A

CANON I

, quæ

Lexander Epifcopus, fervus fervorum Dei, omnibus Epifcopis Catholicis cunctoque Clero & Populo falutem & Apoftolicam benedictionem. Vigilantia univerfalis Ecclefiæ regiminis affiduam follicitudinem debentes omnibus in Conftantiniana Synodo nuper celebrata coram centum amplius Episcopis, licet nobis immeritis præfentibus, sunt Canonicè instituta vobis notificare curamus quia ad falutem veftram executores eorum vos effe optamus, & Apoftolica autoritate jubendo mandamus.

Primò namque, inspectore Deo, ficut à Sancto Papa Leone, & à fanctæ memoria Papa Nicolao primum ftatutum eft, erga Simoniacos nullam mifericordiam in dignitate fervanda habendam effe. decernimus, fed juxta Canonum Sanctiones & Decreta fanctorum Patrum, eos omninò damnamus, ac in Ecclefia non præeffe Apoftolica auctoritate fancimus.

De his autem, qui non per pecuniam, fed gratis funt à Simoniacis ordinati, quia quæfita jam à longo tempore diutiùs ventilatą est quæftio, omnem nodum dubietatis abfolvimus, ita ut fuper hoc Capitulo neminem deinceps ambigere permittamus. Quia igitur ufque adeò hæc venenata pernicies hactenus inolevit ut vix quælibet Ecclefia valeat reperiri, quæ hoc morbo non fit aliqua ex parte corrupta, eos qui ufque modo gratis funt à Simoniacis ordinati non tam obtentu juftitiæ, quàm intuitu mifericordiæ, in acceptis Ordinibus manere permittimus. Nifi fortè alia culpa ex vita eorum fecundùm Canones eis obfiftat. Tanta quippè talium multitudo eft, ut dum rigorem Canonici vigoris fuper eos fervare non poffumus neceffe fit ut difpenfatione ad piæ condefcenfionis ftudium noftros animos ad præfens inclinemus. Ita tamen ut auctoritate Sanctorum Apoftolorum Petri & Pauli omnimodis interdicamus, ne aliquis fuccefforum noftrorum ex hac noftra permiffione Regulam fibi vel alicui fumat, vel præfigat. Quia non hanc aliquis antiquorum Patrum jubendo aut concedendo promulgavit, fed temporis nimia neceffitas permittendo à nobis extorfit. De cætero autem statuimus quis impofterum ab eo, quem Simoniacum effe non dubitat, confecrari permiferit, & Confecrator & confecratus non difparem damnationis fententiam fubeant, ut uterque depofitus agat pœnitentiam, & privatus ab ea propria dignitate perfiftat.

SCHOLION.

PRimam & fecundam fimoniaca ordinationis

fpeciem denuò damnat Canon, & perpe. tuò excludit ab omni fpe reparationis. Dudum

ut fi
fe

item ventilatam de tertia fpecie quæftionem de-
nuò examinat, datamque pro ipfa à Nicolao fe-
cundo fententiam confirmat, & deinceps vetat
hinc dubitari. Ipfam tamen patenter non redigit
in immobilem fidei Canonem. Lucet ex hiice
& pri-
verbis Depofitus agat pœnitentiam,

144

vatus propria dignitate perfiftat. Acceptum ordi- | pem affirmant effe validum, adeò tamen id immobiliter non definiunt, ut de Daimberto per Wece onem Simoniacum non fimoniacè confecrato Diacono fcribat ad Petrum Piftorienfem Epifcopum, & Rufticum Vallis-Umbrofæ Abbatem Urbanus fecundus Pontifex: Reiterari oportet quod male actum eft. Eum Diaconum confti tuimus, feu de novo confecravimus. Quod non reiterationem exiftimari cenfemus, fed tantùm integram Diaconii dationem. Exfiat Epiftola apud 1. Qu. 7. Gratianum. In fuis ad hunc notis Auguftinus Ca

Cap. 24.

