325 § 3. Utrùm sit simoniacum aliquid exigere ab iis qui recipiuntur vel profitentur in religione. § 4. Utrùm sit licitum pecuniam accipere pro his quæ sunt spiritualibus annexa. 335 355 § 5. Utrùm vendere aut emere beneficia ecclesiastica sit simonia de jure divino. § 6. Utrùm commende, præstimonia et pensiones absque simoniâ vendi, aut redimi possint. 338 Art. II. De rebus temporalibus quæ sunt pretium rerum spiritualium, et concurrunt ad siuoniam. 340 § 1. In quo explicantur hæc tria munera in particulari. Ibid. § 2. An, si temporale sit principale motivum dandi spirituale, non verò pretium, committatur simonia. 344 Art. III. De pactis, aut conventionibus quæ possunt constituere simoniam. 346 § 1. Utrùm committatur simonia, antidoralem obligationem in pactum deducendo. 347 § 2. Utrùm redemptio vexationis circa res spirituales, et maximè beneficia, sit simoniaca. 349 § 3. Utrùm in permutationibus et transactionibus beneficiorum reperiatur simonia. 350 § 4. Au in renuntiatione beneficii factâ in favorem alterius, aut in confidentiam, simonia committa tur. 357 353 Art. IV. De pœnis contra simoniacos in jure latis. 355 § 1. De censuris latis contra simoniam committentes in ordinibus, in ingressu, vel professione religionis, et beneficiis. § 2. De secundâ poenâ simoniaci, nempe quòd teneatur rem spiritualem, v. g., beneficium dimittere. 359 § 3. De tertià pœnâ, nempe restitutione pretii simoniacè accepti. 364 EXPOSITIO ~ QUARTI PRÆCEPTI DECALOGI. 373-374 QUESTIO PRIMA. Quænam pietatis officia hoc præcepto filii adstringantur exhibere parentibus suis. 378 Articulus primus. De observantiâ filiorum erga parentes debità. Ibid. QUESTIO II. De affectibus et vitiis, quæ ad homicidium quodammodò reduci possunt. Articulus primus. An aliquis, ob bonum proprium temporale ulterius mortem vel grave malum optare possit absque peccato. Ibid. Art. II. De iracundiâ et odio proximi ac inimici. 525 Art. III. De rixâ, discordià, contentione, litigio, seditione, crudelitate aliisque similibus vitiis. 528 EXPOSITIO SEXTI ET NONI PRÆCEPTI DECALOGI. § 9. De homicidio casuali. Art. II. De obedientiâ quam filii parentibus suis reddere tenentur. 384 tur. Art. III. De amore quo filii parentes prosequi tenen391 Art. IV. De subsidio quod filii parentibus in necessitate tam spirituali quàm corporali existentibus præstare tenentur. 394 QUESTIO II. Quænam officia parentes filiis præstare teneantur, et vir ac uxor ad invicem. 599 Articulus primus. De obligatione parentum sustentandi filios eisque providendi de necessariis ad viIbid. Art. II. An parentes teneantur esse solliciti de instructione, eruditione et informatione filiorum et filiarum circa bonos mores. tam. 403 Art. III. Utrùm parentes quandoque teneantur verbis addere verbera, et malos protervosque filios severiori disciplina corripere. 409 QUESTIO PRIMA. De luxuriæ speciebus. Articulus primus. De fornicatione simplici. Art. II. De stupro. 531-552 534 535 559 514 547 § 1. Utrùm adulter et adultera teneantur ad aliquam restitutionem faciendam. 551 § 2. An et quando usus conjugii matrimonialis vitiari 558 possit. Art. IV. Quòd puerilis atas aptissima eruditioni et morum informationi rectè censeatur, et sit. 413 Art. V. De pædagogo filiis præficiendo. 418 § 3. In quo explicatur primum caput, nempe finis generande prolis. 557 Art. VII. Quænam persona censeantur cooperari ad damnum ab alio illatum, et unà cum ipso ad restituendum teneri. 1. De jubente seu mandante. 2. De consulente. 3. De consentiente. 4. De adulatore et receptante. 731 753 Ibid. 735 736 5. De muto, non obstante, et non manifestante. 738 6. Quo modo et quo ordine novem isti cooperatores unà cum executore damni, teneantur ad illud restituendum. 740 QUESTIO III. De personis quibus restitutio facienda est; et quo ordine. 742 Articulus primus. An quando res creditur nociva doinino vel alteri, sit ipsi reddenda, si tunc illam exigat. 743 Art. II. Cui facienda est restitutio, quando rei alienatio aut acceptio est illicita de se, aut prohibita. 746 Art. III. Cui facienda sit restitutio rei, quando ejus dominus non comparet, puta quia aut est mortuus, aut ignotus, aut absens. 752 § 1. Cui restituenda sit res quando ejus dominus est ignotus. 753 § 2. Cui facienda sit restitutio rei, quando ejus dominus est quidem certus, sed obiit, aut longè distat. 756 Art. IV. Quinam ordo sit servandus inter personas quibus facienda est restitutio. 758 QUESTIO IV. Quomodò et quando restitutio sit facienda et quibus de causis differri possi!. 761 Articulus primus. De modo restitutionis faciendæ. 762 Art. II. An sub peccato restitutio statim sit facienda dùm adest opportunitas. 764 Art. III. De causis excusantibus à restitutione statim faciendâ. 767 retur. § 1. An per assumptionem et professionem status religiosi debitor ab obligatione restituendi libe-. 769 § 2. An et quomodò omnimoda impotentia sen necessitas extrema debitoris, eum à restitutione liberet. 770 § 3. Utrùm ob valdè gravem necessitatem liceat restitutionem differre. 772 QUESTIO V. De restitutione in particulari ortâ ex delicto. 774 Articulus primus. De restitutione faciendâ propter læsionem in bonis corporis. Ibid. Art. II. De restitutione faciendâ ob læsionem famæ. 778 Art. II. An et quomodò honor ablatus sit restituendus. 782 685 Art. III. Utrùm fraudantes gabellas committant furtum et restituere teneantur. Art. IV. De furtis bella gerentium. 693 695 Art. V. Quandonam venatione, aucupio et piscatione furtum committitur. 699 Art. VI. De furtis eorum qui ligna cædunt aut herbas decerpunt in sylvis aliorum. 702 Art. VII. De furtis rerum inventarum, et de thesau ex mutuo. stionibus. Ibid.! § 2. Examinantur tituli quibus licet aliquid exigere 802 Art. IV. Utrùm usurarius teneatur restituere quidquid de pecuniâ usurariâ lucratus est, quomodò, et quibus. Art. V. De usurâ mentali. Art. VI. An et quomodò liceat mutuum pctere sub 215 812 S13 |