APPENDIX. 458 Of Absolution, and powers of the Christian Ministry. Book X. ch. lvi. n. 4. p. 306. Edit. 1673d. We His (Christ's) priests, or ministers, may upon confession made unto us, either in general or in particular, absolve His people from their sins; for this authority He hath John 20. 23. given us, "Whose sins ye remit, they are remitted: whose sins," &c. Yet unless He by His Spirit, or sweet influence of grace, say unto the soul whom we absolve, as He someMatt. 9. 2. times did unto the man sick of the palsy, "Be of good cheer; thy sins be forgiven thee," our absolution is but a compliment; although without our absolution He do not in this sort absolve His people oftentimes from their sins. We may consecrate the elements of bread and wine, &c. BOOK XI. ch. xxxviii. n. 7. p. 690 e. ... The men that seek to be most contrary to the Romish Church, and are most forward to judge her for enlarging the prerogative of the priesthood beyond its ancient bounds, do the same things she doth by equivalency, and run to the same end by a quite contrary way. . He that robs God of His honour doth the very same thing and no other which an idolater doth. Now they are said in Scripture to rob God of His honour, and to commit an abomination more than heathenish, (for the heathen do not spoil their gods,) which defraud Him of His tithes and offerings which were due unto the priest for his ministration and service in God's house. But they rob God of His honour more immediately and more directly which despise or contemn His ambassadors, not in word only, but in taking that authority from them which He hath expressly given unto them; and which is worst of all, in seeking to alienate it unto them over whom He hath, in matter of salvation, appointed them guides and overseers. d [Jackson's Works, vol. ix. pp. 609, 610.] e [Ibid., vol. xi. p. 175.] APPENDIX. No. 10. SANCTI PATRIS NOSTRI EPHRÆM SYRI, DIACONI ECCLESIÆ EDESSEN Æ INTERPRETe et scholIASTE GERARDO VOSSIO TUNGRENSI. COLONIE 1616. DE SACERD. 26-28. 22-24. Joan. 13. O MIRACULUM stupendum! O potestas ineffabilis! O tre- s. EPHREM. mendum sacerdotii mysterium, spiritale ac sanctum, venerandum et irreprehensibile, quod Christus in hunc mundum veniens, etiam indignis impertitus est: genu posito lacrymis atque suspiriis oro, ut hunc sacerdotii thesaurum in- Matt. 26. spiciamus, thesaurum inquam his, qui eum digne et sancte Marc. 14. custodiunt. Scutum siquidem est refulgens et incomparabile, Luc. 22. turris firma, murus indivisibilis, fundamentum solidum ac 19, 20. stabile, a terra ad axem usque cœli pertingens: quid dico 1 Cor. 11. fratres, excelsos illos axes contingi? imo in ipsos cœlos Sublimitas cœlorum sine impedimento atque labore ascendit, et in sacerdotii. medio angelorum simul cum spiritibus incorporeis facile versatur. Quid dico in medio supernarum virtutum? quin et cum ipso angelorum Domino atque Creatore, datoreque luminum, familiariter agit; et quantum vult, confestim quæ postulat, facile et suo jure quodammodo impetrat. Non desisto fratres laudare et glorificare illius dignitatis profunditatem, quam nobis, nobis inquam Adæ filiis sancta elargita [This number is added to the Appendix from the Supplement of 1715. No. 17. Some errors in that reprint have been corrected from the Latin of Vossius' edition. The Greek from which the version was made, is printed in the Works of St. Ephrem Syrus, tom. iii. pp. 1-6. ed. Romæ, 1746. It was found in a MS. of St. Ephrem's Opuscula, in the Library of the Fathers of the Oratory at Paris. ibid., tom. i. Prolegomena, p. lxxi. This Latin version was first printed in the edition of St. Ephrem's Works, by Ger. Vossius, tom. i. p. 1. Rom. 1589. The Greek is also printed in the Benedictine edition of St. Chrysostom's Works, among the Spuria, tom. i. p. 805, as a seventh book of his treatise 23-25. NO. X. Sacerdotalis dignitatis profunditas. Esa. 42. 11, 12. effectus multiplices. 1 Cor. 15. 26, 55-57. 