| Clerici Bambergenfes Omnes ferè Epifcopi & Ep. 20.
Archiepifcopi omnia Chrifti Sacramenta profanari
deplorabant, & Chrifma Corpufque Domini, quod
ipfe confecerat, velut immunditias menftruatæ ex-
borrebant, gradus etiam Ecclefiafticos, quos ille
inftituiffet, deteftabili illufione deumbratos, seu sub-
ftantialiter nullos afferebant. Dicunt, Omnes fe-
rè: Quod effet fententiarum licita diverfitas,
adeoque à præfenti Canone nihil immobiliter de-
finitum. Ejufdem fententiæ fuerunt Cives Flo-
rentini, qui omnia à fuo, quem affeverabant
Simoniacè promotum, Epifcopo data Sacramen-
ta exfufflarunt & pedibus calcarunt. Et ad ipfos

ravita exiftimat Wecelonem iftum fuiffe Archi-
epifcopum Magdeburgenfem: Verùm fuit Mogun-feripfit Sanctus Petrus Damiani: Ego & vos de Lib. 8.
tinus, cujus à fe damnati omnes ordinationes &
confecrationes fecit penitùs irritas etiam Synodus
Quintelburgenfis Daimbertus ille fuit pofteà
Pifanus Archiepifcopus, ac tandem Patriarcha
Hierofolymitanus.

Notanda funt hæc Canonis verba: Quem Simaniacion effe non dubitat. Ut confecratoria proprii Epifcopi manus poffit declinati ac recufari, mandant ejus Simoniam èffe vel facto vel jure manifeftam. Talis enim fuerat Simonia Wece lonis. Et hinc de fuo palàm Simoniaco Epifcopo Herimanno fcribunt apud Jacobum Gretzęrum

P

Simoniacis, eorumque reprobandis impofterum con- Epift.11,
fecrationibus una fententia utrique convenimus
Verum illos graviter arguit, quod fine Romani
Pontificis, aut fuæ Provincialis Synodi judicio
id attentaffent. Nempè quæftio pendebat de
qualitate Epifcopi: Ipfum alii gratis, alii affe-
rebant pretio intraffe. Forfan illi inhærebant
Canonis hujus litteræ, Quem Simoniacum esse non
dubitat. Verum verba hæc volunt non huic aut
ifti, fed toti paffim populo Simoniam effe mani-
feftam. Occultè enim iniquus Minifter ex privą,
ta fcientia non poteft recufari.

CANON

, quem

,

I I.

Ræter hæc præcipiendo mandamus, ut nullus Miffam audiat Pref-
byteri, fcit Concubinam indubitanter habere vel fubin-
troductam mulierem. Undè
Undè fancta Synodus hæc à capite fub excom-
municatione ftatuit, dicens: Quicumque Sacerdos vel Diaconus poft
Conftitutum Beatæ memoriæ prædecefforis noftri fanctiffimi Pape Leo-
nis, aut Nicolai de caftitate Clericorum Concubinam duxerit pa-
làm, vel ductam non reliquerit ex parte Omnipotentis Dei,
auctoritate Apoftolorum Petri & Pauli præcipimus, & omninò inter-
dicimus ut non cantet Miffam, neque Evangelium, neque Epifto-
lam ad Missam legat, neque in Presbyterio ad Divina officia cum
his, qui præfatæ conftitutioni obedientes fuerint 2
partem ab Ecclefia fufcipiat.

,

SCHOLIO N.

,

maneat neque

?

&

Alicubi dicitur, Nullus audiat Miffam Sacerdotis, Lib. 3. quem fcit indubitanter concubinam habere. Alibi tic.2.C.7. verò legitur, Non poteft aliquis, quantumcumque

UT Divina conjugati vel concubinarii Cle- pollutus fuerit, Divina polluere Sacramenta, que

rici officia vitentur ac recufentur, eandem publicam notitiam exegit hic Canon. Hinc non folùm dicit, Quem fcit indubitanter habere, fed infuper addit, Qui palàm duxerit. Multi interim Laici ad fola priora attenderunt verba, fufpiciones fuas exiftimarunt certam fcientiam, atque ità in præfe&tum fibi Clerum & confecta

purgatoria cunctarum contagionum exiftunt. Cæte-
rùm aliud eft crimen notorium, aliud occultum,
Notorium definitur, de quo Presbyter Canonicè
condemnatur. Occultum, quod ab Ecclefia tolera-
tur. Cæterùm aliud eft quando crimen notorium
non diffitetur Presbyter, vel de ipfo eft Canonicè
condemnatus. Aliud eft penè occultum, quod ab Ec-

per illum Sacramenta frequenter patrarunt in-clefia toleratur. Item aliud eft à talium officiis absti

folentias fuprà memoratas à Sigeberto Gembla-
cenfi. Quare tandem Lucius tertius emifit hoc
apud Gregorium nonum exftans Decretum:

A. 1181.

Cap. 15.

