Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub
[ocr errors]

& inchoabat à feria fecunda poft feftam omnium
Sanctorum Dominicam. Et quia hæc erat mo-
bilis, iftud jejunium quandoque æquale fuit
Quadragefimali. Ipfum Balfamon affirmat fuo
tempore in folis Monachis permanfiffe. Ean-
dem Dominicam Græci appellant primam San-

Sandorum, Mail dies vigefimus feptimus. Factum
id fuit quinti decimi fæculi anno quinquagefimo
tertio; Pafcha tunc incidit in Kalendas Aprilis,
ideoque dies vigefima feptima Maii erat Domini-
ca prima poft Pentecoften. Et in Synaxario fcri-
bit Nicephorus Calixtus: Die Dominica poft Pen-
tecoften ubique per univerfam terram exiftentium, fi&ti Matthæi. Quatuor Evangelia non permix-
ve in Afia, five in Africa, five in Europa, Auftro
atque Septemtrione, Sanctorum omnium diem fe-
fum celebramus. Et morem hunc effe Græcis an-
tiquum demonftrat Imperatoris Leonis Philofo-
phi oratio, dicta Dominica poft Pentecoften in uni-
verfa terra Sanctos univerfos, quando generis no-
firi adverfarium fuis in certaminibus proftraverunt,

univerfalis Dei Ecclefia illos bonorat. Et hinc intellige Theodorum Balfamonem: Monachi fuarum fundationum conftitutionibus coguntur ampliùs jejunare, fcilicet à fefto omnium Sandorum. Omnis olim Græcia Sanctorum Apoftolorum Petri ac Pauli fefto præmittebat folenne jejunium

San

tim, fed continua ferie illi legunt ad Miffam:
Sancti Joannis à Pafchate ad Pentecoften,
&ti Matthæi à noftra hac Dominica ufque ad
Septembrem, Sancti Lucæ à Dominica poft
Exaltationem Sanctæ Crucis ufque ad Domi-
nicam Tyrophagia, Sancti Marci Evangelium
à prima Quadragefimæ Dominica ufque ad
Pafcha. Omnium fidelium animarum comme-
morationem etiam celebrant; feria quinta ante
Pentecoften. Ita habes in Nicephori Calixti
Pentecoftario. Eamdem faciunt feria fexta ante
Dominicam Septuagefimæ .

DECRETUM TERTIUM.

D

Ecretum, quo ex Gregorio fecundo Nico

Iftum à quibufdam prætenfum computandi modum tenuit femper, & ufque nunc tenet omnis Orientalis Ecclefia. Etenim in libro de matrimonialibus caufis fcribit Matthæus Monachus: Gradus aliqui dictos perhibent à translatio ne graduum fcalæ. Quippè ficut per eos afcenditur ac defcenditur, ita per gradus cognationis tam adfcendentes quàm defcendentes inveniuntur. Qut verò fic adfecti non funt, ex tranfverfo cognofcuntur. Cæterùm gradus ita comparati funt, ut fecundum ordinem generationum procedant. Quippè receptum eft, ut quælibet generatio gradum unum abfolvat. Deindè quidam in latitudinem, quidam deorsum extenduntur. Qui in latitudinem, eundem inter fe ordinem fervant. Nam qui liberi funt, primum omnes gradum implent, qui fratres, fecundo inter fe gradu junguntur, licèt plures numero

laus fecundus confanguinitatem atque affinitatem extendi declaravit in feptimum ufque gradum ad dirimenda matrimonia, quidam evacuaturi, & perfeveraturi in pertinaci fuo incœftu, dixerunt gradus hos juxta Romanorum Principum leges effe computandos, adeoque fratrem & fororem effe in fecundo, confobrinos in quarto, fobrinos in fexto gradu. Romanæ enim, adeundarum hæreditatum modum præfcribentes, leges tot in tranfverfa linea gradus ponunt, quot numerant ex utroque latere, dempto tamen ftipite, capita. Ecclefiafticus in conftituendis conjugii impedimentis computandi modus eft longè diverfus . Iftos ergo computiftas in quadam fua Synodo damnavit iterum Alexander fecundus. Synodale Decretum eft longius, exftatque apud Gratianum, & infint quàm decem. Decem fratres per decem geDecreto Sancti Jvonis Epifcopi Carnutenfis. Omnem Italiam turbavit hæc quæftio, ideoque laudatum Decretum fingulari ad Joannem CefæOpuf.8. næ Epifcopum & Ravennatis Ecclefiæ Archidiaconum opufculo defendere atque exponere coa&tus fuit Sanctus Petrus Damiani. In iftis præfertim Ecclefiis contentio bulliebat. Eadem de re idem Petrus ad nefcio quem Presbyterum fcripfit eruditam Epiftolam. Sed neque fic ceffa runt incæftuofa conjugia. Quare ifto ipfo anno aliam Romanam Synodum congregavit idem Pontifex, & omnes illos, qui talia conjugia aut deinceps contraherent, aut jam contracta non defererent, Ecclefiaftica communione privavit. Utramque Synodum laudat, & eodem anno factam affirmat in opufculo de contemptu fæculi laudatus Petrus Damiani, addens nec tunc ex millibus vix unum Apoftolicis juffionibus obtemperaffe.

