Lib. I. c. 20. DISSERTATIO IL DE SIMONIE CRIMINE, ET CAPUT PRIMUM. IMONIS Magi, à quo Si-||funt Spiritus fanéti impugnatorum impia bærefis. monia in Novo Teftamento nomen accepit & originem,crimen eleganter exponit Sanctus Irenæus Epifcopus Lugdunenfis : Simon, qui fidem fimulavit, putans Apoftolos & ipfas fanitates per Magiam, & non virtute Dei perficere, & per impofitionem manuum Spiritu fanéto adimplere credentes Deo per eum, qui ab ipfis Evangelizatur JESUS CHRISTUS, per majorem quemdam Magicam fcientiam & hoc fufpicatus fieri, & offerens pecunias Apoftolis, ut acciperet & ipfe banc poteftatem, quibufcumque velit dandi Spiritum fanctum, audivit à Petro: Pecunia tua tecum fit in perditionem, quoniam donum Dei exiftimafti pecunia poffidert. Et cum adhuc magis non credidiffet Deo, & cupidius intendit contendere adverfum Apoftolos, ut ipfe gloriofus videretur esse, & univerfam Magiam adhuc ampliùs infcrutans, ita ut in ftuporem cogeret multos bominum, docuit fe effe fublimissimam virtutem Ipfum utique in carnis fpecie Deum. Simon de Apoftolis iftud ipfum, quod de Domino Jefu Chrifto impii Judæi, opinatus eft: quod non in Dei digito, fed in Dæmoniorum principe ejicerent dæmonia. Proindè nequaquam Spiritum fanctum, fed potentiffimæ Magia principem Diabolum voluit pecunia comparare. Ex quo vides Spiritus fan&ti, facri Ordinis, aut fimilis divini muneris emendi opinionem, aut cupiditatem ad Simonia etiam pleniffimum crimen non requiri. Eft crimen longè graviffimum, de quo ad Adrianum primum Pontificem in litteris post se ptimam Synodum exftantibus rectè fcripfit San &tus Tharafius Patriarcha Conftantinopolitanus : . Illi enim creaturam, & fervum Dei ac Patris Spirt- cæ hærefis comparationem quafi pro nihilo reputantur . plurima adduci. Et hinc in lege ad Armafium Tolerabilior eft Macedoni & eorum qui circa ipfum || catu Chrift.Lupi Oper.Tom.IV. F من opinatur. Coram nobis ergo, qui Spiritus Saneli judicio congregati fumus, dicat ifte, Gloria Patri, & Filio, & Spiritui Sancto: Quod fi exprefsè & fine titubantia dixerit, apud me conftabit illum non venaliter, fed legitimè Præfulatu fundum. Libens banc conditionem ille accepit, nihil minùs quam horum verborum difficultatem ratus. Et verè, Gloria Patri, & Filio, integrè protulit, fed in, Et Spiritui fanclo, befit. Sufcitato cunctorum ftrepitu, nullo conatu vel tunc, vel in reliquo vitæ fpatio potuit nominare. Ab hæretica fcelerati hominis linFol. 108. gua Spiritus Sanctus noluit vel proferri. Ita ex L.4. C.S fido Hugonis Abbatis Cluniacenfis, qui Synodo ac miraculo interfuit, teftimonio refert Guilielmus Monachus Malmesberienfis. Eorum, qui in Judaico Templo vendebant columbas, Dominus avertit Cathedras: Ita & Simoniacorum Epifcoporum Cathedras in Ecclefia femper cadere, benedictiones verti in maledictiones, & plura ab ipfis enafci fcandalo fa facinora, fcribit frequenter Sanctus Gregorius Magnus. Et hinc facinus iftud Cathedræ lapfu, feu degradatione omnis fub cœlo Ecclefia femper punivit . Ex L.2. c.6. ipfo poft patrata in Formofum Pontificem fcandala prodiiffe Cleri & populi ruinam, variafque divinæ Juftitiæ plagas, Ecclefiæ etiam publicas orationes non fuiffe à Deo exauditas, omnes fimul cucurriffe in Infernum, teftatur in hiftoria. fua Glaber Rudolphus. Unde & Patris fui Imperatoris Conrardi Salici, qui illius temporis. fcelus diffimularat folummodo, nequaquam fo verat, animæ etiam timuit filius & fucceffor Henricus Niger, & pro ipfa ab omnibus ubique Ecclefiis & Monafteriis preces efflagitavit. Ex turpi civilium