Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Tom. 2.

nyfii Monafterio, quod Parifienfis Epifcopus, 1 effe quinquaginta annorum, oftendit fe effe hoquandoque obices, quæreret, ab Adriano primo Pontifice datum fuiffe, qui fpectantibus ad iftud Ecclefiis Clericos & alia Myfteria confecraret Abbati fubditus, fingularem Epifcopum, lucet ex ejus privilegio apud Jacobum Sirmon dum in Gallicanis Conciliis: Et Hibernorum olim Epifcopi fixas non fuiffe fedes, fed ipfos fub Abbatibus egiffe in Monafterio, & ab illis ad officii fui opus fuiffe emiffos, norunt periti iftius Hierarchiæ. Scio hæc fuiffe præter Regu-etiam hodie fervant. Nullum Diaconum ante las: Interim demonftrant Abbatis nomen, uti & fecunda Aquenfis Synodus profeffa eft, femL. 1. c. 1. per fuiffe magnum in Ecclefia. Eft Syriacum, L.7.c. 13. uti in originum libris tradit fanctus Ifidorus, vo

minem perfonatum, nullo modo Clementem L. 2. C. I.

Romanum Pontificem. In Novella tamen ad
Petrum officiorum Magiftrum lege Imperator
Juftianus juffit eligendum Epifcopum effe anno-
rum triginta quinque, & addidit de Presbytero:
Presbyterum minorem triginta quinque annorum fieri Leg. 123.
non permittimus. Verùm legem quoad Pref- 1. 13.
byteros correxit, & ad antiquos terminos re-
duxit Trullana Synodus. Quod ipfum Græci

C. 20.

C. 3.

C. 3.

vigefimum quintum, ante trigefimum annum
non ordinant Presbyterum: Quæ avitæ difcipli-
næ cuftodia non caret laude. Ipfam apud Hif-
panos ex Arianorum temporum iniquitate, &
exinde nata Catholicorum Clericorum inopia
lapfam reparavit quarta Toletana Synodus:
In veteri lege ab anno vigefimo quinto Levite in Ta-
bernaculo fervire mandantur, cujus authoritatem
in Canonibus & fandi Patres fecuti funt. Nos C. 19.
Divina legis & Conciliorum præcepti immemo-
res, infantes & pueros Levitas facimus ante legi-
timam ætatem, & ante experientiam vite. Ideo-
que ne ulterùs fiat à nobis, & Divinæ legis & Ca-
nonum admonemur fententiis. Sed viginti quinque
annorum ætatis Levitæ confecrentur, & triginta
Presbyteri ordinentur. Cum Sancto Hieronymo
profitetur Difciplinam hanc effe hauftam è Syna-
goga, & per Patres derivatam in Ecclefias.
Eandem in Gallia lapfam reparavit Agathenfis
Synodus: Epifcopus benedictionem Diaconatus mi-
noribus quàm viginti quinque annorum penitùs non
committat. Presbyterum verò vel Epifcopum ante
triginta annos nullus Metropolitanorum ordinare præa
fumat. Ne per ætatem, quod aliquoties evenit,
aliquo errore culpentur. Et quarta Arelatenfis : Cap. 16,
Quia in ordinandis Clericis antiquorum Patrum Sta-
tuta non ad integrum obfervata effe dignofcuntur,
ne fortè quorumcumque importunis aut inordinatis
precibus Sacerdotes Domini fatigentur, & quæ toties
funt præcepta tranfgredi compellantur, hoc inter fe
obfervandum effe definiunt, ut Epifcoporum nullus
Diaconum, antequam viginti quinque annos im-
pleat, ordinare præfumat. Epifcopatus verò vel

cabulum, & fignificat Patrem, quem antiqui
Monafticarum rerum aut Regularum Scriptores
paffim vocant & Seniorem, atque ita lucet gran-
dævam ætatem in eligendis Abbatibus fuiffe
femper exquifitam. Sancti Fructuoli Bracarenfis
Archiepifcopi Monaftica Regula fic ftatuit: Ab-
bas è propriis Coenobit Monachis femper eligatur.
Vir fanctus, difcretus, gravis, cafus, charus,
bumilis, manfuetus, & doctus, qui diuturnis
experimentatus, & omnibus præfatis rebus bene
fuerit eruditus. Et laudati Hifpalenfis Ifidori
Regula: Abbas eligendus eft inftitutione fancte vi-
te duratus, atque infpectus, patientiæ, & humili-
tatis expertus, quique etiam per exercitium vitam
laboriofam toleravit, ac tranfcendens ætatem ado-
lefcentiæ, juventute fua fenectutem tetigerit, cui
etiam majores non dedignentur parere, obedientes ei
tam pro ætate, quàm etiam pro morum probitate.
Vult illum effe virilis ætatis, proximum fenectu-
ti. Eugenius fecundus, Leo quartus, & alii
Pontifices, qui nullum non Presbyterum fanxe-
runt benedici in Abbatem, una fanxerunt opor-
tere effe triginta annorum. Et hoc omninò con-
firmat præfens Canon, ideoque & addit: Sicut
fcriptum eft. Ita quidam fuiffe exiftimant ufque
ad Alexandri tertii Lateranenfe Decretum,
quod in folo Epifcopo requirit triginta annos,
atque adjungit: Decanatum Archidiaconatum,
& alia quæ curam animarum habent annexam, nul-
lus omninò fufcipiat, nifi qui jam vigefimum quin-Presbyterii honorem nullus ante triginta ætatis annos
tum ætatis annum attigerit. Comprehenfam hic
fuiffe cenfent & Abbatiam. Res non caret du-
bio. Quidquid fit, majorem hodiè ætatem non
requirit Tridentinum Concilium.

