& inchoabat à feria fecunda poft feftam omnium Sandorum, Mail dies vigefimus feptimus. Factum univerfalis Dei Ecclefia illos bonorat. Et hinc intellige Theodorum Balfamonem: Monachi fuarum fundationum conftitutionibus coguntur ampliùs jejunare, fcilicet à fefto omnium Sandorum. Omnis olim Græcia Sanctorum Apoftolorum Petri ac Pauli fefto præmittebat folenne jejunium San tim, fed continua ferie illi legunt ad Miffam: DECRETUM TERTIUM. D Ecretum, quo ex Gregorio fecundo Nico Iftum à quibufdam prætenfum computandi modum tenuit femper, & ufque nunc tenet omnis Orientalis Ecclefia. Etenim in libro de matrimonialibus caufis fcribit Matthæus Monachus: Gradus aliqui dictos perhibent à translatio ne graduum fcalæ. Quippè ficut per eos afcenditur ac defcenditur, ita per gradus cognationis tam adfcendentes quàm defcendentes inveniuntur. Qut verò fic adfecti non funt, ex tranfverfo cognofcuntur. Cæterùm gradus ita comparati funt, ut fecundum ordinem generationum procedant. Quippè receptum eft, ut quælibet generatio gradum unum abfolvat. Deindè quidam in latitudinem, quidam deorsum extenduntur. Qui in latitudinem, eundem inter fe ordinem fervant. Nam qui liberi funt, primum omnes gradum implent, qui fratres, fecundo inter fe gradu junguntur, licèt plures numero laus fecundus confanguinitatem atque affinitatem extendi declaravit in feptimum ufque gradum ad dirimenda matrimonia, quidam evacuaturi, & perfeveraturi in pertinaci fuo incœftu, dixerunt gradus hos juxta Romanorum Principum leges effe computandos, adeoque fratrem & fororem effe in fecundo, confobrinos in quarto, fobrinos in fexto gradu. Romanæ enim, adeundarum hæreditatum modum præfcribentes, leges tot in tranfverfa linea gradus ponunt, quot numerant ex utroque latere, dempto tamen ftipite, capita. Ecclefiafticus in conftituendis conjugii impedimentis computandi modus eft longè diverfus . Iftos ergo computiftas in quadam fua Synodo damnavit iterum Alexander fecundus. Synodale Decretum eft longius, exftatque apud Gratianum, & infint quàm decem. Decem fratres per decem geDecreto Sancti Jvonis Epifcopi Carnutenfis. Omnem Italiam turbavit hæc quæftio, ideoque laudatum Decretum fingulari ad Joannem CefæOpuf.8. næ Epifcopum & Ravennatis Ecclefiæ Archidiaconum opufculo defendere atque exponere coa&tus fuit Sanctus Petrus Damiani. In iftis præfertim Ecclefiis contentio bulliebat. Eadem de re idem Petrus ad nefcio quem Presbyterum fcripfit eruditam Epiftolam. Sed neque fic ceffa runt incæftuofa conjugia. Quare ifto ipfo anno aliam Romanam Synodum congregavit idem Pontifex, & omnes illos, qui talia conjugia aut deinceps contraherent, aut jam contracta non defererent, Ecclefiaftica communione privavit. Utramque Synodum laudat, & eodem anno factam affirmat in opufculo de contemptu fæculi laudatus Petrus Damiani, addens nec tunc ex millibus vix unum Apoftolicis juffionibus obtemperaffe. L. 5. pist. 17. E nerationes funt, & tamen inter primum & de- cha cha autem Sifinnius fecundus legem extendit ad gradum feptimum: Exindè fobrinus nequiit ducere filiam fobrini. Et hanc formam aliqui tentarunt inducere in Latinam quoque Ecclefiam, ipfofque