L. 5.

pist. 17.

E

nerationes funt, & tamen inter primum & de-
cimum non funt decem gradus, fed foli duo.
Quòd nempè omnes illæ generationes fint ejuf-
dem vicinitatis ad commune principium. Ea-
dem tradit in jure Græco - Romano Demetrius
Chomatenus Theffalonicenfis Epifcopus, atque
adjungit: Pater ad filium nullo modo graduatur. F. 311.
Proptereà quod radix hujus eft atque principium,
unus gradus filius cum patre effe cenfetur. Duo
autem germani, quia ex duabus progrediuntur ge-
nerationibus, duos quoque gradus faciunt. Con-
fobrinos in quarto, fobrinos in fexto, ipforum
proles in octavo, patruum & neptem affirmat
effe in tertio gradu, & fic deinceps. Errat pa-
trem & filium nullo diftingui gradu: Diftingui
unico Matthæus Monachus, in Legum Synopsi
Michael Attaliates, aliique Græci conftanter
tradunt. Et quidem fexti gradus, feu fobrinorum
Patriar
nuptias à multis fæculis diremerunt,

[ocr errors]

cha

cha autem Sifinnius fecundus legem extendit ad gradum feptimum: Exindè fobrinus nequiit ducere filiam fobrini. Et hanc formam aliqui tentarunt inducere in Latinam quoque Ecclefiam, ipfofque merito profcripfit nofter Papa Alexander. Etenim feptimus Græcorum gra

dus eft nobis mixtus ex quarto & tertio, at que ita ifte computus Gregorii fecundi De cretis plurimùm adverfatur. Cunctos Græcæ forma anfractus exponere non fpectat ad præfentem locum.

C.47.

C. 16.

DECRETUM QUARTUM.

[blocks in formation]

L.7.0.19.

C. 1.

ca,

[ocr errors]

Primi calumniæ auctores fuerunt in litteris ad Joannem Tranenfem Epifcopum Michael Cerularius Patriarcha Conftantinopolitanus, & Leo Acridenfis Epifcopus, Metropolita Bulgarorum: Alleluja in Quadragefima non pfallitis, fed femel in Pafcha tantummodò, quod interpretatur, DOMINUS VENIT LAUDATE, HY. MNUM DICITE, ET BENEDICITE EI. Ergo fecundum boc neque LAUDATE DOMINUM, neque BENEDICTUS QUI VENIT, pfallitis. Et iftud Alleluja eft Hebraicè didum. Calumnia videtur fibi ipfi non cohærere. Etenim G Alleluja cantemus in folo Pafchate, quomodo illud omittimus in fola Quadragefima, & cur indè fingulariter culpamur? Interim quod ipfum Romana Ecclefia olim cantaret in folo Pafchate, credidit Hermias Zozomenus: Singulis annis dumtaxat femel Rome Alleluja canunt, prima die Pafchalis fefti, ut à multis Romanis bic ut à multis Romanis hic Hymnus juris jurandi inftar tum audiri tum cantari expetatur. Verùm longè aliter fcribit in libro adversùs Vigilantium Sanctus Hieronymus: Vigilantius, feu veriùs Dormitantius, immundo fpiritu pugnat contra Chrifti Spiritum, damnandas dicit esse vigilias, & numquam nifi in Pafcha Alleluja cantandum. Abfit Romanam Ecclefiam fuiffe Vigilantianam: Abfit ut ob ejus facrum ritum Vigilantius à Sancto Hieronymo notetur de hæreli atque damnetur. Hæretici funt paffim Gyrovagi: Iftud de Romana Ecclefia mendacium Vifilantiani poffint in fui erroris adjutorium sparLiffe per Orientem, & Zozomenus credidiffe. Etenim circa plura ad Latinam Ecclefiam fpe&tantia eft hallucinatus.

