Lib.4.C.

26.

Ecclefiam Conftantinopolitanam disponit comprimere, |
qui ejus confuetudines per omnia fequitur. Conftan-
tinopolitanas confuetudines admittere cenfebant
repugnare Majeftati Romanæ Ecclefiæ. Et hinc
nec Conftantinopolitanam Ecclefiam à fe com-
primi, nec alienos mores à fe Romam induci,
multis oftendere conatur Gregorius, & adjungit:
Si quid boni vel Conftantinopolitana, vel altera Ec-
clefia habet, ego & minores meos, quos ab illicitis
prohibeo, in bono imitari, paratus fum. Stultus eft
enim, qui in co fe primum exiftimat, ut bona quæ
videt, difcere contemnat.

Adjungit fuperius laudata verba, quibus dixit hunc Hymnum è Hierofolymitana per San&tos Damafumac Hieronymum veniffe ad Romanam Eccleliam. Ita oftendit fe non effe primum Pontificem, qui Græcorum ritus traduxerit ad Apoftolicam Sedem. Et hinc vides Latinorum ac Græcorum de ritibus æmulationem non effe novitiam: Effe Photiano Schifmate multo antiquiorem. Pergit Gregorius: Et ideo magis in bac Sede illam confuetudinem amputavimus, quæ hic à Græcis fuerat tradita. Sunt verba obfcura, & movent quæftionem. Quam enim Græcorum confuetudinem Rome amputavit Gregorius? Refpondeo Græcos etiam per Quadragefimam

[cuntur,
cuntur, poffumus intelligere, quod non Alleluja
cantabatur apud illum per quotidianos dies in Officio
Miffe. Affirmat Alleluja à Magno Gregorio can-
tari juffum per omnes Dominicas in loco Tractus
poft Graduale, & dubitat de duobus. Primò, an
non folas Quadragefimæ, fed etiam Septuagefimæ
Dominicas exceperit? Secundò, an etiam in fe-
rialibus Miffis curarit cantari? Et ad hanc quæ-
ftionem refpondet negativè. Et hoc eft fecun-
dum punctum, in quo Conftantinopolitanam
confuetudinem non admifit Gregorius,

Prior quæftio demonftrat de Septuagefimæ Do-
minicis fuiffe tunc varias fententias & mores.Hinc
enim ftatuit Abbatum Aquifgranenfis fub Ludo-
vici Pii Imperio conventus: Alleluja in Septuage- Cap. 30.
fima dimittatur. Dimittentium Ecclefiarum con-
fuetudinem voluit fervari in omnibus Monafteriis.
Eandem in Refponfo adverfus Michaelis Cerula-
rii calumniam laudavit Cardinalis Humbertus:
Dixit enim Alleluja dimitti per novem hebdoma-
das ante Pafcha. Et quin juxta Romanæ Eccle-
fiæ confuetudinem refponderit, non eft dubitan-
dum. At verò in libris de Sancti Germani Anti-
fiodorenfis Epifcopi vita fcribit Henricus ejufdem
Ecclefiæ Monachus: Alleluja noftra Ecclefia Septua- Lib. 1.
gefimæ tantum die Dominico cum memorato Pfalmo cap. 10.

te Dominum de Calis. Et hanc confuetudinum
diverfitatem volens eliminatam Alexander fecun-
dus edidit præfens Decretum. Quòd non pro
Romana, fed pro aliis dumtaxat Ecclefiis edide-
rit, demonftrat laudatum Refponfum Cardinalis
Humberti. Et quia Romana Ecclefia non facilè
admittit novitates, omninò crediderim effe In-
ftitutum Magni Gregorii. Effe enim antiquam
Patrum traditionem difertè affirmat laudatus
Humbertus

