Insigne maestis praesidium reis,
Et consulenti, Pollio, curiae:
Cui laurus aeternos honores
Dalmatico peperit triumpho.

Iam nunc minaci murmure cornuum
Perstringis aures: iam litui strepunt:
Iam fulgor armorum fugaces

Terret equos, equitumque vultus.
Audire magnos iam videor duces
Non indecoro pulvere sordidos,
Et cuncta terrarum subacta,

Praeter atrocem animum Catonis.

Iuno, et Deorum quisquis amicior
Afris, inulta cesserat impotens
Tellure; victorum nepotes
Rettulit inferias Iugurthae.

Quis non Latino sanguine pinguior
Campus sepulcris impia proelia
Testatur, auditumque Medis
Hesperiae sonitum ruinae?

Qui gurges, aut quae flumina lugubris
Ignara belli? quod mare Dauniae
Non decoloravere caedes?

Quae caret ora cruore nostro?

Sed ne, relictis, Musa procax, iocis,
Ceae retractes munera neniae:

Mecum Dionaeo sub antro

Quaere modos leviore plectro.

15

20

25

30

35

40

5

10

15

20

O DE II.

AD C. SALLUSTIUM CRISPUM.

Proculeium laudat ob liberalitatem in fratres Contemptus pecuniae regem efficit, et beatum.

Nullus

METR. XVII.

argento color est, avaris
Abdito terris, inimice lamnae
Crispe Sallusti, nisi temperato
Splendeat usu.

Vivet extento Proculeius aevo,
Notus in fratres animi paterni:
Illum aget penna metuente solvi
Fama superstes.

Latius regnes avidum domando
Spiritum, quam si Libyam remotis
Gadibus iungas, et uterque Poenus
Serviat uni.

Crescit indulgens sibi dirus hydrops;
Nec sitim pellit, nisi caussa morbi
Fugerit venis, et aquosus albo
Corpore languor.

Redditum Cyri solio Phraaten,
Dissidens plebi, numero beatum
Eximit Virtus; populumque falsis
Dedocet uti

Vocibus; regnum, et diadema tutum
Deferens uni, propriamque laurum,
Quisquis ingentes oculo irretorto
Spectat acervos.

ODE III.

AD Q. DE LLIUM.

Moderate ferenda utraque est fortuna, quum omnibus impendeat aequa moriendi conditio.

METR. XVI.

Aequam memento rebus in arduis

Servare mentem, non secus in bonis
Ab insolenti temperatam
Laetitia, moriture Delli;

Seu maestus omni tempore vixeris,
Seu te in remoto gramine per dies
Festos reclinatum bearis
Interiore nota Falerni;

Quo pinus ingens, albaque populus
Umbram hospitalem consociare amant
Ramis, et obliquo laborat

Lympha fugax trepidare rivo:

Huc vina, et unguenta, et nimium breves
Flores amoenae ferre iube rosae:

Dum res, et aetas, et sororum

Fila trium patiuntur atra.

Cedes coemptis saltibus, et domu,
Villaque, flavus quam Tiberis lavit;
Cedes; et exstructis in altum
Divitiis potietur heres.

Divesne, prisco natus ab Inacho,
Nil interest, an pauper, et infima
De gente sub divo moreris,
Victima nil miserantis Orci.

5

10

15

20

25

5

10

15

20

Omnes eodem cogimur: omnium
Versatur urna, serius, ocius

Sors exitura, et nos in aeternum
Exsilium impositura cymbae.

O DE IV.

AD XANTHIAM PHOCEUM.

Non est, cur Xanthias erubescat, quod Phyllida ancillam amet, quum multis magnis viris idem usu

Ne

venerit.

METR. XVII.

e sit ancillae tibi amor pudori, Xanthia Phoceu! Prius insolentem Serva Briseis niveo colore

Movit Achillem.

Movit Aiacem Telamone natum

Forma captivae dominum Tecmessae:
Arsit Atrides medio in triumpho

Virgine rapta;

Barbarae postquam cecidere turmae
Thessalo victore, et ademptus Hector
Tradidit fessis leviora tolli

Pergama Graiis.

Nescias, an te generum beati

Phyllidis flavae decorent parentes:

Regium certe genus, et Penates

Maeret iniquos.

Crede, non illam tibi de scelesta
Plebe dilectam; neque sic fidelem,
Sic lucro aversam potuisse nasci
Matre pudenda

Brachia, et vultum, teretesque suras
Integer laudo: fuge suspicari,
Cuius octavum trepidavit aetas
Claudere lustrum.

O DE V.

Pulcherrima Lalage est virgo viro immatura; ergo ab eius cupiditate est mens revocanda.

METR. XVI.

Nondum subacta ferre iugum valet
Cervice, nondum munia comparis
Aequare, nec tauri ruentis

In Venerem tolerare pondus.

Circa virentes est animus tuae
Campos iuvencae, nunc fluviis gravem
Solantis aestum, nunc in udo
Ludere cum vitulis salicto

Praegestientis. Tolle cupidinem
Immitis uvae; iam tibi lividos
Distinguet autumnus racemos
Purpureo varius colore.

Iam te sequetur; currit enim ferox
Aetas, et illi, quos tibi dempserit,
Apponet annos: iam proterva
Fronte petet Lalage maritum;
Dilecta, quantum non Pholoe fugax,
Non Chloris, albo sic humero nitens,
Ut pura nocturno renidet

Luna mari, Cnidiusque Gyges;

5

10

15

20