pore referebat per Primatem Carthaginenfem. Sedi Apoftolicæ affirmat refervatas adeò privati- Quæ tamen difciplina dudum non obtinuit in Epift. 22. C. 8. mifit à Synodo Toletana. Et Gothorum ibidem Idem mos viguit in Gallia. Etenim Hilarium Nec folos Provinciales Epifcopos degradaban t olim Synodi, fed & proprium Metropolitam. Quòd nempè Provinciæ Synodus fit Metropolita fuperior. Exempla poffint adduci plurima. Ità fuit ufque ad Romanam Damafi Pontificis Synodum, à Gratiano Imperatore confirma. tam in hæc verba: Volumus ut quicumque judi-Metropolitam Innocentius primus judicari pertio Damafi, quod ille cum confilio quinque vel septem habuerit Epifcoporum; vel eorum qui CathoHici funt, judicio vel concilio condemnatus fuerit, fi injuftè voluerit Ecclefiam retentare, ut qui evocatus ad Sacerdotale judicium per contumaciam non iviffet, aut ab Illuftribus viris Præfectis Prætorio Galliæ atque Italiæ, five à Proconfulibus vel Vicarlis, auctoritate adhibita, ad Epifcopale judicium remittatur, ut ad Urbem Romam fub profecutione perveniat. Aut fi in longinquioribus partibus alicujus ferocitas talis emerferit, omnis ejus caufæ dictio ad Metropolita in eadem Provincia Epifcopi deducatur examen. Vel fi ipfe Metropolitanus eft, Romam neceffariò, vel ad eos ques Romanus Epifcopus Judices dederit, fine dilatione contendat. Schifmatica Urficini nequitia San&tum Damafum peffimis calumniis incruftarat, reddiderat fufpectum de publicis criminibus, & pendente de ipfis judicio quafi fufpenfum ab executione Papalis officii, atque ita fecerat effe neminem, qui de lapfis ad Urficinum, aut per ipfum factiofis Epifcopatus invaforibus poffet judicare. Romanæ Cathedræ Urficinus irrogarat ferè iftud ipfum, quod Alexandrinæ olim Meletius. Hinc illam ad Roma næ Synodi preces reparat Gratianus: Provinciales Epifcopos Metropolitis permittit antiquo more, Metropolitas autem refervat foli Patriarchali judicio Romani Epifcopi. Quæ conftitutio fuit longè æquiffima, ideoque ipfam de folo Romano ftatuentem extendit ad omnem Patriarcham ac Primatem Chalcedonenfis Synodus, mandans Clericum apud proprium Epifcopum, Epifcopum apud Provinciæ Synodum, Metropolitam apud Dioecefos Primatem accufari ac judicari. Loquitur de folis tribus Autocephalis Diœcefibus, Regiæ Civitatis Epifcopo in ipfarum Metropolitas dans alternativam cum Primatibus poteftatem, adeoque laudatum Patriarcharum jus videtur illic etiam anteà viguiffe. Poffit effe Canon Apoftolicus. Quidquid fit, Sancti Damafi Conftitutum refpexit Sanctus Leo Magnus, Anaftafium Theffalonicenfem Epifcopum, fuum in Illyrico Vicarium, durè arguens quod Atticum Nicopolitanum Epifcopum, veteris Epiri Metropolitam, in contumaciam degradaffet: Etiamfi tale aliquid mereretur Atticus, exfpe&tan-Nicolaum primum Pontificem Rex Carolus CalEpift. 84. dum tibi fuerat quid ad tua confulta rescriberemus C. I. Et infrà Etiamfi quid grave intolerandumque geffif- fem. Quod ipfum de Sancto Defiderio Vien, L. 2, c,. confenfiffet in iftud Tribunal, & Sedem Apoftolicam non imploraffet. Addit tamen à Pa tre fuo Ludovico Gregorium quartum rogatum fuiffe judicii confirmationem, & vero fimiliter non dediffe. Quidquid fit, Sergius fecundus ipfum habuit ratum. Et hinc fibi ac Succefforibus fuis plenè profpectum volens Ebbonis Succef for 17. for Hincmarus, à Benedicto tertio ac Nicolao primo adversùs Lotharii Imperatoris inimicas machinas impetravit privilegium, quo nullus deinceps Remenfis Archiepifcopus poffet nifi per Apoftolicam Sedem judicari. Et hinc ab Hugone Rege ob perduellionis crimen poftulatus ad