Alleluja cantaffe. Hinc enim quòd in Quadra-modulari confuevit. Utique cum Pfalmo: Lauda-
gefima non cantaremus, nobis improperavit Mi-
chael Cerularius. Quem morem Gregorius non
admifit. Lucet ex quarta Toletana Synodo,
cujus fupra laudatus Canon altè clamat: Hoc Ec-
clefiæ univerfalis confenfio in cunctis terrarum, uti-
que Latinarum, partibus roboravit. Nempè ut
per Quadragefimam non cantetur Alleluja. Et
quomodo Romanæ Ecclefiæ morem degradatione
punire Hifpania præfumpfiffet? Hinc ergò dicit
Magnus Gregorius Græcorum de hac re confue
tudinem fuiffe à fe amputatam potiùs, quàm in-
troductam. Laudatam Epiftolam fuo de Eccle-
fiafticis Officiis operi inferuit Amalarius Fortu-
natus, & concludit: Ex Epiftola docemur quod
aliquo tempore celebrabatur Miffa in Romana Ecclefia
abfque Alleluja. Si eo tempore cantabatur Tracus
per omnes Dominicos dies, & poft Alleluja affum-
ptum in folis Dominicis diebus an Septuagefima refer-
varetur, ignoro. Et infrà: Reftat adhuc quod pul-
Sat intentionem ad requirendum, hoc eft, ficut per
Dominicos dies & feftos cantatur Alleluja ad Miffam,
ita debeat cantari per communes dies, an non. Nifi
fortè imbui poffimus ex præfenti fcriptura Sandi Gre-
goril. Nam ex eo ubi Sanctus Gregorius dicit, Alia
quæ dici folent in quotidianis Miffis tacentur,
tantummodo Kyrie eleifon & Chrifte eleifon di-

Reftat quærendum, in quibus non dumtaxat Miffa, fed & aliorum Divinorum Officiorum partibus confueverint olim Ecclefiæ Alleluja cantare, & quomodo devenerimus ad præfentem difciplinam? Verùm & longa & involuta eft ifta quæftio, per otium tractanda. Nolim tamen omittere quæ de Alleluja ad Miffam poft Graduale cantandi antiqua pietate monet Innocentius tertius: Canimus Alleluja poft Graduale, Canticum lætitiæ poft luctum pœnitentiæ, fummopere nitentes exprimere magnitudinem confolationis, quæ repofita eft lugentibus, jubilantes potius quàm canentes, unamque brevem digni fermonis fyllabam in plures neumas protrahimus, ut jucundo auditu mens attonita repleatur, Grapiatur illuc ubi femper erit vita fine morte, dies fine nocte.

BET BY GET BNG E F S S T V I S E T F S S E T TID LEVIS GET IS #GETES #GEVINGETISBETINGETISGEVINGEFANGETINGE VISGEVIS

S. GREGORII VIL

PONTIFICIS
DICTATUS.

Clemente fecundo inchoatam, & ab ejus Succefforibus necdum perfectam Latinæ Ecclefiæ reformationem plenè completu rus Gregorius feptimus, varia ipforum adversùs conjugatos & Simoniacos Epifcopos & Clericos, nec non varios Laicorum exceffus Decreta confirmavit, & extendit per omnia Regna, quin & Henricum quartum Imperatorem, variofque hinc indè Epifcopos gradu déjecit, affirmans ac demonftrans fe agere ex Sancti Petri privilegio, de quo in populari de Apoftolorum Principibus fermone declamat Serm. 2. Sanctus Leo Magnus: Manet ergò Petri privile gium, ubicumque fertur ex ipfius æquitate judicium. Ad quæ verba ex Caroli Calvi Francorum Regis perfona fcripfit olim Hincmarus Metropolita

cap. 3.

Remenfis: Qua fententia conftat, quia non manet Petri privilegium, ubi ex ejus æquitate non fertur judicium. Et in fecunda Trecenfi Synodo profeffus fuit , quos Apoftolica Sedes per Dominum Papam privilegio Sancti Petri damnarit, & quod in omnibus fecundùm Scripturarum tramitem, facrorumque Canonum Decreta Sedes Romana tenet, fe in omnibus & profequi & venerari. Sancti Petri privilegium dixit in æquitate, Divinarumque litterarum & facrorum Canonum confequentia fundari, adeoque quidquid ab illis alienum Pon tifex decreverit aut egerit, non procedere ex ifto privilegio, ac proindè effe irritum & nullum. Henrici quarti Imperatoris, ac fœdorum Sacerdotum adversùs laudatum Gregorium noftrum defenfores non folummodò refumpferunt hoc principium, fed & Sancti Petri privilegium devocarunt ad examen, & multis injuriis affecerunt. Eos refutat hiç Dictatus.

Ep. 14.

42.

