D. Alb. 3.f.d. 2. ar. 14. Arg. 3.f.d. 2.ar. 4. Ricard. 3.f.d.2.p.2.q.4. Suarez 9.6. ar. 3. in Coment.& difp. 16. per tres fectiones. citatis. Medina q. 6. ar. 4. * cap. 18.in pria,to.3. SUPER QUÆ. VI. ART. IV. ARTICULUS QUARTUS: Utrum caro Christi fuerit priùs à verbo aßumpta, quàm animæ unita. D QUARTUM fic procedi- CONCL. Caro non debuit priùs affumi, quàm anima. caro humana,quàm re lem. I. MINOR. 2. Prætereà. Sicut anima eft pars naturæ humanæ, ita & corpus: fed aniCaro Chrifti videtur pri- ma humana non habuit aliud principiú 20 us fuiffe concepta,quàm anime rationali unita, fui effe in Chrifto,quàm in aliis hominiin a. pre, R. Negatur.§. Nam ca- bus, ut patet ex auctoritate Leonis Papæ infintor. ro humana, &c. ut in t. Sup. inducta. crgo videtur, nec cor Ex quo dic, quòd dif pofitio ad carnem hu- pus Chrifti aliter habuerit pricipiú efse- In prop.. ter effecit. mul omnia omnipoten¶3. Prætereà.Sicut dicitur i lib.de Caubetwr bic 11. MAJOR. fis,* cauja prima plus influit in caufatum, liber inter Sicut anima eft pars & priùs unitur ei, quàm caufa fecunda: naturæ humanæ, ita fed anima Chrifti comparatur ad verbū, &corpus. B. Cum hac ficut caufa fecunda ad primam. Priùs tamen differentia: quòd contra rationem anime ergo verbum eft unitum carni, quàm uat ina 3. up. Arito. eft, quòd præexiftat na- anima. lib.orth turæ humanæ : non au té eft hoc contra ratio ne corporis.§. Anima,n. materia. Forma verò cundum modum com ¶SED CONTRA eft, quòd Damaf. RESPONDEO dicendum, quòd T TAD PRIMUMergo dicendum,quòd habes: quomodò per mul Dei verbi caro ani ¶ Ad tertium dicendum, quòd verbũ tionali fibi copulaverit Itulus de prioritate temporis intelligitur. Et eft ratio quæftionis,quia 60 teria propria formæ fit ante adventum formæ: quoniam materia non In corpore unica eft conclufio refponfiva quæfito negativè, Caro Num materia propria forme fit ante adventum formæ. Ca eft propria, nifi propter difpofitiones ad talem formam, materia autem Object.v. Quæst. ¶ Ad primum dicitur, quòd propria materia alicujus formæ dupliciter Refolut. dicitur, fcilicet, in fieri tantùm, vel in facto effe. In propofito autem fermo eft de materia propria in facto effe: objectio autem procedit de ma- ob. 1. teria propria in fieri. ¶ Ad fecundum conceditur, quòd fecundum naturæ ordinem caro ulti- Sol. ob. 2. mò difpofita habet magis rationem propriæ materiæ, quàm caro mortua, fed in ordine ad refurrectionem; quæ fola divina poteft potentia fieri, caro mortua habet magis materiæ propriæ rationem: quia ifta jam in facto effe fuit propria materia iftius animæ, & dedit huic animæ individuationē, & reunienda eft illi ad reconstituendum eundem numero hominem. Unde in æquivoco laboramus, quoniam aliter fumitur propria materia in generatione, ubi naturæ ordo attenditur, & aliter in refurrectione, ubi divinus ordo confideratur: quia tamen apud theologum utraque dicitur propria materia, ideò cautè Auctor in litera non dixit, hunc ordinem non haberi, nifi præfente anima rationali corpori, fed dixit non haberi, antequam anima adveniat: cum hoc enim ftat, quòd habeat etiam poft mortem, ex quo jam femel anima affuit corpori: cum primo autem dicto non ftaret, quòd haberetur poft mortem propria materia. In refponfione ad fecundum ejusdem articuli vide rationem natura- Ricard.3.fen.d.2.p.2.q.1. ment. Vafquez q.6.a.s.difp.39. Medina q. 6.ar.s. A. SUPER QUÆST. VI. & 4.3.9.5. a.2.c.d. 5.9.2.0.30 *Colligitur ex c.18.19. 30.11.8.3. ART. V. ficiet extra, & ante corpus, fed fi naturaliter fieret extra, & ante corpus, quod fcilicet naturaliter factum fuiffe oportet ponere illos, qui in conftitutione mundi fic factum putant, ut prædictum eft. In refponfione ad tertium diftingue, & ordina novitie,unam, & eandem carnem fecundum diverfa prædicata fubftantialia, præponendo magis commune minùs communi (V. g. fecundum quòd eft corpus, fecundum quòd eft animatü,&c.)