B cernimus. Decernitis et vos ita? Responderunt om- A crabiles Christianis incestus, vivente nepte sanctis-nes: Decernimus: et nisi post diem decimum quintum, id est iv Nonas Maii præsentis x indictionis, resipiscens satisfacturus nobis occurrerit, auctoritate et judicio sancti Spiritus qui semper effugiet fictum, omni sacerdotali ministerio penitus denudatum fore judicamus. Judicatis et vos ita? Responderunt omnes: Judicamus. Qui si nec hujus dilationis miseratione commotus, humiliter se post diem 20, id est vi Idus ejusdem Maii mensis, præsentia nostræ reddiderit, vel si in Ecclesia Dei in aliquo conturbare præsumpserit, si contra hanc communem omnium nostrum sententiam agere vel resultare tentaverit, anathema sit a Patre, et Filio, et Spiritu sancto, nunquamque in ulla synodo recuperationis spem aut satisfactionis aditum sibi noverit reservatum. Gregorium nomenculatorem, Theophylacti quondam nomenculatoris filium, qui jusjurandum dei suæ diverse modo corrumpens, puritatem sanctæ Dei Ecclesiæ suis fraudulentiis, avaritiis, rapinis, cupiditatibus, simulque calliditatibus, per octo ferme annorum curicula maculans, summum Romanæ urbis pontificum, conjurantibus sibi dudum suis complicibus, factiose præcipere affectavit; et de multis palam recitatis capitulis, tam primo penes dilectum filium nostrum Carolum serenissimum imperatorem, quam postea penes nos ad generalitatem sanctæ Dei Ecclesiæ, per nonnulla suggestionum capitula noxius diffamatur, et pro eisdem criminibus a nobis per Zachariam et Gaudericum venerabiles episcopos, et Christophorum primicerium sanclæ sedis apostolicæ, cum fratre et genero suisque complicibus, juridice contestatus, examini se præsentandum fore, et cuncta quæ ecclesiis vel piis locis aliisque hominibus abstulerat, sub jurisjurandi interpositione restituturum promisit: deinde conventum nostrum de die in diem fraudulenter (usquequo nos vel fideles hujus ecclesiæ interimere, vel hostes Christiani nominis, id est Saracenos, quos per suos familiarissimos Saracenos jam invitaverat, intra Romanam urbem introducere potuisset) elusit; et præfinitum diem, quo canonice sive legaliter audiri debuisset, fraudulenter præripiens, eum Georgio et Sergio magistris militum, nec non et Stephano secundicerio, aliisque suis complicibus nocturno silentio portas hujus sacræ urbis, Saracenis circumquaque imminentibus, cum clavibus adulterinis aperuit, seque contra salutem reipublicæ simulque quietem imperii præfati filii nostri serenissimi Augusti, contra leges conspirando, fraudulenter proripuit, et cum omnibus pene thesauris Ecclesiæ Romanæ, dubium quo profecturus, excessit. Simulque Stephanum secundicerium, qui diversas ecclesias spolians per avaritiam turpisque lucri compendia tributa vetera multiplicavit, et in omnibus perversitatibus superius nominatis fratri complex et consentaneus exstitit. Necnon et Georgium Gregorii primicerii filium, qui germani proprii concubinam subripiens, cum veneno necavit: deinde post exse sime recordationis Benedicti pape, cujus opibus de paupertate surrexerat, præfati nomenculatoris Gregorii filiæ se fornicario more commiscuit propter quam pene publice jam dictam legitimam uxorem peremit. De cujus homicidio, et principibus adulterinos missos cruens, adjudicante conscio socero nefandus gener impunitus exiliit. Quique post diversa homicidia, deprædationis et malignitatis genera, tam patriarchium, quam vestiarium sedis apostolicæ sibi commissum, non tantum auro, argento, vel palliis, verum etiam æreis signis, vasisque privavit : et in omnibus impietatibus socerum loquens, imo præveniens, Saracenis undique sævientibus, portas urbis cum eo fraudulenter aperuit, et cum sibi conspirationibus contra salutem reipublicæ demigravit. Simulque Sergium magistrum militum, Theodori magistri militum filium, qui reverendæ memoriæ domno Nicolao, cujus neptem in conjugium suscipiens, ita ingratus ac inhumanus exstiterat, ut