Anon hic agit adversùs Cunibertum, Bam-
bergenfis Ecclefiæ Clericum, de quo fub

Primatum adfcripfiffe, non aliundè conceffum bærer ditaffe, videlicet ut nullus de eorum judicio judicare debeat nec illi alicujus judicio fubjaceant. Qui cùm apertè à tota Synodo confutaretur, præcipuè tamen à quodam Laico convictus eft per illud Evan

Gregorii noftri Papatu celebrata, & apud Ber-gelium: NON EST DISCIPULUS SUPRA C. 1.

tholdum Presbyterum Conftantienfem exftans,
Synodus Quintelburgenfis: Quidam Bambergen
fis Clericus, nomine Cunibertus, Romani Pontifi-
cis Primatui derogare volens, in mediam Synodum
Se contulit, afferens Romanos Pontifices bunc fibi

A. 1517.

4

eodem fundamento inchoatam fuiffe Martini Lutheri prædicationem teftatur in Citizenfis Ecclefie Chronico Paulus Langius: Martinus Lutherus afferit & probat Romanam Ecclefiam non effe jure divino primam & caput omnium. Quamobrem ipfe Papa, & Cardinales, omnefque Romanenses, mirum in modum contra illum & fremere & excandefcere cœperunt, & ceu alterum Athanafium per fequi, potiffimum quda' disputaverit Romanam Ecclefam non effe Divino jure primam, & caput Ecclefia rum orbis. Ejus palmare principium fuit frivoJum fomnium Marfilii Paduani, de quo in Catholica concordantia Nicolaus Cardinalis Cufanus: Quidam Marfilius Paduanus dicere vi detur per Canonem Biblia probari non poffe, Pe trum Epifcopum Romanum, imò aut Rome fuiffe. Quod ex prima Petri epiftola falfum eft, & non L.3.C+34• eft ufque ad hæc tempora quifquam Doctorum fanéto, rum inventus, qui hoc umquam negaverit. Imò Alypius, Auguftinus, Optatus Milevitanus, SanAus Hieronymus, ac omnes alii, qui Romanorum Pontificum Catalogum fuis fcriptis inferuerunt, à Retro incipiunt. Urget Marfilius hæc Apoftoli, ca epiftolæ verba: Salutat vos Ecclefia, quæ eft in Babylone Romam enim, quòd tunc idolola tricæ confufionis plena effet, per Babylonem à Sancto Pétro hic intelligi exiftimant Sanctus Hieronymus, & quidam alii Patres. Alii tamen Affyriorum Babylonem intelligi, atque illic fcriptam effe iftam Epiftolam volunt, quod illic hæreditarius, à quo omnes per Cappadociam, Bithyniam, Pontum, atque Galatiam Synagogæ pendebant, primæ Judaicæ difperfionis Patriarcha degeret. Ifta de caufa volunt Petrum Apoftolum illic Antiochia acceffiffe. Quidquid fit; Petrum Romæ non tantùm fuiffe, fed & illic fediffe primum Epifcopum, unanimi voce clamant Sanctus Irenæus, Tertullianus, Sanctus Cyprianus, Sanctus Firmilianus, Eufebius Cæfarienfis, Patres omninò omnes, Latini & Græci . Et hinc Romanæ Cathedræ Primatum everfurus Marcus Antonius de Dominis, alias fibi ftruxit phantafmatum machinas: Fatetur Petrum Romæ vixiffe & obiiffe, prædicaffe illic & exercuiffe actus Epifcopales, aft negat Cardinalem feu proprium iftic fuiffe Epifcopum, negat fuiffe Apoftolorum caput & Principem, atque ità vult Papam nec effe ejus fucceffore, nec ex ejus fucceffione fequi totius Ecclefiæ Primatum . Nempè adeò manifefta eft fuprema Romani throni Majeftas, ut non nifi per ifta horrenda manifeftiffimorum mendaciorum monftra poffit vel impugnari.

Et omnia ifta evertens nofter Canon omninò haufus eft ex avito Ecclefiæ fenfu. Etenim ad Rufum Theffalonicenfem Archiepifcopum, ac fuum in Illyriciana Diœcefi Vicarium, olim uti Ep. 6. rem manifeftam fcripfit Bonifacius primus: Bea

9.

