Item alius hymnus in laudibus 'ipsius.

Ad Patris decus optimi
Cordis vocibus intimi

Sabinæ celebres chori
Laudes pangite martyris.

Coeli scandit ad arduum

Sanctorum vice martyrum.
Et regis sibi Filium
Junxit fœdere virginum.

In cujus diademate,
Gemmæ more hyacinthinæ
Summis pro meritis nitet,
Quæ Christi meruit fide.

Coelestis sibi dignitas,
Divo sanguinis indita
Novit solvere præmia

Metæ temporis inscia.
Ejus gloria circulos
Semper præterit annuos,
Quæ tanto fit amatior
Est quanto pretiosior.

Mundi deliciæ tetrum

Mortis possideant locum,
Cujus supplicii genus

Vitæ sit dare præmium.

Ora pro famulis tuis,
Martyr germine nobilis,
Multo nobilior magis
Sacri fenore sanguinis.

Moles dissipa criminis,
Finem posce periculis,
Et mortis febre languidis,
Da munus valetudinis.

Nostris insere mentibus
Christo reddere debitum,
Ne nos fortia judicum
Perdant jura potentium.

Præsta, Conditor optime, Qui cum Patre Deus manes Cum sancto quoque Flamine, Qui regnas sine termine. Amen.

IV.

In sancti Mauri abbatis metrum Sapphicum.
Hendecassyllab.

Quid tuo nobis potius placere
In die debet, tibi quam decoris,
Fortius niti precibus, vel hymnis,
Optime Maure?

Tu sacris quondam puer institutis
Maximum vitæ studium perennis,
Unde præclaris rutilas triumphis,
Hic didicisti.

B

C

Es memor quantæ fidei fuisti,
Cum tuos mollis tulit unda gressus
Excito cursu Placidum profundo
Fonte levasti.

Illud est inter tua signa valde
Dulcius nobis, quod, et hac in arce
Languido gressum, simul et loquelam
Restituisti.

Hic viam longe positus videbas
Palliis stratam, facibus coruscam,
Quam Pater cœlum Benedictus olim
Noster adivit.

Quod tibi quondam fieri petebas
Lege sub qua nos modo regulari
Graviter vivens prece da perenne
Vivere nobis,

Ipse fundator placidæ quietis,
Hujus hoc tecum faciat rogamus,
Nam quod optamus, bene si velitis,
Ferre potestis.

Velle det vobis pietatis auctor
Rex Deus, cum quo sine fine regnet
Filius compar, sed et utriusque
Spiritus almus. Amen.

V.

Item ejusdem melrum.

Gaudere, fratres, nos hodie decet, Et quæque cordis tristia spernere Summa beati lætitia viri,

Ilis, cujus odas pangimus organis.

Hæc illa lux est qua subiit polum
Mauri solutus corpore spiritus;
Sic regis acta militia sui
Tante quietis præmia pertulit.

Coelestis aulæ factus œconomus,
Præstat benigne digna petentibus,
Qui nostra sumpto mox sibi munere
Illustret almo pectora lumine.

Hic Arderadi membra miserrime Collisa casu protinus integre Sanavit olim, cum sua sæculo Fulgebat omni mens simul, et caro.

Fracto medelam de pede Sergio,
Lumenque cæco præbuerat Lino
D Sensu carente sustulit a nece,
Ejusque vixit mortuus ad precem.

O Maure felix, quæsumus, utere,
Quo jam solebas, et modo pleniter
Noscat Casini dulce solum tibi
Quid tanta possit gloria quam cluis.

Fac quo rogatur nunc tua charitas, Nam juris hoc dat legibus æquitas Debere quemquam pro patria mori Tu vive, sed nos vivere fac tibi. (Quatuor ultimi desiderantur versiculi, et hymni conclusio.)

VI.

De S. Matthæo apostolo.

Apostolorum nobili victoria, Et retributa pro labore gloria Coeli, solique læta fit respublica, U summa laudum conferunt præcoma Quibus decora mater est Ecclesia.

Hic est senatus, Rege qui cum gloriæ Die supremo præsidebit arbiter Ad judicandum omne semen Israel, Cujus potestas novit altas claudere Seras, iterumque clave linguæ pandere In hoc beato principum collegio Matthæus almo gloriatur præmio, Qui mox relicto merito negotio Christum secutus ejus a primordio Humanitatem scripsit omnibus prior. Auriga currus primus est mirabilis, Servat Phisonis et figuram fluminis, Evangelistis cui datur præ cæteris Formam supremæ ferre pulchritudinis ; Nam solus ex his est homo notabilis. Trina refulget dignitate munerum, Refert ut omne concinendo sæculum, Evangelista, martyr, et apostolus. Quod tale nulli de suis consortibus Videtur unquam contigisse præmium.

