nones antiquam confuetudinem, omnes Ægyptiaca Epist. 67. in Regia civitate ufque ad factam novi Patriar Etiam octodecim monachi, adferentes fe difcant fi babeant monafteria, an deludant &a Ad primum argumentum repofuit Cecropius hoc intereft, quòd monafterium poteft etiam unius monachi habitatio nominari, coenobium autem appellari non poteft, nifi ubi plurimorum cobabitantium degit unita Orthodoxorum Archi-Mandricarum poftulatio requirebat largum tempus, Synodo importunum, ideoque illam neglexerunt gloriofi judices, interlocuti: Intrent reverendiffimi monachi, qui petitiones porrexerunt. Et intrarunt octodecim precibus fubfcripti, ac infuper Barfumas, famofus Diofcori in Ephefino latrocinio fatelles & turbo, nec non nefcio quis eunuchus & Presbyter Calepodius, adversùs quem interceffit Anatolius Epifcopus Conftantinopolitanus: Calepodius& Gerontius, unus ex octodecim, qui inter eos Presbyteri funt, olim damnati funt, & non licet eis intrare. Eum de hærefi damnatum adfirmavit Etius Archi-Diaconus Conftantinopolitanus. Atille negavit, & exire noluit, omiffaque hac queftione gloriofiffimi judices jufferunt monachorum libellum recitari. Fidem & Ecclefiam turbatam querebatur libellus, de indicta pacificatura Synodo egit gratias Imperatori Marciano, habebatque duas petitiones. Prima erat: Vacent turbationes, & fubfcriptiones quæ per violentiam fiunt, & perfecutiones quæ femper à Clericis contra nos exercentur, quas conantur facere latentes veftram Pietatem. Dogmaticas Sancti Leonis litteras, à Diofcoro apud Ephefum fpretas & occultatas, per omnem Orientem publicabant orthodoxi Epifcopi, omnem Clerum & Monachatum cogentes ad ipfas profitendas & fubfcribendas. Hanc violentiam mittite foras, Homicidam in arenam. Anathema Barfume. Barfumam in exilium. Eum clamant ad arenam, id eft, ad campum fceleratum, aut ad amphitheatrum, in quo homicida confuerant feriri gladio, aut ad beftias pugnare. Nihilominùs gloriofi judices funt interlocuti : Libellus 'recitetur. Recitavit Conftantinus facri Confiftorii Secretarius. Habebat capita varia. Primò, de precum tarditate & fero ad Synodum adventu excufat fupplicantes, quod communem omnium Patrem Carofum, fine quo fieri nihil licuit, Marcianus Auguftus non nifi fe præfente juffiffet Synodum accedere. Secundò omnia Synodi Acta rogat confequenter feu fecundùm Canonum confequentiam procedere, atque ita fanctiffimum ArchiEpifcopum Diofcorum, & ipfi communicantes fanctiffimos Epifcopos, perperàm degradatos, reparari ac reftitui in integrum, fieri novum fidei examen, & omnia huc ufque judicata ad incudem revocari. Quæ cùm legerentur, Epifcopi exclamarunt: Diofcoro. Diofcorum Chriftus depofuit. Iftos foras mitte. Tolle injuriam à Synodo. Petitiones iftas à Synodo audiri non licet. Illum, qui damnatus eft ab omni Synodo, Epifcopum nominare aufi funt. Regulæ quare calcantur ? Recla marunt & Archi-Mandritæ. Tolle injuriam à monafteriis. Utique injuriam jam memoratam. Hinc gloriofi judices interpofuerunt: Sine pre Ejus tertium caput erat: Piiffimus Imperator no licitus eft nobis confirmari hanc tantum expofitionem fidei trecentorum decem & octo fanctorum Patrum, compefci poftulat libellus, & vetufto Clerico-judicio recitetur libellus. rum in monachos odio adfcribit. Reverà enim Clerici in monachos femper habuere quid fimul-fter, ex quo congregare banc Synodum conftituit, poltatis, de qua queritur frequenter etiam Sanctus Hieronymus nec non & in Sancti Fulgentii vita Ferrandus Diaconus Carthaginenfis. Altera petitio erat: Petimus Divinitatem veftram, jam neminem jactari à suo