165
cane Synodi non aliud Præcepta teftantur, adeò ut
non aliquid fuper eam aufa fit conftituere, cùm vi
deret nihil fupra meritum fuum poffe conferri. Om- Epist. g.
nta denique buic noverat Domini fermone conceffa.
Hanc ergo Ecclefiis toto orbe diffufis velut caput cer
tum eft horum effe membrorum. Laudat fextum
Nicænum Canonem, qui Alexandrino & An
tiocheno Patriarchis figit certas Epifcopalium
confecrationum & judiciorum leges, additque
de Romano: Quia & urbis Romæ Epifcopo parilis
mas eft. Et Metropolitarum & Provincialium
Epifcoporum confecratio ex Apoftolico Inftitu-
to fpectat ad Patriarchas. Verùm aliqui plures
& largas Diœcefes habent, ideoque remotarum
Provinciarum Antiftites permiferunt ab invicem
ad fuas litteras confecrari. Quin & quofdam fi-
ne fuis litteris. Variarum Provinciarum fuit va-
ria confuetudo. Hinc de Alexandrina, Antio-
chena, & alia quavis Ecclefia ftatuit laudatus
Canon cuique fervari fua privilegia, & anti-
quam de iplis confuetudinem firmat in fcriptam
legem. At verò Romanæ Ecclefiæ morem fo-
lummodò laudat, nihil aufus conftituere, fciens
illi omnia conceffa à Domino, ideoque ejus Epi-
fcopum ex fide & arbitrio agere, ac foli Deo te-
neri ad rationes. Et Arabici, licet non Nice-
ni, tamen antiquiffimi Orientalium Canones
Romanum Epifcopum, non minùs quàm Apo-
ftolum Petrum, affirmant effe Chrifti Domini Vi-
carium fuper cunctos populos & univerfam Ecclefiam
Chriftianam. Et in prima fua ad Julium Ponti
ficem epiftola Sardicenfe Concilium profitetur.
omnium Ecclefiarum caput effe Petri Apoftoli Se-
dem, ad quam de fingulis quibufque Provinciis Domi-
nt referunt Sacerdotes. Et ad plenam Ephefinam
Synodum dixit Philippus Romanæ Ecclefiæ Pref-
byter ac Legatus: Nulli dubium, imò fæculis om-
nibus notum eft, quod Sanclus ac beatiffimus Petrus
Apoflolorum Princeps & Caput, fideique columna,

ftro JESU Chrifto claves Regni cœleftis accepit, A&. 3.
Ecclefie Catholicæ fundamentum, à Domino no-
qui ad hoc ufque tempus & femper in fuis Succeffori-
bus divit, & judicium exercet. Et ad Sanctum
Leonem Pontificem fcripfit magna Synodus
Chalcedonenfis: Tibi vine cuftodia à Domino Act. z.
commiffa eft. Et ad Sanctum Leonem fecundum
Conftantinus quartus Imperator & omnis fexta
Synodus: Romana Cathedra eft ca Petra, fuper Act. 18.
quam Dominus fundavit Ecclefiam, ac prædixit.
numquam fore, ut porte inferi, boc eft, hæretice
infidiæ, adversùs eam prævalerent. Et in fua ad
Nicolaum primum appellatione clamat Sanctus
Ignatius Patriarcha Conftantinopolitanus: Ca-
tholicae Ecclefie unum & fingularem, præcellentem
atque Catholiciffimum medicum ipfe Princeps fum-
mus, & fortiffimus Sermo, & ordinator & curator,

folus ex toto Magifter Deus omnium produxit,
videlicet tuam Fraternam Sandlitatem. Cuneta,
10. Apoftolo Petro arx Sacerdotii Dominica voce con- quibus Sermo Deus exaltavit Sanctum Petrum
ceffa eft. Et infrà: Ejus confulis, Romanæ uti- Apoftolum, teftimonia producit, & adjungit:
que, Sedis arcanum, quam conftat dignatione Pe- Tales beatas voces non fecundùm quamdam utique
træ fpiritalis, videlicet Chrifti Domini noftri, fortem Apoftolorum Principi folùm circumfcripfit
illatam. Et in litteris ad Theffaliæ Epifcopos
Romanæ Cathedræ Primatum affirmat à nafcen- illum fecundùm ipfum efficiendi fummi Pafto-
definivit, fed per eum ad omnes, qui poft
Lis Ecclefiæ fuiffe exordio, & profequitur: Ni-res & Pontifices fenioris Rome transmifit

26. 28.