Ser, 70.

Lib. 5.

Ep. 9.

ris, Quod Decretum probavit atque innovavit
Synodus Bafileenfis Publici Concubinarii intel-
ligendi funt non folùm bi, quorum concubinatus

refpuantur. Sine dubitatione itaque teneatis, quòd
Clericis & Presbyteris, quamquam fornicariis,
quamdiu tolerantur, nec habent operis evidentiam,
licitè Divina Myfteria audiantur, & alia recipian-per fententiam, aut confeffionem in jure factam,
tur Sacramenta Ecclefiaftica. Lucii fenfum non
plenè percepit Anonymus Chronologica com-
pilation is Auctor: Lucius conftituit, ut Miffa
Presbyteri, quamdiu toleratur ab Ecclefia, id
eft, quamdiu non condemnatur, poffit audiri, &
poffint ab eo recipi Ecclefiaftica Sacramenta. Lu-
cius enim addidit: Nec habent evidentiam ope-l

Seu per rei evidentiam, quæ nulla poffit tergiver-
fatione colorari, notorius eft fed & qui mulie-
rem de incontinentia fufpectam & infamatam te-
net, & per fuum Superiorem admonitus, ipfam
cum effectu non dimittit. Quæ Regula fuo mo>
do debet etiam circà Simoniacos cuftodiri..

T præcipientes ftatuimus, ut hi prædictorum Ordinum, qui iif dem Prædecefforibus noftris obedientes caftitatem fervaverint, juxta Ecclefias quibus ordinati funt, ficut oportet Religiofos Clericos, fimul manducent & dormiant, & quidquid eis ab Ecclefia competit, communiter habeant. Et rogantes monemus ut ad Apoftolicam communem vitam fummoperè pervenire ftudeant, quatenùs perfe&ionem cum his confecuti qui centefimo fructu ditantur, in Cœlefti Patria mereantur adfcribi.

Seff.20.

tione colliminant, ita nihilominus plerique ab eorum
converfatione & inconditis moribus non difcordant.
Curis fæcularibus indifferenter inserviunt, ab otiofi
fermonis ineptiis fe non compefcunt, imò per lites &
jurgia frequenter à proximorum fuorum charitate re-
filiunt, &cùm livoris vel cujuslibet terrenæ concupi-

Ecclefiarum Clericis agens Joannes Monachus:fcentie flammas in fuis pectoribus fervere non ne-
Relictis olim cunclis Canonicis Inflitutis, & à com-fciunt, venerandis tamen Altaribus se impudenter
munis vitæ ordine prorfus recefferant, & in fingu
lis laribus unà cum mulierculis fæculariter degebant.
Hinc Leonis noni & Nicolai fecundi in hanc
rem Decreta innovat Alexander fecundus. Au-
tor illi fuit laudatus Petrus Damiani, commu-
nis vitæ tantus dilector atque promotor, ut in
populari fermone declamaverit omnes Collegia-
tarum Ecclefiarum Clericos ad ipfam obligari.
Quod ipfum ex Mofaica, Levitarum tentoria
juxta Tabernaculum figi mandante, confirmat
infigniter in Epiftola ad Clericos Ecclefiæ Fa-
nenfis. Longè potiori jure debere Clericos ad
Ecclefiam in Clauftro habitare affirmat, & ad-
versùm propriæ domus & propriarum rerum di-
lectores adjungit: Non miramur, quia rarum non
eft; fed dolemus potiùs, quia inboneftum eft. Satis
enim videtur abfurdum ut Clerici quis prætendat
in ordine fpeciem, & fæcularium teneat vivendo
converfationem: Et quam à Laicorum turbis profeftranfmutata. Hinc eundem Canonem firmarunt

fionis conditio feparat, turpe eft fi vel domeftica con-
verfatio, vel peculii abominanda proprietas Laicum
effe convincat. Quid enim illius poterit concupifcen-
tiam fatiare, cui non poteft ipfe Deus in possessione
fufficere? Singularis iftius vitæ incommoda atque
pericula acriter infectatur. Eadem de re fcribit
ad nefcio quem Epifcopum : Eft aliud, quod mi-
bi de Sacerdotibus fecularis Ordinis difplicet, quia
ficut fæcularibus mixta regionaria civilitatis habita-