monasterto, nec ab Eccle fia, neque à Bafilica martyris, ufque ad fanctum Synodi judicium. Clericos omnes & monachos, laudatas litteras profiteri recufantes, Epifcopi degradabant, ejiciebantque de Ecclefiis & monafteriis: Hanc etiam compefci violentiam fupplicat libellus, darique inducias ufque ad futuram Synodum, quod ipfum pro Sancto Flaviano, & aliis orthodoxis Epifcopis, ipfaque Chriftiana fide, per Ephefinum latrocinium læfis, à Theodofio Augufto poftularat, at non impetrarat Sanctus Leo Pontifex: Atque ita ad fimiles hæreticorum preces furdus meritò fuit Marcianus Auguftus. nibil aliud ante hoc moveri, vel fiert. Nequiffimi Eutychianiftæ ex folo Nicæno Symbolo, utpotè ad ipforum errores faciliùs verfatili, judicarī volunt, facta per Synodum Conftantinopolitanam additamenta deteftantur, uti damnata per Ephefinum Canonem, libello fubtùs adnexum . Ajunt Diofcorum ad hæc omnia paratum, ideòque datas in illum fententias debere incidi, & caufam de novo inchoari: Concludit libellus: Si contra hæc, que tam confequenter requirimus veftra nititur Reverentia, & velit auctoritate utt, que contraria eft utilitatibus, teftamur Dominum Chriftum, & piiffimum Imperatorem, & magnificentiffimos judices, & amplissimum Senatum, & ve ftram confcientiam, & veftes noftras excutimus, & extra veftram communicationem nos efficiemus. Non enim patimur, Symbolo fidei trecentorum decem & octo recufato, communicatores fieri corum, qui hoc refpuunt. Temerariam ac defperatam hæreticorum monachorum audaciam Synodus obftupuit, & adversùs illam Ætius Ecclefiæ Conftantinopolitanæ Archi-Diaconus produxit & legit quintum Canonem Antiochenum, mandantem ut Presbyter aut quivis Clericus, à fui Epifcopi communione fefe in parafynagogam feparans, fecundò revocetur ad unitatem & gratiam, contumax extra omnem Hinc ad eafdem in præfenti Synodo repofuit Diogenes Metropolita Cyzicenus Barfumas, qui inter illos intravit, occidit beatum Flavianum. Ipfe inftabat, & dicebat: OCCIDE. Et non eft pofitus in petitionibus. Quare introivit? Solos namque libello fubfcriptos gloriofi judices permiferant introire. Diogeni acclamarunt Orien tales Epifcopi: Omnem Syriam Barfumas evertit. Duxit fuper nos mille monachos. Quæ omnia gloriofi judices diffimulantes, eos ad Synodo obediendum, & orthodoxam fidem ab ipfa difcendam fuere adhortati; at fruftra. Etenim factio-reparationis fpem degradetur, & tamquam fedinis capita Carofus & Dorotheus produxere & alias preces, atque dixere: Rogamus, ut recitetur libellus, qui à nobis offertur. Verùm Epifcopi in Barfumam perrexerunt: Homicidam Barfumam Chrift. Lupi Oper. Tom. II. tiofus per laicas poteftates compefcatur. Et cuncti Epifcopi acclamarunt: Hæc jufta regula, hæc regula Patrum. Eam innovavit atque ampliavit Sy. nodus octava. Ex eadem monachos rogarunt LI 2 gloriofi gloriofi judices: Secundùm veftram petitionem, contradicentibus reverendiffimis Epifcopis, oblati à vobis libelli relecti funt; dicite igitur, fi vultis dogmatibus totius fanctifsimæ Synodi confentire. Repofuit Archi-Mandrita Carotus: Fidem trecentorum decem & odio Patrum, qui convenerunt apud Niteam, in qua & baptizatus fum, novi. Ego aliam fidem nefcio. Epifcopi funt, poteftatem habent, & excommunicare & damnare, & quidquid volunt poteftatem habent. Amplius ab hoc ego aliud nefcio. Me Sandius Theotimus in Tomis baptizavit: Juffit mihi nibil aliud fapere. Et reliqui omnes, Ephefinum adversùs additamenta Canonem laudantes, Archi-Mandritæ & monachi: Et nos eadem dicimus. Nec aliud ab ipfis potuit extorqueri. Induci non potuere ad Eutychetem