Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

ctorum apostolorum nostramque præsentiam venire procures, ut de talibus te criminibus secundum auctoritatem sanctorum Patrum coram nobis et sede apostolica satisfaciendo purgare valeas, quatenus te inter fratres et consacerdotes retinere valeamus. Nam, quod non credimus, si aliter feceris, et venire distuleris, donec hanc nostram jussionem impleveris, scias te omni episcopali officio esse privandum.

Apostolica tibi auctoritate præcipimus ut mo- A præcipimus ut de præsenti Romam ad limina sannachos nostros, id est Rhodoaldum et Warlenum, quos, spreto Dei timore, a liminibus sanctorum apostolorum ad suum monasterium revertentes, et simpliciter per viam gradientes, comprehendere ausus fuisti et in custodia retinere, sine omni mora et dilatione dimittas cum omnibus suis reverti ad suum monasterium sanos atque illæsos. Quia tantum scelus et injuriam pro hac re in sedem apostolicam commisisti,pro quibus juste carere debueras consortio omnis Christianitatis et fatemur, si hoc continuo non emendaveris, a perceptione corporis et sanguiHis Domini nostri Jesu Christi et introitu ecclesiæ te prohibebimus. Data mense Novembri, indictione decima quarta

CCCV.

AD ADELBERTUM MARCHIONEM.

(Anno 880.)

Ab excommunicatione eum absolvit, ejusque homines, si spatio quindecim dierum intra mensem Martium Ecclesiæ satisfecerint.

ADELBERTO marchioni.

Te vero quia conversum et fidelem circa sanctam Romanam Ecclesiam et nos cognovimus, absque tenore ab omni excommunicatione absolvimus; hominibus tuis sub eo tenore sacram reddimus communionem, ut omnem emendationem, sicut promissum est, facere ad quindecim dies intra mensem Martium omnino accelerent. Quod si hoc facere neglexerint, omnes sub eadem excommunicatione permaneant, donec iterum de perpetratis malis plenam faciant satisfactionem. Data ut supra, indictione XIV.

CCCVI.

AD OTERAMUM VIENNENSEM EPISCOPUM,

(Anno 880.)

Arguit quod faveat sociis Bosonis, idque a se imperari asserat; præcipit ut Romam accedat ut crimina quæ ipsi objiciuntur diluat.

OTERAMO Viennensi episcopo.

B

C

CCCVII.

AÐ BARNIMERUM COMITEM, SACERDOTES, etc.
(Anno 880.)

Ostenart sibi gratissimam fuisse eorum in sedem apo-
stolicam observantiam; hortatur ad perseverantiam.
Jubet legatos ad se mitti, quibus revertentibus lega-
tum suum missurum pollicetur, cui ipsi fidelitatem
juxta Ecclesiæ ritum promittant

Excellentissimo viro BARNIMERO glorioso con ili et dilecto filio nostro atque omnibus religiosis sacerdotibus, et honorabilibus judicibus, cunctoque populo pax et gratia a Domino Jesu Christo.

Audita per Theodosium venerabilem episcopum vestrum fide et devotione, quam circa sedem beati Petri apostoli et nostri pontificii vos habere cognoscimus, immensas Deo gratias referentes, magno gaudio sumus repleti; qui vos nunc ad tantam gratiam perducere, et inter oves suas connumerare dignatus est, secundum quod Dominus ipsi principi. apostolorum commisit, dicens: Si diligis me, Simon Petre, pasce oves meas (Joan. xx1). Unde vestram fidelitatem, et Christianissimam devotionem, his nostris apostolicis litteris admonemus et exhortamur, ut sicut divina inspiratione agere cœpistis, sque ad finem perficere et observare non prætermittatis, quatenus qui sub ala et regimine atque defensione beati Petri apostoli et nostra toto conamine vos subdere, atque in ejus servitio perseverare, quasi dilecti filii procurastis, apertius hoc ostendatis atque impleatis, ut Dominus in Evangelio dicit: Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant bona opera vestra, et glorificent Patrem vestrum qui in cœlis est (Matth. v). Et ut ita hoc per orbem terrarum vestræ sponsionis diffametur, ut auxiliante Domino, et sanctorum apostolorum suffragantibus me

