fim omninò poffint enormibus præfertim criminibus infligi. Laxata difciplina Matrem Ecclefiam fua poteftate non fpoliavit. Ita poft interpolatam publicam pœnitentiam fœdiores quidam incæftuofi dudum adhuc fuerunt privati omni jure ineundi matrimonii. Et quidam rapaces jure negotiandi. Et noftri feptimi Gregorii tempore vigebat Regula, quæ Regem anno integro in Papali excommunicatione fordefcentem exuebat omni jure Regni. Nemo tunc Chriftianus de ipfa dubitabat. Et etiamnum in Gallia vigere legem, quæ nullum Hæreticum regnare permittat, adfirmat Jacobus Auguftus Thuanus. Ex hac Henricus quartus nuper non nifi facta folemni fidei profeffione admiffus fuit ad Regnum. Et de Imperatore, Regibus, Ducibus, Principibus, Marchionibus, Comitibus, cunctifque aliis Laicis Poteftatibus, duellis in fua terra locum permittentibus, ftatuit Sacrofancta Tridentina Synodus: Eo ipfo fint excomSeff. 25. municati, & jurifdictione ac dominio civitatis, ca cap. 19. ftri, aut loci, in quo vel apud quem duellum fiert permiferint, quod ab Ecclefia obtinent, privati intelligantur,& fi feudalia fint, directis dominis ftatim acquirantur. Et de ipfis duellantibus ac eorum patrinis: Excommunicationis, ac omnium fuorum bonorum profcriptionis, & perpetuæ infa miæ pœnam incurrant. Non minorem in totum Regnum, quàm in unam ejus Civitatem, non item minorem in directum, quàm in utile ipforum dominium Ecclefia habet poteftatem. Uti ergò utili ac feudali, ita directo unius civitatis, adeoque & totius Regni dominio poteft omninò privare. Hinc enim utroque ipfos, fi quidem Reges forent, exuit cum fuis patrinis duellantes Generalis eft enim ifte Canon, adeoque non folam plebem, fed & ipfos Reges comprehendit. Nifi quis dicat ipfum fimilem aranearum telis, folas mufcas capientibus, & per aves confuetas lacerari. Attamen non de Regibus, fed de folo Germanico Imperatore Gregorius nofter dictavit SCHOLION. Epifcoporum non folam tranfmigrationem, fed & translationem, uti & Apoftolicis Canonibus adverfam, rigidiffimè olim damnavit Nicæna Synodus. Damnavit adversùm Arianos, Patriarchales omnes atque alias eminentiores Cathedras hac arte conatos invadere. Eandem ab Eufebiana ipforum factione non derelicam, variaque fraude fucatam laica communione etiam in fine privavit Synodus Sardicenfis. Nec fine fundamento. Epifcopi enim fine competenti caufa translatio eft fpirituale adulterium, nequaquam minus carnali, cui eandem poenam antiqua Ecclefiæ difciplina inflixit. A vitio ifto alieniffima femper fuit omnis olim Latina Ecclefia, præfertim Romana. Et hinc Imperator Bafilius, quo octavam Synodum, à Venerabili Marino Romanæ Ecclefie Diacono, Adriani fecundi Pontificis Legato, ac ejus pofteà fucceffore, celebratam ac rigidiffimè confirmatam exfufflaret, dixit laudatum Marinum fuiffe translatum, ideoque illegitimum Pontificem atque intrufum. Refpondit verò Stephanus fextus Pontifex Qui dicunt Marinum antea fuisse Epifcopum, ideoque ad aliam Sedem non potuiffe transferri, oftendant boc. Et in litteris ad laudatum Stephanum Stylianus Neocæfareæ Metropo lita: Illa que contra integerrimum ac revera fan&iffimum Papam Marinum confinxit Photius, que loco ponis ? Quæ te non ignorare certò fcimus, quemadmodum & litteræ tuæ ad Bafilium Imperatorem noftrum