286

Synodo Beryten objectis, & per Ibam ejeratis dixit fuiffe etiam famofam Epiftolam. At verò in Conftantinopolitana cum Severianis collatione Hypatius Ephefiorum Primas de Ibæ receptione dixit iftud ipfum, quod fuprà de receptione Theodoreti. Rem fcabrofam dimittamus. Liquet interim Epiftolam à plena Synodo non fuiffe receptam.

M

ACTIO X I.

Emnoni apud primam Ephefinam Syno

dum gloriofo Epifcopo in Ephefinam primatialem cathedram fucceffit Bafilius, Bafilio Baffianus, pofteà per Stephanum violenter ac fcandalosè ejectus. Hinc ille noftram Synodum indictam videns, Marciano Augufto obtulit preces, habentes capita varia. Primò, violenter

ACTIO APPENDIX, oppreffos, Epifcopos præfertim, liberare de ma

De Alimentis Domni Ex-Patriarche
Antiocheni.

M

nu potentis dicit fpectare ad officium Chriftiani Principis, ideòque & fibi rogat impendi mifericordiam, paffo miferanda crudelia, legibus damnata, & nec unquam per barbaros attentata. Pergit de fuo partim Clero, partim populo: Spernentes Dei timorem, & immaculatorum virtutem myfteriorum, quam ex bumillimis meis manibus Dei mifericordia fufceperunt, poftquam à nobis myfteriorum perfeclio celebrata eft, repentè apprehendentes me, & abripientes de fancta Ecclefia, plagis afficie bant, ducentes & portantes in foro, aliquando verò &recludentes, gladiis me fubjecerunt. In iis itaque, dum ipfius vitæ periculum fuftinerem, furentes & abripientes Pallium Sacerdotii mei, in fede pofuerunt quemdam ex iis, qui & ipfe præfumpferat ea, que in me indignè facta funt. In Epifcopalem thronum intruferunt Stephanum Presbyterum Ecclefiæ

mobiles vel immobiles, abftulerunt, & ficut voluerunt fibi partiti funt. Super hæc etiam multos meorum hominum diverfis plagis morti tradiderunt, ita ut funera ante januas fandte Dei Ecclefiæ quidam exponerent. Secundò, profitetur fefe à quovis crimine innoxium, ideòque caufam fuam delegari rogat Synodo præfenti. Tertiò, fupplicat fibi non obeffe violentum hocce fpolium, fed fefe uti legitimum Epifcopum & intra & extra Synodum ufque ad caufæ definitionem tractari. Et leges enim & Canones fpoliatum mandant reftitui ante caufæ ingreffum, non nifi à definitiva fententia deftituendum.

Aximus Antiochiæ Patriarcha fub Domno , per Ephefinum laAnteceffore fuo trocinium, aut potiùs per Sanctum Leonem Pontificem degradato fuerat nuper Diaconus & Archi - Mandrita, ipfum, utpotè virum eruditum ac eminentem, dilexerat ac ho norarat, ideòque facta illius per legatos Apoftolicos fupra adducta mentione ufus in ejufdem gratiam, ad præfentem Actionem abiturientem eft interlocutus: Deprecor magnificentiffimos judices,,Ephefine. Et poft hæc quafcumque res habueram &fanctam hanc & univerfalem Synodum, ut bu nanitatem exercere in Domno, qui fuit Antiochiæ Epifcopus, dignemini, & ftatuere ei certos fumptus de Ecclefia, que fub me eft. Apoftolicis Legatis pietas placuit, refpondentibus: Sandlus & beatiffimus Papa, qui Epifcopatum fandi ac venerabilis Maximi Epifcopi Antiochenæ civitatis confirmavit, juflo fatis judicio ejus meritum approbaffe videtur fiquidem memoratus reverendiffimus Epifcopus Maximus fuo arbitrio Domno voluerit effe confultum, ut fumptus ei de fua Ecclefia, miferationis intuitu, prout æftimaverit, largiatur, ut contentus alimoniis quiefcat in pofterum. Quod ipfum Anatolius Conftantinopolitanus & Juvenalis Hierofolyma Epifcopus probarunt, & plena Synodus acclamavit: Laudabiles meritò funt benevolentiæ Maximi ArchiEpifcopi, omnes cogitatum ejus laudamus. Romani Legati rectè dixerunt, Miferationis intuitu : Etenim degradatus Epifcopus, nequaquam penfione honorari debet ab Ecclefia, fed ad centum milliaria relegari. Hinc Legati addiderunt: Ut. contentus quiefcat in pofterum. Ne turbas cieat, aut unquam refpiret ad Epifcopatum. Quod ipfum vult additio Anatolii: Domno nihil præter hoc requirente. Penfionis quantitas Maximi arbitrio eft relicta.

