Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

stituisse tum monet ut decem achelandia littora a piratis Saracenis expurganda mittat.

[ocr errors]

ad A nam superna vos majestas sanctæ suæ Ecclesiæ nobis commissæ patronum invictum, defensorem potentem, et strenuum adjutorem concessit, ut in omnibus ecclesiasticis utilitatibus, unde perpetuam habere gloriam mereamini, quasi vindicem Dei habeamus ministrum. Igitur cum eumdem Adelardum episcopum venerabile monasterium Nonantulæ situm, quod pro Dei tantique loci reverentia, nullus unquam episcoporum vel judicum in beneficium quæsivit, timorem divinum parvipendendo, contra sacras præcessorum nostrorum nostrique privilegii institutiones, quibus de propria semper congregatione abbatem fieri jubetur, callide petiisse, ac per hoc illicità præsumpsisse, omnimodis reperissemus; auctoritate apostolica eum excommunicare studui

ptionibus, prout nobis auctoritas apostolica suffragatur, procul dubio arguemus, ut digno verbere castigatus, et canonico nexu ligatus, obedientiam discat servare, qui absolutus ecclesiasticis atque canonicis noluit obedire præceptis. Data ut supra.

LXXV.

AD JOANNEM ANSPERTUM ET WAIPERTUM ARCHIEPISCOros.

JOANNES episcopus Gregorio imperiali pædagogo. Gloriam tuam hac apostolatus nostri epistola missa primitus exhortamur ut divinitus datas saniLates desiderabilis filii nostri Basilii tranquillissimi imperatoris nobis significes. Cupimus enim valde salutem ejus animæ simul et corporis semper audire, tanquam piissimi propugnatoris orthodoxæ fidei. Gratulati autem sumus audientes gloriam tuam direclanı cum Deo conservandis exercitibus a prædicto divinitus protegendo imperatore, in partes Beneventanorum venisse, tam quia, gratias Deo, ipsius divinitus provectum imperium in defensionem Christianitatis pio zelo succensum, classes et militarem validam manum contra inimicos crucis Christi mit- B mus; but eaque ipse tenere canonicis eum corretere procuravit, quam quod te præ cæteris ad tantum opus cum Dei auxilio peragendum elegit, quem audivimus in omnibus strenuum et Dei cultorem industrium. De cætero credimus scire jam magnificentiam tuam qualiter quædam latruneulorum Agarenorum sagenæ occultis irruptionibus littora nostra devastent; et quia palam ausum non habent, furtivis deprædationibus plurima huic sanctæ Dei Romanæ Ecclesiæ damna multipliciter inferant. Quapropter bene visum est nobis litteras nostras tibi transmittere, ut vel decem bona et expedita achelandia ad portum nostrum transmittas, ad littora nostra de illis furibus et piratis Arabibus expurganda: quod citius et sine aliquo impedimento agere poterunt, adjuvante dextera Excelsi, quæ principibus apostolorum C intercedentibus concertabit et auxiliabitur illis; in quo, mihi crede, gratum animum piissimo imperatori facies, si in hoc admonitiones nostras audieris, quia cum sit Christianissimus Dei amator et Ecclesiarum Domini fervidus propugnator, non poteris illum tibi gratiorem reddere quam si tantum hanc sanctam Ecclesiam per te studueris adjuvare, quæ prima Ecclesiarum magistra et caput est, maxime cum in hoc facto eidem a Deo protecto semper Augusto et in hoc sæculo gloriam et in futuro acquiras sine fine coronam. Deus omnipotens te et qui tecum sunt protegat, et contra inimicos Christi potenti dextera tueatur. Data xv Kalendas Maii, indictione decima.

[merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors]

(Anno 877.)

Ejusdem argumenti.

JOANNES episcopus JOANNI Ravennati, ANSPERTO Mediolanensi, et WAIPERTO [f. VALPERTO] Aquileiensi archiepiscopis.