degradationem Metropolita Arnulphus nulli Synodo fubeffe aut adeffe voluit, ideoque & per Regem & per Synodum fuit Sedi Apoftolica permiffus. Pofteà confenfit in arbitros, fuitque per ipfos degradatus ; & omne tamen judicium exfufflavit Sylvefter fecundus. Quod nempè fuo quidem valeat, verùm Apoftolicæ Sedis juri reus Epifcopus non poffit renunciare. Exftant hæc latè in ifta Remenfi Synodo. Ejus privilegii adeò tenax fuit Manaffes Archiepifcopus, ut etiam Hugonis Dienfis Epifcopi, Apoftolici per Gallias Legati, judicio ac Synodo fifti recufaverit, affeverans fe judicari non poffe, nifi ab ipfo Papa, aut certè Legato Romano, id eft, Roma miffo à latere Pontificis, & qui effet Epifcopus aut Clericus Ecclefiæ Romanæ. Sed ipfum de exceffu privilegii arguit Gregorius feptimus, Ab Hincmari igitur tempore omnes Gallicani Metropolitæ fpectave runt ad folum Romanæ Ecclefiæ judicium. Quod eorum negotia effe de majoribus Ecclefiæ caufis admitteret tunc omnis Gallicana Synodus, habes ex litteris Nicolai primi. Quod ipfum lucidè profitetur Hincmarus. Et octava Epift. 47. Synodus ftatuit nullum deinceps Metropolitam Epift. 17. judicari à vicinis Metropolitis, fed à folo Patriarcha. Vetuftum Latinorum Canonem mandat deinceps ubique fervari, atque extendit etiam ad Ecclefias Orientales. L. 6. Epift. 1. C. 26. Quocirca Apoftolicus Canon folos Patriarchas & Autocephalos Primates vetuit fine Romani Epifcopi prævio confenfu degradari. Ad ipfum fpectabat prima inftantia. Quod enim Sanctum Dionyfium Alexandrinum, fuum Patriarcham de hærefi fufpectum, Pentapolitani Epifcopi Romam detulerint ad Dionyfium Pontificem, difertè in opere de ejus fententia teftatur Sanctus Athanafius. Et factionem Eufebianam, quod fine fuo confenfu in Tyria Synodo degra daffet laudatum Athanafium, durè arguit Julius Pontifex, & exprimit caufam: Cur de Alexandri na Civitate nihil nobis fcribere voluiftis? An ignari eftis banc effe confuetudinem, ut primùm nobis fcribatur, ut hinc quod juftum eft definiri poffit? Hoc effe dicit Sanctorum Petri & Pauli Inftitutum. Quod ipfum novit homo gentilis Ammianus Marcellinus, iteratam Sancti Athanafii à Mediolanenfi Synodo damnationem referens, & adjunL. IS. C. 18. gens: Conftantius Imperator, Athanafio femper infeftus, licet damnationis judicium fciret impletum, tamen auctoritate, qua potiuntur æternæ Urbis Epifcopi, firmari, defiderio nitebatur ingenti. Addit Liberium Papam ob negatum hunc confenfum fuiffe ejectum Sede & deportatum. Et Ephefina Synodus Joannem Patriarcham Antiochenum ac ejus factionem, quòd Sanctum Cyrillum Alexandriæ Patriarcham degradaffent fine Apoftolice Sedis confenfu, communione privavit. Alexandrinum à folo Pontifice judicari poffe affirmat in litteris ad Dardaniæ Epifcopos San&tus Gelafius primus. Quod ipfum confirmat in Epift. 13. Tractatu de Acaciano Schifmate: Numquam docebitur, numquam monftrabitur, numquam omninò probabitur Petri Mogi Alexandrini Patriarchæ purgationem fuisse legitimam, quæ non eft competen tibus regulis celebrata. Secundæ enim Sedis Antifutem nec expellere quifquam, nec revocare, fine primæ Sedis adfenfu vel potuit vel debuit. Nifi fortè confuso jam ordine rerum atque turbato, nec prima, nec fecunda, nec tertia debeat obfervari vel fufcipi fecundùm antiqua Statuta Majorum, & fublato capite, ut videmus, omnia membra vario inter fe compugnent certamine, fiatque illud quod de populo fcriptum eft Ifrael: In illo tempore non erat Dux in Ifrael. Unufquifque quod erat placitum in oculis fuis faciebat. Qua enim ratione vel confequentia aliis Sedibus defendendum