Laudati Hymni primam originem docet nos in libro de Prophetarum vita ac morte San&tus Epiphanius Aggeus Propheta etiamnum juvenis

è Babylone Hierofolymam reverfus, de populi reditu vaticinatus eft, ac templi Hierofolymitani inftaurationem prævidit. Primus illic Alleluja cecinit, quod C. 20. interpretari poffumus, Laudemus Deum vivum. Undè nos ufurpare bodiè folemus Alleluja. Qui eft Aggel Hymnus & Zachariæ. Hymnum igitur à Synagoga acceptum Apoftoli derivarunt in Ec clefias. Nec fine fundamento. Etenim Babylonicæ captivitatis folutio, & Salomonica Bafilicæ reftauratio dumtaxat fuerunt noftræ è Diabolica captivitate per JESUM Chriftum Redemptionis, ac in plenam cum immortalitate juftitiam, & per ipfam in primæva, imò primævis longè fanctiora Divinæ Majeftatis templa reparationis prænunciativa ac promiffiva Sacramenta : Hinc longè potiori jure nos in his, quam Judæi in iftis cantamus Alleluja. Hinc nobis affiduè cantandum Apoftoli præceperunt. Quot in quovis fefto Pfalmi cantandi, & quoties Alleluja. fit adjungendum, decidit fecunda Turonenfis Synodus, & fubnectit : Quod Angelo oftendente C. 18. Patres didicerunt. Per Patres intelligit primavos Ægypti Monachos, quos quomodo Ange. lus Pfalmos & Alleluja in Divinis Officiis cantare docuerit, multis exponit in fecundo Monafticarum inftitutionum libro Joannes CafGanus. Et dum Alexandrinum Serapidis fanum C. 5.6. in Chriftianam Bafilicam convertere pararent fub Arcadii Imperio fideles, de Magno Gentilium Sacrilegiorum Protectore Olympio fcribit Hermias Zozomenus: Olympius concubio Lib. 7. c. noctis ejus, poftquam fuperveniente die hæc tran- 15. facta funt, fubaudivit quemdam in Serapidis Templo Alleluja cantantem. Et quoniam foribus claufis & conftante quiete neminem confpiceret fed folam tantummodò audiret vocem Pfalmi, præfagium intellexit, & clam omnibus Templo egreffus, in Italiam trajecit. Præmonftrabat Angelus illic non ampliùs vanum Serapidem, fed Divinam Majeftatem confueto Ecclefiæ Hymno glorificandam. Neque hæc funt admiranda. Quod enim turbas multas Alleluja in Coelo can Cap. 19. tantes atque iterantes audiverit, teftatur in Apocalypfi Sanctus Joannes Apoftolus. Nempè turbas illas, quas alibi vocat Turbam magnam collectam ex omnibus populis, gentibus, tribubus & linguis, ac ftantem ante thronum. Et addit Cantici caufam Quia venerunt nuptiæ Agni. Hoc eft, Quia vivum & verum Divine Majeftatis Templum tunc ex omnibus electis non dumtaxat reparatum fit, fed & dedicatum in fem

1

ubi

Africa, aut in cunda Barbaria, fed in Syria,
&ipfa caro voluit de Virgine nafci Dominica, decuit
vel oportuit verba fidei compendiosè firmare. Et in

piternam gloriam, adeoque advenerit verum tem-
pus cantandi Hymai, quem fanctus Epiphanius
titulat Prophetarum Aggei & Zachariæ. Quod
ergò Apoftoli & à Prophetis & ab omni poftmo-populari de diverfis fermone fcribit de Hærefi-
dum Synagoga in Sacramento cantatum, & ab
omni triumphante Dei Regno in perpetuas æter-
nitates cantandum noverant, cantari voluerunt
etiam à militante Ecclefia, atque ita Chrifti
Domini Regnum in nobis inchoari;

Cantum hunc effe Apoftolicum Inftitutum,
lucidè affirmat in litteris ad nobilem Marcellam
Sanctus Hieronymus: Nuper quefifit, quid ea
Ep. 137. verba, quæ ex Hebreo in Latinum non habemus

Ep. 27. cap. 10.