Sancti magnique Nicæni concilii præcepta secuti, quæ jubent (can. 12) regularem epistolam per unamquamque provinciam obtineri, ne hi qui abjiciuntur ab aliis recipiantur, fraternitati vestræ notum esse volumus Adelardum Veronensem episcopum auctoritate sedis apostolica privilegii communione privatum quoniam coenobium Nonantulæ, quod semper apostolicæ sedis, et nostræ ipsius auctoritatis privilegio munitum nullius invasionis usurpatione detinebatur, sed solius hucusque abbatis e gremio fratrum electi atque prælati moderamine regebatur, subripuit, suisque usibus, coarctaris extrema egestate monachis, applicavit; et eatenus etiam post frequens interdictum nostrum opprimere, sæculariumque manibus dispartitum prodere non formidat, contra sanctorum Patrum regulas, nec non et adversus D apostolicæ sedis et totius sanctæ synodi sententiam, quam missis per singulas provincias litteris notam vobis omnibus fecimus, in communionem post nostram quoque prohibitionem per missos nostros, et apices sæpissime destinatam, passim recipit, et in cunctis pravitatibus ejus conscius et fautor apparuit. Excommunicavimus igitur prædictum Adelardum Veronensem episcopum, donec in præsentiam sedis apostolicæ veniens, de prædictorum excessuum qualitate idoneam satisfactionem coram positus exbibuerit; quæ si contempserit existens interim, existet per omnia communione jure privatus, pari vinculo b Deest aliquid.

irretiens omnes qui sibi communicaverint, vel contra A enim sumus non solum quæ dicta sunt, sed et mainterdictum nostrum ausu temerario faverint: unde vos cautos reddere volumus, si non vultis ipsi eidem secundum regulas sacras subjacere judicio. Optamus fraternitatem, etc

LXXVI.

[blocks in formation]

nensis.

jora concedere, tantum ut ejusdem magistri militum sermo ita sit fidelis et stabilis, et omni certitudine præmunitus, ut securitas ex utraque parte firma maneat, et sine dubitatione certa persistat. Quod si que repromittunt aut adimplere nolle aut prolongare velle illos cognoveris, non tibi sit licentia hoc a nostra scientia occultandi, sed quidquid veraciter sine dolo per omnia indicandi. De his ergo stude præsentialiter nos pleniter ac citissime litteris tuis instruere, ut quod deinceps Deus dictaverit, cum ipsius auxilio sine mora incipere et perficere procuremus. De quibus ipse præ ceteris curam arripe, qui nimirum speciali prærogativa nostrorum viscerum præ cæteris foveris in antro. Data iv Kalendas Maii, in

LXXVIII.

AD PULCHARIM PRÆFECTURIUM.

(Anno 877.)

Ejusdem argumenti.

JOANNES episcopus PULCHARI præfecturio

Experientia vestræ notum esse volumus, AdeJardum episcopum vestrum auctoritate sedis apostolicæ communione privatum, quoniam cœnobium Nonantulæ, quod semper apostolicæ sedis et nostræ ipsius auctoritatis privilegio munitum nul- B dictione x. lius invasionis usurpatione detinebatur, sed solius hucusque abbatis e gremio fratrum electi atque prælati moderamine regebatur, subripuit, suisque usibus, coarctatis extrema egestate monachis, applicavit, et eatenus etiam post frequens interdictum nostrum opprimere, sæculariumque manibus dispertitum prodere non formidat, contra sanctorum Patrum regulas, nec non et adversus apostolicæ sedis et totius sanctæ synodi sententiam, in communionem post nostram quoque prohibitionem per missos nostros et apices sæpissime destinatam passim recepit, et in cunctis pravitatibus ejus conscius et fautor apparuit. Excommunicatum igitur eum scitote, donec in præsentiam sedis apostolicæ veniens, de prædictorum excessuum qualitate idoneam satisfactionem coram positus exhibuerit. Quæ si contempserit existens interim, existet per omnia communione jure privatus, pari vinculo irretiens omnes qui sibi communicaverint, vel contra interdictum nostrum ausu temerario faverint; unde vos cautos reddere volumus, si non vultis ipsi eidem secundum regulas subjacere judicio. Optamus vos, etc. Data iv Kalendas Maii, indictione x.