eft, prime beatiffimi Petri Sedi antiqua & vetufta reverentia non defertur, per quam omnium Sacerdotum dignitas femper eft roborata atque firmata, trecentorumque decem & odo Patrum invicto & fingulari judicio vetuftiffimus judicatus eft bonor? Et in Epiftola ad omnes Orientales Epifcopos : Cum Acacius nullo privilegio fulciretur ut de fecunda Sede poffet fere judicium, jure non potuit quemquam ejus Epifcopum damnare. Simili modo, nifi prime Sedis auctoritate percepta, nec examinandi Petri jus habuit nec recipiendi penitùs potefta tem. Et iterùm: Acacius, qui præfumpfit non servato ordine Petrum fufcipere, nec examinatum eum, nec cognofcitur recepisse purgatum. Et ideò præter Sedis Apoftolicæ notitiam non legitimam ejus receptionem fibi ufurpare voluisse. Sicut ante non priùs damnavit, quam & referret, & pofceret Apoftolica poteftate damnandum; fic & in recipiendo modum fervare debuisset, ut priufquam fe ei commu nione mifceret, per Sedem Apoftolicam posceret examinari eum, & legitima ratione purgari, cùm nec examinandi aut recipiendi eum haberet ipfe Pontificium &non nifi per illius Sedis auctoritatem atque confenfum hoc poffet implere, fine cujus auctoritate non potuerat ipfe damnare, & cujus principali diligentia & difcuti potuit & purgari, & in communionem convenienter admitti, Dum Timothei Eluri in Alexandrinam Cathedram intrufus fucceffor Petrus pro Eutychete ac Diofcoro adversùs Chalcedonenfem Synodum cieret turbas Acacius Conftantinopolitanus Epifcopus ftrenuè exequebatur officium: Hinc illum juxta Apoftolicos Canones ac perpetuum morem retulit Sedi Apoftolicæ, ac poftulavit per Simplicium Papam compefci, aut damnari. Norat omne de fecunda Sede judicium fpectare ad primam. At verfatile ingenium non permifit ipfum effe conftantem. Etenim pofteà cum eodem Petro pacta iniit, quafi pœnitenti communionem reddidit ac Epifcopatum, atque ità eft horrendè prævaricatus. Quòd folvendi poteftatem non haberet, altiffimè clamabat prior ejus ad Simplicium fa&ta relatio: Item perpetua Ecclefiæ confuetudo, antiquiffima Statuta Majorum, ac ipfa Nicena Synodus, quæ fanxit fua privilegia fervanda omnibus Ecclefiis, præfertim Romanæ. Gelafius addidit ex horum prævaricatione induci to Act. 4. tum eft minoribus Majorum fuorum motibus refiftere, vel pravos fenfus liberè refpuere. Hæreticus proprio judicio fe damnat, & lata in ipfum Synodi fententia declarat potiùs quàm definit, ideoque & à plena Synodo, ac etiam à pari Superiorem. totius Chriftianitatis confufionem atque acepha- Et in Ephefina Synodo dixit Juvenalis Hierofolymæ Epifcopus: Mos eft ex Apoftolico ordine &traditione, ut Sedes Antiochena apud Apoftoli Cam Sedem Magne Rome judicetur. Et de memorato Joannis exceffu ad Cæleftinum Pontificem fcripfit ipfa plena Synodus: Etiamfi Joannes degradationis fententiam juftiffimè legitimèque fubiviffet, Pietatis tuæ judicio hoc refervavimus. Eum præfentium Apoftolicorum Legatorum auctoritate excommunicavit, verùm fine fpeciali Pontificis mandato non fuit aufa degradare. Etiam Paulini, Meletii, Evagrii ac Flaviani de Antiocheno Patriarchatu litem fola femper ju dicavit Romana Sedes. Et quotquot accufarunt Diofcorum Alexandriæ Patriarcham, accufarunt apud Sanctum Leonem. Eidem Epifcopum fuum Conftantinopolitanum, Patriarchæ jure tunc utentem, Sanctum Flavianum detulit Hærefiarcha Eutyches. Ejus item Succeffor Anatolius, ipfiufque illegitima promotio non habuit alium Judicem. Plura funt hujufmodi exempla. Objici poffit Pauli Samofatenfis Patriarchæ Antiocheni degradatio, fine prævio Romanæ Sedis confenfu facta per Synodum Antiochenam, quæ peractum fuum judicium dumtaxat retulit Dionyfio Pontifici, uti lucet ex Synodalibus litteris exftantibus in Ecclefiaftica hiftoria Eufebii Cæfareenfis. Quin & Epifcopum fuum Cofmam, ac Severianum Arethusæ Antiftitem, quod fine Synodo foli Severum ejufdem Antiochie Patriarcham abdicaverint, & abdicationis libellum ipfi folemniter miferint, laudat EvaL3. C. grius Epiphanienfis. Refpondeo cum laudatis. 