Magiftratuum quæftu imminere Romanæ Reipublicæ lapfum prædixit apud Paulinum Presbyterum Sanctus Ambrofius, & Prophetiæ veritatem eventus comprobavit. Quid igitur à graffante Simonia non metuamus? A દે tanta pefte tempora noftra & animas divina cle mentia præfervet. Ad Ponticæ fuæ Diocefis Epifcopos rectè fcripfit Sanctus Bafilius: Levius delinquit, qui facros Ordines propter inexperientiam emere volebat, quam qui donum Dei vendit. Auctio namque eft. Et fi quod gratis accepifti vendideris, tamquam Sathanæ venundatus gratia Dei privaberis. Cauponis enim ritu quæftum rebus fpiritualibus infers & Ecclefiæ, ubi Corpus nobis & Sanguinem Chrifti concreditum habemus. Emens enim partim ob inexperientiam feu ignorantiam, partim ob Prælati exigentis reverentiam, impofitamque ab ejus improba exactione neceffitatem, quoad culpæ & pœnæ aliquid poffit revera excufari, vix quifquam noverat Simoniacam hærefin effe pecca tum. In libro gratiffimo addit: Quis nefciat ufque Cap, 27. ad Henrici tertii Clementiffimi Regis imperium, Præfulatumque reverendæ memoriæ Clementis Papæ fecundi, iftiufque beatissimi Leonis noni, quo nunc Præfule fancta fe gubernari gratulatur Ecclefia, per Occidentalia regna pirus Simoniacæ hærefeos lethaliter ebulliffe, ita ut quod paffim fiebat licenter admiffum, ultorie animadverfioni nequaquam duceretur obnoxium, & quod erat ferè omnibus confentaneum, pro regula tenebatur, tamquam legali fanétione decretum. Quin immo iniquitati non deerant aperti, potentes, ac eruditi defenfores: Etenim de Joanne & Tudethchino, Godefridi Lotharingiæ Ducis Capellanis, ad Alexandrum fecundum Pontificem pergit laudatus Petrus: Nonnulli Clericorum vitam per exterioris habitus fpeciem mentientes, prorfus à Deo frigidi, ambitionis Ecclefiaftice facibus inflammati, hoc pertinaciter dogmatizant, non ad Simoniacam hærefin pertinere, fi quis Epifcopatum à Rege vel quolibet mundi Principe per interventum emptionis acquirat, fi tantummodo confecrationem gratis accipiat. Unde cum nuper in Excellentiffimi Ducis Godefridi verfaremur alloquio, duo quidam ex Capellanis ejus, unus, ut erat barbarus barbarico nomine Tudethchinus, alter vero natione Venetus Joannes vocabatur. Hi nimirum, tamquam Hymenæus & Philetus in prædicatione Pau li, vel certè tamquam Jamnes & Mambres tempore Moyfis, refiftentes veritati, hanc non ceffabant diffeminare doctrinam, hanc Catholicam atque Canonicam fatebantur effe fententiam. Videlicet ut jure Simoniacus non dicatur, quifquis abfque manus impofitione Epifcopatum comparasse convincitur. Dicebant enim, quia cum hoc fit, non diftrahitur Ecclefia, fed facultas; nec emitur Sacerdotium, fed poffeffio prædiorum. Sub hac enim præftatione pecuniæ opes tantum, non honoris vel Ecclefiæ redimi tur Sacramentum. Venalia fiquidem funt, ficut ajunt, unde fint divites; gratis accipiunt, unde fieri debeant Sacerdotes. Quæ omnia repetit in Epiftola ad ipfos Capellanos, Simoniæ per Clementem fecundum, Leonem nonum, ac Alexandrum fecundum Pontifices facta damnatio, non folos Epifcopos & Clericos, fed etiam Reges ac quofvis laicos Principes multo fpoliavit lucro & quæftu. Uti antea Epifcopi & Clerici manus impofitiones, confecra tiones, omniaque Sacramenta & Sacramentalia, ita Reges & Principes Epifcopatuum, Abbatiarum, & omnium majorum Beneficiorum nominationem, collationem, atque investituram palam vendiderant quafi fub hafta. Nugivendi Dico, Quoad aliquid. Nulla enim neceffitas, Theologaftri vix ullo unquam tempore Ecclefiam nulla vis, nullus error, nulla ignorantia plenè non