FR. THOMAS ANTONIUS PHILIPPINI. A eft per Chriftianum Orbem eruditiffimi æque ac fapientiffimi Admodùm Reverendi, ac eximii Patris Magiftri CHRISTIANI LUPI longè, latèque diffufa celebritas, ut noctuas effet Athenas, ut ajunt, deferre, fi præftantiffimi Doctoris recenfere virtutes, ejufdemque elaborata Ecclefiafticæ præfertim antiquitatis monumenta benevolo Lectori commendare conaremur. Hujus autem voluminis fronti affixa doctiffimi Auctoris Vita feris nepotibus hominis merita latere non finet, nobifque ampliffimam magni nominis memoriam pofteritati confecrandi non levem arripit provinciam. Quod igitur reliquum hic eft, propofitum noftrum fufcepti oneris ac laboris ex Superiorum juffu, & imperio, præfertim doctiffimi, ac Reverendiffimi Patris Magistri Francifci Maria Querni totius noftræ Religionis Ex-Vicarii Apoftolici, cui obedire nobis fumma laus eft, & quæ præftitimus, & quæ præftituri fumus, Tibi breviter aperire decrevimus. Ut enim omnia celebris viri Opera, quæ ab eruditis jamdiù fruftrà quærebantur, in unum corpus congerendi Spartam fubivimus, illud præcipuè cordi fuit, nonnullas ejufdem elucubrationes ineditas adhuc in lucem prodere, editarum verò complura loca vel appendicibus in voluminum calce ab Authore fubjectis, vel novis adjectionibus ab eodem ad alteram operum fuorum impreffionem paratis illuftrare, atque amplificare. Et revera in hoc primo tomo, & in ipfamet voluminis fronte occurret præliminaris de Meletii, & Arii Perfonis, moribus, atque erroribus antehac inedita Differtatio, qua mirificè Ecclefiaftica elucidatur hiftoria. Illam ponè fequitur Differtatio de Symbolis Apoftolico, atque Nicæno, lamdiù quidem publici juris facta, fed nunc tantis aucta incrementis, ut nova prorfus effe videatur. In primo fiquidem ejufdem capite ad illa verba: Et in difputatione cum Arianorum Comite Pafcentio, incipiunt additiones pofthuma: cætera aut adaucta funt, aut juxta Au&oris mentem immutata. Caput fecundum in prima editione fic finit: Sermo inchoationis : in hac noftra, quæ fuperfunt, nova funt additamenta. Caput tertium, & quartum ex mente Auctoris penitùs omiffa funt, eorumque loco ea pofita funt omnia, quæ vides à pagina. 183. ufque ad paginam 234. Cætera, quæ fequuntur, habes etiam in prima Lovanienti editione. Cum autem Reverendiffimus Pater Magifter Thomas Cervioni, qui res noftrates tanta fapientia, ac prudentia moderatur, nobis per litteras fuas amantiffimè fignificaffet, fe dignum laude ducere, fi huic primo tomo Vitam Auctoris ab admodum Rev. & eximio Patre Magiftro Jofepho Sabbatini, olim noftri Conventus alumno, & Religionis decore perbelle elaboratam præfigeremus, hanc cum LUPI noftri effigie accuratiffimè infculpta apponendam curavimus. Atque hæc, Deo juvante, poft non pauca difcrimina, hìc fruftra attexenda, hactenus præftitimus. Quæ deinde in fubfecuturis voluminibus præftabimus, hæc funt. Suo quæque, ut diximus, loco inferemus, appendices, opufcula, etfi pauca, tamen aurea, notas, & fcholia, & quæ fuperfunt manufcripta: & fic in proximo fecundo tomo appendices, quæ modò è loco fuo exulant, veluti poftliminio revocatas ad Synodos Ephefinam, & Chalcedonenfem transferemus. Infuper præter ea, quæ jam funt typis commiffa, Differtationem