Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

hoc instigare voluerit, ut quæcunque indebita de A nes constituitur, non erretur? Nam totius familiæ quocunque proferat, qualiter illam comprehendere possit, ut rationabiliter damnare prævaleat, locum nec diabolus nec astutus homo exinde aliquo modo habeat. Sed tales vos exhibete ut, interius exteriusque decenter ornatæ, dignas atque exaudibiles orationes et pro vobis et pro seniore ac domina vestra, proque non solum amicis vestris, verum etiam et pro inimicis ad aures Domini mittere valeatis.

EPISTOLA XLVI.

AD ENEAM PARISIENSEM EPISCOPUM.

De ordinatione Bernonis, Parisiensis acolythi. (Ex Actis prov. eccl. Rhem.)

Nostri fratres de monasterio sancti Dionysii, per licentiam domini abbatis Ludovici, ad educandum B atque erudiendum commiserunt mihi quemdam adolescentem nomine Bernonem quem vestra fraternitas acolythum ordinavit. Propterea, quoniam sine vestra licentia eum nolumus in nostra Ecclesia diutino tempore immorari, petimus dilectionem vestram ut de illo nobis litteras canonicas faciatis, quatenus eum in Ecclesia nostra possimus regulariter ordi

nare.

EPISTOLA XLVII.

AD CAROLUM REGEM,

Ut clero et plebi Silvanectensi novi episcopi electionem permittat, et visitatorem designet qui præsit eleclioni.

(Apud Labb. Conc., t. VIII, pag. 1866.)

Domini status et ordo nutabit, si quod requiritur in corpore, non sit in capite. Ubi est illa beati Pauli apostoli per Spiritum Dei emissa præceptio, qua in persona Timothei omnium Christi sacerdotum numerus eruditur, et proinde unicuique nostrum dicitur: Manus nemini cito imposueris, neque communices peccatis alienis (1 Tim. v). Unde religiosa sapientia vestra inter alia hæc duo decreta beati Leonis sagacissime ponderabit, quibus dicit ut in domo Domini nihil sit inordinatum nihilque præposterum. Quæ si idem sanctus et sapiens ita aperte non poneret, subtilitas intellectus vestri sufficienter enuclearet. Propterea, domine reverentissime ac clementissime, dignetur mihi dominatio vestra litteris suis significare quem vultis de coepiscopis nostris, ut ei ex more litteras canonicas dirigam, et visitatoris officio fungens in eadem Ecclesia electionem canonicam faciat; et aut per se, aut per litteras suas, vicario suo deferente, eamdem electionem, cum decreto canonico singulorum manibus roborato, ad me referat, ut per me ipsa electio ad dominationis vestræ discretionem perveniat. Et quia in domo Dei, ut ex verbis Leonis præmisimus, nihil auctoritas patitur mordinatum esse nihilque præposterum, cum vota concordia cleri ac plebis in electione regulari, vel vestræ dominationis consensum cognoverimus, litteras metropolitanæ auctoritatis super electionem certæ personæ ad coepiscopos Rhemorum dioceseos dirigemus, certum diem et locum eis designantes,

Domino CAROLO regi glorioso sit semper salus et C quando et quo ad ordinationem ipsius electi aut ipsi

vita.

Septimo Idus Junii, circa horam secundam, venerunt tres clerici et duo laici Silvanectensis Ecclesiae ad exiguitatem meam, innotescentes eamdem Ecclesiam, fratre et consacerdote nostro Erpoino defuncto, viduatam esse pastore; ferentes etiam ipsius Ecclesiæ tam cleri quam plebis petitionem ut eis pastor secundum sacras regulas tribuatur. Quos interrogavi si verbum haberent de pace [f., de parte] cleri ac plebis Ecclesia ipsius ex aliqua designata persona qui responderunt se non aliam petitionem ex parte sociorum suorum afferre, nisi ut apud solitam misericordiam vestram, liberam illis ac regularem electionem obtinere satagerem, quatenus secun

conveniant, aut litteras sui consensus per presbyterum aut diaconum vice sua transmittant.

