Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Cap. 3

fi Rex difcederet, acrior timebatur. Silentibus Nun-| | pfit Sanctus Hieronymus. Duos interim Reftiis, fonuit in ore omnium gratiarum adio & vox ponfales mifit Berengarius, Rex autem Henri.

laudis. Prædicatur circa Deum Regis, circa Regem plebis devotio. Mirantur manfuetudinem David, prudentiam Jofeph, cum divitiis Salomonis in tali Principe conveniffe. Tandem Summo Pontifice didante fententiam, omnes in commune decernunt pro pace Regni, pro utilitate Ecclefie, pro neceffitate pauperum, & quiete Monafteriorum, Regem auctoritate Dei, & Beati Petri, præfentis etiam facratiffimæ Synodi, à voti hujus vinculo folemniter abfolvendum, expenfas paratas itineri pauperibus erogandas. In voti recompenfatione conftruendum in honore Beati Petri Regiis copiis Monafterium, vel aliquod à barbaris defiruclum reparandum. In difpenfandis aut commutandis etiam Regum votis olim Ecclefia fuit adeò difficilis & anxia. Papales ad Regem litteras fuis fcriptis inferuit laudatus Abbas Ailredus.

Alter, qui hanc Synodum fuis honoravit Legatis, fuit Guilielmus Dux Normandie. Rementis Concilii, quo confanguineam Flandrenfis Comitis Balduini filiam Mathildim ducere vetabatur, Decreto ille non paruerat, fed ipfam contumax duxerat ac detinebat, ideoque omnem ejus terram Leo Pontifex fuppofuerat Ecclefiaftico interdicto. Beccenfis in Normandia Coenobii fub Beato Herluino Abbate Monachus, & Ducis Confiliarius tunc erat Lanfrancus, ideoque factum eft quod fcribit laudati Monafterii Chronicon: Iratus Guilielmus contra Lanfran cum, cum alienavit à Curia fua, cujus Confiliarius exftiterat, quia contradicebat nuptias filie Comitis Flandriæ, quam ipfe fibi Dux copulaverat matrimoaio, quia proximitate carnis & confanguinitate jungebatur. Unde audioritate Romani Pontificis tota Neuftria fuppofita erat interdicto. Quapropter Lanfrancus Romam adiit, quamvis iturus effet occafione cujufdam æretici Berengarii, & tunc præfidebat Leo oclavus, & etiam ut ageret pro Duce Nortmannorum, & uxore ejus. Divina enim miferatio Lanfrancum admirabili via reconciliavit Duci: Reconciliatus eft mox cum Herluino Abbate, & fupplicibus omnium Procerum litteris Romam ablegatus. Rei feriem in ejus vita exponit Milo Crifpinus: Hujus tam improvidæ juffio nis, qua utique profcriptus fuit Lanfrancus, caufam ajunt, quod idem Lanfrancus contradicebat nuptiis filiae Comitis Flandriæ, quam ipfe fibi Dux copulaverat in matrimonio, quia proxima carnis con fanguinitate jungebatur. Unde auctoritate Romani Pape tota Neuftria fuerat ab officio Chriftianitatis Jufpenfa&interdica. Quapropter Lanfrancus iterum Romanum Papam adiit. Jam enim anteà Romam petierat caufa cujufdam Clerici nomine Berengarii, qui de Sacramento Altaris aliter dogmatizabat, quàm Ecclefia tenet. Cætera Milonis de Berengario verba adduxi fuperius.

Novati dogmatis caufæ femper, etiam in prima inftantia, privativè fpectarunt ad Sedem Apoftolicam. Hinc delatum fibi Berengarium Leo Pontifex evocavit ad præfentem Synodum. Vesum ille timens venire diftulit. Quòd enim Romanam urbem plufquam barbaricam obfidionem timeant paffim Hæretici, ad Ruffinum verè fcri-|

