H.EC ego mente olim lævâ, studioque supino
Nequitiæ posui vana trophæa meæ.
Scilicet abreptum sic me malus impulit error,
Indocilisque ætas prava magistra fuit.
Donec Socraticos umbrosa Academia rivos
Præbuit, admissum dedocuitque jugum.
Protinus extinctis ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora nostra gelu.
Unde suis frigus metuit puer ipse Sagittis,
Et Diomedeam vim timet ipse Venus.
In Proditionem Bombardicam.
CUM simul in regem nuper satrapasque Britannos
Ausus es infandum perfide Fauxe nefas,
Fallor? an & mitis voluisti ex parte videri,
Et pensare malâ cum pietate scelus;
Scilicet hos alti missurus ad atria cæli,
Sulphureo curru flammivolisque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit Jördanios turbine raptus agros.
SICCINE tentasti cælo donâsse Jacobum
Quae septemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis insidiosa tuis.
Ille quidem sine te consortia serus adivit
Astra, nec inferni pulveris usus ope.
Sic potiùs fœdos in cælum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos. Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte, Crede mihi cæli vix bene scandet iter.
PURGATOREM animæ derisit Jäcobus ignem,
Et sine quo superûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ
Movit & horrificùm cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea sacra Britanne,
Supplicium spretâ relligione dabis.
Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter.
O quàm funesto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.
QUEM modò Roma suis devoverat impia diris,
Et Styge damnarât Tænarioque sinu,
Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere usque Deos.
JAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheream solis ab axe facem ;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.
Ad Leonoram Rome canentem.
ANGELUS unicuique suus (sic credite gentes)
Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum? Leonora tibi si gloria major,
Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia coli
Per tua secretò guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda.
Sensim immortali assuescere posse sono.
Quòd si cuncta quidem Deus est, per cunctaque fusus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.
ALTERA Torquatum cepit Leonora Poëtam,
Cujus ab insano cessit amore furens.
Ah miser ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, & propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tuâ;
Et poteras ægro spirans sub corde quietem.
Flexanimo cantu restituisse sibi.
CREDULA quid liquidam Sirena Neapoli jactas,
Claraque Parthenopes fana Achelöiados,
Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpora Chalcidico sacra dedisse rogo?
Illa quidem vivitque, & amœnâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Pausilipi.
Illic Romulidûm studiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.
[Added in Second Edition, 1673.]
Apologus de Rustico & Hero.
RUSTICUS ex Malo sapidissima poma quotannis
Legit, & urbano lecta dedit Domino :
Hic incredibili fructûs dulcedine Captus
Malum ipsam in proprias transtulit areolas.
Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo,
Mota solo assueto, protinùs aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, spe lusus inani,
Damnavit celeres in sua damna manus.
Atque ait, Heu quantò satius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tulisse animo!
Possem Ego avaritiam fronare, gulamque voracem :
Nunc periere mihi & foetus & ipsa parens.
[From Defensio pro populo anglicano, 1651.]
In Salmasii Hundredam.
QUIS expedivit Salmasio suam Hundredam,
Picamque docuit verba nostra conari?
Magister artis venter, et Jacobei
Centum exulantis viscera marsupii regis.
Quod si dolosi spes refulserit nummi,
Ipse, Antichristi modo qui primatum Papæ
Minatus uno est dissipare sufflatu,
Cantabit ultro Cardinalitium melos.
[From Defensio secunda, 1654.]
In Salmasium.
GAUDETE Scombri, et quicquid est piscium salo,
Qui frigida hyeme incolitis algentes freta!
Vestrum misertus ille Salmasius Eques
Bonus, amicire nuditatem cogitat;
Chartæque largus, apparat papyrinos
Vobis cucullos, præferentes Claudii
Insignia, nomenque et decus, Salmasii:
Gestetis ut per omne cetarium forum
Equitis clientes, scriniis mungentium
Cubito virorum, et capsulis, gratissimos.
In obitum Procancellarii medici.
Anno ætatis 16. In obitum Procancellarii medici.
PARERE fati discite legibus,
Manusque Parcæ jam date supplices,
Qui pendulum telluris orbem
Jäpeti colitis nepotes.
Vos si relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu moræ
Tentantur incassùm dolique;
Per tenebras Stygis ire certum est.
Si destinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Nessi venenatus cruore
Æmathiâ jacuisset Etâ.
Nec fraude turpi Palladis invidæ
Vidisset occisum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit
Ense Locro, Jove lacrymante.
Si triste fatum verba Hecatëia
Fugare possint, Telegoni parens
Vixisset infamis, potentique
Ægiali soror usa virgâ.
Numenque trinum fallere si queant
Artes medentûm, ignotaque gramina,
Non gnarus herbarum Machaon
Eurypyli cecidisset hastâ.
Læsisset & nec te Philyreie
Sagitta echidnæ perlita sanguine,
Nec tela te fulmenque avitum
Cæse puer genitricis alvo.
Tuque O alumno major Apolline,
Gentis togatæ cui regimen datum,
Frondosa quem nunc Cirrha luget,
Et mediis Helicon in undis,
|