Quæ omnia probavit & fuis Actis inferait Syno-
dus octava.

bere, ex Sacris Litteris, nifi concurrat communis Ecclefia confenfus, ficut Apoftolorum in Petro. Undè etfi Romanus Pontifex, aut ex loco Sede Petri, aut Principatu Civitatis, inter cæteros mundi Epifcopos in Primatu, ut præcipuus & honorabilissimus Prafes tante Civitatis, & sedens in tanta Petrt Sede aut Principatu Civitatis veneraretur, tamen nifi fubje&ivè ex consensu concurreret electio per eos, qui aliorum omnium vices gerunt, non crederem ipfum Præfidem aliorum omnium, & Principem five Judicem esse. Quare fi per poffibile Treverenfis Archiepifcopus per Ecclefiam congregatam pro Præfide & Capite eligeretur, ille propriè plus fucceffor San&i Petri in Principatu foret, quàm Romanus Epi

ficut locum Petri, ita & Principatum numquam perditurum. Non enim fuccessio in loco arguit fucceffionem in Principatu, ut de Antiochia & Hierofoly mis dictum eft. Nec ceffaret ille principatus in Ecclefia, etiamfi Romana Urbis Sedes Epifcopalis defi

Diftinguit Papalis poteftatis fubftantiam ac ejus affixionem ad Epifcopatum Romanum: Illam fatetur effe à Deo, hanc vult veniffe ab Apoftolis & Ecclefia, ideoque per generalem Synodum poffe transferri Trevirim, aut ad aliam quamvis Civitatem. Quin imò poteftatem istam addit nec ipfi Apoftolo Petro datam à Chrifto Domino, nifi ad electionem & fuffragia Apoftolorum. Multis hæc firmare conatur, & concludit: Nihil tamen de meis conceptibus adeò firmum affero, quin peritioribus potiùs dicam acquie

Sanctum Petrum fuiffe Romanorum Epifcopum, ejufque Primatum & Claves ex Divina ordinatione, & perpetuo Chriftianitatis more tranfiiffe in fucceffores, in litteris ante Chalcedonenfem Synodum exftantibus fcribunt non tantùm Sanctus Leo Papa, fed etiam Theodo. Gus ac Valentinianus Imperatores, nec non AuEpist. 25. gusta Licinia Eudoxia & Galia Placidia. Et in Codice Theodofiano exftat eorumdem Principum ad Etium utriufque militiæ in Gallia Magistrum lex, afseverans Sedis Apoftolicæ Primatum, non tantùm in Romanæ urbis dignitate & auctoritate Nicænæ Synodi, fed etiam ex San-fcopus. Licet credendum fit Romanum Pontificem, &ti Petri meritis fundari & proceffiffe. Et in litteris ad laudatum Leonem Theodoretus Cyri in Euphratesia Provincia Epifcopus fcribit Apoftolicam Sedem effe Sedem Sancti Petri, tenere in omnibus Primatum, ornari multis Præroga tivis, idque ex dono largitoris omnium bonorum. Et in tractatu de Acaciano fchifmate Sanctus Papa Gelafius adfirmat omnes Apoftolos fuiffe pares, & adjungit: Cùm omnes æqualiter, equaliterque fpiritali luce fulgerent, unum tamen Principem esse ex illis Chriflus voluit, eumque difpenfatione mirabili in dominam gentium Romam direxit, ut in præcipua Urbe vel prima primum & præcipuum dirigeret Petrum, ibique ficut doctrina virtute fublimis emicuit, ita fanguinis gloriofa effufione decoratus, æterno bofpitio conquiefcit, præfans Sedi, quam ipfe benedixit, ut à portis inferi|fcendum. Romanum Primatum vult effe à Deo numquam pro Domini promiffione vincatur, omniumque fit fluctuantium tutiffimus portus. Difertè adfirmat Sanctum Petrum non ex propriæ electionis arbitrio, fed ex Dominicæ auctoritatis Divino juffu migraffe Antiochia Romam, & illic cum pleno in univerfalem Apoftolatum fucceffionis jure fediffe Epifcopum. Exftat Tractatus apud Jacobum Sirmondum poft Appendicem Codicis Theodofiani. Et ad Bonifacium fecundum in Romana , per Dominum Lucam Holftenium publicata, Synodo dixit Stephanus Lariffenus Epifcopus, Theffalia Metropolita: Nullus Ecclefiafticus ordo illam veftram, quæ à Salvatoré omnium & primo Paftore vobis eft conlata, poteft præcellere poteftatem. Et iterùm: Au&oritas Sedis ApoRolice, que à Deo & Salvatore noflro Summo Apo-) ftolorum data eft, omnibus fan&tarum Ecclefiarum privilegiis antecellit. Hanc veritatem fola olim Photiani Schifmatis præformatrix Eufebiana Arianorum factio fuit arietare aufa, abundè damnata per laudatam Synodum Sardicenfem. Ampliffima eft hæc materia, & innumera ipfam firmant authentica omnium fæculorum teftimonia. Ad elucidandum præfentem Canonem fufficiunt

Epilt.8.

hæc pauca.

