linam Synodum criminationes, fed & ob con- | tentam in ipfa impietatem Neftorianam, qua non Deum Verbum natum è Virgine, fed hoba de quarto Capitulo Sancti Cyrilli. Hæc omni DISSERTATIO bitavit in nobis, adfiduè ut palmari argumento minem purum adfirmat. Hæc funt Epiftolæ ver- quiffimus Neftorianorum dolus, de quo ipfe Fa- boc, quod eft in principio Verbum, de templo, quod ftorio laborare, L. 1. c. I. teftimoniis Patrum, quod Deus Verbum & adfumptus Hæc Synodi verba, Qui dicunt eam rectam esse, vel partem ejus, impetunt fuffragium Eunomii Metropolita Nicomedienfis, dicentis Epiftolam in priori fui parte, qua San&tum Cyrillum & Ephefinam Synodum culpat, loqui malè ; in po fteriori autem feipfum corrigere, & recta profiteri. Quocircà meritò damnata eft ut Neftoriana. Hæc verba, Nomine fanctorum Patrum vel fancti Et hinc nafcitur quæftio fecunda, An Synodus Chalcedonenfis in hac dogmatica quæftione potuerit errare & circumfcribi? Hanc namque probata per Chalcedonenfem Synodum, ideòque quæftionem effe dogmaticam firmiffimè Facun fine ejus prævaricatione non poffe damnari. Et hinc eft prima quæftio, An adducta Epi ftolæ verba reverà contineant errorem Neftorianum? Conftanter negat Facundus. Cui, in 1.6.6.4. quit, Catholico poteft difplicere differentia naturalis inter templum & inhabitantem in eo, cùm Dei Ecclefia fic confiteatur VERBUM CARNE FA CTUM, ut non deneget, quod ibi fubjundum est, quia ET HABITAVIT IN NOBIS? Nam VERBUM quidem CARO FACTUM EST, quia fempiternus Filius, qui Verbum eft Patris, ipfe in plenitudine temporum factus eft homo; HABI TAVIT autem IN NOBIS, quia nullam converfionem fuftinuit inconvertibilis ejus Divinitas fed manens, quod erat, naturam inhabitavit adfumptam. Et ideò VERBUM CARO FACTUM EST, Nekorianos expugnat, Eutychianos autem vel Apollinaristas eorum progenitores, ET HABITAVIT IN NOBIS. Quia VERBUM CARO FACTUM EST unam fignificat effe perfonam; HABITAVIT AUTEM IN NOBIS, duas inconfusè naturas. Non enim poffunt due effe perfone, quando is, qui Verbum eft, ipfe etiam FACTUS EST CARO, aut due non effe naturæ, quando aliud fit, quod inhabitat, & L.1.c.3.8 aliud, quod inhabitatur, Loquitur ex Sancto dus affeverat, & addit. Si tamquam Neftoriana L. 2. C.6. CAPUT QUINTUM. Cyrillo in libris contra Neftorium. Oftendit Exponitur Juftiniani Augusti progressus in eam fuiffe fidem omnium Orientalium, quos in- dicit, quomodò Tua Religiofitas novit, duæ naturæ, Pro noftra autem Synodo ac ejus Anathema- damnatione trium Capitulorum. Calamitatis ratus Diaconus Carthaginenfis, de Theo- pofse L. 2. c. I. posse corrigere, fefeque in periculum pervenire. An | volentes rectam fidem fine macula in Dei Ecclefiis prædicari, & impiorum conatum refecare, primùm quidem & in vefiris vos fedentes Ecclefus interrogavimus de impiis tribus Capitulis, & veflram nobis voluntatem manifefiam feciftis, pro qua & comprobamus vos, quod indubitanter & cum omni alacritate rectam fidem confeffi eftis, & impiam condemnafis. A Capitulorum defenforibus accusabatur avitam Synodi Chalcedonenfis auctoritatem & reverentiam, nec non Ecclefiarum exftincto Acaciano fchifmate pacem, inter Hormidam Pontificem & Juftinum Patruum ftipulatam, hac novitate turbare: Hinc profitetur fe fqu fanétos Patres, addiditque hanc claufulam Edicto: Si quis dicit hæc nos ad abolendos aut excludendos fanctos Patres, qui in Chalcedonenfi fuere Concilio, dixiffe, anathema fit. Et ad præfentem Synodum legavit Conftantinum facri PaCollat. 