1.8.9.39. ar.3.04. Comment Annoiat. Dub 102 3.d.7.qu.. ar.2, *q.5.circa mid.10.4. filius Dei, qui fine dubio non eft alius à natura divina, 1.9.39.art,1, Ar- 11. DE MAJORI. De prædicato, R. Supponente, fecundum quòd fcilicet, Deus, in ly Deus nitas, quas quidem patet effe falfas. er- nebat, quandò prædica- 3.Præt.in Pf.80.dicitur.Non erit in te mo eft Deus, ly Deus Deus. fupponebat pro perfona SED CONTRA eft, quod dicitur fupponit pro perfona carnem, qui eft fuper omnia Deus benedi- 1.9.39.art.6. RESPONDEO dicendum, quòd, 30 clufione ly homo non mo poteft fupponere pro qualibet hy- naturæ dicitur verè ho- riò fequitur, quòd poft incarnationem perfona filii Dei eft verè homo,fic- Titulus clarus eft. Ex art. habes primò quomodò per rationem oftendas, meritò effe à fcripturis, Conci- pro Eccls. lapidibus, & lignis, fecundum quòd liis, & Auguftino inin fua natura confiderantur, quia puta- poft incarnationem eft finuatum, quòd homo bant in illis aliquid numinis effe. Nos au- Deus verè, & propriè, o tem non attribuimus nomen Deitatis fecundum fubfiftentiam homini fecundum humanam naturam, tamen: hoc eft,quòd ista fed fecundum fuppofitum æternum, Deus,eft vera,& propria, propofitio homo eft quod eft etiam per unionem fuppofitum attento fuppofito huhumanæ naturæ, ut dictum eft. Ad tertium dicendum, quòd, licèt humana natura in Chrifto fit quiddam recens, tamen fuppofitum humanæ naturæ non eft recens, fed æternum. Et, quia hoc nomen Deus non prædicatur hom. fuper Joan.3.dicit. de homine ratione humanæ naturæ, Notandum, quòd eadem fed ratione fuppofiti, non fequitur, de filio Dei unigenito requòd ponamus Deum recentem. Se- plicat, quæ de filio homiqueretur autem, fi poneremus, quòd homo fupponit fuppofitum creatum, fecundum quòd oportet dicere cos, qui in Chrifto ponunt duo fuppofita. nis in cruce exaltato præmiferat dicens ; ut omnis,qui credit in ipsi, non pereat, fed habeat vitam æternam. Profeclò idem conditor,& redemptor nofter filius Dei ante fæcula exiftens, filius hominis factus est in jine fæculorum, ut, qui per divinitatis fuæ potentiam nos creaverat ad perfruendam vite perennis beatitudinem, ipfe per fragilitatem humanitatis nofire nos reftauraret ad recipiendam,quam perdidimus, vitam. Hæc ibi, Deus ergo fecundum Auguftinum eft homo, qui nos ad vitam illam reftaurat, & idem ipfe homo eft Deus, qui nos ad perennem vitæ ipfius beatitudinem creavit. Secundò vides : quomodò, &c. Commentaria Cardinalis Cajetani. In corpore articuli unica eft conclufio refponfiva quæfito. Hec eft vera, & propria: Homo eft Deus, fuppofito incarnationis myfterio. Probatur. Deus prædicatur verè, & propriè de perfona filii Dei, ergo pradicatur verè, & propriè de homine. Probatur confequentia, quia homo poteft fupponere pro perfona filii Dei: probatur hoc. Homo poteft fupponere pro qualibet hypoftafi humanæ naturæ: fed quædam hypoftafis humanæ naturæ eft perfona filii Dei. ergo homo poteft fupponere pro perfona filii Dei. *Li..orth. fid.c.11. so quoniam, ftando in fua naturali fuppofitione, vera eft propofitio: Deus eft pater: quoniam habens deitatem eft Pater, ut patet. Minus ergo benè di&tum videtur, quòd fupponit pro patre hoc nomen Deus, cùm nomen patris de illo prædicatur. In hac materia recolenda funt dicta in priore articulo, quoniam ista propofitio, de qua eft fermo, eft etiam per fe in primo modo refpectu fuppofiti per fubjectum, non refpectu naturæ fignificatæ, & fubjectum trahi- 60 tur ad fupponendum pro tali fuppofito ex prædicato, ficut de fua convertente, & converfa dictum eft