NICOLAI IL PONTIFICIS CONCILIU M AMALPHITANUM. E hoc Concilio fcribit an-1 bant, & à Græcorum Imperatoribus metuebant tiqua, per Cardinalem Nicolaum Aragonium vulga ta, Romanorum Pontificum Hiftoria: Nortmanni ad præfentiam Nicolai Pontificis Nuncios tranfmiferunt , rogantes ut in Apuliam defcenderet, & fatisfactione fufcepta eos Ec clefiæ reconciliare paterna charitate deberet. Quibus verbis auditis, poft deliberationem Concilii Pontifex ab urbe Roma exivit, & in parte Apuliæ venit. Accedentes igitur Nortmannos ad præfentiam, & reflitutis omnibus terris beati Petri, quas abftulerant, in libera poteftate Summi Pontificis, à vincu lis excommunicationis abfolvit, & in Apoflolice Se. dis gratiam paternè recepit. Quia verò potentia & vires eorum tunc temporis in urbe Romana Magnates cæteros fuperabant, & in caufis Ecclefiæ contra illos, qui Apoftolicæ Sedis jura violenter occupaverant, Ro. mano Pontifici magnum folatium & opportunum auxilium manu valida poterant exhibere, omninò fidelitate ab eis fufcepta, præter Beneventum, totam Apuliam Calabriam eis conceffit. Et in Caffinenfis Monafterii Chronico Leo Oftienfis EpifcoLib. 3. c. pus: Pontifex poft Pafchale Feftum urbe egrediens, Melphiam Apulia adiit urbem, ubi tunc Concilium celebrare decreverat In qua eriam Synodo, dum Richardus Capuanus Princeps cum aliis pluribus interfuiffet, à Pontifice admonitus, Monafterium fandte Marie in Calena cum patrimoniis fuis beato Benedicto per Scriptum folemniter obtulit. Et iterum: Per hos dies Nicolaus Papa & Richardo Capuanum Principatum, & Roberto Guifcardo Apulie, Calabria, atque Sicilie Ducatum confirmavit accepta prius ab eis cum Sacramentis Romanæ Ecclefie fidelitate, cenfuque quotannis per juga boum fingula denariis duodecim. 15. Robertus & Richardus in fibi inflicta per Sanaum Leonem nonum excommunicatione forde voce extrema. Interim & in Græcos & in Saracenos fecerunt illic maximos progreffus. Hos enim expulerunt ex Melitenfi Infula, & ipfam poft longam fub Barbaris fervitutem reddiderunt Chrifto Domino. Et profani Græci pergebant fœtere in fchifmate. Tunc enim fiebat, quod fcribit repertus Conftantinopoli apud Patres Prædicatores Tractatus: Ex tunc, poft damnatum à San&ti Leonis noni Legatis Michaelem Cerularium, majoris invidiæ ftimulis agitati, quam plures libros feu tractatus in confufionem Romane Ecclefiæ ediderunt, & fuis pofteris legendos, tanquam authenticos fidei Catholicæ firmitatem habentes, diftriciè mandaverunt; eos verò, qui his contrariè dogmatizare præfumerent, annuatim in Ecclefiis præconis, quod ufque hodie in eorum Conventualibus Ecclefiis obfervatur, Hæreticos denuntiarunt. Quod perfidi Judæi per fingula fua fefta in Synagogis Chriftum Dominum & omnes Chriftianos folemniter olim anathematizarint, fcribit Eufebius Cæfarienfis: Hoc impium facinus tunc Græci in Latinos æmulabantur. Et peffima radix occupabat etiam Apuliam, Calabriam, & Siciliam: Et non nifi per Nortmannos videbatur exftirpanda. Et nonus Leo in ipfos adhuc debiles infeliciffimè pugnarat, ideoque adverfum il. los nulla erat fpes ab armis. Plures item alios fuorum patrimoniorum in Italia prædones patiebatur Romana Ecclefia: Nec quis ipfos domare facilius poterat, quam Nortmanni. Hi iftas, Nicolaus Pontifex confiderabat has rationes: Quare illi petierunt pacem, hic dedit. Sub duabus præfertim conditionibus. Primò, ut Santo Petro omnia fua patrimonia redderentur: Utique olim invafa per Imperatorem Leonem Ifaurum, & per ejus Succeffores ufque tunc detenta. Secundò, ut utramque Siciliam Nortmanni agnofcerent Romanæ Ecclefiæ beneficium, Pontifici