LXXVII.

AD LANDULFUM EPISCOPUM CAPUANUM.

(Anno 877.)

Si vere utique magister militum pactum Saracenorum proposuit rumpere, hortamur ut Trajectum cum inclyto socero tuo adeas, ubi quoque et nostra reperta præsentia, quidquid rationabiliter quæritur, quidquid necessarium seu possibile postulatur, gratantissime confestim admittet: sed et ampliora facere nullo modo recusabimus, ut omnes, secundum Apostolum, lucrifacere valeamus (11 Cor. 1x). In quo industria tua tanto sollicitius elaboret, quanto Cliquidius sibi per hoc cœleste præmium a Domino Deo tribui non ignorat. Alioquin adversus eum, quæ digne possumus agere, indubitabiliter et indifferenter exercere, Christo propitio, nullatenus omittemus Data Iv Kal. Maii, indictione x.

Monet ut sibi significet an Neapolitanorum dux fœdus
cum Saracenis initum frangere velit, et det operam
ut idem dux Cauferius et Pulchar una secum Tra- D
jectum se conferant, quo ipse est iturus; paratum
se ad ea quæ promiserat, et majora concessurum,
si ipse dux in sententia persistat.

JOANNES episcopus LANDULFO episcopo Capuano. Studeat sanctitas tua certissime scire si Neapolitanorum dux præsentialiter vult pactum Saracenorum irrumpere, et fœdere Christi, quod in regenerationis unda pepigit, vel a nunc, sicut debitum est, veraciter "i hærere: et si quidem talem nunc ania tam habere cognoveris, hoc nobis præsentialiter mcato. Age ut idem dux Neapolitanus, et Guaiferius gloriosus princeps, ac Pulchar præfecturius ad Trajectum una tecum accelerent; ubi etiam nos accedentes, quæ Deo sunt placabilia, statuemus. Parati

LXXIX.

AD CAROLUM CALVUM IMPERATOREM.

(Anno 877.)

Auxilium contra Saracenos implorat, qui devastata Campania, omnia Romæ suburbana depopulabantur.

JOANNES episcopus ad imperatorem.

Divina ideo majestas excellentiam vestram præ cæteris elegit Romani imperii altitudine sublimare, augustalique voluit diademnate coronare, ut Deo nostrò clementer auxiliante potentiæ vestræ brachio triumphali Ecclesiam Christi voce supra petram veræ fidei fundatam tueremini semper, et ab immani crudelique paganorum infestatione, qui nos jam more latronum undique circumdantes omnia nostra igne gladioque devastant, pio mentis defenderetis intuitu. Sed quia nobis procul existentibus, tot dura et importabilia, pro quibus jam vestram angustalem imploravimus majestatem, supra modum quotidie patimur, quippe cum tota jam depopolata Campania nil habeamus, nilque nobis, ant veneneque rabilibus monasteriis, cæterisque piis locis, senatui Romano, unde corporaliter sustentari possimus, remanserit: omnibus etiam Romæ subur

banis adeo deprædatis, ut nullus in ipsis jam habi- A Christianorum afficimur. Verum quanto crebrescunt

mala pravorum, tanto crescere debent bona rectorum. Quæ profecto fieri nequeunt, nisi per commune fra→ trum collegium in idipsum corpore simul et mente convenientium. Est enim Ecclesia Dei propter concordiam tam visibilibus quam invisibilibus hostibus omnino terribilis, et velut castrorum acies ordinata (Cant. vi). Quapropter tam pro ecclesiasticis quibusdam necessitatibus, quam pro statu et pro correctione reipublicæ, auctoritate apostolica decrevimus reverendorum fratrum et coepiscoporum nostrorum. Italici regni universale, id est totius provinciæ, advocare concilium; locum autem nusquam ad hoc gerendum aptiorem et faciliorem quam apud Ravennam undique confluentibus inveniri posse perspexi