7. latii Quæaftorem, demonstraturum tria Capitula Confacerdotibus poteft. Tria Capitula exiftimat per Synodum Chalcedonenfem ac Leonem Pon- L.4. C. 41 Reverà illi experti funt, quantùm fefe fefellerit etiam Juftino patruo graviffimè femper difplicedonenfem, datamque illi à Sancto Leone con- Erat res ardua, tangens generalis Synodi au&toritatem, ideòque non peragenda fine Ecclefia Romana. Hinc ergò confultus fuit Vigilius Pon 1.4.c.3. tifex. Rectè verò refpondet Facundus. Hoc eft mirabile, ut poftquam Capitulorum condemnationem fecerant, dicerent quod Ecclefiam Romanam confule firmationem, & moveri hæc omnia à dolis Ace- Pergit laudatus Italie Clerus. Græci Epifcopi rent, & fententiam Vigilii ejus Præfulis exfpecta-fufpendi: Pro qua re fecundùm tempus & fecundùm rent: Cui, quantùm ad illos attinet, non permiferunt cenfere quid fenferit, ante fiatuentes, ut fi quis Theodorum Mopfueftie Epifcopum cum fuis dogmatibus, & Epifiolam venerabilis Ibe non anathemati zat, anathema fit. Erat audacia Eufebiana, de qua Julius Pontifex in litteris ad Epifcopos ejus auctores. Nunc nos, quos certiores per Relationem præviam minimè fecerunt, pofiquam jam egerint, quod libuit, fuffragatores fuæ damnationis, cui non L.:.c.6 interfuimus, efse volunt. Pergit Facundus. Ex perientur, quantùm illos fufcipio fua fefellerit. Quia L. cont. voluntatem Principum, quidquid ab eis, quæfitum, at, fub ea Se condicione ceffiffe, & juratum fibi\ DISSERTATIO manum Patriarchatum, ideòque, uti ad Joannem Patriarcham Antiochenum Sanctus Cyril Con. Eph. lus, & ad Neftorium dictus Joannes fcribunt, à 1. 1. c. 21. Romanæ Ecclefiæ fententia non folet recedere. Hæc 25. eft Synodus, de qua Sanctus Ifidorus in Catalogo virorum illuftrium. Juftinianus Imperator condi- Cap. 31. dit Refcriptum contra Illyricianam Synodum. Eandem damnat in fuæ fidei profeffione. Quæ omnia à Dacio Mediolanenfi,ac aliis Epifcopis,fibi in Sicilia occurrentibus, cognovit Pontifex, atque indè ad Mennam Patriarcham Conftantinopolicanum, primum Imperialis Edicti confirmatorem, fcripfit acres litteras, relatas à Facundo in libro contra Mocianum, arguens de exceffu, qualem nullus huc ufque Regiæ civitatis Epifcopus commififfet. In Dominicæ nativitatis vigi lia, anno nono poft Confulatum Bafilii, Conftantinopolim ingreffus, & grandi, per librum Pontificalem relato, honore fufceptus, omnia cilium faceret? Nec tamen fe ab ejus confenfione fuf-huc ufque per Principem gefta caffavit, ac Men pendit. Jam de aliarum civitatum Epifcopis quid loquamur? Qui & cum fubfcribere compellerentur, reclamaverunt contra magnam Synodum fieri, & post fubfcriptionem memorato Stephano Romano Diacono libellos dederunt, Sedi Apoftolice tranfmittendos, confitentes in eis, quod à Conftantinopolitano Epifcopo coacti fubfcriberent. Addit in libro contra Mocianum. Cui præjudicio quia communicare_timue nam, aliofque Patriarchas & eis adhærentes Oriente deinceps cœpit formidare Ecclefia, uti runt beate memoriæ Marianus Doracenus, & Bafi-finivit. Atque ità nullas de fide quæftiones in cont. L. 4. C.4. L.3.C.5. Ab illo tertius Juftinianus Auguftus Vigilium Pontificem, quem fibi folùm contradicere querebatur, evocavit Conftantinopolim, immò potiùs, uti ad Francorum Legatos fcribit Italiæ Clerus Violenter deduci juffit, additis litteris, ut pacem, quam Chriftus Dominus fuper omnia holocaufta diligit, cum Menna Patriarcha & aliis Græcorum Epifcopis stabili firmitate