Legatorum fuorum, præfertim Diofcori Diaconi confilia, & rationes, ac Antecefforum fuorum judicium fecutus Hormifda Pontifex propofitio- nem profcripfit atque abolevit. Ad excludendos Eutychianorum dolos dici voluit, uti fcribit Fa-
| fem cum hifce litteris. Manifeftum facimus ve- Are Sandlitati, quod pauci quidam infideles contra- dicere Judaicè & Apoftaticè aufi funt adversùs ea, que ab omnibus Sacerdotibus fecundùm veftram do- &rinam rede tenentur, denegantes Dominum no-
L.1.c.3. cundus Hermianenfis Epifcopus, non unum deftrum Jefum Chriftum esse UNUM SANCTÆ
Trinitate pro nobis crucifixum, fed potiùs unam de Trinitate perfonam. Loquendi formulam haud dubiè adversùs Petrum Fullonem ftatuit Felix Tertius. Hinc enim hanc benè fucatam monachorum Schytarum confeffionem: Trinitas etiam poft incarnationis Myfierium Trinitas manfit, quia idem Deus Verbum, etiam cum propria carne UNUS EST EX TRINITATE, non quod caro ejus fit de fubftantia Trinitatis, fed quia caro Dei Verbi eft, qui eft UNUSE TRINITATE. Quapropter & Deum Verbum CARNE PASSUM dicimus: Secundùm Beatum Cyrillum in duodecimo adversùs Neftorium Anathematifmo. Hanc, inquam, confeffionem, licèt orthodoxam, probare noluit in libro de Incarnatione & gratia Chrifti Sanctus Fulgentius, fed correxit ac polivit in hæc verba: Non Trinitas, Cap. 10. fed folus Filius, id eft, UNA E TRINITA
TE PERSONA, Chriftus Dei filius unicus, car- ne conceptus eft, & natus, & crucifixus. Ex quo vides ejus patrocinium monachis impenfum fuiffe omninò plenum prudentiæ atque cautela.
TRINITATIS. Videntur Neflorii fequi malam doctrinam, fecundùm gratiam dicentis unum Filium. Dei, & alium Chriftum. Addidit propofitionem admitti ab omnibus per Orientem Epifcopis & monachis, refutari à folis Neftorium profeffis aut de illo fufpectis, ipfamque ad eorum de- ftruenda latibula effe omninò admittendam. Ne- que curandum de Eutychianiftis: Eorum tech- nas jam abundè notas. Et laudatam propofitio- nem non effe in Ecclefia novam aut peregrinam: Eam variis in locis adferi à Sancto Auguftino. Loca hæc varia adduxit Princeps, haud dubiè edoctus ab Africanis Epifcopis & Clericis, quo- rum tunc ad Regiam urbem erat frequens accef- fus.
Habuit propofitio etiam potentiffimos adver- farios, monachos Acæmetas feu infomnes, Se- dis & obedientiæ Apoftolicæ in Acaciano schif- mate strenuos defenfores. Romam legavere Cy- rum & Eulogium doctiffimos, urgentes circum- fcriptionis fignaculum à Felice tertio & Hormif- da Pontificibus propofitioni adpofitum solvi non poffe fine prævaricatione, & comprobatione, aut fanè grandi fomento iniquitatis Eutychianæ. In- ter hæc ambigua, inquit Dominus Cardinalis Ba- ronius, dum varia hinc indè à Romanæ Ecclefiæ Proceribus dicerentur, Anatolius Diaconus confuluit Ferrandum Diaconum Ecclefie Carthaginenfis, vi- rum doctrina infignem, quæ ipfius efset de propofita quæftione fententia: Immò quæ effet fententia Sancti Auguftini, in cujus auctoritate funda- bat preces fuas Juftinianus Auguftus. Ferran- dus confuluit Sanctum Fulgentium, totius Afri- cæ eo tempore Magiftrum, a quo tunc fcriptus. eft liber exponens ejus quæftiones, quas inter eft & hæc noftra. Et à Ferrando & à Fulgen- tio refponfum eft: Redè dici UNUM DE TRI- NITATE PASSUM, fed fecuriùs addi PAS- SUM CARNE. Utique ad excludendos dolos Eutychianiftarum.