& perfpicies,quòd caro priùs natura attingitur à verbo effectivè per effentiam, potentiam, & præfentiam, quàm terminativè per unionem perfonalem, quia prius natura eft quoddam ens,puta corpus, quàm animata. Sed prius natura eft animata, quàm unita verbo perfonaliter: tùm, quia conftituitur in effe affumptibili per effe animatum : tùm, quia caro conftituitur in natura rationali per efle animatum anima rationali. Conftat autem, quòd non eft affumptibilis, nifi ut pars naturæ ralionalis non folùm ex parte fui, fed etiam ex parte perfonæ, quæ fignificar non quamlibet hypoftafim, fed hypoftafim naturæ rationalis. . ARTICULUS QUI N T U S. Utrum tota humana natura fit aßumpta, mediantibus partibus. DQVINTUM fic procedi- 20 tur. Videtur, quòd filius Dei affumpferit totam naturam humanam, mediantibus partibus ejus. Dicit enim Auguft. in lib. de Agone ChriftiaC% CONCL. Verbum no, quòd invifibilis,& incommutabilis Dei affumpfit par- veritas per fpiritum animam, & per anites humanæ naturæ,me- mam corpus, & fic totum hominem afPROB. Primò, quia Sumpfit: fed fpiritus, anima, & corpus in incarnatione oportet funt partes totius hominis. ergo totum attendere ordinem na- affumpfit, mediantibus partibus. turæ fimpliciter ex par 2. Præt. Ideò filius Dei carnem afte intentionis agentis ut fumpfit,mediante anima,quia anima eft ad Volufianum & fe- Deo fimilior, quàm corpus: fed partes cundum intentionem a humanæ naturæ, cùm fint fimpliciores, gentis prius eft comple- quàm corpus, videntur effe fimiliores tum, quàm incompletum,ideft (in propofito) Deo, qui eft fimpliciffimus, quàm toprius eft totum, quàm tum. ergo affumpfit totum,mediantibus partes. Secundò. Quia, partibus. diante toto. habetur ex B.Auguftino corpuspropter ordinem, ficut verbum affumpfit T 3. Præter. Totum refultat ex unione naturam. m : . ut in tex.Tunc nihil,&c. cundum viam intentio SED CONTRA eft, quod Damasc. I. DE CONCLUS. dicit in 3.lib.* in domino noftro Iefu Chrilib.1.c.16. Mediantibus partibus fto non partes partium intuemur, fed, que circa fi. B. Secundum viam operationis. §. Sic enim fe- proximè componuntur, ideft, deitatem,& quitur ex B.Auguftino. humanitatem. Humanitas autem eft Nam ex verbis illis,&c. quoddam totum, quod componitur ex Cum illa enim priorita- anima, & corpore,ficut ex partibus.ergo te partium fecundum filius Dei affumpfit partes, mediate toto. viam operationis ftat fi- RESPONDEO dicendum, quòd, mul prioritas totius fe- cùm dicitur aliquid medium in affumnis: de qua via intelligi- ptione incarnationis,non defignatur ortur articuli conclufio. do temporis: quia fimul facta eft affumII. MINOR. Partes ptio totius, & omnium partium: * often* a..bu.q humane nature funt fum eft enim, quòd fimul anima,& corpus &art fimiliores Deo, quam totum. R. Negatur. §. funt adinviccin unita ad conftituendam Ad probationem ejus naturam humanam in Verbo. Defignainfertam, fcilicet, quòd tur autem ibi ordo naturæ, unde per id, funt fimpliciores, refpo- quod cft prius in natura, affumitur id, detur quòd hoc non fufficit ad affimilari ma- quod eft pofterius. Eft autem aliquid gis Deo, nifi cum fim TI Itulus articuli intelligendus eft, ut fonat. 