Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

fauce hostis maligni, qui semper incauto ad æternæ A psit. Vos tamen, rogamus, tam strenue agite, ut

vobis gratias referamus, et majora vobis committere invitemur.

CCCXXXIII.

AD MICHAELEM REGEM BULGARORUM.

(Anno 882.)

Hortatur ut ad fidem et obedientiam Romanæ Ecclesiæ redeat et legatos miltat.

MICHAELI regi Bulgarorum.

Cum non tam initia sint in bonis laudanda quam finis, Deo omnipotenti factori omnium visibilium et invisibilium gratias agimus, qui vestrum bene velle hactenus in soliditate veræ fidei solidavit, et sui amatorem efficiens, tanquam re vera ex tenebris olim lumen splendescere fecit, et ad salutem multo

mortis profunda pertrahere avide certat, liberatione, juxta pastorale magisterium reverentiæ tuæ divinitus delegatum sollicitam fore, litteris vestris inspectis luculenter agnoscentes laudamus, cum apostolicæ sedis privilegium perspicaci mentis intuitu conservando hunc tuæ diœceseos presbyterum, nomine Tal (aliqua desunt), Ingeltruda Bosonis quondam comitis uxori torum conjugalem, contra divinæ legis præcepta relinquenti. Et idcirco ab antecessore nostro beatæ memoriæ papa Nicolao legitime excommunicatum improvide communicasse reperiens, sacra jam olim communione privasti. Quem scilicet, cum tuæ fidelis devotionis attestatione nostro præsulatui dirigens, professus es per annos undecim illatam sibi excommunicationis sententiam humiliter susti- B rum benignissimum cor vestrum gratia suæ potentiæ nuisse et quod ex polluto consortio feminæ venenum attraxerat, longa pœnitentiæ satisfactione purgasse, a vinculo suæ obligationis ut absolveremus mandasti. Nos vero misericordiæ intuitu, precibus tuis inclinati, interni arbitrium judicis sequentes, ab ipsius excommunicationis vinculo, si ita est, eum absolvimus, et omne officium vel ministerium sacerdotale, juxta præcedentem consuetudinem, jubemus solemniter ac libere cum Domini semper timore peragere. Præterea de Gedeone, cujus uxorem cum germano istius adulterium perpetrasse fateris, ex parte dubii existentes, utrum verum sit quod de hoc dicitur necne, dilectioni tuæ committimus ut omni ex parte diligentique cura, rei hujus veritate comperta, quid super hoc excellentissimus doctor beatus Augustinus in libris de adulterinis Conjugiis ad Pollentium dixerit, quidque beatus Innocentius papa vicesimo sexto capitulo statuerit (epist. 2), relegens, secundum horum sanctionem ita diffinire procuret; quatenus animabus eorum per pœniten ie remedia subveniri possit, et corpora per tuæ sanctitatis providentiam secundum Deum in omnibus dirigantur.

CCCXXXII.

AD LEONEM, LANDULFUM ET LANDONEM.
(Anno 882.)

Ut Auxentii filium, ab Atlinulfo captum, patri resti-
tuendum curent.

LEONI episcopo Thienensi, item LANDULFO episcopo, et LANDONI gastaldio patri ejus.

Auditu certiori comperimus quod filium Auxentii Capuani, nostrum duntaxat proprium hominem, Altinulfus caperet, et non bene tractans eum violenter teneret, quod admodum admiramur : et quod tale quid præsumpserit agere, moleste quippe accepimus. Unde vobis nostri apostolatus litteris injungere dignum duximus, ut omnem operam detis, et ex nostra parte ipsi Attinulfo tandiu insistatis quousque eumdem Auxentii filium, hominem scilicet nostrum, patri suo salvum restituat, et cum suis hominibus reddat illæsum. Alioquin sententiam nostram evadere non poterit, qui nostrum hominem tam simpliciter ambulantem affligere non contemPATROL. CXXVI.