cus addidit ejus ad Lanfrancum litteras, atque ita hic venit in fufpicionem ejufdem erroris. Litteras publicavit, fuifque ad Sancti Lanfranci vitam Notis indidit Lucas Dacherius, & fcribit de ipfis in libro adverfus Berengarium ipfe Lanfrancus: Cùm tuas ad me litteras, in Romana Synodo, Recitator legeret, intellecto quòd Joan. nem Scotum extolleres, Pafchafium damnares, communi de Euchariftia fidei adverfa fentires, promulgata eft in te damnationis fententia, privans te communione Sanctæ Ecclefiæ, quam tu privare Sanda ejus communione fatagebas. Communi de Euchariftia fidei adverfa omninò fentit, Pafchafium damnat, Joannem Scotum extollit, & ipfum nonnifi unà cum Auguftino, Ambrofio › ac Hieronymo damnari poffe afferit memorata Epiftola, ideoque videtur effe ifta ipfa. Quare Joannis Scoti nomen nulla hic difcuffione opus habuit, fed auditum ftatim femetipfum de Hærefi damnavit. Erat enim Scotus Pafchafio Ratberto adverfus, feu Scotus perfonatus in Bertramnum. Fictæ perfonæ larvam detraxit Synodus, & Scotum fub proprio nomine damnavit. Porrò non Rabanum Maurum, aut alium quem Or thodoxum de Euchariftia Scriptorem, fed præfertim Pafchafium Ratbertum impugnandum affumpfit Berengarius, quòd is videatur nulla trafmutatorum elementorum refidua accidentia, fed folum ac nudum Domini Corpus in Euchari ftia adftruere, quòd illic, licet fub aliena fpecie, in propria tamen fubftantia tangatur, vi deatur, dentibus atteratur Hinc enim ufus fuit etiam hoc quafi palmari argumento: Qui dicit, Panis & Vinum Altaris folummodò funt Sacra. menta, vel Panis Vinum Altaris folummodò funt verum Corpus Chrifti & Sanguis, modis omnibus panem & vinum fupereffe conftituit. Primam fententiam Joannis Scoti, fecundam vult effe Pafchafii Ratberti, & omnium Romana Ecclefiæ adhærentium, ideoque repofuit San&tus Lanfrancus: Pofterior fententia nullius eft ho minum. Mendax & contumax Hæreticorum fpiritus femper accufat Ecclefiam. Hinc & Beren garius affictum hunc Pafchafio errorem blateravit effe totius Ecclefiæ dogma, atque ita fimpli cem plebem dolosè circumfcripfit. Hinc dixit Domini Corpus effe impaffibile ac incorruptibile, mortalium dentibus aut oculis non poffe tangi, & quamvis turrim Andegavenfem excederet, non fufficere ad efum omnis Populi Chriftiani. Quæ omnia deliramenta palam procedunt ex phantafmate Capharnaitano. Quare eadem fentientes ejus Refponfales in carcerem conjecit, ipfum verò Berengarium Leo Pontifex à commu nione fufpendit, utique ufque ad proximè faturam, quo evocandus & perfonaliter audiendus, Synodum Vercellenfem. In inauditum enim, ad folas præfertim familiares litteras, de Hærefi definire juftitia non patitur, nec avita Ecclefiæ Synodi. confuetudo. Et hæc fuit prima actio præfentis

De altera ejus Actione pergit Lanfrancus; Poft bec præcepit Papa, ut ego furgerem, pravi

[ocr errors]

C

Las

fi.

TO

Epift. 65.
cap. 1.

Hærefiarcham Berengarium cum alio quodam, quem

rumoris maculam à me abftergerem, fidem meam
exponerem, expofitam plus facris auctoritatibus||fecum adduxerat Clerico, in cujus eloquentia victo-

quàm argumentis probarem. Itaque furrexi; quod
fenfi, dixi; quod dixi, probavi; quod probavi,
omnibus placuit, nulli difplicuit. Quod ipfum
iifdem ferè verbis fuprà audivimus à Milone Crif-
pino. Paffus fuit Lanfrancus, quod in fimili
Origenis caufa paffum fe fcribit ad Pammachium
& Oceanum Sanctus Hieronymus: Audet quidam
proferre litteras meas ad Didymum, quafi ad Ma-
giftrum. Grande crimen difcipuli, fi hominem
eruditum & fenem Magiftrum dixerim. Nibil præ-
ter honorem & falutationem continet Epiftola. Mu-
Cap. 4. 6. tuæ, quas tamen fictas demonftrat in libro de
Sectis Leontius Scholafticus Byzantinus, Epi-
ftola de Neftorio fufpectum reddiderunt Theo-
doretum. Omnis cum Hæreticis communio elim
fuit odiofa.

Actio tertia audivit Beati Herluini Abbatis & Sancti Lanfranci pro Guilielmo Duce legationem, ac ipfius poftulata non admifit. Quod enim Guilielmi Ducis & Mathildis Comitiffe! incæftuofo conjugio Nicolaus fecundus primam fecerit difpenfationis gratiam, fuprà dictum eft, ac infrà latiùs oftendetur. An Normandie interdictum relaxarit Leo Pontifex, ignoro. Et certè non ablata caufa quomodo relaxaffet? Non relaxaffe fuadent hæc Durandi Troarnenfis Abbatis verba: Berengarius Dominicæ Incarnationis anno millefimo quinquagefimo tertio Nortmannorum finibus irrepfit, & ad Cœnobium, quod Pratellis nuncupatur, appulit, Catholicoque viro, qui idem ftrenuè regebat Cœnobium, à quo & honefiè fatis exceptus fuerat, multa plafphemus impiè delatravit. Quod ipfe quoque eodem Abbate Ansfredo referente, dum apud me luper tanta impietate valde quereretur, non multò poft agnovi. In multis itaque fubtiliter ab eodem Abbate pertentatus, in multis perindè reprehenfibilis & perfidus eft repertus. Qui indè digreffus, Nortmannorum Principem feftinus adiit, quem fua quoque irretire perfidia fubtiliter attentavit. Verùm ille, licet ætate Adolefcentiæ necdum excederet annos, tamen illum, quia Catholicæ fidei merito præditus erat & gratia, callidè fufpendit, fecumque quoad Regni fui ad Mediterraneam deveniret fedem, Brionam vocabulo, detinuit, ubi andique coactis Catholicis ac fapientibus viris, fuper eadem re difponebat conflictum haberi. Eo ergo ven

riæ fpem fibi pofuerat, ita coram omnibus confutave-
runt, atque evidenti ratione fuperaverunt, quate-
nus eis filentium imponerent, verborumque quibus
fidem Catholicam tuebantur, affenfum ab eis extor-
querent. A fui damnatricibus Synodis ad Laicum
Principem provocare eft vetufta Hæreticorum au-
dacia. Sic enim ab Antiochena ad Aurelianum
Paulus Samofatenfis, à Romana & Arelatenfi
ad Conftantinum factio Donatiftica, à Romana
& Hifpanica Synodo ad Maximum Imperatorem
appellavit Prifcillianus. Eodem jure ad Guiliel-
mum Normandie Ducem, licet non fuum Prin-
cipem
cipem, provocavit etiam Berengarius. Quòd
nempè noffet Juvenem & calidum, atque offen-
fum à Leone Pontifice ob negatam difpenfatio-
nis & relaxati interdicti gratiam, ac ab omni
Romana Ecclefia alienum. Quidquid fit, Divi-
na gratia direxit Juvenem Principem, & Leonis
de Hærefiarcha judicium fecit per ipfum Syno-
daliter confirmari.

Reftant duæ quæftiones. Prima eft, Quomodo Milo Crifpinus dicat de proficifcente ad hanc Synodum Sancto Lanfranco: Lanfrancus iterùm Romanum Papam adiit, jam enim antea Romam petierat caufa Berengarii? Hic enim Romanus acceffus fuit Lanfranco ex Beccenfi Monafterio omninò primus. Altera quæftio eft, Quomodo Durandus Abbas dicat iftam Berengarii provocationem, & Brionenfe de ipfo judicium effe facta anno poft millefimum quinquagefimo tertio? Hæc enim affirmat facta inter Romanam hanc & ejufdem anni Vercellenfem Synodum, quam utramque Hermannus Contractus & alii meliores Hiftorici celebratam affeverant anno quinquagefimo. Ad primum refpondeo hæc Milonis verba, Iterum Romanum Pontificem adiit, intelligenda de profectione ad Nicolaum fecundum, qui præfatum matrimonium tandem ratificavit. Varia enim Lanfranci itinera & Acta Milo illic in compendium agglomerat. Et ejus contextus innuit Normandie interdictum ufque ad Nicolai fecundi gratiam omninò perduraffe. Ad fecundum refpondeo de Leonini Papatus ac Berengariani erroris exordio & annis effe varias Hiftoricorum fententias, ideoque nos cum omnibus non poffe concordare. Et varia illic con

tum eft, & res fequenti die ventilanda propofita.glomerat etiam Durandus, quæ omnia nor Cùmque multi ex tota Normandia Sapientes, qui

plurimi & clari habebantur, conveniffent, præfatum

funt ejufdem anni.