34. L. 7. C. 36. eramus Synodalibus litteris, manifeftam lapfi ac relapfì Pauli hærefim ac fcandalofiffimos mores exponentibus, & concludentibus: Iftum igitur tam Deo adverfarium, tamque contumacem, coacti Ecclefia & congregatione fidelium interdicere, atque excludere, & alium Epifcopum in ejus. locum fubftituere. Aiunt manifeftam Pauli hærefim non fuftinuiffe moras præviæ relationis. Aliud fundamentum in Agrippinenfi Synodo, adversùs ejufdem civitatis Metropolitam Euphratem pronuncians, adducit Valerianus Epifcopus Antifiodorenfis: Etfi non omnes Confeniores conveniffemus, fuffecerat à quinque Epifcopis Euphratem blafphemum pro meritis fuis fententiari eodem jure effe depofitum. Et ad Romanam fuam, à generali octava probatam, Synodum dixit Adrianus fecundus: Propter folam hærefim lici A&. 7. Suffraganeos igitur Epifcopos judicare ac degradare Provinciales Synodi ufque ad octavum Domini fæculum omninò potuerunt. In Gallia tunc ac Germania per Francos, in Hifpania per Saracenos, in Italia ac Illyrico per Longobardos & Græcos admodum vexata ac depreffa erat Apoftolicæ Sedis Majeftas, & omnis Ecclefiaftica jurifdictio, ideoque ad ipfas fublevandas nefcio quis pius fidelis finxit fub antiquorum Romanorum Pontificum nomine decretales iftas epiftolas, quas paffim vocamus Collectionem Ifidori Mercatoris. Hic enim ipfas cum aliis mer cibus ex Hifpania deportavit in Gallias, Riculphus poft Sanctum Bonifacium tertius Moguntinus Archiepifcopus lectas & probatas fparfit per omnem Franciam, admifitque etiam Eccle fia Romana. Ex eis enim plura, Angilramno Metenfi Epifcopo data, capitula defumpfit Adrianus primus, & nominatim tertium, quod mandat nullum Epifcopum fuper quibuslibet criminis bus citari aut judicari, nifi in Synodo convocata per Apoftolicam auctoritatem. Eafdem acerrimè defendit, ac in praxim redegit Nicolaus primus, fine prævio fuo confenfu nullum, licet Sedem Romanam non appellaret, deponi deinceps permittens Epifcopum, ideoque graviter ins vectus in Hincmarum Metropolitam Remenfem, qui ex vetufta Synodorum auctoritate degrada rat Rothaldum Epifcopum Sueffionenfem. E pifcoporum degradationem afferuit effe de ma joribus Ecclefiæ caufis, ideoque juxta vetustam Ecclefiæ legem non poffe fine prævia ad Sedem Romanam relatione attentari. Ad minores caufas ufque tunc fpectaffe repofuit Hincmarus, modicè æftimavit dictas Epiftolas, & Metropoliticam fuam in degradandis Epifcopis potefta tem cum pluribus in Gallia Collegis ftrenuè defendit. Verùm sibi ipsi non constitit. Etenim in fcriptis ex tertiæ Sueffionenfis Synodi nomine litteris apud laudatum Pontificem accufat Britonum Epifcopos tamquam Barbaros & femi-Chriftianos, quod non folùm fine Synodo, fed & fine Apoftolicæ Sedis notitia Epifcopos exauctora rent. Alii item Francorum Epifcopi non erant concordes. Etenim Hincmari nepos Hincmarus Laudunenfis Epifcopus dictas epiftolas constanter defendebat uti legitimas & authenticas, coegitque fuum patruum ad omnia adversùm ipfas dicta & gefta in Trecenfi Synodo coram Joanne octavo Pontifice folemniter recantanda. Ita habes in hiftoria Remenfis Ecclefiæ apud Flodoardum. Ex illo tempore ad