declarant. Affirmat translationem ex caufis poffe fieri, attamen Marinum nullatenus fuiffe translatum: Photii id effe figmentum. Primus enim translatus Pontifex fuit Formofus, Portuenfis antea Epifcopus, iftaque novitas tot horrendis fcandalis dedit anfam. Palmare defuncto Formofo à Sergio tertio impofitum crimen audi à Luitprando Diacono Ticinenfi: Cùm Portuenfis effes Epifcopus, cum ambitionis spiritu Ro- L. I. c.8. manam univerfalem Sedem occupafli. Quin & il lum adhuc vivum ob attentatum iftum ambitum damnarat in fua Romana Synodo Joannes Octavus. Et Sergius tertius & Stephanus feptimus voluerunt omnem translationem effe adulterinam atque damnatam intrufionem. Et in Romana fua Synodo ftatuit Joannes nonus: Quia necessi tatis caufa de Portuenfi Ecclefia Formofus pro vitæ merito ad Apoftolicam Sedem provectus eft, ftatuimus & omninò decernimus, ut id in exemplum nullus affumat, præfertim cùm Sacri Canones hoc peo nitus interdicant, & præfumentes tanta feriant ultione, ut etiam in fine Laicam eis prohibeant communionem. Laudat Canonem Sardicenfem. Etiam Joannis decimi & Joannis decimi tertii translationem notant graviffimi Scripto res. transferre poffit, Formofo Pontifici ibidem fup res. Maculofos Pontifices per Laicam Principum violentiam fuftinuit tunc Apoftolica Se-plicat Sanctus Fulco Archiepifcopus Remenfis. des, ideoque & increvit iftud malum. Nam & Nempè Gallicana Ecclefia jam à Riculphi MoClemens fecundus, ad ipfam repurgandam da- guntini Epifcopi temporibus admiferat famofas tus ab Henrico tertio Imperatore, antea fuerat antiquorum Pontificum Decretales Epiftolas, Suigderus Epifcopus Bambergenfis. Ipfe inte- in quibus Sanctus Evariftus difertè affirmat Erim ad Joannem Pæftanum Epifcopum Salerni- pifcoporum translationes fieri non poffe fine netanæ Metropoli incardinandum potuit ægerrimè ceffitate inevitabili, ac Apoftolica authoritate. induci, nullamque deinceps translationem vo- Affertionem hanc, uti & Innocentius tertius, luit fieri, nifi ob caufam neceffariam, ex qua fundat in fpirituali inter Epifcopum atque Eccleoriatur major utilitas, ficut major affumitur Sedes . fiam matrimonio, quòd Divini fit juris, ideo Attamen ejus ufque ad feptimum Gregorium que non nifi Divina poteftate poffit folvi. plerique fucceffores fuerunt translati, atque ita malum adeò crevit, ut quafi non potuerit eradi. cari. Gregorius poteftate ifta eft parciffimè ufus: Nullum umquam tranftuliffe legitur, nifi Hugonem fuum in Gallia Legatum ex Dienfi Ecclefia ad Lugdunenfem. Nequidem à Cardinali Bennone fuit hac in parte notatus. Quaregni Bafilii Cæfarienfis Epifcopi, ac per Pontividens morem auferri non poffe, reduxit ad antiquos Canones, fanciens poffe fieri, verùm ex fola neceffitate, & per folam Apoftolicam Sedem. Et hinc Henrico primo Anglorum Regi, volenti Herveum Bancorenfem Epifcopum transferri ad Ecclefiam Lexovienfem, refpondit Sanctus Anfelmus: Hoc facilè fieri non intelligo.philum Patriarcham Sanctus Synefius Ptolomaipift. 126. Ait opus effe magna caufa, utriufque Metropolitæ & omnium Provincialium affenfu, & ApoEpift. 