Chrift. Lupi Oper. Tom. IV.

Kk

S. LEO

Cap. 4.

S. LEONIS NON I

S

CONCILIU M

VERCELL ENS E.

cerem.

Exta Leonis noni Synodus fuit Vercel-quacibus ufque ad refipifcentiam anathematizalenfis, anni millefimi quinquagefimi vit. Ejus Refponfales denuò conjecit in carmenfe Septembri habita, de qua pergit Sanctus Lanfrancus: Hinc declarata eft Synodus Vercellenfis, quæ tunc proximo Septembri, eodem præfidente Pontifice, eft celebrata Vercellis, ad quam vocatus non venifti. Ego verò Præcepto ac precibus præfati Pontificis ufque ad ipfam Synodum fecum remanfi. In qua in audientia omnium, qui de diverfis hujus mundi partibus illuc convenerant, Joannis Scoti liber de Euchariftia ledus eft ac damnatus, fententia tua expofita ac damnata, fides fancte Ecclefiæ, quam ego teneo ac tenendam adftruo, audita eft concordi omnium affenfu confirmata. Duo Clerici, qui Legatos tuos fe effe dicebant, volentes te defendere, in primo ftatim aditu defecerunt, & capti funt. Hæc verba, Quam ego teneo ac tenendam adftruo, non continent propriam laudem: Agunt adverfus Berengarii impudentiam, blaterantis Romanæ Ecclefiæ fententiam non effe aliud, quam vecor. diam Pafchafii, Humberti, Lanfranci, & Vulgi. Eandem Synodum laudat in Sancti Lanfranci vita Milo Crifpinus: Hæc eadem, quæ in Roin Vercellenfi Synodo retractata funt, & fententia Berengarii audita & reprobata ; fides verò Ecclefie, quam Lanfrancus tenebat & adftruebat expofita & concordi omnium affenfu confirmata eft: Cap. 3. Et in litteris ad Berengarium Magifter Asceli

Lib. I.

mana,

nus: Pudeat te patrocinari Joannis Scoti librum,
quem Vercellis in plenaria Synodo damnatum, teque
propter eum Hærefis macula notatum audivimus .
Et Sanctus Guitmundus: Mox incipientibus his
erroribus palam audiri, Catholici viri graviter com-
moti, atque intolerabiliter ferentes, præfidente per
femetipfum beatiffime memoriæ Domino Papa Leo-
ne, Vercellis Concilium ponunt, in quo poft diligen-
tiffimam de Corpore & Sanguine Domini rationem,
Berengarium, & omnes ejus in hac Hærefi fautores
perpetuo anathemate, nifi refipifcerent, damnave-
runt. Et Guilielmus Malmesberienfis: Solidita-
ti Catholicæ timens fanctiffima memorie Leo Papa,
Vercellis contra Berengarium inftituto Concilio tene-
bras nebulofi erroris Evangelicorum teftimoniorum

