O animarum adscripta choro, dilecta Maria,
Illa domus, felix qva reqviescis, ubi est ? Contemplaris humi prostratum in pulvere, et audis Qvanto se gemitu torqueat intus amans?
Η. Τ.
Falstavus Redivivus.
ΦΑΛ. Το δ' έντερα τάμα σ' έξελεϊν· εάν μεν ουν
τώδ' εν φάει 'ξελής σφε, τώπιόντι με
τεμάχη ποιήσεις λεπτά, και κατεδεί γε πρός.
μά Δί' άλλ' ενόμιζον ουκ έτος φενακιεϊν,
εί μ' ουτοσί θερμουργός άγριος Σκύθης
δώσειν έμελλεν ου τάχ' άλλ' ήδη σκότω.
ποιον φενάκισμ’ ; ου γάρ αλλά ψεύδομαι
ου δήτ' έφενάκισ' έστι γαρ φενακίσαι
το θανείν' ο γάρ μηδ' εμπνέων ανθρωπίνως,
μορφήν υποδύς ανθρωπίνην, οδι φέναξ.
ο δ' ώς θανών φενακίσας, εν τώδε δε
ζών, ουκ έφενάκισ’ ούτος, αλλά ζων κυρεϊ
πάμψυχος ήδη κουδέν εξηκασμένος.
του γάρ θράσους πλεϊν ήμίσους το σωφρονείν
τούτω δ' εγώ νύν ου τέθνηκα θεμίσει.
οίμοι τάλας" ως τόνδε και θανόνθ' όμως
βροντησικέραυνον Περσέα δείσας έχω.
ίσον γάρ ούτος ει φενακίζων τύχοι,
εγώ τί γενοίμην, τούδ' αναστάντος πάλιν;
δέδοικ', άμεινον μη φενακίδας κυρού.
φέρ' ούν ανύσω νιν, και κατομόσω και κτανείν.
πως εξ ίσου γαρ ουκ άν ένσταίη γ' εμοί;
ουδέν μ' ελέγχει πλήν το καθοράσθαι μόνον
το δ' ου πάρεστι: τοιγαρούν, ώ τάν, έχων
προς τους παλαιούς έλκος εν μηρώ νέον,
ώδ' αν βαδίζοις εξόδους κοινές εμοί.
J. R.
Wie einst mit flehendem Verlangen
Pygmalion den Stein umschloß,
Bis in des Marmors kalte Wangen
Empfindung glühend sich ergoß,
So schlang ich mich mit Liebesarmen
Um die Natur, mit Jugendlust,
Bis sie zu athmen, zu erwarmen
Begann an meiner Dichterbrust.
Und theilend meine Flammentriebe
Die Stumme eine Sprache fand,
Mir wiedergab den Kuß der Liebe,
Und meines Herzens Klang verstand ;
Da lebte mir der Baum, die Rose,
Mir sang der Quellen Silberfall,
Es fühlte selbst das Seelenlose
Bon meines Lebens Wiederhall.
Fame is the spur that the clear spirit doth raise
(That last infirmity of noble mind) To scorn delights and live laborious days;
But the fair guerdon when we hope to find, And think to burst out into sudden blaze,
Comes the blind Fury with the abhorred shears, And slits the thin-spun life. But not the praise, Phoebus replied, and touched my trembling ears.
MILTON.
Ut statuam fertur, miro perculsus amore,
Pygmalion cupido continuisse sinu,
Donec in amplexus victum mollescere marmor,
Vivaqve per gelidas currere flamma genas;
Sic imberbis ego et primo qvom fervidus aestu
Naturae circum brachia laeta dedi, Adspirare mihi subitaqve calescere vita
Incipit, et gremium vatis amare sui, Incendiqve meis, qvae nuper frigida, flammis,
Et, qvae vocis egens, omnia posse loqvi, Nosse mei cordis motus, et, pignus amoris,
Mile mihi danti basia mile dare.
Tum rosa, tunc arbor mihi vivere ; tum mihi prono
Rivulus argento suave ciere melos:
Nil non sentiscit, qvamvis sine munere mentis,
Deqve meae vitae fonte fluenta bibit.
K.
Gloria, magnanimi qvi pectoris ultimus error,
Gloria calcar habet qvod adurgeat ignea corda
Delicias sprevisse et acerbos degere soles.
Qvom tamen optato speramus posse potiri
Munere, et in subitam tenebras perrumpere lucem,
Caeca venit Furia atqve invisa forfice vitae
Tenvia fila secat. Sed non tamen, inquit Apollo,
Illius et laudem ; ac tremulas simul increpat aures.
H. A. J. M.
The mill-wheel's frozen in the stream,
The church is deck'd with holly ; Mistletoe hangs from the kitchen-beam,
To fright away melancholy; Icicles clink in the milkmaid's pail,
Younkers skate on the pool below, Blackbirds perch on the garden-rail ;
And hark, how the cold winds blow!
There
goes the squire to shoot at snipe ; Here runs Dick to fetch a log; You'd swear his breath was the smoke of a pipe
In the frosty morning fog.
Hodge is breaking the ice for the kine
Old and young cough as they go ;
The round red sun forgets to shine;
And hark, how the cold winds blow!
HoRACE Ѕитн.
Lines from the German.
Let me wander where she walks
In the blessed calm of even ;
Let me listen when she talks ;
Jove, I envy not thy heaven.
Love within my bosom's cell
Hermit-like doth ever dwell:
Hope and Joy may leave my heart ;
Love and I will never part.
Stat molae gelatus axis, templa baccae vestiunt:
Viscus ex tigno culinae pendulus curam fugat:
Mulctra glacie stridet, inqve labitur pubes lacu:
Merula subvolat fenestrae : flabra phui frigent, fremunt.
Marcus exit aucupatum ; ligna Dama qvaeritans
Emat auras in gelatas spiritum fumo parem;
Thrax secat glaciem iuvencis; tussiunt pueri et senes;
Marcet orbe sol rubente; flabra phui frigent, fremunt.
K.
Sit mihi, qva graditur Lalage mea, saepe vagari,
Qvom latebras mulcet vesperis alma qvies; Sit mihi mellitam Lalages audire loqvelam ;
Juppiter, invideam non tibi regna poli.
Haeret Amor semper vivitqve in pectore nostro,
Ceu pius in cari ianitor aede dei.
Spes abeat nobis, abeat fugitiva Voluptas :
Restat adhuc certo foedere iunctus Amor.
K.
|