et inter reliquas,
cur novam fuam Bafilicam ante Pafcha dedi-
care non potuiffet, rationes Sanctus Athana-
fius adduxit & hanc. Enconiorum feftum celebra-
re ante tuum Decretum, prorfus nefarium fuif-
fet. In fua Apologia alloquitur eundem Impe-
ratorem Conftantium. Et ad Sidonium Apolli-
narem Alvernenfem Epifcopum, qui ad Bafilicæ
ded
dedicationem invitaverat, refcripfit S. Avitus
Viennenfis Archiepifcopus: Provideat Deus epu-
las multitudini tibi conviva. Ibi pauperum cibus,
olei cado & farris hydria perfiftente, cumulabitur. Ibi
fi vel quinque panes fuerint, geminum piscem provi-
diffe fufficiat. Illud autem fidus poft hæc miraculo-
rum experimenta promitto, quod Chrifto pauperum
fuorum conventui minimè defuturo, quanto plura po-
pulorum millia collegeris, plures cophinos reporta-
bis. Cujus piiffimæ liberalitatis habemus plura.
teftimonia. Aliud eft lapideum, aliud vivum &
verum Dei templum: Templum Deierim Sanctum
eft, quod eftis vos. Nec noftra dumtaxat ani-
ma, fed etiam corpus habet iftam dignitatem :
Nefcitis enim quia corpora veftra templum funt Spi-
ritus fancti ? Lapidea templa funt vivi & veri
imago & figura. Illorum item confecratio hujus
Baptifma repræfentat. Hinc uti hoc, ita & iftam
folemni & larga agape olim honoravit Ecclefia.
Impenfas donabant Principes aut Proceres : &
ipfarum melior portio cedebat Epifcopis. Nec
dubitandum quin ipfis etiam evectio, manfio,
& commeatus fuerit fuppeditata.

Defecit pedetentim ifta Principum & Proce
rum pietas, ac interim Epifcopi ejus emolu-
mentis noluerunt orbari. Gratiam funt conati
vertere in debitum, & ipforum aliqui attentarunt
iftas exactiones, adversùm quas ftatuit fecunda
Brac-

Lib.
4.
cap. 45.

Cap. 43.

Ep. 25.

Cap. 5.

CONCILIUM

ut

tiit Albertus Hoftienfis Epifcopus, Cardinalis Legatus Innocentii fecundi. Adeò graffatum fuit malum, ut adverfus Gerardum Engolifmensem Epifcopum, laudati Honorii in Aquitania Legatum, fcribat Arnulphus Epifcopus Lexovienfis: Cap. 1. Bafilicarum Dedicationes, Altarium benedictiones codem quo cætera more tractafit, ut planè nihil faciendum putares, quod non alicujus emolumenti aufpicatio præveniret. Per plures iftius fæculi Synodos vix potuit evelli.

Braccarenfis Synodus: Placuit ut quoties ab aliquo fidelium ad confecrandas Ecclefias Epifcopi invitan tur, non quafi ex debito munus aliquod à fundatore requirant, fed fiipfe quidem aliquid ex fuo voto obtulerit, non refpuatur, fi verò aut paupertas illum aut neceffitas retinet, nihil exigatur ab illo. Adeò olim in Gallia invaluit ifta exactio, alcaria, vel Ecclefias gratis fine præmio benedicere pro magno privilegio Epifcopi addixerint obfervantioribus Monafteriis. Lucet ex prima formula apud Marculfum Monachum. Et tale privilegium Corbeienfi Monafterio dedit Bentefridus Epifcopus Ambianenfis: Altaria Epifcopus benedicat fine pretio. Etiam Vezeliacenfi Monafterio dedit Nicolaus primus: Subjungimus, ut locum avaritia fecludamus, nullum de Sacerdoti. bus pro confecratione Bafilicæ audere Xenii loco quiquam accipere. Et eifdem verbis confirmavit Joannes octavus. Eorum diplomata exftant apud Tom. 3. Lucam Dacherium in Chronico iftius Monafterii. Exftat & Diploma, quo datum Corbeienfi Cœnobio à Bentefrido privilegium novavit & auxit Leo nonus: Epifcopus Ambianenfis Altarium&Bafilicarum confecrationem differre non debebit, nec aliquod proptereà munus expofcere. Et Auregniacenfi Monialium Coenobio Innocentius tertius: Ne pro confecrationibus Altarium vel Ec. clefiarum Dioecefanus Epifcopus fub obtentu confuctudinis, vel quolibet modo alio quidquam exigere vel extorquere præfumat. Et hinc difciplinam reparaturus Carolus magnus fancitum voluit à fecunda Cabilonenfi Synodo: Pro dedicandis Bafilicis nibil accipiendum eft. Firmavit fub Ludovico Pio fecunda Synodus Aquifgranenfis. Nullus Epifcoporum pro Dedicatione Sande EccleCap. 16. fi aliquid exigere præfumat. Qui fuerit convi dus, canonicæ fubjaceat difcipline. Et hinc Hedenulpho Laudunenfi Epifcopo, ne pro Ecclefiarum confecrationibus aliquid quovis ingenio venaretur, tanquam lucidam Simoniam rigidiffimè per Canonicas, apud Jacobum Sirmondum exftantes, litteras interdixit Hincmarus Metropolita Remenfis. Laudatum Braccarenfem Canonem etiam innovavit, fuum fecit, & ad omnem Franciam extendit fub Adriani fecundi Pontificatu celebrata Synodus Wormatienfis. Hæc ergo omnia confirmat & præfens Canon. Et hinc Guidonem Mediolanenfem Archiepifco- | Cap. 2. pum ad abjurandam omnem pro confecrandis Bafilicis exactionem cum alia varia Simonia compulit etiam Sanctus Petrus Damiani. Quare non dubitem, quin hunc Canonem Victor item fecundus ediderit in fua Florentina Synodo.