Synodi Acta Henrico Regi retulerunt, qui Synodo adfuerant à fua Ecclefia Legati, duo Clerici Carnutenfes. Ita teftatur ipfe Berengarius in litteris ad Comitem Richardum. Epifcopi enim fui Sancti Fulberti, qui moriens Berengarium ejecerat à fua facie, judicio Carnutenfis Ecclefia femper conftans adhæfit. Cur duos Clericos legarit Vercellas, prodit Durandus Troarnenfium Abbas, ajens damnatum in Romana Synodo Berengarium fuiffe à Guilielmo Nortmandiæ Duce contemptum, ac ab illius Epifco pis iterato damnatum, ac pergens: Berengarius Cap. 9. autem tandem non fine pudore evadens, Carnutum petiit, ubi pofitus de eadem quæftione fe confulentibus, audita quippe jam longè lateque acta res fuerat, Clericis ejufdem urbis nulla refpondit, cum verò fibi opportunitas daretur, fe refponfurum promifit. Unde non multò poft litteras, quas & ipfe legi, dictavit, in quibus multa abfurda, fideique Catholicæ aliena anbelus declamavit. Inter quæ Romanam Ecclefiam, caput videlicet totius Chriftiani tatis, multa temeritate hæretico vocabulo denotavit, cum qua Reclorem ejus, Dominum fcilicet Papam Leonem, cujus fides Catholica, fpectabilis fapien tia, laudabilis habebatur induftria, quem non excepit, pariter infamavit, feque ad utrumque convincendum, dum refpondere differret, interrogan tibus intendiffe retulit. Tunc quippè inftabat conftituta dies Concilii poftmodum Vercellis habiti, Has itaque litteras puritatis, ut fibi videbatur, plenas, fed reverà multa vanitate refertas, Carnutenfibus, qui fibi quæftionem intentaverant, deftinavit. Has ergo litteras, & Berengarii apud fe Acta Carnu tenfis Legatio Pontifici & Synodo retulit.

Aliam hujus Synodi actionem refert Henricus
Huntindonienfis: Eo tempore Leo Papas tenuit
Synodum apud Vercellas, ubi Ulpho Dorceceftria
interfuit, & penè fractus eft baculus ejus Episcopa-
lis, nifi majus pretium dediffet. Nefciebat enim
officium fuum, ficut decet Epifcopum. Quid per
majus pretium Henricus intelligat, & quæ fue

ceffionibus ad Sigebertum Gemblacen fem fcribit
Robertus Abbas Montenfis: Leo Papa Synodum
tenuit apud Vercellas, ubi Ulf Epifcopus interfuit.
Et penè fractus eft ejus baculus Epifcopalis, nifi ma-
nus accipientium ungerentur. Nefciebat enim offi
cium, ficut Epifcopum deceret. Exponit quid fit
majus pretium. At Sanctum Leonem, capita
lem iftius facinoris hoftem, nemo unquam hìc
vel fufpectum habuit.

F. 113. fulgore depulit. Eadem verba fuis Annalibusrint Ulphonis crimina, ignoro. Etiam in ac- A. 1049. inferuit Matthæus Parifienfis. Hæc ergo Syno dus per priorem Romanam, quod in ipfa non A. 1087. comparuiffet Berengarius, ideoque caufa videretur non plenè finita, fuit indicta. Verùm neque hic ille comparuit, fed folos mifit Refponfales, Et hinc ipfum effe plenè Hæreticum deinceps non dubitavit Pontifex, ideoque cum Joannis Scoti libro iterum damnato non tantùm à communione fufpendit ut fufpectum, fed ut novum Hærefiarcham cum omnibus fuis fautoribus & le

S. LEO

I S. LEONIS NONI

[blocks in formation]

CONCILIUM

H

PARISIENS E.

Ec fui ac Joannis Scoti iterata
damnatio mirè contorfit Berenga-
rium. Et præfertim quod fuos
Apocrifarios Leo Pontifex jam
fecundò conjeciffet in carcerem.
Hinc fe convertit ad varios per
varias Epiftolas, quarum hanc ad Richardum
Aurelia Comitem nuper publicavit magno Ec-
clefiafticæ eruditionis incremento eruditus Lucas
Dacherius: Quia facilè vobis factum effe cum Rege
loqui non nefcio, vellem, fi videretur & vobis,
verbum illi aliquod pro me faceretis, fi fortè huma
nitatis, liberalitatis, dignitatifque Regiæ, atque
Chriftianitatis reputatione, aliqua munificentia com-
penfaret damnum, quod in Clerico Ecclefiæ fuæ in-
juftiffimè, ac Regia Majeftate indigniffimè tantum
intulit. Quod fi facit, ab immodica culpa, fi mo-
dica expenfa, non modicum exfoluit. Si autem non
facit, me tamen præfio nihilominus habet in eo uno
fervire Regiæ Majeftati, ut fatisfaciam fecundùm
Scripturas illi, & quibus velit, injuftiffimè damna-
tum Scotum Joannem, injuftiffimè nihilominus affer-
tum Pafchafium in Concilio Vercellenfi, perversè &
Regio auditu indignissimè exposuisse ibi Clericos Car-
nutenfes. Siita res a&ta eft, quomodo ad me perve-
nit, fententia de Euchariftia, quam in Scriptura
babet gloriofa memoria Fulberti Epifcopi, quam
quidam ipfius Epifcopi putant fuisse fententiam, fed
eft Beati Auguftini. Væ autem Prophetis, qui pro-
phetant de corde fuo, qui dicunt, Hæc dicit Domi.
nus, cum Dominus non fit locutus. Propter Afceli-
num dico, quod Beati Auguftini verba ad pravita-
tem fui erroris detorquere non timuit. Quod fi autem
boc minus fidelitatis meæ fervitium Rex refugiat,
noverit quæ fcribit Joannes Scotus, monitu illum