Ep. 17.

bus: Sunt filiæ male, filiæ non fimilitudine morum,
fed Sacramentorum. Habent & ipfæ Sacramenta
nofira, babent Scripturas noftras, habent Amen,
& Alleluja noftrum habent. Voces Amen & Allelu- C. 17.
ja numerat inter Catholicæ Ecclefiæ Sacramen-
ta, feu inter fundamentales ritus, quos nullus
umquam etiam Hæreticus tentavit profcribere
aut transferre in aliam linguam, & quorum cau-
fa omnes Hærefes fint adhuc Dei filiæ, & noftræ
forores. Quid fanctius voce, Deo gratias? Ipfam
tamen profcripferunt Donatifte, Alleluja non
aufi tangere. In omnes Ecclefiæ ritus & Luche-
rani & Calviniftæ funt impiiffimè graffati: No-
bifcum tamen cantant Alleluja. Quod in alie-
nam linguam transferri non poffit, in fuperius
laudata ad Marcellam Epiftola dixit nobis ex
Origene Sanctus Hieronymus, & repetit in Epi-
ftola ad Damafum Pontificem,

Quomodo igitur ipfe in iftis eifdem locis inter-
pretatur ac transfert non folùm Alleluja, fed
etiam Amen & Ofanna, voces æquè facrofan-
ctas? Refpondeo cum Sancti Auguftini fecun-.
do libro de doctrina Chriftiana: Hebræa verba
non interpretata fæpè invenimus in facris libris, fi-
cut Amen, Alleluja, Racha, & Ofanna. Quorum
partim propter fanétiorem auctoritatem, quamvis
interpretari potuiffent, fervata eft antiquitas, ficut
eft Amen & Alleluja; partim verò in aliam linguam
transferri non potuiffe dicuntur, ficut alia duo que
pofuimus. Et in laudata difputatione cum Co-
mite Pafcentio: Amen & Alleluja nec Latino nec
Barbaro licèt in fuam linguam transferre. Et in

expreffa, apud nos fonarent, curque fine interpreta-
tione fint pofita, ut eft illud Alleluja? Ad quod
breviter refpondemus, five feptuaginta Interpretes,
five Apoftolos id curaffe, ut quoniam prima Ecclefia
ex Judais fuerat congregata, nihil ad credentium
fcandalum innovarent, fed ita ut à parvo imbi-
berant traderent, pofleà verò quam in univer-
fas gentes Evangelii dilatatus eft fermo, non po-
tuiffe femel fufcepta mutari. Licèt & illud Orige-
nes afferat propter vernaculum linguæ uniuscujuf-
que idioma non poffe ita apud alios fonare, ut apud
fuos dicta funt, & multò meliùs effe non interpre-
tata ponere, quàm vim eorum interpretatione te-
muare. Igitur Alleluja exprimitur Laudate Domi-
num. Adeò tunc erat familiaris Hymnus, ut
laudatus Doctor fcribat, de ipfo ad nobilem vir
ginem Euftochium Quo figno Monachi vocan-
tur ad Collectam. Nec enim tantùm in Eccle-
fia à Clericis cantabatur aut Monachis, fed erat
& Laicorum in durioribus operibus celeuma.
Etenim de Paleftinæ rufticis ad eandem Mar-
cellam fcribit idem Doctor: Quocumque te verte-
ris, arator flivam tenens Alleluja decantat. Quod
ipfum eitdem verbis repetit in fequenti ad ipfamquadragefimo primo fuper Sancti Joannis Evan-
Epiftola, & adjungit: Hæc funt in hac Provin-
cia carmina, he amatoriæ cantilene, bic paftorum
fibilus, hæc arma culture. Impura cantica effe
peffimam populi peftem clamant omnes Patrum
Homilie. Hinc qui ipfa in Alleluja tranfmutarit
etiam apud rufticos, Sancto Hieronymo Pale-
ftina Ecclefia plurimum obligatur. Et per hanc
caftitatem perfuafit multis nobilibus in Palę-
fina potiùs quàm in Italia habitare. Ipfa enim
etiam elementa ab impuris cantibus corrum-
pi, aliquoties teftatur Sanctus Joannes Chryfo-

Epift. 178.

ftomus.