infestarunt, Hi ergo dixere omnem illam abluit, nifi ablutum velis ipfum etiam Simonem laudatorum Pontificum damnationem in folos Magum, unaque illos de quibus in vita Sancti ferri Epifcopos & Clericos, eis folis interdici Romualdi Abbatis fcribit Sanctus Petrus Damiamercaturam Sacramentorum & Sacramentalium; Cap. 35, ni Romualdus inter cæteros præcipuè feculares Reges & Principes manere integros in fuo antiClericos qui per pecuniam ordinati fuerant, duriffi quo jure. Ab hifce dixerunt non Ecclefiafticum ma feveritate corripiebat, & eos, nifi Ordinem Ordinem, gradum, honorem, aut Jurifdi&ioSpontè defererent, omnino damnabiles & hæreticos nem conferri, fed folam agrorum, Decimarum, afferebat. Qui novam rem audientes, occidere illum ac aliarum facultatum poffeffionem, & jus in moliti funt. Per totam namque illam Monarchiam ipforum fructus, quæ omnia fint merè tempora usque ad Romualdi tempora, vulgata confuetudine,lia, adeòque poffint vendi. Ejus opinioni Du ces Lib. I. Epift.13, Lib. 5. Epift. 13, ces erant jam di&i Capellani. Opinio erat adeo probabilis, ut palam ab ipfis ante Sancti Petri Damiani, Cardinalis Epifcopi Hoftienfis, barbam uti Catholica & Canonica defenderetur. Eodem modo & ratione Ecclefiafticorum Beneficiorum jura temporalia dogmatizarunt poffe ab Epifcopis & aliis Ecclefiafticis Collatoribus vendi. Quem errorem pro parte reforbent quidam hodiè Doctores Scholaftici, docentes à Clericis, beneficia permutantibus, fructuum inæqualium compenfationem poffe ftipulatione pecuniaria fieri, dummodò priùs ipfi tituli gratis commutentur. In beneficio diftinguunt jus miniftrandi in Ecclefia, & jus fructus percipiendi. Hoc volunt effe temporale, & obnoxium humanis pactis. Verùm longè aliter Sanctus Petrus Damiani: O novum Schifmaticorum genus, & as facrilegum, eterni filentii cenfura damnandum. Eos Capellanos affeverat effe hæreticos, Sathanæ prædicatores, Apoftolos Antichrifti, utpotè qui manifeftum errorem procaciter adftruant, & fucatis vanarum rationum verfutiis pertinaciter contendant fuftinere. Alexandrum Pontificem urget, ut tamquam novus Jofue evaginato Canonici vigoris mucrone profternat iftos Amalecitas, tollatque è medio tartareæ amaritudinis aconitum, ne ferale venenum faucibus influat parvulorum. Et adjungit fuæ doctrinæ & cenfuræ caufas: Cum aliquid fub venalitate fufcipitur, & illud procul dubio comparatur, quod ex neceffitate fubfequitur. Ad boc enim Paftoralis Ecclefia cuique committitur, ut ad ejus regimen obtinendum confecratione firmetur . Et ad boc fine dubio collate pecuniæ commercium fpeEtat, ad quod is qui promovendus eft adfpirat. Et in alia Epiftola: Quifquis Ecclefiam pretio redimit, fimul & confecrationem comparare convincitur, ad quam fcilicet per ejufdem Ecclefiæ acceptionem promovetur. In Ecclefia quippè commercio & confecrationem procul dubio comparat, fine qua videlicet eidem Ecclefiæ præfidere se posse non sperat. Regiam nominationem atque inveftituram cum confecratione, item miniftrandi fpirituale cum fructuum percipiendorum temporali jure, ait plenè atque indivulsè effe connexum, ideoque alterum fine altero nec emi poffe nec vendi. Quæ omnia non in folis prælaturis, fed & in cunctis inferioribus beneficiis obtinere conftanter affirmat. Quæ ejus fanctiffima confilia non folus tunc Alexander fecundus, fed & hifce diebus fecutus eft Alexander feptimus, damnans hunc noftrorum Theologaftrorum articulum: Non eft contra juftitiam, beneficia Ecclefiaftica non conferre gratis, quia collator conferens illa beneficia Ecclefiaftica pecunia