Dux regit examen. Parios ego primus iambos Ostendi Latio; numeros, animosque sequutus 25 Archilochi; non res, et agentia verba Lycamben. Ac, ne me foliis ideo brevioribus ornes, Quod timui mutare modos, et carminis artem; TemperatArchilochi Musam pede masculaSappho; Temperat Alcaeus ; sed rebus, et ordine dispar; 30 Nec socerum quaerit, quem versibus oblinat atris; Nec sponsac laqueum famoso carmine nectit. Hunc ego, non alio dictum prius ore, Latinus Vulgavi fidicen: iuvat immemorata ferentem, Ingenuis oculisque legi, manibusque teneri. 35 Scire velis, mea cur ingratus opuscula lector Laudet, ametque domi; premat extra limen iniquus? Non ego ventosae plebis suffragia venor, Impensis cenarum, et tritae munere vestis: Non ego nobilium scriptorum auditor, et ultor, 40 Grammaticas ambire tribus, et pulpita dignor. Hinc illae lacrymae. Spissis indigna theatris Scripta pudet recitare, et nugis addere pondus, Si dixi; rides, ait, et lovis auribus ista Servas: fidis enim, manare poetica mella 45 Te solum, tibi pulcher. Ad haec, ego naribus uti Formido: et, luctantis acuto ne secer ungui, Displicet iste locus, clamo; et diludia posco. Ludus enim genuit trepidum certamen, et iram; Ira truces inimicitias, et funebre bellum. EPISTOLA XX. AD LIBRUM SUUM. Quae illi reformidanda sint; et quae de auctore Vertumnum, Ianumque, liber, spectare videris; 10 Paucis ostendi gemis, et communia laudas; centem Occupet extremis in vicis balba senectus. R 15 20 25 Principis laudibus poetarum laudes miscet, in quos illum vult esse benignum; atque recentiores cum veteribus acutissime comparat. Quum tot sustineas et tanta negotia solus; Res Halas armis tuteris, moribus ornes, Legibus emendes; in publica commoda peccem, Si longo sermone morer tua tempora, Caesar. 5 Romulus, et Liber pater, et cum Castore Pollux, Post ingentia facta Deorum in templa recepti; Dum terras, hominumque colunt genus, aspera bella Componunt, agros adsignant, oppida condunt; 10 Speratum meritis. Diram qui contudit Hydram, EPISTOLARUM LIB. II. 1. 259 15 20 25 Infra se positos; exstinctus amabitur idem. Est vetus, atque probus, centum qui perficit annos. unum: Dum cadat elusus ratione rucntis acervi, 40 45 Miraturque nihil, nisi quod Libitina sacravit. 50 Ennius, et sapiens, et fortis, et alter Homerus, Ut critici dicunt, leviter curare videtur, Quo promissa cadant, et somnia Pythagorea. Naevius in manibus non est, et mentibus haeret Paene recens: adeo sanctum est vetus omne poema. 55 Ambigitur quoties, uter utro sit prior; aufert Pacuvius docti famam senis; Accius alti: Dicitur Afranî toga convenisse Menandro; Plautus ad exemplar Siculi properare Epicharmi Vincere Caecilius gravitate, Terentius arte. 60 Hos ediscit; et hos, arto stipata theatro, Spectat Roma potens: habet hos, numeratque poetas Ad nostrum tempus, Livî scriptoris ab aevo. Interdum vulgus rectum videt; est, ubi peccat. Si veteres ita miratur, laudatque poetas ; 65 Ut nihil anteferat, nihil illis comparet; errat. Si quaedam nimis antique, si pleraque dure Dicere credit eos; ignave multa fatetur; Et sapit, et mecum facit, et love iudicat aequo. Non equidem insector; delendave carmina Livî 70 Esse reor; memini quae plagosum mihi parvo Orbilium dictare: sed emendata videri, Pulchraque, et exactis minimum distantia, miror Inter quae verbum emicuit si forte decorum; Si versus paullo concinnior unus, et alter; 75 Iniuste totum ducit, venditque poema. Indignor quidquam reprehendi, non quia crasse Compositum, illepideve putetur; sed quia nuper: Nec veniam antiquis; sed honorem, et praemia posci. Recte, necne crocum, floresque perambulet Attae Ɛo Fabula, si dubitem; clament periisse pudorem Cuncti paene patres, ea quum reprehendere coner, Quae gravis Aesopus, quae doctus Roscius egit: |