Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

CAPUT SEXTUM.

Præfentis Synodi Alta,

auctoritas.

fentiant, ordinare .

Quocircà Latinorum Epifcoporum adventum
defperans Juftinianus inchoari juffit Synodum
imperii fui anno vigefimo feptimo, decimo ter
tio poft Confulatum Bafilii, Vigilii decimo
octavo, Chrifti Dominiquingentefimo quinqua
gefimo quarto, die quarto nonas Maii. Pontifici
ad Sanctam Eufemiam per Theodorum Palatii
Decurionem mifit fuum de tribus Capitulis judi-
cium; & fexaginta articulos ex Theodori Mo
pfuefteni libris defloratos per Benignum Hera-
clea in Paphlagonia (b) Epifcopum, authori-
(6) Vide
tate Apoftolica qualificari expoftulans; ipfa au- nota No-
tem Synodus legavit viginti Epifcopos Primates, ris infra
quos inter erant Eutychius Conftantinopolita-
nus, Apollinarius Alexandrinus, & Domninus
Patriarcha Antiochenus, fupplicantes, quate
nùs fua Beatitudo dignaretur fibi in Synodo præ
fidere. Fædè errant, qui Pontificem garriunt à

[ocr errors]

Romotus ad Patriarchatum Eutychius etiam captivo (a) ad Sanctam Eufemiam Pontifici mox profeffus eft omnem obedientiam & nihil definire de tribus Capitulis, nifi fynodaliter fua Beatitudine præfidente. Quin & ipfe Princeps legavit cum variis Proceribus Ducem Belifarium, ac Petrum Referendarium datis denuò Sacramentis Pontificem ad Regiam urbem reducturos; verùm nullas ille admifit condicio-Synodo citatum. Refpondit verò ille non poffe nes, nifi generalem in Italia aut Sicilia Syno- unà convenire cò quod plurimi quidem bic fins dum, in qua Africani, Illyricani, ac alii La- Orientales Epifcopi, pauci verò cum eo: Facere tini Epifcopi, Capitulorum damnatione fcan- autem per femetipfum fuam fententiam, & offerre dalizati, Græcis Epifcopis in pari numero adfi-piiffimo Domino. Ideò eum & inducias poftulasse ab derent. Et tunc videtur afflictiffimus Pontifex ejus Serenitate, ut intra eas fuam voluntatem mani» ad univerfam Ecclefiam fcripfiffe litteras Ency- feftaret. Provocavit ad promiffum Latinorum clicas de fuis calamitatibus. Tandem verò con- Epifcoporum æqualem numerum conftitutumventum eft in ejufmodi generaliffimam Syno- que faciendæ collationis modum ob corporis dum, aft coram Principe in Regia civitate cele-ægritudinem poftulavit viginti dierum inducias brandam. ad propofitis à Principe quæftionibus refponden dum, ac Græcis Epifcopis ad Capitula damnanda prurientibus fervandum edixit antiquum & re

[ocr errors]
[ocr errors]

ad colla

tionem V.

Collat,

Invitati itaque funt Latini Epifcopi, at nulli
venerunt, nifi aliquot Afri, de quibus Italia
Clerus. Præfectus Africæ, fi quos invenit in Afri-gularem ordinem, ne ante fue promulgationem sen-
ca Epifcopos, aut caufas proprias habentes, aut fim-
plices, aut ignaros, aut venales & paratos ad præ-
mium, collegit & direxit indè unumquemque. Ex
quibus_tamen unus ante iftos feptem annos pro adul-
teriis fuis tunc de civitate Regia cum opprobrio eje-
&us, & in navem impofitus ad Africam eft directus.
Ecce per quales bomines in fingulis Provinciis fan-
de Ecclefie diffenfiones & fcandala generantur.
Erat tum Conftantinopoli nefcio quis Anafta-
fius, Clericus Ecclefiæ Arelatenfis, qui cùm exi-
ve non poffet, ufus eft confilio, ut promitteret fe
omnium Epifcoporum Gallicanorum ad damnanda
Capitula animos inclinare. Cui & præmia multa
dantes diftridè ibi de hoc implendo Sacramenta præ-
fare fecerunt, non permiferunt beatiffimum Pa-
pam per eumdem Anaftafium, quid in ipfa caufa
ageretur, fratribus fuis Epifcopis Gallicanis fcribe-
re, nifi tantùm de aliis caufis, & quia fidem Catho-
licam & quatuor Synodorum reverentiam cuftodit.
Quin immò in ejus, nec non & Dacii locum co-
nati funt alios Epifcopos, qui novitatibus con-
Chrift. Lupi Oper. Tom.II.

tentiæ quidam proferre tentarent. Ad Romanum
namque Epifcopum in Synodo generali spectat
tractandæ quæftionis propofitio, & primum de
ipfa fuffragium. Nam & de Synodo Ariminenfi
fcribit ad Epifcopos Orientales apud D. Lucam
Holftenium Damafus Pontifex Præjudicium Epift.27.
aliquod nasci non potuit ex numero eorum, qui apud
Ariminum convenerunt, cùm conftet Romanum Epi-
fcopum, cujus ante omnes fuit exspectanda fenten
tia, hujufmodi ftatutis confenfum aliquem non com-
modasse.

