Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

CCCLIV.

AD CAROLUM IMPERATOREM.

(Anno 882.)

Queritur multa bona Ecclesiæ Romance a Widone quodam marchione erepta; rogat ut Ecclesiam defendat, et ipsemet adjutor veniat.

Ad imperatorem CAROLUM.

impiis Agarenis habuisti, manifesta devotione frege- A
ris, et ab eorum nequissima societate conamine te
separaveris; atque si præsentibus his missis nostris,
Marino videlicet reverendissimo episcopo et sanctæ
sedis nostro arcario, et Siconi egregio viro, ma-
jores Saracenorum quantos melius potes, quos
nominatim quærimus, cum aliis omnibus ceperis, et
jugulatis aliis, eos nobis direxeris, a vinculo excom-
municationis absolvimus, et juxta præcedentem con-
suetudinem episcopale officium reddimus. Eo scilicet
modo, vel tenore, ut captis et traditis antea, ut dictum
est, Saracenis, deinceps nullum cum eis ulterius
fœdus quoquo modo inire præsumas. Nam si cum
illis iterum pactum aliquod facere tentaveris, in
eadem te excommunicatione manere sancimus, et
auctoritate Dei omnipotentis et beati Petri aposto- B
lorum principis et nostra, omni episcopali honore te
privandum et perpetuo anathemate damnandum esse
decernimus.

CCCLIII

AD GENEVENSES.

(Anno 882.)

Præcipit ut Optando episcopo a se consecrato obediant.
Clero et populo Genevensi.

Cum et ante susceptum imperium, et post Augustale sceptrum, per humilitatis vestræ ministerium vobis divinitus attributum, nos quidem multoties pro innumeris necessitatibus et multiplicibus oppressionibus, quas sancta mater vestra Romana Ecclesia quotidie patitur, ingenti moerore afflicti reclamassemus, nullum usque adhuc optatæ consolationis valuimus promereri auxilium vel defensionis solatium, quia de omnibus immobilibus rebus territorii sancti Petri, quas nobis Ravennæ consistentibus, in præsentia serenitatis vestræ uterque Wido marchio pro reinvestitione reddidit, nec unum recepimus locum; sed ipsi et homines eorum contra jus et æquitatem omnia retinere præsumunt: nam nobis in Pentapoli, hoc est in urbe Fano consistentibus, Adelardus reverendissimus episcopus, et deliciosus vester communisque fidelis, secundum vestræ delegationis jussum advenit, et ibi præfati Widonis et satellitum ejus, qui nostra violenter tulerunt ac retinuerunt, præsentiam præstolati sumus: quatenus vel inde omnis emendationis et justitiæ cœpto initio, per cæteras urbes, de omnibus juxta clementiæ vestræ decretum, recipiendo coram legato vestro justitias, pariter proficisceremur; sed illo semper fugiente judicium, et vestræ jussionis piissimam sanctionem callide declinando, non veniente, quia nobis sine profectu aliquo per ipsas civitates quæ illorum gravamine opprimuntur, proficisci evidenter exstitit manifestum, direximus cuin eodem Adelardo venerabili episcopo misso vestro Valpertum reverendissimum episcopum et fidelem consiliarum nostrum, qui vice nostra recepisset consolationem justitia nobis in vestra præscntia reddita, et legitimam de aliis omnibus emendationem, qui videlicet profecti nullum justitiæ fructum recipientes, ad nos reversi sunt. Nos autem omnem excusationis eorum defensionem penitus auferre volentes, decrevimus eos iterum mittere ut saltem postmodum reciD peremus justitiam. Qui cum ad prædictum Widonem rursum abiissent, nihil emendationis nihilque redditionis ab eo vel sequacibus ejus, sicut promissum fuerat, recipere potuerunt. Sed ut antea sine aliquo ad nos effectu reversus est, et vester ad vos absque justitia contemplatione omnimodo rediit, quamvis ingenti et fideli devotione ipse confrater noster Adelardus ad justitiam exigendam multimodis decertasset. Nunc igitur pro certo scientes nullam nos de tantis malis posse habere justitiam et emendationem per quemlibet celsitudinis vestræ legatum, nisi per vestram imperialem præsentiam, rogamus obnixe, atque per omnipotentem Dominum adjuramus, ut ad defendendam et liberandam de manibus malefacto

