Ode. Lungi dal Patrio lido Spinse Zeusi P industre ardente brama; Con aurea tromba rimbombar la fama, Dalle più belle Idee trasse il priù raro. Trae con industria il suo liquor pregiato E quanti vaghi fiori ornano il prato; Di bella gloria amante Milton dal Ciel natio per varie parti Volgesti a ricercar scienze, ed arti; E dell' Italia ancor gl' Eroi piu degni. Fabro quasi divino Sol virtù rintracciando il tuo pensiero Chi di nobil valor calca il sentiero; 30 40 Quanti nacquero in Flora O in lei del parlar Tosco appreser l arte, 50 La cui memoria onora Il mondo fatta eterna in dotte carte, Volesti ricercar per tuo tesoro, E parlasti con lor nell' opre loro. Nell' altera Babelle Per te il parlar confuse Giove in vano, Di se stessa trofeo cadde su'l piano: Ch' Ode oltr' all Anglia il suo piu degno Idioma 60 I piu profondi arcani Ch' occulta la natura e in cielo e in terra Troppo avara tal hor gli chiude, e serra, Non batta il Tempo l' ale, Fermisi immoto, e in un ferminsi gl' anni, Scorron di troppo ingiuriosi a i danni; Dammi tua dolce Cetra Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto, Di farti huomo celeste ottiene il vanto, Io che in riva del Arno Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro E ad ammirar, non a lodarlo imparo; 70 80 Del sig. Antonio Francini gentilhuomo Fiorentino. JOANNI MILTONI LONDINIENSI. Juveni Patria, virtutibus eximio, VIRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet. Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperdita sic reviviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet ut admirationes & plausus populorum ab propria sapientia excitatos, intelligat. Illi, cujus animi dotes corporisque, sensus ad admirationem commovent, & per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed vastitate' vocem laudatoribus adimunt. Cui in Memoria totus Orbis: In intellectu Sapientia: in voluntate ardor gloria: in ore Eloquentia: Harmonicos celestium Sphærarum sonitus Astronomia Duce audienti; Characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistra Philosophia legenti; Antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages comite assidua autorum Lectione. Exquirenti, restauranti, percurrenti. At cur nitor in arduum? Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, Reverentia & amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus. Tanto homini servus, tantæ virtutis amator. 1 vastitate] venustate 1673 ELEGIARUM Liber Primus. Elegia prima ad Carolum Diodatum. TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Si sit hoc exilium patrios adiisse penates, Non ego vel profugi nomen, sortemve recuso, O utinam vates nunquam graviora tulisset Non tunc Jonio quicquam cessisset Homero Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri, IO 20 Seu catus auditur senior, seu prodigus hæres, Detonat inculto barbara verba foro, Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiosa Tragoedia sceptrum Quassat, & effusis crinibus ora rotat, Et dolet, & specto, juvat & spectasse dolendo, Seu puer infelix indelibata reliquit Gaudia, & abrupto flendus amore cadit, Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili, Aut luit incestos aula Creontis avos. Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Nos quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo Ah quoties digna stupui miracula formæ Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon. Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas 30 40 30 60 70 |