Quam periculosum sit sacerdotium indigne suscipere. 463 DE SACERD. rima. sacerdotum sacerdotum emplum. dos est, ignoras, dignusne an indignus sit tanta subli- s. EPHREM. mitate, tu ob præceptum ipsius Christi, cave despexeris. Similitudo Etenim sicut fulgidissimum aurum licet luto contamina- pulchertum, non percipit detrimentum, neque speciosissima margarita ex contactu quarumdam immundarum specierum : ad eundem modum, nec sacerdotium ab ullo sordidum redditur, quantumvis etiam indignus sit is, qui illud suscepit. Porro si quis ad hanc dignitatem velut dignus reper- Bonorum tus sit, in eaque sancte et irreprehensibiliter ambularit, præmia. vitam et coronam immarcessibilem sibi ipse conciliat. Sed Malorum si indigne quis hanc ipsam sibi usurpare sit ausus, tene- pœna. bras is sibi exteriores, judiciumque absque misericordia consciscit. En aliud tibi exemplum, ô homo, ne tu indigne Aliud exaudeas et arroganter obrepere ad sublimitatem sacerdotii, cum non bene sibi complaceat Deus purus in arroganter ordinatis. Nosce quid miseri illi sint passi, qui olim restiterunt Moysi et Aaron, suaque temeritate ausi sunt impudenter atque præfracte sacrificare Deo; nonne ignis e cœlo Lev. 10. 2. [Num. 16.] devoravit omnes, adversum quos in profundum supra se sunt ausi? Rursus autem et Maria prophetissa Dei, quod brevi Aliud exemplum. quodam sermone Moysi de sacerdotio improperaret, talem Exod. 15. ei reprehensionis notam statuit altissimus, ut tota leprosa 20. septem diebus ejiceretur extra castra. Idcirco hæc nunc, 1, 2, 10. ô fratres, pure administrate, imitantes Moysen et Aaron, atque Eleazar. Considera pios sacerdotes, quomodo in ipso sacerdotio sacrilega hostium castra sint ulti: hoc possidens Exod. 17. Moyses, manus ad Deum sustulit, vulneravitque Amalec Judith 4. plaga incurabili. Hoc quoque circumamictus Abraham reges in fugam vertit. Hoc ornatus Melchisedech, Abrahæ 14-16. benedixit electo, benedictione eximia. Dignatus es, frater, sublimitate sacerdotii; stude complacere illi qui te elegit, ut sis ipsi miles puritate et justitia, ac sapientia divina, illustrique virginitate. Esto fervens æmulator, ut temperans Gen. 39. Joseph, et castus ut Jesus Nave, hospitalis ut Abraham, paupertatis amator ut Job, indulgens ut David, et mitis ut Job c. 1. 2. Moyses. Errantem reducito, claudum confirma, erige ca- [Vulg.jet dentem, succurre infirmis, et alia his similia. Ego vero obstupesco, fratres dilecti, ad ea quæ soliti sunt quidam in- Contra insipientum audere, qui impudenter ac temere sese conantur temere ad ingerere ad munus sacerdotii assumendum, licet non asciti Num. 12. Ps. 105. 16. 11-13. 14. Gen. 14. Heb. 7. 6. 7-13. 2 Reg. 2. 5. Num. 12.3. gerentes se sacerdotale munus, at NO. X. que indig nos. 'Paralip 13. 10. Num. 4. 15. Esa. 66. 2. 464 Auctores qui de Sacerdotii dignitate scripserunt. APPENDIX. a gratia Christi, ignorantes miseri, quod ignem et mortem sibi accumulent. Non dico tibi homo, non solum non sacerdotium temerarie assumendum: sed neque cæterorum quidpiam, ex vasis vere venerandi cultûs divini, contingendum. 2 Reg. 6. Siquidem legisti quid passus sit Oza, eo quod arcam Dei 6,7. Vulg.] tetigisset. Hujus tu semper memineris, dilecte frater, horribilis verbi Dei excelsi, ore Esaiæ prophetæ pronuntiati: "Super quem requiescam ego nisi super mansuetum, humilem, tranquillum, et trementem sermones meos?" Hujus inquam semper memineris vocis, et attende ut possideas thesaurum, animum tranquillum, quo possis spiritaliter in 1 Tim. 2. 8. metropolim Hierusalem supernam ascendere, spiritaliaque sacrificia Regi Deo inaccessibili offerre, ubi texuntur coronæ immarcessibiles et incorruptibiles, ibique tu coram angelis a Christo coroneris corona immortalitatis, ipseque cum supernis illis choris hymnum victoriæ decantes sanctissimæ Trinitati, in secula seculorum. Amen. 1 Pet. 2. 