EPISTOLA XLVII.

AD HEDENULPHUM LAUDUNENSEM EPISCOPUM.

Ut visitatoris officio fungatur in electione episcopi
Cameracensis.

Apud Labb. ibid.)

HINGMARUS Sanctæ metropolis Ecclesiæ Rhemorum episcopus, ac plebis Dei famulus, dilecto fratri ac venerabili coepiscopo nostro HEDENULPHO salutem.

Dilecto fratre ac venerabili consacerdote nostro Joanne Ecclesiæ Cameracensis defuncto, hortor ac moneo dilectionem tuam, frater charissime, ut ejus

dum sacras regulas ille, canonico visitatore directo, D dem Ecclesiæ officio visitatoris nostræ humilitatis

ab omnibus Ecclesiæ ipsius alumnis valeat eligi, cui debeat ab omnibus obediri. Ego autem, licet, ut præfatum est, sacerdotem vestrum Erpoinum per fratrem Hildeboldum compresbyterum nostrum octavo Idus Judii defunctum audierim, non tamen statui antea dominationi vestræ quidquam inde suggerere, aut pro eadem Ecclesia postulare priusquam secundum regularem morem ab ea legatos acciperem. Quia, ut Leo in decretis suis dicit (cap. 49):

Si in quibuslibet Ecclesiæ gradibus providenter scienterque curandum est ut in domo Domini nihil sit inordinatum nihilque præposterum, quanto magis elaborandum est.ut in electione ejus, qui supra om

metropolitana delegatione suscepto, ad eamdem Ecclesiam quantocius studeas properare, ac assiduis hortationibus clerum plebemque Ecclesiæ publice admonere festines, ut remoto privato studio, uno eodemque consensu talem sibi præficiendum expetant ac eligant sacerdotem, qui et tanto ministerio dignus valeat reperiri, et a venerandis canonibus nullatenus respuatur. Formam autem electionis, qualiter et qualem eligere debeant, tuæ dilectioni transmitto, quam publice coram omnibus tua solertia relegi faciat, ne de ignorantia se quilibet excusare prævaleat. Quæ electio non tantum a civitatis clericis erit agenda, verum et de omnibus monasteriis

ipsius parochiæ, et de rusticanarum parochiarum A rum pastorem eligite, qui merito vitæ et scientiæ do

presbyteris, occurrant vicarii, commorantium secum concordia vota ferentes, sed et laici nobiles ac cives adesse debebunt, quoniam ab omnibus debet eligi, cui debet ab omnibus obediri. Et si post lectionem formæ electionis a nobis per tuam dilectionem eis transmissæ, concordes omnes in quamcunque regularem personam inveneris, moneas eos decretum canonicum ab eis fieri, ac sigillatim omnium manibus roborari; et cum decreto canonico, atque cum tantis qui sufficienter omnium vice testimonium electo ferre possint, cum eis mandavero, eumdem electum ad nos adducere curent.

EPISTOLA XLIX.

AD HADEBERTUM SILVANECTENSEM EPISCOPUM.

Ut visitatoris officio fungatur in electione episcopi
Bellovacensis.

(Apud Labb. ibid.,

B

Eadem est ac præcedens, hoc tantum discrimine quod sub initium adjecta est mentio consensus regii hoc modo: Officio visitatoris, consensu domini nostri Ludovici regis, nostræ humilitatis, etc. Sub finem vero, verbis illis omissis, cum eis mandavero, paulo longius excurrit in hunc modum: Eumdem electum ad nos adducere tecum examinandum procura. Tua autem dilectio, frater charissime, solerti cura in hac electione invigilet præsertim cum nobiscum tibi necesse erit ei qui ordinandus est manus imponere; qui bene nostri præceptionem beati Pauli apostoli C per Spiritum Dei emissam, qua in persona Timothei omnium Christi sacerdotum numerus eruditur : proinde unicuique nostrum dicitur: Manus nemini cito imposueris, neque communices peccatis alienis (1 Tim. v, 22), etc.

