Epift. 60. &tionem ita recuperantium, caufam fuiffe probatam teftatur in hiftoria novella Guilielmus Malmesberienfis. Etiam venerabilem Bertholdum Electum Conftantienfem, qui fibi per quemdamn Comitem pofitos ineundæ poffeffionis obices pecunia diffolvit, purgat in ejus vita Albertus Argentinenfis. Addit eam effe praxim omnium, qui iniquos iftos à laica poteftate obices tum frequenter patiebantur, per Sedem Apoftolicam Proviforum. vam defendere videtur in aliis ad dictum Prima-dimentium, & liberam fecundum Cañones eletem litteris laudatus Ivo: Multi Electi, qui gratuitam & Canonicam habent electionem, quia dilationibus & fatigationibus impediuntur, comparatis fibi pecunia mediatoribus & prolocutoribus, ne turpem patiantur repulfam, in Simoniacam aliquando impingunt confecrationem. Epifcopos & Abbates à Regibus deinceps nominari, aut investiri vetuerat rigidiffimè Gregorius feptimus. Priori Decreto quidam Reges obediebant, alterum penitus adfpernati. Secundum Canones eligi permittebant Antiftites, at nullum à fe non inveftitum benedici aut confecrari. Aliter initiatos variè & durè vexabant. Imo & acquifito per electionem jure exturbabant, mandabantque alios eligi. Hinc quidam, longam Ecclefiæ fuæ vacationem miferati, peremptos auro Palatinos emolliebant Regem, impetrabantque accipiendæ fine inve Aitura confecrationis licentiam. Erat redimere iniquam vexam, effe tamen Simoniam Sanctus Ivo affirmat. Quod ipfum fenfiffe videtur Sanatus Anfelmus, exulatum abire, imò & occidi malens, quam Guilielmo Regi poftulatas auri marcas numerare, atque ità iniquam vexam redimere. Et ad Guilielmum Vintonienfis Ecclefiæ Electum, à quo Henricus primus Rex indebitum nefcio cujus caftri exigebat homagium, hæc fcripfit: In hoc vos multùm oportet attendere, quod necdum veftra Dilectio fufcepit Epifcopi confecratione, & fi hoc faceretis quod à vobis Rex exigit, nullus poffet exftinguere execrabilem famam, quia boc factum effet propter Epifcopatus, quem perdere timeretis, redemptionem. Quod pro avertenda fa&tæ Electionis aut Regiæ nominationis exfuffla. tione, tantaque redimenda vexa, Regi aliquid Ls. tit.3. dare fit Simonia, lucidè fupponit. Item nefcio C.23. quem Epifcopum, qui à majori Capituli parte At verò partem, quæ omninò vera eft, nega- Nec Sanctus Ivo nobis adverfatur. Ejus addu Aus locus eft modicæ authoritatis. Rigidiffima enim Romanæ Ecclefiæ adverfum laicas Antiftitum inveftituras Decreta improbavit, volens ob rem nec naturali nec divino jure vetitam non committi Sacerdotium atque imperium, turbarique rempublicam atque Ecclefiam, & dicens ex Decretis iftis enafci plura peccatorum pericula, præfertim variæ, quam fub redimendæ vexæ titulo vel fuco committerent canonicè etiam Electi, Simoniæ. Nec dubitandum, quin varius ejuf modi fucus pro vero titulo tunc fe vendiderit, atque non vexam redemerit, fed veram caufarit Simoniam. Præfertim quia ejufmodi redemptiones etiam vetabat ac damnabat Romana Ecclefia, mandans inveftituram plenè à Regibus dimitti . Aufer damnationem hanc, & ifta violentia potuiffet omnino redimi. Olim enim Patres noftri etiam Idololatria violentiam redemerunt. Attamen fanctiffima illa, & tunc omnino neceffa