tator vel cujuslibet ætatis incola videatur consistere. Pro quibus sane malis innumeris ingenti mærore alllicti, doloreque turbati, nec somnum oculis, nec cibum opere capere possumus sed pro requie laborem assiduum, et pro corporali dapium dulcedine mentis amaritudinem patimur. Idcirco vestram imperialem majestatem, totius sapientiæ luce splendide irradiatam, sancta Romana Ecclesia, quæ religioso vos utero genuit, meo quidem sermone, sed suo venerabili suppliciter nimis precatur affectu, ut omni dilatione remota, omnique ejus cura assumpta, nunc ad suam defensionem et totius patriæ liberationem adjutor clemens, defensor potens et salvator invictus venire dignemini, quia nisi vestra desideratissima nobis adfuerit præsentia, nullum defensionis auxi- B mus. Occurrat igitur alacriter cum suffraganeis suis, lium nullumque necessariæ salutis remedium poterimus habere. Nos enim, cum omnis sedis apostolicæ ordine sacro, cum religiosis et Deum timentibus viris, pro vestræ gloriæ prosperitate, continua→ que mentis et corporis salute, omnipotentem Dominum, cujus est salus omnis et vita, totis deprecabimur nisibus, ut nec temporis fervor, nec loci natura insolita, nec molestia quælibet vestro insigni corpori nocitura contingat. Quamobrem nihil horum quæ sine Dei procul dubio non evenient nutu dubitantes, quin potius in Domini miseratione totis viribus confidentes, non solum corpoream incolumitatem, verum etiam et perpetuam animæ vestræ merebimini adipisci salutem et gloriam. Dignetur igitur piissima serenitas vestra, clementissime imperator Auguste, pro tantæ sedis liberatione tantorumque hominumn Christi cruore redemptorum salvatione, nostras et Ecclesiæ nostræ preces audire, singultus prospicere et tanti gemitus lacrymas incessanter effusas attendere quatenus more solito, et solitæ pietatis viscere nobis compatientes, opem consolationis citissime petentibus tribuentes, prout opportunum est, nos adjuvare satagatis, quia post Deum unica spes salutis et liberationis nostræ fiducia vos procul dubio estis. Ideo per vosmetipsos properantes, congruum et opportunum nobis præbere auxilium non differatis ut et Dominus, qui elegit vos caput orbis, et dominum fecit, auxilium suum vobis de sancto mittere semper dignetur, amantissime fili. Data VIII Kalendas Junii, indictione decima.

[blocks in formation]

quos ipsa convenire commoneat ad designatam urbem sanctitatis fraternitas, et tanto deesse conventui, quem scilicet ibidem vi Kalendas Julias, celebraturi sumus, nullo modo perferat, quo pullulantia in agro Dominico zizania communi studio radicitus amputentur; et salubrium virtutum germina socio pro his certamine penitus inserantur. Fratres præ1erea et coepiscopos nostros qui sub beatitudine vestra degunt ad eamdem universalem synodum hortatu sanctitatis vestræ venire præcipimus. Quisquis autem occurrere sanctitati tuæ forte contempserit, canonicis se noverit increpationibus procul dubio submittendum, in .promptu, secundum Apostolum (11 Cor. x); nobis habentibus omnem ulcisci prorsus C inobedientiam. Hanc vero apostolatus nostri epistolam vel exemplaria illius, beatitudo vestra in diœcesi sua omnibus indifferenter episcopis parare faciat, ne aliquod possit ab inobedientia excusationis, quod non expedit, velamen obtendi.

LXXXI.

AD ANSPERTUM ET ANTONIUM EPISCOPOS.

(Anno 877.)

Ut Ravennam ad synodum accedant; quod nisi paruerint, minatur eos se excommunicaturum. JOANNES episcopus ANSPERTO Mediolanensi archiepiscopo, et ANTONIO episcopo Brixiensi.