accipiat. Et tertia Aurelianenfis: Nullus ante etatem legitimam, id eft, viginti quinque annorum Diaconus triginta Presbyter ordinetur. Verùm cur Agathenfis Synodus junioris Diaconi benedictionem cunctis Epifcopis, junioris autem Epifcopi aut Presbyteri confecrationem folis interdicit Metropolitis? An hoc Provincialibus adhuc permifit Epifcopis? Nullo modo. Juniores Diaconos cuncti Epifcopi, juniores verò Epifcopos aut Presbyteros creare foli per majoris fuæ auctoritatis difpenfationem attentarant Metropolita. Hinc de ipfis folis fanxit Sy nodus Agathenfis. Arelatenfis addidit ad nullius deinceps preces aut caufas iftam inordinatam

Etiam Epifcopum ac Presbyterum ante completum trigefimum ætatis annum non confecrari eft antiquiffimus & Latine & Græcæ Ecclefiæ Canon: Haud dudiè Apoftolicus. A lege mutuatum oftendit in litteris ad Theophilum Alexandriæ Patriarcham San&tus Hieronymus: Re Epift. 2. cordetur legis antique, & poft viginti quinque annos à Levitica tribu eligi in Sacerdotium pervidebit. Aut fi Hebraicam fequitur veritatem, noverit triginta annorum fieri Sacerdotem. Quod Apoftoli Hebraicam veritatem in omnibus fecuti fint,gatiam expendi. Ità prodit anterioris abufus radifrequenter & conftanter oftendit idem Hieronymus. Idem Apoftolicus Canon Diaconum ante expletum vigefimum quintum annum permifit confecrari. Et hinc Apoftolicarum conftitutionum Auctor, fcribens Epifcopum debere

17.

Cap. I.

Cap. 6.

cem. Ex Merovingiorum Regum ignavia la-
pfam denuò hanc difciplinam reparare cœpit
Apoftolus nofter ac Martyr Bonifacius, ad quem
refcripfit Zacharias Pontifex: Inquifivisti etiam &
boc, fi ante trigefimum annum liceat Sacerdotem or- Ep. 13.

dinari. Bonum & congruum eft chariffime frater, filginti quatuor, fibi gratulatur Chronicon Sancti

fieri & inveniri poteft, ut provectæ ætatis & boni teftimonii viri, juxta Sacrorum Canonum Inftituta, ordinentur Sacerdotes, Si autem minimè reperiuntur, à viginti quinque annis & fupra Levite & Sacerdotes ordinentur, quemadmodum in lege Domini continetur. Lege Mofaica. Nobifcum affirmat Apoftolicum hunc Canonem ex Synagoga ad Ecclefiam deveniffe. Ejus jam dictum fub Merovingiis Regibus lapfum plenè repararunt in fuis Capitularibus Carolus Magnus, ejus in variis Synodis Epifcopi, ac præfertim per Francofordienfe Concilium Apoftolica Adriani priCap. 49. mi Legatio; De Presbyteris ante trigefimum ætatis annum non ordinandis. Ejufdem poft patrata in Formofum Pontificem fcandala relapfum præfens iterum Canon conatur reparare.

F. 649:

Lib. 6, cap. 6.

Cap. 7.

[ocr errors]

Lib. 4.

cap. 20.

Benigni Divionenfis. Et de Heriberto Viro A, 980.
mandenfi Comite, & per ipfum feductis Atto-
ne Sueffionenfi, & Bovone Cathalaunenfi Epi-
fcopo, fcribit in Remenfis Ecclefiæ hiftoria Flo-
nomine
doardus: Atto & Bovo Heriberti filium
Hugonem, admodum parvulum
> qui nec adhuc
quinquennii tempus expleffet, eligunt in Remenfem
Archiepifcopum. Addit electionem non tantùm
à Rudolpho Francorum Rege, fed etiam à Joan-
ne decimo Pontifice fuifle difpenfatoriè confir-
matam. Adverfum hofce abufus, qui poft pa
trata in Formofum Pontificem fcandala intra-
runt Latinam Ecclefiam, editus eft hic nofter
Canon.