Videbantur effe preces juftiffimæ, ideòque ipfas admifit Marcianus, fcribens ad noftram Synodum: Baffianus reverendiffimus, multa incongrua paffus, contenta in precibus ejus, quæ his noftris Divinis litteris fubditæ funt, petit à veflra Sanditate hec difcuti. Feftinet igitur vefira Reverentia, has noftras fufcipiens litteras, caufam difcutere, & formam, quæ vobis vifa fuerit, proferre. Cognofcendis aut judicandis Epifcoporum caufis pius Princeps nullo pacto voluit mifceri. Quin nec de poffefforio difcernere, aut Baffianum reftituere voluit: Etenim cunctis huc ufque actionibus adfuit & fubfcripfit Stephanus ; nulla eft mentio Baffiani. Quapropter noftræ Synodi præfens Actio, ad Baffiani à Caffiano Presbytero comitati preces, difcutere coepit hanc quæftionem atque ante omnia fibi legi facras Principis delegatrices litteras jam adductas, nec non & preces Baffiani. In quibus nota facrofanctæ Euchariftiæ myfterium vocari Myfteriorum perfectionem: Quæ phrafis fuo loco eft explicanda.

tate Ephefi populus, & Clerus, & Epifcopi, quo. rum unus Epifcopus Olympius hic eft. Eft fermè cafus Sancti Gregorii Nazianzeni, qui Zazymorum civitatem, ad quam à Sancto Bafilio Ponticæ diœcefeos Primate repugnans confecratus, numquam accedere voluit, atque ita exiftimavit fe fine Apoftolici ac Nicæni Canonis prævaricatione poffe Conftantinopolim transferri. Et in ifto Ephefino Epifcopatu adfeveravit Baffianus fe à Theodofio Augufto, nec non à Sancto Proclo Epifcopo Conftantinopolitano, qui tres autocephalas dioecefes à fuis Antecefforibus invafas tamquam Patriarcha adminiftrare pergebat, fuiffe confirmatum, & perrexit : Craftina poft

Quibus lectis, gloriofi judices funt ad præfentem Baffianum interlocuti: Dicat Baffianus reverendiffimus nomina corum, qui ab eo accufati funt. Etenim non dumtaxat civilis, fed & criminalis erat hæc actio, ideòque & certam perfonam accufare debebat Baffianus, & ad talionem infcribi. Hinc repofuit: Multi quidem funt, princeps tamen borum eft, qui nunc Epifcopus eft Stephanus. Hic enim fedem meam tenet, & res. Et rogo omnia examinari. Potior eft Sacerdotalis dignitas, quam poffeffiones. Quæratur, fi quid peccavi. Inquirant Patres noftri : & ficut volent decernant. Quare gloriofi judices ad Stephanum etiam præfentem dixere: Stephanus reverendiffimus Epifcopus ad ifta refpondeat. Et adversùs refponden-fufceptas & publicè lectas Imperiales ac Patriartem, non se, fed Leontium Magnefianum, Mæonium Nyffenum, Proterium Smyrnenfem, aliofque Afianæ dixcefeos præfentes Epifcopos, totius tragediæ confcios, effe interrogandos, perrexerunt: Interim tu refponde. Refpondit: Baffianus non ordinatus eft in Ephefo, fed vacante fancta Ecclefia, colligens feditiofam turbam cum gladiis, & aliis quibufdam Arenariis, gladiatoribus in arena ad beftias confuetis pugnare, fupergref fus eft, & fedit; & fi hunc judicat veftra Magnifi centia effe Epifcopum, alia ratio eft. Hoc ergo expulfo fecundùm Canones, & projecto, ut merebatur, me quadraginta Epifcopi Afiani fuffragio & nobilium, & Primatum, & totius reverendiJimi Cleri, & omnis civitatis, ordinaverunt. Hodie enim quinquaginta annos habeo in Ephefino Clero. Baffiano utpotè Evazorum priùs Epifcopo,& translationem & intrufionem oppofuit, ideòque dixit, non fpoliatum, fed fynodaliter extrufum, & quidem per quadraginta Afiaticæ diœcefeos Epifcopos, à quibus ipfe, uti & ab omni Ephefino populo & Clero, fit in Epifcopum electus & confecratus.

chales meæ confirmationis litteras die Miffas celebravimus omnes fimul, & poft Miffas manus injicientes incluferunt me, & cum vi abripuerunt Pallium Sacerdotii mei, & omnia bona mea, & fumentes unum ex ipfis Stephanum, fecerunt eum Epifcopum. Multis & longis contentionibus fuerat agitata, Baffiani promotio, atque ideò adversùs ipfam jam à Patriarcha & Principe malè confirmatam, non ar pliùs rationibus, fed violenta manu adverfarii procefferunt.

