25

Mox iuniores quaerit adulteros
Inter mariti vina; neque eligit,
Cui donet impermissa raptim

Gaudia, luminibus remotis:

Sed iussa coram, non sine conscio 30 Surgit marito; seu vocat institor, Seu navis Hispanae magister,

35

40

45

Dedecorum pretiosus emptor.

Non his iuventus orta parentibus
Infecit aequor sanguine Punico;
Pyrrhumque, et ingentem cecidit
Antiochum, Hannibalemque durum:
Sed rusticorum mascula militum
Proles, Sabellis docta ligonibus
Versare glebas, et severae

Matris ad arbitrium recisos

Portare fustes; Sol ubi montium
Mutaret umbras, et iuga demeret
Bobus fatigatis, amicum

Tempus agens abeunte curru.

Damnosa quid non imminuit dies?
Actas parentum, peior avis, tulit
Nos nequiores, mox daturos
Progeniem vitiosiorem.

ODE VII.

AD ASTERIEN.

Consolatur eam de viri sui absentia moestam, eique ut fidem servet, monet.

METR. XIX.

Quid fles, Asterie, quem tibi candidi

Primo restituent vere Favonii,

Thyna merce beatum,

Constantis iuvenem fide,

Gygen? Ille Notis actus ad Oricum,
Post insana Caprae sidera, frigidas
Noctes non sine multis
Insomnis lacrymis agit.

Atqui sollicitae nuncius hospitaɛ,
Suspirare Chloen, et miseram tuis
Dicens ignibus uri,

Tentat mille vafer modis.

Ut Proetum mulier perfida credulum
Falsis impulerit criminibus, nimis
Casto Bellerophonti

Maturare necem,

refert.

Narrat paene datum Pelea Tartaro,

Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens;

Et peccare docentes

Fallax historias movet;

Frustra: nam scopulis surdior Icari

Voces audit adhuc integer. At, tibi

Ne vicinus Enipeus

Plus iusto placeat, cave:

5

10

15

20

25 Quamvis non alius flectere equum sciens
Aeque conspicitur gramine Martio;
Nec quisquam citus aeque

30

5

10

15

Tusco denatat alveo.

Prima nocte domum claude; neque in vias
Sub cantu querulae despice tibiae;
Et te saepe vocanti
Duram, difficilis mane.

ODE VIII.

AD C. CILNIUM MAECENATEM

Ad Matronalia hilariter celebranda, vitae servatae memor, ipsum invitat.

METR. XVII.

Martiis caelebs quid agam Calendis,
Quid velint flores, et acerra thuris
Plena, miraris, positusque carbo in
Cespite vivo,

Docte sermones utriusque linguae.
Voveram dulces epulas, et album
Libero caprum, prope funeratus
Arboris ictu.

Hic dies, anno redeunte, festus
Corticem adstrictum pice demovebit
Amphorae, fumum bibere institutae
Consule Tulio.

Sume, Maecenas, cyathos amici
Sospitis centum; et vigiles lucernas
Perfer in lucem: procul omnis esto
Clamor, et ira.

Mitte civiles super Urbe curas:
Occidit Daci Cotisonis agmen:
Medus infestus, sibi luctuosis

Dissidet armis:

Servit Hispanae vetus hostis orae
Cantaber, sera domitus catena:
Iam Scythae laxo meditantur arcu
Cedere campis.

Negligens, ne qua populus laboret,
Parce privatus nimium cavere:
Dona praesentis cape laetus horae, et
Linque severa.

A D

ODE IX.

LYDIA M.

Dialogus est de praeteritis amoribus, eisdemque

renovandis.

METR. V.

20

25

HORATIUS.

Donec

gratus eram tibi,

Nec quisquam potior brachia candidae

Cervici iuvenis dabat;

Persarum vigui rege beatior.

LYDIA.

Donec non alia magis

Arsisti, neque erat Lydia post Chloen;

Multi Lydia nominis

Romana vigui clarior Ilia.

5

10

15

20

HORATIUS.

Me nunc Thressa Chloe regit,

Dulces docta modos, et citharae sciens:
Pro qua non metuam mori,

Si parcent animae fata superstiti.

LYDIA.

Me torret face mutua

Thurini Calais filius Ornyti:
Pro quo bis patiar mori,

Si parcent puero fata superstiti.

HORATIUS.

Quid si prisca redit Venus,
Diductosque iugo cogit aheneo?
Si flava excutitur Chloe,

Reiectaeque patet ianua Lydiae?

LYDIA.

Quamquam sidere pulchrior

Ille est, tu levior cortice, et improbo
Iracundior Hadria;

Tecum vivere amem, tecum obɛam iibens.

Lycen monet, ut posita duritie sibi supplici parcat.

METR. XVIII.

Extremum Tanain si biberes, Lyce,
Saevo nupta viro; me tamen asperas
Porrectum ante fores obiicere incolis
Plorares Aquilonibus.