Inter eximios nunc usque Christi Dei nostri sacerdotes te habere tenereque omnino volumus; sed quia ecclesiasticæ paci et utilitati contraria agere audimus, valde miramur, nihilominus et turbati existimus, eo quod, sicut fidelium relatu comperi- D ritis, ea quæ saluti et utilitati omnium vestrum mus, his qui cum Bosone præsumptore et regni perturbatore tyrannidem exercere non cessant, ausu temerario favere eorumque malis operibus communicare præsumas, et in superbiam eorum sequax existens, falsa opinione sanctam nostram Romanam Ecclesiam infamare non dubitas, quod ad talia peragendum ipsius auctoritatem habere te certifices; quod quam evidenter ostendere non poteris, pro qua scilicet Romana Ecclesia te murum opponere omnibus iniqua agentibus debueras. Pro quibus nimirum tot malis tantisque præsumptionibus, tibi ex auctoritate Dei, et sanctorum apostolorum ac nostra,

a Outramno, qui sæpe postea occurret.

proficua sunt, possimus ad honorem et exaltationem sanctæ sedis apostolicæ incunctanter perficere, sicut nomine vestro scripta nobis mandastis, ita in libro cœlesti scripta permaneant. Quapropter mandamus ut revertente ad vos dilecto episcopo vestro, idoneos. legatos vestros præsentialiter ad nos dirigere non prætermittatis, qui pro parte omnium vestrum nos et sedem apostolicam consulant de his quæ mandastis, ut et nos cum illis missum nostrum dirigamus. ad vos, quibus secundum morem et consuetudinem. Ecclesiæ nostræ universus populus vester fidelitatem promittat. Interim monemus ut constantes perma

neatis, quoniam scriptum est: Melius est votum non A nos enimvero quantum in nobis est, zelo Dei sucvovere, quam post volum promissa non implere (Eccli. v). Spiritus Domini, qui orbem terræ replevit, repleat vestrum cor omni pace et gaudio in Christo Jesu Domino nostro.

CCCVIII.

AD MICHAELEM REGEM BULGARORUM.

(Anno 880.)

Miratur quod legatos non miserit, quemadmodum jam
diu promiserat; monet ut id quamplurimum facial.
Dilecto ac spiritali filio MICHAELI glorioso regi
Bulgarorum; gratia vobis, et pax a Deo Patre et
Domino Jesu Christo.

censi ea quæ ad honorem sanctæ Romanæ Ecclesia pertinent exaggerare penitus satagemus: a quibus nos nulla ferocitas, nulla malorum hominum comminatio, donec spiritus reget artus, poterit sequestrare. Quod jussionem nostri pontificii ingenti præsumptione absurdam posuisti, omnimodis temetipsum proprio jaculo reverberasti, et velut aspis surda saluti tuæ congruentibus aurem non accommodasti. Sed quid plura? Iterum atque iterum inhibendo apostolica auctoritate præcipimus, terminum S. Petri ad ingrediendum animum vestrum non incitetis, quousque prædicti legati nostri ad nos revertantur, omnia nobis renuntiaturi, itemque alios ad nos transmittere cures. Data octavo Kalendas Februarii, in

CCCX.

AD ANSPERTUM MEDIOLANENSEM ARCHIEPISCOPUM.

(Anno 881.)

Confirmat Josephi episcopi Astensis ordinationem, qui alias contra canones Vercellensis Ecclesiæ fuerat episcopus constitutus.

Miramur quod tanto jam tempore transacto, missos vestros ad sanctam Romanam Ecclesiam matrem vestram et ad nos non transmisistis. Modo vero, B dictione xiv. sicut nobis retulit Theodosius venerabilis episcopus, missos tuos cum eo dirigere promiseras, sed pro qua causa eos dirigere prætermiseris, ignoramus. Unde vos jam recognoscere oportebat, etiam ad pastorem et pontificem animarum vestrarum reverti tota devotione debueratis; unde his nostris apostolicis litteris vos quasi charissimos filios admonemus et exhortamur, ut de præsenti vestros idoneos missos nobis transmittere non dubitetis, quatenus ab uberibus matris vestræ sanctæ videlicet Romanæ Ecclesiæ satiemini omnique bono repleamini. Quia nos more paterno ulnis extensis vos amplecti, et quasi oves Christi nobis commissas alere et salvare parati existimus, secundum quod Dominus dicit beato Pe

tro: Pasce oves meas; quidquid enim vobis dirigimus, credere omnino potestis, quia pro salute vestra semper agere ac perficere incunctanter cupimus. Optamus vos in Christo nunc et semper bene valere.