3° 30 40 so 60 70 prius in natura dupliciter, uno modo ex Et ideò dicendum eft,quòd verbum Dei manam naturam. AD PRIMUM ergo dicendú,quòd ex verbis illis nihil aliud datur intelligi, tur, & prædicat: unam Ad fecundum dicendum, quòd Deus ¶ Ad tertium dicendum, quòd unio perfonalis eft, ad quam terminatur affumptio,non autem unio naturæ, quæ refultat ex conjunctione partium. Commentaria Cardinalis Cajetani. In corpore articuli duo fiunt: primò declaratur, quomodò intelliComment, gitut ly mediante in myfterio affumptionis. Secundò refpondetur quæfito una conclufione. ¶ Quoad primum dicit unam propofitionem multarum partium, fcilicet, in myfterio affumptionis medium intelligitur non temporis, fed naturæ ex parte agentis, & fimpliciter. Vbi quatuor conditiones medii in hoc myfterio ponuntur. Prima eft, quòd non eft medium fecundum tempus, quæ probatur, quia fimul tempore omnia affumpta funt. ¶ Secunda, quòd eft medium fecundum ordinem naturæ. Et hæc ex dictis fupponitur. Tertia eft, quòd eft ibi talis ordo naturæ, f.ex parte agentis. Et hæc Ref. dub. Quest.s. ter fe in hoc, quòd illud, quod eft prius fecundum intentionem,eft prius ¶ Quoad fecundum conclufio responsiva quæfito est ista. Verbum Dei Secundo: cur ordinem naturæ ex parte materiæ in hoc myfterio Au- Tertiò: cur Auctor in hoc myfterio de medio fecundum naturæ ordidinem ex parte agentis fecundum ordinem operationis refpondendo tacuit, cùm tamen in refponfione ad primum poftmodùm de illo tractet? Ad primum dicitur, quòd, quia ordo naturæ fecundum genus caufæ zo formalis, & finalis reducitur ad ordinem naturæ fecundum genus caufæ agentis, tamquam in quo clariùs relucet, quoniam fecundum ordinem agentium ordinantur & fines generationum, & forma genitorum, & res natura priores fecundum ordinem finis, aut formæ in his, quæ fiunt, funt pofteriores in effe, quoniam & forma, & finis quantò ulterior in aliquo ordine,tantò prior,quia perfectior. Res verò,ut funt tàm in materiæ tranfmutatione,quàm in intentione,aut executione agentis priores, funt etiam priores fecundum effe aliquod reale, fcilicet, vel fecundum ipfam intentionem eorum, ficut domus eft in intentione artificis, vel fecundum quòd faltem in inchoata tranfmutatione funt : ficut alteratio eft prior generatione, vel fecundum fe, ut ab ipfis incipit executio, ut fundamentum eft prius parietibus. Meritò igitur naturæ ordinem duobus appropriavit Auetor generibus caufarum,quia funt priores in effe, tùm, quia clariùs relucet prioritas naturæ in iftis, tùm, quia prioritas aliorum apud generabilia reducitur ad ifta. 30 ita fimul ómnia operando, operatio illa priùs natura fecundum executio- Applicat ¶ Simile enim quid accidit in myfterio incarnationis, in quo fimul to- tradita ¶ Ad fecundum dicitur, quòd in myfterio incarnationis nulla fuit traf- Ad tertium dicitur, quòd in promptu caufa eft, quare refpondendo IN Num affumpferit totum mediantibus partibus. Neodem art.in refponfione ad primum dubium occurrit ex Scot.& Durand,arguentibus in 3.Sent.dift.2. contra hanc doctrinam, quòd fcilicet non affumpferit totum, mediantibus partibus. Arguit ergo Scot.1.in 9.2. fic. Primò affumptum non eft natura humana, fed pars, feu partes ejus. Confirm. ergo affumens non eft primò homo. Et confirmatur, quia,ficut in inftanti affumptionis fe habuit ad totum, & partes, ita & modò. igitur & modò non eft primò homo, ficut Socrates eft primò homo, quod videtur inconveniens. Object.2. Obje 9.3. 06. Dur.1. Ob..ciufd. Notida ad R}.Qu@』:。 : Et quamvis primo afpectu hæc pofitio non folùm probabilis, fed pro- Ref.Quaf. Unde ad primum Scot. diftingui poteft, quòd primò affumptum du Sol... 05. Refp.ad Ad confirmationem negatur, quòd fimili modo omninò fe habeat ¶ Ampliùs: videtur fequi,quòd Chriftus non fit homo. Probatur,quia 60 denominatio à parte, vel partibus non dat denominationem à toto. Prætereà. Propter duas uniones verbi ad partes naturæ humanæ non eft homo. ergo requiritur tertia, quæ fit totius primò, propter quam tertiam Verbum eft homo,fed ifta fufficit fine aliis duabus, igitur illæ duæ fuperfluunt. vel Demùm probat