ria Decreta iftorum malorum fuerunt dumtaxat occafio, non caufa, ideoque ea improbans Sanctus Ivo exceffit. Sancti Anfelmi exemplum non facit ad rem. Neque enim Guilielmus Rex illum Regno ejecit. Varia fervitute ab illo peffimè af fligebatur Anglicana Ecclefia, ideoque omnibus fimul & femel finem impofiturus per Apofto lice Sedis authoritatem Sanctus Anfelmus, gno fpontaneus exceffit. Ejectionis injuriam omnino, uti in fimili fpecie fecit Robertus Lincolnienfis Epifcopus, potuiffet pretio evincere. Etiam Lucii tertii Decretum non eft ad rem. Noftra quippe affertio de fola loquitur violenta injuria, quæ Superioris authoritate non poffit averti. Proindè Electus ille, non muneribus, fed per fuum Metropolitam, aut per Dominum Papam debuerat motam fibi à minori Capituli parte contentionem fopire. Et in quibufvis circa beneficia aut alia Ecclefiaftica jura litibus pecuniariam tranfactionem non permittunt facri Canones, nifi quæ fiat per Prælati authoritatem. Hinc & Sancti Anfelmi Epiftola ad rem non facit. Guilielmum enim Electum nulla violentia, fed fola prece adgreffus fuit Rex Henricus, ideoque citra fundatam Simoniæ fufpicionem ejus poftulata non poterant impleri. Re Huc etiam fpectat illa Simonia, adverfus quam in litteris ad univerfos Hifpaniarum Epifcopos fcribit Hormifda Pontifex: Nec banc partem Epift.25. follicitudinis admonitionis omittimus, ne vel c. 2. ille fe à culpa eftimes alienum, qui etfi ipfe quidem à redemptione liber initiaverit benedictione myftica Sacerdotem, & tamen ad alterius redempti voluntatem vel fponte in boc vel neceffitate confenferit. Quid prodeft prodeft illi fuo errore non pollui,qui confenfum præftat ||pum Henricus Rex tertius, tribus invaforibus Apo erranti? Proculdubio contra mandata committit, & qui habet peccatum proprium, & qui fequitur alienum. Incaffum animus refiftit cupiditati, fi non refiftit & timori. Partim Arianis Gothorum Regibus parebat tunc Hifpania, partim Romano Imperio, cujus ruina per Miniftrorum, facra & profana vendentium, avaritiam cœpta fuit & confummata. Per eofdem tunc Epifcopalium electionum procurationes credo fuiffe venditas, atque Metropolitas, aut potius ad eorum adhuc poteftatem fpectantes provinciales Epifcopos, neceffitate & vi adductos ad fimiles Electos confecrandos. Hinc enim in iifdem litteris Pontifex mandat Metropolitis, fortis feu regni divifione non obftante, fuam in his rebus plenam vigere ac manere poteftatem. Rectè item damnat istorum Electorum confecrationem: Erat enim confecratio hominis hæretici, à cujus capitis conta&u plufquam à fpinis abftinendum effe novit omnis Chriftianus. Romanorum miniftrorum violentia cogebat ad opus natura malum, ideoque moriendum potius erat Epifcopo quam ad illud concurrendum. Inique vexationis redemptio nullum hic habebat locum. L.6. C,32e : ftolica Sedis dignè & juftè explofis, catholicum & legitimum Papam conftituens Clementem fecundum aps pellavit. Et ipfe ibidem in litteris ad Bambergenfem Ecclefiam Clemens fecundus: Ecce, cum illud caput mundi, illa Romana Sedes hæretico morbo laboraret, ut hujufmodi ægritudinem propulsaret, plofis tribus illis, quibus nomen Papatus rapina dederat, dignatio cœleftis