ingerunt, & ab offerendi Sacrofanéti Libaminis Mi- Lib. 4.
nifterio non recedunt. Utraque Epiftola est inte- Epist.14.
grè & accuratè legenda. Hifce rationibus per-
motus Alexander Pontifex non folùm edidit præ-
fentem Canonem, fed infuper Lateranenfem
Bafilicam, omnium fub Cœlo Ecclefiarum caput
& matrem, Sancti Benedicti Monachis, qui
ufque tunc Divina iftic cantaverant officia, ere-
ptam tradidit Clericis Regularibus. Et hæc eft
origo maxime illius, fanctiffimæ atque doctiffi
mæ congregationis Lateranenfis. Quomodo in
Velitrenti & Fanenfi Ecclefia executus fit hunc
Canonem, & ex libertino Clero religiofiffimum
effecerit laudatus Petrus Damiani, habes in ejus Lib. 3.
Epiftolis. Quod per omnem Romanam Provin- Epift. 11.
ciam fit illud ipsum operatus, teftatur laudatus Epift. 14.
Joannes Monachus, Ita omnem fcoriam depo- Cap. 15.
fuit Ecclefia, & in purum aurum eft fubitò

|

Lib. 4.

atque innovarunt Urbanus fecundus, Grego-
rius feptimus, Pafchalis fecundus, Calixtus
fecundus, Honorius fecundus, & plures ipfo
rum Succeffores, præfertim Innocentius fecun-
dus, de quo ad proximum Succefforem Coelefti. Tom. 2.
num fecundum fcribit in litteris apud Lucam fol. sos..
Dacherium exftantibus Arnulphus Epifcopus Le
xovienfis: Quantò plus pravitati terroris intulit,
tantò Religioni plus exbibuit charitatis, Quod fand

tam regularis difciplinæ, quàm Monafticæ Religio- | | Multorum exemptio annexam habuit hane clau
nis provectus oftendit. Cùm civitates & caftella paffulam: Quamdiu apud vos viguerit vita Regula
fim pro fæcularibus Regulares Clericos habent, & de-
ferta plus bodie Monachorum, quàm ferarum olim
babuerint beftiarum. Et certè Regularis Clerico-
rum vita & Monafticus rigor semper fuerunt
duo potentia Ecclefiæ adjutoria & fulcra.

Nec intra Europam fe cohibuit fanctiffimum Inftitutum: Tranfivit etiam in Orientem. Etenim de Godefrido Lotharingia Duce in Hiero folymæ Regem promoto fcribit magnum Belgii Fol, 140. Chronicon: Primus fecundùm Gallicane Ecclefia

Lib. 11. cap. 15.

ris. Quare ubi hæc defecit, Epifcopi omnino
poffint ad avitam fuam poteftatem reclamare.
Attamen fæcularium Canonicorum vita, adver
sùs quam Sanctus Petrus Damiani non folus,
fed etiam Stephanus Tornacenfis Epifcopus, &
alii id genus graviffimi Doctores dura fcripfe-
runt, nequaquam eft culpanda. Quòd enim
ipfam in Hierofolymitana Ecclefia ftudiosè &
cum magna Principum deliberatione inftituerit
Godefridus Rex, jam audivimus à Guilielmo
Archiepifcopo Tyriorum. Et inter Lollardo-
rum feu Wicleffiftarum ab Ecclefia Anglicana
damnatos articulos Henricus Knyghtonus meri-
tò pofuit & hunc: Quòd omnia inter Clericos de-
bent effe communia.