Porrò fynodales Legati Vigilio repofuerunt. Scit veftra Beatitudo quod in bis, quæ inter nos in fcriptis facta funt, promififtis unà cum Epifcopis, qui nobifcum & communicant & uniti funt, convenire&requirere de his tribus Capitulis. Nos verò & communicamus, & uniti fumus vobifcum, & non decet omnium noftrum conventum differri propter Occidentales Epifcopos. Nec enim in fandis quatuor Synodis multitudo Occidentalium Epifcoporum inventa eft umquam, fed duo vel tres Episcopi, & certi Y 2

Clerici.

[ocr errors][ocr errors]

(4) Lupus hic Eutychii profeffionem fidei traditam Pontifici etiamnum captivo ad S. Euphemiam, ac mox Belifarium cum aliis Legatis, itemque Petrum Referendarium ad eumdem deftinatos, ut datis denuò Sacramentis Pontificem Byzantium adducerent, & tunc Vigilium fcripfiffe Encyclicam de fuis calamitatibus. Labitur Vir infignis, nam Legatio illa contigit die 28. Januarii ann. 552. At Mennas, cui in Patriarchatu C. S. fucceffit Eutychius, decimo poftea menfe obiit. Vigilium verò, cum accepit profeffionem, fidei ab Eutychio, Conftantinopolim regreffum inde colligo, quod priorem profeffionem fidei hoc titulo infcribit in fuo Conftituto Exemplum prima profeffionis, quam ad S. Euphemia templum fecerunt. Pofteriori autem Eutychii hunc titulum præfigit: Exemplum professionis quam refidui Epifcopi Theopbaniorum die nobis fecerunt. Ubi vides priorem loco, alteram tempore fi gnari. Noris in Differt. de V. Syn. Cap.VI.

G

Synodo, dicentes fine Romano Pontifice, fuo Patriarcha fefe non poffe adeffe. At perrexerunt Græci Fecere conventum Acephalum, & tria Capitula contra Sedis Apoftolicæ interdictum atque judicium damnaverunt. Eos cogebat Juftinianus Auguftus, per Conftantinum facri Palatii Quæftorem fignificans Capitula jam pridem damnata à Vigilii Judicato, primamque hanc ejus fententiam omni pofteriori tergiversationi præferendam.

Quocircà errorem continent hæc verba Euftatii Presbyteri in vita Sancti Eutychii Patriarcha Conftantinopolitani. Cum multa diverfis locis, atque temporibus fancta Concilia celebrata fint, nemo unquam, nifi fancti Eutychil tempore, quatuor fimul Patriarchas conveniffe meminit. Conveniffe dicit Vigilium Romanum, Eutychium Conftantino

Clerici. Nunc verò adeft quidem tua Beatitudo, multi etiam alii ex Italia Epifcopi præfto funt, funt etiam ex Africa Epifcopi, & ab Illyrico, & nihil eft quod prohibeat convenire vos unà nobifcum fecundùm ea, quæ inter nos in fcriptis falta funt, & meliùs eft cum charitate decente Sacerdotes convenire, unam pro caufa fententiam ftatuere, ut tunc quæftio communem in fcriptis definitionem fufcipiat, Quod in quatuor prioribus Synodis fuerint pauciffimi Latini Epifcopi, eft omninò verùm; Sed & verum eft, quod ob Eutychiana duce Diofcoro fa&tionis turbas in Synodum Chalcedonenfem noluerit confentire Sanctus Leo Pontifex, nifi ftipulatus æqualem cum Græcis Latinorum Epifco porum numerum, folaque Martiani Augufti & Augufta Pulcheria notiffima pietas eum induxit à ftipulatu refilite. At verò in hac noftra Synodo Juftinianus Diocletianum ac Theodori Cap-politanum, Apollinarium Alexandrinum, & padocis fatellitem induerat, ejus affectibus ferviebant omnes Græcorum Epifcopi, atque ità meritò Vigilius à pactis condicionibus nolebat recedere. Propofitis tamen à Principe quæftionibus refpondit, longo & erudito Conftituto fexaginta articulos ex Theodoro Mopfueftienfi defumptos damnans ut hæreticos atque blafphemos, tria verò Capitula definiens non damnanda propter Synodi Chalcedonenfi reverentiam, & Romanæ Ecclefiæ perpetuum morem non damnandi Epifcopos in Ecclefiæ pace defunctos. De fenfu per Theodorum in dictis propofitionibus intento nihil volebat ftatuere. Et hocce fuum Conftitutum, pro fynodali fuffragio arripi nolens, non Græcorum Epifcopis, fed Principi infcripfit. Quæ omnia videntes Itali, Afri, atque Illyricani Epifcopi etiam fefe retraxere à

[ocr errors]

Domninum Patriarcham Antiochenum, omniaque peracta fine violentia, neceffitate, partium Studio, affectione. Græca fides loquitur. Vigilius Pontifex non adfuit, & Apollinarium non pro Patriarcha, fed pro invafore habuit, damnans Theodorum Cappadocem, quod illum, expuncto Zoilo, facris dyptichis intrufiffet, Eu ftochius Hierofolymitanus adfuit per Legatos Onuphrius Panuinus adfuiffe dicit Epifcopos centum fexaginta quinque. Acta fynodalia præ fixum habent annum Juftiniani Augufti vigefimum feptimum, duodecimum poft Confulatum Bafili: At credendum Victori Tonnonenfi, dicenti fuiffe decimum tertium, Chrifti Domi ni quingentefimum quinquagefimum quartum, in quem omninò incidit vigefimus feptimus Juftiniani. (a) Prima Collatio facta eft quarro no

[ocr errors]

nas

(4) Hoc idem repetit cap. 9. initio. Et labitur vir doctiffimus; nam acta Synodalia rectè præfixum habent annum poft Confulatum Bafilii XII. nec contrarium docuit Victor, qui cum co tempore acerrime pro tribus Capitulis decertaret, haud in anno Synodi ftatuendo erraffe dicendus eft. Anno Epoche Chriftianæ vulgaris 541. Bafilius folus conful fuit, indè verò ufque ad annum primum Juftini junioris nulli amplius Colf. à Juftiniano defignati fuere. Igitur cum annum, quo novi Contules non creabantur, à præteriti anni Confulibus defignari mos effet, annus 542.Poft Confulatum Bafili dictus fuit; annus verò 543. iterum poft Conf. Bafilii fuit nuncupatus, vel poft Confulatum Bafilii II. feu anno II. Hoc patet ex legum Imperialium, Synodorum, in lapidum fubfcriptionibus. Cæterum nonnulli Chronologi ab ufitato faftorum condendorum more communiter recepto recedentes alio caractere faftus Confulares digeffere. Nam an. 542. ita fignarunt: Poft Confulatum Bafilii V. C. an. 11. Victor Tunonenfis hoc pacto annos currentes Confulibus fignavit. A. 541. Bafilio V. C. Cof. poftea verò immediatè annum 542. hac Confulari nota infcribit. Poft Confulatum Bafilii anno 11. Chronologi omnium nobiliffimi Panvinius, ac Sigonius priorem modum tradidere. Marius Aventicenfis in fuo Chronico, quod habetur tom. 1. hift. Francorum collectarum ab Andrea Du Chefne, ita fcribit: Poft Confulatum Bafilii anno 1. eft annus 542. Ex his colligitur P. Lupum peculiarem Victoris Chronici modum non advertiffe, in quo etiam lapfus eft Sirmondus in Chronica Synopfi ad libros Facundi. Cum enim annus 542. dicatur à Victore: Poft Confulatum Bafilii anno 11. eidein annus 553. eft poft Confula tum Bafilii XIII. qui cæteris Chronologis eft XII. Quod vero addit ille fcriptor de anno 27. Jufti niani illum non juvat. Juftinianus an. 527, Kal. Aprilis feria V. in Coena Domini ex Procopio in hift. arcana, iniit Imperium; quare anno 553. IV. Nonas Majas, quando incoepta eft Synodus de tribus Capitulis, currebat annus 27. Juftiniani; fi verò Synodus anno 554. IV. Nonas Maii coafta fuiffet, 28. annus Juftiniani fcribendus fuiffet à Kalendis Aprilis inchoatus. Sed & caractere Indictionis prime Synodi tempus exprimitur; nam Majo mente an. 553. labebatur prima indictio ufque ad Septembrem; anno verò 554. fuit indictio fecunda. Eft egregium teftimonium Pelagii Papæ, qui tunc aderat Diaconus Byzantii, in Epiftola ad Narfetem fcribentis: Si quid eos de judicio univerfalis Synodi, quod Conftantinopoli per primam nuper elapfam Indictionem actum eft, forte movebat, &c. Quee addidi, quod Lupus mendum defignationis temporis habite Synodi irrepfiffe contendit. Hæc fufius profecutus fum, ut clarior faftorum notitia haberetur, non quod opinio Lupi tantam à nobis operam expofceret. Nam duo fcripta Vigilii hoc anno emilla litem dirimunt. Certum eft Conftitutum editum effe à Vigilio inter ipfamet gefta Synodalia; at illud dicitur Datum pridie Idus Maii imperante D. N. Juftiniano perpetuo Augufto an. 27. Poft Confulatum Bafilii V. C. an. XII. in Conftantinopolitana civitate. Rurfus litteræ ad Eutychium, & præjacentem Synodum, queis Virgilius adprobat Concilium V. datæ funt VI. idus Decembris Imperii D. N. Juftiniani æterni Augufti anno 27. poft Conf. Bafilii V. C. an. XII. Ex quibus palam fit hoc anno 553. Synodum V. celebratam. Noris in Differt. de Synodo V. Cap. VII.