in præcedenti articulo. Et per hoc patet tàm corpus articuli, quàm refponfio ad primum. In refponfione ad fecundum dubium occurrit circa illud dictum in ifta propofitione: Deus eft Pater, ly Deus fupponit pro perfona Patris, Nam ly Deus, quantum eft ex naturali fua fuppofitione, fupponit pro habente deitatem indiftinétè, ficut homo pro habente humanitatem, ex parte autem prædicati non reftringitur ad fupponendum pro perfona Patris, Suarez qu. 16. ar. 3. in comment. Medina q. 16. ar.3. SUPER QUE. XVI. ART. III. CONCL. Non pot Ad hoc dicitur, quòd, quia argumentum de prædicatione per fe procedit fundatum fuper illa regula: Quicquid prædicatur de prædicato, &c. Sul, dub. ideò Auctoris verba de prædicatione per fe intelligenda funt. Ifta fiquidem propofitio: Deus eft Pater,poteft efle per fe, & per accidens, logice loquendo. Nam prædicatio per fe exigit prædicari æqua de æquis,aut majora de minoribus: minus autem de majori nonnifi per accidens prædicatur,ut patet dicendo,animal eft homo. Hoc autem nomen Deus, fi fecundum fuă naturalem fumatur fuppofitionem, majus, hoc eft, communius eft, quam nomen Patris,aut Trinitatis, quoniam extendit fe etiam ad Filium, & Spiritumfanctum,quorum neuter eft Pater,aut Trinitas, & proptereà fic fumptum reddit prædicationem per accidens, dicendo, Deus eft Pater,aut Trinitas, quo fit, ut, fi conftituenda fit propofitio per fe prædicans Patrem de Deo, oportet Deum reftringi ad fupponendum pro perfona Patris, ut fic æquale de æquali prædicetur per fe: ficut, fi Trinitas prædicari per fe intelligitur de Deo,oportet, Deum reftringi ad fupponendum quafi fimpliciter, ut fic æquale de æquali prædicetur. Et fic patet fenfus literæ. ARTICULUS TERTIUS. D TERTIUM fic proce- 70 ftoriana. 80 PROB.I. Quia per 2. Præt.Sicut dominiu convenit Chri- 8° fit denominativè dominica, fed effentialiter domina, vide a, 2.ad tertiй. cam, que ad hominem, copulationem de- nicus. intelligit perfona creatam, quæ denominativè eft dominica. 1. MAJOR. Dicit Auguftinus, &c. B.Ta men poft retractavit hoc dictu. §.Tunc nihil, &c. ut patet. Nam in retractatione ftandum eft. ITEM EX B. AVG. 3. Præt. Sicut dominicus denominativè dicitur à domino, ita divinus deno- In homine dominico. R. minativè dicitur à Deo : fed Dion. * i, in humana natura doChristum nominat diviniffimum Jefum. minica. §. Tunc nihil, A. Fre ergo pari ratione poteft dici,quòd Chri- &c. Nam conclufio ar- Hier par 3. ticuli fumit ly homo de- in ti,.. ftus fit homo dominicus. minicus in alio fenfu, SED CONTRA eft, quod Auguft. dicit in lib. Retract. *Non video, utrum rectè dicatur homo dominicus Jefus Chriftus, cùm fit utique dominus . f. * in prin. propriè : & dictum B. Aug. fic aliqualiter reductum ad bonum fen- *li, 1. retr fum accipitur fatis im- c.c.ndropropriè. Nam ly homo, cul à f propriè loquendo,fignificare debet perfonam humanæ naturæ:proptereà,nonnifi valdè impropriè fignificat naturam humanam, ut tangitur etiam ar.2.ad tertium. Vide refponfum fecundum textus ly quamvis nonnulla ratione poffit, &c. II. IL 1:|:ཀྱང : :: སྐྱེ ས་ adz. fum. Nam illud unum ut in tex. III.MAJOR. Sicut do- minicus denominativè * effentialiter dominum: eße dicendum, quamvis nonnulla ratione enim. Si ergo ego lavi pe- II. ILLATIO CON- RESPONDEO dicendum, quòd, *or, prac. CLUSIONIS. Ergo pari ratione, &c. B. Negatur ficut fuprà dictum est, cùm dicitur ho illatio. §. Procedit enim mo Chriftus Jefus, defignatur fuppofitu ex falfo, ac fi effet idem æternum, quod eft perfona filii Dei,projudicium de homine re- pter hoc, quòd eft