At erant dies mali, & tempora periculofa: Ecce aliud malum. Exultaverunt ad Pontificis fententiam Neftoriani, de quibus idem Facun- dus. Rectè dicitur & UNUS EX TRINITA- TE CRUCIFIXUS, & una ex Trinitate perfo na. Sed unam dicere perfonam Neflorianorum nova fubterfugia minus excludit, qui conviði innumeris teftimoniis Patrum, quod Deus Verbum & adfum ptus homo una perfona fit, pro auctoritatis dignitate ab eis hoc exiftimant dictum, vel exiftimare fe fin gunt: Ut fic homo Jefus Chriftus dicatur Verbi gef fifse perfonam, ficut etiam geffit Apoftolus, qui fcri- bens ad Corinthios dicit, NAM ET EGO QUOD DONAVI, PROPTER VOS IN PERSONA CHRISTI. Non ut unus idemque efset Deus & homo. Et Joannes Maxentius. Se- cundùm bunc modum hæretict Chriftum afserunt unam efse ex Trinitate perfonam, non quod hic Chriftus UNUS EST E TRINITATE, fed Rei finem audiamus à Liberato Diacono Car- quia Dei Verbi in fe habitantis perfonam habeat,thaginenfi, tefte etiam oculato. Joannes Sedis que eft una ex Trinitate, ut jam fic Vicarius quo- dammodò five minifler fit Dei Verbi Chriftus, non ipfe Deus Verbum fit Chriftus: Quod quam fit im- pium, etiam ipfi, qui boc afserunt, credo animad- vertunt. Hac denique calliditate unam quidem per- fonam Chriftum fatentur è Trinitate, UNUM autem E TRINITATE eum penitùs nolunt con- fiteri. Erat res utrimque admodùm perplexa. Hormifda Pontifex excluferat quidem dolos Eu tychianos, at porta latiffima patebat Neftoria- nis, palàm gloriantibus ex Romanæ Ecclefiæ de- creto Chriftum pro nobis crucifixum non effe unum è Trinitate, adeòque non effe Deum, fed hominem purum.
Quocircà Juftinianus ex Orientis Comite fa&tus totius mundi Princeps Auguftus ad Joannem fecundum Pontificem legavit Hypatium Ephefinum & Demetrium Archi-Epifcopum Philippen
Apoftolicæ cepit Præfulatum. Ad quem mifsi funt ab Imperatore Juftiniano Hypatius Ephefiorum Epi- fcopus, & Demetrius à Philippis, confulere Sedem Apoftolicam contra Legatos Acemetarum Cyrum & Eulogium, negantes efse confitendum UNUM DE TRINITATE INCARNATUM & CAR- NE PASSUM. Sed Papa Joannes boc confiten- dum Epiftola fua firmavit, & Imperatori direxit. A cujus communione difcedentes Romæ quidam Ace- metarum Legatos fecuti funt, & ufque nunc banc de Chrifto confeffionem non fufcipiunt. Credidere Joan- nem Pontificem ab Hormisde Antecefforis, li- cèt non fide, tamen decreto ad Ecclefix pacem & puritatem neceffario diffonum, & colluden- tem, aut certè conniventem Theodora Augusta, de qua in Chronico Victor Epifcopus Tonnonen- fis. Theodore Auguftę factione Juftinianus Auguftus UNUM DE TRINITATE PASSUM,
non adferens fecundùm quid, fed abfolutè fufcipien- dum, cunctis generali lege imponit: Atque à Cleri- cis & monachis fubfcriptiones violenter exegit. Qua de caufa plurimi fe ab Ecclefia, & Epiphanii Con- ftantinopolitani Epifcopi ad hæc tacentis commu- nione fubtraxerunt, & monachi à propriis monafte riis recefferunt, afferentes fibi fufficere fidem eorum, qui in quatuor Synodis convenerunt. Theodora Au- guftæ palàm ac nequiter Eutychianæ commixtio reddebat fufpecta omnia: Infomnes monachi exi- ftimabant Juftinianum Anaftafio, Epiphanium Patriarcham & Joannem Papam fimiles Flaviano Antiocheno & Philoxeno Hieropolitano Epifco- pis, quorum pro eadem propofitione temeritatem fuprà audivimus à Diofcoro Romanæ Ecclefiæ Diacono & laudato Epifcopo Tonnonenfi. Et fanè laici Principis Edictum, quo unus è Trini- tate non fecundùm quid, id eft, non addita voce Chriftus, aut voce in carne, fed abfolutè prædi- cabatur paffus & crucifixus, ifto tempore non poterat non effe fufpectum. Quare monachi non fine fundamento putarunt etiam Joannis Papæ communionem refutari. Verùm ille firmis an choris nitebatur: Duodecimo Sancti Cyrilli ad- versùs Neftorium Capitulo, per Ephefinam Sy- nodum, Romanam Sedem, ac omnem fub cœ'o Ecclefiam comprobato, judicio Ferrandi Car- thaginenfis Diaconi, atque totius Ecclefiæ Afri- canæ, nec non auctoritate variorum Patrum, præfertim Sancti Auguftini, cujus & addidit hocce aureis litteris in omni fchola & Ecclefia fcribendum elogium. Sancti Auguftini doctrinam, fecundùm Prædecefforum meorum ftatuta, Romana fequitur & fervat Ecclefia. Acæmetas monachos à communione fufpendit, nifi acquiefcerent, tamquam Neftorii fautores damnandos. Quæ omnia ad Juftiniani Augufti preces confirmavit Joannis fucceffor Agapetus in hæc verba. Cupis, venerabilis Imperator, ut tue Pietatis Epiftolam, de fidei veftræ expofitione nuper ad beate memorie Prædecefforem noftrum Joannem per Hypatium at- que Demetrium Epifcopos deftinatam, atque à præ. fato Præfule roboratam, noftra quoque au&oritate firmemus: Laudamus, & ample&timur, confirma- mus, atque roboramus. Etiam Facundus Her- mianenfis facundiffimè laudat ac defendit, tan- demque ad ejufdem Principis preces noftra hæc Synodus præfenti Capitulo in perpetuam Eccle- fiæ Regulam provexit. Addit: Crucifixus carne. Ob auctoritatem Romanæ Ecclefiæ: Quod nam- que decreto fuo addiderit, Ferrandi Diaconi confilium ad Eutychianos dolos excludendos fe- cutus, etiam Joannes Pontifex, teftatur difertè Liberatus. Neque Pontifex, neque Synodus fuf- recta effe voluit de conniventia cum Theodora Augufta, non fecundùm quid, fed abfolutè præfentem propofitionem fufceptam volente. Etiam ipfe Juftinianus in fupplicibus ad Pontifi- cem litteris addiderat vocem Carne. Integer non eft hac in re Victor Tonnonenfis: Quis enim nefciat Juftinianum in dogmatis caufa Conjugi Theodoræ nihil conceffiffe?