nas Majas, pridie Idus Majas Pontifex Principi|| recipiendam Synodum eft inflexus.

mifit fuum de tribus Capitulis Conftitutum quarto Nonas Junias fuit conclufa Synodus, fcribitque Victor Tonnonenfis: His itaque gefiis terræ motus urbem Regiam à fundamentis concutiens ædificia plurima, porticufque dejecit, & bafilicis confiftentibus altaria penè cuncta proftravit. Majores poftmodùm turbas excitavit Juftinianus pro errore de incorruptibili Chrifti Domini corpo1.5. c.1. re, atque ità, tefte Evagrio Epiphanienfi, cùm omnia omninò turba & tumultu compleviffet, mercedemque bis rebus debitam in extremo vitæ fuæ tempore reportaffet, ad fupplicia jufto Dei Judicio apud inferos luenda eft profectus.

De ejus ordinatione fcribit liber Pontificalis.
Dum non effent Epifcopi, qui eum ordinarent, in-
venti funt duo Epifcopi, Joannes de Perufio, &
Bonus de Ferentino, & Andreas Presbyter de Oftia,
& ordinaverunt eum Pontificem. Omnis Italia fe
ab ejus, quafi Synodum Chalcedonenfem præ-
varicati, communione abftinuit, adeò ut Thu-
fciæ Epifcopi, proprii Comprovinciales, ejus Epift. 13.
nomen ad altare non recitarent, atque ità tertius
ad ei manum imponendam Epifcopus nequiit re-
periri. De Dacio Mediolanenfi Epifcopo, fe-
cundo Italia Metropolita, fcribit Victor Ton-
nonenfis ad annum quartum decimum poft Con-
fulatum Bafilii: Conftantinopolim venit, & dam-
nationi trium Capitulorum confentiens eo die percuffus
occubuit. De viro fancto temerè judicat homo
fchifmaticus, attamen ejus fucceffor Honoratus
perftitit pertinax Capitula propugnare. Adjun-
xit fe tertius Italiæ Metropolita, Paulinus Aqui-
lejenfis Epifcopus, à cujus duritia schisma voca-
tum eft fchifma Hiftrium, & ipfe ejus Patriar-
cha. Hæc funt vera exordia & natales Patriar
chatus Aquilejenfis. Etiam Childebertus Fran-
corum Rex & Galliarum Epifcopi communicare
noluerunt Pelagio, nifi profeffo fidem Chalce-
donenfem & Tomum San&ti Leonis. Duras un-
dique tempeftates paffus eft, rebelles Italiæ Epi-
fcopos per Narfeten Comitem & Principis Jufti-
niani arma conatus compefcere, at trium Capi-
tulorum zelus omnia fprevit.

Reftant aliquot quæftiones. Prima eft, An
quinta hæc Synodus à Vigilio Pontifice fuerit
tandem confirmata? Refpondeo fuiffe. Hodier-
nis diebus prodiit è diuturnis latebris Epiftola
confirmatoria, ad Eutychium Patriarcham Con-
ftantinopolitanum directa, ac in facti fui jufti-
tiam adducens Sanctum Auguftinum, in facris
Scripturis Doctorem clariffimum, ac Romanæ
eloquentiæ magiftrum, qui etiam fcripta fua re-
tractavit. Habet hanc Subfcriptionem: Ante
fextum Idus Decembres Imperii Domini noftri Jufti-
niant, æterni Augufti, anno vigefimo feptimo, poft
Confulatum Bafilii viri clariffimi duodecimo. At lon-
gè aliter Victor Tonponenfis, teftis oculatus.
Poft Confulatum Bafilit anno decimo feptimo Vigilius
Romanus in Infula Sicilia moritur. Omnes quintæ
Synodo refragantes Latinos Epifcopos in varias
regiones profcripfit Juftinianus, atque adeò etiam
Vigilium, qui ærumnis laffus, & libertatis ac
fedis recuperande amore victus tandem confen-
fit in Synodum, atque ità eft ad propria remif-
fus. Quocircà exiftimo dictum confenfum non
nifi decimo feptimo (a) post Bafilii Confulatum
anno fuiffe extortum. Et quidem Pelagio Vi-logium Alexandrinum, Anaftafium Antioche-
gilii Archi-Diacono reclamante, de quo idem
Victor ad annum fequentem. Pelagius Romanus
Archi-Diaconus, trium defenfor Capitulorum, Ju-
Ainiani Principis perfuafione, de exilio redit, &
condemnans ea, que dudùm conftantiffimè defende-
bat, Romane Ecclefiæ Epifcopus à prævaricatori-
bus ordinatur. Romani Epifcopatus amore ad