gratiæ noftram mediocrita tem elegit. Lambertus item Schafnaburgenfis : Rex Henricus tertius Domini Natalem Rome celebravit ubi tribus depofitis, qui Sedem Apoftolicam contrà regulas invaferant, Suigderum Bambergenfem Epifcopum conftituit Vicarium Apoftolicum. Tres ergò ifti intrufi ac Schifmatici Pontifices non fuerunt à Gregorio diftincti, fed erat is omnino unus ex ipfis. Porrò Benedictus nonus erat Be- L.1. Ep. 9, nedicti octavi & Joannis decimi octavi Germanorum fratrum, ac Sedis Apoftolicæ invaforum, fucceffor & nepos, puer decem annorum, qui quomodò poft mortem apparens æternam fuam damnationem revelaverit, edicit in litteris ad Nicolaum fecundum Pontificem Sanctus Petrus Damiani. Altera quæftio eft, quo loco habendus fit Cardinalis Gratianus, poftea Gregorius fextus PonAn. 1040 tifex, de quo in Epitome Siffridus Presbyter Mifnenfis Tantùm Schifma in Ecclefia fuit, ut tres in fummos Pontifices electi effent, quos tandem Gratianus Presbyter, pecunia magna eis data, induxit ut cederent, & fic ipfe electus eft. Imperator Henricus tertius pro tanto Schifmate fedando Romam properans, apud Sutrium Urbem habuit Gratianum obvium, qui ei coronam auream obtulit, ut eum propitium haberet. Cæfar primo cunda diffimulans, convocata Synodo, Gratianum, qui & Gregorius didus eft, de Simonia convicit, & eo amoto Suigderum Bambergenfem Epifcopum fubftituit, qui Clemens fecundus diclus eft. Sutrienfis igitur ifta Synodus, Henricus Imperator, ac Presbyter Siffridus cenfuerunt dubiæ electionis Epifcopum per pecuniam feu Ecclefiafticam penfionem ad cedendum induci non poffe fine Simonia. Quod namque Gratianus Cardinalis Benedicto nono & Silveftro tertio, de Papatu contendentibus, non de propria, fed de Sancti Petri fubftantia penfiones in ceffionis folatium affignaverit, difertè teftatur in generali hiftoria Ottho Epifcopus Frifingenfis. Ejufdem opinionis fuiffe videtur Her manus Contractus: Romani Benedictum Papam An. 1044 multis criminatum fede fua pellunt, & Silveflrum tertium quemdam in ejus locum ftatuunt, quem tamen poftea Benedictus, quibufdam fibi faventibus excommunicatum depulit, fuæque fedi redditus feipfum poftea privavit, & alium profe, utique Gregorium fextum, ob avaritiam contra Canones ordinavit. Et infra: Rex Henricus juxta Natalem Domini non longè ab Urbe Roma apud Sutrium Synodo acta, caufaque extraneorum Pontificum diligentius ventilata, Gratianum Papam convictum Baculo Paftorali privavit. Et in Sancti Henrici Imperatoris, quam ex Reddorfienfis Monafterii Archivis publicavit Jacobus Gretzerus, vita Nonnofius MoCap. 16. nachus: Suigderum fanclum Bambergensem Episco An. 1046, bas, At longè aliter hic fentit de Gregorio fexto. Etenim prima ejus Epiftola eft ad laudatum Gregorium, vocans fanctiffimum Papam & adjungens: Lætentur cæli, & exultet terra, & anti quum fui juris privilegium fe recepiffe fancta gratuletur Ecclefia. Sub illo & per illum ceffaffe dicit perverfæ negotiationis commercium, eliminatum Simonem & Giezi, reparari aureum Apoftolorum fæculum, non amplius vendi colum. reflorere Ecclefiafticam difciplinam. Ab ipfo expurgari fupplicat Ecclefias Pifaurenfem, Fanenfem, & Caftellanam, ut erat