Tom. 6.

Lib. 2.

Ep. 46.

Lib. 1. cap. 5.

Tom. 2.

Laudatus Cardinalis Albericus Londinenfi fux
Synodo indidit & hunc Canonem: Si quis Epif-
copus in Diœcefi fua per alium Epifcopum Ecclefiam
confecrari fecerit, Apoftolica auctoritate prohibemus,
ne quid indè ultra procurationem ejufdem Epifcopi
exigat. Ubi nafcitur quæftio, cur potiùs Vica-
rii ac Delegati quam fui ipfius procurationem
pifcopales proventus effe præftita à folis propriis.
permittatur Epifcopus exigere? Refpondeo E-
ovibus Paftoralia ftipendia, ideoque Epifcopum
ad alienæ Diœcefis Minifterium ex ipfis non obli-
gari. Hinc enim & vacantium Ecclefiarum Vi-
fitatoribus fuas procurationes addixit Gregorius
Magnus. Verùm uti horum, non à populo,
fed à vifitatæ Ecclefiæ fubftantia, ita iftorum
Delegatorum ftipendia, à delegante Epifcopo
debent exigi ac perfolvi. Quod notandum eft
illis Epifcopis, qui Pontificalis officii habent
Vicarios aut Suffraganeos, de quibus apud A-
drianum fextum queftus elapfo fæculo fuit Nu-
rembergenfis Germanorum Procerum Conven-
tus: Cum Ecclefias ac templa prætenuia quidem
Deo dicant facrantque nonnulli Suffraganeorum, fub-
ditos per fe utcumque egeftate laborantes
Super-
fluis minimeque neceffariis fumptibus onerant. Ne-
que boc contenti, quin munera quoque, & illa qui-
dem immodica, à mifera plebecula exigant. Et re-
verà indignum, ac ab omni juftitia alienum eft,
ut opulenti Epifcopi ad Pontificalis, quod per il-
los ipfos expleri Sacri Canones rigidiffimè man-
dant, officii alendum Vicarium cogant aut per-
mittant miferam plebem fimilibus exactionibus
vexari. Non ad luxum, fed ad laudatæ plebis
folatium Chriftiani Principes ac alii fideles Epif-
copalibus Cathedris divitias donaverunt. Et num-
quam crediderim Cardinalem Albericum ab hac
alieno ad confecrandam Ecclefiam Delegato E-
Regula deceffiffe. Aliud non vult, quàm ab
pifcopo nihil undequaque poffe exigi, nifi mode-
ratas procurationes.

Verùm plena obedientia non eft ftatim fecuta. Hinc enim Joannes & Benedictus, Pafchalis fecundi per Galliam Cardinales Legati, in prima fua Pictavienfi Synodo ftatuerunt: Nullus Epif copus pro Ecclefiarum benedictionibus munus acciCap. 4. piat. Et Joannes Cardinalis de Crema, Honorii fecundi per Angliam Legatus, in Londinenfi Synodo: In dedicationibus Ecclefiarum non cappa, non tapetes, non manutergia, non baccilia, & nihil omninò per violentiam nifi fpontè oblatum fuerit, penitùs exigatur. Quod ipfum in alia Londinenfi apud Gervafium Monachum Synodo repe

Cap. 2.

Eodem fenfu accipio Alexandri tertii, exftans apud Gregorium nonum, Refcriptum ad Vigi L. 5. tit. 3. lienfem Epifcopum: Confultationi tuæ taliter ref pondemus, quod nihil pro Ecclefiarum confecratione Cap. 10. potes vel debes præter procurationem, exigere. Loquitur de propria Vigilienfis Diœcefis Ecclefia. Nempè pauper eft hodiè, & tunc erat Vigiliarum Epifcopus, ideoque gaudebat jure Hartvici Bremenfis Archiepifcopi, de quo rebus omnibus exfpoliato fcribit in Sclavorum Chronico Arnoldus Abbas Lubecenfis: Epifcopus ex bis, quæ de Cathedraticis vel Ecclefiarum confecrationibus confequi poterat, fuftentabatur. Com- Lib. 3. petentibus opibus inftructi Epifcopi obligantur cap. 21. æmulari Theodoricum Lubecenfem Epifco