Quia diversis ac multiplicibus Ecclesias Dei nobis commissas incommodis perturbatas, rebusque propriis incunctanter privatas, et earum antistitum D honorem diminutum fore videmus; ipsarum, secundum Apostolum (11 Cor. x1), sollicitudine quotidiana compulsi, necessario rati sumus pro illarum statu ac pristina redintegratione generalem, Deo favente, synodum celebrare quam secundum antiquam consuetudinem cum Romæ agere debuissemus, non recusantes tanti laborem itineris, pro suavitate tamen venerabilium confratrum nostrorum episcoporum, quos in consortium nostrum litteris missis ascivimus, octavum Kalendarum Juliarum, Ravennæ, auxiliante Domino, erimus procul dubio colebraturi. Ad quam videlicet fraternitatem vestram omni occasione postposita, omnique tarditate prætermissa, his præsentibus venire jubemus apicibus,

optamus. Unde monemus ut et ipse ad nos Ravennam proficisci ne pigriteris sin autem, saltem virum quemquam industrium nobis gloriæ tuæ injuncta legatione fungentem dirigere non detrectes. Data vi Kalendas Junii, indictione x.

LXXXIII.

AD PETRUM ET LEONEM EPISCOPOS VENETIA.
(Anno 877.)

quatenus communi multorum fratrum nostrorum A bilis, et Deum timentis viri, conservari volumus et 'consensu atque decreto, Ecclesia Dei nobis commissa propriæ dignitatis jura, quæ a quibusdam inique agentibus sunt usurpata, sub integritate recipientes, malorum omnium tandem securi effecti, ministerium pontificale, quod nimirum pro gregis Dominici nobis commissi salute, Deo largiente, suscepimus, ut dignum est glorificare possimus: quapropter iterato te sermone ad eamdem, ut dictum est, synodum venire præcipimus. Nam si præfato die ad ipsum venerandum concilium quoquomodo properare forte contémpseritis, et pro Ecclesiæ Christi Dei nostri utilitate, quæ instanti tempore plurimum est necessaria, debitum nobiscum laborem sumere spreveritis, scialis pro certo communionis nostræ in futurum nullo modo esse consortes, sed potius canonicæ B auctoritatis censura, utpote transgressores improbos, feriendum atque damnandum. Optamus reverentiam vestram in Christo bene valere. Data vi Kal. Junii, indictione decima.

LXXXII.

AD URSUM DUCEM VENETIARUM.
(Auno 877.)

Inobedientiam accusat, et monetuṛ episcopos Venetiæ
ad synodum Ravennæ celebrandam accedere curet,
et ipse quoque vel veniat, vel legatos mittat.
JOANNES episcopus Urso duci Venetiæ.

Multis esses nimirum justæ correptionis a nobis increpationibus submittendus, nisi apostolica moderatio circa te minus severitate quam patientia Ċ uteretur. Exceptis enim excessibus illis quos per inobedientiam prius contraxeras, ad extremum etiam legationem beati Petri indignam tuis oculis judicasti, cum hoc nec gentilis quisquam facile fecisse clarescat: maximè cum ea quæ dilectioni tuæ mitteba us, paterna essent monita, non inimici odientis verbera. Sed ista dissimulantes, innotescimus dilectioni tuæ nos octavo Kalendas Julias Ravennæ synodum totius Italiæ sacerdotum celebraturos; cui interesse volumus et marinæ Venetia antistites, qui adhuc superesse noscuntur, una cum personis ad episcopatum electis, et illis quas tibi jam per diversas epistolas significavimus. Quapropter bene profecto facies, si eos ad prædictam venire synodum non impedieris, sed modis omnibus inci- D taveris. Non enim ruinam eorum cupimus, absit; sed illius statum reformare provinciæ, et quidquid inter ́eos et metropolitanum quæstionis et controversia vertitur, canonice diffinire. Itaque indubitanter veniant, et tam sancto numerosoque fratrum deesse nullo modo patiantur collegio. Non enim, mihi crede, in aliquo minorati, quod avertat Dominus, sed potius augmentati, Christo propitio, ad propria revertentur. Sin autem communi omnium decreto, cum Ecclesiam non audisse claruerint, erunt procul dubio quemadmodum sacrosanctum de hujuscemodi præcipit Evangelium. Illud autem ipse pro certo scito quia nihil pro ullo mortalium imminui Ecclesiæ tuæ cupimus; sed decus et genium tuum veluti specta

Ut Ravenham ad concilium proficiscantur, in quo componendæ sunt controversiæ quæ cum metropolitano nonnullis intercedunt.