expurgata Romana. Ejufdem Gregorii grandia in Romanam ac omnem Italicam Ecclefiam, atque Ecclefiafticam difciplinam merita largè defcribit in fecundo de Anglorum Regibus libro Guilielmus Malmesberienfis. Ejus cum Benedicto & Silveftro Pfeudo-pontificibus Acta edicit Glaber Rudolphus, & pergit: Tunc cum confenfu Romani populi atque ex præcepto Imperatoris ejectus eft è Sede Benedictus, & ejus loco fubrogatus eft religiofiffimus ac fanclitate perfpicuus Gregorius, natione Romanus, cujus bona fama, quidquid prior fœdaverat in melius reformavit. Et Ottho Frifingenfis Epi- 1.6. C.32, fcopus: Ob ea cives Romani Gratianum Presbyterum, tamquam Ecclefiæ Dei liberatorem, in fummum elegerunt Pontificem, & mutato nomine Gregorium vocaverunt. Fuiffe injuftè depofitum fcripfit difertè ad Henricum Auguftum Wazo Epifcopus Leodienfis. Magnus ille Wazo, poft mortem meritus hoc Epitaphium: Ante ruet mun- C. 106. dus, quam furgat Wazo fecundus. Exftat Epiftola apud Anfelmum ejufdem Ecclefiæ Canonicum. Idem femper cenfuit Gregorius feptimus, qui optimum Pontificem in Germaniam ab Henrico Imperatore relegatum fua fponte fecutus eft, ipfi ad mortem ufque adhæfit, & in ejus poftea memoriam curavit fe ex Hildebrando vocari Gregorium non fextum " feptimum, quo ipfum oftenderet fuiffe legiti mum Pontificem, Quare illum Romæ in Pa patu fed patu defunctum errat Guilielmus Malmesberien-pam verò accepiffe oblationem, & de eadem reparaffe fis. Liber Pontificalis ait illum non fuiffe depofitum à Synodo Sutrienfi, fed fpontaneo pacis amore, ad Sancti Gregorii de Sede Conftantinopolitana exemplar, renuntiaffe. Verùm omnes, & pro illo, & contra illum jam adduAi auctorem affirmant dejectum. Etiam Wazo Leodienfis. Interim qui Celeftinum quintum exiftimarunt fuiffe primum Papatus renuntiatorem, & de iftius renuntiationis validitate difputantes turbarunt Ecclefiam, fuerunt omnino hallucinati. Nam etiam Joannem decimum octavum, à fratre Benedicto octavo jam defunto terribiliter monitum, fponte renuntiaffe L.I. Ep.9. fcribit in laudata ad Nicolaum fecundum Epiftola S. Petrus Damiani. Fol.185 Neque nobis adverfantur Sutrienfis Synodus, Henricus Imperator, Siffridus Presbyter, Hermannus Contractus, aut Lambertus Schafnaburgenfis. Damnant innoxium Pontificem Gre gorium, non quod Benedictum & Silvestrum per pecuniam & Ecclefiafticas penfiones ad fimpliciter cedendum fed ad fibi cedendum Papatum, & ejus electionem procurandam induxiffet. Et hinc nequaquam Benedictum uti innoxium repofuit fed unà cum Gregorio, uti Giezi cum Simone, dicta Synodus degradavit. Non Simoniam folummodo expulit, fed etiam Romanum Clerum & populum à variis indifciplinatæ vitæ libertatibus correxit Gregorius: Tetigit montes, & illi fumigarunt. De palliata per purgandæ, & pacificandæ Romanæ Eccle. fiæ fucum, in fui commodum & exaltationem Simonia illum accufarunt, fuamque calumniam Synodo & Principi persuaserunt. Hinc optimus Pontifex dicitur, utique per teftes iniquos & falfos, fuiffe convictus. A fuis ipfis electoribus paffus eft iftud ipfum, quod pofteà Urbanus fextus. Et quod Joannes Abbas Malmesberienfis, qui Stephanum Anglorum Regem ad Abbatiam à commendæ miferia liberandam, & avito