6, Aolica auctoritate. Faciles nimium, licet ad pre t. 3. E. ces Regias, Polonorum translationes graviter arguit item Pafchalis fecundus. Etiam Guitberto Anti-Papæ fuit inter alia objectum, quod anteà fuiffet Ravennatum Epifcopus. Translationes graviter apud Othonem Frifingenfem Epifcopum L.3. c. 6. arguit etiam Eugenius tertius, affeverans fieri non poffe fine graviffimis caufis, & fuo affenfu. 9. Quocirca Papalis confenfus neceflitatem effe novum ab Innocentio tertio inductum jus, maL. 6. c. 8. lè fcripfit Parifienfium Archiepifcopus Dominus Petrus de Marca. Non folùm laudato Innocentio, fed etiam noftro Gregorio jus iftud eft longè antiquius: Ambo ipfum adversùs Metropolitarum Attentata dumtaxat innovarunt. Etenim Ebbonem Remenfem Archiepifcopum fuiffe à Gregorio quarto translatum ad Hildeshemenfem Ecclefiam, teftatur in litteris ad Nicolaum primum Pontificem Synodus Tricaffina. Quis nefciat duriffimos obices, quos paffa eft Sancti Ar&tari Namnetenfis Epifcopi translatio ad Metropolim Turonenfem? Eam tentare nequaquam præfumpfit Gallicana Synodus, fed faciendam fupplicavit, tandemque per Regias preces impetravit ab Adriano fecundo. Caufa erat Namnetenfis civitatis per paganos Nortmannos occupaEpift. 45. tio atque deftructio: Eam tamen ut minùs fuffi L.4. C. 1. cientem acerrimè impugnavit Hincmarus Me- Suppofititiæ funt ifte Decretales Epiftolæ, Epift. 2. cam Diœcefim Primatis. Ita habes ex ejus litteris Epift. Epift. 67. 23. dis Epifcopus, dicta Provinciæ Metropolita. Si tima auctoritas eft auctoritas Patriarchalis: Uti 39. 37. 39. La.C.. 14 230 mitatem, & cun&tam de ipfa difpenfatoriam gratiam accipere femper debuerunt à Sede Apoftolica. Hinc fine Sancti Cœleftini confenfu Sanctus Proclus nequiit in Regiæ civitatis Cathedram tranfportari. Uti item quidam, per Romanum præfertim ac Antiochenum Patriarchatum, Metropolitæ præviæ confirmationis jus fibi frequenter arrogaverunt, ita & jus faciendæ translationis. Et hoc per præfentem Dictatum Gregorius feptimus Sedi fuæ reparavit. Dictavit pro folo Romano Patriarchatu: Aliis Patriarchis in nullo voluit præjudicatum. va voce Hieronymus Seripandus, Archiepifco- nerat. Quam Græci etiam fchifmatici Epifcoporum translationes fuerint averfati, lucet ex Conftantino Harmenopulo, qui ipfas vetantem Antiochenum Canonem inferuit fuo Codici, & addidit hoc Scholion: Synodica Michaelis Patriarcha fententia permittit translationes Epifcoporum fieri ex Tit. 4. judicio illius, qui Primas inter eos eft, ufu fic pofcente ad majorem fructum. Requirit duas conditiones: Majorem Ecclefiæ fructum, & ad fenfum Primatis, feu Patriarchæ. Et fupponic ufque ad iftum, utique Cerularium, Michaelern nec ex iftis caufis licuiffe. Et Conftantinus. Cabafilas 317 Notanda funt ejus verba, Neceffitate cogente. Ab ipfo etiam Pontifice faciendam translationem non folùm ad utilem, fed etiam ad neceffariam caufam adftringunt. Qua in re excedere cœpit Bonifacius nonus, de quo Theodoricus à Niem: Bonifacius prætextu ftructurarum, quas fecit fie-Dyrrachienfium in vetere Epiro Metropolitanus ri, gentium armigerarum quas tenuit, ut multas in jure Græco-Romano propofuit hanc quæftiopecunias posset exigere, plerofque Archiepifcopos, E- nem: An oportet eum, qui electus eft, & fufcepit pifcopos, Abbates, & alios Ecclefiafticos Prælatos, dignitatem, amplexufque eft, transferri? Con- L. 8. f. præfentes in ejus Curia vel abfentes, infcios & invi- fecratum transferri non poffe habet pro