illustravit. Sed et hinc devotioni vestræ dignum duximus congruas grates referre, quod partim finis ostendit, quam fidelitatem erga sanctam Romanam Ecclesiam omnium terrarum matrem et caput observare curetis. Cum hanc et initio vestræ conversiois quæsieritis, et ad præsens auxiliatricem habere ad perpetuam scilicet vestram salvationem monstrare non omiseritis, sanctos videlicet apostolos visitando, et eorum, ut diximus, suffragia postulando. Igitur absurdum valde est ac inconveniens quod pia vestra voluntas aliter se post habere voluit quam, sicut omnibus notum est, primum. Vos enim divinitus inspirati matrem omnis religionis, sanctam quippe Romanam Ecclesiam ductricem, et viam per C quam ad æternitatis pascua duceremini, merito expetistis; et illa, quia omnibus fidelibus viscera materna præbet ac præbuit, vos expansis ad Deum ulnis, Christo gratias agens, recepit: consequens fuit ut a recti gressu itineris, in partem non flecteremini, nec manum mittentes in aratrum, retroaspicere cujuscunque forte suasionibus niteremini. Nuaquid non, fili charissime, sanctum Evangelium surda aure auditis, quo legitur: Qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit? (Matth. x.) Aut si audistis et obauditis Redite ad mentem vestram, redite ad cor? (Isa. XLVI.) Et vestræ sponsionis reminiscimini. Quia plus amor et timor Dei vos fecit esse credulum apostolici privilegii, quam, ut ita dixerim, exempla multorum. Si enim quod quicunque Deo vovit, hoc debet et reddere, valde oportet ut vos quod sanctæ Romanæ Ecclesiæ sponte vovistis, fine tenus reddere studeatis, non ignorantes quod beatus Petrus apostolus regni cœlestis claves a Domino Jesu Christo acceperit, et quibusque fidelibus aperiendi, aliis autem claudendi promeruerit potestatem. Hac igitur, sicut et nostri prædecessores, nos potestate, licet indigni, utentes, cogimur, si non emendaveritis quod gessistis, et ad præsens vos in hoc sæculo digne corripere, et ut in futuro, quantum in nobis est, maledictionibus repleamini, non præterire. Hujus rei gratia, fili charissime, festinate corrigere quod inique gessistis; et omni occasione omnique mora postposita, nobis per vestrum legatum quidquid super hoc

D

30

emendare vultis, mandate : quia nos, Deo juvante, A nominis in Christicolas debacchantur, tanto veheomnem voluntatem vestræ correctionis implebimus,

et vos anima et corpore salvos existere cupientes causam secundum Deum ordinare studebimus.

CCCXXXIV.

AD IMPERATOREM ET IMPERATRICEM.

Fragm. (An. 882.)

Cum reversi fuissemus, omnia littora nostra deprædata etiam et in Fundis et in Terracina, velut in domo propria multos Saracenos invenimus residere, pro quibus non plus quam quinque diebus in Urhe inanentes, quamvis corporis non modica detineremur molestia, exivimus cum fidelibus nostris, quorum, Domino adjuvante, cœpimus naves octodecim. Saraceni vero multi occisi sunt, captivos autem fere sexcentos liberavimus. Ideo vobis venientibus necesse valde est ut talis in littoribus marinis fortitudo virorum remaneat, quorum virtute nostra omnia salva consistant, et ea quæ necdum deprædata sunt loca non prædentur.

[blocks in formation]

B

[blocks in formation]

mentius accendatur, quanto illorum pravitate famam tui nominis obfuscatam fuisse cognoscis, quoniam licet credi possit quod, te nolente, illi navigantibus insidientur, tamen quia a te comprimi posse dicuntur, nisi eos compresseris, innoxius non haberis. Scriptum quippe est: Qui crimina, cum potest emendare non corrigit, ipse committit.

[blocks in formation]

De examinanda causa cujusdam presbyteri. Præsentium litterarum gerulus, sedi apostolicæ præsentatus, se presbyterum esse querula et lamentabili voce perhibuit, et a sanctitati tuæ subjectæ diœcescos episcopis ab officio presbyteratus suspensum, et aliis quibusdam epitimiis usque ad speciale judicium nostrum submissum, pro eo quod, inquit, facto tumultu, quidam se apprehensum, et a terra brachiis sublevatum, in proprium fratrem forti jactaverit impetu, ut idem germanus suus tanti operis male [leg. ponderis malo] impulsus in terram ruerit, et prostratus atque oppressus vitæ flatum violenter amiserit. Denique illi reverendi antistites, cum sibi, ut iste retulit, res in dubium veniret, utrum commisso sibi dudum carere necne, penitus debuisset officio, non ipsi hanc deliberare, sed nostro decerni et diffiniri judicio voluerunt. Sed tunc hoc solemniter agerent, si primum ipsi plenario, et ex canonibus in causa presbyteri delegato judicio, quatuor deputatis ex venerandis decretis et legibus personis præsentibus, hanc ventilassent et subtili examine discussissent; ut ita facta scripto relatione, si quid dubium sibi seu difficile ingessisse videretur, nostrum super hoc more prisco decretum exposcerent. At ubi nobis et persona relatoris incognita, et nullo episcoporum scripto commendatio approbata est, et rursus ubi nulla est accusatoris objectio, nec accusati reatus confessio, nec fidelium comprobatio testium, nos nec illius solius narrationi creduli esse possumus, nec rursus in eum definitivam damnationis sententiam proferre valemus. Ergo saltem nunc fraternitas tua, metropolitani jure potita, ex episcopis sub se degentium vel vicinorum sex, una cum episcopo, cujus est iste paræciæ, sibi socians, tantum negotio subtili