Dilectissimi filii nostri Caroli imperatoris, principumque ipsius relatu, vestram Ecclesiam viduatam cognoscentes pastore, et propter dissensionem Bosonis, cui sociatus ejusdem sedis videtur metropolitanus, ordinationem electi vestri Optandi differre, C auctoritate et potestate apostolica, secundum deprecationem ejusdem serenissimi imperatoris, filii scilicet nostri spiritalis Caroli atque optimatum ejus, præcognita vestra omnium in eodem Optando eleetione, et qualiter idem serenissimus imperator eidem Ecclesiæ electionem perenniter de proprio clero donaverat, diutius ipsa Ecclesia ne viduata maneret pastore, consecravimus cum sancti Spiritus gratia ; et ad regendum vos pastoraliter instructum direximus; quem devote et unanimiter suscipientes, obedientes ei, utpote proprio patri spiritali sitis in omnibus; salvo deinceps ejusdem loci privilegio antiquo propriæ metropolis, sancimus, ut quicunque huic nostræ auctoritati et apostolicæ deliberationi contra stare, aut resistere, aut non obedire, vel quod absit, electionem ipsius Ecclesiæ aliquando pervertere, aut infringere, quam, Deo propitio, justa est assecuta, tentaverit, gladio utique canonicæ disciplinæ noverit se feriendum, atque omnipotentis Dei vindictam non evasurum, si digna celeriter non fuerit satisfactione sanatus. Confirmamus denique, nostri apostolatus auctoritate, omnes res ejusdem Ecclesiæ pacifice ac quiete perpetualiter possidere. Et quicunque easdem invadere ac dissipare ausus fuerit, postquam a proprio episcopo canonice admonitus fuerit, si secundum divinas et humanas leges non emendaverit, sub anathemate sit damnatus.

ruin, qui eam atrociter devorant, Ecclesiam beati A præbet videndam. Præsenti quoque Petro vencra

[blocks in formation]

C

Tanta cordis angustia tantusque dolor et gemitus hinc et inde cum irriguis lacrymarum rivulis nostram ætatem quatiunt et conquassant, tantusque etiam luctus pro desolatione terræ istius, quam jam funditus a Christiani nominis inimicis et Deo odibilibus Saracenis deprædatam cernimus, nos afficit et intima nostra dissolvit, ut et somnus ab oculis et a gustu cibus effugiat. Etiam cum Jeremia decantare compellor: Quis dabit capiti meo aquam ? aut oculis meis fontem lacrymarum? (Jer. 1x.) Et reliqua. Siquidem exspectavimus lucem, et ecce tenebras; quæsivimus adjutorium, et muris Urbis egredi non audemus. Nam ante vestrum Romam adventum qualiscunque nobis erat tranquillitas; modo vero intolerabilis et importabilis persecutionis exstat tempestas, quia neque spiritalis filius noster Augustus, neque alicujus alterius gentis homo nobis confert auxilium; et nisi divinitas summa subveniat, aut in desperationem aliquam lapsi (quia non solum duplum, sicut Dominus dicit, sed etiam triplum et quadruplum exercitum contra nos venire conspicimus), ea quæ pacis sunt postulabimus. Aut certe non solum jugo illorum coacti subdemur, sed etiam ab eis capti impie jugulabimur. Quia, sicut scitis, sæpissime reclamavimus, et neque ipse Augustus, ut prætulimus, qualemcunque defensionem nobis exhibuit, neque homines civitatum nostrarum, qui contra Deum et contra omne privilegium nostrum ab alienigenis, ac si nostri non p fuerint, detinentur, ad servitium sanctæ Romanæ Ecclesiæ faciendum, sicut solitum erat, ab eorumdem alienigenarum jugo subtraxit. His ergo, charissima filia, clamoribus ac ululatibus nostris auditis, quia sapientibus loquimur, continuo propter Deum et propter sanctos ejus apostolos, jam dicto spiritali filio nostro Augusto, flexo poplite, suggere ut, omnibus omnino necessitatibus aut omissis aut certe suspensis, sanctæ matris suæ calamitati subveniat, et conculcationem, imo perditionem illius advertens, antequam pereamus, citissimum conferat adjutorium, aut congruum sine mora donet consilium : quia vita nostra nobis non prodest, et in extremo positi, etiamsi non optaremus, jam mors se palam