interveniente, non exigit illam pro collatione beneficii, fed veluti pro emolumento temporali, quod tibi conferre non tenebatur. Quod laudati Petri confilium & doctrinam fecutus fuerit etiam Alexander fecundus, lucet ex ejus ad Lucenfem Ecclefiam litteris, exftantibus in Decreto Gratiani, affirmantibufque peftem illam effe nummulariam in templo negotiationem, quam facto de funiculis flagello Dominus eliminavit, atque ità demonftravit, non corri piendam dumtaxat, fed longiffimè ab Ecclefia projiciendam. Sicut, inquit, per columbarum Chrift.Lupi Oper. Tom.IV. venditores illi denotantur, qui facram manus impo fitionem conantur vendere, fic per nummularios Ecclefiaftici beneficii venditores defignantur. Eundem vendendorum beneficiorum abufum damnat in litteris ad Spirenfem Epifcopum Gregorius fepti- L.5.Ep.18 mus, affirmans jam pridem & in fuis, & in fuorum Antecefforum Romanis Synodis damnatum. Et nec ità extinctum fuit malum. Hinc rurfus in Placentina, Amalphitana, & Claromontana Synodis Urbanus fecundus damnavit altarium, id eft Parochialium Ecclefiarum & Canonica lium Præbendarum venditionem. Item ejus fuc ceffor Pafchalis fecundus: Si quis objecerit non confecrationes emi, fed res ipfas quæ ex confecratione proveniunt, penitus defipere probatur. Nam cum corporalis Ecclefia, aut Epifcopus, aut Abbas aut tale aliquid fine rebus corporalibus in nullo profciat, ficut nec anima fine corpore corporaliter vivit, quifquis borum alterum vendit, fine quo nec alterum provenit, neutrum invenditum derelinquit. Quod apud Gratianum exftans Decretum innovat atque confirmat Gelafius aut Calixtus fecundus, & adjungit Donum Dei eft Spiritus Sanctus, &r.quæft.3. donum Dei eft res ipfa Ecclefiæ oblata. Et fi benè cap.7.& 8. animadvertitis, Simon Magus, qui ad fidem ficlè acceffit, non Spiritum Sanctum propter Spiritum Sandum, quo ipfe erat indignus, fed ideo, quantum in ipfo erat, emere voluit, ut ex venditione fignorum, quæ per eundem fierent, multiplicatam pecu niam lucraretur. Hinc concludit non folum illos, qui fpiritualia, fed & qui Ecclefiafticorum be neficiorum temporalia vendunt vel emunt, esse germanos fratres Simonis. Scripta eft hæc Epiftola ad Lucium Præpofitum Ecclefiæ Sancti Juventii Ticinenfis. Gratianus, ejus corrector Auguftinus Caravita, nec non & Dominus Cardinalis Baronius eam adfcribunt Urbano fecundo. At certum eft labi. Epiftola enim laudat jam adductum Decretum Antecefforis fui Pafchalis Pontificis, quem ipfe idem cum fuo correctore Gratianus profitetur effe Pafchalem fecundum Urbani fecundi proximum fuccefforem. Severinus Binius perperam vult fuiffe Pafchalem primum. Hujus enim felicior ætas tales Theologaftros nec paffa eft, nec impugnavit. Epiftola ergo eft vel Gelafii vel Calixti fecundi, qui Pafchali fecundo fuccefferunt. 4 Lib. 7. 44 varent miferiam, & fundos paulatim emerent, ab illis, qui ordinantur, accipere pecuniam, idque, quod pejus eft, pietatis nomine palliare. Duplo namque puniendus venit, qui prætextu boni, quod malum eft, facit. Tum quia operatur quod bonum non eft, tum quod ad perficiendum peccatum bono utitur cooperario. Exponit & confirmat in litteris ad Syagrium Auguftodunenfem Epifcopum Sanctus Gregorius Magnus: Adverfarius animarum, dum non poteft in his, quæ ad faciem funt prava furrepere, callidè fpecie quafi pietatis injecta nititur fupplantare, fuadetque forfitan ab habentibus debere accipi, ut fit quod poffit non habentibus erogari, dummodò vel fic venena mortifera, eleemofyne celata obumbratione, transfundat. Nam nec venator Indictione