ventilet discussionis ventilabro et invento, quod A nientibus illorum sit nota iniquitas et consortio sajustum est canonice decernat et communi fratrum cræ Ecclesiæ videantur extranei.

[blocks in formation]

De ordinatis ab Heclocaro abbate monachis. [Mart. Thes. Anecd., tom. III, p. 867.] JOANNES Romana sedis episcopus, dilecto atque præclaro filio MAINO a archiepiscopo, necnon et cæteris episcopis per Britanniam commanentibus [al. commorantibus] salutem et apostolicam benedictionem.

Notum sit vobis quomodo Resgallon et Corvili [al ̧ rex Gallon et Gorvilli] cum aliis monachis corpora C apostolorum visitarunt, nostraque in præsentia venerunt. Postea de illorum ordinatione et aliorum monachorum per ignorantiam ab Heclocaro abbate accepta judicavimus, ut si ipse indigne usurpavit, qui [f. quod] a nemine illius officii ordinatore minime acceperit; istis tamen sit perfecta ordinatio, quia mali possunt bona bene ministrare, cum sint nequam. Ille vero amplius neminem ordinet quousque sit sui contagii nodis solutus. Hos suademus de cætero suam procurantes regulam, ut fratres ac filiis [f. filios] alacriter, omni occasione postposita, in suo monasterio recipiat, ac deinceps bonum erga se studium suosque subjectos faciat, ne sator zizaniorum sui gregis sit sparsor, et ne nostris iterum auribus de illo proclametur, ut regula rite judicabit, de D eis peragat.

CCCXLII.

AD PETRUM EPISCOPUM.

Fragm. (An. inc.)

Si Deodatus et Gregorius statuto jam tempore ad nos venire et omnia juste atque canonice emendare contempserint, gravioribus eos perpetui anathematis vinculis innodabimus, eorumque scelera et excommunicationes, et anathemata scribentes ante sanctissimam beati Petri apostoli imaginem suspendemus, ut omnibus de toto mundo ad limina apostolica vea Merito Turonenses in responsis ad objecta Dolensium asserunt scriptoris incuria nomen archiepiscopi irrepsisse in titulo hujus epistole; idque arguit

CCCXLIV.

[blocks in formation]

Sed et provinciis vestræ fidelitatis vobis injungimus, ut cum aliquibus navibus vestros milites robustissimos præsentialiter destinetis, qui quadraginta Saracenos, qui dudum Græcorum nostrorum navibus in mare fugere, quique postea terrestrium nostrorum militum exspoliati armis omnibus virtute, in montis Circel latibulis evaserunt, una cum nostris pedestribus apprehendant, quia nos pro tantillis Saracenis dromones nostros fatigare nolumus, dum de vobis confidere (sicut et ipsi velle dicimini) provocamur modis omnibus confidentes. Quia si obedientiæ vestræ constantiam et fidei puritatem cum virtutis efficacia circa S. R. E. amodo consenseri mus, non solum de his tribus quibus vos ultra consuetudinem prægravatos dicitis, in quantum ratio postulaverit, levigabimus, verum etiam ut propriam S. Petri familiam terra marique vos tueri, Domino confortante, studebimus.

CCCXLV.

AD COZILEM COMITEM.

(An. inc.)

De illis qui, uxoribus suis dimissis, ad alias nuptias transierint.