profiterentur, & tanquam feudales dales penderent annuam penfionem. Roberti profeffio fic incipit: Ego Robertus, Dei & Sancti Petri gratia, Dux Apuliæ & Calabriæ, & utroque Subveniente, futurus Siciliæ. Ifto enim tempore Siciliam partim Græci tenebant, partim Saraceni: Ambos ejicere promifit Robertus adjutus à Romana Ecclefia, ejecit, atque ita etiam Siciliam accepit in feudum. Bina ejus integra profeffio exftat in Vaticano Codice, qui dicitur liber cenfuum. Eandem Synodum laudat in litteris ad Cardinales Epifcopos Sanctus Petrus Damiani: Nunquam certè vidiffe me memini Pontificales baculos tam continuò radiantis metalli nitore contectos, ficut erant qui ab Efculano & Tranenfi geftabantur Epifcopis. Uterque tamen, alter in Apulis finibus, Nicolao præfidente, alter in Lateranenfi Ecclefia coram Alexandro Papa, funt dejeci. Verum ac primarium hujus Synodi fcopum ignoro: Quin tamen ad purgandam à Græcorum Schifmate Apuliam atque Calabriam fuerit indicta, exiftimo non dubitandum. Joannes Tranenfis Epifcopus fuerat Michaelis Cerularii Syncellus, & Minifter totius Schifmaticæ violentiæ. Erat & variè maculofus. Hinc ipfum degradavit Nicolaus Pontifex, & cæteris iftarum Regionum Epifcopis dedit in exemplum. Haud dubiè tractata hic funt & alia negotia: Verùm Acta latent, aut perierunt. Plures iftic Ecclefiæ fequebantur Græcorum ritus, fchifma, exceffus: Præfertim poft memoratam Michaelis in Latinos ritus tyrannidem. Quin ifta omnia compofuerit Synodus, non eft ambigendum. Per Græcos, aut forfan per Nortmannos ejectus Petrus Amalphitanus Archiepifcopus videtur huc ufque non fuiffe repofitus: Fuiffe hic repofitum fuadet ftatim expo nenda, cui Petrus adfedit, Beneventana Synodus. Et ejus repofitio fuit forfan una ex caufis, ob quas hæc Synodus fuit facta apud Amalphim . Et Papalis de Nortmanni fpes non fuit vana. Pergit enim laudata Romanorum Pontificum vetus Hiftoria: Poft hæc ordinatis & difpofitis omnibus, quæ ad Beneventanum patrimonium perti nebant, Nicolaus Papa reverfus eft Romam. Nortmanni ad ipfius commonitionem collecto exercitu fub fecuti funt ejus veftigia. Et tranfeuntes Campaniam, Præneftinorum, Tufculanorum, & Nomentanorum terras boftiliter invadentes, eis tamquam contumacibus, & à Domino fuo, nempe Pontifice, rebellantibus, damna gravissima intulerunt. Deindè fluvium Tyberis cum, immenfa militia & fortitudine armatorum peditum, & fagittariorum copiofa multitudine tranfeunt, Galefiam & univerfa Comitis Gerardi Caftella ufque ad Sutrium devafarunt. Poft multa denique damna & exfpoliationes, Capitaneorum cervicofitate valdè deftructa, ad mandatum & fubjectionem Domini Pontificis redire coacti funt, liberata urbe ab eorum tyrannide, & in ftatum fuum Ecclefia reftituta. Poft exstinctum Magni Caroli genus Italicarum civitatum, præfertim propè urbem, Comites Romanam Ecclefiam tractarunt crudeliffimè, in Apoftolicam Cathedram intruferunt Papali Officio ineptos ac indignos fuos filios aut cognatos, & pleraque ejus patrimonia invaferunt, lacerarunt, vaftarunt. Gregorius fextus reparare ftuduerat: Aft modico effectu. Rem tandem à Nortmannis confecutus eft Nicolaus. Etiam Alexander fecundus, Gregorius feptimus, & plures Succeffores. Iftorum terra adversùm Henrici quarti & Henrici quintį violentias fuit his portus atque afylum, 4 1 NICOLAI IL PONTIFICIS CONCILIUM BENEVENTANUM. Icolaus Pontifex Amalphi |Cardinale, Petro Amalphitano, Udalrico Beneven non rectà Romam tetendit, fed Beneventum, ac etiam ibi celebravit Synodum. Hinc dicit laudata Hiftoria: Poft hæc ordinatis & difpofitis omnibus, quæ ad Beneventanum