Verùm ipfos non exftinxit. Etenim Guiliel
mum Rothomagenfem Archiepifcopum, quod
puerorum fpurcitiam, nova ac inaudita Neophyto-
rum bereft Cathedram Epifcopalem ufurpantium,
licet aliquandiu toleratam, tandem aliquando
ejeciffet ex Lexovienfi Ecclefia, laudat Sanctus
Ivo Epifcopus Carnutenfis. Quod ejeciffet Flam Ep. 149.
migeros pueros, & virum ftrenuum & honeftum, Ep. 10.
Dominum Guilielmum Ebroicenfem Archidiaconum,
in prædicæ Ecclefie Paftorem elegiffet, Flammi-
gerorum puerorum genus & facinus exponit in
novis ad Sancti Ivonis epiftolas Notis Joannes
Baptifta Souchetus: Ivo alludit ad ipforum cogno
men. Erat enim Radulphi Flammardi, qui Anglis
dicitur Flamma, Dunelmenfis Epifcopi filii, qui
nova & inaudita præfumptione eos in Lexovienfem
Ecclefiam Paftore vacuam intruserat, duodennes li-
cet, ipfofque ut fi prior deficeret, alter fubftitue-
retur, quafi hæreditario jure fufficere nitebatur. Eun-
dem Guilielmum ad coepti operis perfectionem
hortatur Ivo in alia item Epiftola, carnalis po-

Tres funt Neophytorum fpecies: Neophyti
ex gentilibus, Neophyti ex Laicis, ac Neo-
phyti ex pueris, quos Patres vocant maledictam
hærefim puerorum. Primam Nicæna, fecun-
dam Sardicenfis, tertiam tunc adhuc novellam
fpeciem damnat hæc noftra Synodus, conatur-
que evellere. Etenim non ità pridem Græcorum
Imperator Romanus Lacapenus filium fuum
Theophylactum adhuc puerum curarat confecra
ri in Diaconum, nominarat in Patriarcham Con-
ftantinopolitanum, & decimo fexto ætatis anno
fecerat confecrari. Et quidem per Simoniam
confidentiæ. Quòd enim defuncto Stephano fe-
cundo Theophylactus decem dumtaxat annos
haberet, Tryphon Monachus eft interim in Ca-
thedram intrufus, ea lege ut poft fexennium ce-
deret Theophylacto. Rei feriem latiùs exponunt
Michael Glycas, Conftantinus Manaffes, & cum
aliis Græcorum fcriptoribus Georgius Cedrenus,
qui adjungit Cæterum quafi fi tempus in eo labora-lygamiæ crimen exaggerat, & concludit: Eli-
ret, ut fummi Pontifices ejufdem fententiæ crearen

tur

Romanæ Ecclefiæ eodem tempore Præfecus fuit Joannes Alberici filius, homo ad omnem lafci viam & malitiam propenfus, quem Otho Francorum Imperator expulit, aliumque Ecclefie Paftorem conftituit. Is fuit Joannes duodecimus, quem omninò adhuc fuiffe puerum teftatur Luitprandus Ticinenfis. Eundem quod annorum decem Epifcopum in Tudertina civitate ordinaffet, in Romana apud eundem Luitprandum Synodo accufavit Benedictus Cardinalis. Circa eadem tempora ad Martinum Ferrarienfem Epifcopum fcripfit Ratherius ex Lobienfi Monacho Epifcopus Veronenfis: Ecclefiæ veftræ filii vobis detrabunt, præcipuè de ordinationibus puerorum illicitis, adjicientes quod etiam pro pretio eas, quod Simoniacum eft, perpetuò faciatis. Exftat Epiftola in Spicilegio Luce Dacherii. Nobiles puerulos non tantùm in Clericos, fed etiam in Epifcopos tunc paffim fuiffe confecratos, ibidem lamentatur in libro de Ecclefiafticis preffuris AtTom. 8. to Epifcopus Vercellenfis. Eos affirmat effe ido

Tom. 2.

la in Ecclefiis: Nempè uti idola in corpore,
ità hi propter puerilem ignorantiam in mente ha-
bent oculos, & non vident. Et hinc de Bru-
none, Lotharii Francorum Regis confangui
neo, & fuo per ipfum Lingonenfi Epifcopo,
quod confecrationis tempore haberet annos vi-

Ep. 153.