Quare de eadem promotione longè alia apud gloriofos judices allegavit Stephanus: Jubeat vefra Poteftas Epifcopos, qui bic funt, venire, ut appareat veritas coram vefira Magnificentia, ut tefentur de univerfis que gefta funt, quando quidem ipfe fubintravit in fanctam Ecclefiam cum gladiis &a arenariis, & aliis quibufdam, fedit in fede. Et pro boc expulfus eft à fanctis Patribus, & à fan&iffimo Regiæ civitatis Rome Leone, & à beatiffimo ||fandte memorie Flaviano Confantinopolitane urbis, & ab Alexandrino, & ab Antiocheno. Ab his expulfus eft. Ecclefiaftico enim judicio mea Humili tas conftituta eft. Hæc omria adfirmavit confir mata etiam à Theodofio Augufto, & quidem per judicium contradictorium peractum ab Eustatio Silentiariorum Primicerio, fpecialiter ad hanc caufam delegato Ephefum, & per tres menfes illam cognofcente. Et perrexit: Sunt hic EpiJu

Hinc promotionis fuæ formam multis Baffianus expofuit: Noli me circumvenire. Ego & canonicè factus fum Epifcopus, & oflendo hoc, & à nullo depofitus fum, nec accufatus ab aliquo, neque culpatus. Sed & ego à juvenili ætate mea vixi pauperibus, &ptochium feci, & in eo pofui feptuagin-fcopi, veniant huc, & fateantur fi aliud dico. ta ledos, & omnes languentes & ulceratos hofpitio fufcipiebam. Memnon autem, qui fuit Epifcopus Ephefi, his rebus invidens, quoniam diligebar ab

beat veftra Magnificentia venire eos. Numquid cum eis ordinatus eft ibi? Super intravit ibi: Hodie quatuor anni funt. Et Romanus Epifcopus eum depo

omnibus, nihil non egit ut expellerer à civitate, &fuit: Et Alexandrinus cum damnavit. Videat ve

fra Magnificentia Epiftolam fcriptam à beatissimo Papa Leone. Adversùs primam, à Sancto Proclo Patriarcha & Theodofio Augufto datam, Baffiani confirmationem ad Romanam Ecclefiam

immifit manus fuas ut me ordinaret Epifcopum Evazorum, & hoc fecit. Ego autem non acquiefcebam, fed ab hora tertia ufque ad fextam coram altari me plagis affixit, & fandum Evangelium, tentum in ordinatione fuper caput meum, & altare fan-appellarat Ephefiorum Clerus & populus, eamguine eft impletum. His igitur ita geftis, ego fic per- que caffarat Sanctus Leo Magnus, cujus judimanfi, ncque ad civitatem vadens, neque Ecclefe illi communicans, in quam nominatus fueram, neque penitùs ipfam civitatem videns. Manfi ergò fic; &contigit Memnonem finem vitæ accipere. Poft hæc ordinatus eft Bafilius. Is autem evocans concilium Provincie, & agnofcens ab eis violentiam, quam paffus fueram, & quoniam machinatio fuerat, alium in illa civitate ordinavit Epifcopum, mibi verò reddidit communionem & locum Epifcopatus. Contigit iterùm & hunc fufcipere finem vitæ, me autem cum multa neceffitate & vi inthronizarunt in eadem civi

cium & Sanctus Flavianus Conftantinopolita-
nus, & Diofcorus Alexandrinus, & Domnus
Pa
Patriarcha Antiochenus, nec non & ipfe Theo-
dofius Auguftus comprobarant. Hinc dictus Cle-
rus & populus violenter Baffianum expulit, &
Stephanum exaltavit. Nam & hic uti Ephefinus
Epifcopus adfuit latrocinio Ephefino.

Erat caufa difficilis. Eam ex pacificæ poffef fionis beneficio finire conati funt gloriofi judices, & ad Stephanum interlocuti: Confiteris reverendiffimum Baffinum quatuor annis obtinuiffe

fandtam

daliter abfolverat, Epifcopale fine cura nomen & dignitatem permittens, atque ita reliquerat aptum ad aliam Ecclefiam fine Canonum prævatranfportari.