Omittere nolim Thefim in Catholica concor-
dantia propofitam à Nicolao Cardinali Cufano:
Non poffe Romanum Pontificem perpetuum Principem
Ecclefiæ probari, fatis etiam ex hoc manifeftum eft.
Nam non legitur, etiamfi Petrus illum Principatum
L.2. c. 34. omnium habuit, proptereà Romanum Pontificem ejus

Succefforem aut Antiochenum, vel Hierofolymitanum,
cum ejufdem fint fucceffores, habuiffe aut babere de-

partim, partim ab homine: Licet induxerim multa, tamen in boc refedi, quòd licet fecundùm plura Sandorum Scripta poteftas Romani Pontificis à Deo fit, & fecundùm alia ab homine & Conciliis generalibus, tamen videtur in veritate medium concordantia per Scripturas inveftigabile ad boc demum tendere, quod ipfius Pontificis Romani poteftas quoad confiderationem præeminentie Prioratus & Principatus, fit à Deo per medium bominis & Conciliorum, fcilicet mediante confenfu electivo.

Refpondeo Cardinalem Cufanum nimio in Synodum Bafileenfem affectu, nimiaque Eugenii quarti Pontificis degradandi libidine incenfum cecidiffe in hujufmodi fomnia. Et à quo didicit Sanctum Petrum umquam fuiffe Epifcopum Hierofolymitanum? Paradoxum id eft, & à nemine umquam vel fomniatum. Et quis umquam tradidit Petrum Apoftolico Collegio ex Fratrum electione fuiffe Prælatum? Dico igitur Papalis Primatus non dumtaxat fubftantiam, fed etiam in Romana Cathedra affixionem effe omninò juris Divini, ideoque immutabilem. Etenim Photii Patriarchæ Constantinopolitani, Papalia privilegia blaterantis Conftantinopolim migraffe cum Imperialibus, nugas derifit & damnavit octava generalis Synodus, & omnis femper Orthodoxa Ecclefia. Eam migrationem aut translationem cenfuit impoffibilem, & omni humana poteftate fuperiorem. Sanctus Apoftolus Petrus non ex humano fpiritu, fed ex Divino inftinétu migravit Antiochia Romam, ibidem non pro tempore, fed firmè ufque ad mortem fedit Cardinalis Epifcopus, & de Antiocheno Patriar

Epift. 18.

C. 1.

Patriarchatu ad Patriarcham Alexandrum fcribit
Innocentius primus Pontifex: Advertimus non
tam pro Civitatis magnificentia boc eidem attributum,
quam quod prima primi Apoftoli Sedes effe monftre-
tur. Quæ urbis Rome Sedi non cederet, nifi quod

illa in tranfitu meruit, fufceptum apud fe confum-
matumque gauderet. Nempè Sancti Petri Epifco-
patum. Longa eft hæc res fuo loco latius eluci
danda.

C. 17.

Natolium Chalcedonenfis Concilii tempore
Epifcopum Conftantinopolitanum, quod

fe Univerfalem Epifcopum titulare cœperit, accu

ratum gratum primus omnium Orientis Imperato-
rum habuerit, atque fuis Conftitutionibus Juftinia.
nus infcripferit. Quamobrem Epiphanius, qui Jo-
anni fucceffit, quidquid in Romanos Pontifices aufus
&ipfe foret, utique fibi facilem Juftinianum futu-
rum, ab coque adeò fibi nihil fore timendum intelli-

fat, & ita in Sancti Leonis Papæ litteris reperirigebat, ut Joanni Romanæ Ecclefiæ Pontifici, By-
affirmat in opufculo contra Hincmarum Laudu-