unum fuppofitum ufpectu afsúptionis naturæ divinæ, quod eft de triufque nature. De perfona autem filii Deo refpectu affumptio Dei prædicatur Deus, & dominus effennis naturæ humanæ. No tialiter, & ideò non debet prædicari deenim eft idem, fed diver- nominativè, quia hoc derogat veritati 10 fuppofitum, quod eft, &c. unionis. Unde, cùm Dominicus dicatur denominativè à domino, non potest verè, & propriè dici, quòd homo ille fit dominicus, fed magis, quòd fit dominus: fi autem per hoc,quòd dicitur homo Chricitur à Deo.B. Cum hac ftus Jefus, defignaretur fuppofitum alitamen differentia, quòd quod creatum, fecundum illos, qui poly dominicus non cöfuevit dici de iis, de quibus nunt in Chrifto duo fuppofita, poffet dily dominus prædicatur: ci homo ille dominicus,inquantum aflu&ly divinus confuevit mitur ad participationem honoris dividici de his, de quibus ly ni, ficut Neftoriani pofuerunt. Et hoc etpatet per exempla in tex. iam modo humana natura non dicitur Tunc nihil, &c. ut pa- effentialiter dea, fed deificata, non quidem per converfionem ipfius in divinam fed per conjunctionem ad diXart. habes primò: vinam naturam in una hypoftafi, ut paE Utilitas quomodò per ra- tet per Dam. in 3.lib.* pros. Eccl. tionem oftendas, meritò effe à fcripturis infinua tum,quòd Chriftus non eft homo dominicus. Ut lib.1.rer. per illud, quod dicitur 6. 19. deci. Joan. 13. Vos vocatis me ad fi to. 1, magifter, & domine,& bene dicitis. Sum er *li..orth. fi. c. 3.4.15. Deus prædicatur. §. Út tet ibidem. &17. APPENDIX. naturam, Comment. T TAD PRIMUMergo dicendum, quòd Auguft. verba illa, & fimilia retractat in lib. Retract. unde poft verba præmiffa in li. Retr. * fubdit. Ubicunque hoc dixi, f. quòd Chriftus Jefus fit bomo dominicus, dixiffe me nollem, pofteà quippe vidi non 20 30 40 Secundò vides: quomo Ad tertium dicendum, quòd hoc nomen divinum com Commentaria Cardinalis Cajetani. Itulus clarus eft, originem habens ab Auguftini varia diverfis tem- ¶ Circa rationem conclufionis dubium occurrit, quia videtur falfa, 60 Valent.q.16.a. 2.4. & S. punct. 1. Medina q.16.ar. 4. UPER QU. X VI. ART. IV. ONCL.I.Illa, quæ Idicuntur de Chri fto, five fecundum natu nominativè, conftat enim, illationem hanc non tenere ex forma, ut Ad hoc dicitur, quòd ratio veritati innititur, & eft efficax. Nam que Sol. dubit. ram divinam, five fe- prædicari: fed ea, quæ funt humanæ na- nam, poffunt dici tàm ne. 70 ¶ PROB. primè. Quia naturam pertinet, ut fit creata,tempora- Deo.non ergo ea, quæ funt humanę na- ut per prima conclufionem patet: diftinguuntur tamen fecundum id, fecundum quod utraque prædicata de ipfo dicun tur. * 1.3. crib. SED CONTRA eft, quod Dam.di- ¶ PROB. Quia prædi- naturam divina: & na , quòd ture humanæ prædicata de eadem ejufde perfo- RESPONDEO dicendum 11. "DE MAJORI, Attribuere Deo. R. Secundum divinam natu- m 1. cui præ- quæ funt humanæ natufuis Cyril. cone. , dici que derogans honori di- concedebant Chriftum effe natum de vino. Unde in quodam Virgine, & fuiffe ab æterno: non tamen fermone Ephefini Concidicebant, vel Deum natum de Virgine, lii, &c, ut in tex. III. DEMAJORI. vel hominem ab æterno fuiffe. Catholici Convenit humana natu- verò pofuerunt hujufmodi,que dicuntur ræ. B. Ratione fuiipfius. de Chrifto, five fecundum divinam nahumana natura. Vide a. turam, five fecundum humanam, 3.fequent.corp. Tunc ni- poffe tàm de Deo,quàm de homine. Unhil, & cæt.Nam conclu de Cyrillus dicit. * Si quis duabus perfo*Inco, Epb. fio prima, cũ dicit,quòd, nis,feu fubftantiis,i. hypoftafibus eas, quæ Cantora, ræ, pollunt dici de Deo, in Euangelicis, & Apoftolicis confcriptiointendit de convenienti- nibus funt, dividit voces, vel ea, que de bus naturæ humanæ ra- Chrifto à fanctis dicuntur vel ab ipfo tione fuppofiti, puta, efvel ab ipfo fe mortale convenit na- Chrifto de femetipfo,& aliquas quidem ex turæ humanæ ita, quòd his homini applicandas crediderit, aliquas & fuppofito fuo conve- verò foli Verbo deputaverit, anathema fit. tū natura humana Pla- Et hujus ratio eft, quia,cùm fit eadem tonis eft mortalis, fed hypoftafis utriufque naturæ, eadem hyetiam Plato eft mortalis: poftafis fupponitur nomine utriufque imò verè, & propriè dicimus: Plato cft morta- naturæ. five ergo dicatur homo; five lis, verè autem, fed non Deus, fupponitur hypoftafis divinæ, & propriè, Platonis natu- humanæ naturæ: & ideò de homine pofra eft mortalis. Hinc fit, funt dici ea, quæ funt divinæ naturæ, convenire naturæ ratio- tamquam de hypoftafi divinæ naturæ: & ne fuppofiti, i. Platonis: de Dco poffunt dici ea, quæ funt huma quia convenit per fe Pla- næ naturæ, tanquam de hypoftafi humatoni, cùm actiones, & paffiones propriè fint næ naturæ. Comment. Annotat. 104 nit, quoniam non tan terius, quod in propofi fuppofitorum, naturæ Sciendum tamen,quòd in propofitio- naturæ humanæ, ut etiam perfonæ fuæ create, fi eam in Chrifto ha be 20 30 40 ret, effe poffint, dici poffunt de Deo, ideft, de perfona divina, ut mortali- so de Deo, ideft,de perfona divina, que in Chrifto fupplet locum perfonæ creatæ,quæftio.4. artic.2, ut aflumi, & fi qua funt fimilia. funt humanæ naturæ, prædicantur de eo AD PRIMUM ergo dicendum,quòd APPENDIX. X artic.habes primò: quomodò per ratio- pro Eccl. S. Dei. nem & oftendas, & rectè intelligas, meritò effe à fcripturis, & Papa infi- i.c.11. nuatum, quòd in Chri- in rinto fto ca, quæ conveniunt propter filio hominis poffunt quid, & prædicari de filio Dei, quid fecun& quæ conveniunt filio dum quid Dei, poflunt dici de filio. hominis. A fcripturis er quideos, quod dis selligit. per hoc, citur 1. Cor. 2. Nunqua dominum glorie crucifixiffent. Ecce, quòd crucifixio, quæ convenit fi lio hominis, prædicatur de domino glorie,qui eft filius Dei. Sic enim,tanqua exponens ly dominu ¶ Ad fecundum dicendum,quòd, fi ea, quæ ad defectum pertinet, Deo attribue- gloria fymbolum fidei, dicit, quòd filius Dei, rentur fecundum divinam naturam,effet Deus verus de Deo vero, blafphemia, quafi pertinens ad diminu- confubstantialis patri, tionem honoris ipfius: non auté pertinet per que omnia facia sut, factus homo, eft cruciad Dei injuriam, fi attribuatur ei fecun- fixus. Ite per dictú Luc. dum naturam affumptam. Unde in quo- s.ut autem fciatis, quia dam fermone Ephefini Concilii dicitur: filius hominis habet potNihil putat Deus injuriam, quod eft occa- eftatem in terra dimittendi peccata, ait para. fio falutis hominibus: nihil enim abjecto- litico, furge, & cat. Ecrum, qua elegit propter nos, injuriam facit ce, quod probatur eviilli naturæ, qua non poteft eße fubjecta in- denter per miraculum; quòd dimittere peccajuriis, propria veròfacit inferiora, ut fal- ta, quod convenit filio vet naturam nostram. Quandò ergo, quæ Dei, prædicatur de filio. abjecta, & vilia funt, divinam naturam hominis, dùm filiü hominis habere hanc pote non injuriantur, fed falutem horninibus 0ftatem affirmatur. A perantur, quomodò dicis ea, quæ caufa noStræ falutis funt, injuriæ occafionem Deo fuiße? ¶ Ad tertium dicendum, quòd affumi convenit humanæ naturæ, non ratione fuppofiti, fed ratione fuiipfius: & idcò Cardinalis