Canonica electionis privilegio reddendam pecunia induxerat, atque ita à fratribus beneficium agnofcentibus fuerat electus, paffus fuit ab Henrico Vintonienfi Epifcopo, Apoftolicæ Sedis Legato, de quo Guilielmus ejufdem Co nobii Monachus: Legatus probavit caufam, improbavit perfonam. Nullo enim modo menti ejus perfuaderi poterat, Regem præter pecuniæ dationem electioni confenfiffe. Non pro fola Monafterii libertate, fed etiam pro perfonæ electione credidit munera militaffe. Quod porro dubiæ, imò & palàm Schifmaticæ, aut etiam palàm certæ eletionis Pontificem liceat ex caufis ad fimplicem ceffionem promiffis penfionibus inducere, aut etiam cogere, lucet ex Conftantienfi Synodo, quæ ità induxit Gregorium duodecimum, legitimum Pontificem, idem Joanni vigefimo tertio, & Benedicto decimo tertio, fi obediviffent, præftare parata. Aliam adhuc facti in hac materia fpeciem refert de Urbano quinto Pontifice magnum BelFol. 313 gii Chronicon: Fertur Abbas Ecclefiæ Sandi Pauli Rome dicto Papæ magnam fummam florenorum obtuliffe, ut ad Cardinalatum promoveret, Pa Ecclefiam Sancti Pauli, relicto Abbate in fuo ftatu CAPUT III. Exponitur triplex munus, per quod Q committitur Simonia. Uidam hodiè opinantur ad Simoniam requi- fed L.C.C.28. L.3.C.6. L. 2. indict. 11. Lib. 4. DE SIMONIE CRIMINE, ET VARIIS AD IPSUM SPECTANTIBUS. 49 precibus. Et in Apoftolicæ ad Titum Epiftolæ commentariis: Cernimus plurimos hanc rem, Clericalem promotionem, beneficium facere, ut non querant eos in Ecclefia columnas erigere, quos plus agnofcant Ecclefiæ prodeffe, fed quos vel ipfi amant, vel quorum funt obfequiis deliniti, vel pro quibus Majorum quifpiam rogaverit, & ut deteriora taceam, qui ut Clerici fierent muneribus impetrarunt. Eos præfertim taxat Epifcopos, qui fuos famulos feu quofvis in facra aut profana re mercenarios miniftros remunerant Ecclefiaftico gradu. fed etiam humanam gratiam non requirit. Latius hæc tradit & exponit in litteris ad Antonium |quoniam putafti ambitu humano poffideri donum Dei. Subdiaconum, Apoftolici in Dalmatia patrimoEt in primo adverfus Jovinianum libro fcribit nii rectorem, agens de facienda electione ArchiSanctus Hieronymus: Quidam Pontifices Divitum epifcopi Salonitani: Illud præ omnibus tibi curæ obediunt Juffioni, quodque his pejus eft, illis Clerifit, ut in bac electione nec datio quibufque modis incatus donant gradum, quorum funt obfequiis deliEp. 22. terveniat præmiorum, nec quarumlibet perfonarum eft peccatum leve mittere margaritas ante porcos, niti. Et in Ifaiæ Prophetæ Commentariis: Non patrocinia convalefcant. Nam fi quorundam patrocinio fuerit quifquam electus, voluntatibus eorum, dare Sanctum canibus, & Ordinationem Clericum fuerit ordinatus, obedire reverentia exigente catus nequaquam Sanctis & in lege Dei doctiffimis, obedire reverentia exigente fed affeclis fuis tribuere, & vilium Officiorum minicompellitur. Sic fit, ut & res illius minuantur Ec-ftris, quodque bis dedecorofius eft, muliercularum clefiæ, & ordo Ecclefiafticus non fervetur. Et ad Joannem Metropolitam ac Primatem primæ Juftinianæ: Ne umquam ordinationes facere tentetis illicitas, fed fi quos ad Clericatus Ordinem, vel potiorem fortè