viyente eo, et in extremis posito, eidem thesauros suos ad eleemosynas faciendum cum præfatis suis complicibus abnegasset. Quique cadem sua conjuge, propter quam de maxima paupertate convaluerat, derelicta, cum Valuisindula concubina, præstito jurejurando ut eam nuptialiter sumeret, nuper effugit, et in omnibus iniquitatibus cum nominatis suis complicibus conspiravit. Sed et Constantinam, præfati Gregorii nomenculatoris filiam, quæ primo per consensum patris, sub conditione jurisjuran:li, legaliter CessaC rio Pippini potentissimi vestararii filio copulata, dein consumptis omnibus soceri sui divitiis, viventem et valentem sponsum suum sine ulla legali disquisitione deseruit, et ad Gratiani Gregorii magistri militum filii nuptias publice convolavit: postremum cum alio fugere gestiens incestum commisit, ex quo prægnans inventa prædictum Gratianum Gregorii filium maritum suum relinquens, cum rapacibus, perjuris, sacrilegis, mochis, fornicatoribus turpiter fornicatura discessit. Nisi intra diem decimum, id est Kalendas Maii præsentis nonæ indictionis, præsentiam suam nobis præfati, videlicet Gregorius, Stephanus, Georgius et Sergius, simulque Constantina, congrue satisfacientes exhibuerint, auctoritate Dei omnipotentis sanctorumque apostolorum princiD pum Petri et Pauli omni Christiana communione privatos, cum omnibus communicatoribus et fautoribus suis, permanere decernimus. Et nisi post diem quintum decimum, id est iv Nonas Maii jam dictæ præsentis indictionis, simpliciter et humiliter nobis, imo Ecclesiæ Dei, sepedicti scilicet Gregorius, Stephanus, Georgius, Sergius, et Constantina, purificaturi occurrerint, eos auctoritate et judicio sancti Spiritus, cum cunctis sibi communicantibus, perpetuo anathemate condemnamus. Hi vero qui ab omni se societate removentes ad unitatem sanctæ apostolicæ sedis redierint, communionis et benedictionis nostræ gratiam sibi reddendam esse confidant. › His itaque auctoritate sancti Spiritus promulgatis, niant pro Dei nostroque amore insistas: quia nisi citissime venerint, et nobis opem contulerint, pejora prioribus fieri formidamus; ac per hoc domno imperatori peccatum et damnum oriri poterit, et quia Ecclesia Dei, vel oves pascuæ ejus fortiter discerpuntur, ipsum nomeu Christus, quod absit, in gentibus blasphemari. Data Kalendis Septembris, indictione decima. omnium vestrum generalitatem his apostolicis litte- A cos exhorteris, ut urgeas, viriliterque quousque veris exhortamur ut has litteras per omnes diœceses vestras publice relegentes, et ad vicinas parœcias dirigentes, præfatorum depositorum, excommunicatorum et anathematizatorum consortia quasi venenum pestiferum declinetis, neque cum eis communicantibus in cibo, potu sive colloquio communicetis, scientes eum qui eis sive communicantibus eis se in oratione, cibo, potu colloquioque miscuerit, eadem excommunicationis et anathematis censura juxta canonicum capitulum modis omnibus obligatum, nunquamque a nobis sine digna satisfactionis pœnitentia sibi fore communicandum. Optamus sanclitatem vestram in Christo nunc et semper bene valere. Data xi Kalendas Maii. Recitata in synodo Pontigonensi. XXV. AD BOSONEM COMITEM. (Anno 876.) Agit gratias quod ejus opera legati ad imperatorem "pervenerint, et illis injuncta confecta sini; eumque rogat ut quamprimum auxilia sibi contra Saracenos mittenda curet. JOANNES episcopus Bosoni a illustrissimo comiti. Charissimæ tuæ nobilitati laudes Christo Domino referentes, gratias agimus, et hanc præconiis efferentes in eodem Domino gratulamur, cujus gratia nostro fultus amore, missis apostolicæ nostræ sedis, facilem aditum perveniendi ad serenissimi domini Caroli semper Augusti spiritualis filii nostri præsentiam, non indebita tribuisti; et ut ea quæ sibi a nobis dicenda injuncta fuerant, aure suæ pietatis adverteret, et ad congruentem effectum perduceret, suadere curasti. Quod cum Deus omnipotens imperatoriæ magnitudini, ut fieret, inspiraverit; te tamen, qui nostri studii cooperator effectus es, admodum collaudamus, et, ut diximus, gratias tuæ industriæ referentes, et pro his et pro aliis retribuere tibi vicissitudinem non omittemus. Necnon et quidquid honori tuo congruit, vel ad utilitatem tuam crescere cognoverimus, incunctanter exsequi procurabimus, et grato amore, adjuvante Domino, quousque perficiamus, elaborabimus. Tu vero, fili charissime, sicut cœpisti, ad infidelium nostrorum, vel sanctæ Dei Ecclesiæ adversantium tyrannidem funditus abolendam magis [Edit. Rom., magis ac magis] insiste, ut qui sanctam Romanam Ecclesiam in multis lædere non formidarunt, tali sententia, imo judicio percellantur, ut deinceps, quemadmodum es pollicitus, recuperationis locum nunquam inveniant. Cæterum quia pro maxima necessitate hujus nostræ regionis, quam Saraceni pene totam depopulati súnt, audivimus imperiale adjutorium usque ad nos esse mittendum, gloriam nobilitatis tuæ nimium deprecamur, ut idem adjutorium, vel virorum exercitum, qui utinam jam præsens adesset, nullo modo illis in partibus moram pati permittat... veniendo ■ De Bosone regino 1. 11 Chron.; Aimoin. l. v, c. 14, B C D XXVI. AD LUDOVICUM REGEM. (Anno 876.) Dissensiones inter ipsum et imperatorem scribit se non posse sedare, nisi alteram prius audiat partem interea monet ut pacem cum omnibus, et præcipue cum imperatore, servet, et subjectos compescat. JOANNES episcopus dilecto filio LUDOVICO glorioso regi. Epistolas tuæ dilectionis, non quidem diversas suscepimus; quas relegentes, ea in eis reperimus quæ nisi nos charissimi filii nostri serenissimi queque imperatoris Domni Caroli semper Augusti prior querela pulsaret, non solam admitteremus, verum etiam priusquam putares investigaremus, atque discuteremus, rectique lance. libraminis, quod et facturos nos, Deo juvante, confidimus, pensaremus. Sed quia una pars sine altera facile audiri non debet, interim deliberative non scribimus: quin potius gloriam tuam monemus, et auctoritate apostolica obtestamur, ut pacem cum omnibus et præcipue cum eodem imperatore conservans, tibi subjectos compescas, et ab omnibus scandalis vel factiosis conspirationibus usque ad nostram discussionem, sicut per te speramus, removeas. Quia nos, qui sacerdotum Domini matura volumus esse judicia, nec illi, nec tibi contra justitiam favere studemus. Hujus rei gratia, mediante sancti Spiritus gratia, per nostræ mediocritatis studium, quidquid illud est, volumus diffiniri; et quod adhuc suspendendum duximus, jam digna deliberatione, juvante Domino, dispensationis nostræ judicio terminabimus. Data Kalendis Septembris, indictione decima. XXVII. AD CLERUM ORDINEM, ET PLEBEM SANCTE UVALVENSIS (Anno 876.) Invehitur in quemdam Ecclesiæ Valvensis invasorem. legitimo adhuc superstite episcopo: laudat eos quod illum minime recipiendum duxerunt, simul præcipiens, ne unquam eum admittant, alioquin excommunicationis sententiam minatur. JOANNES episcopus clero, ordini et plebi sancte Valvensis Ecclesiæ. Quia sollicitudinis nos, quam pro omnibus Dei Ecclesiis circumspiciendis suscepimus, maxima cura constringit, ut vel provisa vitia resecemus, vel rumore comperta, ne pullulent, vigilemus; latere vos 27, 52 et aliis in locis quæ locum in ejus corde nullum penitus invenerunt : quia profecto viscera ipsius verba vitæ æternæ recipere renuerunt Judæis enim Dominus dicit: Qui ex Deo est, verba Dei audit; propterea vos non auditis, quia ex Deo non estis (Joan. viii). Si quis, inquit, diligit me, sermonem meum servabit (Joan. xiv); ergo probatio dilectionis exhibitio est operis. Probatur igitur germanus tuus non diligere Deum, qui mandata ejus participando cum perfidis non custodit. Nam Joannes apostolus ait: Qui dicit quia diligit Deum, et mandata ejus non custodit, mendax est (I Joan. 11). Sed nos postremo, nec etiam sic contempti, quæ ad salutem ejus et cunctorum pertinebant, negleximus : unde non angelus, non legatus nolumus pervenisse ad nos quod quidam; calcata A rum, missis et epistolis discurrentibus dicta sunt, reverentia canonicæ disciplinæ, contra omne fas, imo contra legem ecclesiasticam, superstite vestro pastore velit ausu temerario vestram sinceritatem corrumpere, et (quod dictu nefas est) plebem ipsam invadere, gregemque Dominicum, videlicet vosmetipsos, discerpere, schismata generare, et Deum in hoc ad iracundiam provocare : habens quasi auctoritatem sæcularium id peragendi, et quæ ab eis, imo a nobis, vivente vestro episcopo, jure dari non potest, nequiter exercendi. Quod tantum fieri prohibemus, tantumque detestantes abominamur, quantum contra canonicæ auctoritatis censuram, et contra divinæ legis traditionem, vel veterum Patrum exempla, tale quid attentari cognoscimus, ut vivente uno episcopo, ac superstite consistente, alter vel non B quilibet (ut de Redemptore nostro prophetice dipetitus, vel qui peti non potest nec etiam debet, sedem viventis invadat; et hanc vel sine nostro consultu, ut ita dixerim, expetat; vel quia, sicut diximus, superest, in cor ejus ascendat talia cogitandi. Verum nos primum vobis gratias agimus quia, sicut didicimus, vestro episcopo fidem debitam conservantes, eumdem invasorem non recipiendum esse proposuistis. Deinde nostri apostolatus monitis omnium vestrum devotionem hortamur, præcipimus ac suademus, ut eodem vestro episcopo vivente, nulli unquam mortalium vos conanti forte decipere, præbeatis assensum, ut vel in modico a fidelitate ipsius vestri episcopi qui nunc est, scilicet venerabilis Arnulfi, quoquo modo discedatis ; quin potius omnem honorem ac reverentiam juxta sacros canones ei impendere studeatis, ut magis (Edit Rom., magis ac magis), unde vobis gratias referamus, habere possimus scientes nos nullo modo in tali nefando opere consensuros, sed potius et factores et eorum consentaneos punituros. Verumtamen si hanc nostram legitimam obtestationem vos in aliquo ab his deviare cognoverimus, et habentes hanc nostram auctoritatem vos omnium ambitiosorum factionibus contraire minime senserimus, vel si quomodocunque talia facere tentanti vos consensum præbere saltem clanculo, quod absit, didicerimus, sciatis quia et vos anathemati submittemus, et illum pari sententia condemnantes, omne sacerdotalis officii ministerium, ut unquam nullis præsideat, ei perpetuo adimemus. Data, etc., indictione decima. XXVIII. AD QUEMDAM a. De Neapolitanorum duce ejus fratre queritur, qui suis monitis non parebat. Quare hortatur ut ab eo se separet; alioquin cum eo ac cæteris fautoribus anathemati subjicietur. JOANNES episcopus... Multa per nos per decessoresque nostros reverendos pontifices duci Neapolitanorum, imo duci cæco a Forte Athanasium episcopum Neapolitanum, ad quem Ronnullæ infra scribuntur epistolæ cujus meminit Leo Ostiensis, lib. 1, Chron. Cass. cap. 42. PATROL, CXXVI. D ctum est), sed ad salvandos eos ipse per semetipsum apostolatus noster adveniens, quid est quod debuit facere, et non fecit? licet ipse, ut cum propheta dicamus, conversus est in amaritudinem vitis alienæ (Isa. v), et sicut aspides surdæ, et obturantes aures suas, non audierit vocem incantantium (Psal. LVII), id est prædicantium, nec mutaverit versutiarum suarum colorem, aut varietatem, instar Æthiopis et pardi, quibus perfidorum Israelitarum Jeremias duritiam comparavit, unde merito abscissi sunt, ut de talibus Apostolus optat: Abscindantur, inquiens, qui vos conturbant, a Christo (Gal. v), id est a capite et corpore, quod est Ecclesia Dei vivi, columna et firmamentum veritatis. Ergo cum ita sit, prudentia tua moveri non debet, si inter tales officium cesset doctorum, sive torpenti desidia faciente rectorum, sive impœnitenti exigente crimine subjectorum. Divino enim judicio, quamvis occulto, talia fiunt, sicut in libro beati Job legitur, cum de Deo inter alia fertur: Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat, commutans