merito profcripfit nofter Papa Alexander. Etenim feptimus Græcorum gra dus eft nobis mixtus ex quarto & tertio, at que ita ifte computus Gregorii fecundi De cretis plurimùm adverfatur. Cunctos Græcæ forma anfractus exponere non fpectat ad præfentem locum. C.47. C. 16. DECRETUM QUARTUM. L.7.0.19. C. 1. ca, Primi calumniæ auctores fuerunt in litteris ad Joannem Tranenfem Epifcopum Michael Cerularius Patriarcha Conftantinopolitanus, & Leo Acridenfis Epifcopus, Metropolita Bulgarorum: Alleluja in Quadragefima non pfallitis, fed femel in Pafcha tantummodò, quod interpretatur, DOMINUS VENIT LAUDATE, HY. MNUM DICITE, ET BENEDICITE EI. Ergo fecundum boc neque LAUDATE DOMINUM, neque BENEDICTUS QUI VENIT, pfallitis. Et iftud Alleluja eft Hebraicè didum. Calumnia videtur fibi ipfi non cohærere. Etenim G Alleluja cantemus in folo Pafchate, quomodo illud omittimus in fola Quadragefima, & cur indè fingulariter culpamur? Interim quod ipfum Romana Ecclefia olim cantaret in folo Pafchate, credidit Hermias Zozomenus: Singulis annis dumtaxat femel Rome Alleluja canunt, prima die Pafchalis fefti, ut à multis Romanis bic ut à multis Romanis hic Hymnus juris jurandi inftar tum audiri tum cantari expetatur. Verùm longè aliter fcribit in libro adversùs Vigilantium Sanctus Hieronymus: Vigilantius, feu veriùs Dormitantius, immundo fpiritu pugnat contra Chrifti Spiritum, damnandas dicit esse vigilias, & numquam nifi in Pafcha Alleluja cantandum. Abfit Romanam Ecclefiam fuiffe Vigilantianam: Abfit ut ob ejus facrum ritum Vigilantius à Sancto Hieronymo notetur de hæreli atque damnetur. Hæretici funt paffim Gyrovagi: Iftud de Romana Ecclefia mendacium Vifilantiani poffint in fui erroris adjutorium sparLiffe per Orientem, & Zozomenus credidiffe. Etenim circa plura ad Latinam Ecclefiam fpe&tantia eft hallucinatus. Laudati Hymni primam originem docet nos in libro de Prophetarum vita ac morte San&tus Epiphanius Aggeus Propheta etiamnum juvenis è Babylone Hierofolymam reverfus, de populi reditu vaticinatus eft, ac templi Hierofolymitani inftaurationem prævidit. Primus illic Alleluja cecinit, quod C. 20. interpretari poffumus, Laudemus Deum vivum. Undè nos ufurpare bodiè folemus Alleluja. Qui eft Aggel Hymnus & Zachariæ. Hymnum igitur à Synagoga acceptum Apoftoli derivarunt in Ec clefias. Nec fine fundamento. Etenim Babylonicæ captivitatis folutio, & Salomonica Bafilicæ reftauratio dumtaxat fuerunt noftræ è Diabolica captivitate per JESUM Chriftum Redemptionis, ac in plenam cum immortalitate juftitiam, & per ipfam in primæva, imò primævis longè fanctiora Divinæ Majeftatis templa reparationis prænunciativa ac promiffiva Sacramenta : Hinc longè potiori jure nos in his, quam Judæi in iftis cantamus Alleluja. Hinc nobis affiduè cantandum Apoftoli præceperunt. Quot in quovis fefto Pfalmi cantandi, & quoties Alleluja. fit adjungendum, decidit fecunda Turonenfis Synodus, & fubnectit : Quod Angelo oftendente C. 18. Patres didicerunt. Per Patres intelligit primavos Ægypti Monachos, quos quomodo Ange. lus Pfalmos & Alleluja in Divinis Officiis cantare docuerit, multis exponit in fecundo Monafticarum