oftenfivè, quòd natura tota eft primò fine medio ¶ Durand.autem in q.quoque 2. arguit dupliciter, deftruendo totaliter Adevidentiam pofitionis, quæ in hac litera explicatur, fciendum ¶ Ad alia duo fimul dicitur, quòd nec fomniamus, Verbum dici homi- ¶ Ad rationem autem oftensivam , quæ eft fundamentum opinionis Veruntamen non fiat vis in vocabulis, & fuppofita diftinctione, quæ in litera habetur de priùs affumptibili ordine naturæ fecundum intentionem, & fecundum executionem, refpondeatur, quòd Major eft vera de primo fecundum ordinem intentionis, non autem de primo fe cundum ordinem executionis. Illud enim, quod eft in fe per fe primò perfonabile, illud primò ordine intentionis, non primò ordine executionis perfonatur in alio, hoc eft, fit aliquid alienæ perfonæ, à qua affumitur. pars enim, vel partes cjus, ftat, quod priùs fecundum executionem fiat, vel fiant aliquid alienæ perfonæ, quàm tota natura, quæ eft in fe per fe primò perfonabilis, fi fibi dimitteretur. Probatio autem Majoris ad hunc fenfum applicata nihil valet: quia fecundum executionis ordinem illud totum non in fe toto, fed in parte, vel partibus ejus priùs perfonaretur, hoc eft, fieret aliquid affumentis perfonæ, quàm effet in feipfo toto perfonabile, fi fibi dimitteretur. Et, cùm contra hoc affertur, quia in illo priori illud totum non eft natum affumi, quia non eft natura fingularis, refpondetur, quòd verum eft, quòd non eft natum affumi in feipfo toto ante illud naturæ inftans, fed eft natum affumi fecundum fui partem, vel partes ante illud inftans fecundum executionis ordinem: quoniam quælibet pars nata eft affumi, ut fit aliquid perfonæ affumentis:quamvis folùm natura integra nata fit affumi, ut fit velut conftitutivum perfonæ : quia ipfa fola eft fic perfonabilis, fcilicet, ut fit, vel perfona, vel quafi conftitutiva perfonæ, partes autem ejus funt perfonabiles, hoc eft,affumptibiles ad unitatem perfonalem, antequam fecundum executionem affumi intelli gatur totum. Sol.ob.. 42 ar. 2. &d. 13.9-3.a. r. Et verit.. 29.ar. 2. Et Ubi feito, quòd, licet refpectu perfonæ propriæ prius fecundu executione intelligatur perfonari tota natura, quàm partes,quia partes, puta aía,& corpus, ad perfonandum concurrunt, mediante tota natura conftituta per illas, ad affumptibilitatem tamen à divina perfona priùs fecundum executionem concurrunt partes,f. anima, & corpus, quàm natura integra: quia ad exequendam affumptionem non oportet mediare executivè, fed fecundum intentionem tantum, totam naturam, quoniam conftat divinam perfonam poffe inchoare affumptionem à partibus, quafi progrediendo ad totum, & rationabiliter conftat, quòd de facto fic fecit, ut probatum eft, Refpectu perfonæ propriæ nonnifi naturalis ordo partium ad propriam perfonam attenditur, qui eft etiam executivè mediante toto: & ideò non habet folidum fundamentum (ut ex Auctore allatum eft) ratio Sco, eodem ordine partes naturæ humanæ, & totam ordinantis ad propriam, & ad divinam perfonam. Adprimam autem Duran.rationem negatur,quòd natura humana fit omninò idé fecundum rem,quod fuæ partes etiam fimul fumptæ.Et quoniam S.Bon. 3.f.d.2.art. 3.9.2. Durand. 3.fent. d. 2.q.3. Ricard.3.f.dift.2.p.2.q.3. Vafquezq.6.a.6.difp.40. Medina q.6. ar.6. SUPER QUÆ. VI. ART. VI. 10 quæftio hæc fupponenda potiùs, quàm difcutienda hic eft,ideò non moror. Ad fecundam dicitur, quòd affumptionem effe unius contingit dupli- Sol citer, f.unius fimplicis, vel unius compofiti. Et rursus unius compositi fecundum quod unum tantùm eft, vel non folùm, fecundum quòd est in se unum:fed etiam fecundum fuas partes. Et fubjungitur, quòd incarnatio elt affumptio una, & ad unum, & unius ultimo modo expofito, quia fic filius Dei affumpfit unam naturam