Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Br. &

FERT humeris claudum validis per compita cæcus,
Hic oculos socio commodat, ille pedes.

QUI, mutare vias ausus terræque marisque,
Trajecit montes nauta, fretumque pedes,
Xerxi, tercentum Spartæ Mars obstitit acris
Militibus; terris sit pelagoque pudor!

Br. 10.

Br. 11.

SIT tibi, Calliope, Parnassum, cura, tenenti,
Alter ut adsit Homerus, adest etenim alter Achilles.

Br. 18.

AD Musas Venus hæc; Veneri parete puellæ,
In vos ne missus spicula tendat amor.
Hæc Musæ ad Venerem; sic Marti, diva, mineris,
Huc nunquam volitat debilis iste puer.

PROSPERA sors nec te strepitoso turbine tollat,
Nec menti injiciat sordida cura jugum ;
Nam vita incertis incerta impellitur auris,
Omnesque in partes tracta, retracta fluit;
Firma manet virtus; virtuti innitere, tutus
Per fluctus vitæ sic tibi cursus erit.

HORA bonis quasi nunc instet suprema fruaris,
Plura ut victurus secula, parce bonis:

Br. 19.

Br. 24

Divitiis, utrinque cavens, qui tempore parcit,
Tempore divitiis utitur, ille sapit.

[blocks in formation]

NON opto aut precibus posco ditescere, paucis
Sit contenta mihi vita dolore carens.

Br. 24.

RECTA ad pauperiem tendit, cui corpora cordi est
Multa alere, et multas ædificare domos.

Tu neque dulce putes alienæ accumbere mensæ,
Nec probrosa avidæ grata sit offa gulæ ;
Nec ficto fletu, fictis solvare cachinnis,

Arridens domino, collachrymansque tuo.
Lætior haud tecum, tecum neque tristior unquam,
Sed Miliæ ridens, atque dolens Miliæ.

Br. 24.

Br. 26.

NIL non mortale est mortalibus; omne quod est hi
Prætereunt, aut hos præterit omne bonum.

DEMOCRITE, invisas homines majore cachinno,
Plus tibi ridendum secula nostra dabunt.
Heraclite, fluat lacrymarum crebrior imber;
Vita hominum nunc plus quod misereris habet.
Interea dubito; tecum me causa nec ulla
Ridere, aut tecum me lacrimare jubet.

ELIGE iter vitæ ut possis; rixisque dolisque
Perstrepit omne forum; cura molesta domi est.
Rura labor lassat; mare mille pericula terrent;
Verte solum, fient causa timoris opes;
Paupertas misera est; multæ cum conjuge lites
Tecta ineunt; cælebs omnia solus ages.

Proles aucta gravat, rapta orbat, cæca juventæ est
Virtus, canities cauta vigore caret.

Br. 26.

Br. 26.

Ergo optent homines, aut nunquam in luminis oras
Venisse, aut visâ luce repente mori.

ELIGE iter vitæ ut mavis, prudentia lausque
Permeat omne forum; vita quieta domi est.
Rus ornat natura: levat maris aspera Lucrum,
Verte solum, donet plena crumena decus;
Pauperies latitat, cum conjuge gaudia multa
Tecta ineunt, cælebs impediere minus;

Mulcet amor prolis, sopor est sine prole profundus;
Præcellit juvenis vi, pietate senex.

Nemo optet nunquam venisse in luminis oras,
Aut periisse: scatet vita benigna bonis.

VITA Omnis scena est ludusque, aut ludere disce
Seria seponens, aut mala dura pati.

Br. 27.

R

Br. 27.

QUE sine morte fuga est vitæ, quam turba malorum
Non vitanda gravem, non toleranda facit ?
Dulcia dat natura quidem, mare, sidera, terras,
Lunaque quas et sol itque reditque vias.
Terror inest aliis, moerorque, et siquid habebis
Forte boni, ultrices experiere vices.

TERRAM adii nudus, de terra nudus abibo
Quid labor efficiet? non nisi nudus ero.

Br. 27.

Br. 27.

NATUS eram lacrymans, lacrymans e luce recodo;
Sunt quibus a lacrymis vix vacat ulla dies.
Tale hominum genus est, infirmum, triste, misellum,
Quod mors in cineres solvit, et abdit humo.

QUISQUIS adit lectos elatâ uxore secundos,
Naufragus iratas ille retentat aquas.

