per fidem in Chriftum totius terrarum orbis Imperio non credidit, fed omnem dumtaxat plurium Re Addo de plena libertate feu Majeftate, quàm H faciendum due res mihi vehementer obftiterunt, Quod hac in Synodo omnia item Leonis noni EJUSDEM HILDEBRANDI > Oc Concilium laudat in litteris ad Nico- | \ferebat; ad Spiritum Sanctum verò cùm perveniffet, mox lingua balbutiens tandem rigida remanebat. 1 A. 1074. rant, verbis ac muneribus ad perfidiam fecere non valens, tormentis frangere poffe credidit. Nam cum eis in ipfa defenfione veritatis filentium indiceret, nec tamen ipfi contra perfidiam tacerent, ne tacendo forfitan confenfifle viderentur, raptus in furorem, eorum linguas abfcindi radicitùs præcepit. Res mira, & multis nota fenioribus: Quia ità pro defenfione veritatis etiam fine lingua loquebantur ficut priùs loqui per linguam confueverant. Hi co tempore profugi ad Conftantinopolitanam urbem venerunt. Eo quoque tempore, quo pro explendis Refponfis Ecclefie ad Principem ipfe transmissus fum, feniorem quendam Epifcopum reperi, qui se adhuc corum ora fine linguis loquentia vidisse teftabatur, ità ut apertis oribus clamarent: Ecce videte, quia linguas non habemus, & loquimur. Videbatur enim à refpicientibus, ut ferebant, quia abfciffis radicitùs linguis, quafi quoddam barathrum patebat in gutture, & tamen ore vacuo plena ad integrum verba formabantur. Quorum illic unus in luxuriam lapfus mox privatus eft dono miraculi. Recto videlicet Omnipotentis Dei judicio, ut qui carnis continentiam fervare neglexerat, fine lingua non haberet verba veritatis. clam corrupit. Quod comperiens Legatus, coram Concilio per ipfum celebrato dixit: Ceffet bumanum indicium frequenter fallibile, & Divinum Oraculum producatur, cùm certum fit quòd Epifcopalis gratia donum fit Sandli Spiritus, & quifquis Epifcopatum mercatur, contra Spiritum Sanctum, qut donum Dei dicitur, facit. Si ergo tu, Epifcope, contra Spiritum Sandum non fecifti, dic palàm, GLORIA PATRI, ET FILIO, ET SPIRITUI SANCTO, & ab hoc crimine te fentio abfolutum. Annuit ille, & licet frequentiùs, omnibus audientibus, GLORIA PATRI, ET FILIO, expeditè proferebat, SPIRITUI SPIRITUI SANCTO, nec tunc nec omni vita fua proferre potuit. Secundùm tamen quofdam, de Epifcopatu ejectus planè dixit. Et Guilielmus Malmesberienfis: Hildebrandus in Gallia Vice-Pape præfederat Concilio, ibi plures Epifcopi, olim per Simontam in Ecclefias introducti, degradati potioribus locum dederunt. Unus erat quem fufpicio iftris ApoRafiæ infimulabat, fed nullis teftibus argui, nullis argumentis poterat confutari. Quem cùm putares conftriclum maximè, more anguis lubrici elapfum mirarerts: Ità dicendi arte callebat, ut omnes eluderet. Tunc Archidiaconus : Ceffet hominis eloquium, Quod ipfum in Chronico fcribit Marcellinus producatur in medium Divinum Oraculum. Scimus Comes: Honoricus Wandalorum in Africa Ariaprofecò, quòd Epifcopalis gratia Sandi Spiritus nus Rex unius Catholici adolefcentis, vitam à munus eft, & quifquis Epifcopatum mercatur, San- nativitate fua fine ullo fermone ducentis, linguam di Spiritus donum posse comparari pecunia opinatur. præcepit abfcindi. Idemque mutus, quod fine bu Coram nobis ergo, qui judicio Spiritus Sandi con- mano auditu Chrifto credens fide didicerat, mox prægregati fumus, dicat ifte, GLORIA