Porro eos qui uxores suas dimiserunt, vel ad alias, illis viventibus, nuptias migraverunt, tandiu eos cum consentaneis eorum excommunicamus, quousque, posterioribus remotis, priores pœnitendo receperint. Sicut enim nuptiæ a Deo, ita divortium a diabolo est, teste sancto Augustino, repertum. Quod enim Deus conjunxit, homo non separet (Matth. xv): præcipue cum hæc pessima consuetudo ex paganorum more remanserit, quorum in talibus non alias nisi ipse diabolus erat magister et auctor.

Prudentissime vir, stude et prævide ut duo viri illi qui uxores suas, quas Deus illis præparavit et junxit, abjecerunt, eas repellere minime permittantur: quia impium est ut qui, auctore Deo, legali fœdere copulati sunt, pro humano libitu, imo fraude diabolica separentur. Idem commonitorium Paulo episcopo. Prævide ut de separatione conjugatorum maximam curam geras, ita ut qui a susceptione sedis apostolicæ litterarum separati sunt, inculpate reducant priores uxores, injuncta convenienti pœnitentia, dimissis quas postmodum sunt sortiti. Quod si noluerint, extra ecclesiam facite una cum his qui eos in communione recipiunt, donec emendent quæ admi

serunt.

CCCXLVI.

CONSTITUTIO DE JURE CARDINALIUM.

(An. inc.)

Itemque ex nostra præsenti constitutione bis in mense vel eo amplius, vel apud illum vel illum tititulus sequentis, ubi Dolensis episcopus solum nomi

natur.

ulum, sive apud illam vel illam diaconiam, sive A nobili viro Radulfo, sicut jam ante diximus, matuapud alias quaslibet ecclesias vos convenire mandamus. Et ob vestram et inferiorum clericorum vitam, et mores, et qualitates, et habitus vestium perscrutandum, et qualiter quilibet præpositi se erga subditos Irabeant, vel quod subditi suis præpositis non obediant, et ad quæque illicita amputanda, clericorum quoque et laicorum querimonias, quæ ad nostrum judicium pertinent, quantum fieri potest, definiendas. Quippe cum sicut nostram mansuetudinem Moysi, ita et vestram fraternitatem septuaginta seniorum, qui sub eodem causarum negotia dijudicabant, vicissitudinem gerere, certum habeamus. Item monasteria abbatibus viduata et abbatum, nostra præcedente conscientia, substitutionem his qui sunt inter nos [vos], vel fuerint monasticæ pro- B fessionis, disponenda committimus.

Propter sollicitudinem autem ecclesiarum et clericorum eorumdem disciplinam, sive laicorum querimonias definiendas, bis in hebdomada ad sacrosanctum palatium, juxta decreta prædecessoris nostri Leonis quarti, vos convenire mandamus.

Item sancimus de parochiis nostris, quantumque pontifici competit, pontificali beneficio vos in perpetuum possiderc, et in principalibus ecclesiis juxta primatum vestræ consecrationis vicissim officia divina peragere, et earum oblationibus, salva semper cardinalium diaconorum prisca consuetudine, æqualiter participare, tam propter usum vestrum quam in ecclesiarum vestrarum luminarium concinnationes. CCCXLVII. Fragm. (An. inc.) Contra violatores domus Dei.

Si quis domum Dei violaverit et aliqua sine licentia illius, cui commissa esse dignoscitur, inde abstulerit, vel in ecclesiasticis personis injuriam fecerit, donec in conventu admonitus legitime satisfaciat, sciat se communione fore privatum. Si vero post secundam et tertiam conventionem coram episcopo satisfacere detrectaverit, sacrilegii periculo ab omnibus obnoxius teneatur, ita ut secundum Apostolum nemini fidelium misceatur.

CCCXLVIII.

AD THEIBERGAM ET ALDERICUM.

(An. inc.)

Illos hortatur ut Radulfo suam uxorem reddant.

(Apud Ivonem, vin, c. 118.)