Gentes propinquo solis ustas climate, Intusque tinctas criminum fuligine, Ne mortis atra vergerent caligine, Nitere fecit mente, dum fideliter Signis, et almo liberavit famine.

Matthæe, grates debitas, apostole, Digne tuorum civium jam suscipe, Quos fac ab omni esse tutos crimine, Ut se futuro sentiant examine Tali patrono paruisse strenue.

Lætare, mater, parturis quæ filios, Fecunda Ugo semper, et purissimos

Quos lympha partus edit, atque spiritus,
Tibi per omnes motiones temporum.

Primum salutis tam sacro mysterio
Apostolorum fulgis ex collegio,
Nites et ejus inclyto certamine,

Cui dat triumphos laudis mundus hac die

Est hæc Matthæi nobilis festivitas;

Modos sonantes dulce die Ecclesia
Lyras, ut omnes fistulas, et tympana
Præcellat a te cantilena condita.

Utaris idem fac tuis, apostole,
Loco Magistri, voxque si quid disson`
PATROL. CXLVII.

Sonat, canente plebe, claro dogmate
Tibi decenter, ut placet, sic corrige.

Tu prava quorumdam dæmonum ludibria
Magis peracta clarius detexeras,
Qui damna mortis pertulere pessima,
Quibus latenter tot reos effecerant.

Utraque lapsum morte regis unicum
Orationi suscitasti filium.

Post hæc tyrannum dum refutas frlacum
Hinc martyr astra scandis, hinc apostolus.
Evangelista gloriose numerum
Acceptione dedita, jam, quæsumus,
Cœleste regnum impetra fidelibus,
Quorum videris hospes esse sedulus

Cum Patre præstet hoc supernus Filius, Sanctus simulque parilisque Spiritus, Quibus sit omnis laus, honorque debitus, Perpes potestas absque fine temporum. Amen.

VIII.
Altus ejusdem.

Adesto, sancte Spiritus,

Nobis tuas canentibus
Laudes in hac apostoli
Festivitate nobili.

Quem pro lucri cupidine,
Foro vacante, sedule,
Ex publicano protinus
Facis replens apostolus,

Hic languidis pectoribus
Perustione criminum
Verbis medelam præbuit
A te sibi jam creditis.

Lavit sacro baptismate
Regem simul cum conjuge,
Quorum potenter filium
Resuscitavit mortuum.

Sermone justo nuptias
Confuderat tyrannicas,
Pro quo decorus laurea
Martyr polum transcenderat.
Concede jam, Paraclite,
Ut nos in isto tempore
Possimus omnes libere

Ejus triumpho vivere.

Tuæ refertur gratiæ Nostra quod idem patriæ Civis, paterque dicitur,

Quod et patenter creditur.

Summo Parenti gloria,

Et Filio victoria,

Tibique laus sit debita

Per sæculorum sæcula. Amen.

IX.

In sanctorum martyrum Fortunati, Gnii et Anthes.
Sanctis martyribus laus, honor et decus,
Qui cœli Domino sanguine proprio,
Sacrati superæ militiæ vicem

Invicta retinent fide.

Conflictus validos ferre viriliter

39

Hostiles cuneos frangere fortiter,

Et Flamini laus debita

Certavere sui corporis obice,
Ut post funera viverent.

In regis positi nunc diademate

Stellarum potius lumine prænitent;
Donativa suis militibus dedit
Christus Filius hæc Dei.

Ex quorum numero sunt quibus optime
Gaudet plebs hodie cantica promere,
Plebs laudis nostra piæ tanta velut decet
Hujus lumina patriæ.

Fortunate, tuis utere prosperis
Rebus cum meritis cui nota nominis
Concordat pariter, nosque tua prece
Da gaudere perenniter.

Et tu, Gnie, bonis moribus annue
Nobis assidue corda retundere,
Et quod nunc petimus, sumere postea
Nos feliciter adjuva.

Anthes perpetuo lumine splendide
His et par merito jure nec ultime
Communem Dominum fac toties roges
Pro nobis, quoties potes.

Hoc nobis Deitas, rex, tua conferat Discordem numeris congeriem ligans, Ut tecum stabili pace per omnia Vivamus tibi sæcula. Amen.