C. 6.

zantium appellenti, loco cedere noluerit, vixque
ut Marcellinus Juftiniani Cancellarius
refert, ac Theophanes explicat, dextrum Ecclefiæ
folium Pontifici Romano ægrè concefferit. De Joan-
ne Patriarcha hæc Procopius in Arcana hiftoria :
Juftinianus Amantium Eunuchorum aulæ Principem
nonnullis cum aliis interfecit, in crimen illum ea
tantùm re ducens, quod nefcio quam vocem petulan-
tiùs jactasset in Joannem Urbis Antiftitem. Et Ale-
mannus commentatur: Quod Joannem Juftinia-
nus plurimùm amabat, Ecumenici nomen tunc
primùm fibi arrogantem non compefcuit. Pergit
Procopius Sacerdotibus in vicinos fidenter fanè C. 13.
peccantibus indulgebat Juftinianus, & finitimorum
bona occupantibus gratulabatur, fic ratus adversùs
Deum colere pietatem. Et laudatus Nicolaus :
Non folùm aliena occupantibus, fed etiam Conftan-
tinopolitanis Patriarchis, Ecumenici nomen per
fummam Romanorum Pontificum injuriam occupanti-
bus. Quod enim primus Joannes Cappadox aufus
fuiffet, ipfe qui tum Juftino avunculo fuperflite
Rempublicam adminiftrabat, æquo animo tulit,
deindè Imperium adeptus, ratum gratumque habuit,
fuifque legibus perniciofum nomen infcripfit. Quare
Jurifconfulti multis parcant interpretationibus, cum
Ecumenici nomen in Juftiniani Conftitutionibus
offendunt.

nenfem Epifcopum Hincmarus Metropolita Re-tandem
menfis. Confonat repertus Conftantinopoli apud
Patres Prædicatores adversùm Græcos Tractatus,
affiduas Conftantinopolitanorum Antiftitum ra-
pinas enumerans, atque adjungens: Proceffu
temporis crefcente Græcorum malitia, & potentia
invalefcente, Patres qui convenerunt in quarto Con-
cilio, fuafu Principis Martiani, quædam privile-
gia Romana Sedis fimilia, & hoc nomen Ecumeni-
cus Patriarcha, quod fonat orbicularis feu Uni-
verfalis Patriarcha, Conftantinopolitano Epifcopo,
contradicentibus Sedis Apoflolice Legatis, contule-
runt. Verùm uterque eft memoria lapfus. Et-
enim vigefimi octavi Chalcedonenfis Canonis
conditores de ifto titulo nec cogitarunt. Ale-
xandrini dumtaxat & Antiocheni Patriarcharum,
& trium Autocephalorum Primatum, nequa-
quam Romanæ Cathedræ privilegia læferunt,
tranfcribentes ifta in Conftantinopolitanum Epi-
fcopum. De ifto exceffu Anatolium nullus um
quam accufavit. Ifto tamen tempore Olympius
Evazorum in Afia Epifcopus Ephefino latroci-
nio fubfcripfit in hunc modum: Sandiffimus Pa-
ter nofter & Universalis Archiepifcopus Diofcorus
magne Alexandrine Civitatis, &c. Sed iftam
tantæ adulationis ftultitiam nemo eft fecutus.
Et quod ejus profcribendæ caufa, Chalcedonen-
fis Synodus titulum iftum Sancto Leoni detule-
rit, eft in ejus fcholiis abundè oftenfum.

Iftum ergò fuperbiæ fucum primus fibi circum-
pofuit Joannes Cappadox, iftius nominis fecun-
dus Patriarcha Conftantinopolitanus, de quo
in præfatione ad arcanam Procopii Cæfareenfis
hiftoriam fcribit eruditus Nicolaus Alemannus:
Imperator Juftinianus fic Conftantinopolitanorum Pa-
triarcharum faftui & fupercilio blanditus eft, ut
Joannes Scholafticus Cappadox Juftiniano, à quo
plurimùm diligebatur, Rempublicam adminiftrante,
primus fibi Ecumenici nomen arrogarit, idemque

Quod Joannes Cappadox adfumpferit hunc titulum, lucet ex Conftantinopolitana Synodo fub ejus fucceffore Menna. Illic enim variæ variorum ad illum preces habent hanc Epigraphen : Sanctiffimo & beatiffimo Archiepifcopo, Ecumenico Patriarcha Joanni. Eodem modo titulatur ab Actis Synodalibus. Et faftum continuavit ejus fucceffor Epiphanius: Hujus item fucceffor di&tus Mennas. De Menna lucet ex præfatis Actis, adfiduè repetentibus: Præfidente fandiffimo Damino noftro Ecumenico, & Patriarcha Menna. Et Juftinianus omninò confirmavit. Ejus enim teria Novella lex habet hunc titulum: Imperator