Cajetani. Titulus, ut jacet, intelligendus eft de convenientibus humanæ naturæ ¶In corpore articuli tria fiunt: primò refertur differentia inter Nesto- cor ¶ Quoad primum Neftoriani duabus diftinétionibus utebantur in pro- Arg.3.fent.dift.7. art.4. CONCL. Ea,quæ sut unius naturæ, non poffunt de alia prædicari, fecundum quòd in abstracto fignificantur. PROB. Quia in my de fubjecto communi, dicendo, de nomine communi Deo, & homini prædicari verè tàm ea, quæ funt propria Deo, quàm ea, quæ funt propria homini. Et proptereà Chriftus verè dicitur omnipotens, æternus, creator, & natus ex Virgine, crucifixus, mortuus, & fepultus. Hoc fuit dogma Neftorii. ¶ Catholici autem affirmant, univocè utraque prædicata verè enuntiari de quocunque nomine fubjecto, five proprio, five communi, ut patet ex Cyrilli auctoritate. Quoad fecundum ratio catholicæ affertionis eft identitas hypoftafis ntriufque naturæ in Chrifto. Hinc enim fit,ut una, eademq; hypoftafis fupponatur utrifque nominibus, & quòd propria Deo inveniantur prædicati de hypoftafi divina, & propria homini de hypoftafi humana. Nec oportet hic immorari, quia ex fupradictis patet, nomina communia concreta poffe pro qualibet fua hypoftafi fupponere. Quoad tertium documentum catholicum eft, quòd, licèt non diftinguendum fit cum Neftorio fubjectum, de quo divina, & humana prædicantur, diftinguenda tamen eft ratio fubjecti, qua divina de ipfo dicuntur, à ratione, qua humana de codem enuntiantur: nam una, eademque eft hypoftafis in diverfis naturis fubfiftens, & proptereà difcernendum cautè eft non id, de quo dicuntur, fed id, fecundum quod dicuntur. Et hoc confirmatur auctoritate Auguft. ARTICULUS QUINTUS. fterio incarnationis non manæ naturæ, prædicantur de filio Dei,& quæ funt propria alicu ea, quæ funt naturæ humanæ, poffunt alio prædicari,nifi de co,¶2. Prætereà. Caro pertinet ad natu- NOT. A ly nomina verò concreta, &c. ufq; ad finem corp. juvaris ad aicatur &c. pius in * in 3. lib. dicimus naturam verbi incar- rarum. Ut humanitas ir natam effe fecundum Beatos Athanafiu, ca.7.amed. denotat naturam huma-fin is & Cyrillum. ergo videtur,quòd pari ra- nam fecundum fe,homo tione ca, quæ funt humanæ naturæ, poffint dici de divina natura. 3. Prætereà. Ea, quæ funt divinæ naturæ, conveniunt humanæ naturæ in Chrifto,ficut cognofcere futura,& habe verò perfonam humanę naturæ. I. DE MINORI. Eft. R. Realiter.§.1.9.3. ar.3.Tunc nihil,&c. Sufquòd Deus, & natura dificit enim in propofito, re falutiferam virtutem. ergo videtur vina non fint idem fecũ , dum modum fignifican di; ut oftenditur in tex. Hinc namque fequitur, quòd ea, quæ funt nataræ humane, non poffint dici de natura divina, licèt verè poffint dici de Deo. De hac differentia quoad modum fignificandi vide 1. 9. 39.4.4.5. Fro Eccl. S.Dei. II. DE CONCLUS. Quæ funt humanæ naturæ.R.Ut importantia unio- ut in textu. tionem interimas hære manitate mortua fuerit, 20 tatem fubindicatur, Item à 2.Corinth.13. Crucifixus eft ex infirmitate fcilicet, carnis, ad differentiam divinæ naturæ. Item à 1. Petr.4. Chrifto igitur paffo in carne. Ad eandem enim differentiam ponit ly in carne. Item ab Ecclefia in hymno primo Dominicæ de Patho. Fulget crucis myfterium, quo carne carnis conditor fufpenfus eft patibulo. Hæc ibi. Item ab Eugenio IV. in Concilio Florent, ut patet art.4.append.Item a Concilio Ephef.1.cap.13. fic illum dicimus paffum, non quia Deus verbum in fua natura paffus fit aut plagas, aut clavos, & transfixiones,aut alia vulnera fufceperit ( Deus namque incorporalis,& extra paffionem