patrimonium pertinebant. Beneventanam quippe civitatem Nortmannis non infeudarat, fed fuæ Sedi integram fervarat Pontifex, ideoque & fpectantia ad ipfam territoria receperat à Nortmannis. Hinc ipfam difpofiturus acceffit, & unà celebra tano Archiepifcopis, nunc iterum temerario aufu ufurpavit, & ipfam Cellam jam diclo Monafterio violenter contendit. Ipfo verò Alberto adfurgente, &per Comitem, cujus vi bæc egerat, defendere nitente, dum nulla pars juftitiæ fibi faveret, litteris diftinctionis & conflitutionis beate memorie Domini Papæ Leonis recitatis, & facro figillo munitis atque teftimonio prædictorum venerabilium Archiepifcoporum confirmatis, judicio totius Synodi eft definitum, præfatum Albertum debere nomine & offcio ante arrepto privari, & Monafterium beati Vincentii perpetualiter revestiri de jam dicta Cella, om Fol. 118. vit Synodum. Actorum pars exftat apud Bar-nibufque fuis pertinentiis. Quod & factum eft. Ipfe namque Albertus Monachus, diclus Abbas, nomen & officium Abbatis, atque Cellam per virgam in manu Pape refutavit. Et quia erat anathematicus, ab omni Altaris minifterio depofitus, in poteftate Abbatis eft ad Regulam corrigendus datus. Prænominatus Roffredus Comes, dum vellet fibi jus tholomæum Chioccarellum in Catalogo Epifco- in præfentia fanctiffimi Leonis Papæ refutatum, ac fub interpofitione perpetui anathematis contradiElum, teftantibus venerabilibus viris Humberto mni Pape Leonis, annot. ..... Nuntiorum Imperatoris Ottonis, teftimonioque prædictorum ArchiepiScoporum convictus, nec non & anathematis mille aurcorum Marcufiorum reus adjudicatus, præfentem Cellam in manu Pape refutavit, feque fuofque hæredes, quòd per ea nunquam contra Monafterium Sandli Vincentii aliquo modo agerent, perpetualiter fub prædicta pœna obligavit. His ita geftis, reverendiffimus Papa Joannem Abbatem Sandi Vincentii ex eadem Cella fanctæ Mariæ in perpetuum inflituit, Omnes bujus inveftitionis atque conftitutionis violatores cum prænominato perpetuo anathemate obligavit. من Defumpta hæc funt ex iftius Vincentiani Conobii Chronico, nobii Chronico, de quo laudatus Bartholomæus Chioccarellus: Joannes Monachus claruit, & fui Monafleri Chronicon fcripfit ad Benedictum Abbatem tempore Pafchalis fecundi Pape, quod Scriptum charactere Longobardo adfervabatur apud apud Cardinalem Baronium, idque accepit, ut te- Abbatem Sandi Arontii. Codex eft vetuftus Domus Sanctæ Mariæ de Caftineto titulatur hic & Cella, & Monafterium. Vox, Cella, apud antiquos fuit variæ fignificationis. Primò, fignificat rufticorum cafas, feu mapalia. Hinc enim de Donatiftarum circumcellionibus fcribit in Pfalmorum Commentariis Sanctus Augufti. nus: Circumcelliones vocantur, non Circelliones. Pf. 132. Nam Circumcelliones dicti funt, quia circum Cel Can. 19. habitatio veftra fit juxta Ecclefiam. Quarta iftius vocis fignificatio eft ftrictior, Can. 4. vel illas res occultet & fervet. Et in Sancti Be- las vagantur. Solent enim ire hac atque illac, nuf-cubilia & à Latinis & à Græcis dicuntur Cellæ. : Cap. 28. quam habentes fedes. Et in primo libro adver- Ita loquitur Hermias Zozomenus: Locus in lib. 6. c Cap. 7. Cella. At verò Monachi pro Deo profitentur Sexta fignificatio importat plenum Monafte- duè intitulant Cellam. Etiam ampliflimam San- Tom. 8. Cap. 9 &ti Galli Abbatiam antiqui Scriptores vocant Septimam fignificationem adducit in Belgicis Annalibus Aubertus Miræus: Belgicis plerifque Fol. 673. Benedidinorum Abbatiis illuftrioribus annexa funt Monafteriola, quæ Præpofituras aut Prioratus vul gò nuncupant, in quibus duo aut tres Monachi commorari folent. Sic Bullonienfis Prioratus annexus eft Abbatiæ Sancti Huberti, Hefdinienfis Abbatiæ Aquifcindine. Hæc ergo fignificatio importat Ep. 97. parva, tra Monafterium, uti appendicem à principali a Et hinc de Guarino, vigefimo ad Sanctum Albanum Abbate, & vario illius exceffu fcribit ejufdem Coenobii Monachus Matthæus Parifienfis: Guarinus oblocutores, & fuorum exceffuum correptores tranfmifit ad Cellas remotas, ut nec fuas faltem auderent fcribendo querimonias præcordiales revelare. Unde multi quafi exules, in fumma mentis amaritudine & crebris imprecationibus, vitam miferabilem terminarunt. Et de proximo Succeffore Joanne: Joannes Monachos invitos, & fine culpa aliqua, immifericorditer hinc ad Cellas, & de Cella ad Cellam, buc & illuc, veluti ultimæ conditionis fervulos, tranfmifit. Ita ut cum fumma amaritudine multi in Cellis, præcipuè remotis, tota vita fua morarentur & morerentur. Nonnulli etiam ab ordine recedentes, tam corpore quàm anima perierunt. Cellæ erant Monafteriorum quafi carceres atque exilia, ideoque eas antiqui paf-. fim non dixerunt Monafteria. Primum porrò Cellarum nomen habes in Ca pitulis, quæ fuis Ecclefiarum ac Monafteriorum Vifitatoribus dedit in Sueffionenfi S. Medar di Monafterio Francorum Rex Carolus Calvus: Requirant de Capellis, & Abbatiolis, & cafis Dei. Erant non Abbatiæ, fed Abbatiola. Eodem. fenfu ad Hilduinum S. Dionyfii Abbatem fcripfit S. Lupus Abbas Ferrarienfis: Propinquum meum, Ep. 97. Abbatem Cellæ veftræ, quæ dicitur Cor, honorificè fufcipiatis. Cellæ non Abbatem habebant, fed Priorem aut Præpofitum: Sanctus Lupus fuum propinquum honoris caufa titulat Abbatem, quòd nempè Cella effet Abbatiola. Similem phrafim ufurpat Agathenfis Synodus: Cellulas Can. 58. novas, aut congregatiunculas Monachorum abfque notitia Epifcopi prohibemus inftitui. Quod ipfum eif dem verbis repetit Synodus Epaonenfis. Appellant non congregationes, fed congregatiuncu las. Alterum nomen eft Prioratus. Ita habes in. Anonymo Turonenfium Epifcoporum & majɔris Monafterii Chronico: In Hervæi, quarti decimi Abbatis, tempore acquifitum eft Lebonenfe Canobium. Pro Prioratu illo multùm gravatus in expenfis alicui principali fubordinata & appendentia, ac ipfum uti Metropolim refpicientia Monafteria, quæ paffim vocamus Prioratus, Præpofituras, aut Obedientias. Hinc fecunda, qua Rex ab Epifcopo data alicui Coenobio privilegia confirmat, apud Marculphum formula diftinguit Monafterium & ejus Cellulas. Et in litteris ad Hilduinum Sancti Dionyfii Abbatem fcribit Sanctus Lupus Abbas Ferrarienfis: CelEp. 119. la veftra, que dicitur Cor. Et in litteris ad ErarEp. 88. dum Archiepifcopum Turonenfem: Monachi in Ep. 11. Cella Roclena. Et in litteris ad Hugonem Ab-viginti millium folidorum. Quia quidquid ad Priorabatem: Rex Cellam Monafterii noftri Odulpho Coraiti dedit. Et in litteris ad Imperatorem Lotharium: Sancti Judoci Cellam Pater vefter nobis conceffit. Afferit donatam Ferrarienfi Monafterio. Et in diplomate, quo Sancti Dionyfii Coenobium reformari juffit, Imperator Ludovicus Pius: Cella majoris Monafterii. Et in litteris ad Goffredum Vindocinenfem Abbatem Sanctus Jvo Carnutenfis Epifcopus: Danielem Monachum in aliqua Cella Monafterii tui refpirare permittas. Et in litteris ad Sanctæ Mariæ in Dordonenfi Diœcefi Monachos Gregorius Papa feptimus: Monachi per Cellas à Patre veftro conftructas fint vobifcum unanimes. Vox ifta apud mediorum fæculorum Scriptores eft in hoc fenfu frequentif fima. Ep. 82. - Et ifte Cellæ habuerunt varia nomina. In Can. 10: Fol. 569 tum illum pertinebat, duriffimo pignori erat obliga- clau |