fervaret: Utique à Stephano Diacono interruptam. Hinc excla mat Facundus: Ecce ad quid confirmandum adducitur Romanus Epifcopus, ne quid inaufum videretur ambitiofa hæreticorum fubreptio reliquisse. Pontificis ex urbe Romana egreffum largè defcribit Li4. c.3. liber Pontificalis. Addit Facundus. Romana univerfitas egredientem, venientem Africa etiam atque Sardinia, quamquam non per eas tranfierit, per ipfius tamen Confiliarium publica eum conteftatione pulfavit, ficut Hellas & Illyricus Provincia, per quas venit, ut nullatenùs novitati, quæ facta eft, acquiefceret. Tunc item factum eft, quod fcribit Victor Tonnonenfis. Illyriciana Synodus in defenfione trium Capitum Juftiniano Augufto fcribit: Et Benenatum prima Juftinianæ civitatis Epifcopum, obtrectatorem eorumdem trium Capitum, condemna vit. Illyriciana namque Diœcefis fpectat ad Ro Epist. 12. Pergi. in fuis litteris Italiæ Clerus. Cùm Papa Ju Judicatum; fecundum vocatur Conftitutum. In ifto itaque judicato tria Capitula, generofiffimè huc ufque propugnata, imperialibus tandem violentiis inflexus damnavit Vigilius, at fub aliqua difpenfatione: Adjecta hac claufula, Salva in omnibus reverentia Synodi Chalcedonenfis. Con formiter ad claufulam Edicti Imperialis: Si quis dicit nos hæc ad abolendos aut excludendos fanctos Patres, qui in Chalcedonenfi fuere Concilio, dixiffe, anathema fit. Videre cœpit tria Capitula ad Synodum Chalcedonenfem non fpectare, & decreta de ipfis Chalcedone poft Synodum à Leone Pontifice non fuiffe confirmata. Addidit & hanc condicionem expreffam in damnatione Theodori Cappadocis: Ut omni in pofteram perturbatione fopita, nihil ultra nec verbo nec litteris quifquam facere ex eadem caufa præfumeret. Judicatum hoc etiam in Africam mifit Rufticus Diaconus, factumque tunc eft anno decimo poft Confulatum Bafilii, quod fcribit Victor Tonnonenfis. Africani Antiftites Vigilium Romanum Epifcopum, damnatorem trium Capitulorum, fynodaliter à catholica communione, refervato ei pœaitentiæ loco, recludunt, & pro defenfione memoratorum trium Capitulorum litteras fatis idoneas JuAtiniano Principi per Olymplum Magiftrianum mittunt. De vario exceffu, relato per Facundum in libro contra Mocianum, Vigilium arguerunt. Primus eft in hifce verbis. Judex afferit, quod invitus protulerit iftud Judicatum: Nos contra refpondemus, quod ultrò per ambitionem pollicitatione falta peccaverit, nec ulla fuftinuerit tormenta, quibus ceffiffe credatur. Et in hifce verbis. Ob boc etiam de Romani Epifcopi chyrographis, vel priùs ambitionis impulfu, cùm fieri arderet Epifcopus, vel pofteà venalitate parti alteri factis, neceffarium duxtmas non tacere, ne au&oritate nominis ejus prejudicium vera fides fufferret. Agunt de ambitione, qua Romanum extrufo Sylverio Pontificatum à Theodora Augufta pro trium Capitulorum damnatione Vigilius emerat, fædumque iftud pactum ajunt jam non terroribus aut cruciatibus, fed alia venalitate adimpletum. Secundus exceffus eft in his verbis. Poft hæc etiam videri vult nibil in præjudicium Chalcedonenfis egiffe Concilii. Cui nos fuas excufationes opponimus: Quia nifi hoc egifset quod præjudicaret, nequaquam se vel de Principum violentia, vel de fua ignorantia purgare atque abfolvere conaretur. Adjectas Judicato claufulas dicunt effe frivolas: Chalcedonenfe enim de tribus Capitulis decretum fuiffe à Santo Leone confirmatum duxerunt Afri effe longè certiffimum. Tertius exceffus eft in hifce verbis. Quod fi hoc non