Sanctam Ephefiorum civitatis Ecclefiam velut Epifcopum? Uti hodie Romana de triennali, ita runc omnis Ecclefia in Sacerdotiis fervaffe videtur regulam de pacifica poffeffione quadriennali.ricatu Hinc enim reddidit Stephanus: Velut tyrannus, non ut Epifcopus. Quomodò enim obtinere poterat, qui per manus impofitionem conflitutus non eft, fed cum gladiis eft ingreffus, & fedit fibi? Dixit Baffianum per milites & Arenarios fuiffe intrufum, ideòque Epifcopatum ejus nec per centum annorum pacifi cam poffeffionem potui Te firmari:Quam de intrufis regulam fervat etiamnum hodie Ecclefia Romana. Et merito. Etenim factam per milites. aut aliorum violentas manus intrufionem adverfari Apoftolicis Canonibus, adfirmat in Epiftola ad monachos, & in litteris ad omnes orthodoxos, & in apologia adversùs Conftantium Imperatorem Sanctus Athanafius, agens de fimili intrufione Georgii Cappadocis in fedem Alexandrinam. Ipfa effe perpetuò irreparabilem definivit Synodus Sardicenfis.

Et hinc petitorii judicii viam ingreffi funt gloriofi judices, ad Baffianum actorem interlocuti : Oftendat Baffianus reverendiffimus, fi per Synodum reverendiffimorum Epifcoporum & confueta ordinationis lege Epifcopus Ephefiorum metropolis eft conflitutus. Urfiffe illum videntur, ut ante omnia fefe de translationis vitio purgaret. Hinc enim repofuit: Evazorum ego neque unquam factus fum, neque profecus illuc, fed vim paffus fum denominatus Epifcopus. Canones manifefti funt. Dicant Patres, fi præjudicium eft ordinari, nec proficifci. Ipfi dicant. Noverunt regulas: Supplico ut audiar. Interim præfumptio declaretur, qua auctoritate ufi capientes clauferunt me, & tunc de Sacerdotio quærimus. Primò de violentia quæratur. Primò enim. de fpolio quæri, & fpoliatum Epifcopum plenè ante judicii ingreffum reftitui mandant & Canones & leges. At Stephanus interceffit: Supplico ut Canones relegantur, qui dicunt ut is, qui in alia civitate ordinatus eft, conftitui non poffit in altera. Dixit Baffianum Sancti Leonis, omnium Patriarcharum, & Augufti Principis juffione extrufum, fe effe in poffeffione legitima, ideòque petitorio judicio agendum.

Erat æqua allegatio, ideòque gloriofi judices de Canonibus per utramque partem poftulatis dixere: Relegantur. Et mox Leontius Ecclefiæx Magnefianæ Epifcopus ex codice Canonum Ecclefiæ univerfæ legit regulam nonagefimam quintam, fextum decimum Canonem Antiochenum: Si quis Epifcopus vacans fuper Ecclefiam vacantem femetipfum injiciens, fubripuerit fedem præter perfectum Concilium, hunc expellendum effe, licet om. nis populus, quem arripuit, eum elegerit. Legit & regulam nonagefimam fextam, decimum feptimum Canonem Antiochenum: Si quis Epifco pus ordinationem acceperit Epifcopatus,& populo præcffe decretus non acquieverit Ordinationi, neque ei perfuafum fuerit proficifci ad Ecclefiam fibi commiffam, hunc excommunicatum effe, donec coacus acquiefcat, aut quidquam de eo Epifcoporum Provinciæ Synodus perfecta definiat. Hæcce claufula plurimùm favebat Baffiano. Eum quippe Bafilius Ephefiorum Primas ab Evazorum Ecclefia fyno

Hinc iterùm gloriofi judices: Reverendiffimus Epifcopus Baffianus edoceat, quis eum fecit Epifcopum. Noffe voluerunt, utrùm legitima electio. nis ac inthronizationis via Ephefinam cathedram adfcendiffet. Et ille repofuit: Unus eorum, qui me inthronizarunt, hic eft Olympius. Nefcio alios: Hunc recordor. Faflus eft fe ab uno Olympio Theodofiopolitano Epifcopo fuiffe electum atque inthronizatum, & ifto verbo omnem fuam caufam evertit. Reparare conatus eft Lucianus Byzenfis in Europa Epifcopus: Qui habuit jus, fufcepit eum bone memorie Proclus, & fufcepit eum bone memorie Theodofius piiffimus Imperator, & vocans eos amicos effecit. Sed tamen cur eft expulfus? Faffus eft Batlianum ab uno Epifcopo non potuiffe eligi ac inthronizari, addidit verò omnem hunc defectum fuiffe fuppletum ac purgatum per Sancti Procli Patriarchalem confirmationem roboratam etiam facra jufione Theodofii Augufti. Hinc fpolii & reddendæ poffeflionis quæftionem denuò tentavit, cenfens Baffianum ante omnia reftituendum.