anathematizandum. Quin & laudatum Ætium, inducere conantem, convitiis & contumeliis profciderunt. Exindè lectus eft octodecim orthodoxorum Archi-Mandritarum in illos libellus, hæc habens capita. Primò, Marciano Augufto agit gratias, quod Eutychetem, blafphemum Ecclefiæ turbinem, juxta Sancti Leonis preces depor taffet in loca deferta. Secundò, doctos ab Eutychete monachos accufat duriffimæ in erroribus pertinacia, qua Sancti Leonis Epiftolam ufque hodie recufant profiteri. Tertiò, rogat facultatem eos uti hæreticos juxta monafticam difciplinam caftigandi, & de monafteriis, ubi quafi efferatæ in fpeluncis bellux Chriftum Dominum blafphemare non ceffant, ejiciendi. Eos efferatis belluis fuiffe pejores, docent facinora ante & poft Synodum in Syria, Palæstina, atque Ægypto, ab ipfis adversùs Juvenalem præfertim Hie rofolymæ, & Sanctum Proterium Alexandriæ Epifcopum patrata. tem noftri in Concilio pofiti fenfum loquentis, non verba confiderantes, nec illum propter hanc fententiam pronunciarunt Catholicum, nec ipfam fenten. tiam Catholicis tunc inferere definitionibus voluerunt, ne viderentur intellectum potiùs loquentis approbaffe, quam verba. Propofitionem multis propugnat. Fuiffe à Synodo Nicæna, Sancto Athanafio, Sancto Dionyfio Alexandrino, ipfifque Apoftolis traditam, eft fuprà oftenfum. Libello repofuit Dorotheus Archi-Mandrita Eutychianus Quoniam Eutychen dicunt, quia ante unitionem duas naturas dixit, & unam naturam poft unitionem, & anathematizant eum ficut beereticum, passim ubique propofitiones pofuit Eutyches, & veflra Magnificentia audivit quæ funt ab eo propofita, quia orthodoxus eft is homo, & fit ei calumnia. Et gloriofis judicibus rogantibus, Eutyches ait quod corpus Salvatoris noftri Jefu Chrifti non fuit noftræ fubftantiæ, tu de hoc quomodò confiteris? denuò refpondit: Baptizati fumus confitentes Salvatorem noflrum Jefum Chriflum, qui defcendit, & incarnatus eft ex Sanda Virgine Maria, qui inhumanatus eft, & crucifixus pro nobis. Hunc ex Trinitate effe fatemur. Credimus illum passum ex Trinitate effe. Et aliam fidem non novimus. Hoc loco quidam Joanni Maxentio & aliis Schytiæ monachis, adfertæque per ipfos propofitioni, Unus è Trinitate eft paffus, adverfati fub Juftini ac Juftiniani Imperio, fuerunt abufi, ajentes ipfam effe manifeftè Eutychianam, & ab Eutychianis monachis in præfenti Synodo adductam uti palmare impietatis fundamentum. At longè aliter Ferrandus Carthaginenfis Ecclefiæ Diaconus in litteris ad Anatolium Diaconum Cardinalem Ecclefiæ Romanæ: Reclè dicitur, QUIA UNUS E TRINITATE EST PASSUS. Nec movere quempiam debet, fi hanc fententiam Eutychetis protulit Apocrifarius in Chalcedonenfi Concilio. Sepè etiam per ignorantes loquitur veritas. Patres au Quocircà in Dialogo, Impafsibilis, Theodoretus ipfam à Nicæna Synodo traditam negans, excedit. Eft ex illis, qui inter hafce propofitiones, Chriftus eft paffus, & Deus eft paffus, diftinguentes voluere folam primam ufitatam ab Apoftolis, & à nobis ufitandam. At certum eft falli. Nihilominùs quod adversùm Eutychianiftas, fuo tempore graffantes, & pofteriori propofitione nequiter abutentes, ita locuti fint, venia digni funt, immò & laude. Dico de illis, quod de Antiochena Synodo, vocem Confubftantiale adversùm Arianos à Nicæna Synodo probatam improbante adversùm nugas Pauli Samofatenfis, fcribit in Epiftola de Synodis Ariminenfi ac Seleucienfi Sanctus Athanafius: Neque hos Antiochenæ, neque illos Nicænæ Synodi Patres fas eft culpare. Omnes enim Chrifti curam geffere, ftudiaque fua contra hæreticos intenderunt. Et hi quidem