minetur ergo de Lexovienfi Ecclefia Ranulfus Dunel-
menfis Epifcopus, & Digamia non admittatur. Eli-
minentur pueri ejus, ut Neophytorum hærefis exftir
petur. Et in litteris ad Robertum Comitem Mel-
lentinum: Quæ ratio, que lex permittit, ut Ra-
nulfus Dunelmenfis Epifcopus de Ecclefia alterius Re- Ep. 154.
gni ad aliam Ecclefiam tranfeat, & velut quadam
machatione præfentiæ fuæ, vel filiorum fuorum occu-
patione Lexovienfem Ecclefiam per violentiam Angli-
ci Regis invadat? Roberti apud Henricum pri-
mum Regem ac in omni Anglorum Regno au-
thoritatem prædicat, ideoque per ipfum impedi-
ri hæc rogat, & Ecclefiafticas à fanctis Patribus
traditas, ac à Catholicis Regibus confirmatas
leges adeò fœdè non perturbari. Etiam Pafcha-
lem fecundum Pontificem fcripfit: In terra Nor-
mannorum ità manifeftè prostituta eft Ecclefia, ut de
ea illud Propheticum dici poffit,
PECCATUM
SUUM SICUT SODOMA PRÆDICA
VERUNT. Quod in Ecclefia Lexovienfi Pater-
nitas veftra poterit agnofcere, quam jam per plures
Dunel
annos Ranulpbus agnomine Flammardus
menfis Epifcopus, inaudito invafionis genere occu
pavit, qui duos filios fuos vix duodennes accepto
Paftorali baculo à Comite Normannorum prædice
Ecclefiæ intrudi fecit, ea conditione ut fi primo-ge-.
nitus moreretur, Judaico more alteri fubrogaretur.
Quod cum partim dolentibus, partim deriden

[ocr errors]

Epift.157.

C. 16.

tibus plurimis, diu perpeffa effet Ecclefia, monitu
quorundam Religioforum, graviter redargui folo
charitatis intuitu Rothomagenfem Archiepifcopum,
ad cujus Diœcefim pertinet prætata Ecclefia, quòd
ex adverfo non ftaret, quòd pro domo Ifrael mu-
rum non opponeret. Hoc idem feci aliis Epifcopis
ejufdem Metropolitani fuffraganeis. Tandem cùm
Comes terre illius periculo amittendi Principatus
fui urgeretur, quafi penitentia ductus præcepit,
ut prædictus Dunelmenfis Epifcopus de Ecclefia cum
fua prole ejiceretur, & Epifcopus ibi Canonicè eli-
geretur. Ranulphus Flammardus Guilielmo fe-
cundo Anglorum Regi fuit fceleratus incentor
ad foedandam ac turpandam Angliæ Ecclefiam
& Rempublicam, atque hac via ex infima ple-
bis face ad Dunelmenfem Epifcopatum evectus,
& de Guilielmi fratre ac fucceffore Henrico pri-
mo fcribit Matthæus Parifienfis: Mortuo Rege ini-
quo, Henrico coronato, de communi confenfu
Gentis Anglorum, Rex Ranulphum pofuit in vinculis
è quibus cum cuftodibus fuis pecunia corruptis evafif
fet, transfretavit clam in Normandiam, & fua
exhortatione Ducem Robertum commovit in Regem
fratrem fuum. Robertus Normandiæ Dux erat
Guilielmi Conqueftoris filius primogenitus,
dum in terra fancta cum Godefrido Lotharin-
giæ Duce militaret per fratrem Guilielmum
exclufus à Regno, & Normandie Ducatu juf-
fus effe contentus: Et eandem injuriam jam de-
nuò paffus fuerat à juniore fratre Henrico.
Hinc illum ad turbas inflaminavit Flammar-
dus, ac ab illo obtinuit fuis filiis Lexovienfem
Epifcopatum, quem ipfe, dum illi adolefcerent,
interim teneret, atque ita per confidentie Si-
moniam effet Epifcopus, & duarum fimul Ec-
clefiarum adulter. Et quidem Henricum Regem
in exordio conniviffe fuadet laudata Jvonis Epi-
ftola ad Comitem Mellentinum. Videtur de
fpontaneo improbi hominis exilio fuiffe gavi-
fus, atque ità de ifto ejus folatio diffimulaffe.
Quidquid fit, ipfum pofteà curavit ejici, & af-
flictæ Ecclefiæ concedi Canonicam electionem.
Interim ad everrendas hafce fordes optimus Jvo
debuit ufque ad fanguinem fudare.

que ad annos viriles curam agens Titulatorum,
univerfa perciperet commoda titulorum. Et de Ri-
cardo Londinenfi Epifcopo fcribit Radulphus de
Diceto: Richardus Londinenfis Epifcopus Richardo A. 1138.
filio fratris fui Waltheri Archidiaconatum concessit,
licet Richardus necdum pubes exifteret. Guilielmus
Decanus Londonie, filius Adeline fororis memorati
Pontificis, prædicto Richardo fallum affignavit in
Choro, fedem in Capitulo. Et ecce denuò confi-
dentiam. Richardi enim Epifcopi Capellanus.
Hugo interim adminiftravit Archidiaconatum,
& puero cuftodivit; juratus fuo tempore reftitue-
re. Verùm quòd interim Epifcopus moreretur,
Tryphonem Conftantinopolitanum Patriarcham
imitatus eft: Ad reddendum Archidiaconatum
debuit judicis authoritate compelli.