feram, aut avem auceps deciperet, vel piscem pi2. Ep.112. fcator caperet, fi aut ille laqueum in aperto proponeret, aut ille bamum efca abfconditum non haberet. Omninò ergo metuenda & cavenda eft hoftis aftutia, ne quos aperta nequit tentatione fubvertere, latenti telo fævius valeat trucidare. Neque enim eleemofyna reputanda eft, fi pauperibus difpenfetur, quod ex illicitis rebus accipitur. Quia qui hac intentione malè accipit, ut quafi bene difpenfet, gravatur potius quam juvatur. Eleemofyna redemptoris noftri oculis illa placet, que non de illicitis & iniquitate congeritur, fed quæ de rebus conceffis & benè acquifitis impenditur. Unde etiam illud certum eft, quia etfi Monafteria, vel xenodochia, vel quid aliud de pecunia, quæ pro facris ordinibus datur, conftruantur, mercedi non proficit: Quoniam dum perverfus emptor bonoris in locum fandlum tranfmittitur, & alios ad fuam fimilitudinem fub commodi datione conftituit, plura malè ordinando deftruit, quam ille poteft ædificare, qui ab eo pecuniam ordinationis accepit. Infigniter crimen iftud exaggerat, & concludit: Nimis ergo declinandum eft fub obtentu eleemofyna peccata Simoniace hærefeos perpetrare. Nam aliud eft propter peccata eleemofynas facere, aliud propter eleemofynas peccata committere. Orono, Ailæ ad rubrum mare urbis primario ac ditiffimo, pro fua à peffimo dæmonio liberatione pecuniam offerenti, fefe de Simonia apud Sanctum Hierony. mum excufavit etiam Sanctus Hilarion, repo-: nentique cum fletu, Accipe & da Pauperibus, refpondit: Tu melius potes tua diftribuere. Ego, qui mea reliqui, cur aliena appetam? Multis nomen pauperum eft occafio avaritiæ, mifericordia verò artem non habet. Nec Simonis artem, nec Giezi. Eadem ex regula ad Ecclefiam Lucensem fcribit apud Gratianum Alexander fecundus: Conftitul3.quæft.3. mus & firmamus, ut nullus cujufcumque gradus Clericus pro Ecclefiæ beneficio aliquid audeat conferre, aut fabricæ Ecclefiarum vel donariis, feu etiam quod pauperibus fit tribuendum. Quia, tefte fcriptu-politanus. Innovavit Canonem Chalcedonenra, utique non aliqua canonica, fed jam addu&ta Gregoriana, qui aliquid malè accipit, ut quafi benè difpenfet , potius gravatur, quam juvatur · Quod Decretum in habita ad Eugenium quartum Pontificem, & Florentinam Synodum oratione laudavit plurimum & urfit Joannes de Bacchenfteyn, Decretorum Doctor, ac Legatus Confilii Bafileenfis. cap.9. impetrare conantes promotionem aut nominationem Prælatorum, qui ipforum pauperes Ecclefias, Collegia, Monafteria, aut Xenodochia poftmodum ditare, adjuvare, vel ornare obligentur, committunt pleniffimam Simoniam & fuis perfonis ac rebus evocant divinam maledictionem. Etiam Antiftites, & quivis alii hifce interceffionibus promoti. Hinc quemdam Be L.2.tit.18 thlehemitanæ Ecclefiæ Canonicum, qui quin- c.z. gentorum nummorum promiffione corruptus, Regem ad probandam Epifcopi electionem mediator induxerat, ab officio & beneficio tamquam plenè Simoniacum meritò dejecit pofterio ribus etiam fæculis Innocentius tertius. Exftat Decretum apud Gregorium nonum. Etenim etiam à mediatoribus commitci plenam Simoniam, omnefque incurri poenas, fanxit Canon Chalce donenfis, & innovavit Pontifex Paulus fecundus. Et hinc vides à Magnatibus quoque, dum quid à nominatis Epifcopis vel Abbatibus exigunt quafi ad publicas regni neceffitates, omnino committi Simoniam. Alteram diaboli technam aperit in laudatis litteris idem Sanctus Bafilius: Putant quidam fe nibil delinquere, quod non antè, fed poft manuum impo. fitionem pecuniam accipiunt. At pecuniam