gradum promoveri contigerit, non præmiis, aut precibus, fed meritis ordinentur. Non folùm præmia, fed & preces effe dicit Simoniacæ hærefis laqueos: quod nempè per preces promoL.7. Ep.5. tus fuo poftea Promotori obligetur. Et in litteris ad Brunichildim Reginam Francorum: Chriftianitatis veftræ folicitudo diligenter invigilet, ut nullum ad facrum Ordinem ex datione pecuniæ, vel quarumlibet patrocinio perfonarum patiatur accedere. Preces rurfum dicit effe Simoniacam hærefin, ex qua immineat Regni ruina. Idem docet in litteris ad Columbum nefcio cujus in Numidia Sedis Epifcopum, & in litteris ad Adeodatum ejufdem Provinciæ Primatem. Fateor commendationes, preces, patrocinia poffe fine Simonia, imo & fine peccato fieri; verum rariffimè ita fiunt, præfertim à laicis. Non alio enim fine hi paffim commendant, nifi ut promoto Epifcopo aut Clerico dominentur poftmodum, & precis ac patrocinii fui ftipendia confequantur, quæ eft plena Simonia. Lib. 2. Dict. 11. Ep. 47. Ep. 48. Et hæc Theologia eft antiquiffima. Etenim Theophilum Alexandriæ Patriarcham, quod raro viros fenfatos & integros, fed paffim vitiofos, quorum fuffragio poftmodum dominaretur in fuis Synodis, Cathedris Epifcopalibus imponeret, graviter arguit in Dialogo cum Theodoro Romanæ Ecclelia Diacono de geftis Sancti Joannis Chryfoftomi, & damnat Palladius Epifcopus Helenopolitanus. Et ad Italiæ ac Galliæ Epifcopos fcribit Sanctus Bafilius Magnus: Multa apud nos per evectos ab Eufebiana Arianorum faEp. 63. &tione Epifcopos peccandi libertas patet. Nam Ep. 28. C. 2. qui favore humano ad imperium devenerunt, eodem ipfo favoris gratiam implent. Non liberè loquuntur. Nam qui per homines fibi ipfis poteftatem acquifierunt, fervi funt eorum, quorum favore adjuti funt. Ejufdem criminis, & fuarum per ipfum in Ephefina Synodo expletarum cogitationum, etiam Sanctus Cyrillus Alexandriæ & Joannes Antiochiæ Patriarcha fefe mutuo accufarunt, Epifcopalem electionem, uti non pretio emi, ita nec obfequentis operibus poffe quæri fcribit etiam Hormifda Pontifex ad univerfos Hifpa niarum Epifcopos. Et in Apoftolicorum Actorum Commentariis Sanctus Joannes Chryfoftomus: Cogita quid acciderit Simoni. Quid enim refert, fi non das pecuniam, fed pecuniæ loco adularis, fubornas, multa machinaris? Pecunia tua tecum fit in perditionem, ad illum dictum eft: & his dicetur Ambitio tua fit tecum in perditionem Chrift. Lupi Oper. Tom.IV. Cap. 19. C. 57. C. r. L.2. Ep.1. Quæ omnia effe Simoniaca, folidè oftendit tum, G ut eum rum L.G.Ep.17 num rum trium munerum fpecie & fcabie laborant. tem. Et hanc Simoniam, non minùs quam pecuniariam, Patres olim puniverunt. Etenim Remigium Lincolnienfem Epifcopum, Quod pro auxiliis Guilielmo primo Anglorum Regi venienti in Angliam præbitis factus effet Epifcopus, divinum munus bellicofis laboribus nundinatus, fuiffe bacuFol.213. 