humanam compofitam ex anima, & corpore, ut etiam fimul tempore, & priùs natura fecundum nos ordine executionis, vel pofteriùs natura fecundum alios affumpferit animam, & corpus in feipfis,& non folùm, fecundum quòd funt unum in tota natura, quod nihil aliud eft, quàm afsumere totam naturam. Et, quòd hoc oporteat fateri, patet ex eo, quòd alioqui, oporteret filium Dei in morte de novo afsumpfifse corpus, & animam, quod Sco, infolutum dimifit, & Duran, malè videtur pofse evadere. Nihil igitur valet illatio illa. Natura integra eft affumpta. ergo partes afsumptæ funt,ut unum, intelligendo cum præcifione, hoc eft, ut funt, ut unum præcisè, & non etiam, ut funt in fe diverfæ. ARTICULUS Utrum humana natura fit D SEXTUM fic proceditur. assūVidetur, quòd filius Dei afsúpferit humanam naturam mediante gratia. Per gratiam .n. 20 unimur Deo:fed humana natura in ChriPM, 2.6.202. CONCL. 1. Neque fto maximè fuit Deo unita. ergo illa unio que gratia habitualis facta fuit per gratiam . poteft intelligi, ut me- 2.Prætereà. Sicut corpus vivit per anidium in affumptione mam,quæ eft ejus perfectio,ita anima per ¶PROB. Quia gratia gratiam: fed humana natura redditur unionis eft terminus af- congrua ad affumptionem per gratiam. fumptionis,& gratia ha- ergo filius Dei affumpfit animam mebitualis eft confequens diante gratia. gratia unionis, ne humanæ naturæ. unionem. CONCL.2.Si nomi- 3.Prætereà. Aug.in 15.de Trin.* dicit, Lib. 15. ne gratiæ intelligatur quòd verbum incarnatum eft, ficut vervoluntas Dei aliquid bum noftrum in voce : fed verbum gratis faciens, vel do- noftrum unitur voci mediante fpirinans: fic unio facta est per gratiam: non ficut tu.ergo verbum Dei unitur carni mediaper medium, fed ficut te Spiritufancto, & ita mediante gratia, per caufam efficientem. qua Spirituifancto attribuitur,fecundum ¶ PROB. Quia ex ter- illud 1.ad Cor. 12. Divifiones gratiarum I. DE MAJORI. funt, idem autem fpiritus. ar.2. minis patet. Nam in minori tranfitur I in diverfo fenfu accipié Unimur. R. Per opera- SED CONTRA eft,quòd gratia eft quodtionem.§.Tuc nihil,&c. dam accidens animæ, ut in fecunda parte *1.2.q.110. ad unionem in alio fen- habitum eft. *Unio autem verbi ad hufu acceptam, f. ad unio- manam naturam eft facta fecundum fubnem perfonalem. fiftentiam, & non fecundum accidens, ut II. mil LATIO CON- ex fup. dictis* patet. ergo natura humana *Q.1. art.6. CLUSIONIS. Ergo fi lius Dei,&c. &. Negatur non eft afsumpta mediante gratia. illatio. §. Procedit enim ¶RESPONDEO dicendum, quòd in Chriex præmiffis perfectione fto ponuntur gratia unionis,& gratia hatibus. Nam anima eft bitualis. Gratia ergo non potest intelligi, ut perfectio, &c. ut in text. medium in aßumptione burnanę natura,five III. DE MINORI. loquamur de gratia unionis, five de gratia Voci mediante fpiritu habituali. Gratia enim unionis eft ipfum B. Tanquã medio movente: no autem forma- efse perfonale, quod gratis divinitùs dali.§.Nam conclufio pri- tur humanæ naturæ in perfona verbi, q ma intelligitur demedio quidem eft terminus affumptionis.Gratia formali; quo modo Spirituffancti gratia non mediavit ibi:Argumentum ergo fic glofsatum declinat in favorem cöclufionis fecundæ,ut quædã probatio ejus,abfq;offenfa primæ. APPENDIX. Annotat. Comment. Annotat. Xartic.habes primo: quomodò per rationem interimas hærefim Neftorii dicentis: quòd filius Dei affumpfit naturam humanam per gratia. Ex qua deducebat: quòd in Chrifto effent duæ perfonæ. Item, quòd Chriftus non eft Deus, fed in quo Deus fpeciali prærogativa habitat. Ítem, quòd T SEX TU S. affumpta mediante gratia. autem habitualis pertinens ad fpirituale Severi Antiocheni dicefanctitate illius hominis eft effectus qui- tis:quòd in Chrifto fuit dam confequens unionem fecundum illud unio non perfonalis in duabus naturis verè fubJoan. 