JOANNES episcopus PETRO et LEONI episcopis Ve

netize.

Universale tandem aliquando nos celebrare concilium multiplex et multifaria nos Ecclesiarum necessitas cogit; et ideo pro hac moderanda vel dispensanda, octavo Kalendas Julias hujus indictionis, totius Italiæ apud urbem Ravennam convenire jussimus sacerdotes, ad quorum videlicet sacratum collegium, pontificio nostro médiantė, vestram quoque sanctitatem occurre commonemus, una cum his qui loco sunt episcoporum decedentium subrogati. Et? illis nihilominus quos, Urso glorioso duci et vobis scribentes, nostris sæpius et expressius significavimus syllabis, atque, ut absolute regulariterque fateamur, omnibus qui se læsos existimant : quos generaliter auctoritate apostolica sanctitas vestra secum properaturos advocare profecto debebit. Itaque, fratres, indubitanter accedite, ut præter commu

nem utilitatem quæ in synodo est procul dubiò componenda, quidquid inter fratrem et coepiscopum nostrum, Petrum videlicet metropolitanum vestrum et prædictos, controversiæ vertitur, canonicum finem accipiat, et pax et tranquillitas Ecclesiis vestris, sicut condecet, reformetur. Non ergo, charis simi, tam sancto numérosoque fratrum deesse collegio patimini, quia nos, mihi credite, nullius vestrum casum exquirimus; absit. Verumtamen nisi ad hanc saltem præsignatam universalem synodum accesseritis, communi cunctorum sententia canonicis legibus subdemini, et pro tanta inobedientia merito puniemini. Est enim, Samuele sancto docente, quasi peccatum ariolandi, repugnare; et quasi scelus idololatriæ, nolle acquiescere (1 Reg. xv). Data vi Kak Junii, indict. x.

[blocks in formation]

vobis cœni, quod absit, sed unguenti commoti ju- A Benedicti degentibus nunc et futuris temporibus. cundum reddat odorem; nisi forte absentia procurata vera quæ dicuntur de vobis comprobet, et pænam merito irroget: quæ si adesset, magistra justitia forsitan retulisset. Data xi Kalendas Junii, indictione decima.

LXXXV.

AD GUAIFERIUM PRINCIPEM SALERNITANUM.

(Anno 877.)

JOANNES episcopus GUAIFERIO principi Salerni

-tano.

Postquam enim, auxiliante Christo, Eeclesiæ cœpit origo, semper impiorum flatibus agitatur. Sed quia nostris temporibus alis imperialibus sustollitur, nos, in quantum valemus, apostolicis auctoritatibus confirmare debemus. Proinde juxta petitionem filii nostri præcellentissimi imperatoris Caroli, privilegium hujusmodi auctoritatis nostræ eidem monasterio vestris futurisque temporibus indulgemus, concedimus atque confirmamus, ut sicut ipse gloriosissimus filius noster, per deprecationem Desiderii principis, cellam que vocatur Godith in pago Vallavensi, in loco qui dicitur Vallis Angusta, loco prædicto, necne præscriptis sanctis, cum villis ac facultatibus seu stipendiis concessit, et præcepto suæ auctoritatis B roboravit atque privilegio fratrum et filiorum nostrorum episcoporum illarum regionum confirmari fecit ita sicut in eadem charta nobilitatis quam fecit Desiderius, et præcepto filii nostri Caroli continetur, inconvulsa permaneant: ut nullus regum, nemo antistitum vel abbatum, seu quilibet quacunque