de Ente, Effentia, Exiftentia, Hypoftafi, Subfiftentia, Confubftantialitate, &c. quæ ufque modo publicam lucem non vidit, reponemus. Ad hæc fcias ad extremitatem feu marginem uniufcujufque tomi notas aliquot Eminentiffimi Norifii Exemplari LUPI noftri, quo utebatur, ipfius manu exaratas apponendas effe. Poftremo fi labor hic nofter eruditis non difplicuerit, etfi quilibet Tomus peculiarem habuerit rerum notabilium præconceptum Indicem, unum tamen generalem poft ultimum tomum dare cogitamus; hac autem ratione conftructum, ut quantum res ipfæ patientur, ordinem fequamur locorum Dialecticorum. Sic enim fieri arbitramur, ut Hiftoriæ Ecclefiafticæ amantiffimi, quæ ab Auctore funt dicta, licet huc illufque disjecta, commodius videre poffint, cum omnia ad amuffim erint redacta. Hæc funt, quæ tibi, optime Lector, credidimus neceffario præmonftranda. Reliquum eft, ut noftrum qualemcumque laborem æqui bonique confulas; nofque gratanter excipias, qui fi minus poffumus noftra, damus aliena. Vale. ORDO QUARUM CANONES, AC CAPITULA HỌC PRIMO TOMO Sancti Petri Alexandrini Epifcopi, & Martyris. Conftantinopolitana prima. p. 329. Prima Synodus Sardicenfis. pag. 285. pag. 92. & 93. Ephefina. pag. 369. Nicæna pag. 177. INDEX CAPITUM, AC TITULORUM, QUI HỌC PRIMO TOMO EXPONUNTUR. Exponitur Alexandrini Patriarcha Poteftas in confecrandis Epifcopis fuarum Diœcefium. p.13. Caput Quartum. Exponitur Poteftas Patriarche Alexandrini quoad confecrandos aliarum ad ipsum spectantium Diecefion Epifcopos. p. 22. Caput Quintum. Exponitur Confecratio ipfius Alexandrini Patriar " Caput Decimumfextum. Quidam alii errores Arii recenfentur. p. 86. Canon I. pag. 92. VIII. p. 104. Canon IX. p. 105. Canon XIII. p. 117. Canon XIV. p. 125. Alie Sancti Petri Synodi. p. 134. Synodus Sancti Achille Patriarche Alexandrini. Sancti Alexandri Patriarchæ, ac Arii Presbyteri Prima Sancti Alexandri Synodus. p. 143. Alexandrina Synodus Hofit, Cordubenfis Epifcopi. P.157. Syra Synodus Hofit, Cordubenfis Epifcopt. p. 158. Sandi Alexandri Patriarche Alexandrini Relatio ad Sanctum Alexandrum Epifcopum Conftantinopolitanum. p. 174. Romanum Concilium Sandi Sylveftri de Ariana Hærefi. p. 175. Differtatio. De Symbolo Apoftolico, & Nicæno, pag. 177. CANON III. Subintroductæ mulieres nonnifi propinquæ à Epifcopi à tribus ad minus Epifcopis ordinentur. Excommunicati ab aliis in communionem non recipiantur. Duo quotannis, in quavis Provincia, Concilia celebrentur. p. 243. CANON VI. Alexandriæ Epifcopus per Ægyptiacam, uti & per fuas Diœcefes alii Patriarchæ, juxta antiquam confuetudinem habeat poteftatem. Qui præter Metropolitæ fententiam factus fuerit Epifcopus, Epifcopus non fit, oportet. Si communi decreto duo, aut tres contradicant, plurium fententia obtineat. p. 244. CANON VII. Ecclefia Hierofolymitana dignitate metropolim fubfequatur. p. 247. CANON VIII. Cathari ordinati, ad Ecclefiam reduces, in Clero permaneant: Fidem Catholicam profiteantur. Epifcopus redux Presbyterii honorem, aut etiam Epifcopi nomen obtineat. P. 248. CANON IX. Presbyter fine examine ordinatus, aut poftea crimen confeffus, in Ecclefiaftico ordine non admittatur. p. 251. CANON XIV. Lapfi Catechumeni tribus annis fint inter Aus dientes; poftmodò