PATRI, cifa fibi lingua locutus eft, gloriamqne Deo in primo ET FILIO, ET SPIRITUI SANCTO: vocis fuæ exordio dedit. Denique ex hoc fidelium Quod fi exprefsè & fine titubantia dixerit, con. contubernio aliquantos ego religiofiffimos, præcifis fabit apud me, illum non venaliter, fed legi-linguis, manibus truncatis, apud Byzantium intetimè præfulatu functum. Libens hanc conditionem ille accepit, nibil minùs quàm horum verborum difficultatem ratus. Et verè, GLORIA PATRI, ET FILIO, integrè protulit, fed in / SPIRITUI SANCTO hæfit. Sufcitato cundorum ftrepitu, nullo conatu vel tunc, vel in reliquo vite fpatio Spiritum Sandlum nominare potuit. Hujus miraculi teftis fuit Hugo Abbas Cluniacenfis, qui dejectum Epifcopum per loca fecum ducens illius rei experimentum fæpè rifit. De quorum verborum certitudine dubitantem omnis Europa confutat, que Cluniacenfis Religionis numerum per eum augmentatum non nefcit. Hugo Cluniacenfis Abbas Synodo huic adfuit, ac ejus teftimonium eft irrefragabile: Atque ità qui degradato Epifcopo nominandi Spiritus Sancti facultatem affirmant reftitutam, hallucinantur. Etiam Joannes Bromptonus & Guilielmus Malmesberienfis falluntur Hildebrandum tunc fuiffe Romanorum Archidiaconum. Et quin Berengarii licet non perfona, tamen blafphemia denuò fuerit hic damnata, non eft dubitandum. Eadem eft ratio de aliis Leonis noni Decretis. gra voce confpexi loquentes. Muti iftius & furdi Adolefcentis prima poft excisam linguam adversùs Arianum Regem vox videtur fuiffe. Gloria. Patri, & Filio, & Spiritui Sando. Quòd enim iftam Doxologiam Ariani vitiarent, & de ipfa nobifcum capitaliter diffiderent, & Latini & Græci Scriptores teftantur. Quidquid fit, ex Adolefcente ifto difcimus noftros à nativitate furdos & mutos non carere fide in Chriftum Dominum, fed ab ipfo in interiori fchola catechizari & illuminari. Eadem refert Victor Tonnonenfis Epifcopus: Honoricus Confefforibus lin guas abfcidit. Quos quod linguis abfciffis perfectè finem ad ufque locuti fint, Urbs Regia atteftatur, ubi eorum corpora jacent. Eifdem ferè verbis idem fcribit in Wandalorum Chronico Sanctus lfidorus Archiepifcopus Hifpalenfis. Et in Ecclefiaftica hiftoria Anaftafius Bibliothecarius: Ho- Fol. 158. noricus multos occidit, & linguam à gutture quorundam abfcidit, qui etiam Dei gratia pofleà lo quebantur. Addit de Petro Damafci Epifcopo, Libanefiæ Phæniciæ Metropolita, quem ob conftantem fidei prædicationem lingua privarunt Sarace ni Walit Saracenorum Princeps Petrum fan Fol. 138. &iffimum Damafci Metropolitam lingua mutilari præcepit, tamquam palàm arguentem Arabum & Manichæorum cognationem, & exulem penes felicem Arabiam fecit, ubi moritur pro Chriflo Mar• adtyrio fufcepto cùm expreffiùs Divinas Miffas pronunciaffet, ficut bujus rei narratores ajunt, Infignem memoratæ in Simoniacum Epifcopum divinæ vindictæ adverfam gratiam refert in Dialogorum libris Sanctus Gregorius Magnus: 1.3.c.32. Juftiniani Augufti temporibus, dum contra Catholi corum fidem exorta à Wandalis perfecutio Ariana in Africa vehementer infaniret, quidam in defenfione veritatis Epifcopi fortiter perfiftentes medium funt deducli: Quos Wandalorum Rex vit. Ubi cùm Chriflo teftimonium perhibuiffet, & Fol. 349. qui fe proprits auditibus fuper hoc fatisfactos etiam CONCILIUM Celebratum per tres Archiepifcopos