& Infuper anathematizavit cunctos, qui ipfam Sanctam Romanum Clementem Auctor Apoftolicarum die omnes fequaces eorum in præfatis erroribus & præfumptionibus, erunt Anathema Maranatha cum omnibus hæreticis, immò cum diabolis & Angelis ejus, nifi fortè refipuerint. Amen. Amen. Amen. De antiqua Ecclefiaftici Judicii forma rectè L.4.c. 20. fcribit in opere de Sacerdotii ac Imperii concordia Dominus Petrus de Marca: De ordine Judiciorum nihil ferè conftitutum legitur ab antiquis Conciliis, quia legitimum ordinem in judicando Epifcopi fequebantur. Et hinc ad Euftatium Sebaftenum primæ Armeniæ Metropolitam Epifcopum fcripfit magnus Bafilius: Si qui rerum in hoc mundo potiun Epift.79. tur, quando facinorofum aliquem morti funt adjudicaturi, velamenta obducunt, & expertiffimos quofque ad caufæ tractationem advocant, multumque temporis infumunt, nunc Legis rigorem contuentes, nunc nature communionem reveriti, multumque ingemifcentes; ac judicandi neceffitatem deplorantes, nemini non manifeftum faciunt, quod non ex propria libidine, fed ex neceffario legis miniflerio inferant condemnationis fententiam; quantò oportebat majori diligentia, cura, pluriumque confultatione dignum judicari, fi qui fe à fratrum amicitia avellere conetur? Romanam capitalis Judicii formam laudat adfirmatque ipfam etiam ab Ecclefiafticis Judicibus in damnationis feu excommunicationis procefsu fervandam. Quod ipfum fcribit apud te apparituras. Romanam item legem, quæ in abfentem for mari aut decerni vetat criminalem fententiam, femper fervavit Ecclefia. Ex ipfa quartum Carthaginenfe Concilium emifit hunc Canonem: Convenit Judices Ecclefiæ, ne abfente reo, cujus caufa ventilabatur, fententiam proferant, quia irrita erit. Immò & caufam profectò in Synodo dabunt. Quod ipfum in litteris ad Joannem Defen forem fcribit magnus Gregorius. Et inter capita, Lib. 1. ex quibus fuam damnationem fuifse irritam adfe- Epift sa ruit apud Innocentium Pontificem Sanctus Joannes Chryfoftomus, fuit & hoc: Licèt abfentes efsemus. Et adjunxit: Cum conteftaremur paratos nos efse ad diluendum crimina coram centum vel mille Epifcopis. Demonftrat fe non fuifse contumacem . Etenim ex contumacia abfentem damnari femper permiferunt & Leges & Canones. Hinc de Ephefinæ Synodi in contumacem Neftorium fententia ad Joannem Antiochiæ Patriarcham Comes Candidianus Publicos Præcones forum obeuntes, San&iffimi Epifcopi Neftorii depofitionem folenni pompa ebuccinantes audio. Synodi Præfes Sanctus Cyrillus in hominem, qui fui non faciebat copiam, ita juffit pronunciari Synodale Judicium, & ad ejus notitiam pervenire. Laudatum Cyrillum, ac Memnonem Ephefiorum Epifcopum duxit contumaces, & uti tales damnavit etiam Joannis Antiocheni factio, & de hujus fententiæ pronunciatione fcripfit Synodus ad Sanctum Cœleftinum Pontificem Hæc fcripto publico mandata propofuerunt legenda quibuslibet, theatri parietibus adfigen. tes. Theatrum quippè erat locus maximè pu blicus, per adfixas fibi chartas clamans ad omnem civitatem. Simili modo in contumacem : Michaelem Cerularium egerunt Legati Apoftoli H fie Altari, quo Divina peracturus ille debebat ftatim accedere. norum, Paulum videlicèt, ac filium ejus Smaragdum, cafos & detentos Michaeli tradidit, ficque tumultus ille conquievit. Verùm Imperator poft Nuntios Roma. nos directis fuis, exemplar excommunicationis vera" ciffimum à civitate Rufforum fibi remiffum