1. Vidimus gloriam ejus,quafi unigeni- fiftens, fed tantùm habiti à patre, plenum gratia, & veritatis. Per tualis, ideft, fecundum quod datur intelligi, quòd ex hoc ipfo, habitum,proprietatem, quòd ille homo eft unigenitus à patre, dam divinam;qua, cùm (quod habet per unionem) habet pleni- folus effet homo, divina tudinem gratiæ,& veritatis. Si verò intel- tamen affiftete per quãdam participationem ligatur gratia voluntas Dei aliquid gratis virtute,miracula operafaciens,vel donans, fic unio facta eft per gra- retur. Secundò habes: tiam, non ficut per medium, fed ficut per quomodò per rationem caufam efficientem. oftendas,has meritò damnari à Papa Eugenio AD PRIMUM ergo dicendum, quòd uIV.in Conc. Florentino. nio noftra ad Deum eft per operationem, Sacrofancta Ecclefia ainquantum, f. cum cognofcimus, & ama- nathematizat Theodori mus,& idcò talis unio eft per gratiam ha- Mofvestenum ̧, atque Neftorium afferentes bitualem, inquantum operatio perfecta humanitatem Dei filio procedit ab habitu: fed unio naturæ hu- unitam effe per gratia. manæ ad verbum Dei eft fecundum effe Et ob id duas in Christo perfonale, quod non dependet ab aliquo le perfonas, ficut duas fatentur effe naturas: habitu,fed immediatè ab ipfa natura. cùm intelligere non va¶ Ad fecundum dicendum, quòd anima lerent, unionem humaest perfectio substantialis corporis,gratia nitatis ad verbum hyverò eft perfectio animæ accidentalis. Et poftaticam extitiffe:& proptereà negaret, verideò gratia non poteft ordinare animam bifubfiftentiam accepifad unionem perfonalem, quæ non eft ac- fe.Nam fecundum hanc cidentalis:ficut anima,& corpus. blafphemiam non verbum caro factum eft, fed ¶ Ad tertium dicendum, quòd verbum verbum per gratia hanoftrum unitur voci mediante fpiritu, no bitavit in carne: hoc eft, quidem, ficut medio formali,fed ficut per tus eft, fed magis Dei non Dei filius homo famedium movens. Nam ex verbo concepto filius habitavit in homiinteriùs procedit fpiritus, ex quo forma- ne. Hæc ille in conftitur vox. Et fimiliter ex verbo aterno pro- tut. fuper unione Jacocedit Spirituffanctus,qui formavit corpus lio Ephefino 1. can. 5. Si Chrifti, ut infrà patebit. *Non autem ex quis audeat dicere: ho- q3.4.11. hoc fequitur, quòd gratia Spirituffan- minem Chriftum eropo &ti fit formale mediu in unione prædicta. cov, idest deiferum: ac non potiùs Deum esje veraciter, dixerit, tanquam unică filiù per naturam: fecundü quòd verbum caro factum est: & communicavit fimiliter, ut nos, carni, & fanguini: Anathema fit. Hæc ibi.Item à quinta fynodo Constantinopolitana, action.1. Anathematizamus impium Severu acephalu, & abfciffum, & femper alienum factum à Domino Deo Jefu Chrifto,& a fancta ipfius catholica, & Appftolica Ecclefia,& impium ejus dogma. Hæc ibi. Item à dictis fup. articulorum num.8. Tertiò vides : quomodò ex his, &c. 40 5° 60 Commentaria Cardinalis Cajetani. Itulus articuli 6. intelligendus eft, ut ionat. In corpore art. unica eft conclufio refponfiva quæfito. Gratia non Nota hic primò, quòd gratia poteft dupliciter inefse, f. formaliter, vel binorum.Item à Conci in Chrifto, illa fiquidem præpofitio, in, denotat efse in Chrifto formaliter, ficut forma eft in fubjecto. ¶ Nota fecundò, quòd, cùm quis gratiosè dat feipfum alicui, tunc ipfemet vocatur, & eft gratia juxta communem ufum loquendi, quo conceffum gratiosè donum gratia vocatur, dùm dicimus, ifte fecit mihi hanc gratiam, &cat. Et hoc modo, quia res data humanæ naturæ in myfterio affumptionis eft efse perfonale filii Dei, ideò ipfum efse perfonale ut induit rationem doni gratiosè conceffi, vocatur gratia: unionis autem, quia per unionem habetur à natura, cui datum eft. De hac tamen unionis gratia propter varia, quæ de ipfa dici videntur in artic. ult. 7. q. erit latior fermo. 