inftitutionum libro Joannes CafGanus. Et dum Alexandrinum Serapidis fanum C. 5.6. in Chriftianam Bafilicam convertere pararent fub Arcadii Imperio fideles, de Magno Gentilium Sacrilegiorum Protectore Olympio fcribit Hermias Zozomenus: Olympius concubio Lib. 7. c. noctis ejus, poftquam fuperveniente die hæc tran- 15. facta funt, fubaudivit quemdam in Serapidis Templo Alleluja cantantem. Et quoniam foribus claufis & conftante quiete neminem confpiceret fed folam tantummodò audiret vocem Pfalmi, præfagium intellexit, & clam omnibus Templo egreffus, in Italiam trajecit. Præmonftrabat Angelus illic non ampliùs vanum Serapidem, fed Divinam Majeftatem confueto Ecclefiæ Hymno glorificandam. Neque hæc funt admiranda. Quod enim turbas multas Alleluja in Coelo can Cap. 19. tantes atque iterantes audiverit, teftatur in Apocalypfi Sanctus Joannes Apoftolus. Nempè turbas illas, quas alibi vocat Turbam magnam collectam ex omnibus populis, gentibus, tribubus & linguis, ac ftantem ante thronum. Et addit Cantici caufam Quia venerunt nuptiæ Agni. Hoc eft, Quia vivum & verum Divine Majeftatis Templum tunc ex omnibus electis non dumtaxat reparatum fit, fed & dedicatum in fem 1 ubi Africa, aut in cunda Barbaria, fed in Syria, piternam gloriam, adeoque advenerit verum tem- Cantum hunc effe Apoftolicum Inftitutum, Ep. 27. cap. 10. Ep. 17. bus: Sunt filiæ male, filiæ non fimilitudine morum, Quomodo igitur ipfe in iftis eifdem locis inter- expreffa, apud nos fonarent, curque fine interpreta- Epift. 178. ftomus. Alleluja eft vocabulum Hebraicum, & adver Scien Ecclefia C. 11. gelium tractatu ad hæc Domini verba, Amen Ad Addidit idem Doctor & aliam rationem: Sive feptuaginta Interpretes, five Apoftoli id curarunt, ut quoniam prima Ecclefia ex Judæis fuerat congre gata, nihil ad credentium fcandalum innovarent fed ita ut à parvo imbiberant traderent, pofteà verò quam in univerfas gentes Evangelii dilatatus eft fermo, non potuerunt femel fufcepta mutari. Canticum iftud erat in Synagoga adeò folemne & fan&tum, ut nec feptuaginta Interpretes nec Apoftoli, quoniam fine populi fcandalo non poterant, judicarint alterandum. Et ab ifto judicio. nullus fucceffor Epifcopus præfumpfit recedere. Quæ è gentibus fideles à Mofaicæ legis jugo abfolvit, Apoftolica Synodus retinendam duxit abftinentiam à fanguine & fuffocato: Modicas iftas reliquias voluit efle non contemptæ à gentibus legis profeffionem, & utrique populo fibulam pacis. Hoc ipfum omnis femper Ecclefia cenfuit de noftro Cantico. Quòd in æterna vita. Electi omnes fint Hebraica lingua locuturi & Deum laudaturi, eft multorum opinio: Hinc enim illos Alleluja cantantes audivit in Apocalypfi Sanctus Joannes Apoftolus. Unitatem hanc inchoari in militante Ecclefia voluit Divina providentia, aut certè præfignari. Tertiam rationem fcribit in animę gemma Honorius Auguftodunenfis: Miffa tribus linguis, Hebræa, Græca Latina cantari præcipitur, ficut & titulus in Paffione Domini fcriptus fuiffe legitur. Hebraicum quippè eft, Alleluja, Ofanna, & LI.