certo, tos, vel fimpliciter abfolvit à Prælaturis fuis, & ambigitque de folo Electo, qui electionem adaliquando ad titulares Ecclefias tranftulit feu promo miferit. Qui enim ipfam non admifit, non eft vit, dummodo pacta essent pecuniarum fummæ, Electus. Et Demetrius Chomatenus Bulgaroquantùm volebat. Quod ipfum queritur Thomas. rum Archiepifcopus refpondit:. Hoc Canonicum Walfingamenfis, addens Joannem, quem invi-quidem non eft, neque fcriptæ aut non fcriptæ Eccletum Lincolnia Ceftram tranftulerat, maluiffe Cantuariæ Monachum vivere & mori, quàm ita fieri Epifcopum Ceftrenfem. Et hinc inter varia, quæ Pifano Concilio fpopondit Alexander quintus, fuit & hic articulus: Dominus nofter Sacro approbante Concilio, difponit non facere translationes de invitis, nifi parte vocata & audita, de confenfu majoris partis Cardinalium. Nifi ex caufis juftis & rationabilibus. Excedere rursùm cœpit Joannes vigefimus tertius, in quem Joannes de Scribanis Conftantienfis Synodi Promotor produxit hunc decimum octavum articulum: Joannes Papa plerofque invitos de fuis Ecclefiis tranftulit, ut viduatas cariùs vendere poffet. Et hinc laudata Synodus edidit infignem Canonem, cui hæc Epigraphe: Ne Prælati transferantur inviti. Et hoc Decretum laudavit in Mantuana Synodo Seff. 39% Pius fecundus Pontifex, Regis Chriftianiffimi Legatis refpondens: Commendafis nobis nobilem populum Januæ, qui commendatiffimus nobis erit, fuis meritis, & Regia commendatione. Petiviftis Archi-Præfulem ejus urbis tamquam læfæ Majeftatis reum, ad aliam Ecclefiam transferri. Obftant defiderio veftro Decreta Summorum Pontificum, quæ Prælatos invitos non cognita caufa cognita caufa transferri prohibent: Quod etiam in Conftantienfi Concilio exftitit repetitum. Placeat tamen vobis requirentibus caufam adversùs eum committere, & juxta Canonicas Sanctiones procedere. Exftant hæc apud Lucam Dacherium. Quod Sanctiffimum Decretum confirmavit Synodus Bafileenfis. Et Tom. 8. f. 296. certè inviti Epifcopi translatio rigidiffimè damnata eft per Felicis tertii Romanam Synodum. Seff. 23. Translationes omnes aboleri, aut certè intra neceffariam caufam juxta præfentem Dictatum circumfcribi urferunt apud Tridentinam Synodum per litteras etiam Sanctus Thomas de Villa-Nova, Valentinus apud Hifpanos Archiepifcopus, & vi fiaftice traditionis. Fit autem fæpè jubente Princi- tes L. 2. C. 21. ideoque ab Arfenio Patriarcha damnatus. Et hinc infamiter degradari, & durè puniri metuens Germanus, propria fponte Patriarchatum depofuit, fucceffitque Jofephus primus, Galefii Abbas, & Pneumaticus Imperatoris. Rem hanc aliter narrat Georgius Phranzes: In Arfenii locum, qui Sedem reliquerat, Germanus Andrianopolis L. 1. c. 6. Archiepifcopus eft furrogatus. Rursum Germanus auditione accipiens fe maledictis confcindi, ut qui Arfenio etiamnum vivo thronum ejus involaffet, eum volentibus reliquit. Succeffit Jofephus. Non translationis, fed fuper ordinationis caufa cenfet Germanum fuiffe intrufum Nempè loquitur juxta mores fui temporis, quo invaluerat translationis nimia licentia, præfertim in Patriarchis Conftantinopolitanis Etenim adfirmat etiam Jofephum fecundum, qui in Florentina Synodo Sanctiffimè obiit, fuiffe Ephefo translatum Addit ejus in locum fuiffe electum Cardinalem' Beffarionem, Archiepifcopum