De eodem abufu graviter queritur in litteris
ad Henricum Senonenfem Archiepifcopum San-
&us Bernardus. Epifcopatum, aliafque Eccle-
fiæ dignitates effe non dumtaxat honorem &
gloriam, fed etiam poenam & onus demonftrat
infigniter, & profequitur: Nunc verò quia fola
attenditur gloria, & non pæna, purum effe Cleri-
cum erubefcitur in Ecclefia, feque viles æftimant

inglorios, qui quocumque eminentiori in loco non fuerint fublimati. Scholares pueri, & imberbes adolefcentuli ob fanguinis dignitatem promoventur ad Ecclefiaflicas dignitates, & de fub ferula trans feruntur ad principandum Presbyteris : Letiores interim, quòd virgas evaferint, quàm quòd meruerint principatum. Nec tam illis blanditur adeptum, quàm ademptum Magifterium Blandos hofce leonculos oftendit pedetentim crefcere in terribiles leones, qui omnem devastent Eclefiæ fubftantiam ac difciplinam. Longè duriores querimonias mifit ad nefcio quem domefticum Prælatum Eugenii tertii Pontificis: Pertranfiit Legatus vefter, Cardinalis Jordanus Hoftienfis Epifcopus, de gente in gentem, de Regno ad populum alterum, fœda & horrenda veftigia apud nos ubique relinquens. A radice Alpium

Epift. 42.

Epift.: 90.

Regno Teutonicorum per omnes penè Ecclefias Francie & Normandie, & circumquaque circumiens ufque Rothomagum, vir Apoftolicus replevit non Evangelio, fed Sacrilegio. Turpia fertur ubique commififfe, fpolia Ecclefiarum afportaffe, formofulos pueros in Ecclefiafticis honoribus, ubi potuit, promoviffe, ubi non potuit, voluiffe. Multi fe redemerunt, ne veniret ad cos. Ad quos pervenire non potuit, exegit & extorfit per nuntios. In Scholis in Curiis, in Triviis fabulam fe ipfum fecit. Ejus exceffus exaggerat & concludit: Legite litteras bas Domino meo, ipfe videat quid de tali bomine faciendum fit. Ego liberavi animam meam. Dica autem præcipitatione, qua foleo: Bonum eft ei, fi purget ipfe Curiam fuam, & fic liberet confcientiam fuam. Et acri hac admonitione motus Euge- Cap. 9. nius laudatum Innocentik fecundi Canonem in

Et non evulfit radicem. Etenim in fua Lateranenfi Synodo Innocentius fecundus fuit compulfus denuò emittere hunc Canonem: Prohibemus ne Adolefcentibus, fed qui prudentia & vitæ merito clarefcunt, concedantur honores. Nempe Archidiaconatus, Decanatus, Præpofituræ. Et Theoduinus ac Albertus, Alexandri tertii per Normandiam Cardinales Legati, in Abrincenfi Synodo ftatuerunt: Pueri ad regimen Ecclefiarum illarum, ad illa adminiftranda, in quibus cuFol. 131. ra eft animarum minime admittantur. Exftat apud Rogerum Hovedenfem. Et de Rogerio Eboracenfi Archiepifcopo fcribit Guilielmus Neubrigenfis: Rogerius pro perfonis fpectabilibus, quibus tamquam quibufdam monilibus Eboracenfisnovavit, ac fuo Remenfi Concilio inferuit. Ve olim refulfit Ecclefia, titulavit imberbes, & quofL.3.C. 5. dam etiam agentes fub ferula, aptos magis pro

[ocr errors]

tate ædificare cafas & plaftello adjungere muros, ludere par impar, æquitare in arundine longa, quàm perfonas gerere in Ecclefia Magnatum. Et audi rurfus confidentia Simoniam: Ut feilicet uf

rùm fine pleno etiam effectu. Nam exftat non
ità dudum poft fcripta ad nefcio quem Roma-
næ Ecclefiæ Cardinalem Epiftola, qua Petrus
Blefenfis fuo tempore graffantem Cleri ambitum
durè perftringit, & adjungit: Hodiè in Epifca.
pi dignitatem adolefcentuli promoventur & molles, Epift. 23.

Eodem tempore Theobaldus Campania Comes | fundamento titularit maledictam Simoniam &
filiolum fuum Guilielmum, jam Sancti Quiria-Hærefim puerorum .

ci Præpofitum, ad nefcio quam aliam Ecclefiæ dignitatem commendari poftulavit, & quidem ab iftarum fordium hofte Sancto Bernardo. Verùm hic repofuit fine Dei offenfa fieri hæc non poffe, & adjecit caufam: Honores & dignitates Epift.271. Ecclefiafticas non ignoro deberi bis, qui eas dignè

A. 1176.

L. 1. Tit.

14. C. 2. 3. 4.

C. 16.

&fecundùm Deum adminiftrare & velint & pof-
fint. Iterim neque Theobaldus, neque Guiliel-
mus acquieverunt. Quòd enim hic non ità du-
dum poft adhuc adolefcens fit electus & confir-
matus in Carnutenfem Epifcopum, teftatur &
laudat Radulphus de Diceto. Laudat ejus in
iftam Ecclefiam beneficia. Quòd enim pofteà
Senonenfem etiam ac Remenfem Archiepifcopa-
tum magno virtutum exemplo adminiftrarit, te-
ftantur Stephanus Tornacenfis Epifcopus, Ro-
bertus Abbas Montenfis, ac Guilielmi in Car-
nutenfem Cathedram fucceffor Joannes Saresbe-
rienfis.