Aft id non placuit gloriofis judicibus, petitorium judicium profequendum ducentibus, ideòque interrogantibus Olympium Epifcopum, num ipfe folus & qualiter Baffianum elegiffet ac inthronizaffet. Ad quæ ille: Poft mortem Bafilii Epifcopi, qui illo tempore fuit in civitate, in qua ordinatus fum Epifcopus Theodofiopolis, in ea digebam. Mandaverunt mihi Clerict civitatis Epheft, dicentes veni huc, ut canonicè ordinationem fufcipiat civitas, quoniam obdormivit fande memorie Bafilius, qui fuit Epifcopus. Ego verò has litteras accipiens adveni, credens quia & alii reverendiffini Epifcopi vocati effent. Ante tres autem dies, quam ifte ingreffus effet Ecclefiam, ut inthronizaretur, dum applicaffem in quodam hofpitio, fuftinebam etiam reverendiffimos Epifcopos, ut canonicè fecundùm morem ordinatio proveniret. Ut ergo primam, & fecundam, & tertiam fuftimuiffem diem in hofpitio,

alter nullus eft inventus Epifcopus, tandem venientes quidam è reverendis Clericis dicunt mihi : Alii Epifcopi non funt hic, quid fallò eft opus? Dicebam ego: Solus quid poffum facere? Quoniam extra rationem Canonum eft folum Epifcopum difponere Ecclefiam, & maximè tante metropolis. Cùm ergo hec loquerer mecum, circumdedit manfionem, in qua eram innumera multitudo, & nefcivi ubi effem, & coram tanta poteftate, & coram altari, quidam enudans gladium, Holofericus nomine, qui puto Comitianus eft, venit & ipfe & omnis multitudo, portantes me adduxerunt in Ecclefiam. E ita cum ducentis aut trecentis hominibus &me & ipfum levaverunt in fedem, & inthronizatio celebrata eft. Ufque ad buc, quemadmodùm factum eft, novi. Ad quæ omnia Baffianus novit unum hoc reponere: Mentitus eft. Ita ejus violenta intrufio fuit abundè probata.

Hinc Ecclefiæ Conftantinopolitana Clericos, An San&us Proclus Patriarcha Baffianum reverà in Ephefinæ Ecclefiæ Primatialem Epifcopatum

ex

ex contradictorio judicio & plena caufæ notitia confirmaffet, gloriofi judices rogarunt. Refpondit verò Theophilus Presbyter: Ut coram Deo, fufcepit eum fandla memoriæ Proclus, &o fynodaliter litteris honorans dimifit eum ad Ephefum, & in dyptichis pofuit ejus nomen, & recitabatur ufque ad modicum ab hinc tempus. Quod ipfum cæteri præfentes Ecclefiæ Conftantinopolitanæ Clerici funt conteftati. Ex quo lucet Baffianum, promotionis fuæ adversùm æmulos purgandæ & confirmationis obtinendæ gratia, Conftantinopolim acceffifse. Videntur & omnes per Patriarcham Conftantinopolitanum confirmati Epifcopi fuiffe facris ejufdem Ecclefiæ tabulis in. fcripti, & fuo tempore ad facrificium recitati.