Vercellenfem Synodum non folum in Catholi-
cum dogma, & Catholicas perfonas, fed etiam
deliquiffe in Regiam Majeftatem. Adversùm
hafce violentias expoftulat novum caufæ examen,
& ex Richardi Comitis interceffione ac in Galli-
canæ Ecclefiæ fidelem Clericum Patrocinio Re-
giam protectionem. Et poftulatum officium,
etiam cum effectu, Comes Richardus omninò
impendit. Lucet ex Theoduini Leodienfis Epi-
fcopi ad Henricum Francorum Regem famosa
Epiftola: Fama fupremos Galliæ fines prætergref-
fa, totam Germaniam pervafit, jamque omnium
noftrum replevit aures, qualiter Bruno Andegaven-
fis Epifcopus, item Berengarius Turonenfis, anti-
quas hærefes modernis temporibus introducendo ad-
Aruant Corpus Domini non tam Corpus esse, quàm
umbram & figuram. Quos ad revincendum & pa
blicè confutandum, eo zelo, eoque fervore, quo
erga fanctam Ecclefiam divina inspiratione pluri-
mum femper ardetis, ajunt vos Concilium advocasse,
ubi tandem illud totius nobiliffimi veftri Regni hoc
nimis turpe opprobrium de medio auferatis, & in
æternum, fi fieri poteft, ab ipfa omnium bominum
memoria deleatis. O pia voluntas, & vero Rege
digniffima. Que utinam effectum babere poffit, ut
in tanto facrilegio convictos, quod certè facillimum
eft, abfque ulla dilatione debita ultio confequeretur.
Sed defperamus id fieri poffe, cum Bruno exiftat
Epifcopus: Epifcopum autem non oportet_damnatio-
nis fubire fententiam præter Apoftolicam auctorita-
tem. Igitur omnes, quicumque fumus filii Matris
Ecclefiæ, in maximo dolore pofiti fumus. Nam plu-
rimùm veremur, fi illis miferrimis & perditissimis
viris audientia fandi Concilii, ficut ipfi de pœna fe-
curi poftulant, permittatur, cum de tanta præfum-

fcripfiffe, precarioque Caroli Magni Antecefforis fui,ptione revictos puniri minimè concedatur, gravissi
qui quantum circa res gerendas perftrenuus, tantum
circa Religionem devotus, ne ineruditorum carna-
liumque illius temporis prævaleret ineptia, erudito
viro Joanni illi impofuit colligere de fcripturis, quæ
ineptiam illam converterent. Unde ferat,oportet de-
fundo patrocinium contra calumnias nunc viventium,
ne fe malit exhibere indignum fucceffione & fede illius
magnifici Antecefforis fui, qui etiam circa negotium
intelligendarum fcripturarum folicitus, ab erudito
vivo viro, non ad tenebrandum veritatis lumen,
tale exegit obfequium. Suam de Euchariftia fen-
tentiam affirmat effe non folum Sancti Fulberti,
fed etiam Sancti Auguftini, illum à Carnuten-
fibus Clericis, hunc ab Afcelino detorqueri in
Pafchafii Hærefim, Joannis Scoti librum fuiffe
juffu Caroli Calvi Regis editum, & ab omni
tunc Gallicana Ecclefia probatum, atque ita
Chrift. Lupi Oper. Tom. IV.