訂 43 4.1. Et veris.q.27.4. 1. Es opus. 2.6.213. Et Jo.z. let. EINDE confiderandum eft de coaffumptis à fi- ¶ Circa primum confideranda funt tria. Primò de gratia Chrifti: fecundò de fcientia ejus: tertiò de potentra ipfius. De gratia autem Chrifti confiderandum eft dupliciter. Primò quidem de gratia ejus,fecundum quòd eft quidam fingularis homo fecundò de gratia ejus, fecundum quòd eft caput Ecclefiæ. nam de gratia unionis jam dictum eft.** CIRCA primum quæruntur tredecim. ¶Primò.Utrum in anima Chrifti fit aliqua gratia habitualis. D.Alb. 3.f.d.13.4.1.2. 3. Suar.q.7.a.1.in Comm. &difp.18. Medina q.7. art.1. SUPER QUE. VII. ART. I. ONCL. Neceffe eft: Secundò. Utrum in Chrifto fuerint virtutes. ¶ Quartò. Utrum fuerit in eo fpes. Quintò. Utrum in Chrifto fuerint dona. Sextò. Utrum in Chrifto fuerit timoris donum. ¶Septimò. Utrum in Chrifto fuerint gratiæ gratis datæ. Octauò. Utrum in Chrifto fuerit prophetia. Nonò. Utrum in eo fuerit plenitudo gratiæ. ¶ Decimò. Utrum talis plenitudo fit propria Christi. Undecimò. Utrum Chrifti gratia fit infinita. Duodecimò. Utrum potuerit augeri. ¶ Tertiodecimò. Qualiter hæc gratia fe habeat ad vnio nem. PRIM U S. ARTICULUS Utrum in anima Chrifti fit aliqua gratia habitualis. D PRIMUM fic proccditur. Videtur,quòd in anima affumpta à verbo non fuerit gratia habitualis . Gratia enim eft quædam participatio divinitatis in creatura raPROB. Quia & ex tionali fecundum illud 2. Petr. 1. Per unione animæ Chrifti ad verbum: & ex nobi- quem magna, & pretiofa promiffa nobis donavit,ut divinæ fimus confortes naturæ. feipfam: & ex habitudi- Chriftus autem eft Deus non participamanum conclufio ifta tivè,fed fecundum veritatem. ergo in eo non fuit gratia habitualis. CONC ponere in Chrifto gratiam habitualem. 20 dabit Dominus. Et ideò maximè fuit conveniens, ut anima illa reciperet influxu divinæ gratiæ. Secundò, propter nobilivinam. §. Tunc nihil, tatem illius animæ, cujus operationes &c.Nam tales operatio oportebat propinquiffimè attingere ad nes, ac fruitiones in co Deum per cognitionem, & amorem,ad differunt adinvicem. quod neceffe eft elevari rationalem na- 1. DE MAJORI. turam per gratiam. Tertiò, propter ha- ti..Nullo modo agen bitudinem ipfius Chrifti ad genus hu- tis,fed folu acti. §.Tunc manum. Chriftus enim,inquantum ho. nihil, &c. Nam humanitas Christi eft inftrumo, eft mediator Dei, & hominum, ut mentum, &c.ut in tex. dicitur 1.ad Timoth.2.& ideò oportebat, APPENDIX. quòd haberet gratiam etiam in alios X articulo habes primò quomodò redundantem, fecundum illud Joann. primò : quomodò De plenitudine ejus omnes accepimus, & perrationem oftendas, De meritò effe à fcripturis gratiam pro gratia. quòd in Chrifti anima fuit gra1. Plenum gratiæ, & veritatis. Nam hoc de gratia habituali intelligitur:ut patet ex contextu.Item Pfal.44. Unxit "q. 1. ar.1] lætitia præconfortibus tuis. Quod de Chrifto exponitur Hebr.1. Item Ifa.61. Spiritus Domini fuper me eo, quòd unxerit me. Hoc enim intelligendum effe de Chrifto, habetur ex Luc.4. ubi hæc prophetia recitatur. Item Actu. 4. Săcium puerum tuum, quem unxifti. Et cap. 11. Jefum Nazarenum quomodò unxit Deus Spiritufancto. Per un 40 so I. MINOR. Chriftus homini, ut per cam benè operetur (feeft Deus,non participa- cundum illud 1.Cor.15. Abundantiùs otive, fed fecundum ve- mnibus laboravi, non ego autem,fed gratia ritatem. R. Non tamen Dei mecum, & etiam ad hoc,quòd homo na fecundum veritatem confequatur vitam æternam, fecundum effentialem. §.Tunc ni illud Rom.6. Gratia Dei vita æterna: fed hil, &c. Ex hoc enim, Chrifto ex