accepit, civibufque, ac tandem Michaelem falfaffe chartam Legatorum comperit, atque convicit. Itaque commotus, amicos & adfines ipfius honoribus privatos à Palatio eliminavit, contraque ipsum usque nunc graves iras retinuit. Quod Apoftolicas litteras falfarę fit antiqua omnium hæreticorum, Græcorum præfertim, ars & dolus, oftendi poffit plurimis exemplis. Perrexit Michael fordere in fua adversùs Romanam Cathedram fuperbia & contumacia, Pergit laudata commemoratio: Hinc ordinatis Latinorum Ecclefiis intra ipfam Conftantinopolim, anathemate dicta cunctis, qui deinceps communicarent de manu Græci, Romanum Sacrificium vituperantis, in ofculo pacis, accepta orthodoxi Imperatoris licentia, donifque Imperialibus Sando Petro, & fibi, alacres cœperunt reverti, quarto decimo Kalendas Augufti. Aliam infuper excommunicationem adjunxerunt viva voce: Quicumque fidet Sanda Romanæ & Apoftolicæ Sedis, ejufque facrificio pertinaciter contradixerit, fit Anathema Maranatha, nec babeatur Chriftianus Catholicus, fed Prozymita bæreti cus. Fiat, fiat, fiat. Judiciales, ut valeant,ipfas traduxit in Succeffores, atque ita omnem fententias fcripto fieri mandant & Leges & Canones. Hæc non fuit hujufmodi. Fuit generale, quod Canonicas hærefis & fchifmatis edicebat & cunctis minabatur pœnas, Decretum. Hinc viva voce potuit fieri. De Imperialibus in Legatos muneribus fcribit Lambertus Schafnaburgenfis: Fredericus Archi-Diaconus, Conftantinopoli regressus, dona que ab Imperatore Conftantinopolitano permagnificat deferebat, Ecclefiæ Romanæ confignavit. Romanam Ecclefiam, cui reddere Dioecefes & patrimonia non poterat, orthodoxus Princeps Auguftis faltem muneribus voluit honoratam. Hæc omnia terruerunt Michaelem Patriarcham, ideoque pergit laudata commemoratio: Nimia infantia precum Michaelis fpondentis tunc demùm fe conflicturum cum Legatis, Imperator compulfus à Selybria litteris fuis eos revocavit tertio decimo kalendas Augufti. Quo etiam die feftinantes regreffi diverterunt ad Palatium Pegi · Quos præfatus Michael Hærefiarcha comperiens rediiffe, quafi ad Concilium conabatur adducere in Ecclefiam Sandie Sophia Sequenti die, ut oftenfa charta illorum, quam omnino corruperat transferendo, obruerentur ibidem à populo. Quod prudens Imperator præcavens noluit haberi aliquod Concilium, nifi & ipse adesset præfens. Cumque in hoc ei omnimodis Michael contradiceret, jussit Auguftus ipfos Nuntios confeftim arripere iter. Quod &factum eft. Porrò vefanus Michael dolens fuas non procedere infidias, concitavit Imperatori feditionem vulgi maximam, velut nuntiis cooperata fuerit ejus voluntas. Undè Imperator coactus interpretes' Lati Orientalem Ecclefiam præcipitavit in Turcicam captivitatem, & ufqe hodiè fanguineis lachrymis deplorandas miferias. Omnia hæc compendio defcripta habes etiam in famofo apud Conftantinopolitanum Patrum Prædicatorum Conventum reperto Tractatu. Cardinalem Fredericum fuiffe Romanæ Ecclefia Cancellarium, Legatos honorificentiffimè sufceptos ab Imperatore Monomacho, de Azymo quater difputaffe cum Michaele Patriarcha, & tunc ab ipfo fuiffe devitatos adfirmat, atque profequitur: Legati mox S. Sophie Bafilicam ingre dientes, fuper Altare paginulam excommunicationis pofuerunt. Exeuntes autem ab Ecclefia, fublatis pedum fandaliis, pavimentorum marmora percutientes, in mare pulverem projecerunt. Præterea ipfis è civitate difcedentibus, ftupendum valdè