Abufum eliminare conatus eft in Lateranenfi
Synodo etiam Alexander tertius : fed iterum
fine pleno effectu. Quòd enim Anglicani præ-
fertim Epifcopi pueris necdum decennibus Ar-
chidiaconatus & alias curatas dignitates confer-
rent, ac ipfas per Laicos interim adminiftrari
permitterent, docent plures laudati Pontificis
apud Gregorium nonum litteræ & querimoniæ.
Et facinus deinceps committi quidem vetuit, eo
tamen ufque Attentata non caffavit: Donatas
pueris dignitates dumtaxat juffit administrari
per Clericos. Etiam ad Melphienfe Capitulum
de degradato ejus Epifcopo fcripfit Innocentius
tertius Nepotibus fuis vagientibus in cunabulis
L. 3. E majores Præbendas tribuit, & meliora beneficia,
pilt. 233. portantibus aliis pondus diei & æftum, & iftis,
ubi non feminaverunt, metentibus plena manu. Et
ob alia quidem plura, tamen ob hoc crimen
degradavit iftum Epifcopum. Et neque tunc
malum ceffavit. Etenim fub Clemente quinto
celebrata fecunda Ravenna Synodus edidit hunc
Canonem: Canonicatus nulli conferatur in Eccle-
fia Cathedrali, nifi tali qui fciat legere canta-
re, & competenter conftruere, & decimum quin-
tum annum attigerit. Nec Canonicatus in Collegia-
ta Ecclefia, nifi duodecimum adimpleverit annum.
Tertia ibidem Synodus ad Cathedralem Cano-
nicatum requifivit fedecim annos. Majorem ri-
gorem non admittebat iftius temporis iniquitas.
Et in libro de corrupto Ecclefiæ Statu fcribit
Nicolaus de Clemangis: Imberbes adbuc adolefcen-
tuli, vix ferula egreffi, ad Paftorale convolant Ma-
gifterium, & tantumdem de illo, quantum de nau-
tico fciunt officio. Ecclefiæ & difciplinæ peffima
ab illis damna largè exponit, & adjungit de
Antipapa Clemente feptimo: His juvenibus niti-
dis & elegantibus, quorum maximè confortio gau-
debat, fingulos ferè vacantes Epifcopatus, cæte-
rafque præcipuas dignitates Clemens impendebat.
Peftis graffata fuit ufque ad Sacro-fanctum Tri-
dentinum Concilium, cui vel ob iftam folam
reformationem omnis fub cœlo Ecclefia pluri-
mùm obligatur. Et ex dictis lucet, quòd iftas
puerorum promotiones Ecclefia olim non fine

Addit noftra Synodus: Nifi aut ftudio fanctitatis aut fapientia ornati, providentia Epifcopi fimul

nus.

Lib. 6.