Ç.92. Amen; Græcum Kyrie eleifon, Latinum reliquum officium. Et Græcos, & Latinos, & Hebræos effe unum in Chrifto, fic duxit Ecclefia profitendum. Eadem de caufa & Romæ, & Conftantinopoli, & apud omnes Sedes Patriarchales in majorum feftivitatum Officiis Evangelium, Epiftola, ac Lectiones cantantur & Græcè & Latinè. Pontifex tunc procedit cum duobus Diaconis ac Subdiaconis, Græco & Latino. Sic profitemur Latinam & Græcam Ecclefiam effe germanas forores. Cujus profeffionis Myfterium non intellexit ille Schifmaticus, qui fupra nos arguit quafi afferamus Deum in tribus dumtaxat linguis poffe laudari. Loquitur de publicis in Ecclefia Officiis. Et eft mera calumnia. Etenim quædam in Syria, quædam in Chaldæa, quædam in Saracenica, quædam in Sclavonica, quædam gentes in alia lingua publicas laudes Deo decantant. Et ipfas à fua communione iftam ob caufam non fecludit Latina Ecclefia. Verùm de Latina, Græca , ac Hebraica lingua rectè fcribit in fuo ad Pfalmorum expofitionem Prologo Sanctus Hilarius Epifcopus PiAavienfis: His maximè tribus linguis Sacramentum voluntatis Dei, & beati Regni expectatio prædicatur. Ex quo illud Pilati fuit, ut in his tribus linguis Regem Judæorum Dominum JESUM Chrifum effe præfcriberet. Nam quamvis multæ Barbaræ gentes Dei cognitionem fecundùm Apoftolorum prædicationem manentium hodiè Ecclefiarum fidem adeptæ fint, tamen fpecialiter Evangelica doctrina in Romani Imperii, fub quo Hebræi & Græci continentur, Sede confiftit. Quod ipfum pluribus in Epiftola ad Sfentepulcrum Moravia Comitem tradit Joannes Octavus Pontifex, quæ Idam illic Divina Officia permittens cantari Sclavonicè, & adjungens: Neque enim tribus tan- Epist.247. tùm, fed omnibus linguis laudare Dominum auctoritate facra monemur. Variis hoc probat Divinis teftimoniis & præfocat futuram tunc iftius, Schifmatici calumniam. Ex tribus ergò folùm linguis publica fua officia conflari voluit ob di&tam rationem Latina Ecclefia. Quartam pro noftro Hebraico hymno rationem adducit in fecundo de Sancrofanctæ Miffa Myfteriis libro Innocentius tertius: Poft luctum fequitur confolatio, nam beati qui lugent, quoniam ipfi confolabuntur. Et ideò poft Graduale cantatur Alleluja, quod fignificat ineffabile gaudium Angelorum & hominum in æterna felicitate lætantium, quod eft femper laudare Deum. Hoc ineffabile gau dium vitæ præfentis inopia nullatenus habere mere tur, fed præguftans illud in fpe, fuit & efurit quòd guftaverit, donec fpes mutetur in rem, & fides in Speciem. Quapropter hoc nomen Hebraicum ininterpretatum remanfit, id eft, interpretatum non fuit, ut peregrinum ab bac vita gaudium peregrinum quoque vocabulum fignaret potiùs quàm exprimeret Cujus Myfterium, velut quoddam gaudii ftillicidium de divitiis fuperne Hierufalem, priùs in mentem Patriarcharum & Prophetarum, poft in Apoftola. rum ora plenius per Spiritum Sandlum delapfuma eft. Circa Hymnum hunc diverfæ olim Ecclefiæ habuerunt diverfas confuetudines. Etenim in fecunda ad Januarium Epiftola diem Dominicam effe & primam & octavam, ideoque tamquam Dominicæ Refurrectionis commemorationem celebrari in gaudio, fcribit Sanctus Auguftinus, Quinquagefi & adjungit: Unde etiam omnibus diebus Domini Ep. 119. cis Alleluja canitur quod fignificat actionem no、 cap. 