JOANNIS ABRINCENSIS PRIMUM EPISCOPI, POSTMODUM ARCHIEPISCOPI ROTHOMAGENSIS, ALPHANI SALERNITANI ARCHIEPISCOPI, OPERA OMNIA. ACCEDUNT ARNULFI CLERICI MEDIOLANENSIS, BERTHOLDI CONSTANTIENSIS, BRUNONIS MAGDEBUR, GENSIS CLERICI, MARIANI SCOTTI, LANDULFI CLERICI MEDIOLANENSIS, CHRONICA. Intermiscentar GEBUINI LUGDUNENSIS ARCHIEPISCOPI, GUALTERII MELDENSIS, EUSEBIJ BRUNONIS SCRIPTA VEL SCRIPTORUM FRAGMENTA QUE SUPERSUNT. ACCURANTE J.-P. MIGNE, SIVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIE ECCLESIASTICÆ RAMOS EDITORE. TOMUS UNICUS. VENIT 7 FRANCIS GALLICIS. EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNE EDITOREM, SEU PETIT-MONTROUGE. 1853 AUCTORUM ET OPERUM QUI IN HOS TOMO CXLVİ CONTINENTUR. JOANNES ABRINCENSIS PRIMUM EPISCOPUS, POSTMODUM ARCHIEPISCOPUS ROTHOMAGENSIS. ARNULFUS CLERICUS MEDIOLANENSIS. THEODERICUS PADERBRUNNENSIS CANONICUS. Commentatio in Orationem Dominicam, col. 334, BERTHOLDUS' CONSTANTIENSIS PRESBYTER. JOANNES FISCAMNENSIS ABBAS. Enislocie col. 464. APPENDIX. BRUNO MAGDEBURGENSIS CLERICUS. THOMELLUS MONACHUS HASNONIENSIS. llistoria Hasnoniensis monasterii, col. 587. RENALLUS MAGISTER SEDIS BARCINONENSIS Versus de corpore Christi, col. 600. MARIANUS SCOTTUS. Chronicon, col. 624. LANDULPHUS SENIOR CLERICUS MEDIOLANENSIS. APPENDIX. S. GERALDUS SLVÆ MAJORIS PRIMUS ABBAS. FOLCARDUS SITHIVENSIS MONACHUS. Vita S. Bertini, col. 1084. Vita S. Joannis Beverlacensis, col. 1161. OPUSCULA DUBIA. Vita S. Audomari, cor. 'n 177. Vita S. Oswaldi, çol, 1187. EUSEBIUS BRUNO ANDEGAVENSIS EPISCOPUS. Epistola ad Berengarium, col. 1201. GEBUINUS LUGDUNENSIS ARCHIEPISCOPUS. Epistola ad Rodulphum Turonensem archiepiscopum, col. 1209. GUALTERIUS MELDENSIS EPISCOPUS. ALPHANUS SALERNITANUS ARCHIEPISCOPUS. GUAIFERIUS CASINENSIS MONACHUS. Ex typis MIGNE, au Petit-Montrouge. ANNO DOMIXI MLIXIX. JOANNES ABRINCENSIS PRIMUM EPISCOPUS POSTMODUM ARCHIEPISCOPUS ROTOMAGENSIS. NOTITIA HISTORICA. (Gallia Christiana novæ editionis, lom. XI, pig. 31. ) Mortuo Maurilio, clerus Rolomagensis Lanfran- A quatenus exemplariter correpti, et posteris similibus cum Cadomensem abbatem sibi archiepiscopum ele sint lerrori, el parvulis spei. Quod folum in hoc de gil, qui, leste Orderico Vitali, recusavil, lolisque quo agitur Joanne archiepiscopo divina censura salegit viribus el apud eumdem cierum, et apud exhibuit in eo, quem is adversus sancti Andoeni Normannorum ducem Guillelmum, et apud summum cænobilas inconsulte lumullum exercuil. Quod non pontificem Alexandrum Jl, ut Ecclesiæ viduæ præfi- derogatorie , non insullatorie, sed consultoric cenceretur Joannes episcopus Abrincensis; quod et suimus scribere. Primo, quia insolilum, incredibile, asseculus est, Romam ordinationis hujus licentiam et quasi monstro simile, tantum tumullum , lantain pelendi causa a duce missus, unde pallium cum turbam eo die sine sanguine accidisse. Secundo, ut licentia deporlarit. loco nobilissimo, el ab omni jure seu consuetudine Joannes vero episcopus apostolica legationc re archipræsulum hujus urbis privilegio Caroli Magni cepla , et omnium comprovincialium episcoporum libero sit memoriale, quo se probent nec in magnis cunctorumque cliam ejusdem Ecclesiæ canonicorum excessibus ipsorum aliquid justiliæ debere. Causa clectione G Amuni consensu facta, metropolitanam eral, qua Guillelmus Nortmannorum comes et Anadeptus est sedem, quemadmodum legitur in actis glorun rex gloriosus Cenomannis cum expeditione B archiep. Rolom. Transiit igitur a sede Abrincensi, sua morabatur. Aderant ci inter reliquos proceres unde et plerumque Joannis Abrincensis nomen sortitus iste Joannes scdis hujus archiepiscopus , ut vir exest, ad sedem Rolomagensem Joannes, filius Railulli cellentis ingenii, et non mediocris consilii : Nicocomitis Baiocarum et Ihreii, fratris uterini Richardi Jaus quoque reverendus abbas supradicti cænobii. Normaniae ducis, cujus archiepiscopi in curiam Imminebant celeberrima lotisque votis excipienda w Kalendas Martii 1070 Tracta cst causa de cella sanctissiini Audoeni dies natalitia : et quia moris S. Audoeni de Gisorlio iller monachos Sancti Leul est ut archiepiscopus ipsa die inibi missarum so. fredi et Majoris Monasterii. Anno 1072 in majori lemnia celebret, non pro ulla quidem vel ipsius basilica sua concilium habuit cum suis suffraganeis jentaculi vicissitudine, sed quasi in recompensatio. pro restituenda ecclesiastica disciplina. nem consecrationis suæ, quain nonnisi in præfata · Hic vero, ex aclis archiepiscoporum Rotomag., ecclesia cuivis sedis memoralæ licet accipere; misfuil vir progenie nobilis, liberalibus imbulus disci sione a rege petita redibat concile, abbate prænoplinis. Is alias salis strenuus, animi fuit impatien minalo interiin ad occupatiora remanente. Quid tissimus. Crudescebat in eo hic morbus, el, ut ila plura? adest dies veneranda, clerici majoris ecclesiæ dixerim, exaggerabatur lum carnis nobilitate, tum solito eo conveniunt : el quia præmisso nuntio ven с prælationis dignitate. Solent enim hæc duo plerum wurum se mandaveral, solemne missarun iplerim que posilos in culmine in flexum usque superbiæ, differtur. Post aliquandiu vero e communi consilio , ipso polenlic fasligio lenocinante, corrumpere : ne quid tantæ diei subtraberelur, dum veniat, iniadeo ut normæ obliti justitiæ, unde animi sui furo liatur. Tanta vero morositate, tanla id factum est rem videntur pascere, hoc zelo justiliæ velint depu- devotione; ut non mirum totis animis hostem hulare. Evenit aulem aliquando, ul hi Lales, non pa mani generis ad hanc lætitiam turbandam exarsisse: slores, sed crudeles exaclores, occullo Dei judicio qui maxiino sibi lucro credidit accedere, sic illud coram ipsis, quos injuste vexaverunt, corripiantur : veneno suæ nequiliæ lempus inficere, quod interim PATROL. CXLVII. 1 |