eft) jed, quia corpus illud, quod propter carnem, & totus Dei filius ipfi proprium factum eft, hoc fustinuit. Ideò hæc propter unam cum Patre deitatem. omnia pro nobifipfis diciTAD PRIMUM ergo dicendum,quòd tur paffus: inerat enim in divinis realiter eft d idem perfona in eo corpore, quod patie- P.1147. cum natura, & ratione hujus identita- batur, Deus, qui pati tis divina natura prædicatur de filio Dei: non poterat. Hæc ibi. Item à Concilio Hifpanon tamen eft idem modus fignificandi, lenfi z.cap. 13. Sicut im& ideò quædam dicuntur de filio Dei, maculata fides, & fanque non dicuntur de divina natura,ficut eta Ecclefia docet, confitemur Dominum nodicimus, quòd filius Dei eft genitus,non ftrum Jefum Chriftum tamen dicimus, quòd natura divina fit intemporaliter ex parte *1.p.q.19.4. genita, ut in prima parte habitum eft.* Et Deum natum, tempora- 5. fimiliter in myfterio incarnationis dici- liter ex utero gloriofe Virginis Marie homimus, quòd filius Dei paffus eft, non au- nem editum, & ob hoc te dicimus, quòd divina natura fit paffa. in una exiftente persona ¶ Ad fecundum dicendum, quòd in- duas naturas habentem; carnatio magis importát unionem ad destatis, qua ante fecula genitus, humanitatis. carné,quàm carnis proprietatem. Utra- qua diebus ultimis edique autem natura in Chrifto eft unita tus est. In illa fecunalteri in perfona, ratione cujus unionis dum formam Dei, in ifta fecundum formam & divina natura dicitur incarnata,& hu- fervi confistens In *q.3.art.2. mana natura deificata,ut fuprà dictu eft.* illa patri manens æqua¶ lis, in ifta fine peccaAd tertium dicendum, quòd ea, to fimilis noftre condiquæ funt divinæ naturæ, dicuntur de tioni. In illa inviolabi humana natura, non fecundum quòd ef- lis, in ifta paffibilis ; fentialiter competunt divinæ naturæ, in illa, ex qua mori non fed, fecundum quòd participativè derivantur ad humanam naturam. Unde ca, que participari non poffunt à natura humana (ficut effe incrcatum, aut omnipotentem) nullo modo de humana natura dicuntur. Divina autem natura nihil participativè recipit ab humana natura, & ideò ea,quæ sút humanæ naturæ, nullo modo pofsut dici de divina natura. quòd pari rõe ca, quæ funt humanæ na- 10 fona Chrifti. Item di demonftrat ea, quæ funt tur & divinitas ungens, & humanitas humanæ naturæ,no pof- uncta, five folùm divinam naturam, ficfe dici de divina, fubver- ut hoc nomen Deus, vel filius Dei, tit radicitùs prædictas il*Eft ep.33. lius Auguftini phanta- five folùm naturam humanam, ficut hoc mer med. fias, ut patet confide- nomen homo, vel Jefus. Unde Leo Pafiillius. ranti. Secundò habes: pa dicit in Epiftola ad Palæstinos. * Non inter quomodò per rationem intereft,ex qua Chriftus fubftantia nomine- damnari ab eodem Cō lii valore, quamvis in multis non fit validum, vide qu. 15. art. 1. append. 40 So pornit, in isla, ex qua Pro tanto enim addu&tæ funt illæ hærefes, & ipfarum condemnalùm contrariantur artiones, pro quanto foticulo vel ei fuffragantur. Quod etiam alibi femper advertendum eft ad quem, fcilicet, finem ibi addu&ta adducantur, ne fiat confufio articulorum. Item à Veritatibus aureis fuper Legem Veterem, Deuteronom. 37. conclufion. 7. Item à quæftion. 2. & quæftion. 13. articul. 