miraculum actum eft. Liminare marmoreum ejufdem Ecclefiæ, miræ magnitudinis, dissolvitur, ftatimque talis clades eft fubfecuta, ut diebus paucis Græcorum sexaginta millia morerentur, nec ullus alienæ gentis. Interim & per triduum inæftimabiles corufcationes, o tonitrua, & imbrium & grandinum multitudines exftiterunt. Ita fuum de Michaele judicium Divina Bonitas declaravit. Et de horum veritate non eft dubitandum. Etenim fubditur: Hæc gefta funt anno ab Incarnatione Domini 1055. indictione octava. Quod ego Pantaleon, cum effem ibi Conftantinopoli, ubi hoc actum eft, boc idcircò memorabile feci, quo legentibus pateat Latinæ ferenitatis inftitutio, ¿ nemo audeat talia præfumere. من FINIS. IN INDEX PRIMUS, Qui quidquid in Canonibus ac Decretis Connubia incæftuofa ne quis contrahat. 187 Odinatis iter agentibus ne quis violentiam inferat. Electione Cleri & populi opus eft, ut quis ad Pauperes rapinis vel captionibus, ne quis ve- regimen Ecclefiafticum provehatur . pro Euchariftiæ adminiftratione, Baptifmo, fe- xet. S BEVISET, ISBET IS GET 3866738667 ESSETESTETIS #GETES INGET INGET INLETISKE TESLET INGET INGELISTER INGEVES INDEX SECUNDUS Qui res atque doctrinas memorabiles in A A Bbatum in Conciliis Prærogativa. cubuit. ta. Chrift.Lupi Oper.Tom.IV. 223.2 ibid. Animam animalis effe fanguinem nonnulli cum Archontici fuerunt Sacramentarii hæretici. 239.2 B pariter ac Clericos. 335. 2. Armeniorum myfteria effe nulla, quidam exiftimant. 416. 1. Sacrificium effe irritum, Atrium Ecclefiæ eft circumcingens 416.2 Alfamon refutatur. 117.2. 118. 1. A Gra trium Epicitur etiaci puncingens Balicam B co Imperatore nominatus Epifcopus Ante I. area. Proaulion, aula Nar thecis, & à Latinis Paradifus. 169. 1. In atrio erant balnea, pifcinæ, & fontes. 169. 2. Paradifus ab atrio interdum diftinguitur. Atrium cum noftris cœmeteriis convenit. 170. I. in atriis Ecclefiarum non licuit Placita fæcularia exerceri. ibid. Nec licet in Ecclefiis aut cœmeteriis criminales caufas agitare. 170.2 S. Auguftinus cum baptifmo Monachatum fufcepit. 80.2. Auguftini locus difficilis ex libro de S. Viduitate adducitur 33. 2. Et explicatur. 34. 1. Item de S. Virginitate. 33. I Azyma non effe panem Græci fchifmatici cenfuerunt. 312 1. 315.1. Chriftum non effe ufum azymo in ultima cena. Pafcha celebraffe Luna 13. Feftum Pafcha incidiffe in fabbatum. 312. 2. Pafcha à Chrifto anticipatum. ibid. Plerique exiftimant Chriftum tempus Pafchale præveniffe. 313. 1. Ecclefia latina femper docuit Chriftum in azymo confecraffe. ibid. Pafcha Chriftus celebravit conformiter ad legem. 313.2. Atque tres cœnas. ibid. Lotio pedum facta ante cœnam Eucharisticam. 314. 1. Has cœnas feria quinta fecit: Feria fexta paffus. ibid. Judæi celebrarunt Pafcha feria fexta. 314. 2. Michaelis Cerularii adversùs azyma rationes exponuntur, 315. 1. & feqq. Panis azymus eft verè panis. 318. 1. Quamvis in eo Chriftus confecrarit, in fermento tamen confecratio à Latinis non damnatur. 318. 2. Sacrificium noftrum in azymo non Judaizat. ibib. Duplici de caufa utimur azymo. 319. I. Sirmondus fentit Ecclefiam latinam panem fermentatum olim confecraffe. 319. 2. Fallitur, quòd Leo IX. aut Humbertus numquam ufi fuerint ifta perpetui moris præfcriptione. 319. 2. 320. 1. Alcuinus Flaccus, Photiano fchifmate anterior, fermentum ab Ecclefia Latina removet 321. 1. Uti & Rabanus Maurus. ibid. SS. Cyprianus & Auguftinus panem azymum requirunt. 