majores Ecclefiæ caufas fpectare cœpit Epifcopi degradatio, & quivis etiam in Gallia Epifcopus adeò non potuit deponi fine prævio Pontificis confenfu, ut ad Henricum primum Francorum Regem, qui Hæresiarcham Berengarium ac ejus manifestum se Aatorem Brunonem Andegavenfem Epifcopum volebat degradatos à Regni fui Synodo, fcripferit Theoduinus Epifcopus Leodienfis: Desperamus id fieri poffe, cùm Bruno exiftat Epifcopus. Epifcopum autem non oportet damnationis fubire fententiam præter Apoftolicam auctoritatem. Et infrà: Majeftatem veftram omnes exoratam vellemus, ut interim illorum impiam, facrilegam & nefariam asfertionem adire contemneretis, donec accepta Romane Sedis audientia damnandi poteftatem haberetis. Nec ob hærefim Epifcopus fine prævio Pontificis confenfu poterat tunc damnari. Et ad Poloniæ Archiepifcopum, cujus Anteceffor Epifcopum fine tali confenfu damnaverat, fcripfit Epift. 6. Pafchalis fecundus: Quibus hoc Canonibus, quibus Conciliis legitur effe permiffum? Quam Regulam frequenter fupponit etiam Sanctus Ivo Epifcopus Carnutenfis. Et ad Gerardum Engolifmenfem Epifcopum, Sedis Apoftolicæ in Aquitania Legatum, fcribit Goffredus Abbas Vindoeinenfis Quod me præfente etiam coram Laicis prædicatis, vos videlicet Epifcopos deponendi ha bere poteftatem, novum genus præfumptionis putavimus, quia nulla ratione Legatis Apoftolicæ Sedis conceditur, quod ad folius Romani Pontificis pertinet dignitatem. Sed fista eft, ut à vobis publicè prædicatum agnofcitur, quafi alterum Papam vos fecifis. Nos tamen credebamus Mediocritatem veftram babere legationem Sedis Apoftolicæ, non Apoftolicam Sedem effe, & à Domino Papa partem fufcepiffe folHicitudinis, quam folummodo cæteri Legati fufctpiunt, non plenitudinem exercere poteftatis. Et hocce Sedis fuæ privilegium Gregorius feptimus hic confirmat. Innocentius tertius, quem auda sem jurifperitum vocat Matthæus Parifienfis, in litteris ad Decanum & Capitulum Andegavenfe, exftantibus apud Gregorium nonum, dixit longè amplius: Non humana, fed potiùs Divina poteftate conjugium fpirituale diffolvitur, cim per translationem, depofitionem, aut ceffionem, auctovitate Romani Pontificis, quem conftat effe Vicarium L. 1. Tit. JESU Chrifti, Epifcopus ab Ecclefia removetur . Et ideò tria bac, que præmifimus, non tam conftitutione Canonica, quàm inftitutione Divina, foli funt Romano Pontifici refervata. Utitur argumento à carnali, quod non nifi per Deum folvi poteft, conjugio ad fpirituale. L. 1. E pift. 1 Quæftio ea An Nicolai primi Pontificis Decretum fuerit alienum à Canonibus antiquis? Quidquid aliqui dicant in oppofitum, refpondeo non fuiffe. Quidam probant ex caufa Marciani Arelatenfis Epifcopi, qui adversùs Sanctorum Pontificum Cornelii & Lucii de lapfis poft legitimam pœnitentiam recipiendis Decreta pertinax adhæft duritie Novatianenfi, plurimos pœnitentes fine pacis ac reconciliationis viatico permifit excedere, omnem inquietavit Galliam, ideoque à Fauftino Lugdunenfium Metropolita motus Sanctus Cyprianus fcripfit ad Sanctum SteEpift.67. phanum Papam : Dirigantur in Provinciam, & ad plebem Areiate confiftentem à te litteræ, quibus abftento Martiano alius in locum ejus fubftituatur, ← grex Chrifti, qui in bodiernum ab illo diffipatus vulneratus contemnitur, colligatur. Cur ipfum non degradavit, fed degradandum à Pontifice poftulavit Provinciæ Synodus? Refpondent ali qui, quoniam fine Pontificis consensu non poterat. Verùm ratio non eft firma. Quod enim tunc & Hifpani, & Afri, & Galli in fuis Synodis fine prævia ad Pontificem relatione degradarent Epifcopos, lucet ex