Alleluja eft vocabulum Hebraicum, & adver
sùm ejus à Michaele Cerulario datam interpreta-
tionem rectè repofuit Cardinalis Humbertus :
Scimus Alleluja Hebraicè dictum, & Latinè inter-
pretari, LAUDATE DEUM, fed quod etiam,
DOMINUS VENIT, aut BENEDICTUS!
QUI VENIT, interpretetur, nefcimus, nec nifi
à vobis hactenus audivimus. Loquitur ex laudata
Sancti Hieronymi ad Marcellam Epiftola.
Nempè calumniæ confueverunt omnibus pedibus
claudicare. Eft Canticum adeò fanctum apud
omnes ac venerabile, ut de ipfo ad Comitem
Pafcentium dixerit Sanctus Auguftinus
dum eft, Amen & Alleluja, quòd nec Latino nec
Barbaro licet in fuam linguam transferre, Hebræo
cundas gentes vocabulo decantare. Non enim in

Scien

Ecclefia

C. 11.

gelium tractatu ad hæc Domini verba, Amen
Amen dico vobis, fcribit: Amen interpretatur ve
rùm, & tamen non eft interpretatum, cùm potuisset
dici, VERUM DICO VOBIS. Nec Græcus hoc
interpres aufus eft facere, nec Latinus, nam hoc
verbum nec Græcum eft nec Latinum, fed Hebræum.
Sic manfit, non eft interpretatum, ut honorem habe
ret velamento fecreti: Non ut effet negatum, fed ne
vilefceret nudatum. Et in quinto decimo libro
adversùs Fauftum Amen interpretatur verum, C. 9.
non quomodocumque, fed myftica Religione. Distin-
guit duplicem poffibilitatem: Naturalem ac mo-
ralem. Etenim in moribus illud poffumus quod
jure poffumus. Quidquid non licet
non poteft. Ex quo principio dixit fuprà cum
Origene & Sanctus Hieronymus eafdem voces
transferri non poffe, ne fancta ipfarum vis tenua-
retur. Confonat in fecundo de Ecclefiafticis Offi-
ciis libro & Sanctus Ifidorus: Aleluja ficut & Amen, C, 13.
de Hebræa in aliam linguam nequaquam transferun-
tur, quia interpretari nequaquam queant, fed ficut
ajunt Doctores, fervatur in eis antiquitas propter
fancliorem au&oritatem. Sunt laudata Sancti Au-
guftini verba ex libris de Doctrina Chriftiana.
Loquuntur hi Patres de publicis Ecclefiæ libris &
officiis: in his enim folis transferri non poffunt
laudatæ voces. Eas Ecclefiafticæ eruditionis gra-
tia in fuis libris tranftulit laudatus Hieronymus.

Ad

[ocr errors]

Addidit idem Doctor & aliam rationem: Sive feptuaginta Interpretes, five Apoftoli id curarunt, ut quoniam prima Ecclefia ex Judæis fuerat congre gata, nihil ad credentium fcandalum innovarent fed ita ut à parvo imbiberant traderent, pofteà verò quam in univerfas gentes Evangelii dilatatus eft fermo, non potuerunt femel fufcepta mutari. Canticum iftud erat in Synagoga adeò folemne & fan&tum, ut nec feptuaginta Interpretes nec Apoftoli, quoniam fine populi fcandalo non poterant, judicarint alterandum. Et ab ifto judicio. nullus fucceffor Epifcopus præfumpfit recedere. Quæ è gentibus fideles à Mofaicæ legis jugo abfolvit, Apoftolica Synodus retinendam duxit abftinentiam à fanguine & fuffocato: Modicas iftas reliquias voluit efle non contemptæ à gentibus legis profeffionem, & utrique populo fibulam pacis. Hoc ipfum omnis femper Ecclefia cenfuit de noftro Cantico. Quòd in æterna vita. Electi omnes fint Hebraica lingua locuturi & Deum laudaturi, eft multorum opinio: Hinc enim illos Alleluja cantantes audivit in Apocalypfi Sanctus Joannes Apoftolus. Unitatem hanc inchoari in militante Ecclefia voluit Divina providentia, aut certè præfignari.

Tertiam rationem fcribit in animę gemma Honorius Auguftodunenfis: Miffa tribus linguis, Hebræa, Græca Latina cantari præcipitur, ficut & titulus in Paffione Domini fcriptus fuiffe legitur. Hebraicum quippè eft, Alleluja, Ofanna, & LI.Ç.92. Amen; Græcum Kyrie eleifon, Latinum reliquum