5. et 5. 4. SCHOLIA ET VARIÆ LECTIONES G. VOSSII TUNGRENSIS ". De dignitate atque præstantia sacerdotii, si alios adhuc graves auctores requiris, plura apud S. Joan. Chrysost. reperies, qui libros sex de Sacerdotio conscripsit, lectu in hac materia dignissimos: extant inter ejus Opera, tom. 5, post illas 80 ad pop. Antioch. homilias. De quo argumento, idem Chrysost. licet non ita ex professo, agit Hom. de verbis Esaiæ, ac 14 in 2 Cor.e moral. ibi; "Nam et si equum," &c. et Hom. 10 in primam ad Thessal. ac tertia in Act. et ad Hebr. ult. in hunc locum": "Ipsi pervigilant, quasi pro vobis rationem reddituri," &c. De cujus etiam dignitate, vide apud eundem Chrysost. in Psal. 117 et in Psal. 131*, ubi in quanto honore ac reverentia sit habenda sacerdotalis dignitas, quantamque reprehensionem ac pœnam mereantur in b[Op. S. Ephræm. Syr., tom. i. p. 4. Rom. 1589.] с [S. Chrys. de Sacerdot., Op., tom. i. p. 362. ed. Ben.] [See S. Chrys. Homil. in Oziam iv. § 4. Op., tom. vi. pp. 127, B-129, C. and Hom. v. § 1. ibid., pp. 131, C133, B. See above, vol. ii. pp. 313, 322.] [Id. in Epist. ii. ad Cor., Hom. xiv. § 3. Op., tom. x. pp. 541, E-542, e C.] [Id. in Epist. i. ad Thessal., Hom. x. § 1. Op., tom. xi. pp. 494, E-496, D.] [Id. in Acta Apost., Hom. iii. § 4. Op., tom. ix. pp. 28, D-31, C.] [Id. in Epist. ad Hebr., Hom. xxxiv. § 1. Op., tom. xii. pp. 311, A— 313, D.] [Id. in Psal. cxvii. § 1. Op., tom. v. p. 318, A, B.] [Id. in Psal. cxxxi. § 1. ibid., p. 375, C.] Explicantur mystice, Ararat, et planta Sabec. 465 DE SACERD. honorantes illam abunde elucescit omnibus. Quibus ista s. EPHREM. non suffecerint videre quoque poterunt aliud insigne Græcorum lumen Gregor. Nazianzenum cognomento Theologum, præsertim in Apologet. Oratione prima', quæ incipit in Billiana translatione: Victus sum, idque agnosco et fateor, subditus sum domino, &c.' ubi inter alia, quanta sacerdotii dignitas, quæque sacerdotis professio sit, docet; et qualem episcopum quoque esse oporteat, &c. Oratio prolixa est, sed digna quæ legatur; post quam, ejusdem etiam Carmen vide, tom. ii. quod incipit: 'O qui sacra Deo offertis, non tincta cruore, &c.' Hujusque dignitatem ac præcellentiam inter alios, ab Ignatio celebratam habes, in Epist. ad Smyrnenses" potissimum, ac ad Heronem°, nec non a Cypriano, lib. i. Epist. 3o. et lib. 3. Epist. 99. ac Leone Mag. præsertim in Epist. 87 ad Episc. Africanos', &c. In monte Ararat.] Ita Septuaginta Interp. Gen. 8. Cæterum in Vulg. Latin. requievisse arca super montes Armeniæ legitur. Verum quomodo hic legamus, parum referre videtur: nam Armenia hebraice dicitur Ararat, quod maledictionem tremoris sonat. Quanquam tamen hic Ephræm potius Ararat videatur velle esse nomen montis illius, super quem arca Noe in Armenia requieverat. Quod etiam confirmat S. Chrysost. Hom. 26 in Genesim3. In planta Sabec.] Ita habent Septuag. Gen. 22. quod in Latin. Vulg. non ponitur. Interpretatur autem hoc vocabulum Tò σaßÈK èπypμévos, id est, elatus, sive erectus: unde quidam etiam pro eo opetos, hoc est, altus vel rectus, ediderunt, ut per arietem in planta rectum sive erectum cornibus, ut est Gen. 22. intelligatur ibi typus seu figura crucis Christi, &c. De quo vide Scholia Græca in allegatum caput Gen. in nova Rom. editione Græc. veteris Testamenti juxta Septuaginta Interp." Cæterum Syrus hic noster Ephræm in Serm. [S. Greg. Naz., Orat. ii. (al. i.) Op., tom. i. p. 11. See above, vol. i. pp. 90-92.] [S. Greg. Naz. Poemata, lib. ii. sect. 1. Carm. 13. (al. 12.) Op., p. 824. See above, vol. i. p. 93.] n [S. Ignat. Epist. ad Smyrn., capp. viii, ix. Patr. Apost., tom. ii. pp. 36, 37.] [S. Ignat. adser. Epist. ad Heronem, cap. iii. ibid., p. 109.] P [S. Cypr. Epist. lv. ad Cornelium, HICKES. Op., p. 79. ed. Ben.] [Id., Epist. lxv. ad Rogatianum, Op., p. 112.] г [See S. Leo. M. Epist. xii. (al. lxxxvii.) ad Episcopos Africanos, capp. i.