15. ftram futuram non nifi laudare Deum, ficut fcriptum eft, Beati qui habitant in domo tua Domine, in fæcula fæculorum laudabunt te . mam effe Domini nobifcum poft Refurrectio nem converfantis, adeoque & futuræ beatitudinis repræfentationem oftendit ibidem , atque profequitur: Ut Alleluja per illos folos quinquaginta Cap. 17. dies in Ecclefia cantetur, non ufquequaque obfervatur. Nam & in aliis diebus variè cantatur alibi atque alibi, ipfis autem diebus ubique. Et in Epiftola ad Cafulanum Presbyterum: Illis quinqua- Ep. 86. ginta tantummodò diebus in multis Ecclefiis in omnibus autem maximè cantatur Alleluja. Et in quinto fermone de diverfis: Non fine caufa con- Cap. 9. fuetudinem antique traditionis tenet Ecclefia, ut per iflos quinquaginta dies Alleluja dicatur. Confonat atque exponit in primo de Ecclefiafticis Officiis libro Sanctus Ifidorus Archiepifcopus Hifpalenfis: In Africanis Regionibus non omni tempore, fed tantùm Dominicis diebus & quinquaginta poft Domini Refurrectionem Alleluja cantatur, pro fignificatione futura Refurrectionis & lætitiæ. Verum apud nos fecundùm antiquam Hifpaniarum traditionem, præter dies jejuniorum vel Quadragefima, omni tempore cantatur Alleluja. Scriptum eft enim: Semper laus ejus in ore meo. Hymnum iftum adeò dilexerunt quædam Hifpaniarum Ecclefiæ,ut adversùs exceffum quarta Toletana Syno dus fuerit compulfa ftatuere: Cognovimus quofdam Cap. 13. & adjungit non contemnendam aliam: Poteft Cap. 32. Hifpania Sacerdotes, qui in Quadragefime die- Vetuftum Romanæ Ecclefiæ morem aperit hæc verba Innocentii tertii: Ut aliis extra Quin- Adductam ex qua Canticum iftud Qua-fam, olim Ecclefiæ Romanæ confuetudo non erat, dragefimæ non conveniat, à Toletana Synodo rationem laudat & probat etiam in adductis locis Sanctus Auguftinus, ac in fuo adversùm Michaelis Cerularii Refponfo infigniter elucidat Cardinalis Humbertus: Porrò ipfum Alleluja, ficut calumniamini, non folummodò in Pafcha cantamus, fed omnibus totius anni temporibus, exceptis novem hebdomadibus, quibus id intermittere à Patribus noftris accepimus; fcilicet quibus negligentias aliorum temporum diluere attentiùs debemus. Sicut enim quondam populus in eremo peccatum Idololatria in fe ipfo puniturus, & Ninivitæ pœnitentiam in prædicatione Jone aduri, omnem ornatum fuum & delictas depofuerunt, & faccum & cinerem fibi impofuerunt , nec jam peregrinis verbis ac exquifitis feu dulcifonis melodits, fed propriis fermonibus incompofitis, five amaris ejulatibus ad Dominum clamaverunt, fic & venerabiles Patres noftri agere confueverunt. Undè ornamenta & divitis linguæ divitias tempore Quadragefimæ deponentes, pauperrimum habitum noftræ linguæ nobis imponimus, & ftulti faci propter Chriftum, nibil nos fcire judicamus, nifi ipfum crucifixum. Cujus diftricum præ oculis habentes judicium, vinculati gravati peccatis tamquam Idiotæ, vix audemus vel in noftro idiomate interpellare Deum. Nam ex libro Sapientis didicimus, quia non eft fpeciofa laus in ore peccatoris. Eandem rationem firmat in fecundo de Miffe Myfteriis libro Innocentius III. fed à Beato Gregorio conftitutum, imò potius re- Ec Lib. 7. |