Nostris dicata, laudibus

Insignis, et virtutibus

Summis decora martyrum.
Qui rite temporalibus
Dum sempiterna præferunt,
Mucronis ictu concite
Christi probantur milites.

Sunt mira quæ post transitum

His contigisse creditur.

Aves eorum corpora
Custodiebant splendida.
Obsessa dire patria,
Et pene morti tradita,
Mansit repente libera

llorum quidem victoria.

Secura jam concivibus
Sancti Salerne dulcius
Præbe tuis victoribus
Laudis novæ præconium.

Hi sunt quibus sæpissime
Te gratulari condecet,
Quorum putaris munere
Metu represso vivere.
Hostes tibi visibiles
Pellat, et invisibiles;
Augmenta pacis præbeant,
Summæque vitæ præmia.
Summo Parenti gloria,

Natoque sit victoria,

Per sæculorum sæcula. Amen.

Xl.

De sancto Nicolao.

Rex regum, Deus omnium, Sanctorum decus et gloria, qui duces Sacræ militiæ novis

Semper muneribus perspicuos facis :

Ornas et diademate

Regni perpetuo, quo pariter frui,
Tecum vixisse tempore

Ante principii constitit ut diem.
Adsunt unde celebria,

Horum festa piis laudibus annua,
Cum mundus sua præmia

Per dimensa sui climata prædicat.
Te poscentibus annue
Uti dulcisonis cantibus
Nicolaus adit sidera fulgidus.

Virgo dicata Deo nobis, Christina, faveto,
Sit decus, atque quies omnibus ista dies.
Plebs bene docta nimis tibi laudibus insfat amicis,
Possit ut auxilio tuta manere tuo.

Tu patriæ legis mores nihil esse fateris,

Ut doceas comites, quæ sit habenda fides. Idola confringis, præfectum dogmate vincis,

Esse Deum credens, qui super astra sedet.
Flagra, rotam, gladios primum depellis acutos,
Post pelago mersam te dedit unda foras.
Sed pater infidus miser occidit hostis iniquus,
Ipse quidem petiit, te Deus eripuit.
Frangitur olla satis conferta liquoribus atris,
Aurea delusi solis imago ruit.

Hoc male turba ferens ad judicis intonat ædes,
Fit reus in causa censor et ipse tua.
Tradiderat diri flammis tua membra canini,
Quæ tamen, ut voluit, perdere non potuit.
Occubuit Marsus serpentum morsibus aptus,
Nomine sed Domini restitit incolumis.
Inde cares lingua, truncaris utraque mamilla,
Inficeris jaculis, sic celer astra petis.
Ergo doce, virgo cœlesti docta magistro,
Quid tua plebs faciat quo cluis ut veniat.

XIII.

In eamdem.

Intemerata fide nostræ succurre ruinæ,

Ipse dedit vires, cujus amore viges.

Tu, patre contempto, Regi conjuncta superno,
Jurgia derides, verbera nulla times.

Et quia te Christus Salvator possidet intus,
Ira, furor, gladius nil valet exterius.

Jussa ducum spernis, temnis præcepta parentis,
Sic servat sponsam rex in agone suam.
Estuat Urbanus, fremit Idion, et Julianus.

Arma pudicitiæ quis superare potest?

Sed quia mente colis Christum, quem nomine prodis,
In fragili sexu fortis inest animus.
Cœlitus igniti frigescit flamma camini.

Virgineum corpus non retinet pelagus.

A Non rola, non ierrum, non spicula mille furentum
Immutant animum, virgo beata, tuum.
Virgineis precibus juvenis de morte resurgens
Ætherei Regis subditur imperiis.

B

C

1

Quid Juliane facis? quid censor inique moraris?
Victus es, ut video, pectore femineo.
Perfice quod restat, tenta quod durius exstat.
Non cesset feritas, non vacet impietas.
Aufer adhuc linguam, miser, aufer utramque ma

millam;

Sed si non loquitur, mente Deo fruitur, Nos tibi commissos, Christiana piissima virgo,

Protege perpetuis, poscimus, auxiliis;

Afluat in nobis æterni munus amoris,

Quam colis ad patriam grex tuus ut veniat.

XIV.

In eamdem.

Virgo, sidericis ardua sedibus,

Te, Christiana, tuis insere plebibus,
Ut possint placido nunc tibi pectore
Laudis munia solvere.

Tu patris rutilo splendida germine,
Sed multo melius moribus et fide,
Dum casto refugis corpore sæculum,

Acquiris comitem Deum.

Cujus jussa probis actibus exsequens, Quem sævis ducibus prodere non times Contemptis valido pectore fortius

Pœnarum genus horridum.