-v. col. 658-664; c. x. col. 667.] [See S. Chrys. in Gen. Hom. xxvi. § 4. Op., tom. iv. pp. 248, E. 249, A.] ι [καὶ ἰδοὺ κριός εἷς κατεχόμενος ἐν OUT σaßÈK.-Gen. 22. 13. vers. LXX.] [ἐν φυτῷ σαβέκ. Schol. τὸ σαβέκ, ἄφεσιν τινὲς ἐκδεδώκασιν· οἱ δὲ ὄρθιος, 30 น NO. X. 466 Vossii Annotationes in S. Ephrem. de Sacerdotio. APPENDIX. in Abraam et Isaac, per τὸ φυτὸν τὸ τοῦ σαβὲκ, ἄφεσιν épunvevet, id est, remissionem seu liberationem, per plantam Sabec, interpretatur; ut eo denotetur crux Christi, quæ mundum a peccatis liberavit, vitamque præbuit. Nam sicut aries ille cornibus hærens in planta Sabec, mystica liberavit Isaac; sic Agnus Dei manibus in cruce distensis, suspensusque, non solum hominem, sed universum mundum a morte et inferno liberavit. Sic in Abraam et Isaac, ibi Ephræm, unde plura in hunc locum require. Et huc fere alludit Elias Cretensis Metropolit. nomen Sabec interpretans, in suo Comment. in priorem invectivam in Julianum Apostat. in illa verba Nazianzeni: Abraam, dum vocaretur, ac filio præter ætatem donaretur,' &c. In semine tuo benedicentur tribus omnis terræ.] Sic legitur hic apud Ephræm. at Gen. 26. est: "Et benedicentur in semine tuo omnes gentes terræ." Et Gen. 28. "Et benedicentur in te et semine tuo cunctæ tribus terræ." "Gen. autem 12. "In te benedicentur universæ cognationes terræ." Et Act. 3. cap. "In semine tuo benedicentur omnes familiæ terræ." In quibus lectionis varietatem observa et concilia. κ.τ.λ. . . . πρὸς δὲ τοὺς πυνθανομένους x [See S. Ephr. Serm. in Abraham et Isaac. Op., tom. ii. p. 318, E. F.] [See Eliæ Cretens. Comment. in S. Greg. Naz. Orat. iii. (ed. Ben. iv.) § 29. Op., tom. ii. col. 270, D. Par. 1630.] APPENDIX. No. 11. A LETTER FROM THE REVEREND MR. J. MN TO DR. GEORGE HICKES, Decemb. 22, 1713. REVEREND SIR, HAVING had the happiness to see and with great pleasure and satisfaction to peruse your judicious and learned work of The Christian Priesthood, I hope you will not think it a presumption that I entreat you will be so kind as to give me satisfaction in what I entertain a doubt about, contained in that piece. If you will condescend to gratify me herein. it will be resented as a great favour by, Sir, your humble servant, J. M-N.b What I then desire to be informed in is, what reason induces you to interpret in p. 255, Jews and synagogue of Satan, in Rev. ii. 9, and iii. 9, of Christians and false heretical Christians and their Churches. The reason I ask you is, because the learned Mr. Dodwell, (a master in every argument he undertakes, by the acknowledgment even of the learned bishop of Salisbury,) p. 96 of his Occasional Communion, says, after quoting these two places, "These can hardly be the Ebionites, but the unbelieving Jews: the Baoonuía, Apoc. ii. 9. . . . . . and their persecutions, v. 9, 10, are rather notes of those Jews who did not own the name of Christ, than of the Christian Ebionites." And point-blank elsewhere says, p. 129, "The Jews themselves (how much zeal a [These letters are added from the Supplement of 1715. No. 18.] [The Editor has not been able to ascertain the name of the writer of this letter.] e [See above, vol. ii. p. 258, of this edition.] d [Occasional Communion fundamentally destructive of the Discipline of the Primitive Catholic Church, &c., by Henry Dodwell, M. A. London, 1705.] |