fuisset, neque ipse priùs universam anathematizafset Ecclefiam, fervare nos in illo oportuit fententiam fuam, fequi, quod nobis præbuit, prifce integritatis exemplum. Ajunt, quod Vigilius priori fua mutata fententia feipfum prævaricatorem conftituerit, univerfam veritati conftanter inhærentem Ecclefiam anathematizans, atque ità juftiffimè fit communione privatus. Quartus exceffus eft in hifce verbis. Sufcipiens ille Epifcoporum de tribus Capitulis refponfiones poft aliquot dies ad Palatium detulit, atque alteri tradidit parti. Verùm ne fuis traditor videretur, talibus eos verbis fefellit, ut diceret: QUID Chrift. Lupi Oper. Tom. II. APUD NOS RESERVAMUS ISTA CON- Etiam Rufticus & Sebaftianus, Romanæ Ec- Ex omni latere anguftiatus fuit Vigilius. Etenim judicato, quod omnis damnabat latina Ecclefia, non contentus Juftinianus cœpit illum compellere, ut abfolutè Capitula fine Synodi Chal- Cler. Ital. cedonenfis mentione, & omni modificante claufula, damnaret. Sed Papa non acquiefcens boc facere, & videns fe nimiùm ingravari, dixit tunc fereniffimo Principi: VENIANT HUC FRATRES NOSTRI EX OMNIBUS PROVINCIIS QUINI VEL SENI EPISCOPI, ET QUIDQUID SUB TRANQUILLITATE HABITO TRACTATU OMNIBUS VISUM FUERIT, CUM PACE DISPONEMUS, QUIA SINE CONSENSU OMNIUM ISTA, QUE ET CHALCEDONENSEM SYNODUM IN DUBIUM VENIRE FACIUNT, ET SCANDALUM FRATRIBUS MEIS GENERANT, SOLUS FACERE NULLATENUS ACQUIESCAM. Judicatum fuum & natos indè Ecclefiarum motus confiderare maturiùs, ipfius pœnitere, incuffam fibi violentiam & obreptionem caufare cœpit Vigilius, Dixitque Principi, ut fi ei non fufficeret illud, quod antè decreverat, redderet, & tamquam de novo caufam cum his, qui venire invitati funt, tractaretur. Præftitit igitur Deus, ut hac ratione fanctus Papa Vigilius Conftitutum, quod in ipfa caufa fecerat, publicè in conventis reciperet, denuncians, quia fi quis Græcorum Epifcoporum ufque ad univerfalis Concilii tractatum de iftis Capi tulis aliquid feciffet, aut facientibus acquievisset, à Y من com 1 " communione Sedis Apoftolicæ alienus exifieret. Et mentiffimo Principe ad Afrivenire Epifcopi debuiffent. Sed de Illyrico nus venire voluit. Ex Africa venit Reparatus Carthaginenfis Epifcopus, Fir vit. Quo vifo fanclus Papa columnas altaris amplexus eft. Sed ille ferocitate & animo concitatus primò de altari Diaconos ejus & clericos à capillis tentos ejecit, pofteà verò ipsum sanctum Papam alii à pedibus, alii à capillis & barba tentum crudeliter. abftrahebant. Sed cùm ille altaris columnas non dimitteret, cecidit altare, & columnæ aliquæ fractæ re in partibus mitti habuit, Addit Liber Pontificalis dixiffe tunc Pontificem: Non me fecit ad Se venire Juftinianus, fed Diocletianus. Exper tus tunc item eft, quod prudenți confilio nullus. huc ufque Pontifex voluiffet intereffe Synodis Græcorum. A commiferante & indignante po-. pulo fuit de manu Prætoris liberatus, acceptoque Principis Sacramento rediit ad Palatium Placidianum, mus Numidiæ Primas, & alii plurimi, at profunt, & quantùm ad ipfos, ibi fuper ipfum alta. Capitulis pertinaciflimi, & nec blandimentis nec terroribus potuit eis aliud extorqueri. Hinc Reparato concinnata eft caufa, quafi cum Guntharich barbaro in Rempublicam confpiraffet, fub bac colore deportatus eft, ac in ejus locum ordinatus Primofus, ejus Diaconus & Apocrifarius, idque cum nimia effufione fanguinis &interitu multorum innocentium. Omnis quippè Clerus & populus Reparato & Capitulis firmiffimè