CCCIX.

AD QUEMDAM (). CAROLUM GRASSUm regem).
(Anno 881.)

ANSPERTO Mediolanensi archiepiscopo.

Consultationis tuæ qua nos super Joseph, nuper in Vercellensi Ecclesia ordinati, nova nunc electione vel ordinatione in Ecclesia Astensi, consulere voJuisti, perspectis suggestionibus, quibus super hoc nostræ auctoritatis consultum requiris, canonicum judicavimus, et nostris tibi decretis convenienter, propitia Divinitate, respondimus. Fuerat autem de

cillo primum, ut ipse mecum advertis, quoddam irregulariter institutum; sed nos apud B. Petrum apostolum cum sancta synodo residentes, salubri potiti consilio, et animositatem illius correximus et misericordiæ fomenta, gratia Sancti Spiritus revelante, protinus adhibuimus, scilicet ut, eo in pristinum ordinem reducto, si alium episcopatum ei concedere voluisses, et cleri vel populi vota hunc sibi concorditer in episcopuin expeterent, et eligeretur, et sicut qui nihil ab ordinatore prius acceperit, in episcopum crearetur. Interea accidit ut, Astensis Ecclesie rectore proprio obeunte, permissu Caroli gloriosi regis idem Joseph, post electionem cleri et expetitionem populi in eadem ecclesia deberet ordinari episcopus, tua fraternitas, tam nostra absolutione

Monet ut perficiat quæ per legatos mandavit. Susceptis litteris gloriæ vestræ, quibus vos plena intentione monstratis ad limina apostolorum festine, imo potius præcipiti gressu et velle convolare; quapropter attoniti, vel magis stupefacti miramur decentiam vestram terminos Patrum transcendere, et lineam generis vestri superbo spiritu conculcare, et in deterius, non in melius prorsus convenire. Et ecce dolenter cum Apostolo compellor dicere: In D quam etiam ipsius regis exhortata monitionibus, novissimis temporibus instabunt tempora periculosa, in quibus erunt homires semetipsos amantes, et quærentes quæ sua sunt, non quæ Jesu Christi (1 Tim. 11). Sed nos te, fili charissime, in viscere Christi plurimum diligentes, ad ea te provocare gestimus quæ animæ vestræ proficiant ad salutem. Legatos sane e latere nostro plene instructos direximus, quibus omnia ad purum credere non ambigatis in his que ver! otenus et scriptis capitulariter dedimus in mandatis. Qua de re paterno affectu monemus ut omnia sient vobis direximus per eosdem legatos, adimplere omnino curetis. Ideoque scitote quoniam si pleno jure cuncta que destinavimus non adimpleveritis,

hoc libenter admisit et canonice jussa complere conata est. Quod quia nunc sententiam nostram tu quoque secutus, et regalem permissionem devote, sicut condecet, es amplexatus, præfatum Joseph presbyterum sanctae Ecclesiæ Astensi episcopum præfecisti, et ordinationem illius ratam haberi decernimus, et omnium ora contra hoc quoquo modo mussitantia apostolica auctoritate obstruimus : quia sicut de irregulariter quibuslibet habitis nos ad hæc corrigenda zelus justitiæ excitat, ita de bonorum virorum laudabilibus factis gratia divina lætificat. Nam et sedes apostolica, juxta quod S. Leo papa scribit, hanc temperantiam servat, ut et severius

agat cum obduratis et veniam cupiat præstare cor- A pontificem tuum redire satisfaciendo contempseris, rectis et ideo his omissis, de prælibati Joseph iterata creatione sanctitas tua in nullo penitus hæsitet, quia hanc et nos approbatam admittimus et ab omnibus admittendam esse mandamus: quia quod non ostenditur factum per impositionem manus illius, cui tempore suæ legationis, quod dare visus est, ut ita dixerim, non habuit, ratio non sinit ut videatur iteratum. Data xv Kalendas Martii, indictione XIV.