bili episcopo valde nobis credulo, et dilectissimo familiari nostro summam benevolentiam, quæsumus, exhibe, et ei utpote a tanta sede directo, familiaritatis locum apud domnum Augustum congruentissimum tribue, atque ut nobismetipsis illi credulitatem penitus adhibens, ea quæ verbis retulerit, studio tuo operibus impleantur. Sed et hoc deprecamur ut pro eo quod apud Ticinum eodem episcopo ea quæ nos illi commiseramus, ipsi Augusto necessaria exponente, animus illius contra hunc est turbatus, tua instantia quidquid illud fuerit omnino aboleatur. Et ad hunc eumdem episcopum pie tractandum imperialis animus placabilis in cunctis reddatur, quoniam non hæc contumaciter aut contra Augustalem dignitatem protulerat, sed zelo Dei ductus ad nos inefficax redire nolebat. Postremo Christi cultrix et Deo amabilis filia, moleste accipimus, cur multoties deprecantes, spiritali filiæ nostræ Angelbergæ nullam per vos potuimus conferre medelam, ut dissoluto exsilio, ad sanctum Petrum apostolum eam reducere faceremus. Unde etiam nunc summopere deprecamur ut pro amore Dei et nostro sancta sedes apostolica de hoc honoretur. Et sicut jam dictus Augustus vobiscum pariter repromisit, a captivitate, qua frustra tenetur, salva et incolumis reducatur. Quia postquam nobis quibus fuerat commendata et defensioni sancti Petri apostoli protectoris sui commissa, reddita fuerit, nullam de ea sinistram quis habere poterit, crede nobis, suspicionem.

CCCLVI. (Anno 882.)

Privilegium pro monasterio Montis Cassini. [Apud Cocquilin., Bull. Dipl., etc., ampl. Collect., tom. I, p. 881 ]

JOANNES episcopus, servus servorum Dei, BERTHARIO religioso abbati venerabili monasterio B. Benedicti confessoris Christi sito in Cassino et per eum in eodem venerabili monasterio, vel cunctaque congregationi in perpetuum.

Quoniam semper sunt concedenda quæ rationalibus congruunt desideriis, oportet ut devotio in me petitoris humiliter acquisita in privilegiis concedendis minime denegetur a nostra clementia. Igitur quia petisti a nobis quatenus monasterium B. Benedicti confessoris Christi, atque monasterium B. Scholasticæ, seu et ecclesiae per singula loca constructæ, prædictis monasteriis pertinentes, privilegiis apostolicæ sedis infulis decorentur, ut sub jurisdictione sanctae cui, Deo auctore, deservimus Ecclesiae constitute, nullius ecclesiæ cujuslibet episcoporum ditionibus promoveatur, vel submittatur. Pro qua re piis desideriis faventes, hac nostra auctoritate id quod exposcitur petitione, mancipamus et ideo omnem cujuslibet ecclesiæ episcopum in præfata venerabilia loca quamcunque ditionem habere omnino prohibemus, præter ad sedem nostram apostolicam habeant respectum amodo et deinceps; amissa videlicet omni novitate, et violentia, ex

952

eisdem monasteriis prohibemus, ita ut nisi quis ab A tus domini nostri Joannis summi pontificis, et uni

abbate monasterii fuerit invitatus, neque ad consecrandam ecclesiam, vel sacerdotem de præfatis monasteriis sive in omnibus cellis ibidem pertinentibus præsumat ingredi, nec missarum ibidem solemnitatem quispiam episcoporum præsumat omnimodo inibi celebrare. Ad consecrandam autem ecclesiam in suis monasteriis, vel cellis quemcunque episcoporum invitare voluerit ipse abbas, sine cujuslibet impedimento concedimus potestatem, ut profecto juxta id, quod subjecti apostolicis privilegiis consistunt, inconcusse donanda permaneant, sed ei constituentes una cum sacerdotali nostro collegio, per hoc nostrum apostolicum privilegium omnia loca, quæ aliquando possederunt ipsa venerabilia monasteria, vel quæ nunc eis, aut postea a fidelibus B hominibus fuerint concessa per diversa territoria, nulli castaldio, aut episcopis, non magno, vel parvo homini per quodlibet ingenium, aut argumentum liceat quomodocunque easdem invadere possessiones, vel censum tollere, aut affligere monachos, vel servos, sed magis ad laudem Christi, et æternam memoriam largitoris perpetuo tempore maneat intacta ab omnibus, deserviant solummodo