1o & annulo fpoliatum à Sancto Lanfranco Can tuarienfium Archiepifcopo, & plenè degradatum teftatur Guilielmus Malmesberienfis. Guilielmus Nortmandie Dux Angliæ regnum per Eduardi Regis mortem vacans, & à quodam An. 1070, Haroldo occupatum, ex Alexandri fecundi Pon probetur. Ex fimplicitate & ignorantia delique- Ep. 51. {1. Huc etiam fpectat illa Simonia, quata in lit- Ep. 60. teris ad Hugonem Lugdunenfis Ecclefiæ Primatem habet Sanctus Ivo Epifcopus Carnutenfis. Lugdunenfis provincia in Romano olim Imperio fuit vaftiffima comprehendit Lugdunenfem, Rothomagenfem, Turonenfem, Senonenfem, ac Parifienfem. Conftantinus Magnus divifit in duas, Rothomagum exaltans in Metropolim : Ambas Theodofius Magnus, aut ejus filius Gratianus (a) rurfum divifit, exaltans civita- (@) Honotes Turonenfem ac Senonenfem. Ità fuerunt rius. No. ris, quatuor Lugdunenfes. Quinta, cujus Metropolis eft Parifium, noftro tempore per Romanam Ecclefiam ad preces Regias acceffit. Porrò Gebuini Lugdunenfis Archiepifcopi merita & labores honorare volens Gregorius feptimus, dictas quatuor provincias ei uti Primati fubjecit, ufus ticulo antiquæ unionis. Qua dignitate ac poteftate Gebuini fucceffor Hugo potenter est usus. Etenim Daimbertum, Senonenfis Ecclefiæ Metropolitana Electum non dumtaxat confir mandum à fe voluit, fed & in propria perfona venire Lugdunum, & fibi tamquam Primati folemniter profiteri. Oppofuerunt fe Conprovinciales Epifcopi, præfertim Sanctus Ivo provincia Protothronus, affeverans Primatiali dignitati non effe iftud evocandi jus, & adjungens: Si his exactionibus Daimbertus cederet, diceretur munere linguæ vel officii fuam comparasse confecrationem. Evocationem iftam dicit effe indebitam fervitutem, ideoque fine Simonia nec à Primate poffe exigi, nec ab Electo præftari. Omne enim. indebitum officium eft munus. Ex eodem principio ad laudatum Ivonem fcribit Goffredus Abbas Vindocinenfis : Profeffum L.2. Ep.7. veftrum me vocaftis. Satis melius fuiffet, ut à vobis facratum dixiffetis. Quod etfi pro confecratione profeffionem, & pro professione ab Allodiario Sandi Petri fubjectionem vobis vindicaftis, , confecratiotificis auctoritate fibi per arma vindicarat, ei nem utique illam gratis minimè impendiftis. Non Remigius Monachus, uti juftam agenti caufam enim gratis impenditur, per quod homo homini fubfaverat, & ex Nortmandia fuerat cum fpe à vi- jectus efficitur. In profeffione fiquidem illa confilio vedore Epifcopatus confequendi comitatus & ob- ftro nimia fimplicitate acquievi. Ubi fi quid aliter fecutus, uti refert etiam Joannes Bromptonus actum eft, vos fcienter feciftis, ego ignoranter pecAbbas Jornalenfis. Hinc degradatum nec ad Re- cavi. Sed Dominus nofter honorabilis memorie Papa gias preces reparare voluit laudatus Alexander Urbanus fecundus, cum per nos tranfiret, audivit Pontifex, fed tradidit arbitrio Lanfranci. Et- à fratribus, me vobis professionem feciffe. Unde coiam nefcio quem Hifpanum Clericum, quod cui- lumbam feductam cor non habentem me dicens, & dam, qui manum ei fecit imponi, promiferat &ex- vehementer increpans, illud veraciter mihi pro crie bibuerat annuum ex pacto fervitium, quafi non in- mine imputaffet, fi ignorantiæ meæ ac juventuti migratus gratiæ, ad degradationem poftulavit Tole- fericorditer non peperciffet. Quæ verò fuper hoc tanus Archiepifcopus, quod munus ab obfequio contra vos protulerit, pro reverentia veftri ordinis peræquè ac munus à manu in boc facro contractu re-melius eft inde filere, quam loqui. Igitur quod illi من |