[blocks in formation]

Missa præsulatyi nostro ab Ansperto sanctæ Mediolanensis Ecclesiæ archiepiscopo relatione atque suggestione, didicimus te multa per horrendæ temeritatis impudentiam sive audaciam egisse illicita, el in contemptum beati Ambrosii atque ipsius antistitis contrarietatem, in locis et rebus ei pertinentibus mala et quæcunque poteras enormiter una cum filiis tuis commisice adversa. A.qrorum scilicet per.petratione assidua te quasi ovem gregis Dominici, multis jam vicibus arguendo, obsecrando et increpando convenire atque removere curavit, ne antiqui hostis callida persuasione semel deceptum in profundum mortis barathrum Lapsum jacere omitteret. Sed quia te sanctæ admonitionis ve: bis salubribus humili C prorsus devotione non obedire, neque aurem cordis, velut aspidem surdam, inclinare vel acquiescere nolle aspiciens, post tot correptiones una cum venerabilium coepiscoporum cœtu a sacrosancti corporis et sanguinis Domini, secundum institutionis paternæ censuram, communione separavit et ab Ecclesiæ Dei societate merito removit; et adhuc in eadem sorde iniquitatis fetidum et vulacratum te dolet jacere, cordeque impœnitenti nolle. ad te percutientem reverti aspiciens, clamat ut per salutis medicamenta animi tui valeat vulnera male inflicta sanare. Unde et nos pastorali sollicitudine, atque confratris nostri archiepiscopi hoc præsenti dilectione commoti, auctoritatis nostræ statuto jabemus ut, tanta perversitate et cordis duritia jam procul abjecta, quoniam hactenus, Dei timore postposito, multos tuæ iniquitatis lepra coinquinasti, et tantorum malorum auctor esse non dubitasti, præcipimus te cum omni celeritate reverti ad veram præfati pontificis tui satisfactionem cum filiis et tuis omnibus complicibus, quorum incentor adhuc malorum post tantas correctiones esse non timuisti, et ejus salubribus monitis subditus et subjectus existas, omnibus tamen Ecclesiæ deprædationibus in integrum restitutis, et secundum ipsius Ecclesiæ privilegium emendatis atque solutis. Quod si post hujus nostræ præceptionis relectam epistolam in tua iniqua obtinatione perdurans, ut dictum est, ad præfatum

D

ex auctoritate Dei Patris, et Filii, ze Spiritus sancti virtute, beatorumque apostolorum Petri ac Pauli, et omnium sanctorum Patrum, nostraque apostolica sanctione, secundum jam dicti dilecti confratris nostri archiepiscopi et episcoporum sententiam jam olim in te prolatam, jubemus te cum filiis et compli cibus tuis omni ecclesiastica esse communione privatum, et a cœtu atque societate omnium Christianissimorum, utpote tantorum malorum perpetratores inconvertibiles, seclusos et damnatos existere ; quousque omnia, quæ perperam gessistis, emendando, canoniceque satisfaciendo, veniam condignam percipere mereamini. Data xv Kalendas Martii, indictione

XIV.

CCCXII.

AD ANSELMUM MEDIOLANENSEM ARCHIDIACONUM.

(Anno 881.)

Minatur illi excommunicationis pœnam nisi ad sui archiepiscopi obedientiam red

ANSELMO archidiacono Mediolanensi.

Missa præsulatui nostro suggestione, Anspertus sanctæ Mediolanensis Ecclesiæ reverendissimus archiepiscopus, cujus minister esse videris, super te questus est quod inter cæteras perturbationis molestias a te sibi temere illatas, et post rerum suarum damına non modica, non propria derelicta Ecclesia, ab ejus te obsequio et consortio separare, et velut schismaticus per alienas parochias contra canonica statuta commorari præsumpseris, necnon et apud principalem potentiam properando, noxias illi præparare insidias callida persuasione decretas. Unde his nostris apostolicis litteris dileetionem tuam paterno affectu convenimus, nihilominus et cum omni jubemus imperio, ut de præsenti ad sinum et gremium sancta Mediolanensis Ecclesiæ matris tuæ, quam furibundo animo reliquisti, valde devotus redire festines, atque sub proprii pastoris regimine vel præsentia esse omni mentis alacritate decertes, et, utpote idoneus mini ster, humili prorsus devotione debitum, juxta ordinis tui locum, reverenter impendas obsequium et obedientiæ famulatum, quatenus, ejus gratia potitus, omnipotenti Domino de officii tui assiduitate semper placere valeas. Quod si aliter contra præcipuas et non violandas sanctorum Patrum institutiones, atque contra hanc no-tram saluberrimam jussionem agere præsumpseris, et ad tuam Ecclesiam tumque pasto rem, sicut regula ecclesiastica docet, redire contempseris, scias te Dei omipotentis virtute et beati Peri apostolorum principis nostraque auctoritate, atque canonico Patrum judicio, fore omni ecclesiastica communione privatum, quousque, ut prædictum est, ad tuam Ecclesiam redire tuoque pastori humilitatis colla subdere omnino studueris, quoniam ferro ecesse est ut abscindantur vulnera quæ ut illis ma num adhibueris fomentorum non senserint medici

nam.