Nicænum in Bithynia, ac illo Romam & Larinos nolente defe- L.. 2.C. 9. rere, fuffectum fuiffe Metrophanem, Cyzici Epifcopum, Metropolitam Hellefponti. Quod bus temerè violatis deceptos videbant, obftupefacti moverunt poulum, Dofitheum ejecerunt, atque ita promotus fuit Georgius Xiphilinus. Et de Patriarcha Germano tertio, ac per ejus Antecefforem Arfenium excommunicato Imperatore Michaele Paleologo habet Georgius Pachymeres: L.4.C.17. Cogitationum Imperatoris fumma in id conferebatur, ut curandum exiftimaret folvi fefe ab anathematis vinculo per Patriarcham & per Synodum. De Patriarcha verebatur, ne parùm eo exorando proficeret: Ipfo quidem libenter adfenfuro, fed quoniam exigua ejus apud populum & gratia erat & auctoritas, ti mendum videretur, ne auctoris invidia acum infirmaret, & talem abfolutionem pro nulla plerique rritaque baberent, tamquam latam ab homine cujus auctoritati parum fiderent,& de quo an legitimè promotus effet, propter vetitam de throno in thronum translationem, ambigeretur. Germanus enim ex Adrianopolitana Metropoli erat translatus in Patriarchatum. Et iftam translationem omnis Clerus & populus adeò deteftabatur, ut manifestam & nullo titulo vel coloratam intrufionem adfereret, ideoque omnia Germani Acta cenferet inania Attentata. Transla-ipfum in ejufdem Synodi hiftoria fcribit Sylve tionem iftam unicus ex Epifcopis probavit Jaco bus Chalatza, Sardenfium in Lydia Metropolita nus: verùm ex proprii commodi libidine. Etenim ipfe per Nicephorum, ex Ephefina Cathedra translatum Patriarcham, confecratus fuerat, C. 30. fter Sguropulus. Proindè qui Jofepho fecundo. proximè fucceffiffe putant ejus Proto-Syncellum ta-proximè fucceffife putant ejus Proto-Syncellum Gregorium Meliffenum, lucidè falluntur. Et poft Turcicam captivitatem omnes ferè Patriarchæ fuerunt translati. A. 1074. Uòd Papa de omni Ecclefia, quacumque voluerit, Clericum va→ Ο SCHOLION. Hugo Lugdunenfis Ecclefiae Canonicus & Forum Canonum Decreta. Eft ex Glabro Rudol- Camerarius, quod à graffantibus tune in Etenim de Vigilio Pontifice, proficifcente nonem Nullus Epifcopus alterius Parochianum 232 norum faciat, exceptis Patriarcha & Archiepifcope nachum, ad Elia Abbatis preces in Diaconum in locis, quæ fub poteftate eorum sunt. Ubi per confecravit Magnus Gregorius Sancti Martini Archiepifcopum non quivis Metropolita intelli primi tempore omnis fermè Antiochenus ac Hierofolymitanus Patriarchatus gemebat fub Sara- gitur, fed folus Autocephalus Primas: Ea enim eft antiqua iftius vocis fignificatio. Quinimò in licet cenorum Tyrannide, miferaque laborabat Epifcoporum & Clericorum inopia. Hinc Joanni tertia Carthaginenfi Synodo ad Aurelium, nequaquam Autocephalum, fuum Primatem Philadelphiæ apud Arabes Epifcopo fuas iftic vices delegavit laudatus, Pontifex, fecitque ple dixit Numidicus, Epifcopus: Fuit femper bac li centia Sedi Carthaginenfi, unde vellet, & de cujus nam poteftatem non folùm Clericos, fed & nomine fuisset conventus, pro defiderio, cujufcumque Epifcopos ubique ordinandi. Iftam fibi auctoriEcclefiæ ordinare Epifcopum. Hoc est,, non dumtatem ex Apoftolico Sancti Petri privilegio comtaxat Clericos, fed etiam Epifcopos, Ita lucet, petere, multis adversùm quofdam adverfantes ex. totius. iftius, collationis