accipere eft accipere, quandocumque fiat. Hortor itaque, ut quæftum hunc, imò tranfitum ad gehennam decline tis, nec manus tali lucro polluentes, indignos vos ipfos ad tractandum Sancta myfteria conftituatis. Abufus præfertim in Galatia fuit graffatus, in quem Synodaliter pofteà rurfum agere compulfus fuit Sanctus Gennadius Patriarcha Conftantino fem, & fubjunxit: Nec ante tempus ordinatio nis, nec poft dari pecunias Canon permittit. Et fupra memoratus Oronus, cujus munera tamquam Simoniaca fprevit Sanctus Hilarion, nequaquam anteà pactus fuerat, aut promiferat, fed dumtaxat poft perceptam gratiam offerebat. Et ad fanctæ Romanæ Ecclefiæ Cardinales Epifcopos fcripfit Sanctus Petrus Damiani: Sunt Pontica Diœcefis pauperes paffim, & Epifco-nonnulli, qui vel antequam confecrationis exbibeant pali gradui fuftinendo non fufficientes habuit Ec minifterium, vel ante decifum caufæ negotium, nul- quam Extra.1.5. C.2. quam à debitoribus exigunt, & extorquendis remunerationibus vehementer infiftunt. Hi fe Giezi non dubitent crimen incurrere, qui poftquam Naaman curatus, jamque revertens, de Sancti Spirtus dono aufus eft pecuniam poftulare. Et de Sancto Anfelmo, per Guilielmum Rufum Anglorum Regem gratis promoto ad Archiepifcopatum Cantuarien. Ann. 1094 fem, fcribit Matthæus Parifienfis: Rex Anglorum Wilhelmus Anfelmum Cantuarienfem Archiepifcopum circumvenire affectans, mille libras argenti fibi dari ab eo vehementer poftulabat. Ad hoc allegabat, ut fibi videbatur, causam juftiffimam, quod gratis Epifcopali ejus promotioni annuiffet. Archiepifcopus verò nihil intereffe ducens, ante promotionem vel poft, talem ob caufam numerare pecuniam, pari pœna dignum arbitrabatur utrumque. Cum autem faccos Regis, nifi læfa confcientia, implere non poterat, eligit potiùs Regis indignationem quam difpendium fame & periculum animæ in præfens incurrere, & in pofterum confufionem & Scandalum in Dei Ecclefia feminare. Ecclefia fua & regno exulare maluit, quam confentire in istam iniquitatem. Sanè fi prævium pactum, promiffio aut exactio requirantur ad Simoniam, Giezi perperam à Sancto Elifeo fuit criminis damnatus. Notanda funt laudati Damiani verba: Tamquam à debitoribus exigunt. Oftendunt fpontaneè oblatorum receptionem hocce vitio carere. Et hinc primos Montaniftas, oblationum nomine munera admittentes, graviffimè de avaritia culparunt antiqui Ecclefiæ Patres apud Eufebium Cæfareenfem, nullus de Simonia. Hinc item dixi fpontaneè oblatorum receptionem ab hocce folo vitio effe immunem. Quod frequenter avaritia maculetur, non eft ambigendum. Hinc ejufmodi oblata, vix ullus umquam Sanctus legitur admififfe. Dixi item, Spontaneè oblatorum. Qui enim quidquam quafi debitum offert, lucidè laborat Simonia. Qui ipfum ex errore facit, docendus à nobis eft & corrigendus, ejufque oblatio refpuenda. Et ita Naaman Syrus, ac dives Oronus videntur obtuliffe. 1.2. Ep.2. L.5. C.17: Huc fpectat illa etiam iniquitas, de qua Sanaus Petrus Damiani in litteris ad Bonifacium Cardinalem Epifcopum Albanenfem : Quilibet curialis Epifcopus hos muneribus attrahit, illis beneficia lautiora concedit. Sic à quibus non erat electus eligitur, & ut fibi de Simone nibil defit, ipfam electionem facrilega venalitate mercatur. Verum in hoc 1.2. Ep.3. fceleris turpitudinem palliat, quia fub colore fidelita tis Ecclefiafticæ municipes per juris jurandi Sacra. menta confirmat. Cum nemo deterius Ecclefiam ledat, quam iidem ipfi infidi fideles, qui ejus diripere facultates anhelant. Cum illis ergo munera tribuit, cum fub nomine velut