tychianistas ità vocat, fuifque in illos cruditiffimis dialogis dedit titulum, Eraniftes, id eft, mendicus: Quoniam à varijs prioribus hærefibus infaufta fua dogmata emendicârunt. Quod enim Deum folum Prolog. Chriftum Dominum nominant, id Simonis & Cerdonis, & Marcionis & aliorum est, qui execranda buic fententia funt affines. Quod verò ex Virgi ne nativitatem confitentur quidem, fed eam dicunt traiecitiam fuiffe, néc Deum Verbum quidquam ex Virgine fumpfiffe, ex Valentini & Bardefanis, & his adherentium prodigiofis dictis hauferunt. Quod autem Chrifti Domini Divinitatem & humanitatem vocant unam naturam, ex Apollinary nagis furati funt. Quod denique Chrifti Divinitati paßionem tribuunt, ex Arÿj & Eunomij blafphemia compilârunt, ut iure videatur boc eorum inventum mendicorum vestibus,quas ex diverfis pannis confuunt,non dißimile. Eodem modo Lutheri & Calvini dogma effe confutum poffit facilè oftendi. CA P V Τ III. Exponitur exordium hærefis Eutychiana. Roribus fuis prædicandis viam paravit Eutyches per calumnias & difcordias inter Epifcopos Egyptios & Orientales. Hofce, Theodoretum præfertim Cyrenfem & 1bam Edeffenum, accufavit de damnatis in iftum ufque diem Capitulis fancti Cyrilli, de violata pace inter eundem Cyrillum & Ioannem Patriarcham Antiochenum, de retenta aut refumpta hærefi Neftoriana, quæ in Domino adfirmat duos filios, duafque naturas. Prima accufatio fuit apud Theodofium Auguftum, de qua Theodoretus in literis ad Eufebium Epifcopum Ancyranum. Qui Marcionis, & Valentini, & Mane- Epist,8 2, tis, & aliorum Docitarum hærefin hâc noftrâ tempeftate renovant, agrè ferentes hærefim à me fuam apertè confutari, Imperatoris aures circumvenire conati funt, hareticos nos appellantes, & unum Dominum Iefum Chriftum incarnatum Deum Verbum in duos filios dividere calumniantes. Sed verbis fuis, uti fperabant, non perfuaferunt. Hinc converterunt fe ad aliam impofturam, de qua idem Scriptor in literis ad Anatolium Patricium: Quod Synodos apud Antiochiam aßiduè cogeremus, & orthodoxos Epift. 79. turbaremus, Edicit & Synodorum cauffam: Indignantur nonnulli, quod Phænices Ecclefiarum ruinam lugemus. Quæ repetit in literis ad Eutre- Epift. 80, chium Præfectum, & in literis ad Nomum feu Nonium Confulem, Epift. 81. ideòque facta hæc funt anno Domini quadringentefimo quadragefimo quinto, qui fcribenti fuit Epifcopalis dignitatis vigefimus quintus. Eo igitur tempore Juvenalis Hierofolymæ Epifcopus, à damnato per Synodum Ephefinam ambita non quiefcens, impetravit fa E &. cras cras pragmaticas, à Synodi Chalcedonenfis feptinâ A&tione caffatas, quibus non tantùm tres Paleftina, fed & Arabia ac dua l'hoenicia in eius quafi novam Patriarchalem fedem tranfcribebantur. Erat graviffima Patriarchatus Antiocheni mutilatio atque injuria, idcoque Domnus Patriarcha per affiduas Synodos inibat confilia reparationis. At periculofum eft fcribere in eum, qui poteft profcribere. Etenim Princeps Theodoretum, Synodorum iftarum linguam & mentem, tamquam facris pragmaticis contumacem & Ecclefiæ ac Reipublicæ turbatorem, profcripfit à Synodis, & intra Cyrenfes muros circumfcripfit, futurum deinceps contenturn communione folius fuæ Ecclefiæ. Decretum fignatum fuit propriá manu Principis, infinuatum per Rufum Comitem, mandatum executioni à