EPISTOLA L.

AD CLERUM ET PLEBEM CAMERACENSEM.

Ut canonicam electionem faciant cum visitatore sibi [designato.

(Apud Labb. ibid.)

HINCMARUS Sancte metropolis Ecclesiæ Rhemorum episcopus, ac plebis Dei famulus, clero et plebi in parochia Cameracensi consistenti.

Quia defuncto dilecto et venerabili confratre ac consacerdote nostro, Patre videlicet ac pastore vestro Joanne, necesse est ut de eligendo atque constituendo vobis pastore et doctore secundum ecclesiasticas regulas votis nostris in unum Domino mediante convenientibus, præmissis jejuniis ac litaniarum obsecrationibus, tractare quantocius maturetis, et exorato eo a quo est omne datum optimum, et omne donum perfectum, quique facit unanimes habitare in domo; ita vos una cum studiis hujus venerandi fratris ac coepiscopi nostri, cui secundum institutionem canonicam visitatoris officium in Ecclesia cujus amore ac vigore fovemini, delegavimus, in electione regulari concorditer uniatis. Talem autem vobis futu

ctrina vobis præesse valeat et prodesse, quique a canonibus sacris non discrepet. De cujus electione decretum canonicum unanimi voto agere, et sigillatim omnium vestrum manibus in præsentia hujus visitatoris vestri roborare satagite.

EPISTOLA LI.

CLERI ET PLEBIS LAUDUNENSIS AD HINCMARUM RHEMEN-
SEM ARCHIEPISCOPUM.

Pro ordinatione Hedenulfi.

(Ex Actis prov. Eccl. Rhem.)

Domino reverendissimo et sanctissimo HINCMARO archiepiscopo, cæterisque nostræ dioceseos sanctis Patribus et episcopis, clerus Laudunensis, cum totius paræciæ plebibus, et sibi conjunctis præsulibus, æternam in Domino Jesu Christo salutem et pacem.

Canonicis regulis et apostolicis institutionibus statutum esse recolimus, ut quoties quælibet civitas ministerio pontificalis dignitatis caruerit, proprioque pastore vacaverit, cum decreto electionis, singulorum petentium manibus roborato, metropolitanum adire pontificem debeant, et de substituendo, in loco ejus qui decessit, pastore, petitione supplici commonere, quatenus et civitas sollicitudine pastorali destituta proprio recuperetur pontifice; et qui ordinandus est, gratiosius possit accedere: quia cui debet ab omnibus obediri, utique debet et ab omni. bus eligi; ne civitas non optatum episcopum aut contemnat, aut oderit; et fiat minus religiosa, quam convenit, cui non licuit habere quem voluit: hi vero qui ordinaturi sunt, in quem viderint omnium vota propensius concordare, promptius liberiusque illi manus imponere possent. Quapropter cum decreto nostræ electionis manibus singulorum nostrorum roborato ad paternitatem vestram accedentes, Hedenulfum Ecclesie nostræ filium, et in Ecclesia nostra, suffragantibus stipendiorum meritis, ad onus usque sacerdotale promotum, vita et moribus ac sancta conversatione idoneum approbatum, quem per licentiam vestram, favente Christianissimo imperatore Carolo, pari consensu ac concordi devotione, atque unanima voluntate elegimus, per manus vestras, ac cæterorum vestræ diœceseos sanctorum episcopoD rum, consecrari, nobisque et Ecclesiæ nostræ doctorem atque pontificem institui imploramus, precamur ac petimus. Elegimus autem eum nobis fore pastorem quem apostolicæ formæ, qua episcopum ornatum beatus Paulus esse oportere demonstrat, congruere, et sacris non obviare canonibus Christi gratia cooperante confidimus. Oramus sanctam paternitatem vestram nunc et semper in Christo bene valere.