Samofatenfem, illi verò Arianam hærefin condemnarunt. Bene ergo & hi & illi pro fubiecta materia fcribunt. Et infrà: Si aliqui ex Patribus ad iftum, alii ad alium de CONSUBSTANTIALI modum differuerunt, nobis tamen ob id contentiosè agendum non eft, fed cum pietate corum dicta excipere debemus, cò quod præcipuè fua ftudia ad pietatem referebant. Omnes effe dicit probatos Ecclefiæ Patres, quos abfit ut inter fe committamus. Uti tamen Antiochene Synodum Nicænam preferre nunc oportet, & vocem Cfubftantiale nullo pato negare; ita ne hanc propofitionem, Deus eft paffus, jam pridem in judicio contradictorio probatam ab Ecclefia Romana. Rectè autem in feptimo decimo adversùm hæ- 1.46. reticos libro, exftante apud Photii Bibliothecam, laudatus Theodoretus improbat hanc propofitionem: Verbum eft paffum per carnem. In adducto dialogo improbat & hane: Deus eft paffus carne. Eam æquat huic: Anima carne moritur. At non penitùs rectè. Etenim priorem propofitionem damnat etiam in oratione de falutari Domini adventu adversùs Apollinarium Sanctus Athanafius, ajens effe blafphemiam Arianam; fecundam omninò probat. Eamdem in libris ad Trazamundum Wandalorum Regem probat Sanctus L.3.C.11. Fulgentius, damnatque hanc: Divinitas eft carni compaffa: Etiam hanc: Deus eft paffus cum carne. Etenim carni compati, cum carne aut per carnem pati eft carnis paffioni occurrere, & cum illa unam fenfationem componere, definitam à Sancto Auguftino: Senfatio eft pafsio carnis non latens animam. Quod eft longiffimum à Deo Verbo. Ipfum tamen fuiffe paffum per hominem fuum fcribit in primo adversùs Parmenianum libro Sanctus Optatus Epifcopus Milevitanus. Redeamus ad Dorotheum Archi-Mandritam nequiffimum, Synodo roganti, Subfcribis Epiftole Sancti Leonis, an non, impudenter refpon den 12.19. j dentem: Ego in Baptifma, feu in Nicænum Symbolum in Baptifmate exigi confuetum, credo, Epiftolæ autem non fubfcribo. Et gloriofis judicibus rogantibus, Cùm piifsimus nofter Imperator & magnificentissimos judices & amplifsimum Senatum ad vos deftinavit, promififtis non contradicere bis, que à fancta Synodo promulgantur, quare igitur in præfenti non confentitis? repofuit pari impudentia: Tunc nos locuti fumus Judicibus & Senatui, & intùs intrantes rogavimus Imperatorem, ut hæc Sy nodus confirmaret fidem trecentorum decem & octo Patrum, in qua baptizati fumus, unà cum definitione, quæ ab ipfis Patribus apud Ephefum definita eft. Judicari voluit ex folo Nicæno Symbolo, & Conftantinopolitana ejus additamenta haberi ut per Ephefinam Synodum damnata. Pertinaciam admirati & miferati gloriofi judices funt denuò interlocuti: Quia Divinifsimus Imperator nofler pius eft, & nos intentionem ejus fequimur, fi vultis, inducias duorum aut trium dierum ad cogitandum accipite (hoc enim ut vobis concedatur, nos petimus Sanctam Synodum) ut recogitantes confefsionem fanForum Patrum fequamini. Et rursùm reddidit contumax Dorotheus: In fide permaneo trecentorum decem &oco Patrum, in qua & baptizatus fum, & in definitione Ephefina, & aliud aliquid non dico. Et ejus collega Carofus: Hic fum, quid opùs habetis duos aut tres dies fuftinere? Ecce modò, fi vultis aliquid facere, poteftatem habetis. Quare de ipforum correctione defperantes gloriofi judices concluferunt Actionem: A fancta Synodo formula dabitur. Ex quo vides gloriofos judices fuiffe meros judicialium Decretorum teftes & executores, fine ulla judiciali poteftate. Quare Alexandrum Ecclefiæ Conftantinopolitanz Presbyterum & Circuitorem, feu visitatorem, ad Principem legavit Synodus, rogaturum quid de pertinacibus