Militum Magistro. Per adverfariorurn infidias in fe inauditum contra omnem juris ordinem emanaffe queritur Theodoretus, & ad eius caffationem movit omne imperium: At per Ephefinum latrocinium fuit au&um in damnationis fententiam, quæ manfit ufque ad Synodum Chalcedonenfem. Lamentabiles cruditiffimi Epifcopi ad varios literæ funt omninò legendæ. Ab Eutychete circumfcriptum fuifle Principem teftatur Liberatus Diaconus Ecclefiæ Carthaginenfis. Licet verò circumfcriptæ relegationis decretum nequaquam de Neftoriana lue, fed de fola turbulentia notaret Theodoretum, Eutychiani tamen non defierunt illum ubique de illa diffamare. Eum,omnefque Orientales Epifcopos, quod Princeps fidei quæftionibus misceri nollet, detulerunt ad Diofcorum Alexandriæ Epifcopum, Epift.60. proximum fan&ti Cyrilli fuccefforem,cujus virtutes nuper deprædicârat Theodoretus, ideòque eius tribunal videbatur non fubterfugiturus. Et reverà non fubterfugit. Exftant cius officiofiffimæ ad illum fatisfactionis litera, communiumque ab omnibus Orientalis Diœcefcos Epifcopis literarum feriem egifferit in literis ad fan&um FlaviaEpift. 86. num Epifcopum Conftantinopolitanum. Rati nos adiutorem ac focium ad ea, qua contra fidem Apoftolicam moventur, habituros Deo carißimum Alexandria Epifcopum Dominum Diofcorum, mifimus unum è religiofißimis Presbyteris, prudentia infignem, Pietati eius fuggerentes, nes in co federe, quod fub beate memoria Cyrillo initum est, permanere, fcriptamg, ab eo Epiftolam amplecti, & beatifini quoque Athanafi Epiftolam, quam ad beatum Epictetum fcripfit, libenter fufcipere, atque ante bec fidem in Nicea Bythine à fanctus Patribus expofitam: Ethertati fumus, et eos, qui in bu permanere nolunt, fuadeat permanere. Adducunt etiam fancti Athanafi laudata Epiftolam, quod cam ab hæreticorum adulterijs expurgatain mififfet ad illos ex Ecclefiæ Alexandrina integris Ar chi chivis, eiufque dogma admitti exegiffet fanctus Cyrillus, uti fcribit ipfe ad Succeffum Epifcopum in Ifauria Dio-Cæfareenfem. Apollinarij nugas ab Eutyche refufcitatas configit Epiftola, atque ità per ipfam fperabatur Diofcorus ab illo divellendus, Quæftio eft, undè Orientales Epifcopi incurrerint notam violate pacis & refumptæ impietatis Neftoriana? Refpondeo cos ipfos id dudum ignoraffe. Primam fuam fufpicionem exponit Theodoretus Epift. 84. in literis ad utriufque Cilicia Epifcopos. Sunt qui dicant calumnia anfam eos arripere ex paucis quibufdam, qui apud nos ità fentiunt, atque in duas perfonas incarnatum Deum Verbum dividunt. Alteram fcribit ad Epift.11. Domnum Patriarcham Antiochenum. Tametfi duodecim Capitula plures temerè fanxiffent, reftitimus apud Ephefum, nec priùs illi, qui fcripferat bac, communicavimus, quam ijs, qua expofueramus, adfentiens confonam bis doctrinam accommodavit, nullam Capitum illorum faciens mentionem. Quod fanctitati tua facilè fuerit perfpicere, fi acta perquiri iubeat. Affervantur enim prorsùs cum Synodi fubfcriptionibus. Exftant autem fynodica plufquam quingenta, que duodecim Capitum accufationem demonstrant. Ait calumniæ anfam efle non poffe Capitulorum rejectionem, quod illa ipfi neque in Ephefina Synodo, neque in pacis tractatu unquam admiferint, adeòque ob eorun rejectionem vocari nequeant in reatum violatæ pacis. Veram igitur calumniæ cauffam aperit Liberatus Carthaginenfis. Neftory fectatores videntes libros illius, ab Ephefina Synodo & lege im- C.10. periali damnatos, legi non poffe fine periculo, caperunt Diodors TharJenfis & Theodori Mopfuefteni, & aliorum Epifcoporum, qui in Apollinarium Synufiaften fcripferant, volumina circumferre, & fimplicißimos quofque decipere cupientes aiebant non fapuiffe nova Neftorium, fed antiquam Patrum profecutum fuiffe doctrinam. Dicti Theodori volumina in Syram, Armeniam, ac Perficam linguam tranftulerunt. Tunc Gracorum Epifcopi de illius dogmate & perfona cæperunt acriter digladiari. Ioannes Patriarcha Antiochenus, omnifque eius Diœcefis ftetir pro Theodoro, excepto tamen Rabulâ Edefleno Metropolitâ, de quo Ibas eiufdem Ecclefiæ Epifcopus in famofa Epiftola ad Marim Perfam. Noftra civitatis tyrannus occafione fidei non folùm nunc viventes infequitur,fed & bos,qui olim adDeum pracefferunt: Quorum unus est beatus Theodorus. In quinta Synodo exftant de eadem materia literæ Rabulæ ad fanctum Cyrillum, & fan&ti Cyrilli ad 'Rabulam, eumque fuiffe Ibe in Cathedra Edeffena Antecefforem teftatur jam dictus Liberatus. Omnem ille Ofrhoënam Provinciam, præfertim Clerum Metropolitanum movit in Neftorium & eius Magiftrum Theodo rum, Bpift 87. L.4.c. 2. L.7.c.7. L.8.cs. A&t. I. rum, animavitque ad fufpectum Ibam fortiffin è accufandum & perfequendum. Eundem Clerum etiam fibi quafi Neftoriano fuifle adverfatum queritur Theodoretus in literis ad Domnum Epifcopum Apameenfem. Idque ex cauffa Theodori, Hoc namque tem pore cæpiffe videtur nomen, de quo & Facundus Hermianenfis graviter queritur, Theodoriani. Quid autem pro Theodoro egerit Theodoretus, docent eius Ecclefiaftica hiftoria, Epiftola ad Irenæum Tyri Metropolitam, & quintæ Synodi Acta. Rectè addit Facundus: Odium contra Theodorum Eutychiani ab ipfo Eutyche patre fuo contraxerunt. Omnium, inquam, harum tragediarum architectus fuit dolofus Eutyches, errorem fuum ftabiliri non poffe videns, nifi doctioribus Ecclefiæ Epifcopis in Neftorianifmi infamiam traducis. Suboritur alia quæftio, an Liberatus Carthaginenfis verè dicat Rabulam fuiffe Ibæ in Cathedra Edeffena Anteceflorem? Quod fi verum eft, Ephefinæ Synodi tempore non Ibas, fed Rabula fuit Epif copus Edeffenus, Aliud tamen fuadent hæc verba lbæ in famofa Epiftola: Venimus Ephefum. Et hæc: Cognofcentibus nobis. Quis enim nefciat fynodalem cognitionem & fuffragium, uti adversùm Diofcori Clericos in Synodo Chalcedonenfi clamârunt Epifcopi, efle folorum Epifcoporum, nequaquam Clericorum? Deindè Epiftola ab Iba non adhuc Clerico, fed omninò jam Epifcopo eft fcripta, & tamen lucidè adfirmat eo ipfo tempore Rabulam vixiffe. Et vox, Tyrannus, non canonicum introitum importat, fed adulterinam intrufionem. Sanè Facundus Hermianenfis, Liberato coævus, fupponit Ibam Synodo Ephefinæ non ut Clericum, fed ut Epifcopum adfuiffe. Res obfcura cft, quam velim à peritioribus doceri. Redeamus ad Diofcorum. Eius animum iam pridem in Orientales Epifcopos exulceratum detegit Theodoretus in literis ad fanétum Flavianum Epifcopum Epift 86. Conftantinopolitanum. Vt hoc quoque Sanctitas Tua non ignoret, fcito Domine, hanc illum adversùs nos pufillanimitatem gerere, ex quo fynodicis veftris fub beata memoria Proclo factis, fanctorum