1. Item ab Elucid. prime part. quæftione 75. articulo 7. Item ab Elucidatio. Addition, articulorum numero 389. Tertiò vides: quomodò ex iis benè penfatis, & applicatis doctrina præfens Angelica viciffira declaretur, atque confirmetur. : N titulo vide diverfitatem hujus à præcedenti titulo: nam hic quæftio 60 pro habente naturam, ac per hoc pro hypoftafi naturæ, hypoftafis enim ¶ In corpore articuli duæ funt conclufiones fimul probatæ. Altera ¶ Adverte hic, quòd abstracta, & concreta nomina, quamvis con- : eft habens naturam. Deus enim fupponit pro habente deitatem, pro hypoftafi divinæ naturæ, & fimiliter homo pro habente humanam naturam, pro hypoftafi humanæ naturæ: & fimiliter rifibilitas & fignificat, & fupponit ipfam rifibilitatem, fed rifibile fupponit pro habente rifibilitatem. Et ideò rifibilitas non prædicatur de humanitate, fed rifibile verè prædicatur de homine, quoniam idem eft habens humanitatem, & risibilitatem. Ex his igitur patet in primis affumptum in litera antecedens cum fua manifeftatione exemplari de rifibili. Veriffimè fiquidem dicitur, propria unius non verificari de alio, nifi illud aliud fit idem huic, cui funt propria, quemadmodùm propria rifibilitatis non verificantur de humanitate, quia nihil eft idem utrique, fed verificantur de homine, quia homo eft id humanæ naturæ, quod eft idem habenti risibilitatem, idem enim fubjeto eft hypoftafis humana, & fubjectum rifibilitatis. Patet deindè vis confequentia, quoniam, dùm explicatur in litera proprietas concretorum in fupponendo, infinuatur differentia, quam explicavimus inter fuppofitionem concretorum, & abftractorum, ex qua fit, ut abftractum nomen unius naturæ pateat importare omninò aliud ab his, quæ funt alterius naturæ, f ipfam folam naturam fecundum fe, ac per hoc optimè inferri, quòd non prædicantur de abstracto ca, quæ funt alterius naturæ: & fimiliter patet, concretum cujufque in Chrifto naturæ importare id, quod idem eft, quod commune eft omnibus ad quamcumque naturam fpectantibus, fcilicet, unam, eandemque hypoftafim, & ideò optimè inferri, quòd indif ferenter ea, quæ funt utriufque naturæ, de concretis utriufque naturæ prædicantur. 105 Inf 1.3.4. 3.0. Et 3. d. 3.9.5. art.3. ca. & d. 7. 9.2. Er op. 6.18. Et op. 3. ca. 6. Et S.Bonav. 3.f.d.7.4.1.q.2. SUPER QU. XVI. ART. VI. ONCL.Hec propo "poft med. illius, & CONC u Utrum hæc fit vera, D SEXTUM fic proceditur. Videtur, quòd hæc fit falfa, Deus factus eft homo. Cùm enim homo fignificet fubftantiam fieri hominem, eft fieri fimpliciter:fed hæc eft falfa, Deus factus eft fimpliciter. ergo hæc cft falfa, Deus factus eft homo. 2. Prætereà. Fieri hominem eft muta- PROB.1.quia effe ho- narratis. 1. DE MAJORI. ¶SED CONTRA cft, quod dicitur Jo. cipit. Eg hoc enim ftat, quòd fieri Jidiceretur, quòd Deus homo factus est. &tus est homo. effe,totaliter fieri,fed no NOT. Fieri fimplici- factus eft homo. Diverfimodè tamen intelliter eft incipere de novo gitur à diuerfis,ficut,& hec, Deus eft hoar. 1. bus fimpliciter eft incipere mo, ut fuprà dictum* est. Jus quait. de novo effe, fed non to-¶AD PRIMUM ergo dicendum,quòd taliter. Illud primum fieri hominem eft fieri fimpliciter in ocontingit: quandò res, mnibus his, in quibus humana natura inquæ dicitur facta, nullo modo, i. quoad nihil fui cipit effe in fuppofito de novo creato. erat in actu, antequam Deus autem dicitur factus homo co, Comment. Annotat. 