cap. 2

Cleri promoveantur. Super ordinandorum Ab-
batum, Presbyterorum, ac Diaconorum ætate
difpenfandi facit poteftatem. Nec fine antiquis
exemplis. Etenim de Sancto Gregorio Thau-
maturgo, ac ejus fratre Athenodoro fcribit in
Ecclefiaftica hiftoria Eufebius Cæfareenfis: Tan-
tam & tam admirabilem in Sacrofanctis Dei elo-
quiis fecere progressionem, ut dum adbuc ambo ad-
modum adolefcentes erant, Ecclefiarum in Ponto
crearentur Epifcopi. Unica tunc Provincia erat
Pontus fub Amafea Metropoli, cujus Epifco-
pum Phædimum prophetiæ fpiritu claruiffe,
ideoque laudato Gregorio ad Neocœfareenfem
adhunc Paganam civitatem ordinando Epifco-
po dudum ftuduiffe, teftatur in funebri hujus
encomio Sanctus Gregorius Epifcopus Nyffe-
Verùm fugiebat ille infidiantes fibi ma-
nus, ideoque pergit laudatus Encomiaftes: Im-
petu quodam Divino Phædimus ad propofitum flu-
dium provectus, nihil curans interjectum fpatium
quo à Gregorio dirimebatur, quippè ille aberat iti-
nere tridui, fed ad Deum fufpiciens, precatufque
ut & ipfe & ille pariter illa bora à Deo refpice-
rentur, loco manus impofitionis Gregorio adhibet
fermonem
fermonem, Deo confecrans eum qui corpore coram
non adeffet. Et confecrationis modum, & con-
fecrandi ætatem videtur fua Metropolitana au-
ctoritate fine omni ad Cæfareenfem Pontica
Diœcefeos Primatem relatione difpenfaffe. Ale-
xandrum primum Pontificem vigefimo ætatis
anno fuiffe confecratum, teftatur ejus apud Lau-
rentium Surium vita. Quod ipfum de Eleuthe-
ro Pontifice fcribit Nicephorus Calixtus. Quòd L.3.C. 29
item Joannes Hierofolymæ Epifcopus nefcio
quem adolefcentem in Presbyterum confecrarit,
teftatur in litteris ad Pammachium Sanctus Hie-
ronymus. Et Antonium adolefcentem quòd
legitimus Electus aufugiffet, à Numidia Primate
fuifse difpenfatum & confecratum Fufsalenfis Ec-
clefiæ primum Epifcopum, in litteris ad Cæle-
ftinum Pontificem refert Sanctus Auguftinus.
Nec hanc illi factam gratiam, fed dumtaxat Epilt. 262
pravam dignitatis adminiftrationem Fufsalenfes
Romæ accufaverunt. Item fe adolefcentem fuif-
fe à Flaviano Antiochiæ Patriarcha confecra-
tum Presbyterum profitetur, & admiratur in
habito defuper fermone Sanctus Joannes Chry-
foftomus. Quemdam item fuum amicum ad- Hom. 46.
modum juvenem fuifse Diaconatu infignitum
fcribit in Homiliis fuper Acta Apoftolica.
Sanctum Remigium vigefimo fecundo anno ad
Remenfem Cathedram fuifse potiùs raptum,
quàm electum afseverat in ejufdem Ecclefiæ hi-
ftoria Flodoardus, & profequitur: Sanctiffimus
adolefcens his pressus anguftiis, fuper infirmæ æta-
tis cœpit conqueri tempore, & quòd Ecclefiaftica
Regula banc ætatem ad tantam dignitatem non ad.
mitteret, voce publica prædicare. Sed cùm irrevo-
cabiliter populi acclamaret frequentia, & vir Det
magna reniteretur conftantia, placuit Omnipotenti
Deo manifeftiffimis indiciis propalare, quòd ipfe

[ocr errors]

de

Epift. 61.

L. I. C.II.

[ocr errors]

Fol. 25.

Epifcopos permittit fuper ætatis defectu difpenfari. Licet non ex ipfis ejus verbis, claret tamen ex fubfecuta praxi, fidiffima interprete Canonum ac legum. Etenim Metropolitana Dolenfium Ecclefia electum à fe nefcio quem nobilem juvenem, non ad Provinciæ Epifcopos, fed Romam ad Gregorium feptimum mifit dif penfandum & confecrandum. Et ipfum ob fo lum ætatis defectum rejecit laudatus Pontifex, L. 4. E. ac ejus in locum fuffecit & confecravit Jvonem pift. 4. 5. Abbatem Sancti Melanii Redonenfis. Et de fuæ Ecclefiæ Canonico Guilielmo, fine Simonia & quavis alia forde in Parifienfem Epifcopum electo, fcripfit ad Urbanum fecundum Sanctus Jvo Epifcopus Carnutenfis: Fratri illi dedimus confilium, quia nonnibil infra legitimos annos nobis effe videbatur, ut promotiones ad gradus Ecclefiafticos per congrua intervalla differret, & interim aut per fe, aut per Nuntios Ecclefia pro bis que ad integritatem ordinationis minus funt à Paternitate veftra Indulgentiam poftularet. Etiam L. 3. E. Rainaldum Andegavenfem Epifcopum à Calix- pift. 11. to fecundo fuiffe fuper ætatis defectu difpenfatum, in fuis ad iftum litteris lucidè fcribit Goffredus Abbas Vindocinenfis. Cur omnes hi Gallicani Electi, non fuos Confecratores Metropo litas, fed pro difpenfatione accefferunt Sedem Apoftolicam? Quod præfens Synodus hanc poteftatem laudatæ Sedis refervaffet.

[ocr errors]