Secunda quæftio eft, Quanta fit hujus Synodi auctoritas? Refpondeo effe fummam. Etenim Gregorius Magnus in litteris ad Sabinum Subdiaconum quatuor prima Concilia laudat & profitetur tamquam quatuor Dei Evangelia, & in litteris ad Joannem Conftantinopolitanum, Eu

24.

num, & Joannem Patriarcham Hierofolymita-
num, eadem effe dicit quatuor Ecclefiæ lapides L. 1. Ep.
fundamentales, & addit. Quintum quoque Con-
cilium pariter veneror: Quifquis aliter fapit, ana-
thema fit. Ibe Epiftolam dicit effe plenam
erroris & Theodorum de divifa Domini
perfona convictum. Et in litteris ad Epifcopos L. 2. Epift.

[ocr errors]

(a) In

36.

[ocr errors]

vel

(a) Hic Lupus mendum fubfcriptioni irrepfiffe putat, reponendumque annum poft Bafilii Confulatum
XVII. Id probat ex Victore Tunonenfi, qui ait co anno à Vigilio tandem ab Imperatore Romam
redcundi facultatem conceffam, eumque in itinere mortuum. In eadem opinione fuit Sirmondus in
Synopfi Chronolog. ad libros Facundi, & Halloix pag. 349. §. 7. ideft, inquiunt, anno Chrifti 558.
Quare his auctoribus Vigilii exilium pleno quinquennio duravit. Hæc tamen opinio prorfus falfa
eft. Habemus fan&tionem Juftiniani Imperatoris poft ejufdem Novellas recitatam, quæ ita incipit :
Pro petitione Vigilii venarabilis antiquioris Roma Epifcopi quadam difponenda cenfuimus ad utilitatem
omnium pertinentia, qui per Occidentales partes habitare nofcuntur &c. fubfcripta eft Sanctio Idibus
Augufti anno Juftiniani XXVIII. Poft Conful. Bafilii V. C. anno XIII. Ergo anno 554. menfe Augufto
Juftinianus amico erat erga Vigilium animo, in cujus gratiam plurima Romanis poft Gothos Italia
exactos libentiffimè conceffit. Profecto in ca Sanctione cap. 19. ait : Jubemus in illis menfuris,
ponderibus fpecies, vel pecunias dari, vel fufcipi, que beatiffimo Papa, vel Ampliffimo Senatui noftra
pietas in prafenti tradidit. Itaque tum temporis Vigilius præfens aderat Conftantinopoli propediem
venturus in Italiam, deferens fecum menfuras, ad quarum normam Itali Gothorum eò ufque pon-
deribus ufi fe conformarent. Quis enim dixerit menfuras illas fuiffe tunc à Juftiniano miffas ad Vi-
gilium procul exulantem in Proconefo, eumque in exilii miferiis beatiffimum nuncupatum ? Præte-
rea habemus non unam, fed plures Epiftolas Pelagii Vigilii fuccefforis ad Childebertum regem Fran-
corum, ac Sepaudum Arelatenfem, ad Epifcopos Tufciæ, quæ datæ funt Poft Confulatum Bafilii XV.
anno 556. Longum igitur illud Vigilii exilium fictum eft, nam ante an. 556. fatis concefferat. Tu-
nonenfis Chronicon, quod ad annorum defignationem pertinet, plenum mendis eft, non Victoris,
ut arbitror, fed corruptoris cujufpiam ignorantia. Noris in Difert. de V. Synodo Cap. VIII,

Ibèriæ (a). In Synodo, in qua de tribus Capitulis adlum eft, apertò liquet nibil de fide effe convulfum,vel aliquatenùs immutatum, fed de quibufdam folum modò perfonis eft illie actitatum, quarum una, tu1.7.Ind.2, jus fcripta evidenter à rectitudine catholicæ fidei deEpift.57. viabant, non iniuftè damnata eft. Et in litteris ad Secundinum monachum. Synodum › quæ post Chalcedonenfem generaliter facta est, idcircò à nobis recipitur, quia ejufdem Synodi in omnibus fe`quax bonorem illius, au&oritatemque cuftodit. Ejuf modi encomiis noftræ Synodi fcatent ejus Epi ftolæ.