officium. Et Græcos, & Latinos, & Hebræos effe unum in Chrifto, fic duxit Ecclefia profitendum. Eadem de caufa & Romæ, & Conftantinopoli, & apud omnes Sedes Patriarchales in majorum feftivitatum Officiis Evangelium, Epiftola, ac Lectiones cantantur & Græcè & Latinè. Pontifex tunc procedit cum duobus Diaconis ac Subdiaconis, Græco & Latino. Sic profitemur Latinam & Græcam Ecclefiam effe germanas forores. Cujus profeffionis Myfterium non intellexit ille Schifmaticus, qui fupra nos arguit quafi afferamus Deum in tribus dumtaxat linguis poffe laudari. Loquitur de publicis in Ecclefia Officiis. Et eft mera calumnia. Etenim quædam in Syria, quædam in Chaldæa, quædam in Saracenica, quædam in Sclavonica, quædam gentes in alia lingua publicas laudes Deo decantant. Et ipfas à fua communione iftam ob caufam non fecludit Latina Ecclefia. Verùm de Latina, Græca , ac Hebraica lingua rectè fcribit in fuo ad Pfalmorum expofitionem Prologo Sanctus Hilarius Epifcopus PiAavienfis: His maximè tribus linguis Sacramentum voluntatis Dei, & beati Regni expectatio prædicatur. Ex quo illud Pilati fuit, ut in his tribus linguis Regem Judæorum Dominum JESUM Chrifum effe præfcriberet. Nam quamvis multæ Barbaræ gentes Dei cognitionem fecundùm Apoftolorum prædicationem manentium hodiè Ecclefiarum fidem adeptæ fint, tamen fpecialiter Evangelica doctrina in Romani Imperii, fub quo Hebræi & Græci continentur, Sede confiftit. Quod ipfum pluribus in Epiftola ad Sfentepulcrum Moravia Comitem tradit Joannes Octavus Pontifex, quæ

[ocr errors]

Idam illic Divina Officia permittens cantari Sclavonicè, & adjungens: Neque enim tribus tan- Epist.247. tùm, fed omnibus linguis laudare Dominum auctoritate facra monemur. Variis hoc probat Divinis teftimoniis & præfocat futuram tunc iftius, Schifmatici calumniam. Ex tribus ergò folùm linguis publica fua officia conflari voluit ob di&tam rationem Latina Ecclefia.

Quartam pro noftro Hebraico hymno rationem adducit in fecundo de Sancrofanctæ Miffa Myfteriis libro Innocentius tertius: Poft luctum fequitur confolatio, nam beati qui lugent, quoniam ipfi confolabuntur. Et ideò poft Graduale cantatur Alleluja, quod fignificat ineffabile gaudium Angelorum & hominum in æterna felicitate lætantium, quod eft femper laudare Deum. Hoc ineffabile gau dium vitæ præfentis inopia nullatenus habere mere tur, fed præguftans illud in fpe, fuit & efurit quòd guftaverit, donec fpes mutetur in rem, & fides in Speciem. Quapropter hoc nomen Hebraicum ininterpretatum remanfit, id eft, interpretatum non fuit, ut peregrinum ab bac vita gaudium peregrinum quoque vocabulum fignaret potiùs quàm exprimeret Cujus Myfterium, velut quoddam gaudii ftillicidium de divitiis fuperne Hierufalem, priùs in mentem Patriarcharum & Prophetarum, poft in Apoftola. rum ora plenius per Spiritum Sandlum delapfuma eft.

[ocr errors]

Circa Hymnum hunc diverfæ olim Ecclefiæ habuerunt diverfas confuetudines. Etenim in fecunda ad Januarium Epiftola diem Dominicam effe & primam & octavam, ideoque tamquam Dominicæ Refurrectionis commemorationem celebrari in gaudio, fcribit Sanctus Auguftinus,

[ocr errors]

Quinquagefi

[ocr errors]

& adjungit: Unde etiam omnibus diebus Domini Ep. 119. cis Alleluja canitur quod fignificat actionem no、 cap. 15. ftram futuram non nifi laudare Deum, ficut fcriptum eft, Beati qui habitant in domo tua Domine, in fæcula fæculorum laudabunt te . mam effe Domini nobifcum poft Refurrectio nem converfantis, adeoque & futuræ beatitudinis repræfentationem oftendit ibidem , atque profequitur: Ut Alleluja per illos folos quinquaginta Cap. 17. dies in Ecclefia cantetur, non ufquequaque obfervatur. Nam & in aliis diebus variè cantatur alibi atque alibi, ipfis autem diebus ubique. Et in Epiftola ad Cafulanum Presbyterum: Illis quinqua- Ep. 86. ginta tantummodò diebus in multis Ecclefiis in omnibus autem maximè cantatur Alleluja. Et in quinto fermone de diverfis: Non fine caufa con- Cap. 9. fuetudinem antique traditionis tenet Ecclefia, ut per iflos quinquaginta dies Alleluja dicatur. Confonat atque exponit in primo de Ecclefiafticis Officiis libro Sanctus Ifidorus Archiepifcopus Hifpalenfis: In Africanis Regionibus non omni tempore, fed tantùm Dominicis diebus & quinquaginta poft Domini Refurrectionem Alleluja cantatur, pro fignificatione futura Refurrectionis & lætitiæ. Verum apud nos fecundùm antiquam Hifpaniarum traditionem, præter dies jejuniorum vel Quadragefima, omni tempore cantatur Alleluja. Scriptum eft enim: Semper laus ejus in ore meo. Hymnum iftum adeò dilexerunt quædam Hifpaniarum Ecclefiæ,ut adversùs exceffum quarta Toletana Syno dus fuerit compulfa ftatuere: Cognovimus quofdam