Datum quinto Kalendas Apriles, in basilica sanctæ Mariæ genitricis Dei et Domini nostri Jesu Christi, anno Incarnationis ejusdem Domini nostri Jesu Christi 876, regni domni Caroli imperatoris xxxvI, et imperii primo, indictione nona.

EPISTOLA LII.

AD CLERUM ET PLEBEM LAUDUNENSEM.

De ordinatione Henedulfi Laudunensis episcopi. (Ex Actis prov. eccl. Rhem.)

HINGMARUS Sanctæ metropolis Ecclesiæ Rhemorum episcopus, clero, ordini et plebi in sancta Laudunensi Ecclesia consistenti, in Domino pacem et safutem.

B

A Evangelio quid Redemptor noster per seipsum fecerit videlicet quia ingressus templum cathedras vendentium columbas evertit. Columbas enim vendere, est de Spiritu sancto, quem Deus omnipotens consubstantialem sibi per impositionem manuum bominibus tribuit, commodum temporale percipere. Quod qui agere præsumit, suam Deo judice cathedram ipse evertit, et quos cum precio ordinat, provehendo agit ut secum et ipsi simoniaci hæretici fiant; et pro benedictione maledictionem a beato Petro apostolorum principe Simoni Mago, qui donum sancti Spiritus pretio emere voluit, juste illatam, una cum ipso, per ipsum, a quo non benedicuntur, sed maledicuntur, judicio ejusdem Spiritus sancti suscipiant. Et quoniam, sicuti comperimus, quidam diversis adinventionibus turpia lucra sectantes, quod ministris altaris minime convenit, defunctis presbyteris, juxta quod didicerant viduatas ecclesias facullates habere, exenia pro his obtinendis exegerunt; et gradus ecclesiasticos eis non tribuebant antequam illis eadem exenia persolverentur; et synodos temere frequentabant, ut factione ministrorum suorum diverso modo denarios quasi pro eulogiis acciperent; et, quod dictu nefas est, etiam pro sacri chrismatis dispensatione, vel de ecclesiarum consecratione, quæcunque emolumenta ingenio caperent ; et necesse est ut contra pestifera morborum genera, salubria, medicamentorum quæramus experimenta: sicuti et de manus impositione, ita et de hac simoniace hæreseos ingeniosa et male studiosa collatione, quiddam eum accipere interdicimus, monentes illum attendere comminationem Domini per prophetam dicentis: Ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea et succendatur, et non sit qui exstinguat propter malitiam studiorum vestrorum (Jerem. xx1, 12). Unde iterum iratus dicit: Visitabo super vos juxta fructum studiorum vestrorum (ibid., 14).