et

me

S. matri Romanæ Ecclesiæ, et nullus præsul audeat amodo in his monachis subjectis S. nostræ Ecclesiæ quamcunque ingerere excommunicationem : sed liceat illis ita peragere deificos cursus, sicut a B. Benedicto per illius regulam habent in mandatis; atque constituimus, ut quispiam præsul non præsumat segregare ab ecclesiis ex dictis monasteriis pertinentibus populum ibidem percurrentem ad audiendum verbum Dei, et confitentem delicta sua tam in urbibus quam extra urbes, sed canonice ingrediatur ibidem, et egrediatur devotus populus, et ecclesiæ vestris ditionibus subditæ omnibus pateant. Sed quoniam pastoralis propterea nobis a Deo cura commissa est, ut viriles in omnibus existere, reamur, nequod absit, Dominicæ oves luporum morsibus lanientur; qua de re omnibus venerabilibus episcopis, presbyteris, abbatibus, diaconibus, ducibus, tribunis, comitibus, castaldiis, actoribus, vel cunctis Deum timentibus nostræ apostolicæ auctoritatis, sub contestatione beati Petri principis apostolorum, præcipimus, atque jubemus; qui ligandi, solvendique peccata hominum in cœlo, ac terra a Domino Deo nostro potestatem percepit, cujus nos gratia divina vices gerimus, statutum est, per hujus decreti nostri paginam interdicimus omnibus omnino cujuslibet Ecclesiæ præsulibus, vel cujuscunque dignitatis præditis potestate sub anathematis interdictione, et æterni judicii obligatione, qui ei præsumpserit præsenti constitutioni a nobis præfati monasterii indulti quolibet modo existere temerator. Scriptum per manum Anastasii notarii regionarii, et scriniarii S. Romanæ Ecclesiæ in mense Maii, indictione quinta decima. Bene valete. Undecimo Kal. Junii per manus Walperti episcopi S. Portuensis Ecclesiae, anno, Deo propitio, pontifica

C

D

versalis papæ, in sacratissima sede B. Petri apostoli, decimo, imperante domno piissimo Carolo Augusto a Deo coronato magno imperatore anno secundo. CCCLVII.

AD ARCHIEPISCOPUM VIENNENSEM.

(Anno 882.)

Arguit quod, detruso in carcerem Optando episcopo alium in Ecclesia Genevensi constituerit; præcipi ut illum sedi suæ restituat, atque ad synodum veniat ad diluenda ea quæ ipsi objiciebantur. OTERAMO Viennensi archiepiscopo.

Relatu veraci didicimus sanctimoniam vestram in Genevensi Ecclesia episcopum consecrasse, cui nos, necessaria temporum qualitate perspecta, jam primum clericis ejusdem Ecclesiæ suggerentibus, auctoritate apostolica præfeceramus episcopum nomine Optandum. Quo audito, audaciam et temeritatem vestram nimium admirantes, ob id maxime turbati sumus, eo quod non solum super ordinationem nostram obices manus habuistis, sed etiam ad contemptum et injuriam sedis apostolicæ præfatum episcopum turpiter capientes, arcta custodia retry-sistis, et, rebus omnibusque suppellectilibus ejusdireptis, [f. add. contra vel per] ministerium vestrum, quod nulli Christiano licet, sacerdotem Domini tetro carcere maceratis : non habentes præ oculis scilicet, quod sacerdotes Domini sacra Scriptura aliquando deos, aliquando angelos nominet, et qui eos tangit, auctoritate Dei omnipotentis et principum apostetangat pupillam oculi Domini (Zach. 11). Quapropter lorum Petri et Pauli, simulque nostra, vobis præcipimus ut accepta hac nostra epistola, aut quoquomodo tenore illius audito, si intra octo dierum spatia jam dictum episcopum propriæ sedi proprioque honori et dignitati reddere restituereque contempseritis, a corpore et sanguine Domini nostri Jesu Christi, cum omnibus vobis in hoc facto faventibus, sitis prorsus extorres, quousque juxta hanc nostram dispositionem perficere satageritis. Et quia alia multa vobis a quibusdam objiciuntur quæ synodali discussione sunt corrigenda, decernimus ut, omni excusatione remota, viii Kalendas Octobris futuræ primæ indictionis Romam ad synodum occurrere non omittatis, ut adversus eumdem episcopum a nobis consecratum tunc et de vobis objectis rationem reddatis, et si aliquam querimoniam habetis, canonico valeamus, quidquid illud fuerit, Deo juvante, libramine diffinire. Hoc etiam scientes quia si ad eamdem synodum præfato tempore venire distuleritis, canonicæ in vos censuram sententiæ proferemus.