morem in Ecclefia Sepulchri Dominici, & in Templo Domini Canonicos inftituit Regulares. Et Simeon A. 1100, Dunelmenfis: Conflituuntur in Hierufalem Canonici in Monafterio, in quo Sepulchrum Domini continetur, à Godefrido Rege & Patriarcha Guiberto. Verùm longè aliter in facri Belli Hiftoria fcribit Auctor irrefragabilis, Guilielmus Metropolita L. 9. c. 9. Tyriorum: Godefridus in Ecclefia Dominici Sepulcbri, &Templi Domini, Canonicos inftituit, eifque ampla beneficia, que Præbendas vocant, fimulque &honefta domicilia circà prædictas Ecclefias affignavit, ordinem & inftitutionem fervans, quas ma gne & ampliffimæ à piis Principibus fundatæ ultra montes fervant Ecclefie. Videtur alludere ad Lotharingia caput Ecclefiam Colonienfem, quam laudatum Chronicon affirmat numquam voluifle ad Regularem vitam redire. Godefridus fuæ in Ducatu Metropoleos mores cenfuit etiam in Regni fui Metropoli effe retinendos. Pergit Guilielmus de Patriarcha Arnulpho: Arnulphus fuit converfationis immundæ, ita ut vulgò pateret ejus ignominia. Cui rei colorem quærens, ordinem quem primi Principes ftudiosè & cum multa deliberatione in Ecclefia Hierofolymitana inftituerat, Regulares Canonicos introducendo commutavit. Et hinc in Orientalis Ecclefiæ Hiftoria fcribit Jacobus CarCap. 58, dinalis de Vitriaco: Patriarchalis Ecclefia, que eft Dominici Sepulchri fub Monte Calvaria, Canonicos habet Regulares fecundùm habitum & Regu lam beati Auguftini viventes. Eofdem effe affirmat in Ecclefiis Montis Sion, Montis Oliveti, Templi Domini, & aliis multis. Eofdem haLib. I. buit Archiepifcopalis Ecclefia Nazarena, Et Ep. 159. Patracenfem Archiepifcopum, qui fuos etiam. Canonicos coegit ad Regularem in Claustro vitam, multum laudavit, adversùm refractarios adjuvit, & aliis Epifcopis imitandum commendavit Innocentius tertius. Sagienfis apud Gallos Ecclefia habebat fæculares Canonicos dumtaxat tredecim: Quòd frater fuus Epifcopus ibidem triginta fex Regulares pofuerit, ex iifdem bonis aluerit, atque ita ipfam reddiderit fanctam Ep.41.42 & gloriofam, teftatur Arnulphus ex ejufdem Archidiacono Epifcopus Lexovienfis. Plurimi tunc ubique id ipfum fecerunt Epifcopi. Quod A. 1171. idem Inftitutum in Hiberniam Sanctus Patritius, non Apoftolus & Epifcopus, fed Ab-gionem, bas & famofi Purgatorii Auctor introduxerit, habes apud Joannem Bromptonum. Ad rem promovendam Romani Pontifices multis pon folùm Collegiatis, fed & Cathedralibus Ecclefiis dederunt exemptionis privilegium: Præfertim illis, quarum Epifcopi vivebant extra Claustrum

160.

Lib. 3.

Ep. 21,

Per Sanctum Rigobertum ac alios Gallicanas Ecclefiæ Epifcopos fub Carolo Martello, Pippino Rege & Carolo Magno inftituti Regulares Clerici non habuerunt Regulam Sancti Auguftini, neque exactam pauperis vitæ communitatem. Etenim Sancti Crodogangi Metenfis Epifcopi Regula folis pauperibus victum & amicum adfcribit ex communi, divites vult vivere ex proprio patrimonio, ideoque ejus adminiftrationem ipfis permittit. Fundat fe in Juliani Pome- Cap. 4. 5. rii libris de vita contemplativa. Habet & hunc 6. 7. articulum: Si aliquis uni Sacerdoti pro Miffa fua, vel pro Confeffione, aut Clerico pro Pfalmis & Cap. 42. Hymnis, feu pro fe ipfo, vel pro quolibet charo fuo, aut vivente aut mortuo, aliquid in eleemofyna dare voluerit, boc Sacerdos vel Clericus à tribuente accipiat, & exindè quod voluerit faciat. Si autem à tribuente ad omnes Sacerdotes aliquid in eleemofyna datum fuerit, banc eleemofynam communem ba beant, & Pfalmodiam vel Missas pro illo mifericor dè faciant. Proprium peculium Clericis permittit. Quod ipfum facit etiam Regula ex Ludovici Pii Imperatoris juffu fcripta per Concilium Aquifgranenfe Solum dormitorium, refectorium, ac veftiarium vult effe communia. Erat vita, qualis hodie videtur & ab omnibus Deum timentibus damnatur ac reformanda fperatur in quibufdam laxatæ difciplinæ Monafteriis. Et hinc adversùs ipfam rectè fcripfit ad Alexandrum Pontificem laudatus Petrus Damiani: Peculii proprietas facit, ut Clerici fui Pontif Lib. 1. Ep. cis dedignentur imperium, ut difciplinæ vel obedien- 18. tie vera libertatem deferant, & turpis fœdiffimæ deditionis opprobrio fæcularibus colla fubmittant. Utique ex fpe aliquid fibi ab ipfis acquirendi. Clericalis iftius Peculii licentiam oftendit obnoxiam omnibus malis, quibus ipfam in Monachis fubjacere oftendit in collatione de triplici Monachorum genere Joannes Caffianus. Regulam iftam convincit Sanctorum Patrum Decretis adverfari in multis, effe non Clericorum Religionem, fed Nummicolarum rebellionem, ideoque rogat profcribendam, & ejus in locum induci Regulam Sancti Auguftini. Quod Alexander Pontifex omninò fecit. Quare Ordo Canonicus plurimum debet Sancto Petro Da miani.