Sicut beatus papa Innocentius docet, oportet nos hoc sequi quod Ecclesia Romana custodit, a qua principium sacræ institutionis nos accepisse dubium non est. Propterea documento ac verbis beati Gregorii vos alloqui procuramus, insinuantes quia probabilibus desideriis vestris nihil attulimus tarditatis, fratrem jam et coepiscopum nostrum Hedenulfum vobis ordinantes, præsentia vel consensu ac litteris coepiscoporum totius nobis commissæ provinciae, secundum sacros canones, sacerdotem, pastorem quoque atque rectorem. Cui his litteris, quas sacri canones, ordinatos prius de conciliorum placitis, ne se aliquid contra eorum statuta egisse poeniteat, instructos, ab ordinatoribus suis, manibus eorum conscriptas jubent accipere, secundum traditionem ecclesiasticam dedimus in mandatis, ne unquam ordinationes præsumat illicitas, ne bigamum, aut qui virginem, si de conjugatis agendum est, non est sortitus uxorem, neque illiteratum, vel in qualibet corporis parte vitiatum, aut ex publice pœnitente aut curiæ vel cuilibet conditioni obnoxium, notatumque, ad sacros ordines permittat accedere. C Sed et si quos hujusmodi forte repererit, respectu divino non audeat promovere. Alienum etiam clericum sine voluntate et consensu episcopi sui contra sacras regulas non sollicitet, non suscipiat, non in sibi commissa Ecclesia ordinet: nec eos qui probatæ fidei non fuerint, sacris ordinibus præsumat quoquo modo applicare. In ordinatione autem presbyterorum ac diaconorum, cæterorumque ecclesiastici ordinis ministrorum, a totius muneris, id est a manu, a lingua, aut obsequio indebito, juxta quod Dominus per prophetam præcipit, quantum patitur 'humana fragilitas, mundas et cordis et corporis manus exhibeat: ne uno eodemque gladio et dantem et accipientem munus interimat, et illicito munere polluens manus, aliis se benedictionem D credat tribuere, cum fuerit jam propriæ iniquitati substratus, et sua nihilominus ambitione captivus. Ab eis etiam quos ordinaverit, indebitum et contra sacras regulas sibi sacramentum fieri non compellat. Sed sicut Dominus, præscius nonnullos accepti sancti Spiritus donum in usum negotiationis inflexuros, præcepit dicens: Gratis accepistis, gratis date (Matth. xx). Quod gratis, id est sine ulla venalitate dati vel accepti, aut etiam promissi vel sperati muneris, quantum ex nobis est, (cæterum ipse viderit habens conscientiæ suæ testem, quem habebit et judicem) per ministerium nostræ exiguitatis accepit, sis etiam comministris gratis conferat, sciens ex

Verbis quoque beati Gregora eum monemus, illique interdicimus, ut sacerdotes per suam parochiam, quoties ad consignandos infantes egressus fuerit, ultra modum gravare minime debeat, nec summam collationis, qua su prædecessores, qui hoc bene misericorditer ac rationabiliter, atque sacris constitutionibus exsecuti sunt convenienter, contesti fuerunt, excedat. Et de capellis antiquitus subjectis. ecclesiis, non æqualem, sicut de principalibus ecclesiis, collationem exigat; sed principalis ecclesia, cum sibi subjectis capellis, debitam et antiquitus consuetam collationem conferat. Principales vero ecclesias aliis ecclesiis loco capellarum non subjiciat : quia secundum sacros canones non licet episcopis parochiam antiquitus constitutam inconsulte confundere atque dividere. Ne mansionaticos suis amicis aut suis hominibus a presbyteris parari faciat. Ne etiam quasi ad receptionem regis, vel legationem, aut ad ornatus suæ ecclesiæ faciendos, adjutoria quasi petendo, potius autem exigendo, denarios vel caballos, aut verres, aut friskingas, aut ad iter aliquod paraveredos, aut alia quælibet accipiat, id est