Ea confirmatio Baffianum infigniter adjuvabat. Hinc ad Stephanum gloriofi judices: Nunc Stephanus Epifcopus dicat, quemadmodùm novit Baffianum ab Epifcopatu remotum, & fi ipfe per Synodum ordinatus eft. Et Stephanus: Relatum eft ab Epifcopo Alexandrine civitatis, fanctiffime memovia Theodofio Principe fcribente illuc, illatæ funt etiam litteræ, à beatissimo ac fanctissimo Papa Roma. no, quatenùs iftum effe non oporteret Epifcopum, & manifefta funt litteræ. Iubete venire Notarios, ut declaretur quomodò remotus eft, & quomodò eft ejedus, & quomodò ego fum ordinatus. Nos propter. fidem venimus. Numquid ego fciebam, quoniam boc potuiffet emergere? Semel finem accepit caufa. Venit Silentiarius illuc, tres menfes fecit, cognofcens inter eum & Clericos. Clarent ea quæ definita funt. Ait fe ad ftatuendum de læfa per Eutychetem fide, non ad difputandum de Epifcopatu veniffe Chalcedonem, hinc fibi ad manum non effe requifita litis documenta, causam jam dudum definitivè decifam, fententiam tranfiiffe in rem judicatam, ideòque non poffe retractari . Præfertim cùm fuerit fententia Ecclefiæ Romanæ. Hæc fua verba de Legato Silentiario, Cognofcens inter eum & Clericos, lucidiùs fuprà Stephanus expofuit: Mifit Imperator Euftatium, ut cognofceret inter eum, & Clerum, & pauperes, qui ab eo injuftitiam fuerant paffi. Cum Clericis ergò pauperes adversùs datam Baffiano à Sancto Proclo confirmationem appellarant Romam, ac ipfam caffari à Sancto Papa Leone impetrarant. Ita Alexandrinum Georgii Cappadocis Epifcopatum ob irrogatas pauperibus injurias graviter in Epiftola ad monachos Sanctus Athanafius exagitat & damnat. Pauperes, præfertim matriculares, uti proprios filios femper Ecclefia fovit.

Repofuit autem Baffianus: Stephanus Presbyter meus fuit. Quatuor annis Miffas mecum celebrabat, mecum communicabat, & communicabat à me tamquam ab Epifcopo. Et ipfa die, qua recluferunt me, fimul communicavimus, & arripuit me, & inclufit me. Et ita fum paffus. Per virtutes Dei, aquam quæfivi, & non dederunt mihi. Tribus menfibus babuerunt me claufum. Epifcopi autem, qui à me ordinati funt, ipfi & hunc ordinaverunt Epifcopum, dum effem inclufus. Si non ego Epifcopus, neque illi, qui à me ordinati funt, effe debent Epi-" fcopi, neque Clerici. Proprium Epifcopatum videns à fe non poffe defendi, Stephani etiam promotionem tentavit evacuare. Primò, dicit Chrift, Lupi Oper. Tom. II.

eam, non minùs quam fuam, fuiffe violentam.
Secundò, ait Stephanum à confecratis per fe
Epifcopis fuiffe confecratum, ideòque aut fuam
valuiffe promotionem, aut etiam Stephani con-
fecrationem non poffe valere. Ex quo principio
etiam ad coronatum à fe Michaelem Auguftum
& ipfi confpirantes à fe confecratos Epifcopos di-
xit Sanctus Ignatius Patriarcha Constantinopoli-
tanus: Si ego legitimus Patriarcha non fim, neque
tu Imperator, neque vos Epifcopi eftis. Canonica
enim fua vitia contagio in fuos confecratos, feu
potiùs exfecratos, traducit Epifcopus. Ejus be-
nedictio eft maledictio. Satius eft fpinas in caput
fuum recipere, quam manus Epifcopi vitiofi.

L. I.

Notanda funt Baffiani verba: Mecum Miffas celebrabat, mecum communicabat. Oftendunt vetuftum & Græcæ & Latinæ Ecclefiæ morem, juxta quem Epifcopo aut Presbytero folennem Miffam celebranti omnes præfentes Epifcopi aut Presbyteri concelebrabant, ac per ejus manus de communi facrificio participabant. Hinc de Neftorio Conftantinopolitano Epifcopo Miffam iftam celebrante, & Dorotheo Marcianopolitano Epifcopo, inferioris Mafia Metropolita, ad eamdem Miffam concionante, & vocem Deipara anathematizante, fcribit ad Sanctum Celeftinum Pontificem Sanctus Cyrillus: Quamvis Neftorius ore fuo laudatam vocem anathematizare noluerit, Ephef. attamen fedens & audiens, Dorotheum ut hoc dice- Con.c.14 ret induxit, fubornavitque, cui etiam confeftim, ubi è cathedra defcendiffet, in Divinorum myfteriorum celebratione communicavit. Nempe Neftorius Patriarchalem cum multis Epifcopis Miffam celebrabat; eumque quod blafphemum blateronem ab ejus concelebratione non projecerit, arguit Cyrillus. Ita Sylvanum Tarfenfem Epifcopum, primæ Cilicia Metropolitam, quod damnatum & ad fe refugam Cyrillum Hierofolymæ Epifcopum à fua liturgia non exclufiffet, graviter in Synodo Seleucienfi arguit Acacius apud Palæftinos Metropolita Cæfareenfis. Et Poffidonium Ecclefiæ Alexandrinæ Presbyterum, Diofcori Patriarchæ Legatum, quò Romanæ Ecclefiæ ritus addifceret, fecum procedere feu concelebrare fecit Sanctus Leo Magnus. Hunc ipfum honorem Conftantinopolitana & Ravennatis Ecclefiarum Presbyteris Legatis impartiit Gregorius Magnus. Et Theophilus Amorienfis, & Zacharias Tauromeniæ in Sicilia Epifcopus, fchifmatici Photii ad Nicolaum primum Pontificem Legati, dixere ad Synodum octavam: Ut fummi Sacerdotes fufcepti fumus à Papa Nicolao, & comminiftravimus ei, &recepti fumus ab illo. Etenim advena Epifcopus in aliis Ecclefiis paffim ad principaliter celebrandum, Romæ autem dumtaxat ad procedendum cum Domino Papa & concelebrandum admittebatur. Quod ipfum fervatum fuit Conftantinopoli. Nam fuis ad dictum. Pfeudo-Patriarcham Photium Legatis Epifcopis, ne cum illo confacrificarent, vetuit Joannes octavus. Et iftud pro fumma injuria, utpotè palàm negata communione, Photius accepit. Etiam. Dorotheus Marcianopolitanus non celebravit iftic principaliter, fed Neftorio dumtaxat concelebravit. Quomodò Ebbo Remenfis Archi