[blocks in formation]

positi, satis ubertim cognovimus: quia post plurima A dictionis cum eodem Barnerio venerabili episcopo

Romam ad synodum nostram occurras, ut quidquid inter vos litigii est exortum nos æquitatis regula potiti, Deo juvante, discutere et diffinire aliquo modo studeamus.

CCCLX.

AD ANSELMUM ARCHIEPISCOPUM MEDIOLANENSEM. (Anno 882.)

Mediolanensis Ecclesiæ privilegia confirmat; hortatur ut in Romanam Ecclesiam sit fidelis: narrat Saracenorum et iniquorum Christianorum injurias; rogat ut pro Ecclesia ad Dominum preces effundat. ANSELMO archiepiscopo sanctæ Mediolanensis Ecclesiæ.

Privilegii sane auctoritati Ecclesiæ vestræ, eo quo fraternitas tua poposcit modo, pernecessario aposto

in Ecclesia Genevensi fatemini vos consecrasse epiecopum, et ut quidam Optandus nomine clericus advenerit, qui in Ecclesia Genevensi nec baptizatus, clericatus, ordinatus, acclamatus, eruditus unquam exstiterat, Ecclesiam illam invaserit. Multipliciter admiramur cur illa nescire vos dicitis, quæ totus, ut remur, Occidens non ignorat. Præcedenti siquidem tempore nobis fuerat nuntiatum ut vos in eadem Ecclesia episcopum conseerare contempseritis; ideo nos, necessaria temporum qualitate perspecta, clericis ejusdem Ecclesiæ suggerentibus, auctoritate apostolica illic episcopum Optandum nomine conseeravimus. Qua ex re non bene vos fecisse probamus, qui super ordinationem nostram obices manus habuistis, et alterum episcopum ibidem ordinastis. De hoc B lica fulti moderatione, libenti annuimus animi chaautem quod dicitis, quod ipse Optandus in Genevensi Ecclesia nec baptizatus, clericatus, ordinatus, acclamatus, eruditus unquam exstiterit, interim silentio est tegendum, eo quod, cum charitate vestra loquamur, nihil horum habens vestra sanctitas in Viennensi Ecclesia est consecrata. Verumtamen, his interim necessario prætermissis, sanctimoniam vestram jam dudum litteris nostris monuimus ut quia quædam vobis a quibusdam objiciuntur, quæ synodali discussione sunt corrigenda, omni excusatione remota, vi Kalendas Octobris futuræ indictionis primæ Romam ad synodum occurrere studeretis. Nihilominus autem iterate decernimus ut eodem tempore apostolicæ nostræ vos præsentetis præsentiæ, ut tunc et de vobis objectis rationem reddatis, et si adversus eumdem episcopum a nobis consecratum aliquam querelam habetis, nos canonico valeamus, quidquid illud fuerit, Deo juvante, libranine diffinire. Exeterum Adalberto Mauriennensis Ecclesiæ episcopo auctoritatis nostræ litteras, quas ei a vobis dari mandamus, ecce transmisimus, ut cum Barnerio Gratianopolitana sedis episcopo eodem VIII Kalendas Octobris Romam occurrat, quatenus de iis quæ irreverenter tam temerario ausu sui ordinis immemor intulit, coram nobis plenissimam satisfactionem exhibeat.

CCCLIX.

AD ADALBERTUM EPISCOPUM MAURIENNE.
(Anno 882.)