CCCXIII.

AD JOANNEM, EGILULFUM, ETC.

(Anno 881.)

Causam inter Tridentanum et Veronensem episcopos versantem eis committit; monet ut eam jure definiant, et ad se sententiam mittant, ut eam confirmare possit.

JOANNI Bononiensi, EGILULFO Mantuano, et EICARDO Vicentino, et VIATORI Ferrariensi episcopis.

A aliorum certificari super hoc attestationibus. Sed quia hoc non esse opportunum prævidimus, Joanni Bononiensi, Egilulfo Mantuano, Eicardo Vicentino, et Viatori Ferrariensi venerabilibus episcopis, ad hoc secundum Deum providendum, et quantum ad contemptum inobedientium pertinet, rursum diffiniendum, vicem nostram super hanc quæstionem commisimus, ut in id ipsum convenientes, hoc litigium cum sanctitate tua determinent, et irreprehensibiliter, Deo præ oculis habito, diffinire procurent. Quapropter fraterno te amore monemus ut in học ita peragas quatenus a nobis merito reprehendi non possis et canonicam sententiam non excipias : verumtamen ad locum quem prædicti venerabiles episcopi tibi significaverint, occurrere non omittas. Et de eisdem rebus Asianæ villæ respondeas, ut ex hoc jam nulla quæstio prorsus remaneat vel renascatur. Dala ut supra..

Sanctitatem vestram nolumus ignorare quoddam olim inter sanctam Veronensem Ecclesiam et Tridentanam de quibusdam rebus Asianæ villæ exortum fuisse litigium, quas Veronensi Ecclesiæ pertinuisse probavimus, sicut a legatis nostris, qui tempore illo in Italiæ partibus legationis nostræ fungebantur officio, veraci relatione comperimus : quorum B et judicii diffinitionem vidimus, et eorum subscriptiones manuum lectione percurrimus, quo manifestius declaratur easdem res ad sanctam Veronensem Ecclesiam juste pertinuisse, et eas in perpetuum possidendas diffinitum fuisse. Sed quia sæpe contentio solet generare discordiam, nunc, sicut dicitur, Adelchisius venerabilis Tridentanus episcopus, contra diffinitionem ipsam peragens, atque contra professionem, manusque suæ subscriptionem movere præsumpsit, reverentiæ vestræ super hoc negotio vicem nostram committimus, ut ad illas partes accedentes, cum Adelardo, et eodem Adelchisio, venera bilibus episcopis, hoc litigium (licet hoc, quia cum legatis nostris deliberatum est, superfluum judice. mus) rursum audientes deliberetis, et ad legitimum finem perducere modis omnibus satagatis : quo rite et secundum seriem scripturarum suarum peracto, quidquid illud fuerit, nostro apostolatui scriptis ve tris volumus intimari, ut nos et libenter accipiamus, et nostra auctoritate stabilire non omittamus. Quia et primum coram apostolicis missis aliisque reverendissimis episcopis in synodo Ticinensi, et post in Tridentina ecclesia, nihilominus coram nostris legatis et aliis imperialibus judicibus de hoc judicatum fuit et legaliter diffinitum. Data IV Nonas Martii, indictione xiv.

CCCXIV.

AD ADELCHISIUM EPISCOPUM TRIDENTANUM.

(Anno 881.)

Arguit eum quod bona Veronensis episcopi invaseru;
ejus causam quibusdam episcopis se commisisse si-
gnificat: monet ut eorum acquiescat sententiæ.
ADELCHISIO episcopo Tridentano.
Suggerente coepiscopo nostro Adelardo Veronensi
episcopo, didicimus sanctitatem tuam aliter egisse
quam se canonica, imo Christiana observantia ha-
bere videtur. Quia scilicet, contempto præceden-
tium Patrum judicio, cui ipse interfuisse dignosceris,
res quasdam ad sanctam Veronensem Ecclesiam
pertinentes invasisse diceris, et contra manus tuæ
subscriptionem te egisse quodammodo suspicaris:
in quarum rerum diffinitione, si sedis apostolica
legati non interessent, speraremus adhuc posse nos

CCCXV.