Iterum iterumque vos admonemus, et præsentibus apostolatus nostri litteris hortamur feminam suam

a Photius inter alias etiam hanc Joanni papæ affingens calumniam, quasi eadem cum Græcis de Spiritus sancti processione senserit, finxit hanc epistolam sub nomine Joannis papæ VIII ad se Photim scriptam de processione Spiritus sancti : quam vel ab ipso Photio, vel alio quodam eflictam esse oportet. His enim temporibus in Romana Ecclesia absque aliqua ambiguitate usu receptum fuisse ut Spiritus sanctus a Patre Filioque procedere diceretur, post alias ca imprimis ratione manifeste probatur, quod Joannes sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconus. scribens ad hanc ipsum Joannem pontificem

C

D

rius restituere, et viro suo adhærere, secundum legem Domini facere: non enim lex ulla permittit quominus aut injectum sibi crimen confiteatur, aut certe a crimine injecto, legitima præmissa purgatione, solvatur. Quod si neutrum agere illa delegerit, sed sola obstinatione usa, nulli satisfactioni dare operam procuraverit, liquet aperte quia crimen quod non diluit, procul dubio confitetur. Solæ namque, ut sanctus papa scribit Hormisda, examen effugiunt conscientiæ, quæ recta sunt non tenentes. Ergo si is, vel illa, vel vos, apostolatus nostri decretis obedire postponentes, sæpe memoratam feminam aut a viri potestate, aut a legis examine, nulla rationabili causa exstante, sub-lucere amplius conati fueritis, tam illa quam vos, Theiberga et Alderice, quousque sanctioni nostræ pareatis, Dei omnipotentis judicio, et beatorum Petri et Pauli apostolorum sententia principum, excommunicati et a corpore et sanguine Domini nostri Jesu Christi sitis alienati, una cum fautoribus, consentaneis, sequacibus et complicibus vestris, utpote divinarum et humanarum legum violatores, sedisque apostolicæ decretorum contemptores, et toties ac multipliciter infractores. CCCXLIX.

[blocks in formation]

Non ignoramus quod nonnulli eorum qui apud vos sunt, pacis parum studiosi, de nostra Ecclesia et de nobis ipsis, veritate neglecta, male loquuntur. Resque eo progressa est, ut parum absit quin tua fraternitas de nobis et de iis qui nobis sunt subditi male sentiat. Et illi quidem nacti sunt occasionem, quatuor a se elaboratos libros Vitæ sancti Gregorii papæ, ubi agit de Dialogis ab eo scriptis, et in Græcum a Zacharia papa translatis, juste queritur quod cum ipse sanctus Gregorius in eis asseruerit disertis verbis Spiritum sanctum a Patre Filioque procedere, illi textum corruperint, illaque verba Filioque abradendo inde abstulerint; illos magnopere redarguens, quod audacter nimis sicut et impudenter sancti Gregorii textum ita corruperint: plane significans Romanam Ecclesiam nihil diversum ab ipso sancto Gregorio sentire, ncc Joannem, ad quem scribit, ab ea sententia discrepare.

non coacte, sed spontanee, neque ut dominantes in cleris, sed forma facti gregis (I Petr. v). Qui igitur ita nos accusant ac si talia male sentiamus, non jure nos accusant. Tuam itaque decet fraternitatem neque scandalum aliquod adversus nos pati, neque a reliquo Ecclesiæ corpore proscindi, sed potius nobiscum fidei agones sustinere cum prudentia et longanimitate; et alios qui a veritate declinaverunt, ad illam amplectendam revocare, ut pro his eamdem nobiscum mercedem recipias. Vale in Domino, reverendissime et catholice frater.

sicut etiam ego ipse affirmarem hujusmodi proposito A rum Petrus, qui in vobis est gregem Dei, providentes satis congruam, veritas tamen ipsa, uti se habet, nullo pacto est adulterata neque vitiata, ut procedens sermo rem manifestam faciet, et Deus hoc ipsum nobis suo testimonio desuper confirmabit. Verum illi, instar corum qui vinum aqua miscent et adulterantur, nonnulla a seipsis falsa fingentes et excogitantes adhibent. Oportet enim ut dæmon, qui ab initio mali opifex fuit et inter nos et Deum inimicitias posuit, ac deinde nostrum primum parentem a Dei amore separavit, et creatori suo inimicum illum constituit, etiam nunc aliquos habeat sui ministros, et hos ipsos impellat ut inter Ecclesias scandalum aliquod concitent.

Ego vero ad Deum potius auctorem et largitorem B oculos dirigens, qui inimicitias etiam in cruce sua morti tradidit, pro viribus illorum hominum qui malis delectantur, ora obstruere contendo. Et hac de causa etiam antequam tua fraternitas aliquid mihi significet, hæc tibi manifesta facere decrevi, ut de rebus nostris satis edoctus, aures minus præbeas iis qui contendere et conviciari student; sed ipsos rejicias potius et respuas; efficias præterea, ut alii eorum verbis fidem non adhibeant.