Jubet ut Romam veniat cum episcopo Gratianopoli-
tano, quem ignominiose tractarat.
ADALBERTO Mauriennensi episcopo.

Tristis nos nuntius perculit quando audivimus quod tu, ordinis tui immemor, Barnerium Gratianopolitanæ sedis episcopum, hora matutinali in ecclesia sua publice agentem officium, cum multitudine populi, et armata manu, absque reverentia ecclesiam ingrediens, nulla ab eo tibi culpa illata, irreverenter tecam abstuleris, et ignominiose tractaveris; quod tantum nobis displicuit, quantum te temere egisse modis omnibus comprobamus. Ideoque nostri apostolatus litteris tibi mandamus ut, omni excusatione remota. v Kalendas Octobris futuræ primæ in

C

D

ritate, simulque optantes ut semper ea quæ ad animæ tuæ salvationem tuique gregis custodiam sunt congrua alque proficua, Spiritus sancti infusione postulare, quærere atque operari... ne desinas. Ut ante tribunal æterni judicis dignam, gratia suæ misericordiæ cooperante, ratiocinationem positurus, meritum perennis vitæ cum sanctis accipias. Inter hæc dilectionem tuæ fraternitatis hortamur, sanctæ matris vestræ Romanæ Ecclesiæ, quæ pro vobis omnibus vestraque salute, utpote caput pro suis membris, laborare non cessat, toto adnixu mentis, omnique devotione fideles existere omnimodis satagatis; quoniam in ejus exaltatione, atque incolumitate, sieut ab initio, erit omnium vestrum apud Deum et præsens sæculum certa salvatio. Nos enim in hac terra tam paganorum quam malignantium Christianorum tantas persecutiones patimur ut has verbis explicare non valeamus. Inter innumeras rapinas, deprædationes et mala quamplurima, ad augmentum doloris nostri quidam sceleratus Longobardus nomine, homo Widonis marchionis, octoginta tres homines cepit: manibus singulis detruncatis, apud Narniensem civitatem, plures ex tali sunt incisione sine mora perempti. Unde communi ad Dominum prece supplicamus ut ille Ecclesiam suam sanctam de præsentibus malis eripiat, pro qua unigenito Fi lio suo non pepercit. Nosque pastorali sollicitudine baculum in manibus tenentes, lupis rapacibus, Domino protegente, resistere non omittemus. Data. mense Augusto, indictione x11 [f. xv].

[blocks in formation]

dere studeatis; et huic misso nostro seu et Joanni duci fideli nostro ad exigendum ab eo, secundum nostram jussionem, nobis ad deducendum contradite, sicut gratiam Dei omnipotentis sanctorumque apostolorum et nostram vultis habere. Nam si quis vestrum in hoc se quoquo modo subtrahens pro cujuslibet rei gratia hanc nostram jussionem pro statu et pace sanctae Ravennatis Ecclesiæ directam gratanter ad effectum perducere contempserit, et ex Dei omnipotentis, sanctorumque apostolorum Petri et Pauli, etex nostra apostolica auctoritate a vino et cocto, etiam et a proprio ministerio suspensus maneat usque ad nostram præsentiam. Data v Kal. Septembris, indictione xv.

CCCLXIII.

mur dilectionem tuam, monita nostra contemnendo, A partem aliquam ire voluerit, audacter comprehencis præjudicium, sicut audivimus, et importabiles gravitates inferre minime recusasse. Unde iterum præsenti apostolatus nostri statuto jubemus fraternitati tuæ ut huic Joanni venerabili diacono commendato nostro, qui ad nostram apostolicam sedem confugiens, præjudicium a te sibi illatum ferre non valens, nostro se petiit apostolico præsidio adjuvari, et ideo nos solita misericordia moti, apostolica tibi benignitate mandamus, ut eum in gremio sanctæ tuæ Ecclesiæ benigne recipias, et monasteria seu res quas illi tui occupaverunt ministri, libenti animo pro amore nostro præsentialiter reddas. Et quæ de ipsis rebus a tuis ablata sunt, modis omnibus restituas. Ita sane ut ei deinceps ad nostras apostolicas aures non sit necessarium reclamare. Simili B etiam modo tibi mandamus ut Joanni venerabili diacono et chartulario Ecclesiæ tuæ monasterium sancti Martini, quod a te dudum promeruit obtinere, de præsenti reddere studeas: nos enim hoc patienier ad te peragendum apostolica benignitate direximus. Verum, quod non credimus, si aliter fraternitas tua peregerit, hi nostri legati, nostra apostolica fulti auctoritate, hoc procul dubio explere studebunt, quoniam justum fore decernimus, eos post Longa obsequia et diuturna servitia, quæ in sancta Ravennate Ecclesia peregerunt, non solum digna remuneratione non privari, sed potius acquisitis beDeficiis alacriter gratulari; et in hoc ita peragat fraternitas tua ut quæ a nobis pro Ecclesiæ tuæ utilitate petieris, assequi omnimodis valeas. Data quinto Kalendas Septembris, indictione decima quinta.