AD LUDOVICUM ET CARLOMANNUM REGES.

(Anno 881.)

Rogat ut cum Carolo imperatore consentiant de revocanda et Romam mittenda Angelberga, ubi eam ila se custoditurum vollicetur, ut contra ivsos moliri nihil possit.

LUDOVICO et CARLOMANNO regibus; et HUGONI abbati.

Nosse volumus vestram dilectionem qui spiritalem filium nostrum Carolum serenissimum imperatorem Romæ nobiscum degentem rogavimus ut C spiritalem filiam nostram Angelbergam Deo devotam, quæ se sancto Petro apostolo et nobis cum suis omnibus commendaverat, quam etiam conjux illius divæ memoriæ Ludovicus Augustus adhuc vivens. nostræ tuitioni specialiter submiserat, ab exsulatu reduceret, et apud nos eam Romam, ubi nulla jam de illa sinistra suspicio oriri posset, pro amore Dei et Christi, clavigeri ipsius beati Petri apostoli simulque nostro dirigeret. Quod ille libenter se facturum promittens, quantum comperimus, vestrum super hoc præstolatur assensum. Et quidem nos de communi dilectione et pace sive concordia vestra gaudemus, et Deo pro hoc innumeras grates referimus. Sed tantum de ipsius spiritalis filiæ nostræ recuD peratione et reditu vos deprecamur, quantum, si ipsa ad nos reducta fuerit, ut nihil penitus jam vel contra eumdem imperatorem, vel contra vos agere possit, nostris vos attestationibus certissimos reddimus. Idcirco juncta vestra devotio cum ejusdem Augusti obedientia, absque omni protelatione, jam dictam Deo devotam feminam, quam ad limina apostolorum, a quorum confessione altarium nostro semper tuendam præsidio suscepimus, pro amore Dei el nostro remittere, quantum in vobis est non omittatis. Quia si hic apud nos rediens habitaverit, Lanta custodia circumspecta, nobis credite, erit, ut nec Bosoni, nec alio homini, ad perturbationem imperii sive regni, quodlibet adjutorium veľʼauxilium verbis aut scriptis præbere quoquomodo valeat. Ve

rumtamen unum est quod vobis veraciter et unde A ne aliquod solatium, vel consilium dare, facereque

possit Bosoni, ita et nos eam in tali loco habitare faciemus, quo nihil adversi moliri, nihilque valeat machinari contrarium ad hujus regni, et imperii perturbationem. Et si contra ejus ac nostram voluntatem aliquatenus eam agere, aut velle cognoveri mus, illico ad imperialem remittemus præsentiam, nee nostro erit amplius adjuta consilio. Quod nimirum, ut nobis sine omni dubitatione credatur, unuin ex his legatis nostris venerabilibus episcopis, quos pro ea imperatori direximus satisfaciendo, repro mittere jussimus ita nos esse incunctanter facturos Neque enim, sicut cum coepiscopis, et primatibus ejus promissum est, nullum temporale adjutorium et consilium jam fato se fore præbiturum Bosoni;

occasionem vos ad nos contemnendum non possitis assumere, hoc ecce proponimus, scilicet, si eamdem Angelbergam vel in modico contra imperialem aut nostram voluntatem adversi quippiam moliri aut velle manifestis cognoverimus indiciis, præsentialiter illam reddere ac remittere imperialibus satagemus obtutibus, quatenus quæ disciplinam forte recipere, quod nec optamus, distulerit, non solum mundana vestra judicia non evadat, verum etiam nec nostram miserationem, quæ delinquentibus parcere consuevit, inveniat. Ideoque, charissimi filii, estote in hoc nostri cooperatores et adjutores, et audiat nos continuo excellentia magnitudinis vestræ, ut et vos a Domino exaudiri mereamini, et per felicia tempora regni gubernacula moderantes, cum Christo regnum, quod B et quod, sicut prædiximus, diligentissime custodita, finis nullus angustat, intercedentibus beatis apostolis, capescere valeatis. Data iv Idus Martias, indictione XIV.