contextu. Et infrà oftendit. Et de Conftantino Pontifice, ConNon tibi poteftatem damus, fed tuum assignamus 2 ftantinopolim profecto, fcribit item liber- PontiEx quo aliqui volunt amplam iftam ordinandoficalis: Hic fecit ordinationes Epifcoporum, in eundo, rum ubique Clericorum facultatem effe commu& redeundo, per diverfa loca Epifcopos duodecim. nem omni Patriarchæ, omnique Autocephalo Eodem jure potuit & Clericos ordinare. Et De Primati Ita ad fextum decimum & trigefimum creto fuo Sanctus Ivo Carnutenfis Epifcopus inferuit Epiftolam, qua Walberto Patriarchæ primum. Apoftolicum Canonem docere videtur. Aquilejenfi, ut Cumanæ Ecclefiæ Epifcopum Theodorus Balfamon. Verùm ad decimum octaordinet, mandat Stephanus quartus, & adjun-vum Trullanum, & ad octogefimum tertiums git: Nolumus alicujus Ecclefiæ privilegium infringe. re, licet Apoftolica Prerogativa poffimus, de qualibet Ecclefia Clericum ordinare. Et trigefimus octavus Arabum Canon habet: Nullus Epifcoporum in PaPart. 5. c. ræcia alterius ordinationes Presbyterorum vel Diacor 13. Epift. s. 9.11. Africanum affirmat id licere foli. Conftantinopolitano. Antiocheno ac Hierofolymitano difertè negan hanc poteftatem. Longa eft hæc quæftio.. Romano Pontifici poteftatem iftam effe per om. nem Ecclefiam, non eft dubitandum. C. 45. Lib. 4. Q D Uod à Papa ordinatus alii Ecclefiæ præeffe poteft, fed non militare: Et quod ab aliquo Epifcopo non debet fuperiorem gradum accipere. SCHOLIO N. l&tatum hunc Gregorius nofter defumpfit ex Magni Gregorii litteris ad Eliam in Ifauria Presbyterum & Abbatem: Filium no. Arum Epiphanium mandaftis, ut ad facrum Ordi nem provebere deberemus, vobifque retransmitere Sed in uno vos audivimusy in alio autem audire mi Epift.30. nimè potuimus. Diaconus quidem factus eft, fed quifquis femel in bac Ecclefia or dinem facrum acceperit, egrediendi ex ea ulteriùs licentiam non habet Et infrà Dilectiffimum filium meum Epiphanium Diaconum quia buic Ecclefia Diaconatu interveniente ligavimus, Sanditatem tuam non debet contriftave. Notanda funt repetita verba, Sacrum Ordinem. Etenim ad Petrum Corficæ Epifcopum Lib. 7. fcribit idem Gregorius: Latorem præfentium per Epift. 2. interceffionem fanctitatis veftræ Acolythum fecimus, quem ad obfequia veftra transmisimus, ut fi in lu- tus Regulam de folis facris Ordinibus fancire Firmior ratio eft antiqua ac per Chalcedonenfem Synodum innovata lex, mandans nullum abfo lutè, fed ad certum cujufpiam Ecclefiæ vel Monafterii titulum ordinari, atque ita de aliarum Ecclefiarum titulis difponere nolens Pontifex non nifi ad Romana Ecclefiæ matriculam paffim ordinabat. Hinc ex illis, quos Catane ordinaverat, Presbyteris ac Diaconibus etiam Vigi lius Pontifex Ampliatum Presbyterum retranfmific Romam, reliquos ad fuum Minifterium videtur fecum duxiffe Conftantinopolim: Quia nempè omnes ordinaverat ad tabulam Romana Ecclefiæ Hinc item ex ejufmodi ordinatis nullus poterat ab alio Epifcopo promoveri ad altiorem gradum: Quia nempè alieni cardinis Cle rico nemo poteft, manum imponere. " Quod adeò verum eft, ut ejufmodi Romanos. ordinatos nullus Metropolita, licet Canonicè electos, poffit in cujufvis Ecclefiæ Epifcopos confecrare. Quin & eligi non poffunt, fed dumtaxat poftulari. Quomodo illuftrem adole fcentem |