[ocr errors]

Tertia quæftio eft, An hæc Synodus habeat parem cum aliis quatuor auctoritatem? Refpondeo non habere. Etenim in laudata ad Secundinum Epiftola pergit Sanctus Gregorius. Quoties in quatuor præcipuis fedibus Antiftites ordinantur, Synodales fibi Epiftolas vicissim mittunt, in quibus fe fanctam Chalcedonenfem Synodum cum alits generalibus Synodis cuftodire fatentur. Exponit Apologus Gregorii feptimi. Confuetudo olim erat, ut quilibet in aliqua Patriarchalium Sedium noviter ordinatus fe primas quatuor Synodos cuflodire, reliquis fedibus transmissa Epiftola profiteretur, antequam nomen ejus apud reliquas fedes in dyptichis fcribi mereretur, nomen videlicet Prædecefforis ejus, licèt defuncti, reliquæ fedes computabant inter vi. ventes, donec ipfius noviter inthronizati Præfulis Synodicam reciperent Epiftolam : Quæ quia cumdem Epifcopum quatuor Synodos recepiffe denotavit, hoc fibi nomen SYNODICAM ab eifdem Synodis non incongruè videtur mutuaffe. Hanc autem confuetudinem illius temporis fuisse sanctissimus Papa Gregorius in Epiftola ad Secundinum servum Dei inclufum seftatur, quam & ufque ad beati Papæ Adriani tempora, quippè ad Carolum Regem, perdurasse Joannes Romana Ecclefiæ Diaconus afferit, qui vitam Sandi Gregorii ex præcepto Joannis Pape fideliter fcripfit. Sed utrùm adhuc eadem confuetudo perduret, ignorò, quam præfatis temporibus fuisse non dubito. Et hinc intelliges hanc populi Conftantinopolitani, Acacianum fchifma exftinctum volentis, acclamationem ad Joannem fuum Patriarcham, laudatam in Synodo Conftantinopolitana fub Menna illius fucceffore: Synodica Romana modò valeant. Hoc eft, Patriarcharum Synodica modò contineant profeffionem quatuor Synodorum, quomodò mandat Ecclefia Romana. Acaciani enim omiferant Synodum Chalcedonenfem. Deindè, non quintum, fed fola quatuor prima Concilia, tamquam Dei Evangelia veneratur Sanctus Gregorius: Ea item fola facris Ecclefiæ dyptichis infcripfit Augustus Juftinianus. Quæ omnia funt lucida & firma argumenta diffimilis dignitatis.

De illa Synodo, quæ in Conftantinopoli poftmodùm L.3.Ep.37.
facta est, quæ à multis quinta nominatur, fcire vos
volo, quia nihil contra quatuor fanctiffimas Synodos
conftituerit vel fenferit, quippè quia in ea de perfo-
nis tantummodò, non autem de fide aliquid geftum
eft, & de his perfonis, de quibus in Chalcedonenfi
Concilio nibil continetur, fed poft expreffos Canones
facta contentio, & extrema actio de perfonis venti-
lata eft. Utique poft Canones editos Actione
fexta. Quis autem nefciat inter Ecclefiaftica de
fide ac de perfonis judicia effe firmatum grande
chaos, plurimamque dignitatis atque auctorita-
tis diverfitatem?

Rationem edicit laudatus Gregorius in litteris. ad Conftantium Epifcopum Mediolanenfem.

Huic diverfitati innititur ejufdem Pontificis difpenfatio in litteris ad eumdem Conftantium. Quod fcripfiftis, quia Epiftolam meam Regina Theodelinde minimè transmittere voluiftis, pro eo quod quinta Synodus in ea nominabatur, fi eam exindè fcandalizari poffe credidiftis, rectè factum eft, ut minimè tranfmitteretur: Undè nunc ità facimus, ficut vobis placuit, ut quatuor Synodos folummodò laudaremus, & quinta Synodi nullam memoriam faceremus. Theodelindam Longobardorum Regixam piiffimam, utpotè Gariberti Ducis Bavaria filiam, à tribus Epifcopis feductam extra communionem Ecclefiæ, conatus eft reducere Gre gorius miffis litteris quinte Synodi Apologeticis; at eas Conftantius fuppreffit, ratus obfuturas apud fæminam à Synodo illa alieniffimam, roganfque mitti alias oftendentes fimpliciter Romanam Ecclefiam nullatenùs receffiffe à quatuor Synodorum fide, fed Synodi præfertim Chalcedonenfis effe omninò obfervantiffimam: Judicavit de quinta Synodo penitùs tacendum. Per pravum ac erroneum de illa judicium exiftimavit non perdi Chriftianitatem, ideòque difpenfatoriè poffe ad tempus tolerari: Et Gregorius comprobavit. Reginam ad Ecclefiæ communionem reduxit, & tum meliora pedetentim docuit, ac tandem Synodi noftræ Acta tranfmifit, oftendeus à vagantibus per Ecclefiam criminationibus effe plenè immaculata. Nempè de folis perfonis ftatuit Synodus: Nam circa fidei decreta difpenfatoriè diffimulari non poffe oftendit adversùm Monothelitas Imperialem Ecthefin ità purgare conatos Martinus primus Pontifex in litteris ad Epift.3. Conftantem Auguftum.