[ocr errors]

Cap. 13.

[ocr errors]
[ocr errors]

& adjungit non contemnendam aliam: Poteft Cap. 32.
Alleluja referri ad exultationem eorum, qui de Mi.
raculis Chrifti gaudebant laudantes Dominum, &
dicentes, Quia vidimus mirabilia hodie, & quia
vifitavit Dominus plebem fuam. Tunc enim canta-
batur in jubilo Alleluja, cùm omnis plebs, ut vidit,
dedit laudem Deo, & omnis populus gaudebat in
univerfis quæ gloriosè fiebant ab eo. Hinc eft quod
à Septuagefima ufque ad Pafcha non cantatur Alle-
luja. Quia tempore triftitiæ non debet carmen læti-
tie decantari, fecundùm illud Propheticum: Quo-
modò cantabimus Canticum Domini in terra aliena?
Septuagefima namque tempus Babylonica captivita-
tis repræfentat Spiritualiter, in qua fuper flumina
Babylonis fedentes & flentes in falicibus organa fuf-
penderunt.

Hifpania Sacerdotes, qui in Quadragefime die-
bus Alleluja decantant, præterquam in ultima
bebdomada Pafcha. Quod deinceps fieri interdici-
mus, ftatuentes ut in omnibus prædictis Quadra-
gefimæ diebus quia tempus non eft gaudit, fed
mæroris, Alleluja non decantetur. Tunc enim opus
eft fletibus ac jejuniis infiftere, corpus cilicio & cine-
re induere, animum mæroribus dejicere, gaudium
in triftitiam vertere, quo ufque veniat tempus Re-
furrectionis Chrifti, quandò oporteat jam Alleluja in
lætitia canere, & mærorem in gaudium commutare.
Hoc enim Ecclefiæ univerfalis confenfio in cundis ter-
rarum partibus roboravit: Quod & à nobis in omni-
bus ut confervetur per Hifpanias Galliciafque Provin-
clas oportebit. Quod ipfum ftatuit de Kalendis Ja-
nuariis. Olim enim ifto die adversùm folemnes
Paganorum infanias folemne jejunium Ecclefia
celebrabat. Et in Decreti fui prævaricatorem Epi-
fcopum aut Clericum laudata Synodus addit de-
gradationis pœnam, & privationem iftius Pafcha-
lis communionis. Quadragefima enim eft revera
mæroris tempus: Significat præfentem ærumno-
fam vitam, ideoque gaudii cantica funt tunc mu-
fica in luctu. At verò Quinquagefima fignificat
Refurrectionis ac futuræ vitæ gaudia, ideoque
gaudii Canticum tunc convenit maximè frequen-
tari. Etiam Dominica dies eft Dominicæ Refur-
rectionis Imago, atque ideò etiam in Quadrage.
fimæ Dominicis videtur olim Alleluja cantatum.
Ita videtur palàm afferere Sanctus Auguftinus.
Et per Quinquagefimam & per Dominicas afferit
non jejunari, non flecti genua, & cantari Alle-
luja: Et quia duo priora etiamnum fiunt in Qua-fyllabis loquantur, errorem continere videntur
dragefimæ Dominicis, omninò videtur olim &
tertium fuiffe fa&um.