24

eandem Ecclefiam fufpendat, & fic Parochiani per
tantum tempus à Miffa & omni Sacramemto fint fu-
Spenfi, eft Simoniacus & Hæreticus. Videtur mihi
hic articulus, fi quidem loquatur de folis opu-
lentis aut idoneis Epifcopis, non carere funda-
mento. Et certè quòd Cleri deformata, per ava-
ritiam præfertim, difciplina Albigenfibus, Wi-
cleffiftis (prout & Lutheranis ) aliquid anfæ de-

de quo laudatus Arnoldus: In confecratio- || pum, nibus Ecclefiarum magis omnes de propriis fumptibus, & curatione ftudebat procurare, quam fua jucunditate alios importunè gravare. Inter primævos Joannis Wicleffi difcipulos fuit Joannes de Purneye, cujus hunc etiam articulum refert Henricus Cnyghtonus Epifcopus nolens confecrare Ecclefiam pauperrimæ Parochiæ abfque quadraginta folidis, ubi tota Parochia non fufficit folvere, & fiderit, eruditis ad Eugenium quartum litteris quadraginta denarii sufficiant, per quadraginta dies 'demonftravit Julianus Cardinalis Cæfarinus.

L. 3.

A. 1382.

Tem placuit ut nullus Clericus vel Monachus, vel alius aliquis eis Episcopatum vel Abbatiam, vel Presbyteratum emere præfumat. Sed neque Comes

I

1a pro

,

communione

vel alia ulla Poteftas eadem vende-
re, aut pretium pro eis accipere audeat. Quòd fi quis hoc tranf-
greffus fuerit, nifi refipuerit, & dignè fatisfecerit,
privetur.

D

SCHOLION.

ram fanctam ac omnem ferè Orientem Chrifto reftituit? Et tamen de ipfo fcribit in fui Cœnobii Chronico Rudolphus Abbas Sancti Trudonis: Dux Godefridus, qui pofteà Hierofolymam L. E Laicis Principibus Ecclefiarum Antiftites nominare attentantibus rectè ad Guilielmi profectus eft, totam Abbatiam noftram fuo mancipat fecundi Siculorum Regis Capellanum fcripfit fervitio. Addit quòd nobiliter natum quidem, Petrus Blefenfis: Peremptorium eft in Principe vel fed per omnia ineptum Monachum Herimanauram adorare munerum, vel favorem quærere per- num nominarit in Abbatem, & profequitur: fonarum. Affirmat vel ob munus à manu, vel Fratres vehementiffimè reclamabant, tum quia ad ob munus ab obfequio paffim attentari iftam vio- talem curam eum inutilem omninò fciebant, tum quia lentiam. Eft enim Simonia Neophytorum, feu metuebant de promiffa ab eo Duci pecunia totam vaNeophytos etiam exaltans hærefis, quam è Gal- ftandam Abbatiam. Nec fuit vanus timor. ProJia ejeciffe laudatur Magnus Gregorius. Circa miffe enim pecuniæ fecuta folutio Abbatiam exhæc tempora adeò graffata fuit per Europam, haufit, & redegit ad panis inopiam ac fœdam ut Burgundiæ Reges ex leprofo ifto quæstu qua- mendicitatem. Nempè Godefridus hæc didicefi victitaffe fcribat Ditmarus Epifcopus Merfe- rat à fuo avunculo & anteceffore Godefrido, cuburgenfis. Ipfa infatuatus adeò fuerat Imperator jus Capellani in Ecclefiafticis Prælaturis diftinConrardus Salicus, ut filius & fucceffor, præ-guebant fpiritualis poteftatis & divinæ confecrafentis Synodi tempore regnans, Henricus tertius ipfi exindè timuerit fempiternam damnationein, ideoque & de fua anima anxius ftuduerit peftem eradicare. Et omnes illi Epifcopi, quos in Remenfi Leo IX. ac in Lugdunenfi Synodo degra davit Hildebrandus Subdiaconus, ab Henrico Francorum Rege Epifcopatum emerant, aut ab ejus patrem Roberto. Quis ifto fæculo Princeps fanctior Godefrido Lotharingiæ Duce, qui pro Divino honore avita patrimonia vendidit, exiit exulatum cum electa nobilitate Galliæ, & Ter

tionis officium à temporalium proventuum jure lac beneficio: Iftud folùm effe Simoniæ obje &um prædicabant publicè, ideoque hoc à Prin cipibus fine fcrupulo poffe vendi. Pagenfes Ecclefiæ Domicelli Patroni eodem modo tractabant. Et hofce errores & fordes præfens Canon. damnat ac profcribit. Rectè addit: Vel aliquis alius pro eis. Quòd enim etiam mediatores Simoniam committant, & incurrant omnes Simoniacorum pœnas, lucet ex Canone Chalcedonensi.

CANON