rapiat. A quo verbo, accipere, aves, quæ alias aves A re voluerint, accipere non prohibeat: peti vero aut capiunt, accipitres nominantur: cum episcopi suos subditos non ut accipitres capere, sed sicut gallina pullos suos fovere, et quosque infirmos ut peritus medicus convenienti medicamento ac tempore debeant curare; el quos curare non potuerint, aut patienter tolerare, aut regulariter usque ad correctionem sustinentes a sano corpore submovere. Regulam siquidem, quæ le quarta parte reddituum ecclesiæ, juxta consuetudinem aliarum regionum, ita ut est scripta intelligat, et non prave illam interpretans, perinde in his regionibus quæ sunt presbyterorum contra regulas sacras diripiat. Unde si qua fuerunt gravamina illis imposita, temperet: quia et in præsenti et in futura vita sibi prospiciet, si eos, qui sibi commissi sunt, sine gravamine conservare studuerit. Ministros vero, id est archipresbyteros, et archidiaconos, secundum quod providere, Domino inspirante et cooperante, valuerit, tales constituat, qui oderint avaritiam, et non diligant munera, nec sequantur retributiones; neque pro ordinandis clericis, vel reconciliandis pœniten tibus, munus accipiant, et ipso munere eum corrumpere satagant. Et presbyteros in paratis et xeniis indebitis non affligant et sicut supra de episcopo diximus, per diversas petitiones, ut illis adjutorium faciant, quae sunt presbyterorum unde ipsi vivere, et hospites recipere, et suas ecclesias continere debent, colludio quocunque diripiant, et ut eisdem ab inquisitione sui ministerii parcant, et pro infamia eorum calcanda vel cooperienda quodcunque emolumentum non accipiant. Et si agentes talia ministros repererit, in ministerio manere non sinat, et canonica invectione corripiat. Ipse quoque pro constituendis ministerialibus ecclesiasticis, videlicet œconomo, id est ecclesiæ facultatum dispensatore, archipresbyteris et archidiaconis, in quibus fidei sinceritatem, et orobos mores ac religiosam vitam debet eligere, præmia non constitual: quia ecclesiasticum obsequium, quod male comparaverint, accipientes munus a subditis, pejus venundare curabunt. Nec pro quocunque judicio contra sacras leges, neque super innocentem contra veritatem, pretium ullum accipiat. Nec etiam odio vel

exigi aliquid omnimodo vetet: ne, quod valde irreligiosum est aut venalis, quod absit, dicatur ecclesia, aut de humanis sacerdotalis religio videatur mortibus gratulari, si ex eorum cadaveribus studuerit quærere quolibet modo compendium.

Ab omni quoque avaritia, et usura, ac turpi lucro, secundum sacros canones, et ipse abstineat, et ministros ecclesiæ abstinere faciat, et etiam laicos abstinere suadeat, se autem, et sibi commissos ministros ecclesiasticos, solerter, solliciteque custodiat, ne contra sacros canones conductores vel procuratores alienarum possessionum fiant. Nec turpi negotio, aut inhonesto lucro victum quærant. Neque secularia negotia sub cura sua suscipiant, B Deique ministerium parvipendentes, per secularium domos non discurrant, nec propter avaritiam, gratiæ, aut honoris, vel pecuniæ patrimoniorum sollicitudines, aut alienorum testamentorum defensiones assumant, nec fidejussionibus inserviant.

A familiaritate nihilominus ac conturbernio illicito et vetito feminarum se et comministros suos, sed et a tabernis, secundum sacras regulas, ecclesiasticos ministros faciat abstinere, attendat quoque quod beatus Job dicit: Si adversum me terra mea clamat, et cum ea sulci ejus deflent, si fructus ejus comedi absque pecunia (Job xxx, 38). Unde beatus Gregorius (Moral. in Job, lib. xx, cap. 15): Omnis, inquit, qui præest, si perversa in subditos exercet, contra hunc terra clamat, et sulci deflent quia conC tra ejus injustitiam rudes quidem populi in murmurationis vocibus erumpunt: sed perfecti quique pro pravo ejus opere sese in fletibus affligunt. Fruclus enim terræ absque pecunia comedere est, ex ecclesia quidem sumptus accipere, sed eidem debitum prædicationis pretium non præbere. De qua scilicet prædicatione auctoritatis voce dicitur : Oportuit te committere pecuniam meam nummulariis, et veniens ego recepissem utique quod meum erat cum usura (Matth. xxv, 28). Terræ igitur fructus absque pecunia comedit, qui ecclesiastica commoda ad usum corporis percipit, sed exhortationis ministerium populo non impendit. Exigit quod suo debetur corpori, et non impendit quod subjectorum debetur cordi. Non igitur redemptionem aut pretium de

gratia, livore ant iracundia, quantum scierit et po D collatione presbyterorum episcopus debet exigere,

tuerit, a judicio recto declinet, dicente Domino : Non facies quod iniquum est, nec injuste judicabis. Juste judica proximo tuo, et juste quod justum est exsequaris (Levit. XIX). Juste namque quod justum est exsequitur, qui in assertione justiti eamdem ipsam justitiam quærit.