variis epiftolis ejufdem Cypriani. Martiani igitur caufa erat dubia: Similis caufæ iftorum Epifcoporum in Africa, à quibus Zephyrini Pontificis de recipiendis mochis Decretum ufque ad fua tempora non fuiffe receptum, fed etiam in fine negatum Sacramentalis Reconciliationis Viaticum teftatur idem Cyprianus in litteris ad Epifcopum Antonianum. Quod non ex negatæ poteftatis errore, fed ex retinendæ difciplinæ zelo refutarent Decretum, non erant Hæretici aut Ecclefia turbatores, ideoque nec ipfos Cyprianus attentavit damnare. Nam etiam poft Nicænum, qui omni penitus peccato impartiri juffit extremum Reconciliationis Viaticum Canonem multi hinc indè Epifcopi in priori duritia perfevera runt. Eadem de caufa Martianum damnare non aufi funt Galliarum Epifcopi, fed quod turbulentè. agens excederet modum, per Sanctum Cyprianum, Corneliani Decreti acerrimum defenforem fupplicarunt damnari ab Eccle▾ fia Romana. Et hinc ad adducta Sancti Cypriani verba rectè fcribit Nicolaus Rigaltius: Licuiffe jam olim Pontificibus Romanis Epifcopos juftis de caufis excommunicare, imò deftituere, & novos in eorum locum fubftituere, perfpicuum facit hoc loco Cyprianus de Gallis. Quod mirum in modum auctoritatem commendat Primatum. Quocirca meam affertionem probo ex Innocentii primi Pontificis ad Alexandrum Antio chiæ Patriarcham litteris, affeverantibus nullum etiam Provincialem Epifcopum à quovis Metropolita poffe fine prævia ad Patriarcham relatione, & obtenta ipfius confirmatione confecrari. Quod jus omnibus tribus Patriarchis commune eft, ac indubiè ab Apoftolis inftitutum. At verò per eafdem caufas quævis res & fit & deftruitur, ideoque ficut Epifcopus fine Patriarchæ prævio affenfu creari non poteft, ita nect degradari. Et hinc intelliges Canonem vigefimum fextum octave Synodi : Epifcopos appellantes concurrere ad Patriarchale caput decernimus, qui à Metropolitis fuis, damnationis fententiam fe pertuliffe fatentur. Infuper etiam nullo modo quifquis Metropolitanorum vel Epifcoporum à vicinis Metropolitis, vel Epifcopis Provinciæ fuæ judicetur, fed à folo Patriarcha. Degradatos à Metropolitis Epifcopos mandat ad Patriarcham appellare, & eofdem à fuæ Provinciæ Synodo damnari vetat Canon, adeoque videtur in femetipfum pugnare. Verum non pugnat. Prior enim pars de degradatis ufque tunc Epifcopis, pofterior agit de deinceps degradandis. Permiffam ufque tunc Synodis in Epifcopos poteftatem revocat, & Patriarchis confirmat iftud jus, quod nuper fibi adjudicarat Nicolaus primus. Romanus Patriarchatus vaftiffimas habet Dioecefes, ideoque ficut liberam Epifcoporum fine fua prævia con firmatione confecrationem, ita & liberam ipfo rum Epift. 18. C. 2. rum fine prævia ad fe relatione degradationem Metropolitis dudum permiferunt Romani Pontifices: Quod ipfum indulferant & alii Patriar cha. Et hoc reformarunt ac poteftatem istam Patriarchis refervarunt Nicolaus primus & octa 177 va Synodus. Quod enim de Metropolitis fibi CANON IV. Uod Papa Legatus omnibus Epifcopis præfit in Conciliis Qu iam inferioris gradus SCHOLIO N. & adversùs eos fententiam depofitionis Ta fervatum fuit in omni femper generali Sy Presbyteros adfuiffe teftatur Julius Pontifex in litteris ad factionem Eufebianam. Adfuiffe Ro. mani Epifcopi Directos, atque ab ipfis confectum Concilium, fcribit in publicatis nuper à Domino Luca Holftenio litteris ad Orientalem Ecclefiam Sancti Damafi Pontificis Synodus Romana. Et de Hofio Cordubenfi Epifcopo habet in fua ad Conftantium Imperatorem Apologia Magnus Athanafius: In qua Synodo non ille Dux & Antefignanus fuit? Quem non