CCCLXII.

AD CLERUM RAVENNATEM.

(Anno 882.)

Ut Maimbertum quemdam, quem alias ab Ecclesia Ravennate expelli jusserat, comprehensum, legato suo et Joanni duci tradant, et ad se mittendum curent.

Omnibus venerabilibus sacerdotibus, seu subdiaconibus, et universo clero sanctæ Ravennatis Ecclesiæ.

Audita sæpe afflictione atque miseria vestra, quam per Maimbertum Bononiensem clericum incessanter patimini, jam pridem nostram apostolicam misimus vobis auctoritatem per Joannem diaconum et chartularium, præcipientes ut omnes uno animo constantique devotione prædictum Maimbertum, manifestissimum zizaniorum seminatorem, ab archiepiscopo el a vestra sancta Ecclesia, tanquam ovem morbidam, expelleretis; sed miramur quare hactenus a vobis hoc prætermissum sit; unde nunc vestra iterum petitione moti, et divino amore succensi, per hanc nostram apostolicam auctoritatem vobis omnibus præcipimus ut, relecta priori epistola, unanimiter juncti et cum præsenti misso nostro fideliter conglobati, eumdem Maimbertum adversatorem vestrum, si sponte venire ad nos contempserit, vel in

AD JOANNEM MARTINUM, ETC.
(Anno 882.)

Ejusdem argumenti.

JOANNES episcopus, servus servorum Dei, MARTINO, JOANNI, seu Demetrio, atque RomANO gloriosis ducibus, necnon et aliis fidelibus nostris.

Omnium vestrum noscat fidelitas quia sæpissime Romanum archiepiscopum tam per venerabiles episcopos quamque etiam nostris apostolicis litteris admonuimus, ut Maimbertum Bononiensem clericum a sua superstitiosissima familiaritate separasset, et ad propriam Ecclesiam, ut canonicum est, remisisset, et ipse Maimbertus multoties, ut recederet, a nobis est protestatus: sed minime acquiescere nostræ voC luerunt apostolicæ jussioni. Idcirco præcipientes præcipimus, et jubentes expresse jubemus, ut unanimes juncti simul cum isto fideli misso nostro, omni occasione postposita et dilatione remota, prædictum Maimbertum comprehendatis, et vi coactum ab archiepiscopo separetis, et huic nostro misso simulet Joanni duci ad exigendum secundum nostram apostolicam auctoritatem validissime contradatis. Quod si in hoc negligentes vos, quorum nomina suprascripta sunt, fueritis, et ipse quoquomodo effugerit a vobis, scitote per unumquemque vestrum centum aureos dabitis nostræ parti. Insuper ex Dei omnipotentis sanctorumque apostolorum Petri et Pauli, et nostra apostolica auctoritate a vino et cocto suspensi D manete usque ad nostram præsentiam: cæteri vero, si hoc quod jubemus assequi noluerint, aut subtrahendo quoquo modo se huc illuc diverterint, et usque ad effectum rei non perseveraverint, superiori excommunicationi subjaceant. Data y Kalendas Septembris, indictione xv.

CCCLXIV.

AD JOANNEM DUCEM.

(Anno 882.)

Ut Maimbertum captum ad se ducat, et mulieres quæ apud ipsum sunt detineat, et Romano archiepiscopo epistolam deferendum curet.

JOANNI duci delicioso fideli seu et misso nostro.

Gratulatos nos non modice credas eo quod fidelitas tua erga sanctam Romanam Ecclesiam nostrum

« VorigeDoorgaan »