Pro baptizandis denique infantibus, vel pro sepultura, obaudiens decreta beati Gregorii, pretium de terra concessa putredini quemquam non permittat in parochia sua quærere, et de alieno velle facere luctu compendium. Sed si quando aliquem quisque sepeliri in commisso sibi loco concesserit, siquidem parentes ipsius proximi, vel hæredes, pro luminaribus, vel in eleemosyna defuncti, sponte quid offer

et alimenta ecclesiastica mutus manducare. Et cum Dominus prædicatoribus præcipiat ut, intrantes in domos eorum quibus pacem prædicant, illa edant et bibant quæ apud illos sunt, per parochiam prædicando ac confirmando pergens episcopus, non debet superfluas pensiones in pigmentis et aliis quibusque a presbyteris quæ non habent requirere, et talia, quæ forte in domo sua non accipit, voluptati potius serviens quam necessitati, exigere, et suis parcens opibus, de superflue acceptis et venditis ditescere. Nec ideo debet prædicare, ut sumptus accipiat; sed ideo sumptus accipere, ut sufficiat prædicare. Ecclesias quoque in proprietatibus liberoruga

B

eamdem metropolim suam, sicuti ad matrem, ut ex ejus catholicis uberibus salubrem sugat doctrinam, humiliter, ac sedulo, atque obedienter monemus recurrere. Et non amplius quam sibi per sacras regulas est concessum, indebite usurpare: cum tanto charitatis ac humilitatis glutino præceptis salutaribus ad invicem simus connexi, ut dicente sibi mandato divino: Interroga patrem tuum, et annuntiabit tibi; majoṛes tuos, et dicent tibi (Deut. xи, 7); et nobis Rectorem te posuerunt, noli extolli, sed esto in illis quasi unus ex ipsis (Eccli. xxxn1, 1); et : Qui major est vestrum, erit minister vester (Matth. xxIII, 11) obedientibus scilicet ministrando paternam doctrinam, et inobedientibus, quod majoris est, regularem charitatis correptionem : nos fratrum et

Lominum ac cohæredum consistentes, ut suæ tra- A per sacros canones sit metropolitano commissa, ad dantur ecclesiæ, non debet cogere: sed secundum synodalia et imperialia capitula, quæ regularia esse probat Ecclesia, satagat quatenus dotis immunitates, sicut cæteræ ecclesiæ, auctoritate regis habeant, et ipsæ ab eisdem liberis hominibus potiantur. Talemque se, cooperante Domino, in cunctis exhibeat, ut sacrum ministerium non vituperet: qui etiam ab his qui foris sunt testimonium bonum juxta apostolicam doctrinam habere debet. Nam cujus vita despicitur, restat ut et prædicatio contemnatur et cum pastor per abrupta graditur, solet fieri ut ad præcipitium grex sequatur. Et ne quemquam ecclesiastici ordinis ministrum, occasione turpis lucri, ut aliquid ab eo absoluto capiat, contra sacras regulas excommunicet, inhibemus. Quia, ut sanctus Augustinus, exponens sententiam Pauli apostoli : Auferte malum ex vobis (1 Cor. v), demonstrat, non temere et quomodolibet, sed per judicium auferendi sunt mali ab ecclesiæ communione. Multo magis autem cavendum est, ne sine regulari judicio ministri ecclesiæ officio suo priventur. Quapropter, sicut beatus docet Gregorius, si quid de quocunque clerico ad aures suas pervenerit quod eum juste posset offendere, facile non credat, nec ad vindictam illum res accendat incognita, attendens quod scriptum est: Causam quam nesciebam, diligentissime investigabam (Job xxix, 16). Et præsentibus senioribus Ecclesiæ suæ diligenter veritatem perscrutari modis omnibus studeat; et tune, si qualitas rei poposcerit, canonice districtio culpam feriat delinquentis, secundum ordinem a sacris regulis propositum. Et ut cuncta brevi cingulo perstringamus, nihil per contemptum contumaciter faciat, vel fieri in parochia sua permittat, quantum ex ipso fuerit, quod sit evangelicæ veritati, et apostolicæ traditioni, aut sacris regulis inimicum. Si autem factum contigerit, arguendo, obsecrando, increpando secundum quod cuique viderit expedire, juxta traditionem majorum, quantum potuerit, emendare procuret.