Victoris Fol. 54. Nno Incarnationis Dominicæ millefimo quinquagefimo fexto, idibus Septembris, habita eft fancta Synodus decem & octo Epifcoporum apud urbem Tholofam, juffu Domini Papæ Victoris, qui ob funditùs exftirpandam Simoniacam hærefim ac penitùs reparandum fanctæ Ecclefiæ ftatum, fecundùm prifcorum Scita CaVicarios vice fua direxit Rambaldum Arelatenfem, & Pontium Aquenfem Archiepifcopos, qui adjuncto fibi VVifredo Dei gratia Narbonenfi Archiepifcopo, aliifque Coepifcopis cæterarum Urbium, Sancti Petri auctoritate, & prænominati Papæ juffione, Sanctorum Patrum Statuta fequentes, hæc in Provinciis Galliæ atque Hifpaniæ perpetim obfervanda æftimaverunt. nonum Synodi Decretis ftare juffit Victor Pontifex. Nec fine exemplo. Nam etiam Pontifex Innocentius primus Decreta fua juffit in Hifpanias per Sanctum Exuperium Tholofe Epifcopum promulga ri. Et Narbonenfis Gallia tunc refpiciebat Regnum Ferdinandi. CANON I. quis Epifcoporum, accepta quocumque modo pecunia, ordinaverit Epifcopum, Abbatem, Presbyterum, Diaconum, aut quemcumque alium qui numeratur inter Clericos, ipfe gradus fui fubjaceat periculo, & qui fic ordinatur, nullum habeat fructum ex hujufmodi mercimonio, fed fit alienus, ejus dignitatis & ordinis, quem per pecunias acquifivit. SCHO. SCHOLION. Imoniam hoc fæculo fuiffe acriter graffatam Smo naman profcetur in Virdunenfi ChroFol. 198 nico Hugo Abbas Flaviniacenfis: Simonie peftis iniqua plurimùm ferpebat in Gallia, quia pauci illic erant, qui non effent aut Simoniaci, aut à Simoniacis Ordinati. Hinc Hugonem Dienfis Ecclefiæ Electum affirmat apud Lugdunenfes fuiffe dumFol. 195. taxat prime Tonfuræ Clericum, Quòd deteftaretur Simoniacorum Ordinationes. Ex quo lucet lepram Lugduni etiam fuiffe graffatam. De Flandria item noftra laudatus Epifcopus ac Romanæ Ecclefiæ in Gallia Legatus Hugo è fua Pictavienfi Synodo retulit ad Gregorium feptimum: Abbas Bergenfis Ecclefie de Flandria Simoniacus fuiffe comprobatus eft, ac depofitus. Exftat relatio apud Fol. 203. dictum Hugonem Flaviniacenfem. Nullam hock fæculo in Gallia factam reperias Synodum, quæ Simoniacos non degradarit. Et inter Sancti Adelberonis Metenfis Epifcopi palmares laudes quòd in dandis Ecclefiæ Ordinibus nihil exegerit, adducit ejus apud Philippum Labbe antiqua vita. Omnis illic caro adeò corruperat fuam viam. Eandem corruptionem damnat & præfens Canon, mandans ordinantem degradari, ordinatum fine reparationis spe dejici ad Laicos, ac datum ipfi ordinem effe irritum & nullum. Verba, Nullum habeat fructum, & ad fubftantiæ & ad folius executionis vacuitatem fignifican dam funt ambigua & ambidextra: Nempe fervebat tunc ifta quæftio, ideoque Decreta fua tunc paffim Synodi ita librabant, ut neutri quærentium parti præjudicarent. Agit in folam primam & fecundam Simoniæ fpeciem Faetam tertiæ à Leone nono gratiam non lædit. CANON I I. Tem placuit confirmare, ficut fcriptum eft, ut Epifcopus, ut Abbas Presbyter ante triginta annos Diaconus verò ante viginti quinque non ordinetur, nifi aut ftudio fanctitatis, aut fapientiæ ornati, providentia Epifcopi fimul & Cleri promoveantur Et eadem ordinatio ne fiat, nifi temporibus fecundùm Canones ftatutis. Aliter quidem irrita fiat ordinatio. SCHOLIO N. charactere & officio fuos Monachos poffent infignire. Et hinc ad Canonem iftum