Epi

290

facrofan&tam Euchariftiam jurare coegit. Ea-
dem impietate fchifma fuum etiam Photius fta-
bilivit.

Epifcopus, dum cathedræ fuæ poft exilium red-
debatur, à fuffraganeis Epifcopis fuerit ad altare
deductus, & folennem cum illis Miffam celebra-
rit, dederitque communionem, fcribit in ejuf
dem Ecclefiæ hiftoria Flodoardus. Ritum, ut-
potè omni Latina Ecclefiæ ufitatum, accuratè
defcribit antiquus Ordo Romanus. Laudat &
decimus octavus Canon Nicænus, mandans Eu-
chariftiam priùs ab Epifcopo, deindè à Presby-
teris, tertio loco fumi à Diaconis: Quod nem-
pe Epifcopali Sacrificio totus Clerus adfifteret,
& Presbyteri concelebrarent. Eidem fundamen-
to innititur octavus vulgaris Apoftolicus, dam.
Dans Epifcopum, Presbyterum, Diaconum,
omnem Clericum, aufum factæ oblationi non
communicare: Ejufmodi varios & Hifpanos &
Gallicanos Canones fuo tempore elucidabimus.
Domnum item Antiochiæ Patriarcham unà cum
Sancto Symeone Stylita Presbytero Miffam con-
celebraffe adfirmat Evagrius Epiphanienfis. Et
Ecclefiæ Gallicanæ antiqua Ritualia habent hunc
titulum De diverfis Sacerdotibus fuper unam Obla-fpirituali Sanctus Sophronius, & in Laufiaca hi-
tam celebrantibus. Ritum largè exponunt. Romæ
fuo adhuc tempore viguiffe, & Domino Papæ
omnes Presbyteros Cardinales concelebraffe,
teftatur in libris de Miffæ Sacrificio Innocentius
tertius. Scio morem illum, uti Romæ jam pri-
dem abrogatum, & ab Innocentio tertio non ex
cathedra, fed ex privata dumtaxat opinione pro-
batum, damnari à Durando in quarti libri fen-
tentiarum commentariis; at illi rectè refpondet
Epift. 13. Capreolus: Ad ea, quæ dicit Durandus contra In-

Verùm à quo Caffianus, in Regia civitate mercator, per totos viginti quinque annos didicit nunquam jurare? Refpondeo Divinam hanc gratiam deberi Santo Joanni Chryfoftomo, qui adhuc Presbyter urbem Antiochenam, omnem fermonem à juramento incipere, & ad fingulas voces jurare confuetam peffimè, adfidua prædicatione adeò mutavit, ut quivis illic etiam è plebis face infimus maluerit fibi linguam excindi, quam vel in taberna ad aleam jurare. Hoc ipfe meritò vocat miraculum Antiochenum. Epifcopus iftud ipfum plantavit Conftantinopoli, atque ita perduxit ad Caffianum. Qualiter adversùs teterrimam ac infernalem iftam, noftris temporibus nimis graffantem, jurandi confuetudinem pugnarit etiam Sanctus Auguftinus, edicit ipfe in fer- Serm.-29. mone de Apoftoli verbis. Plures Sanctos Patres qui in vita nunquam jurarint, laudant in Prato

L. I. c. 13.

L.4.C.25.