monachis placeret fuæ Majeftatis. Vifitatoris officium defcribit antiqua notitia dignitatum Ecclefiæ Conftantinopolitana: Vifitator perambulat, & præit iis, qui fidem orthodoxam amplexuri funt. Etiam Carofus, Dorotheus, & Barfumas fibi ipfis non defuere. Accefferunt &ipfi Principem, Synodum accufantes. prævaricationis, rogantefque eum adesse, ipsorum cum Epifcopis difputationes auditurum & judicaturum. Verùm non Reges de Epifcopis, fed Epifcopi de Regibus debent in fidei negotio judicare. Eft Evangelica regula per Sanctum Ambrofium laudata. Ex eadem hæreticos & turbulentos monachos nec videre voluit Auguftus Marcianus, fed per laudatum Presbyterum Alexandrum & Joannem Decurionem refpondit: Si voluiffem ego federe inter vos atque alios monachos, &audire inter utrofque vos, non huc fanctam & univerfalem Synodum fatigaffem. Sed cum ipfi proptereà adfuiffent, ac nos de vobis certiores feciffent, dixi ut & vos adeffetis, & ea quæ nefcitis cognofceretis, & interrogando ea, quæ non noftis, difceretis ab eis. Juflum igitur decrevimus, vos ad Concilium abire. Nam quidquid definierit fanclum &generale Concilium, & mihi in fcriptis dederit, ca fequor, iis contentus fum, eis fidem habeo. Ad hoc habetis, nec aliud à me refponfum accipitis. Quod Chriftia no Principe digniffimum verbum infigniter confirmavit in noftræ Synodi confirmatorió Edicto ad cives Conftantinopolitanos: Verè impius atque facrilegus eft, qui poft tot Chalcedone congregatorum Sacerdotum fententiam opinioni fuæ aliquid refervavit. Quod ipfum verbum eximiè & meritò laudat, ac Juftiniano Augufto in exemplar figit Facundus Epifcopus Hermianenfis. Quibus omnibus lectis & auditis, hæreticos & turbidos monachos apud Synodum de tribus accufavit Etius Archi Diaconus Conftantinopolitanus. Primò, quod Diofcorum à generali Synodo degradatum effent aufi Epifcopum appe!lare. Secundò, quod eamdem Synodum prævaricationis apud Principem infamaffent. Tertiò, quod Principem à publicis Imperii curis devocaffent ad audiendas fuas pro hærefi difputationes. In ipfos legit, & executioni tradi petiit octuagefimum tertium & octuagefimum quartum Canones, mandantes degradatum Epifcopum minifterio fe ingerentem, & Clericos à proprii Epifcopi communione in parafynagogam fefe fequeftrantes excidere omni reparationis fpe, & per laicas poteftates compefci. Sunt quartus & quintus Canones Antiocheni: Iftius enim numeri locum obtinent in codice Canonum Ecclefie univerfæ. Adeò antiqua eft ifta collectio, quam proindè Hincmarus Remenfis Epifcopus non penitùs malè dixit à præfenti Synodo probatam. Eam aliqui congeftam putant à Stephano Ephefiorum Epifcopo, qui Synodo huic interfuit, & de fuo Epifcopatu cum Baffiano litigavit. At quoniam in Canonibus Conftantinopolitanis finiebat collectio, videtur effe antiquior. Cur enim Ephefinos Canones Stephanus omififfet? Eam tamen feciffe potuit adhuc Clericus ante Synodum Ephefinam . Infolentes Monachi Synodo non aderant. Etenim adversùm eorum collegas Calepodium & Gerontium rectè fuprà dixit Anatolius Epifcopus Conftantinopolitanus: Olim damnati funt, & non licet eos intrare. Et ad cunctos gloriofi judices: Contradicentibus Epifcopis, oblati à vobis libelli relecti funt. Pertinacem Hæreticum non admitti ad Synodi confpectum, eft vetus Ecclefiæ regula, cujus rigorem in hofce monachos fervarevoluerant Epifcopi, gloriofi autem judices ex bona de ipfis fpe perfuaferant difpenfandum. Ex eadem Theodorum Crithinum, pertinacem Iconoclaftam, rejecit, pertinacem autem cum fuis. affeclis Photium difpenfatoriè ex caufis admifit Synodus