CCCLL

AD QUEMDAM [f. ROMANUM ARCHIEP. RAVEN.].. (Anno 880.)

Laudat ejus studium erga sedem apostolicam, eum, que monet ut perseveret; pollicetur eum a se in amicorum numero referri: præcipit ut Romam veniat.

Sicut nobis per litteras tuas et verbotenus per Deusdedit religiosum presbyterum tuum mandasti, ut fidem et devotionem, quam circa sedem apostolicam habere debes, te velle toto conamine conservare indiminutam asseras, gratanter suscepimus. Unde te omnimodis admonemus, et his apostolicis litteris exhortamur, ut nulla inimicorum calliditas vel seductio amplius a nostra fidelitate quoquomodo valeat te removere; sed secundum sponsionis tuæ tenorem in ea devotissime permanere procures. Quapropter scito quia sine omni dubietate inter C dilectos nostros te retinere volentes, volumus etiam et præcipimus ut et pro necessitate Ecclesiæ, et pro tuæ causa utilitatis, Romæ ad nostram apostolicam præsentiam præsentialiter venire indubitanter procures, quia et statum sanctæ Ravennatis Ecclesiæ incolumem conservare, tuumque profectum et honorem perficere, auxiliante Domino, cupimus.

Novit etiam tua fraternitas quod cum nuper ad nos accessit qui a te missus est, et de sancto symbolo nos consuluit, quomodo invenit nos illud inconcussum, sicut nobis ab initio traditum est, conservare, neque aliquid addidisse vel detraxisse, cum recte noverimus quod eos qui talia facere audent, gravis condemnatio exspectat. Reverentiæ itaque tuæ iterum significamus, ut de hac additione in Symbolo (ex Filio scilicet) tibi satisfacimus, quod non solum hoc non dicimus, sed etiam quod eos qui principio hoc dicere sua insania ausi sunt, quasi transgressores divini verbi condemnamus, sicut theologiæ Christi Domini eversores, et sanctorum Patrum qui synodice convenientes sanctum Symbolum nobis tradiderunt, et una cum Juda illos collocamus, quod eadem ipsa quæ ille patrare non sunt veriti; non quia Dominicum corpus morti tradiderunt, sed quia Dei fideles, qui sunt ejus membra, schismate segregarunt et invicem diviserunt, et ita æterno. igni illos præcipites dantes, et multo magis seipsos, ut fecit prædictus Judas indignus Christi D discipulus, suffocarunt.

Arbitramur autem tuam reverentiam recte nosse, cum sis sapiens et doctrina præditus, quod dum, ut reliqui nostri episcopi nobiscum idem sentiant, totis viribus contendimus, non mediocrem id nobis molestiam affert. Et revera rem adeo gravem cito commutare, nullus id facere posset, lieet brevi tempore ortum habuerit, nec multorum annorum spatio fuerit confirmata. Et hac de causa rationi congruum nobis visum est, ne violenter aliquis cogatur a vobis additionem illam dimittere, quam ipse adjecisse Symbolo se noverit, sed potius mansuetudine aliqua hujusmodi homines admonere, et paulatim a blasphemia revocare: Pascite, inquit summus apostolo

CCCLII.

AD ATHANASIUM EPISCOPUM NEAPOLITANUM..

(Anno 881-882.)

Ab excommunicatione eum absolvit, et ministerio sacerdotali restituit, dummodo pactum cum Saracenis initum, sicut promiserat, rumpat, et ex eis aliquos, cæteris jugulatis, captos mittal, nec deinceps cum eis fœdus ferial.

ATHANASIO episcopo Neapolitano.

Boni pastoris eximio informati exemplo, qui venit quærere et salvare quod perierat, tanto tempore te per devia errantem, abjecto Christi levi jugo, cum infidelibus jugum obscena cupiditate ducere non dubitantem, quamvis sero ad te percutientem reverti velle mandasti, alacriter recipimus, et inter cæteros consacerdotes nostros præcipue honorabilem cupimus retinere, prout ipse nos jam olim fecisse procul dubio reminisceris. Sed quia, tua exigente sceleris tanti audacia, sancti Spiritus judicio te a consortio. nostro divini mysterii jure submovimus, nunc secundum preces tuas et relationem Petri venerabilis diaconi tui, si modo pactum quod hactenus cum

« VorigeDoorgaan »