cum Catechumenis orent. P. 260. CANON XV. Epifcopus, Presbyter, aut Diaconus ad aliam civitatem non transferatur. Translatus Ecclefiæ fuæ reftituatur. p. 261. CANON XVI. Clerici ab Ecclefia fua difcedentes, in aliam non recipiantur, quin immo ad propriam redire, etiam communionis privatione compellantur. Ordinatio alieni Clerici irrita habeatur, P. 262. CANON XVII. Clerici ne ufuram accipiant, aut fefcupla exigant. p. 262. Diaconi, nec Presbyteris Chrifti Corpus porriCANON XVIII. gant, nec ante Epifcopos facra oblata contingant. 75. Sed Epifcopo, aut Presbytero eis porrigente Sacram communionem accipiant. Nec in medio Presbyterorum eis federe liceat. p. 263. CANON XIX. Paulianiftæ ad Eccletiam accedentes baptizentur. Atque ab iis ordinati reordinentur. Etiam Diaconiffe. Si quæ verò manum impofitionem nec dum acceperint inter laicas permaneant. p. 264. CANON XX. Nec in Dominico nec in diebus Pentecoftes orantes genua flectantur. p. 266. Synopfis Canonum Synodi Sardicenfis. CANON I. Epifcopus, fi à parva Civitate in aliam tranfmigrarit, laica etiam communione privetur. p. 285. Idololatras per triennii Audientiam fubftrationem, ac biennii consistentiam pœniteat. p. 253. CANON XII. Defertum militiæ cingulum repetentes, tribus annis inter Audientes, decem inter fubftratos, inter Confiftentes pro Epifcopi arbitratu permanebunt. p. 257. CANON XIII. Moribundi abfolutione Sacramentali non priventur. Verum fi cui data eft Perfectio convaluerit, ad confiftentiam reducatur. Moribundo Perfectionem poftulanti eam Epifcopus pro arbitrio impartietur. p. 259. CANON IL Epifcopus, fi fraudulento prætextu Sedem mu- CANON HI. CANON IV. CA, Si unicus in Provincia fit Epifcopus, inftitutiani comprovincialium nollens affentiri; & Jatens rogatus non adfuerit, populi Epifco pum poftulantis voluntati fatisfiat, Ex vicina quoque Provincia ex Metropolita inftitutione oportet Epifcopos accerfiri. In pagis aut Oppidis Epifcopus ne statuatur, fed in Urbibus, ubi ante hac fuere, aut de novo in Urbe admodum populofa, p. 297. CANON VII. Epifcopi pauperibus,viduis,&c.opitulentur. Ad aulam nifi ab Imperatore accerfiti, vel neccffitatibus oppreffort fubventuri non accedant.p.300. CANON VIII. Epifcopus, fi quid Principem rogatum velit, preces per proprium mittat Diaconum. p.301. CANON IX. Epifcopi precibus Metropolitæ ad Epifcopum loci, in quo Princeps agit, commendatitiæ adjungantur. Amicorum in aula poterit auxilium implorari. Diaconus fi Romam tranfeat, preces Pontifici examinandas præbeat; à quo ad Comitatum mittantur. p. 302. CANON X. Laicus, nifi Lectoris, Diaconi, & Presbyteri munere prefunctus, Epifcopus non conftituatur. Inter ordines quoq; interftitia ferventur.p.303. CANON XI. Epifcopus ultra tres Hebdomades, nifi neceffitas urgeat, à fua Ecclefia non abfit. P: 305. CANON XII. Clerici ad Ecclefias, ad quas nominati funt, redire nolentes, non admittantur: Eutychianus, ac Mufæus nomen Epifcopi non ufurpent. Laica communio, fi petiverint, ne denegetur. ibid. CANON XX. Maximus Cynicus nec fuit, nec eft Epifcopus: Omnifque ab eo attentata ordinatio eft planè irrita. P. 335. CANON V. Antiocheni, qui unam S.S. Trinitatis Deitatem confitentur, in communionem fufcipiantur. P. 336. CANON VI. |