Quin immo Sanctus Ifidorus Hifpalenfis Epifcopus in catalogo de viris illuftribus fcribit de Theodoro Mopfuefteno. Hunc Acephalorum Epifcopi in præjudicio Chalcedonenfis Concilii, Juftiniano Principe compellente, damnare poft mortem cum Iba & Theodoro Epifcopis cenfuerunt: Dum conftet eum laudabilium virorum teftimoniis clariffimum Ecclefie Doctorem fuiffe. Facundi Hermianenfis libros pro eifdem tribus Epifcopis apologeticos ftrenuè laudat, ac perverfi in illos ftudii culpat Jufti

(a) Ad Epiicopos Iberia fcriptam hanc à D. Gregorio Epiftolam cenfet hit Lupus. Sed hoc vero non confonat; nam Iberi, feu Hifpani Gregorio Ecclefiam regente non erant divifi ab unitate Ecclefiæ; imò in Synodis Toleti an. 589. Hifpali 590. Romanam Apoftolicam fidem cum Rege Reccaredo fufceperant, quod ad quæftionem tertiam hoc eodem capite fatetur Iupus. At illi Epifcopi, quibus fcribit Gregorius, crant Schifmatici, ut ex datis verbis Gregorii patet, quod & in fine Epiftolæ repetit inquiens: Tanto citius ad matrem veftram, que filios fuos expectat, & invitat, Ecclefiam redeatis, quanto vos ab ea quotidie expectari cognofcetis. Quare Hifpani Epifcopi haud cas litteras accepere. Ex his tam mihi certum eft Epiftolam illam fcriptam effe ad Epifcopos Iftriæ, nam & illi fchifmatici erant, & eo ipfo tempore à Gregorio pati fe perfecutionem conquerebantur. Noris Differt. de V. Synodo cap. 9. §. 5.

Juftinianum. Haud dubiè loquitur ex inftitutione germani fratris & proximi fui antecefforis San&ti Leandri. Et hinc ab eodem Leandro converfus Richaredus Hifpaniæ Rex in fidei profeffione ad tertiam Synodum Toletanam directa, ipfaque hæc tertia Synodus laudant folas quatuor primas generales Synodos, altiffimèque filent de noftra quinta. Eodem modo apud octavam To Cap.6.7. letanam profitetur Rex Receffuintus. Et Synodus quarta decima difcutit Acta fextæ generalis, probat, & addit. Habebunt ergò fui ordinis locum, quæ fublimationis habent & meritum. Undè bis Conciliis ea ipfa fubnectenda decernimus, quorum

auctoritate fulta probamus. Poft Chalcedonenfe igitur Concilium hæc debito honore, loco, & ordine. collocanda funt, ut cujus gloriofo themate fulgent, ei & loci & ordinis coaptentur bonore. Sexta generalis Synodus eft Hifpanis quinta, quod nempe quintam nunquam recipiendam duxerint, atpotè factam in præjudicio Synodi Chalcedonenfis, Ec hocce in illis judicium haud dubiè culparunt Sancus Gregorius, ac ejus fucceffores, nequaquam tamen ipfos damnavere: Quod catholicam communionem non lacerarent. Sanctus Cyprianus Carthaginenfis, & Sanctus Firmilianus in Cappadocia Archi-Epifcopus Cæfareenfis eumdem tenuerunt de dato apud hæreticos baptifmo erro

folum tamen Firmilianum communione privavit Sanctus Stephanus Pontifex : Quod ille Romanam Ecclefiam prævaricationis & pravi dogmatis ream ageret & averfaretur; pacificus verò Cyprianus uteretur hac affidua proteftatio. ne, Neminem judicantes, aut a jure communionis aliquem, fi diverfum fenferit, amoventes. Ex eadem regula pacificos Hifpanos tractavit SanAus Gregorius.

Quarta quæftio eft, An verè dicat laudatus Gregorius in quinta Synodo non effe actum de fide, fed de folis perfonis? Ratio dubitandi eft auctoritas Martini primi Pontificis, qui in Synodo fua Lateranenfi poft Nicænum & Conftantipolitanum Symbolum, post duodecim Sancti Cyrilli Capitula & Synodi Chalcedonenfis de fide definitionem adducit etiam quatuordecim hu. jus Synodi Capitula, eifque præfigit hanc Epigraphen: Definitio fancte quinte Synodi. Et Sanctus Sophronius Patriarcha Hierofolymitanus in litteris Synodicis ad Sergium Patriarcham Conftantinopolitanum poft quatuor Synodorum profeffionem pergit: Super his & quintam Synodum bonoro, atque honorifico, & veneror, & cuncta corum libenter fufcipio, tam in dogmatibus & diverfis doctrinis, quam hæreticorum anathematibus & defi nitionibus.