源鮮

147

Lib. 2. c.

81.

H

DECRETUM PRIMUM.

Occe ejus Decretum referunt Sanctus Ivo Carnutenfis Epifcopus & Monachus Gratianus: Sufficit Sacerdoti unam Miffam in die uno celebrare, quia Chriftus femel paffus eft, & totum mundum redemit. Non modica res eft unam Miffam facere: Et valdè felix eft, qui unam dignè celebrare poteft. Quidam tamen unam faciunt pro defunctis, & alteram de die, fi necesse fuerit. Qui verò pro pecunits five adulationibus Sæcularium una die præfumunt facere plures Missas, non æftimo evadere damnationem. Eadem die plures ab eodem Sacerdote celebrari Miffas, videtur olim & apud Græcos & apud Latinos fuiffe quotidianum. Primis enim Ecclefiæ fæculis multa non tantùm Oratoria, fed etiam Bafilicæ non habebant nifi unicum cum aliquot Clericis Epifcopum aut Presbyterum, & tamen quotidie binas celebrabant Miffas, manè unam, alteram vefperè: Ad morem Synagogæ, quæ in dies habuit facrificium matutinum ac vefpertinum. Ita lucet ex Sancti Cypriani ad Cæcilium litteris, in quibus damnat Aquarios, qui ne manè vinum olerent, atque ita Gentilibus Chriftianos ex matutino vini odore venantibus proderentur, manè conficiebant in aqua, vefperè in vino. Et morem iftum in Antiocheno Patriarchatu floruiffe fuo adhuc tempore, teftatur in litteris Ep 145 ad Conftantinopolitanos Monachos Theodoretus Cyri in Eufratefia Provincia Epifcopus: Chrift Lupi Oper.Tom.V.

| Liturgias in Ecclefia obimus, tam ineunte die;
quàm definente. Pofteà tamen Græci hunc morem
planè deferuerunt, ideoque Michaelis Cerularii
fchifmatica factio in reperto apud Patres Prædi
catores Conftantinopolitanos Tractatu nobis
improperat hanc quafi prævaricationem: Apud
Latinos unus Sacerdos ter vel quater celebrat uno
die, cum felix fit qui unam dignè possit cantare.
Adeò Græci Sacerdotes jam pridem non iterave-
runt eadem die facrificium, ut nec iterent per
diverfos in eodem Altari, ideoque nec in eadem
Ecclefia, quæ apud ipfos habere non poteft nifi
Altare unicum. Qui mos dudum fuit etiam
apud Latinos. Etenim fratribus fuis, ut unicam
dumtaxat in eadem domo, licèt plures fint Sa-
cerdotes, quotidie Miffam celebrent, manda-
vit à quatuor folummodò fæculis Sanctus Franci-
fcus, affirmans illum effe morem Romanum.
Quocircà pro fola Latina Ecclefia fancit præfens
Decretum. Qui fub Ludovici Pii Imperio flo
ruit, Walafridus Strabo affirmat fuo tempore
diverfas fuiffe fententias & confuetudines: Alios
dumtaxat femel, alios bis aut ter, alios Sacer-
dotes etiam pluries ad libitum eodem die celebraf-
fe. Et hi fundabant fe in Leonis Pontificis,
qui frequenter uno die fepties aut novies; isti in
Sancti Bonifacii Francorum Apoftoli, qui uni- Cap. z1.
cæ dumtaxat Miffe folemnia femper celebrabat,
exemplo. Quod ipfum de Leone Pontifice affir

N 2

mat