APPENDIX. 280 The Eucharistic rites of apostolical origin. NO. VII. GROTII RIVETIANI APOLOGETICI DISCUSSIO, ibid., p. 699. Qui sacrificii nomen missæ sive eucharistico ritui hactenus denegarunt, eo usi sunt argumento, quod in ea voce, cum proprie ponitur, occisionem putarent includi. At aliter se res habet. Ostenderat Grotius Græcam vocem, quæ sacrificii voce transfertur in versionibus Græcis Novi Testamenti, ut et in scriptore ad Hebræos xi. 4. dici de terræ frugibus et de libo e simila. Neque verbum, unde id nomen Græcum venit, primitivo significatu est occidere, quanquam ex victimarum occisione eo postea traductum est, sed suffire; ut notatum est Porphyrio: quod et nomina multa ei verbo affinia in Græco sermone ostendunt. Bene dixit Huntlausk, "sacrificium nihil esse aliud, quam oblationem rei sensibilis, Deo factam :" sacrificium autem hoc esse repræsentativum, seu commemorativum, in id institutum, ut Dei supremum dominium, et Christi passionem repræsentet. Cardinalis Perronius "sacrificium sacrificii applicativum appellat." Quid in hac re melius dici potuit? IBID., p. 715. Quod vero dicit D. Rivetus, ad illam precationem in Liturgiis antiquis omnibus positam, ut Deus "dona illa per suum Spiritum sanctificet, eaque faciat corpus et sanguinem Christi," addi in Romana Missa, "nobis m;" id rectum est, et cum sensu aliarum liturgiarum optime congruit. De tali formula sic Augustinus, Epist. lix. ", quæst. v., 1 Tim. 2. 1. ad illud Pauli, " Obsecro primum omnium fieri obsecrationes," &c. "Eligo in his verbis hoc intelligere, quod omnis vel pene omnis frequentat ecclesia, ut precationes accipiamus dictas, quas facimus in celebratione sacramentorum, antequam illud quod est in Domini mensa incipiat benedici; orationes, cum benedicitur [et sanctificatur] et ad distribuendum comminuitur, quam k [Sumitur vox sacrificii proprie, et in speciali significatione pro externa oblatione rei sensibilis Deo facta, quæ non tam ex sua propria natura quam ex Dei institutione vim et valorem habet. -R. P. Jacobi Gordoni Huntlæi Scoti, e soc. Jesu, Controversiarum Epitome, tom. iii. Controv. ix. De Sacrificio Missæ, § 7. p. 183. col. Agrip. 1620.] [Qui de nous nie que le sacrifice de la croix ne soit l' unique sacrifice de redemption? L'unité du sacrifice de redemption empesche t' elle la subordination des sacrifices de religion instituez Baxter on the offering in the Eucharist. 281 NIES. GROTIUS. totam orationem pene omnis ecclesia dominica oratione con- TESTIMOcludit." Epistola vero cxviii.o; "Unde intelligi datur (quia multum erat ut in epistola totum illum agendi ordinem insinuaret, quem universa per orbem servat ecclesia) ab ipso ordinatum esse, quod nulla morum diversitate variatur. Sic et Basilius, libro de Spiritu Sancto P, formam consecrandi, usitatam in ecclesiis, ait esse traditionis apostolicæ. Et sane tantus ille apud Græcos, Latinos, Arabas, Armenios, Syros, Ægyptios, Æthiopes, non in rebus tantum, sed et in verbis præcipuis, consensus non potest manasse nisi a communi fonte¶. MONTHLY PREPARATIONS FOR THE HOLY COMMUNION, BY In the consecration the Church doth first offer the creatures of bread and wine, to be accepted by God to this sacred use; and God accepteth them, and blesseth them to this use, which He signifies both by the words of His own institution, and by the action of His ministers and their benediction; they being the agents of God to the people in this accepting and blessing, as they are the agents of the people to God in offering or dedicating the creatures to this use. BAXTER. APPENDIX. No. 8. MR. HUGHES'S PRELIMINARY DISSERTATIONS ΤΟ ST. CHRYSOSTOM DE SACERDOTIOa, WHEREIN THE AUTHORITY OF THE CHURCH, AS IT IS DISTINGUISHED FROM THAT OF THE STATE, IS EXPLAINED AND DEFEnded, and ALL THE OBJECTIONS OF THE ERASTIANS ANSWERED, ESPECIALLY THOSE OF A LATE AUTHOR, WHO HAS PUBLISHED A BOOK, ENTITLED, THE RIGHTS OF THE CHRISTIAN CHURCH. [For the title of this work, see above, p. 266; and for an account of the author see vol. i. p. 31, 32, note q.] |