labium veracium, doctrinam senum auferens (Job x11); cujus sensus medulla concepta, procul dubio, scito quia in optionem unum e duobus a nobis tibi tribuitur: aut enim, secundum quod scriptum est, Exiens exibis de medio ipsorum, et pollutum non tanges (Isa. Lu); aut certe, quandiu cum talibus conversatus fueris, non poteris videri non talis, sed eris profecto illis pœna, sicut consortio similis. Nam Lot chaos Sodomis fugiens, cunctis necatis civibus, salvus singulariter redditur(Gen. XIX). Sic Petrus fugiens, Herodis catenis ereptus, ad salvandas gentes eruitur (Act. x11). Sic Paulus, observante Damasci præposito, teneri intra claustra perfidorum noluit, in sporta per murum submissus (Act. Ix), ad certaminis properat campum. Verumtamen ne sanguis eorum de manibus tuis divinitus requiratur, tanquam segnis desidisque speculatoris, qui videas gladium lupumque venientem, et taceas (Ezech. 111) Insta interim (ut Apostolus monet) opportune, importune: obsecra, increpa: nemo adoFuit autem hic nepos et successor sancti Athanasii, cujus mentio est in Martyrologio Romano die 25 Julii. 22 prænaremus. XXX. AD BOSONEM COMITEM. (Anno 876.) lescentiam tuam contemnat (II Tim. Iv; 1 Tim. Iv). A est, citissimum consilium, confortante nos Domino, Qui si te audierint, lucrifacies fratres tuos; sin autem, saltem tu salvans salva quantocius animam tuam, sciens procul dubio totius Hesperiæ præsules a nobis in proximo congregandos. Quibus generaliter imminentibus, tam perfido fratri tuo quam omnibus sectatoribus et fautoribus ejus perpetuum dicemus modis omnibus anathema, nunquam deinceps penitus dissolvendum : quod si evadere satagis, in nostrique affectus finibus inveniri, in nullo prorsus ab hoc nostro recedere præcepto patere vel hortatu. Gratias præterea referimus super his, qui per industriam tuam redempti sunt a Domino, quos redemit de manibus inimici; et scito nil te nobis acceptius oblaturum quam cos nimirum, pro quibus sanguis oblatus est Christi. Data quinto Idus Septembris, indictione decima. XXIX. AD LEONEM ET PETRUM EPISCOPOS. (Anno 876.) Miratur eos ad se non reverti incursionibus Saracenorum lacessitum obtestatur ut quantocius redeant. Quod si vim ab aliquo patiantur, præcipit ut fortiter se gerant, et id sibi significent. LEONI et PETRO episcopis. Dolet quod sibi deprecanti auxilium contra Saracenos non tulerit. Significat Urbem magno in discrimine versari, cum ad eam oppugnandam fama sit magnum exercitum venturum : quare eum rogat ut quantocius opem ferat. Legatos ab eo detineri miratur. JOANNES episcopus JOANNI BOSONI Comiti. Sæpe gloriam tuam missis et litteris hortari ac deprecari studuimus, ut manum auxilii porrigens, contra nefandos Saracenos hostiliter occurrere tandem satageret; sed, proh dolor! nil hactenus B præsidii adipisci meruimus, adeo ut nec responsum, sicut nec de aliis quibusque necessitatibus, a nobilitate tua recipere hucusque noscamur. Quapropter nimis dolentes gementesque, iterum iterumque dilectionem tuam monemus, hortamur et obsecramus, ne differas ultra, nec patiaris populum Domini ab illis divinitus fulminandis Agarenis discerpi, qui operuerunt universam superficiem terræ, sicut locustæ, ita ut pene cunctis habitatoribus inde sublatis, et in prædam et gladium traditis, redacta sit in solitudinem et in cubilia bestiarum, et, quod est adhuc amplius formidandum, atque cavendum, certa relatione didicerimus, stolum amplissimum in proximo ad expugnandam urbém venturum, id est centum naves, ex quibus cum equis sunt quindecim grandes. Quod quam ingens malum et incomparabile sit si intente consideraveritis, advertetis, perditio enim istius urbis totius est mundi dispendium, imo et ipsius Christianæ religionis factura. Et ideo, secundum quod et spiritalis filius noster semper Augustus necessario tuæ commisit industriæ, omnium cæterarum rerum curis omissis, hoc vos convenit toto considerare mentis