infelix indelibata reliquit.
Gaudia, & abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor Confcia funereo pectora torre movens, Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili, Aut luit inceftos aula Creontis avos.
Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt.
lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.. Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas Virgineos videas præteriiffe choros. Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ
Quæ poffit fenium vel reparare Jovis ! Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas, Atque faces quotquot volvit uterque polus; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fluit puro nectare tincta via,
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos, Aurea quæ fallax retia tendit Amor;
Pellacefque genas, ad quos hyacinthina fordet
Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor!
Cedite laudatæ toties Heroides olim,
Et quæcunque vagum cepit amica Jovem, Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,
Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Tarpëia Mufa columnas Jactet, & Aufoniis plena theatra ftolis. Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Extera fat tibi fit fœmina poffe fequi. Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis Turrigerum latè confpicienda caput,
Tu nimium felix intra tua mœnia claudis
Quicquid formofi pendulus orbis habet.
Non tibi tot cælo fcintillant aftra fereno
Endymioneæ turba miniftra deæ,
Quot tibi confpicua formáque auróque puellæ Per medias radiant turba videnda vias. Creditur huc geminis veniffe invecta columbis Alma pharetrigero milite cincta Venus, Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles, Huic Paphon, & rofeam poft habitura Cypron.
Aft ego, dum pueri finit indulgentia cæci,
Mœnia quàm fubitò linquere faufta paro; Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos ufus ope. Stat quoque juncofas Cami remeare paludes, Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ, Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.
ELEGIA SECUNDA, Anno Ætatis 17. In obitum Præconis Academici Cantabrigienfis.
E, qui confpicuus baculo fulgente folebas Palladium toties ore ciere gregem, Ultima præconum præconem te quoque fæva Mors rapit, officio nec favet ipfa fuo. Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis Sub quibus accipimus delituiffe Jovem, O dignus tamen Hæmonio juvenefcere fucco, Dignus in fonios vivere poffe dies, Dignus quem Stygiìs medicâ revocaret ab undis Arte Coronides, fæpe rogante dea.
Tu fi juffus eras acies accire togatas, Et celer à Phabo nuntius ire tuo,
Talis in Iliaca ftabat Cyllenius aula
Alipes, æthereâ miffus ab arce Patris. Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei Rettulit Atridæ juffa fevera ducis.
Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis, Quin illos rapias qui pondus inutile terræ, Turba quidem eft telis ista petenda tuis. Veftibus hunc igitur pullis Academia luge, Et madeant lachrymis nigra feretra tuis. Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia triftes, Perfonet & totis nænia mofta fcholis.
ELEGIA TERTIA, Anno Ætatis 17.
In obitum* Præfulis Wintonienfis.
æftus eram, & tacitus nullo comitante fedebam, Hærebantque animo triftia plura meo,
Protinus en fubiit funeftæ cladis imago Fecit in Angliaco quam Libitina folo ;
Dum procerum ingreffa eft fplendentes marmore turres, Dira fepulchrali mors metuenda face;
Lancelot Andrews, who died Sept. 21. 1626.
'ulfavitque auro gravidos & jafpide muros, Nec metuit fatrapum fternere falce greges. Func memini clarique ducis, fratrifque verendi Intempeftivis offa cremata rogis:
Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos, Flevit & amiffos Belgia tota duces. At te præcipuè luxi digniffime Præful, Wintoniæque olim gloria magna tuæ ; Delicui fletu, & trifti fic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi, Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras, Et quod in herbofos jus tibi detur agros, Quodque afflata tuo marcefcant lilia tabo,
Et crocus, & pulchræ Cypridi facra rofa, Nec finis ut femper fluvio contermina quercus Miretur lapfus prætereuntis aquæ ?
Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cœlo Evehitur pennis quamlibet augur avis,
quæ mille nigris errant animalia fylvis, Et quod alunt mutum Proteos antra pecus. Invida, tanti tibi cum fit conceffa poteftas ; Quid juvat humanâ tingere cæde manus?
« VorigeDoorgaan » |