Patrum Regulus inbarentes, affenfimus: Ac de hoc nos femel atque iterùm increpaffe, quasi & Antiochenorum, ut ait,& Alexandrinorum iura prodiderimus. Horum memor, tempufá, ut et vifum eft, nactus inimicitias patefecit. Synodi Conftantinopolitana Canon tertius, Regiæ civitatis Epifcopo dans fecundùm in Ecclefia locum, prodijt Alexandrino & Antiocheno Patriarchis abfentibus. Ab illis ut reciperetur, dudùm & multùm laborârunt Epifcopi Conftantinopolitani, & Domni Antiocheni ac eius Synodi adfenfum tandem extorfit Proclus, fancti Ioannis Chryfoftomi olim Diaconus & difcipulus. Aderat Diofcorus, utpotè fancti Cyrilli Liberat. c. 10. Alexandrini Epifcopi Archi-Diaconus & Apocrifarius apud Princi pem, damnavitque & Procli ambitum, & Orientalium præfertim Epifcoporum ignaviam, qui non tantùm Alexandrinæ, fed & propriæ Antiochenae Sedis privilegia in perpetuum prævaricarentur. Rancorem altâ mente repofitum tranftulit à Proclo etiam in fan&um Flavianum fuccefforem, exfpectans diem, in quo juftitias judicaret. Hæc eft cauffi, ob quam in Synodo Chalcedonenfi dixit de Ephefino latrocinio Pafchafinus, Lilybeti Epifcopus & Sedis Apoftolicæ Legatus: Ecce nos, Deo volente, Dominum Anatolium, Epifcopum Conftantinopolitanum, primum habemus, hi quintum pofuerunt eius Antecefforem beatum Flavianum. Nempè jam dicta Procli & Domni concordata, tamquam fexto Niceno Canoni adverfa, Diofcorus latrocinij Præfes, exufflârat. Et rectè, Hoc enim factum eius probavit fan&tus Leo Pontifex, Maximo Domni proximo fucceffori mandans, ut fedis fuæ Antiochene privilegia contra Anatolij ambitum & Canonem Chalcedonenfem generosè tueatur, dictaque Antecefforis fui pacta penitùs non attendat. Delatas itaque fibi Theodoreti & aliorum Orientalium Epifcoporum accufationes Domno Patriarchæ remifit Diofcorus, quafi fecundùm Canones; at in quos eâ ipsâ horâ eft hoftiliter graffitus. Rem omnem exponit Theodoretus in laudatis literis ad fanctum Flavianum. Deo carißimus Epifcopus Diofcorus Epiftolam ad nos fcripfit, quam ab eo fcriptam non decuit, qui ab univerforum Deo didicerat vocem mendacij non fufcipere. Quin & officiofiffimis fatisfactionis & expurgationis literis valere iußis, & calumniantibus aures tradens rem adgreffus eft, que credi nullatenus queat, nifi testem haberet Ecclefiam. Tulit enim illos, qui nobis anathema dicebant, furgenfa, & acclamans illorum voces confirmavit. Ad bac aliquos ex Deo carißimis Epifcopis in urbem Regiam mifit,maiores fperans contra nos tummultus concitandos. Eos mifit acturos cum Eutyche & Chryfaphio Eunucho, Principemque in fuum fenfum circumfcripturos. Pergit Theodoretus. In illa Regia vrbe congregati beati Patres, cum ijs, qui apud Nicaam convenerant, confpirantes, Diœcefes diftinxerunt, & fua unicuique Diœcefi adfignârunt, apertè interdicentes ex altera quofdam Diœcefi alteram invadere, fed Alexandria Epifcopum Ægypti tantummodò res adminiftrare, & fua fingulas Diœcefes. Hic verò legibus iftis acquiefcere non vult, fed fursùm ac deorsum beati Marci fedem obtendit,ida, cùm liquidò intelligat Megalopolim Antiochiam magni Petri fedem habere. Rogat à Flaviano per Principem cogi Diofcorum ad obfervantiam fexti Niceni & fecundi Canonis Conftantinopolitani, compefcique à latrando anathemate in Epifcopos Patriarchatus An |