intuitu, et ad auxilium nostrum non modicum exercitum quantocius destinare. Si enim vestrum divinitus roboratum nobis non porrigitis validum et amplum confestim auxilium, scitote nihil amplius remanere, nisi ut nobis a vobis desperatis dimissis, vobis etiam ab hac sanctá Ecclesia nulla spes ultra remaneat. Porro si in præsenti necessitate nobis aptum et sufficiens præbueritis auxilium, et nihil differentes, pópulo Dei, beato Petro speciali prærogativa commisso, subvenire studueritis, scitote in omni opportunitate vestra tanto nos fore promptiores, quanto fuerimus redditi ab hoste securiores. Cæterum dilectionem tuam miramur legatos retinuisse, Leonem episcopum charissimum nepotem nostrum apocrisiarium et missum apostolica sedis, atque Petrum æque episcopum, qui cum festinantes per vos ad divinitus protectum Augustum mitterentur, a vobis et tunc detenti sunt, et modo nihilominus non merito retinentur. Quod quia contra decus apostolicae sedis, quod nunquam factum est, profecto non dimittemus, cum hinc certi fuerimus, inultum. Cum enim nos illos pro multipli Cum vobis innumerabiles hujus Dei Ecclesia necessitates non minus quam nobis sint cognitæ, pro quibus compescendis vos ad piissimum Cæsarem destinatos sub magna velocitate sensistis; miramur vos tanto tempore nobis in tanto periculo constitutis, C et Saracenorum incursionibus undique laceratis, ad nos remeare usque hactenus neglexisse. Neque enim vos alicujus violentia magis quam vestra negligentia credimus retardatos, qui nescimus sub quibus argumentosis ingeniis, consiliis tamen a nobis anathematizatorum, ac fraudulentiis, more corvi tempore diluvii ad mittentem se minime revertentis (Gen. viu), ita legationis vestræ usque nunc obliti fuistis, ut a Papia per tot dies Romam repetere minime studeretis. Cujus rei gratia vos, auctoritate Dei omnipotentis, sanctorumque apostolorum principum, obtestamur, præsentialiter ad sanctam sedem apostolicam quæ vos misit, episcopatuumque vestrorum sedes quantocius redeatis. Verum si, quod absit; juxta quod a nobis anathematizatorum satellites gloriantur quorumdam violentiis retinemini, et ad mittentes vos reverti non permittimini, præcipimus vobis auctoritate Dei et Domini nostri Jesu Christi ut, memores antiquorum sanctæ Romanæ Ecclesiæ legatorum qui nullis minis, nullis terroribus nullisque mortibus a suis legationibus discesserunt, præsentialiter auctoritate hujus epistolæ initium ad nos revertendi facere studeatis, et si permissi fueritis, statim ad nos revertamini. Si vero aliquis vos impedierit, violentia quam patimini cunctis Christicolis valeat propalari nobisque continuo revelari, quatenus in eo quod contra morem gentium apostolice seas legatio ecce secundo naufragium passa D cibus Ecclesiæ nostræ necessitatibus sub nimia A cognovimus, tuumque strenuissimum generum Pul (Anno 876.) Nuntiat legatos ad imperatorem rediisse; quem in episcoporum et optimatum conventu Romanæ Ecclesiæ jura recognovisse, præcipue vero terræ Capuana pactum suo juri commisisse scribit: ideo in ejus partes se venturum promittit JOANNES episcopus LANDULFO episcopo Capuano. Sancta Romana Ecclesia, cujus Deo auctore præsidemus regimini, cunctis ab exordio sibi fideliter servientibus dignam in præsenti et in futuro sæculo solita est bonæ retributionis mercedem rependere ; tibi nihilominus reliquisque fidelibus suis utroque modo, ob vestræ fidelitatis devotionem, quam illic positi plene cognovimus, per omnia maternis visceribus favebit in proximo. Siquidem nosse volumus tuæ religionis intentionem quoniam, Domino cooperante, Leone venerabili episcopo nepote nostro, ac sanctæ Ecclesiæ Romanæ eximio apocrisiario, aliisque nostris legatis, quos nuper direxeramus, a charissimo filio nostro Carolo imperatore Augusto reversis, vobis, utpote a secreto consiliariis nostris, ratum ducimus animi ejus, Deo inspirante, circa Ecclesiarum, præsertim Romanæ, quæ caput est