ille recta tuendo in fententiam fuam pertraxit? Que Ecclefia non illius præfidentiæ pulcherrima monumenta retinet? Et in Epiftola ad Solitarios: Hic Princeps eft Synodorum fi quid fcribit, ubique auditur. Hic formulam fidet in Nicæna Synodo concepit, & Arianos ubique pro Hæreticis traduxit. Et in Ecclefiaftica hiftoria Sulpitius Severus: Nicæna Synodus auctore Hofio confecta habetur. In fuis notis Georgius Hornius per vocem, Auctore, fuafum dumtaxat & confilium importari exiftimat, & hac in Synodo Hofium non egiffe aliud præ aliis Epifcopis, quàm quod Imperatori Conftantino fuerit impulfor ipfius indicendæ. Romanæ Legationis præfidentiam homo Calvinianus ita conatur evacuare. Nempè à Romana Republica ad Ecclefiafticam Hierarchiam translatæ vocis non capit virtutem, de qua in libro Apologetico Tertullianus: Vetus erat apud Romanos Decretum, ne quis Deus ab Imperatore confecraretur, nifi à Senatu probatus. Tiberius ergò, cujus temporibus nomen Chriftianum in fæculum intravit, adnunciatum fibi ex Syria Palaftina detulit ad Senatum cum prærogativa fuffragii fui. Senatus, quia non ipfe probaverat, refpuit. Relatio erat rei per Senatum tractandæ & fanciendæ propofitio, fuffragii prærogativa fuit primum cum Augufta au&toritate fuffragium: Ægrè tulit Senatus ipfum à Tiberio in re excepta ufurpari. Poftmodum tamen illud in omni Senatusconfulto Imperator habuit, ideoque hocce fieri dicebatur ipfo aucto re. Imò & tertiæ, & quartæ, & quintæ relationis jus fibi pofteà affumpfit, id eft, potestatem quatuor vel quinque negotia, & quidem cum fuffragii prærogativa proponendi. Magno affenfu, inquit in Annalium libris Cornelius Ta citus, celebrata Pęti Thrafeæ fententia, non ta men Senatufconfultum fieri potuit, abnuentibus Confulibus ea de re relatum. Mox auctore Principe sanxerunt. Nempè rem juftam Princeps cum fuffragii prærogativa mox retulit, atque ita fuit auctor Senatufconfulti. Pergit in alio loco idem Scriptor: Confidius Equus & Calius Curfor, Equi- L.15.c.38 tes Romani, auctore Principe & Decreto Senatus puniti. Eodem ibi sensu scribit Pompejum Confulem legum fuarum & auctorem fuisse & fubversorem. Et de feipfo Confule dixit in Oratione pro Cornelio Balbo Marcus Tullius: Harum ego fen- L.3. C. 37. tentiarum Princeps & audlor fui. Et de Antonino Augusto Ulpianus: Oratione habita, auctor fuit Senatui cenfendi. Confulibus primum com- C. 8. petiit fuprema hæc poteftas, & poftmodo ab illis ad Principem tranfiit, aut certè utrifque manfit communis. Quidquid fit, eandem in generalibus Synodis habuit Romanus Epifcopus, ideoque ad Sanctum Leonem Magnum de convocandis ex toto orbe ad Chalcedonenfem Synodum Patribus fcripfit Pulcheria Augusta: De Catholi ca confeffione, & lapfis in Ephefino latrocinio Epifcopi, ficut fides & Chriftiana pietas exigit, te auctore decernant. Exponit in fuis ad eundem litteris Imperator Martianus: Sicut Sanctitas tua L. 1. Efecundùm Ecclefiafticas Regulas definiverit feu pift. 35. cum fui fuffragii prærogativa atque auctoritate propofuerit, fua difpofitione declarent, feu suo etiam fuffragio confirment. Hinc pergit in alia Epift. 34. Epiftola Per celebrandam Synodum te auctore. Hinc item Ephefino Latrocinio non Sanctum Leonem Pontificem, fed Diofcorum Alexan- Epift. 33. driæ Patriarcham cum relationis & fuffragii prærogativa præfidere volens Theodofius Auguftus, ita ad hunc fcripfit: Auctoritatem & Primatum tuæ præbemus Beatitudin. Eodem modo loquitur Sulpitius Severus, vultque Hofium non fuaforem fuiffe Nicæni Concilii, fed Præfidem. Quæ omnia infigniter intellexit, & in Catholi : |