adhærebat. Ità Deus infolentes, ac in Ecclefia Latina huc ufque inauditas in Sedem Apoftolicam præfumptiones vindicavit. Addit Victor Tonnonenfis. Apollinarius Zoilo tria Capitula damnare nolenti, Epifcopus Alexandrinæ Ecclefiæ fubrogatur, Zoilus publica, quam fuprà à Fa cundo audivimus, Vigilii Pontificis exprobratione correctus nulla violentia potuit deinceps in aliud latus impelli . > Videns verò Juftinianus nullam fibi fpem à Latinis, cœpit palàm tyrannum agere, & Pontificem compellere, ut cum Græcis Epifcopis Capitu la condemnaret. Sed illo nullatenùs acquiefcente, Edicta ex nomine imperiali tam in Ecclefia Conftan tinopolitana, quàm in diverfis locis fufpendi fecerunt, per que eadem Capitula damnarentur. Quo facto beatiffimus Papa omnes Epifcopos admonuit dicens: QUICUMQUE EDICTIS ISTIS CONSENSUM PRÆBERE VOLUERIT, SCIAT SE AB APOSTOLICE SEDIS COM MUNIONE SUSPENSUM. Sed & beatus Datius Mediolanenfis Epifcopus contefiationem omnibus fub magna vociferatione depofuit dicens: ECCE EGO, ET PARS OMNIUM SACERDOTUM, INTER QUOS ECCLESIA MEA CONSTITUTA EST, ID EST, GALLIÆ, BURGUNDIÆ, HISPANIÆ, LIGURIÆ, AMILIE, VENETIE, CONTESTOR, QUIA QUICUMQUE IN EDICTA ISTA CONSENSERIT, SUPRASCRIPTARUM PROVINCIARUM PONTIFICES COMMUNICATORES HABERE NON POTE RIT: QUIA CONSTAT APUD ME EDICTA ISTA SANCTAM SYNODUM CHALCEDONENSEM ET FIDEM CATHOLICAM PERTURBARE. Tunc item factum eft, quod fcribit Facundus in libro contra Mocianum. Contigit, ut in libellis fuis Epifcopi ordinandi tria Capitula damnarent. Ità Oziam Regem & Zenonem Auguftum æmulatus Juftinianus nullum omifit genus violentia rum. Nam & cum laudato Datio Pontifex, quafi capitaliter reus, ad Sancti Petri in Hormifda Bafilicam fugere coactus eft, & neque ibi tutas fedes accepit, in tantùm ut Prætor, ad quem fures & bomicide tantummodò pertinent, eò mitte retur. Qui cum multitudine militum, fpathas nudatas arcus tenfos portantium, bafilicam introi At ecce novæ contra Sacramentum injuriæ: Atque ità ille noctu fugit Chalcedonem ad Bafilicam & corpus fanctæ Eufemia. Iftic Theodori. Cappadocis damnationem jam pridem decretam publicavit, Mennam verò Patriarcham Conftantinopolitanum, aliofque Græcorum Epifcopos, Ediétis Imperialibus & dicto Theodoro adftipulatos, à communione fufpendit, quoufque, eadem Edicta revocarentur, & ipfi prævaricatio nem fuam debita fatisfactione delerent, Pati non poterat, quod profanus Theodorus ad interditam, in qua pendebant Edicta, Ecclefiam Mif farum folennia celebraffet. Neque mireris hanc in captivo à Græcis Pontifice conftantiam : Quod namque etiam in Theodoram Auguftam & quofvis Acephalos promulgarit damnationis fententiam, teftatur in litteris ad Hiberiæ Epifcopos Sanctus Gregorius Magnus. Adeò delirant, qui garriunt Reges à Pontifice damnari non poffe. Et Deiverbum in ipfo non fuit alligatum. Etenim Edi &ta fua Princeps refixit, & Mennas Patriarcha fupplex venit ad Sanctam Eufemiam, errorem confeffus, & addens: De injuriis, quæcumque Beatitudini & Sedi veftræ factæ funt, eas quidem non feci, fed velut fi eas feciffem, veniam poftulo, Eodem modo & alii Epifcopi pœnituere. Acta hæc funt anno undecimo & duodecimo poft Confulatum Bafilii, defunctufque tùm eft laudatus Mennas, ac ejus in locum fuffectus Eutychius monachus Amafenus: Atque ità ejus pro mortuorum damnatione argumentum, ex Jofix Regis facto defumptum, non in quinta Synodo prodiit, fed ante illam in nefcio quo Epifcoporum coram Principe conyentu. CA |