omnium, exaltationem, affectum patefacere, omne sane jus potestatis antiquitus attributum capitulariter renovamus in conventu episcoporum ac optimatum a, inviolabiliter concessit habendum. Inter que de terræ vestræ pacta, prout Christo duce voluissemus, statuere, nostro juri potestatique commisit, quatenus id quod pontificali ore nudis verbis diximus, operum ostendamus patratione, et ut pro animæ vestræ exhilaratione patrum notarice stylus scribentis loquatur b. Parate hospitium, quia cum novo hospitum agmine Dei gratia in vestras partes sumus venturi. Frenum coercitionis infidelibus, quantum valetis, imponite, fidelibus quoque futuræ in proximum spei sublevationem promittite; Domini Dei nostri sine intermissione, hortor, misericordiam deprecamini, nostrumque adventum spectate veraciter. XXXII. AD GUAIFERIUM PRINCIPEM SALERNITANUM. (Anno 876.) Ostendil se paratum esse firmare pactum quod fecerat; rogaique sibi ad ipsum eunti hospitium pa rari. JOANNES episcopus dilecto filio GUAIFERIO glorioso principi. Quia te non solum legatorum nostrorum inter relata fidelium circum Ecclesiæ nostræ Romanæ regimen, cui Christo præsidemus auctore, devotum a Hujus concilii et legatorum meminit Aimoinus, 1. de Gestis Franc., c. 33. b Locus, ut videtur, mendosus. HARD. B cari præfectum, verum etiam cum pro liberatione totius patriæ, ut nobis a Christo cura commissa est, in vestras partes venissemus, pro certo fidelem reperimus ideoque pactum quod petisti, ut promiseramus pontificali vera assertione a dilecto filio nostroCarolo imperatoreAugusto, jure vobis firmandum, potestate per revertentes venerabiles legatos Ecclesiæ nostræ accepta juste ac legaliter adfuturum statuere sumus parati; simulque mihi et novo agmini comitatum volo præparetis, ut dixerim ita hospitium, fidelesque nostros incœpta corroborate fidelitate, ac infidelibus, prout potestis, frenum redargutionis imponite, nostrumque adventum, Deo duce, spe rate. XXXIII. AD GEILONEM ABBATEM TORNUTIENSEM EJUSQUE MONACHOS. (Anno 877.) Illorum omnia, vel regia, vel episcopalia privilegia, pontificia auctoritate sancit, anno Christi 876, quibus addit exemptionem ab omni cujuslibet antistitis jurisdictione. Ex autographo in philyra, litteris uncialibus Gothicis descripto, longo pedes circiter duodecim, lato duos. JOANNES episcopus, servus servorum Dei, GEILONI inclyto abbati , dilectisque filiis nostris in Tornutio monasterio, a spirituali filio nostro glorioso Carolo imperatore Augusto, sanctæ et intemeratæ semperque virgini Dei genitrici Mariæ, atque preCtioso confessori Christo Philiberto largito, sub regula sancti Benedicti religiosa conversatione degentibus, nunc et futuris temporibus. Quando ad ea quæ catholicorum imperatorum corda pontificalibus sunt monitis provocanda, ita ardenti desiderio, divina præveniente gratia, tam succenduntur, ut ab eis ultro poscantur, tanto alacri et læto sunt animo concedenda, quanto et ea ipsa quæ cupiunt, si nollent facere, peti debuerant. Proinde juxta scripta petitoria filii nostri, præcellentissimi imperatoris Caroli, hujusmodi privilegium præsentis auctoritatis nostræ decreto, eidem venerabili monasterio vestris futurisque temporibus indulgemus, concedimus atque confirmamus: ut sicut ipse gloriosissimus filius noster, divino ductus amore, de villis ac facultatibus, seu stipendiis specialiter monachorum et ecclesiæ ornamentorum, vel luminariorum, ac matriculariorum, seu hospitum, atque pauperum usibus servata, vel emeliorata seu aucta ordinatione præcepto suæ auctoritatis firmavit privilegium quod venerabilibus fratribus ac filiis nostris episcopis illarum regionum fieri et confrmari fecit; ita sicut eodem privilegio atque præ.. ceptis, in primis filii nostri Caroli exinde factis continentur, perpetuo inconvulsa permaneant. Quamvis enim fama fuerit hoc tenuisse ad episcopatum Ma De Guaiferio principe Salernitano Leo episcopus Ostiensis libro 1 chron. Cass. c. 42 et 44. |