fcribit Theodorus Balfamon: Dubitatum eft, An Mona ABbates olin & apud Græcos & apud Lati, chorum Prefelli fant, qui facris non funt initiati? nos potuiffe effe, ac paffim fuiffe Laicos, notius eft quam ut demonftretur. Nec folus Presbyter, fed & Monafterii Diaconus ac quivis Clericus habebat ubique locum ante Abbatem. Apud Gratianum exftat hoc Decretum: Dift. 93 Oftiario Abbas in omni loco repræfentet obfequium cap. s. fuum, five in publico, five in gremio Ecclefiæ. In commodis erat hoc obnoxium, ideoque ftatim ad quarti fæculi exordium cœperunt Abbates paf. fim promoveri in Presbyteros, aut Diaconos, imò & plures fuos Monachos hifce gradibus or nare. Etenim fub Sancti Cyrilli Alexandrini Patriarchatu omnes fermè Ægypti Abbates fuif fe Presbyteros aut Diaconos, docet ejus ad ipfos de Symbolo Epiftola, exftans in Appendice Epift. 43. Concilii Ephefini. Etiam fic in Syria & Regia Civitate fuiffe, habes in quarta actione Chalce donenfis Synodi, in Conftantinopolitana Sancti Flaviani adverfus Eutychetem Synodo, ac ex trigefima quarta Epiftola Sancti Leonis. Et inter Monachos, qui pro fuo Abbate Eutychete fupplicarunt Ephefino Latrocinio, fuerunc unus Presbyter, decem Diaconi, ac tres Subdiaconi. Abbatum dignitatem infigniter auxit feptima Synodus Abbatibus Presbyteris conceffit, ut Lectoris intra Monafterium exercendo dici in Abbatem ? Et quidam cenfuerunt: Quod cum Canon decernat hoc donandi Lectoratus jus habere Monafteriorum Præfectos > qui ab Epifcopo Characterem acceperint, Sacerdotes fcilicet, apparet Characterem Præfecturæ non fufcipere præ||fatos, nifi fint Sacerdotes. Cenfuerunt Presbyteralem Ordinem, non ad dandum Lectoratum, fed ad fufcipiendam Abbatialem benedictionem requiri à Canone, ideoque nullum nifi Presby terum deinceps poffe benedici. Verùm hanc fententiam effe à Canonis fcopo penitùs alienam, & Presbyteratum non propter fufcipiendam Prælaturam, fed dumtaxat propter imprimendum Lectoris Ordinem requiri, rectè demonftrat Balfamon, additque etiam merè Laicum poffe evehi in Abbatem & benedici. In fexti Carthaginenfis Canonis Commentario eadem repetit, atque adjungit: Synodalis declaratio facta eft ex fupplicatione Patris venerabilis Monafterii Evergetidis, quod quoniam Statutum Monaflerii decernit ejus Præfectum Monachorum fupputationes auditurum Profano autem non permittitur fupputationes fufcipere, neceffariò fequitur Præfectum esse Sacerdotem. Laudati Monafterii Statutum mandabat Abbatem audiendis fuo At.6. Lib. 3. 14 rum Monachorum confeffionibus effe habilem Monafterio irregularem ex idonea perfonæ ino- , dinis carentiam, fed ob folam irregularitatem Ejufdem fenfus dudum fuerunt aliqui etiam Latini. Hinc enim in fua Romana Synodo ftaCap 27. tuit Eugenius fecundus: Abbates Sacerdotalem honorem fint adepti, ut peccantium fibi fubje&orum fratrum valeant omnimodis refrænare & amputare commiffa. Quod ipfum in fua item Romana SyCap. 