de eo judicium dignaretur habere. Traditur enim cæleftis radii lumen fuper ipfius Sanctum fubitò defcendiffe verticem, & cum ipfolumine cælitus infufum ejus capiti unguinis Divini liquorem, cujus facri nectaris totum ejufdem videretur caput infufione delibutum. Omni ergò poftpofita dubitatione, Præfulum Remenfis unanimitate Provinciæ, Pontificali confecratur bonore. Fuifse quinti fæculi quinquagefimo natum, & feptuagefimo fecundo anno confecratum Epifcopum fcribit apud Phi lippum Labbe breve Remenfis Ecclefiæ Chroni. con. Verbum, Traditur, profitetur Divinum iftud portentum nutare. Quidquid fit, Provinciales Epifcopi fuper ætate difpenfarunt. Et ex hoc fortafse exemplo natum eft, quòd cun&ti olim Gallicani Epifcopi Diaconum, & cuncti Metropolita Epifcopum ac Presbyterum fuper ætate difpenfare confueverint, cujus poteftatis & moris exceffum frænari fupra audivimus à Synodis Agathenfi, Arelatenfi, ac Aurelianenfi. Verùm pofteà revixit. Etenim de Sancto Lamberto, fcribit magnum Belgii Chronicon. A toto Clero & Populo, anno ætatis fuæ vigefimo, Trajecenfis Epifcopus electus eft & confecratus. Et in libro de ejus geftis Nicolaus Leodienfis Canonicus: Lambertus Trajectenfium teftimonio, ComCap. s. provincialium Epifcoporum judicio approbatus, per facra Unctionis Minifterium Spiritus fancti virtutem fufcipiens, Tongrenfi Cathedræ præfedit Epifcopus. Comprovinciales Epifcopos affirmat approbaffe feu difpenfaffe. Eandem poteftatem in Apoftolo noftro Bonifacio agnovit Zacharias Pontifex. Ob idonearum perfonarum inopiam permifit vigefimum quintum annum Presbyteratu donari. Venerabilem Bedam decimo nono, Sanctum Leodegarium fuiffe anno ætatis Epift. 13. vigefimo ordinatum Diaconum habemus in hujus vita, & apud Simeonem Dunelmenfem. Quod ipfum de Sancto Epiphanio Ticinenfi Epifcopo afferit in ejus vita Ennodius ejufdem Ecclefiæ Diaconus. Et de Sancto Malachia fcribit Sanctus Bernardus: Erat, cùm Sacerdos ordinatus eft, annos natus quafi viginti quinque. In qua ejus ordinatione, fi quid præter Canonum formam proceffe videtur, ut verè videtur, fi quidem infra vigefimum quintum annum Leviticum Minifterium, infra trigefimum adeptus eft Sacerdotii dignitatem, donandum fanè tum zelo Ordinatoris, tum meritis Ordinati. Ego verò iftud nec in Sando redarguendum, nec ufurpandum confulo ei qui fanctus non fuerit. Olim enim hujufmodi difpenfationes fibi non refervavit Sedes Apoftolica, ideoque ejus arbitrium & poteftatem habebat quifque Epifcopus, actus fui rationes Domino redditurus, Nam etiam diverfos Neophytos adver-jufferunt novos Clericos eligi. Epift. 25. sùs Nicænum Concilium varii Epifcopi dispen- Quæftio eft, An triginta in Epifcopis ac Pref farunt & confecrarunt, & fibi factam gratiam byteris, viginti quinque anni in Diaconis revefuiffe ab omni Ecclefia probatam affirmat in lit- ra requirantur à Canone Apoftolico? Dubitanteris ad Vercellenfes Sanctus Ambrofius. Et hinc di rationem facit in præfatione fuper primam E illos > qui nullam præviam ad vulnerandum,piftolam ad Timotheum Sanctus Joannes Chryfed folas pofteriores jam vulnerati Canonis dif- foftomus, oftendens Timotheum adhuc adolef fimulatorias difpenfationes exiftimant olim fuif- centem fuiffe ab ipfo Apoftolo confecratum Efe datas, palàm lucet hallucinari. pifcopum, atque adjungens: Apoftolus cùm de B Interim præfens Canon folos Abbates, Pref-pifcopis loqueretur, multaque dixiffet quæ in Epifbyteros, ac Diaconos, nequaquam ordinandos copo effent neceffariò requirenda, nufquam cernitur

Cap. 2.

Epift. 43.

Cap. 14.

Neocæfareenfis Synodus olim ftatuit: Pref byter ante trigefimum ætatis fuæ annum nullatenus ordinetur, licet valde fit dignus, fed hoc tempus obfervet, Nam Dominus nofter trigefimo ætatis fuæ Can. 11. anno baptizatus eft, & fic cœpit docere. Eifdem ferè verbis conceptum Canonem Gratianus adfcribit Bonifacio primo. Quidquid fit, ipfum innovavit Trullana Synodus. Ob fola perfonæ merita fuper ætatis defectu non permittit difpenfari. Ex fola Clericorum inopia gratiam iftam à noftro Apoftolo Bonifacio fieri permifit etiam Zacharias Pontifex. Et certè generales Ecclefiæ Canones ob folas publicas caufas lædi & difpenfari toleravit antiqua difciplina. A quibus Patrum veftigiis nequaquam receffit noftra hæc Sy nodus. Quòd enim ipfius tempore plerique Galliæ Epifcopi, Abbates & Clerici effent aut fimoniacè ordinati aut laicè inveftiti, fuprà audivimus ex fidis teftimoniis, atque ità magna iftic erat idoneorum Miniftrorum inopia. Hinc ob fola perfonæ merita permifit præfens Canon fuper ætate difpenfari. Nec foli Epifcopo, fed ipfi fimul cum majori Clero credidit hanc gratiam conformiter ad antiquos Canones, qui non à folo item Epifcopo, fed ab ipfo ac ejus Clero

« VorigeDoorgaan »