Max De Vries: partizaan voor het leven

Max De Vries (ʻWellen, 1914) was al in zijn prille jeugd een denker. Met clichés of opgelegde normen moest je hem niet vervelen. Steeds zocht hij naar verklaringen, vooral als in zijn leef-wereld het principe van de sociale rechtvaardigheid bedreigd werd. Die houding maakte van hem op jonge leeftijd een atheïst en in zijn humaniorajaren een communist. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, was Max een twintiger. Hoewel hij met enkele geestesgenoten een eigen Limburgse verzetsbeweging oprichtte om de Duitsers het leven moeilijk te maken, trad hij met zijn vrienden graag toe tot het Onafhankelijkheidsfront en even later tot de partizanen. Binnen die groeperingen steeg Max' ster vlug. In 1943 gold hij als een van de meest gezochte partizanen van Limburg. Max De Vries overleefde de oorlog dankzij een ondergedoken bestaan, twee jaar lang.