27. nodo firmavit Leo quartus, & addidit: Quatenus Domini pro cunctis poffint Clementiam exorare, ut fcelerum abluti fquallore, piaque converfatione muniti, Sanctorum mereantur confortio fociari. Et hinc Hilduinum Altivillaris Monafterii Diaco-cio eft non immeritò amovendus. Non ob facri Ornum ac Electum fuiffe priùs confecratum in Presbyterum, ac deinde Abbatiali benectictione donatum, teftantur fecunda Sueffionenfis Synodus, & in Remenfis Ecclefiæ Hiftoria Flodoardus. Utique ob laudata Eugenii & Leonis. cap. 11. Decreta. Quam Regulam fuiffe pofteà lapfam oftendunt præfentis Canonis verba: Abbas Prefbyter: Oftendunt quofdam Abbates non fuiflequinti Viennenfe pofteà Concilium ftatuit omPresbyteros, quod ipfum multis demonftrari poffit iftius fæculi exemplis. Nam & fefe, quem Romanarum conftitutionum obfervantiffimum ac Urbano fecundo chariffimum novimus, fuif fe ex Diacono electum & benedictum in Abba tem, & non nifi pofteà, quod Rome ad Sancam Prifcam Presbyter Cardinalis effet, confecratum Sacerdotem, teftatur in litteris ad Goffredum Carnutenfem Epifcopum Goffredus Abbas Vindocinenfis. Et hinc Joannes & Benedi&tus, Pafchalis fecundi per Galliam Cardinales Legati, ad avitam Regulam reparandam ftatuerunt in prima fua Pictavienfi Synodo: Abbates qui Presbyteri non funt, Presbyteri fiant aut Prælationes amittant. Et ex ifta Regula Sugerius Sancti Dionyfii propè Parifios Diaconus ac Ele&tus in Ludovici Groffi Regis vita teftatur fe à Calixto fecundo Pontifice priùs in Presbyterum, ac tunc benedictum fuiffe in Abbatem. Et de Theodorico Sancti Trudonis Diacono ac Electo fcribit in ejufdem Monafterii Chronico Rudolphus Abbas A Domino Olberto Leodienfi Epifcopo Presbyter & Abbas eft confecratus. Addit in quarto fuper Sancti Benedicti Regulam libro Ruper Lib 2. Ep. 30 Cap. 6. Lib. 6. nes Monachos, dum quidem Abbati videretur, Tit. 20. Hæc dicta fint cb præfentis Canonis verba: Vel Abbas Presbyter. Quæ tamen exiftimo vitia ta. Legendum exiftimo ; Epifcopus, Abbas, vel Presbyter. Etenim & præcedens Canon difertè habet: Epifcopum, Abbatem, Presbyterum, Diaconum. Ambo loquuntur cum prima Aurelianenfi Synodo: Abbatibus, Presbyteris, omni- C. 7. que Clero. Et cum fecunda: Abbates, Martyrarii, Presbyteri. Et cum tertia: Abbatibus, Prefbyteris, cæterifque Miniftris. Eundem ordinem figunt Aurelianenfis quarta, Antiliodorenfis, fecunda Turonenfis Vernenfis, Francofordienfis. Multi Abbates erant tunc dumtaxat Diaconi, inferiores Clerici, aut etiam Laici: Adeò apud Latinos antiquum eft ipfos Pref tus Tuitienfium Abbas: Hodie nullus ferè Abbasbyteris anteferri. Hinc de prima Sancti Lan C. 13. ordinatur, nifi primùm Presbyter fuerit ordina franci Cantuarienfis Archiepifcopi ad reformantus: Olim non ita erat. Oftendit Joannis & Be- dam Anglicanam Ecclefiam Londinenfi Synodo, nedicti Cauonem non ubique fuiffe admiffum. & per ipfam innovatis antiquis Ecclefiæ Decretis Quare ipfum innovavit Eugenius tertius, fan- fcribit Milo Crifpinus: Ad comprimendam quo- C. 22. ciens nullum in Abbatem eligi, nifi Presbyte- rumdam indifcretorum infolentiam, ex communi Derum aut Diaconum. Majores in Abbate, quam creto fancitum eft, ne quis in Concilio loquatur præin eligeudo Epifcopo fanxit neceffarias qualita- ter licentiam à Metropolitano fumptam, exceptis tes: Epifcopum enim è Subdiaconis eligi permi-Epifcopis & Abbatibus. Etiam in antiquis Græfit Urbanus fecundus. Exftant Eugenii Decre- corum Synodis Presbyteri numquam, Abbates ta apud Leonem Hoftienfem Epifcopum in Appendice ad Chronicon Monafterii Caffinenfis. Cap. 114. Et ipfa in litteris ad fan&tæ Crucis Presbyterum & 120. Cardinalem, qui à reformando Sancti Quirici femper habuere fuffragium. Et à Fuldenfi Abba- |