ma fcandala in omnium fidelium populo generari.
Certè quos videbunt impunitos, & nequaquam à fui
gradus bonore dejectos, eofdem putabunt ab omni
Concilio aut vinci non potuisse, aut juftificatos esse :
eruntque, ut ita dicam, noviffima pejora priori-
bus. Ergo Majeftatem tuam omnes exoratam velle-
mus, ut interim illorum impiam, facrilegam, &
nefariam affertionem audire contemneretis, donec
accepta Romane Sedis audientia damnandi potefta-
tem baberetis. Quamquam bujufmodi homines ne-
quaquam oporteat audiri, neque tam eft pro illis
Concilium advocandum, quàm de illorum fupplicio
exquirendum. Tunc quippe Hæretici audiendi fue
runt, quando Hærefes ipfe, & hujufmodi quæ-
ftiones
ftiones, utpote que nondum ad unguem difcuffe
fuissent in dubium venire potuerunt, ut per
congreffum certaminis patefceret, utra pars ftaret
K k 2
Pro

[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors][merged small][ocr errors]
[ocr errors][merged small]
[ocr errors]

non

pro defenfione veritatis. Hanc hærefim afferit effe manifestam, & omnium Patrum lucido judicio damnatam, & pergit: Quamobrem Brunonem & Berengarium jam anathematizatos arbitramur . Quod fi ita eft, verè illis Concilii audientia deneganda eft, & cum veftris, cumque noftris Epifcopis, fi ita vobis videtur, cum amico veftro Imperatore, cum ipfo Papa, que vindicta in es ftatuatur, deliberandum. Eft enim juftum, ut quorum manus funt contra omnes omnium manus etiam contra ipfos excitentur. A Comite Richardo perfuafus Rex Parifios convocavit Regni fui Epifcopalem Synodum, ipfosque etiam Brunonem ac Berenga rium, atque ipforum causam juffit retractari, Quod degradandorum Epifcoporum auctoritatem, nova Canonum per Ifidorum Mercatorem in Franciam deportata collectione fretus, Provincialibus Synodis abrogarit, ac Apoftolicæ fedi refervarit Nicolaus primus Pontifex, abfque fundamentis affirmat in opere de Sacerdotii & Imperii concordia Dominus Petrus de Marca. Quidquid fit, ifta regula poftmodum in Gallia adeò viguit, ut Gerardum Engolifmenfem Epifcopum Romanæ Legationis vigore Epifcopos degradare tentantem, de invafo ipfo Apoftolici culminis apice arguat Goffredus Abbas Vindocinenfis. Ex eadem regula hanc Synodum uti inefficacem ac inutilem, imò uti & noxiam, difsuadet Theoduinus. Addit & aliam vetuftiffimam regulam, ex qua adverfus Julianum ac alios Pelagianos Epifcopos, qui ab Innocentio & Zozimo Pontificibus datum de Pelagio ac ejus dogmate judicium retractari per generalem Synodum expoftulabant à Theodofio Imperatore, ad Bonifacium primum fcripfit San&tus Auguftinus: Hæc execrabilia dogmata tenen-fequacibus fuis, ab omni exercitu Francorum, tes &feminantes, adhuc infuper flagitant audientiam, cum damnati debeant agere pænitentiam. Sy-ftanter quæfiti, ubicumque conveniffent, eo usque nodale ac definitivum Romanæ Ecclefiæ de fide obfiderentur donec aut confentirent Catholicæ fider, judicium fine ejus venia retractari non poffe à Gal- aut mortis pœnas luituri caperentur. Quamobrem licana Ecclefia dicit etiam Theoduinus, affeve- territi non multò poft in Concilio fuper fidei fuæ fiarat Berengarium & Romæ & Vercellis legitimè tu conventi, ita fe ficut Ecclefia tenet Catholica credamnatum, ideoque nihil fupereffe, nifi ut vel dere fideliter & fapere publicè profeffi funt, delatif fpontanea pœnitentia corrigatur, vel per Im- que Sanctorum pignoribus, ut omnibus fatisfacerent, perialis ac Regii Brachii ab Henrico Imperato- atque de veritate fidei, quam professi fuerant, eos re & Henrico Rege concorditer dandum Leoni qui aderant certos facerent, Sacramentum dedePontifici auxilium ad perpetuum filentium com- runt. Licet non ante, tamen poft hanc Synopellatur, dum Henricus Rex Theoduini judicium eft omninò fecutus. Sanxit blafphemum cum omnia fua fequela Berengarium, nifi pœnitens ac refipifcens fileret, gladio percutiendum.

