Tantum, ubi clamosos placuit vitare bubulcos, Peneium prope rivum: ibi sæpe sub ilice nigrâ, Tum neque ripa suo, barathro nec fixa sub imo 60 70 80 Diis dilecte senex! te Jupiter æquus oportet Nascentem et miti lustrârit lumine Phœbus, Atlantisque nepos; neque enim nisi charus ab ortu Diis superis poterit magno favisse poetæ. Hinc longæva tibi lento sub flore senectus Vernat, et Æsonios lucratur vivida fusos, Nondum deciduos servans tibi frontis honores, Ingeniumque vigens, et adultum mentis acumen. O mihi si mea sors talem concedat amicum, Phœbæos decorâsse viros qui tam bene nôrit, Siquando indigenas revocabo in carmina reges, Arturumque etiam sub terris bella moventem, Aut dicam invictæ sociali fœdere mensæ Magnanimos heroas, et (O modò spiritus adsit) Frangam Saxonicas Britonum sub Marte phalanges! Tandem, ubi, non tacitæ permensus tempora vitæ, Annorumque satur, cineri sua jura relinquam, Ille mihi lecto madidis astaret ocellis ; Astanti sat erit si dicam "Sim tibi curæ "; Ille meos artus, liventi morte solutos, Curaret parvâ componi molliter urnâ : 90 Forsitan et nostros ducat de marmore vultus, Nectens aut Paphiâ myrti aut Parnasside lauri Tum quoque, si qua fides, si præmia certa bonorum, Ipse ego, calicolûm semotus in æthera divûm, EPITAPHIUM DAMONIS. ARGUMENTUM. THYRSIS et Damon, ejusdem viciniæ pastores, eadem studia sequuti, a pueritiâ amici erant, ut qui plurimum. THYRSIS, animi causâ profectus, peregrè de obitu DAMONIS nuncium accepit. Domum postea reversus, et rem ita esse comperto, se suamque solitudinem hoc carmine deplorat. DAMONIS autem sub personâ hic intelligitur CAROLUS DEODATUS, ex urbe Hetruriæ Lucâ paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrinâ, clarissimisque cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius. HIMERIDES Nymphæ (nam vos et Daphnin et Hylan, Dicite Sicelicum Thamesina per oppida carmen : ΙΟ 20 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Constabitque tuus tibi honos, longùmque vigebit Solvere post Daphnin, post Daphnin dicere laudes, 30 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia, Damon. At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu sæpe solebas, Frigoribus duris, et per loca fœta pruinis, Aut rapido sub sole, siti morientibus herbis, Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones, Aut avidos terrere lupos præsepibus altis? Quis fando sopire diem cantuque solebit? 40 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cum sibilat igni Molle pirum, et nucibus strepitat focus, at malus Auster Miscet cuncta foris, et desuper intonat ulmo? 51 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni ̧ Aut æstate, dies medio dum vertitur axe, Cum Pan æsculeâ somnum capit abditus umbrâ, Et repetunt sub aquis sibi nota sedilia Nymphæ, Pastoresque latent, stertit sub sepe colonus, "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. At jam solus agros, jam pascua solus oberro, Sicubi ramosæ densantur vallibus umbræ ; Hic serum expecto; supra caput imber et Eurus 60 Triste sonant, fractæque agitata crepuscula silvæ. "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Heu! quam culta mihi priùs arva procacibus herbis Involvuntur, et ipsa situ seges alta fatiscit ! Innuba neglecto marcescit et uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ Morent, inque suum convertunt ora magistrum. "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Tityrus ad corylos vocat, Alphesibœus ad ornos, Ad salices Ægon, ad flumina pulcher Amyntas : 70 'Hic gelidi fontes, hic illita gramina musco, Hic Zephyri, hic placidas interstrepit arbutus undas.' Ista canunt surdo; frutices ego nactus abibam. "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Mopsus ad hæc, nam me redeuntem fortè notârat (Et callebat avium linguas et sidera Mopsus), 'Thyrsi, quid hoc?' dixit; 'quæ te coquit improba bilis? Aut te perdit amor, aut te malè fascinat astrum ; 80 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Mirantur nymphæ, et 'Quid te, Thyrsi, futurum est ? Quid tibi vis?' aiunt: 'non hæc solet esse juventæ Nubila frons, oculique truces, vultusque severi : Illa choros, lususque leves, et semper amorem Jure petit; bis ille miser qui serus amavit.' "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopeque, et filia Baucidis Ægle, Docta modos, citharæque sciens, sed perdita fastu; Nil me si quid adest movet, aut spes ulla futuri. 90 100 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Hei mihi! quam similes ludunt per prata juvenci, Omnes unanimi secum sibi lege sodales ! Nec magis hunc alio quisquam secernit amicum De grege; sic densi veniunt ad pabula thoes, Inque vicem hirsuti paribus junguntur onagri: Lex eadem pelagi; deserto in littore Proteus Agmina phocarum numerat: vilisque volucrum Passer habet semper quicum sit, et omnia circum Farra libens volitet, serò sua tecta revisens ; Quem si sors letho objecit, seu milvus adunco Fata tulit rostro, seu stravit arundine fossor, Protinùs ille alium socio petit inde volatu. Nos durum genus, et diris exercita fatis Gens, homines, aliena animis, et pectore discors; Vix sibi quisque parem de millibus invenit unum ; Aut, si sors dederit tandem non aspera votis, Illum inopina dies, quâ non speraveris horâ, Surripit, æternum linquens in sæcula damnum. ΠΙΟ "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Heu! quis me ignotas traxit vagus error in oras Ire per aëreas rupes, Alpemque nivosam? Ecquid erat tanti Romam vidisse sepultam (Quamvis illa foret, qualem dum viseret olim Tityrus ipse suas et oves et rura reliquit), Ut te tam dulci possem caruisse sodale, Possem tot maria alta, tot interponere montes, Tot silvas, tot saxa tibi, fluviosque sonantes? Ah! certè extremùm licuisset tangere dextram, Et bene compositos placidè morientis ocellos, Et dixisse Vale! nostri memor ibis ad astra.' "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni, 120 |