Quia Neapolitanorum ducis legatos secundum ipsius et vestra scripta præstolati, nee contemplati sumus, iterato excellentiæ tuæ scribere cogimur, ut illum a perfidis separatum, piis sanctæ matris Ecclesiæ gremiis restituamus. In quo quia jam plurimum laborasti, industriam tuam item itemque laborare fine tenus exhortamur. Quod si iniquam colligationem stalim dirumpere præparatur, cum hoc certissime scierimus, per nosmetipsos ad Trajectum properabimus, et hoc quod quæritur et quodve jam promissum est etiam, amplius libentissime largiemur, clariori duntaxat certitudine ac fidei veritate inter utramque partem composita; ubi quoque tuam sanctissimique Landulfi antistitis, et prædicti ducis, nec non et Pulcharis gloriosi præfecturii adesse præsentiam cupimus. Et ut agatur solertiam tuam satagere flagitamus. Quod si adeo idem dux secundum duritiam suam et cor impoenitens thesaurizat sibi iram in die iræ (Rom. 11), ut aut protelare aut pe- C nitus suæ ipsius et multorum salutis causam contemnere velit, et hoc ipsum statim cognoscere cupimus: quoniam nobis nec humanum, nec divinum deficiet prorsus consilium et auxilium; quod plane reddere ei secundum opus suum et secundum fructum adinventionum suarum..... toto corde desiderant, in adventu illius exsultent: quia et omnipotens Deus blandus justis et terribilis apparebit injustis. Vestra itaque dilectissima charitas devotissimam se super hoc nobis exhibeat, et quousque vires suppeditant, laborare non cesset, ut dum vestris hortatibus hæc nostra postulatio ad effectum pervenerit, dignas vobis gratias referamus, et apud sanctos apostolos in orationibus nostris memoriam habeamus. Data Kalendas Junii, indictione decima.

LXXXVI.

AD CAROLUM IMPERATOREM GEILONEM ABBATEM TORTUTIENSEM EJUSQUE MONACHOS.

(Anno 877.)

Cellæ Godith, a Desiderio principe fundatæ sua jura confirmat; quibus addit immunitatem ab omni episcopali jurisdictione anno Christi 877.

JOANNES episcopus, servus servorum Dei, spirituali fio nostro glorioso CAROLO imperatori Augusto, ac GEILONI inclyto abbati, dilectisque filiis in Trenorchio monasterio sancta et intemeratæ, semperque virginis Dei genitricis Mariæ, atque pretioso confessori Christi Filiberto argito, sub regula sancti

D

præditus dignitate, de his quæ in hoc privilegio vel in præceptis ipsius filii nostri Caroli continentur, quidquam exinde minuere vel auferre præsumat; sed cuncta quæ præfatæ ecclesiæ Godithi oblata sunt vel offerri contigerit, inconvulsa et illibata permaneant. Constituimus alia auctoritate beati Petri, ut ecclesia in valle prædicta constructa, et in honore Salvatoris, ejusque Genitricis dicata, immunis habeatur ab omni dominatione terrena, quia injustum decernimus ut gloriosa mundi Regina, quæ cum Filio juncta, exaltata est super choros angelorum, humanis subdatur potestatibus. Anathematizamus, igitur, ut nemo antistitum locum sibi vindicare audeat, seu qualibet occasione absolutionis, atque excommunicationis, vel sacræ ordinationis adire præsumat, nisi ab abbate loci, vel a monachis ibi Deo servientibus fuerit invitatus. Cæterum ab omni sæculari persona decernimus esse liberum et quietum, ut in præceptis filii nostri Caroli continetur. Si quis autem temerario ausu, magna parvaque persona, contra hoc nostrum decretum agere præsumpserit, sciat se anathematis vinculo esse innodatum, et a regno Dei alienum, et cum impiis æterno incendio condemnatum. Scriptum per manum Anastasii notarii regionarii et scriniarii sanctæ Romanæ Ecclesiæ, in mense Junio, indictione quinta [decima].Bene valete. In plumbo Joannis papæ.

LXXXVII.

AD ARCHIEPISCOPUM RAVENNA TEM.

(Anno 877.)

Certum præscribit diem quo Ravennæ cum omnibus suis suffraganeis adfuturus sit; quod si quis parere contempserit, excommunicationem illi mi

natur.

JOANNES archiepiscopo Ravennati.

Iter quod pro dissolvendo fœdere olim a Neapolitanis cum Saracenis inito Trajectum fecimus nos a præfinito die synodi retardavit, sed quia auctore

« VorigeDoorgaan »