460 Quanta sit Sacerdotalis dignitatis altitudo, APPENDIX. est Trinitas, per quam mundus salvatus est, et creatura illuminata, per quam montes et colles, rupes, et valles illustri ac veneranda politia, sanctorum inquam monachorum, impleta sunt. Quemadmodum et Propheta Esaias sonora voce reboat, dicens: "Quoniam de vertice montium vocem suam daturi sunt homines in gloriam et laudem Dei altissimi.” Sacerdotii Hac quoque impietas e terra sublata est; hac, et continentia in terris commoratur. Hac et diabolus, e cœlo decidens subactus est. Lascivi vasa facti sunt sanctificata, et fornicatores casti et impolluti. Insipientes veritatis et justitiæ duces facti sunt, et improbi boni ac pii. Per hanc et mortis potentia destructa est, et inferni vires propalam deperditæ, ipsaque Adæ maledictio exterminata est atque soluta, et cœlestis thalamus apertus est et adornatus. Per hanc quoque humana natura licet humilis atque abjecta, cum virtutibus incorporeis adæquatur. Quid dicam? quid eloquar, aut quid laudibus efferam? Excedit quippe intellectum et orationem, omnemque cogitationem, donum altitudinis dignitatis sacerdotalis. Et sicut arbitror, hoc est quod Paulus, Rom.11.33. quasi in stuporem mentis actus, innuit, exclamans: "O altiIn Vulg. tudo divitiarum sapientiæ et scientiæ Dei incomprehensibilis! (incompre- quam incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles hensibilis.) divinæ viæ ejus?" Altivolans, e terra in cœlum nostra postulata Eph. 2. 4, 5. Col. 1. 13. 9, 10. non additur Deo celerrime defert, et Dominum pro servis suis deprecatur. Intendamus igitur mentem, fratres, clare ac liquido ad mysticam hanc formidabilemque narrationem; quoniam absque venerando et divino sacerdotio remissio peccatorum mortalibus non conceditur. Attendite, fratres; vos etenim pietatis amatores estis, qui lumen doctrinæ Christi contemplamini. Hæc sunt, quæ prius tenuiter de mysterio sacerdotii commemoravi. Palmes vitis, et granum frumenti, necnon sacerNota pul- dotium unionem inter se obtinent. Palmes et frumentum trium in di- sunt velut pedissequæ, at sacerdotium est natura liberum. vino mys- Ceterum ubi tria hæc ut simul sint, inter sese concordiam volav atque inierint: tum supra thesauros offert Regi, unumquodque conjunctio- virtutem propriorum fructuum, in odorem suavitatis. Palmes præcedit sanguinem, similiterque frumentum, purum hunc Sacerdotii panem. Sacerdotium vero audacter e terra sursum in cœlum que subli- volitans, ascendit ad Deum, donec ipsum contueatur invisibilem, procidensque ante excelsum thronum, instanter pro cherrimam terio óμo nem. libertas at mitas. DE SACERD, 26-28. 20. 1 Cor. Ezech. 45. 14; 46. servis orat Dominum, lacrymas et gemitus conservorum de- s. EPHREM. portans, proprioque similiter Domino ferventem deprecationem simul et pœnitentiam offerens, misericordiam et indulgentiam a Rege misericorde postulans, ut Spiritus Sanctus pariter descendat, sanctificetque dona in terris proposita; cumque oblata fuerint tremenda mysteria immortalitate plena, prævio sacerdote orationem pro cunctis faciente, tunc animæ accedentes, per illa tremenda mysteria macularum purificationem accipiunt. Cernitis, pii, quomodo hæc duo non operentur in terra, nisi cœleste advenerit suffragium, sanctificetque dona. Vides, homo, illustrem miraculi editionem, cernis sublime sacrificium, quam facile sordes animarum eluat. Benedicitur salvator, qui fecit in terris superillustre hoc et Matt. 26. purgativum donum, in gratia sacerdotes illuminans, ut sicut Joan. 13. luminaria in mundo luceant. Populus qui ante nos erat, 11. 23-25. cornu olei ferens, ad sacerdotium promovebatur: nos vero 1 Reg. 16. 13. [Vulg.] servi inutiles Dei benedicti, non cornu, non oleum sensibile Esa. 5. 25. sumimus; sed ipse qui est brachium excelsum atque tremendum, ex cœlo descendens, suum nobis per impositionem 14. manuum donat Spiritum, qui ignis instar venit super apo- 2 Tim. 1. 