CCCXVI.

AD OMNES ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ET COMITES

ITALIE.

(Anno 881.)

Hortatur dent operam ut Carolus imperator Angelbergam Romam venire patiatur, quam se ita custoditurum promittit, ut nihil contra ipsum Carolum cum Bosone moliri possit; et si quid tentaverit, se eamdem remissurum pollicetur.

Omnibus reverendissimis et sanctissimis archiepiscopis et episcopis hujus Italici regni, et omnibus gloriosis comitibus filii nostri imperatoris.

Si ea quæ saluti et utilitati proximorum necessaria sunt, secundum sollicitudinem et curam gregis Dominici nobis ad bene regendum commissi, divinæ pietatis memores agere studemus, omnipotentem Deum in his quibus et ipsi ex humana infirmitate quotidie indigemus, habebimus omnino propitium, et in bonis omnibus procul dubio adjutorium. Igitur sanctitatem vestram nosse volumus quoniam missis et apostolatus nostri litteris, dilecti ac spiritalis filii nostri Caroli gloriosissimi imperatoris clementiam obnixe rogamus ut Angelbergam filiam nostram, quam divæ memoriæ Ludovicus rex pater imperatoris, et Ludovicus imperator vir ejus nobis Veronæ commendaverunt, ac postmodum ipsa se sancto Petro tradidit, et de ipsius altaris confessione tuendam recepimus, de loco in quo nunc esse constat, pro amore Jesu Christi Domini nostri, et pro sanclorum apostolorum Petri ac Pauli reverentia, nostraque paterna dilectione præsentialiter reduci, et ad nos eam dirigere jubeat. Unde vos fratres et comministros nostros pio mentis convenimus atque hortamur affectu, quatenus in hujus feminæ reversione vel salute nobiscum cooperari pariterque desudare studeatis, ut vestro consilio vestroque instanti hortatu, ipse Augustus nostræ petitionis affectum more parentum suorum libenti perficiat voluntate. Nam sicut illud regnum, in quo nunc illa sub custodia manet, ejus est, ita et istud; et sicut ibi custoditur,

C

D

non poterit de his omnibus quidquam agere. Idcirco per Dominum vos adjuramus, ut toto conamine in hoc opere nobiscum pro amore Dei desudare, eique manum porrigere procuretis, ut et nos in vestris profieuis utilitatibus et necessitatibus esse prompti possimus; et cui manum porrigere vobiscum omnimodis porrigamus, dignasque vestro Deo dilecte sanctitati pro vestro labore, atque devotione gratias habere valeamus.

CCCXVII.

AD CLERUM MEDIOLANENSEM.

(Anno 881.)

Recipit Hadericum sub tutela sedis apostolicæ, et excommunicat omnes qui illi vel ejus ecclesiis molestiam intulerint.

Omnibus reverendissimis episcopis et sacerdotibus seu clero, ac populo sanctæ Mediolanensis Ecclesiæ.

Boni patrisfamilias, quem bene et fideliter laborantes remunerasse cognoscimus, informati exemplo, et apostolicæ auctoritatis et miserationis magisterio, seu benevolentia, omnibus, quos pro Ecclesiæ Dei utilitatibus fideliter desudare conspicimus, subvenire debentes, opportunum ac necessarium nos oportet præbere auxilium. Igitur quia te Hodericum venerabilem presbyterum et abbatem sacrorum monasteriorum beatorum, scilicet Gervasii et Pro tasii, atque Simpliciani, nec non ex xenodochii (ali quid deest) sanctorum Cosme et Damiani, quod Romanorum dicitur, et alia tua beneficia vel patrimo nia intra vel extra civitatem Mediolanensem consti tuta fideli devotione, totoque mentis conamine pre pristino statu et vigore atque restitutione sanctar Mediolanensis Ecclesiæ ter quaterque in obsequic Ansperti reverendissimi archiepiscopi tui atque confratris nostri devotum atque in omnibus fidelissi mum permanere atque decertare omnino et evidenter comperimus, et legationem Ambrosianæ Ecclesiæ catholica fide te, et prout vires suppleverunt, ardentissimo ardore explere, crebro cognovimus. Et ob hoc aliquos contumacia livore adversum tuam commotos esse dilectionem, vel ob alias causas invidiæ, qui et mo labiis dolosis zeli contra te con

« VorigeDoorgaan »