Ecclefiæ fibi potissimum jurare compellit, non Ecclefiæ confulit, fed fibi quietè poffidendi culminis aditum pandit. Sive ergò boc ante confecrationem, five poftquam confecratus eft faciat, valdè ei timendum eft, ne dum non pro Ecclefiæ utilitate, fed pro fua potius confirmatione, facri loci bona dilapidat, in voraginem fe Simoniace bæreSeos, dum extolli conatur, immergat. Et hinc perniciosè coram divinis obtutibus corruat, undè fe inter bomines arroganter exaltat. De quo malo queritur L.1.Ep.1o etiam in litteris ad Alexandrum fecundum Pon. tificem, ejufque Archidiaconum Cardinalem Hildebrandum. Eft malum antiquiffimum. Etenim de Georgio Cappadoce, quod militibus, à quibus in Thronum Alexandrinum intrufus fuerat, Ecclefiafticam fubftantiam in præmium ac mercedem dederit, queritur in litteris ad Africanos Epifcopos Sanctus Athanafius. Similes querimonias habet Symmachus Pontifex in litte, ris ad Sanctum Cæfarium Metropolitam Arelatenfem. Agit in Epifcopos, qui fcelerata præ mia fpondebant primum, ac deinde folvebant, adeoque fine fuco erant palam Simoniaci. Laudati Damiani tempora fuerunt nequiora. A Ducibus, Comitibus, Baronibus, aliifque intitulatis nobilibus duras olim calamitates, atque injurias paffa fuit Ecclefia: Poffeffionum fuarum invafionem, ejectionem Epifcoporum, & alia haud inferiora. Hinc lupos iftos manfuefactura, fuperfluas fibi poffeffiones, etiam Decimas, ipfis in beneficium dari permifit ab Epifcopis, atque ità illos conata eft fibi facere juratos fideles, municipes ac vaffallos. Eorum taliter vexas, & iniquos aufus redemit. Verùm curiales, id eft, per curialia fervitia, feu Palatinum ab obfequio munus, & iftorum nobilium mediationem promoti Epifcopi peffimos hac in re dolos frequenter commiferunt. Non folùm fuperfluas, fed & neceffarias Ecclefiarum fuarum facultates infeudaverunt mediatoribus iftis, atque ità fub legitimi beneficii fuco Simoniacam operam munerarunt. Commiffa iftic fuit duplex Simonia. Prima fuit jam dicta factæ mediationis ftipendiatio; alteram exprimit hifce verbis Petrus Damiani : Quietè poffidendi culminis fibi aditum pandit. Et his: Pro fua potius confirmatione. Damnat curiales Epifcopos, quod non folum per dolofam & L.3. Ep 4, fecretam Simoniam effent Epifcopatum ingreffi, fed etiam quod per eafdem artes in ejufdem invalida & nulla poffeffione fefe fuftinerent. De quo vitio Cadaloum Antipapam graviter arguit in Epist.6. litteris ad Henricum Ravennatem, ac in litteris ad Sanctum Annonem Metropolitam Colonienfem. Ejufdem criminis Severum intrufum fibi Patriarcham accufant apud Joannem fecundum Patriarcham Conftantinopolitanum, in litteris exiftentibus apud Synodum fub Menna Patriarcha, Clerici & Monachi Provinciæ Antiochenæ. Uti Epifcopatum per temporale pretium acquirere, ità & illum per iftud retinere eft Simonia manifefta. Nullus hic redemptæ aut redimendæ vexæ poffit effe fucus. Et Simoniacos ejufmodi Vaffallos Sanctus Petrus Damiani merito vocat fideles infidos. Promotis enim à fe Epifcopis frequenter fecerunt, quod Joanni Aurelianenfium fimili electo fecit Philippus primus Francorum Rex, in Sancti Ivonis Carnutenfis Epifcopi ad Hugonem Lugdunenfem Primatem litteris dicens ad Abbatem ejus corrivalem: Suftinete interim, donec de ifto faciam proficuum meum, poftea quærite ut ifte deponatur, & tunc faciam vo. luntatem veftram. Et hinc oritur quæftio, an fefe in legitimè ac cepti beneficii poffeffione adverfum iniquos turbatores pecunia firmare, & injuftas violentias redimere, fit etiam Simonia? Partem affirmati vam Ep.66 1 |