octava. Prima horum monachorum citatio facta fuit die quinto decimo Octobris, comparuerunt autem die decimo, & oblatas aliquot. dierum inducias contempfere. Maternam tamen miferationem induta Synodus eis triginta dierum, à dicto quinto decimo Octobris ufque ad quintum decimum diem Novembris, fecit deliberandi inducias, tunc juxta adductos Antiochenos Canones omninò caftigandis. Acta hæc funt tertio decimo Kalendas Novembres, triduo poft Actionem quartam. Synodi Digeftor omnia, utpotè appendicem, congeffit in eamdem quartam Actionem. Judicans caufam Photii Tyriorum Me- E Odem die difcuffa ac definita dicitur lis de jure metropolitico inter Photium Tyri Epifcopum, primæ Phanicia Metropolitam, & Euftatium in eadem Provincia Epifcopum Berytenfem. Acta hæc fuiffe poft Actionem fextam dixi fuperiùs in differtatione, nec fine fundamento; aliud tamen fuadere videtur hæc Euftatii interceffio ad gloriofos judices: Piffimus Dominus nofter Imperator fidei caufa nos hic congre gavit, ac jubete ante omnia fubfcribi definitionem, ut priùs quæftio fidei abfolvatur. Quod fi de mea quoque caufa jubetis nunc quæri, non fum in mora, fed protinus refpondebo. Lucet hæc agi cœpta ante fidei definitæ fubfcriptionem & Actionem fextam: Tertiò decimò Calendas Novembres fuiffe completa, palàm habent, nifi vitiata fint, Acta fynodalia. Res eft incerta. & fubfcripfi. Non ad fuas ambitiofas preces, fed Legem exaltatricem, donatam hac titulari Ex vetufto per fextum Nicænum firmato Canone Berytenfis Ecclefia eft fuffraganea Tyriæ, per maritimam feu primam Phæniciam metropo litanæ. Dum Ibæ Edeffeni caufa, Photio & Euftatio jam contendentibus, per Theodofium Auguftum delegata fuit, Euftatius palàm adhuc erat Provincialis Epifcopus, proindèque hæc omnis novitas eft fatus latrocinii Ephefini, ubi è primoribus Diofcori fatellitibus fuerat Euftatius, atque ita præfentem Tyrie metropoleos injuriam à dicto Theodofio per Chryfaphium Eunuchum circumducto in facinoris mercedem eft confecutus. Principis beneficium confirmavit Conftantinopolitana Anatolii Epifcopi Synodus, de qua Euftatius: Concilium reverendiffimorum Epifcoporum fa&um eft Conftantinopoli, ac data definitio eft, cui etiam Maximus reverendissimus Epifcopus Antiochiæ fubfcripfit. Et infrà : Veftram Poteftatem & fanclam Synodum doceo, quod nunc non allego, ut omninò capiam, fed ut vobis perfuadeam, quod calumniatus eft me. Neque enim ego religiofiffimo Imperatori preces obtuli ut Berytum metropolim faceret. Nec verò ego civitates divifi, fed fancta divifit Synodus. Et Maximus Patriarcha Antiochenus. Charta mihi allata eft, quæcipe dari non potuiffe, eft fuo loco oftenfum. babebat fubfcriptionem fanctiffimi Archi-Epifcopi Anatolii, quem ego fequens fubfcripfi. Et infrà: Eram Conflantinopoli, cùm verò Concilium de boc baberetur, non adfui, fed mihi charta allata eft, Theodofianæ legis motivam rationem conje L.12.c.14 Euro ex Synodo Tyria in caufa Ibæ Edeffeni, Berytum vocante Romanam Coloniam, & pulchram civitatem, laudanteque novum ejus Epifcopium & novam Ecclefiam. Huc enim refpiciunt hæc legis verba de Beryto: Jam fuis virtutibus coronatam. Epifcopium & Ecclefiam Euftatius aut ædificarat aut perfecerat, atque ita à Principe meruerat nomen metropoleos ac Metropolita. Verum fine Suffraganeis ac poteftate, & citra omnem Tyriæ metropoleos injuriam ac mutilationem. Ampliùs enim tunc ab Augufto Prin Ex advenis Conftantinopolim Epifcopis nefcio. quam Synodum fecit interim Anatolius, à qua metropoliticam quoque poteftatem donari, adfifignarique fuffraganeas civitates flagitavit Eufta |