Me pater tandem reducem benigno
Summus amplexu foveat, beato
Me gregi sanctus socium beatum
JEJUNIUM ET CIBUS.
SERVIAT ut menti corpus jejunia serva,
Ut mens utatur corpore, sume cibos.
AD URBANUM *. 1738.
URBANE, nullis fesse laboribus,
Urbane, nullis victe calumniis,
Cui fronte sertum in erudita
Perpetuo viret, et virebit ;
Quid moliatur gens imitantium,
Quid et minetur, sollicitus parum,
Vacare solis perge Musis,
Juxta animo studiisque fœlix.
Linguæ procacis plumbea spicula,
Fidens, superbo frange silentio ;
Victrix per obstantes catervas
Sedulitas animosa tendet.
Intende nervos fortis, inanibus
Risurus olim nisibus emuli;
Intende jam nervos, habebis
Participes opera camœnas.
* See Gent. Mag. Vol. VIII. p. 156; and see also the Introduction to Vol. LIV.
Non ulla Musis pagina gratior,
Quam quæ severis ludicra jungere
Novit, fatigatamque nugis
Utilibus recreare mentem.
Texente nymphis serta Lycoride,
Rosa ruborem siç viola adjuvat
Immista, sic Iris refulget
Æthereis variata fucis.
IN RIVUM A MOLA STOANA LICH.
FELDIÆ DIFFLUENTEM.
ERRAT adhuc vitreus per prata virentia rivus,
Quo toties lavi membra tenella puer;
Hic delusa rudi frustrabar brachia motu,
Dum docuit blanda voce natare pater.
Fecerunt rami latebras, tenebrisque diurnis
Pendula secretas abdidit arbor aquas.
Nunc veteres duris periêre sécuribus umbræ,
Longinquisque oculis nuda lavacra patent.
Lympha tamen cursus agit indefessa perennis,
Tectaque qua fluxit, nunc et aperta fluit.
Quid ferat externi velox, quid deterat ætas,
quoque securus res age, Nise, tuas.
ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ.
[Post Lexicon Anglicanum auctum et emendatum.}
LEXICON ad finem longo luctamine tandem
Scaliger ut dixit, tenuis pertesus opellæ,
Vile indignatus studium, nugasque molestas,
Ingemit exosus, scribendaque lexica mandat
Damnatis, pœnam pro pœnis omnibus unam.
Ille quidem recte, sublimis, doctus et acer, Quem decuit majora sequi, majoribus aptum, [tum, Qui teterum modo facta ducum, modo carmina va Gesserat et quicquid virtus, sapientia quicquid, Dixerat, imperiique vices, cœlique meatus, Ingentemque animo seclorum volveret orbem.
Fallimur exemplis ; temere sibi turba scholarum Ima tuas credit permitti Scaliger iras.
Quisque suum nôrit modulum; tibi prime, virorum
Ut studiis sperem, aut ausim par esse querelis,
Non mihi sorte datum; lenti seu sanguinis obsint
Frigora, seu nimium lango jacuisse veterno,
Sive mihi mentem dederit natura minorem.,
Te sterili functum cura, vocumque salebris
Tuto eluctatum spatiis sapientia dia
Excipit æthereis, ars omnis plaudit amico,
Linguarumque omni terra discordia concors
Multiplci reducem circum sonatore magistrum.
Me, pensi immunis cum jam mihi reddor, inertis
Desidiæ sors dura manet, graviorque labore
Tristis et atra quies, et tardæ tædia vitæ.
Nascuntur curis curæ, vexatque dolorum
Importuna cohors, vacuæ mala somnia mentis.
Nunc clamosa juvant nocturne gaudia mensæ,
Nunc loca sola placent; frustra te, Sompe, recumbens
Alme voco, impatiens noctis metuensque diei.
Omnia percurro trepidus, circum omnia lustro,
Si qua usquam pateat melioris semita vitæ,
Nec quid agam invenio, meditatus grandia, cogor
Notior ipse mihi fieri, incultumque fateri
Pectus, et ingenium vano se robore jactans.
Ingenium nisi materiem doctrina ministrat,
Cessat inops rerum, ut torpet, si marmoris absit Copia, Phidiaci fæcunda potentia cœli.
Quicquid agam, quocunque ferar, conatibus obstat Res angusta domi, et macræ penuria mentis.
Non rationis opes animus, nunc parta recensens Conspicit aggestas, et se miratur in illis,
Nec sibi de gaza præsens quod postulat usus
Summus adesse jubet celsa dominator ab arce;
Non, operum serié seriem dum computat ævi,
Præteritis fruitur, lætos aut sumit honores
Ipse sui judex, actæ bene munera vitæ ;
Sed sua regna videns, loca nocte silentia late
Horret, ubi vanæ species, umbræque fugaces,
Et rerum volitant raræ per inane figuræ,
Quid faciam? tenebrisne pigram damnare senectam Restat? an accingar studiis gravioribus audax ? Aut, hoc si nimium est, tandem nova lexica poscam?
AD THOMAM LAURENCE,
MEDICUM DOCTISSIMUM,
Cum filium peregre agentem desiderio nimis tristi prose queretur.
FATERIS ergo, quod populus solet
Crepare væcors, nil sapientiam
Prodesse vitæ, literasque ;
In dubiis dare terga rebus.
Tu, queis laborat sors hominum, mala,
Nec vincis acer, nec pateris pius,
Te mille succorum potentem
Destituit medicina mentis.
Per cæca noctis tædia turbidæ,
horas lucis inutiles, Torpesque, languescisque, curis Solicitus nimis heu ! paternis.
Tandem dolori plus satis est datum,
Exsurge fortis, nunc animis opus,
Te, docta, Laurenti; vetustas,
Te medici revocant labores.
Permitte summo quiquid habes patri,
Permitte fidens, et muliebribus,
Amice, majorem querelis
Redde tuis, tibi redde, mentem.
IN THEATRO, March 8, 1771.
verso quater orbe lustri, Quid theatrales tibi, Crispe, pompæ ?
Quam decet canos male litteratos
Tene mulceri fidibus canoris ?
Tene cantorum modulis stupere?
Tene per pictas oculo elegante
Inter æquales, sine felle liber,
Codices, veri studiosus, inter
Rectius vives. Sua quisque carpat
Lusibus gaudet puer otiosis,
Luxus oblectat juvenem theatri,
At seni fluxo sapienter uti
|