Pastoralem siquidem regulam beati Gregorii mente, ore, ac manu, quantum sibi Dominus scire ac posse contulerit, in cunctis sequi procuret. Ministerium itaque, ornatum, vel patrimonium, atque redditus vel facultates ecclesiæ, prout leges divinitus promulgatæ præfigunt, studeat conservare, ampliare, augere, vel dispensare, et monasteriis in parochia sua sitis canonicam providentiam gerat, et quantum ex ipso fuerit, debita privilegia, et antiquam ac regularem consuetudinem servet. Ordinationes vero presbyterorum, et sacrosancti baptismatis sacramentum secundum traditionem ecclesiasticam studeat agere.

Cui etiam licet, inspirante divina gratia, abundans adsit doctrina, tamen pro nostri officii debito, ex scrinio sanctæ metropolis Rhemorum documentum dare studebimus qualiter se, cooperante Domino, morum probitate et doctrinæ studio debeat gerere. Ipsum vero non nescium quod totius provincie cura

consacerdotum vestrorum salubribus debeamus uti consiliis, et ipsi obedire paternis ac regularibus monitis. Hinc ergo, et hæc et alia præcepta salubria observanti, devotis animis vos obsequendo obedire oportet, ut irreprehensibile placidumque fiat corpus Ecclesiæ, per Christum Dominum nostrum, qui vivit et regnat cum Deo Patre omnipotente, in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia sæcula sæculorum. Amen.

Hlinemarus sanctæ metropolis Ecclesiæ Rhemorum episcopus, et plebis Dei famulus, et venerabilis fratris Hedenulfi in sancta Laudunensi Ecclesia, favente Dei gratia, ordinator, his litteris canonicis, et ordinato et electoribus ipsius publice datis, anno C Incarnationis Dominice 877, anno autem regni domni Caroli imperatoris XXXVII, et anno imperii ejus 11, subscripsi.

D

Odo Belgivacorum episcopus, subscripsi. Raginelmus Noviomagensis episcopus, subscripsi. Joannes Cameracensis Ecclesiæ episcopus, subscripsi.

Willebertus Catalaunorum humilis episcopus, subscripsi.

Hildeboldus Suessionensis Ecclesiæ episcopus, subscripsi.

Geroldus Ambianensis Ecclesiæ episcopus, subscripsi.

Hadebertus Silvanectensis Ecclesiæ episcopus, subscripsi.

EPISTOLA LIII.

AD FRANCONEM TUNGRENSEM EPISCOPUM.

Fratrem quemdam commendat.

(Ibid.)

Reverentissimo et sanctissimo fratri FRANCONI ECclesiæ Tungrensis episcopo, HINCMARUS, sanctæ metropolis Rhemorum Ecclesia episcopus, optat præsentem et perpetuam salutem.

Noverit dilecta charitas vestra quia hic frater nomine Flodulfus ideo nostram accessit ad humilitatem, quia in nostro fuit loco nutritus atque educatus. Quamobrem dirigimus ad vos has litteras, ut libentius eum charitas vestra recipiat. Et quia sub regimine

« VorigeDoorgaan »