[ocr errors]

Vetuftum Romanæ Ecclefiæ morem aperit
in litteris ad Oceanum Sanctus Hieronymus, Epift.30.
fcribens de folemnibus Fabiolæ exequiis: Sona-
bant Pfalmi, & aurata tecla templorum reboans
in fublime quatiebat Alleluja. Exiftimo illum
non de Cleri facro cantu loqui, fed de fauftis
populi Chriftiani acclamationibus. Etenim ad
Joannem Syracufæ Epifcopum fcribit de Ro-
mana Ecclefia Magnus Gregorius: Ut Alleluja
hìc diceretur, de Hierofolymorum Ecclefia ex Bea- Ep. 64.
ti Hieronymi traditione, tempore beate memorie
Damafi Papa, traditur tractum. Exftant litte-
ræ, quibus Damafus poftulat, & Hierony-
mus Romam mittit Græcum pfallendi modum,
affirmans Alleluja in fola Quinquagefima cantan-
dum. Et hinc licet ex ambiguis Magni Gregorii

hæc verba Innocentii tertii: Ut aliis extra Quin-
quagefimam temporibus Alleluja caneretur ad Mif-

Adductam ex qua Canticum iftud Qua-fam, olim Ecclefiæ Romanæ confuetudo non erat, dragefimæ non conveniat, à Toletana Synodo rationem laudat & probat etiam in adductis locis Sanctus Auguftinus, ac in fuo adversùm Michaelis Cerularii Refponfo infigniter elucidat Cardinalis Humbertus: Porrò ipfum Alleluja, ficut calumniamini, non folummodò in Pafcha cantamus, fed omnibus totius anni temporibus, exceptis novem hebdomadibus, quibus id intermittere à Patribus noftris accepimus; fcilicet quibus negligentias aliorum temporum diluere attentiùs debemus. Sicut enim quondam populus in eremo peccatum Idololatria in fe ipfo puniturus, & Ninivitæ pœnitentiam in prædicatione Jone aduri, omnem ornatum fuum & delictas depofuerunt, & faccum & cinerem fibi impofuerunt , nec jam peregrinis verbis ac exquifitis feu dulcifonis melodits, fed propriis fermonibus incompofitis, five amaris ejulatibus ad Dominum clamaverunt, fic & venerabiles Patres noftri agere confueverunt. Undè ornamenta & divitis linguæ divitias tempore Quadragefimæ deponentes, pauperrimum habitum noftræ linguæ nobis imponimus, & ftulti faci propter Chriftum, nibil nos fcire judicamus, nifi ipfum crucifixum. Cujus diftricum præ oculis habentes judicium, vinculati gravati peccatis tamquam Idiotæ, vix audemus vel in noftro idiomate interpellare Deum. Nam ex libro Sapientis didicimus, quia non eft fpeciofa laus in ore peccatoris. Eandem rationem firmat in fecundo de Miffe Myfteriis libro Innocentius III.

fed à Beato Gregorio conftitutum, imò potius re-
ftauratum eft. Nam à tempore Damafi Papa,
cùm priùs fuiffet, eadem confuetudo defecerat.
Et dictas Epistolas effe fictas ac fpurias evincunt
multæ rationes. Quis enim credat Romanam
Ecclefiam Apoftolico Inftituto tamdiu caruiffe?
Et hinc dicit Gregorius: Traditur tractum. Exi-
ftimo aliquid Hierofolymitanæ confuetudinis
Romano cantui per Damafum ac Hieronymum
fuiffe admixtum. Et quia per omnem Palestinam
non folus in Bafilicis Clerus ac Populus, fed et-
iam ad ftivam arator & in compito fervus pro
amatoriis fordibus cantabat Alleluja, eandem ca-
ftitatem ac pietatem videtur Romæ plantaffe Da-
mafus, atque ita in facris defunctorum exequiis
populus Alleluja acclamaffe. Quidquid fit,ufque
ad Gregorii tempora non cantabatur ad Miffam
nifi per quinquagefimam: Ad normam Afri-
canæ Ecclefiæ. Et quia hæc eft Romana plan-
tatio, credo morem Roma in Africam veniffe.
Porrò Magnus Gregorius fuerat Pelagii fe-
cundi Pontificis apud Tiberium Auguftum Dia-
conus Apocrifarius, & Conftantinopolitana Ec-
clefia ad Miffas etiam extra Pentecoftes tempora
dicebat Alleluja: Placuit mos Gregorio, ideoque
factus Pontifex ipfum impofuit Romanæ Eccle-
fiæ. Adversùs vanum Univerfalis Epifcopi no-
men, ac ejus ufurpatorem Joannem Patriarcham
tunc pugnabat, ideoque quidam murmurarunt:

Ec

Lib. 7.
Indict z.

« VorigeDoorgaan »