FELIX ante alios nullius debitor æris;

Hunc sequitur cælebs; tertius, orbe, venis.
Nec male res cessit, subito si funere sponsam
Ditatus magna dote, recondis humo.
His sapiens lectis, Epicurum quærere frustra
Quales sint monades, quà fit inane, sinas.

Br. 29.

Br. 30.

Er. 31.

OPTARIT quicunque senex sibi longius ævum,
Dignus qui multa in lustra senescat, erit..

Cum procul est, optat, cum venit, quisque senectam,
Incusat, semper spe meliora videt.

Br. 43.

OMNIS vita nimis brevis est felicibus, una

Nox miseris longi temporis instar habet.

Br. 55.

GRATIA ter grata est velox, sin forte moretur,
Gratia vix restat nomine digna suo.

Er. 56.

SEU prece poscatur, seu non, da Jupiter omne,

Magne, bonum, omne malum, et poscentibus abnue nobis.

ME, cane vitato, canis excipit alter; eodem
In me animo tellus gignit et unda feras,
Nec mirum; restat lepori conscendere cœlum,
Sidereus tamen hic territat, ecce, canis !

TELLURI, arboribus ver frondens, sidera cœlo,

Br. 60.

Br. 70.

Græciæ et urbs, urbi est ista propago, decus.

Br. 75.

IMPIA facta patrans, homines fortasse latebis,

Non poteris, meditans prava, latere Deos.

Br. 75.

ANTIOPE satyrum, Danaë aurum, Europa juvencum, Et cycnum fecit, Leda petita Jovem.

Br. 92.

Evi sat novi quam sim brevis; astra tuenti,
Per certas stabili lege voluta vices,

Tangitur haud pedibus tellus; conviva Deorum
Expleor ambrosiis exhilarorque cibis.

Br. 96.

QUOD nimium est sit ineptum, hinc, ut dixere priores, Et melli nimio fellis amaror inest.

Br. 103.

PUPPE gubernatrix sedisti, audacia, prima
Divitiis acuens aspera corda virum:

Sola rates struis infidas, et dulcis amorem
Lucri ulciscendum mox nece sola doces.
Aurea secla hominum, quorum spectandus ocellis
E longinquo itidem pontus et orcus erat.

DITESCIS, credo, quid restat ? quicquid habebis
In tumulum tecum, morte jubente, trahes?
Divitias cumulas, pereuntes negligis horas,
Incrementa ævi non cumulare potes.

Br. 126.

Br. 126.

MATER adulantum, prolesque pecunia curæ,
Teque frui timor est, teque carere dolor.

Br. 126.

ME miserum sors omnis habet; florentibus annis
Pauper eram, nummis diffluit arca senis;

Queis uti poteram quondam Fortuna negavit,

Queis uti nequeo, nunc mihi præbet opes.

MNEMOSYNE, ut Sappho mellita voce canentem,
Audiit, irata est ne nova Musa foret.

CUM tacet indoctus, sapientior esse videtur,
Et morbus tegitur, dum premit ora pudor.

Br. 127.

Br. 152.

Br, 155.

NUNC huic, nunc aliis cedens. cui farra Menippus
Credit, Achæmenidæ nuper agellus eram.
Quod nulli proprium versat Fortuna, putabat
Ille suum stolidus, nunc putat ille suum.

Br. 156.

NON Fortuna sibi te gratum tollit in altum ;
At docet, exemplo, vis sibi quanta, tuo.

Br. 162.

HIC, aurum ut reperit, laqueum abjicit, alter ut aurum Non reperit, nectit quem reperit, laqueum.

Br. 167.

VIVE tuo ex animo, vario rumore loquetur
De te plebs audax, bene, et ille male.

Br. 168.

VITA est rosa brevis, properans si carpere nolis,
Quærenti obveniet mox sine flore rubus.

Br. 170.

PULICIBUS morsus, restinctâ lampade, stultus

Exclamat; nunc me cernere desinitis.

Br. 202.

MENODOTUM pinxit Diodorus, et exit imago,
Præter Menodotum, nullius absimilis.

Br. 205.

HAUD lavit Phido, haud tetigit, mihi febre calenti
In mentem ut venit nominis, interii.

Br. 210.

NYCTICORAX cantat lethale, sed ipsa canenti
Demophilo auscultans Nycticorax moritur.

Br. 212.

HERMEM Deorum nuncium, pennis levem,
Quo rege gaudent Arcades, furem boum,
Hujus palestræ qui vigil custos stetit,
Clam nocte tollit Aulus, et ridens ait;
Præstat magistro sæpe discipulus suo.

« VorigeDoorgaan »