hoc folo, quòd crat naturalis quod non cft divina per filius Dei, debebatur ei hæreditas vitæ effentiam,oportet,quòd fiat divina per partici- æternæ:ex hoc etiam,quòd erat verbum, pationem,ideft, per gra- per quod fa&ta funt omnia, aderat ei fatiam. Ex textu ifto ex- cultas omnia benè operandi. non ergo cluditur hærefis cujuf- fecundum humanam naturam indigedam Auguftini de Roma dicentis (ut refert bat alia gratia,nifi unione ad verbum. Cardinalis Turrecre- ¶ 3. Præter. Illud, quod operatur per mata in fum. de Eccle- modum inftrumenti,non indiget habitu fia lib.1.c.68.)quòd humana natura in Chrifto ad proprias operationes: fed habitus fueft perfona verbi ; & datur in principali agente. Humana auquòd humana natura tem natura in Chrifto fuit, ficut inftruaffumpta à verbo in ufis, à nione perfonali eft ve- mentum divinitatis, ut dicit Damafc. *in raciter Deus naturalis, 3. lib. ergo non debuit in Chrifto effe & proprius. Et hærefis aliqua gratia habitualis. Metamorphiftarum di- SED CONTRA eft, quod dicitur centium corpus Christi effe Deú omninò proIfa. 11. Requiefcet fuper cum fpiritus Dopriè dici debere. Ex hoc mini. Qui quidem in homine effe dicitur enim,quòd animaChri- per gratiam habitualem,ut in 1.p.dictum fti non eft divina per ef114 fentiam, cùm tamé anieft. crgo in Chrifto fuit gratia habima fit nobiliffima tualis. AD PRIMUM ergo dicendú,quòd Chriftus eft verus Deus fecundum perfonam, & naturam divinam: fed, quia cum unitate perfonæ remanet diftinctio naturaru(ut ex fupradictis patet*) anima Chrifti non eft per fuam effentiam divina, unde oportet, quòd fiat divina per participationem, quæ eft fecundum gratiam. te Deus Deus tuus oleo ctionem autem intelligendam effe gratiam habitualem docetur, Ad fecundum dicendum Chrifto, inquantum eft naturalis filius Dei, debetur hæreditas æterna, quæ cft ipfa beatitudo increata, per increatum actum cognitionis, & amoris Dei, eundem fcilicet, quo pater cognofcit, & amat feipfum, cujus actus anima capax differentiam naturæ. non erat propter Unde oportebat, quòd attingeret ad Deum actum fruitionis per qui quidem effe non poteft, nifi per gratiam. Similiter etiam, inquantum eft verbum Dei, habuit facultatem omnia benè operandi operatione divina: fed, quia præter operationem divina oportet poni in eo operationem humanam (ut infrà patebit *) oportuit in co effe habitualem gratiam, *q. 19. a. . per quam huiufmodi operatio in co effet perfecta. 70 Ad tertium dicendum, quòd humanitas Chrifti eft in¶ ftrumentum divinitatis ftrumentum divinitatis, non quidem, ficut inftrumentum inanimatum, quod nullo modo agit, fed folùm agitur, fed tanquam inftrumentum anima rationali animatum, quod ita agit, quòd etiam agitur. Et ideò ad convenientiam actionis oportuit, cum habere gratiam habitualem. RESPONDEO dicendum quòd falfitas utriufque præ- neceffe eft ponere in Chrifto gratiam habidictarum pofitionum. Vide quoque eas dana- tualem, propter tria. Primò quidem, tas effe à dictis fuprà ar- propter unionem animæ illius ad verbü ticulorum numero 8. Et Dei: quantò enim aliquod receptivum in Addition, articulori eft propinquius caufæ influenti tantò cid.& 1.9.14.art.16.& magis participat de influentia ipfius. qu.75.art.7.cum Elucid. Influxus autem gratiæ eft à Deo, fecunII. ILLATIO CON- dum illud Pfal.83.Gratiam, & gloriam numero 389. cum Elu CLUSIONIS.Non ergo , Commentaria Cardinalis Cajetani. per ly vox unctionem, quod accepiftis ab eo, maneat in vobis. 1.70. modò ex his,&c. 2. Secundò vides: quo N divifione quæftionum de gratia Chrifti adverte, quòd tripliciter gra- 80 turam humanam (de qua tractatum eft) ideò Auctor dicit, quòd de ipfa tia in Chrifto ponitur, f. gratia unionis, gratia fingularis, & gratia |