Refpondeo tamen Sancti Gregorii dictum effe longè veriffimum. Etenim ad nullam dogmatis quæftionem convenit hæc Synodus, nulla per ipfam tractata aut damnata fuit nova hærefis, fed Ephefinæ & Chalcedonenfes adversùs Neftorium & Eutycheten definitiones fuerunt dumtaxat confirmatæ, eorumque nova quædam ad dictas definitiones eludendas dolofa machinamenta. novis anathematibus retufa. Et Vigilius Pontifex in litteris confirmatoriis nullam de ullo, ne quidem Origenis dogmate facit mentionem, fed folorum trium Capitulorum damnationem con

firmat. Nam & Origenis dogmata erant jam pri dem per Ecclefiam profcripta. Er Sanctus Sophronius difertè ait hocce Concilium non ad novas quæftiones, fed ad confirmationem folummodò nominatiffimi Chalcedonenfis Concilii fuiffe congrega tum. Quatuor primos conventus dicit effe magnos, univerfales, venerandos, fanctorum Patrum honore coæquandos, & ab illis ftabilitum mathema feu Symbolum fidei, & hocce noftrum Concilium, non cum illis, fed poft illos fufcipit, & veneratur: Atque ità palàm adferit ab ipfo nihil actum de fide, ideoque non effe paris cum illis loci & auctoritatis. Neque aliud vult Martinus Pontifex: Laudat ejus quatuordecim Capitula, videlicet tamquam confirmatoria Synodi & fidei Chalcedonenfis.

Quinta quæftio eft, Quomodò in litteris ad Sabinum Subdiaconum fcribat Sanctus Gregorius: De perfonis, de quibus poft terminum Synodi 1.2.Ep.4) Chalcedonenfis aliquid aclum fuerat, Juftiniani temporibus eft ventilatum, ità tamen ut nec fides in aliquo violaretur, nec de eifdem perfonis aliquid aliud ageretur, quam apud eamdem fanctam Synodum Chalcedonenfem fuerat confiitutum ? Etenim longè aliud Chalcedone, aliud in præfenti Sy nodo eft de tribus Capitulis decretum. Item quomodò idem Gregorius in litteris ad Secundinum monachum dicat: Epiftolam reverendissimus Ibas in Synodo Chalcedonenfi denegat effe fuam? Ejufmodi namque negationis veftigium nullum eft in Synodo Chalcedonenfi. Ad primum ref pondeo Gregorii dictum effe longè veriffimum. De tribus namque Capitulis nihil ftatutum eft à Synodo Chalcedonenfi, fed dumtaxat poft illam ab Acephalo Epifcoporum conventu, ideòque quinta Synodus nihil egit diverfum à Chalcedonenfi. Et quidem etiam à conventu illo nihil actum eft de primo Capitulo feu perfona Theodori, fed dumtaxàt audita ejus laus in Epiftola Ibæ. Ad fecundum refpondet D. Cardinalis Baronius Gregorium loqui ex Synodi noftræ collatione fexta, idipfum adfirmante, eamque effe falfatam. Malim ego dicere ità ad Epiftolæ facilitandam damnationem fuiffe Synodo ab Acephalis perfuafum. Synodorum falfatio nequit fine firmo fundamento præfumi, & fingula hujus Synodi Acta & verba non poffunt plenè defendi.

nec

Sexta quæftio eft, quæ Hiftriorum, Afrorum, Hifpanorum, ac aliorum Latinorum fue rint fundamenta, ex quibus adeò pertinaciter præfentem Synodum funt averfati? Refpondeo fuiffe præfertim duo. Primum erat anterior Ecclefiæ mos neminem in orthodoxæ communionis pace defunctum damnandi poft mortem, non auctoritas Theodori Mopfueftienfis Epifcopi, qui celeberrimus olim Diœcefeos Orientalis magifter cernebatur effutiiffe multas locutiones quoad verborum fonum Neftorianas, at credi à plurimis non poterat prava fenfiffe. Necdùm exorto, inquit Facundus, Neftorio fecura fimplicitas L. 11. c. I. loquebatur. Erat fundamentum caducum, fufpectum, hæreticis familiare. Etenim in ipfa Nicæna Synodo Symbolum ac fidei definitionem receperunt aut recipere fimularunt Eufebius Nicomedienfis & Theogius Epifcopus Nicænus, aft Ari damnationem fuerunt penitùs averfati,

« VorigeDoorgaan »