321.2. Nonnulli fentiunt Ecclefiam latinam propter Ebionitas ufam fuiffe fermento. 322. 1. Res non caret omni fundamento: Ufus tamen azymi apud Latinos eft antiquiffimus. 322. 2. Argumenta, quibus Sirmondus nititur ufum fermentati panis in Ecclefia latina probare, folvuntur. 324. 1. & feqq. Ante Michaelem Cerularium fuit azyma oppugnatum. 323. I. S. Gregorii tempore non fuit in fermentato confecratum. 323. 2. Hifpani olim in pane fale confecto confecrabant. 325. 1. Adversùs azyma folvitur objectio ex S. Chryfoftomo. 331.2. Item ex S. Auguftino, aliifque. 332. 2. Azymo non foli Latini utuntur, fed etiam Ecclefia Hierofolymitana. 333. 1. Item Maronitæ, & Armenii 333 2. Origò Azymi apud Armenios ægrè invenietur. 335.2. Objectionibus fit fatis. 336. 1. Panis fermentatus miraculo in azymo commutatus. 336.2 chenus. Chriftianitati adverfarius. 119.2 Baptifma hæreticorum ratum eft, fecus ordinatio, quo fenfu? 106. I. Baptifmus fub unica demerfione, ut invalidus à Græcis damnatur. 387. 1. Optatus Milevitanus demerfionem & emerfionem exigit. Ibid. Apoftoli ubique locorum indifcriminatim baptizarunt. 387.2. Omnis Ecclefia inftituendo Baptifterio dedit operam: Quod etiam Gentilibus fuit venerationi. Varia obtinuit nomina. Erant inftar balnei & pifcinæ ibid. Hoc balneum omnes intrabant nudi. 388. 1. Etiam apud Latinos. 389. 1. Nuditas fervata in Baptifmo privato. 390. 2. Baptizandi in fonte ftabant erecti. S. Petrus tria millia Baptizans, ufus eft ablutione. 391.1. Merfio & emersio eft ex traditione Apoftolica. 391. 2. Trina immerfio, uti & emerfio, est antiquiffima ibid. In unam demerfionem baptizare cœpit Eunomius Arianus. 392. 1. Cujus in baptizando varius fuit exceffus. Ejufque baptifma fuit nullum. 392. 2. Baptifma in nomine folius Chrifti collatum non fubfiftit. 393. I. Ariani aliqui ritè baptizabant. ibid. Hifpani unicam induxerunt immerfionem. ibid. Ad quam S. Leander eos perduxit. 393. 2. At contradictione non caruit. 394. 1. A S. Gre gorio confirmatus prævaluit. 394. 2. Unica merfio Alcuino Flacco difplicuit. ibid. Sub trina merfione SS. Trinitas femel tantùm pronuntianda. 395.1. Trinam merfionem Hifpania refumpfit. 396. 1. Merfionis mutationem aliæ Ecclefiæ non admiferunt. Pueri etiam in fonte demerfi. ibid. Baptifma fit vel adfperfione vel perfufione ibid. Quod eft validum & effectu plenum. 396. 2. Baptifma Clinicorum erat validum. ibid. Etiam Græci fola perfufione baptizant. De quo Ecclefia Orientalis non dubitavit. ibid. Baptifma Clinicorum elucidatur. ibid. & 397. 1. 2. Baptizari ante octavum diem poffunt parvuli. 420. 1. Enixa mulier quoque baptizari potest. ibid. Error contrarius à Cardinale Humberto meritò culpatur. 421. 1. Gravidæ mulieres à Græcis non baptizatæ. 421. 2. Abufus reprehenditur. ibid. Græci puerperis aliqui baptif mum recufarunt. 422. 1. Quæ fententia da mnata. ibid. Barbæ apud Latinos, & verticis rafura apud Græcos funt adiaphora. 357. 1. Barbæ rafura apud Latinos ufitata, à Græcis notatur, ibid. Græci barbas alunt. 357. 2. Id tamen non fuit univerfale. 358. 1. Pili primùm rafi Deo olim oblati: Uti & puerorum cirri. 358. 2. Apud Anglos non omnes Barba rafi 359. I. Nec apud Gallos, nec apud Alemannos 359. 2. Barbæ forma apud Latinos varia. Evulfio ac rafura damnata 360 1. Monachi criniti litem de barba inftituerunt. 360.2. Pœnitentes tonderi non poterant. ibid. Detonfio Barbe aut |