Quæ, vel quanta quibus prælia gesseris : Ignis cum gladiis, fustibus, et rotis, Vinclis, verberibus, cumque ferocibus Telorum probat ictibus.

am suprema poli quæ penetras loca,
Nobis ut pateant, hoc prece fac tua.
Et semper memorum, si memoraberis,
Felix esse memor velis.

Sic nobis Deitas, Rex, tua conferat,
Discordem numeris congeriem ligans,
Ut secum stabili pace per omnia
Vivamus tibi sæcula.

XV.

In eamdem.

Fontem perennis grati Præbe, quod es, Jesu pie,

In laude tantæ virginis

Pro te paratis servulis.

Hæc namque primum nomine,

Post te notarat dogmate,
Sic sponsa sponsi gloria
Apte frui decreverat.

Exosa pompas sæculi
Te forma quæsivit boni,
Quem fixa telis horridis
Laudare nunquam desiit.

Nunc grata carpens gramina Inter rosarum germina, Gemmis micantem fulgidis Gestat coronam luminis.

De sancto Petro apostolo.

Alma dies rutilat toto celeberrima mundo,

Sanguine quam proprio Petrus decoravit in ævum.
Ardua purpureis tinguntur templa triumphis.
Laus manet æqualis numero librata duali,
Ecce ratis pleno confertur concita velo,
Credula falcato jam bellua carpitur hamo.
Auxiliare tuis patet, archiapostole, servis.
Nosque Deo caute sinuosis retibus affer.
Imperio Christi dum rete, ratemque relinquis,
Claviger in cœlis, terris piscator haberis.

Esse Deum credis, quem miscet turba prophetis.
Unde manes clarus, Petre, princeps Ecclesiarum.
Fallitur incautus te tanto milite Malchus,
Cum piger immissum ferientis sustulit ictum.

Tu quoque respondes, cum vos genus arguit omne,
Impetus iste meri non est, vel sermo Joelis.
Poscit opes claudus, nec h: bet, quia defuit aurum,
Nomine sed Christi gressum illi restituisti.
Ut Simon abscedit defunctus vivere cœpit.
Fit sua nil virtus; stat Simon Simone victus.
Pervolat ille miser, cœlos se dicit adire,
Altius unde cadit sibi deficientibus alis.
Pestifer exstinctum postquam Nero cernit amicum
Te cruce dando mori, cœlestibus adderis oris.
Jam cape Romanum consul, Cæsarque senatum.
Ecce tibi cunctus servit sub sidere mundus.
Omnibus humanus famulis sis, Petre, rogamus,
Atque potens nostri, totique salutifer orbi,
O Deus, æterni genitor clarissime verbi,

Da mentis Petri nos scandere moenia coli.

XVII.

De sancto Benedicto.

Aureo solis radio perennis
Hac die totus decoratur orbis,
Ut suis felix Benedicto festis

Clarior adsit.

Bella mirandis opulenta factis,
Signa virtutum speciale munus

Regulæ, præbent sibi sempiterno
Tempore laudes.

Claret ætatis teneris ab annis
Moribus quibus vitam ordinasti
Cum voluptati dederis nec ulli
Intima cordis

Deditur tanto prius id triumpho.
Vas quidem fractum muliebre damnum,
Quod puer sanum prece lacrymosa

Restituisti.

Exhibens sanctum celer institutum

Foveras antro tua memora parvo Mensibus versis novies quaternis, Quo manens nullis hominum, sed uni Notus haberis.

Grata divino tibi festa nutu

Conferunt pastum latitans videris, Fama fit, vulnus perit omne mentis

Vulnere carnis.

Hinc cujus signum vitreum veneni
Poculum frangit, vaga mens fugatur
Virgula tactu, fluit e cavato
Marmore lympha.

Insilit ferrum capulo reversum.
Mollis humanos regis unda passus,
Qua tuam raptus Placidus melotem
Cernere fertur.

Charus horrendam tulit ales escam,
Fles nimis sontis nece motus hostis;
E loco cedens solito petisti
Liris amœna.

Lubricus strata furit anguis ara,
Aggravat pondus, strepit igne falso:
Sed nihil contra valet inchoatum
Ferre laborem.

Membra collapso laterata muro
Sana redduntur, patulo probantur
Fratribus furtim male facta, regis
Panditur aclus.

Noxa libantem necat, et ruina
Sedis electæ patet, obtinentur
Spiritus, rapto latitare vino

Cernitur hydrus.