106 Locis fup.a. fieret: hoc autem fecun quòd humana natura incepit effe in fup- citer. Et erit tamen hopofito divinę naturę ab eterno preexi- & humanam natura, & itente. Et ideò Deum fieri hominem fuppofitum antiquu pro fuppofito naturę humanon eft Deum fieri fimpliciter. næ habebit:fed non erit Ad fecundum dicendum, quòd,ficut factus fimpliciter. Et in cor,art, dictum eft, fieri importat, quòd aliquid hoc eft, quod intendit prędicetur de novo de altero. Unde textus per ly fieri homiquandocunque aliquid de novo prędi- nem eft fieri, &c. ut ibi. II.MAJOR. Fieri ho10 catur de altero cum mutatione ejus, de minem eft mutari. R. In quo dicitur, tunc fieri eft mutari.Et hoc his, quæ abfolutè dicuncontingit in omnibus, quę abfolutè di- tur. S. Tunc, &c. Nam fieri hominem, quandò cuntur: non enim poteft albedo,aut ma- dicitur de Deo, compugnitudo de novo advenire alicui,nifi per tatur inter illa, quæ quohoc, quòd de novo mutatur ad albedi- dammodò relativè dicuntur. Effe enim homivel magnitudinem. Ea vero, que nem convenit Deo ratiorelativè dicuntur, pofsunt de novo pre- ne unionis, que,&c.ut in dicari de aliquo abfque ejus mutatione, tex. Pro quo & vide ar.1. ficut homo de novo fit dexter abfque fua ad quartum. item 9.17. mutatione per motum illius, qui fit ei fi- III.DE MAJORI. ar.2.corp.ad fin. nifter. Unde in talibus non oportet o- Perfona filii Dei, &. Ut mne, quod dicitur fieri, efse mutatum, fabfiftentem in humana quia hoc poteft accidere per mutationem nudam. S. Tunc mihill, alterius. Et per hunc modum Deo dici- &c. Nã quamvis fit fal mus: domine refugium factus es nobis. fa: Deus factus eft perfo Efse autem hominem convenit Deo na, &c. ut in tex, Argumentum ergo procederatione unionis, que eft relatio quedam: ret, fi ly homo fecundum & ideò efse hominem prędicatur de no- quod de Chrifto dicitur, vo de Deo abfque ejus mutatione per fupponeret perfona filii mutationem humanę naturę, que alsu- Dei nudam: nunc verò, quia fupponit cam hoc mitur in divinam perfonam. Et ideò, modo folùm, f. ut fubcùm dicitur: Deus factus eft homo, non fittentem in natura huintelligitur aliqua mutatio ex parte Dei, mana; ideò non procefed folùm ex parte humanę naturę. dum evenit tunc, quandò res, que dicitur facta, modo aliquo, i. quoad de Chrifto dicitur Philipp. 2. Qui, cùm in forma Dei effet, exinanivit Commentaria Cardinalis Cajetani. In corpore articuli primò refpondetur quæfito unica conclufio- ¶ Deinde aperitur, quòd hæc propofitio à diverfis diverfimodè intelligi- S.Bonav.z.f.d.7.4.1.9.3. 6. citatis, SUPER QU. XVI. ARTICULUS ART. VII. vel factus fit Deus. Hoc eft, ad literam tituli. Hæc propofitio: homo eft mo, quia incœpit quandoque perfonatè naturam unam humanam, & per hoc acquifivit primò effe fubftantiale humanæ naturæ, & non tantùm effe relativum,factus eft homo, factus eft fubftantia animata, fenfibilis, rationalis, & non ad aliquid, non ad humanam naturam. Et eft non folùm fubjectum propofitionis ly Deus, cùm dicitur, Deus factus eft homo; fed, ut fubjectum factionis, hoc eft perfonationis nunc primò, hoc enim fieri nihil aliud eft, quàm perfonare nunc primò. Et fic habes fubftantialem factionem, & terminum, & fubjectum abfque mutatione fubjecti. Et fi tibi apparet mirabile, memento, quia nihil eft mirabilius, quàm verbum cas ro factum eft, poft Trinitatis arcanum. In refponfione ad tertium,fi formalem refponfionem novitius optat, dicito, quòd ifta eft vera: Deus factus eft fubfiftens in humana natura ; hoc enim formaliter fupponit ly homo. Et fi ad materialiter fubftratum inftet defcendi, dicito, quòd hæc etiam eft vera: Deus factus eft perfona filii Dei fubfiftens in humana natura. Sicut etiam, cùm paries fit albus, verè dicitur, quòd paries factus eft paries albus, ut patet in 7. Metaph. & ad propofitum in 2. Sentent .dist. 7. SEPTIMUS. Homo factus eft Deus. factus Deus, falfa eft. PROB. 1.Quia, cùm dicitur: homo factus eft ftus, fecundum quòd homo, eft ex femine Deus, ly homo proprie eflet propofitio falfa, fequeretur hærefis Neftoriana, |