confultu fui Regni Pontificum Procerumque, Concilium Parifiis cogi decimo feptimo Kalendas Novembris præcepit, ac præfatum Berengarium, ut aut fua dicta Patrum aucloritate firmaret multis fibi obnitentibus, aut fi ea defendere nequiret, in Catholi cam, cui obviare non poffet, prudenter tranfiret intereffe tantorum Catui Patrum imperavit. Interea condicta venerat dies, frequenfque Conuentus Præfulum ac reliquorum Sandi Ordinis Clericorum, nec non Nobilium Laicorum Parifits factus eft, fed jam didus Berengarius malæ confcientiæ perculfus terrore, ut juffus erat, eo venire diftulit, feque cum Brunone, fuo videlicet Epifcopo Andegavenfi, fub quo Archidiaconi fungebatur honore, pro eo maximè continuit, quia eodem errore, utpote tanti viri credu lus, & ipfe nofcebatur involvi. Interea Præful Aurelianenfis quofdam apices in scheda haud parua digeflos in confpectu omnium, & Regis, intererat enim, protulit. Et præcipiat, inquit, veftra Sanditas bas litteras à Berengario editas, filibet, recitari, quas ego quidem ab ipfo nequaquam accepi, fed cum eas cuidam fuo familiari, nomine Paulo, per Veredarium dirigeret, violenter rapui. Quibus fufceptis, Gad recitandum traditis, omnium aures eriguntur, ora in filentium componuntur, corda ad intelligendum que continebantur in eis præparantur. Sed inter legendum fit multum repentè murmur, & per fingula abfurdi sensus verba gravis inftrepit fremi tus. Itaque omnibus talis lectio, quoniam nequiffima fordebat Hærefi, vehementer difplicuit. Damnato proinde communi fententia talium auctore, damnatis ejus complicibus, cum Codice Joannis Sco ti, ex quo ea, quæ damnabantur, fumpta videbantur, Concilio foluto deceffum eft, ea conditione, ut nifi refipifceret ejufmodi perverfitatis Auctor cum

[ocr errors]

præeuntibus Clericis cum Ecclefiaftico apparatu, in

[ocr errors]

Auream Theoduini Epiftolam meritò prædicat in fuis ad Ægidii Leodienfis Canonici Epifcopa lem Hiftoriam notis Joannes Chapeauville Cap. 71. & adjungit: His acceptis Henricus Francorum Rex Nec fine omni fructu. Tunc enim factum eft litteris, bene à tanto Antiftite perfuafus, à cœpto quod ad Magiftrum Afcelinum fcribit ipfe Berencreditur deftitiffe. Non enim ipse dum vixit, ali-garius: Per vos tranfiens difpofueram omninò nihil quod fuiffe contra Berengarium & focium impietatis collectum Concilium memoria reperitur, ficut aliorum Conciliorum longè minoris momenti. Verùm vir eruditus non viderat tunc necdum à Luca Dacherio editum Durandi Troarnenfis Abbatis adverfus Berengarium ac ejus errores librum, in quo hæc habemus: Cum tanti mali fama crebrefceret, & omnium corda fidelium vehementius percelleret › perque multos hujufmodi virus latenter & apertè jam ferperet, contigit ut ad aures etiam Regis Francorum Henrici perveniret, qui

Cap. 9.

[ocr errors]

agere cum quibufcumque de Euchariftia, priufquam fatisfacerem in eo Epifcopis, ad quos contendebam, fecundùm Evangelicam & Apoftolicam fcripturam Dolofa hac circumcurfatione conatus eft & Epif copos & Regium gladium circumfcribere. Ex hinc interim nata eft fecunda Galliæ Synodus, Quod dolosè omnia egerit, lucet ex ifta ipfa, in in qua Catholicam fidem eft publicè profeffus. qua fuos pertinaciter refumit errores, Epiftola, ac etiam ex Magiftri Afcelini Refponfo: Pudeat te patrocinari Librum Joannis Scoti

quem

« VorigeDoorgaan »