9.3.

nocentium & Ecclefiam Romanam, non oportet ref
pondere, quia temerè & detractoriè dicta funt. Ex
quibus liquet morem iftum apud Latinas Ecclefias
inter Innocentii tertii & Durandi, centum ferè
annis diftantium, tempora defiiffe. Etiamnum
tamen hodie omnis in fuæ confecrationis die no-
vellus Epifcopus cum fuo Confecratore eamdem
hoftiam confecrat: Quod ipfum novellis Pref
byteris præfcribit Romanum Miffale, & pleræ
que Ecclefiæ fervant.

Orat.11.

ftoria Palladius Epifcopus Helenopolitanus.
Quod ipfum de Sancto Gregorio Thaumaturgo Epift. $7.
teftatur Sanctus Bafilius. Quin in oratione de
patientia & tolerantia laudat Cliniam, hominem
gentilem, Pythagoræ Philofophi familiarem,
quod tribus talentis multari maluerit, quam ve-
ritati per juramentum, licet juffus à judice, at-
teftari. Adeò tremendum fuit Divinæ Majeftatis
nomen etiam apud Paganos. Reverà fine totius
corporis & animi tremore ipfum audire non pof-
fumus, longè minùs proferre. Undè jurandi
confuetudinem Patres uno ore damnant peccati
mortalis. Et in noftro Caffiano vide etiam coa-
&ti juramenti reverentiam: Per quatuor annos
fponte exulare, errare, mendicare maluit, quam
Pfeudo- Epifcopo Stephano contra miferabile
fuum, aliquid Herodiani omninò habens, jura-
mentum non communicare.

Et hinc ejus calamitate ac fimplicitate permotus Lucianus Byzenfis Epifcopus refumpfit Baffiani patrocinium: Obftrinxerunt nos reliqui Epifcopi nobifcum refidentes, ut unufquifque, quod novit in veritate, & ad pietatem tendere, dicat. Et licet ex nobis ipfis bonum effet hoc facere, verùmtamen dicimus quoniam quatuor annis operatus eft in fede fine contentione, fine contradictione, & ordinavit decem Epifcopos & Clericos multos, & communicavit ei qui modò eft Epifcopus Stephanus, cùm effet ejus Presbyter, & omnes reliqui Clerici. Et quomodò poffibile eft nunc Baffianum expelli præter conSequentiam regularum, cùm præcipuè beatiffimus Proclus Regia Conftantinopolis Epifcopus ei communicaverit, & per fynodicas litteras firmaverit ejus Epifcopatum ? Adjunxit fe Meliphtongus Juliopolitanus in Arabia Epifcopus: Oportebat eum qui quatuor annis fine contentione Epifcopatum obti nuit, aut accufari, aut ita fine judicio non abiici. Et quoniam & ego coniuratus fum ab Epifcopis juxta me fedentibus, quatenùs tranfiens in medium dicam ea, quæ me movent, coram omnibus, tamquam os effectus reliquorum prope me refidentium Epifcoporum ex perfona cunctorum hæc refero & fancto Concilio veftra Poteftati, que Lucianus reverendiffimus

Adversùs Stephanum dixit etiam Caffianus
Presbyter, Baliani Syncellus: Media hebdomada
coegerunt nos, & introduxerunt in Baptifterium Ste-
phanus reverendiffimus Epifcopus, & Mæonius
Niffæ Epifcopus, & dederunt mihi Evangelium,
& conjuraverunt me & dixerunt: Veni, jura non
difcedere ab illo, fed vivere cum illo, & non trade-
re eum. Dixi, Hodie viginti quinque annis commu-
nico, Conftantinopoli negotium agens, & Deus eft
qui novit, quia nunquam juravi alicui, & nunc
dum Presbyter fum, cogitis me jurare? Qui fumen-fequentiam regularum,
tes Evangelium dederunt mihi, & juravi eis. Et
quinta feria de fando Pafcha tollentes & ipfum in-
cluferunt, & me cæciderunt debilem fecerunt
calcibus. Et adduxerunt tres Subdiaconos, & vix
tandem tulerunt, & duxerunt me in domum meam,
&pofuerunt me femivivum, & plebotomaverunt me.
Ut ergo non pejerarem, hodie quatuor annos babeo
errando, & mendicando Conftantinopoli, ut non
pejerarem nomen Filii Dei. Ita primus Romanæ
Ecclefiæ Anti-Papa Novatianus miferam plebem
de fe non deferendo, & ad legitimum Papam
fanctum Cornelium nunquam revertendo, per

Epi