6. stolos. O potestas ineffabilis, quæ in nobis dignata est habitare per impositionem manuum sacrorum sacerdotum! O Ibid. quam magnam in se continet profunditatem formidabile admirabile sacerdotium! Felicem illum, qui in hac dignitate administrat pure et irreprehensibiliter. dictus Cephas, qui aliquando captus est ad littus quique a magno testimonium accepit Pastore: quia hanc petram ædificabo ecclesiam meam," per sacerdotium, 18. et claves regni cœlorum accepit, tamquam dignus. Similiter Act. 9. 13, autem et Paulus, qui prius quidem persecutor erat, hoc quo- Rom.10.18; que charismate habitus dignus, celer universum terrarum 15. 19. peragravit orbem, prædicans annuntiansque resurrectionem mortuorum. Ceterum revertamur ad justum Abel, qui in Gen. 4. 4. initio creationis sacerdos factus est, discamusque ex ipso, 1 Joan. 3. quando in principio victimam suam sacrificavit Deo, nonne 12. ignis e cœlo descendens, ipsius sacrificium devoravit? Quando enim obtulit Deo de primogenitis gregis sui, ut inquit Scrip- Ibid. tura, respexit ex cœlo Deus sanctus in oblationem Abel, in sacrificium vero Cain respicere non bene ei complacuit. Rur- Gen. 8. 4. sus autem et Noe, qui in arca salvatus est, quando cessavit Ararat. cerdotii et Magna saipsa profunditas. Petrus Joan. 1. 42. Matt. 4. 18. maris, Marc. 1. 16. "super Inc. 5.10 Luc. 17-20. Heb. 11. 4. In monte NO. X. Gen. 9. Esa. 54. 9. Gen. 9. 11-17. 462 Sancti qui Sacerdotio digni sunt habiti. APPENDIX. aqua, seditque supra in monte Ararat, hujus quoque fuit muneris particeps, obtulitque Deo sacrificium pure in odorem 11-17. ac suavitatis; unde et cum ipso pactum statuit Redemptor, de non amplius diluvio inducendo super terram, sanctam quoque illi dans benedictionem crescendi et multiplicandi. Aspicis mirabile sacerdotii opificium. Vides primum sacerdotem Abel, in priori creatione, quo pacto ignis cœlitus in terram deciderit, propter irreprehensibile ejus sacrificium; cernis iterum Noe sacerdotem venerandum, in secunda creatione, Gen. 22. 2. quomodo pactum cum ipso statuerit Dominus. Hoc quoque et Abraham reputatus est dignus, ut illius foret particeps, Deoque offerret dilectum Isaac, et sacrificaret viscera propria. Ibi ostendit ei Deus miraculum magnum, Christi scilicet Planta Sa- generationem in planta Sabec, in ictu incrementum, ipsamque benedictionem, qua ipse benedixit: "In semine enim Gen. 26. 4. tuo," inquit, "benedicentur tribus omnis terræ." Quin et Ex. 19. 20; hoc ipso munere divinus Moyses habitus dignus, ascendit 33. 21-23; in montem Sina ad Deum, accepitque legem; unde quoque facies ejus glorificata est, ut videretur sole pulchrior. Similiterque Aaron hoc eodem dignatus, legatione pro peccatis Ps. 98. 6. populi apud Deum functus est; "Moyses enim et Aaron in sacerdotibus ejus." Similiter etiam Phinees in hoc vere honorabili sacerdotio, mortem a populo ejus prohibuit. HePs. 105.30. lias quoque eodem amictus, in igne exauditus est, sacerdo38-41. tesque infamiæ jugulavit gladius. Discamus igitur fratres, (Vulg.)] quoniam magna est et multa, immensa ac infinita ipsius. sacerdotii dignitas. Gloria unigenito, gloria et soli bono, illud suis præbenti discipulis, per sanctum suum Novum 2 Tim. 1. 6. Testamentum, ut et ipsi nobis per impositionem manuum bec. Gen. 22. 13, 18. 24.15; 34. 4, 35. Ps. 105. 23. Esa. 1. 2. 44. 46. [? sic] et [3 Reg. 18. Matt. 26. 26-28. Joan. 13. a suarum super dignos, exemplum demonstrent. Cuncti ergo honoremus, cuncti hac venerandi sacerdotii sublimitate decoratos prædicemus beatos; certo scientes, quod si quis amicum Regis amet, hunc ipsum multo amplius a Rege amari. Sacerdotes Quocirca amemus sacerdotes Dei, siquidem amici ipsius sunt boni, et pro nobis ac mundo deprecantur. Honora sacerdotes, Christi mandatum exple, quod dicit: "Quoniam qui prophetam cum gaudio recipit in nomine prophetæ, mer Dei amandi et honorandi. Matt. 10. 41. Marc. 9. 41. cedem prophetæ accipiet." * In Vossius' translation Isaias is by mistake put for Elias, as appears from Quod si de illo qui sacer the Greek, (Op., S. Ephr., tom. iii. p. 4. C. Rom. 1746.)] |