tectos hæreticos facit frequenter Ecclefia de fignis vocalibus, quod propter verfipelles Manichæos de fignis facramentalibus fecit S. Leo Magnus Pon- tifex, dicens ad populum in quarto fermone de quadragefima. Cùm impii Manichæi ad tegendam infidelitatem fuam noftris audeant interesse myfleriis, ità in Sacramentorum communione se temperant, ut interdùm tutiùs lateant. Ore indigno Chrifti cor- pus accipiunt, fanguinem autem redemptionis no- ftra haurire omninò declinant. Quod ideò veflram volumus fcire Sanctitatem, ut nobis hujufmodi bo- mines his manifeftentur indiciis, & quorum de- prehenfa fuerit facrilega fimulatio, notati & proditi à fanctorum focietate, facerdotali auctoritate, pel- lantur. Dominus Stanislaus Cardinalis Hofius, & cum illo Synodus Petricovienfis, ftatutum hoc emanaffe exiftimant adversùs nefcio quem paradoxum Neftorii de fancta Euchariftia erro- rem: At certum eft emanaffe contra Manichæos. Communio fub fola panis fpecie fuit olim non tantùm licita, fed & recepta in multum ufum Ecclefiarum, etiam Romanæ : At quo- niam profani Manichæi fub illa, tamquam fub ovina pelle, lupum obtegebant, eam Roma profcripfit & abolevit Pontifex, præcipiens per Italiam omnibus & fingulis fpeciem utramque, adeò ut omnis fe à Calice facro abftinens effet fufpectus de Manichæifmo, tamquam id non fa- ciens Chriftiana libertate, fed fervili atque hære- tica fuperftitione, quæ vinum abominatur & horret, quafi fit non Dei creatura & Sacramenti elementum, fed maledictum fel Principis tene- brarum. At verò hæc noftra noviffimorum die- rum tempora infeliciffima in mundum abortivere Huffitas, Lutheranos, & Calviniftas, laici populi fub fola panis fpecie communicandi mo- rem, ex graviffimis ac juftiffimis cauffis jam pri- dem inductum in omnem Ecclefiam latinam damnantes tamquam adverfum Chrifti Domini inftituto ac Legi Evangelicæ. Hinc Conftan- tienfis & Tridentina Synodus profcripfere com- munionem fub utraque fpecie, ut quifquis illam attentarit, tractetur ut profeffus Huffita, Lu- theranus, aut Calvinifta. Dicta Synodi & San- &tus Leo ftatuerunt omninò contraria, attamen uno fpiritu: Quomodò in luto & cera idem fol eadem virtute adverfas qualitates; ità idem San- &tus Jefu Chrifti Spiritus per varios ejufdem pote- ftatis Rectores Ecclefiafticos in diverfis tempori- bus aut locis ob adverfas rationes adverfa & con- traria decreta operatur. Vivit & manet fub illis invariata fides, quomodò idem invariatus homo fub aliis & aliis vario tempore veftimentis. Eo- dem jure præfentem Propofitionem Felix tertius & Hormisda, item Joannes fecundus & Agape- tus Pontifices tractarunt. In Iftiufmodi quam, æquivocis propofitionibus, on ortho- doxa fententia damnatur, fed circumfcribuntur fola voces, earumve nefcio qui occulti finus & fecreti receffus, in quibus dolofi hæretici poffint fætidos fuos vomitus abfcondere, & noftris exin- dè fimplicioribus tamquam ex formofo poculo mortiferam potionem propinare. Hinc nebulo- nibus iftis profligatis, omnique infidiarum foluto metu, poffunt voces illæ in priftinam reddi liber- tatem. Fit illis,quomodò mundis veftibus,quibus
Ex quo vides eandem æquivocam propofitionem poffe ab Ecclefia fucceffivè & probari & damnari. Etenim propter fubdolos, & communibus vocibus, tamquam communibus lanis,
CAPITULA CONTRA NESTORIANOS, AC EUTYCHIANISTAS.
quis immundus affricuit fuam scabiem; Quomo-tra naturam violenta, ideòque fa nabilia. Nam' dò eleganti domui, quam quis leno occupavit ac profanavit in lupanar: Quomodò amænis fyl- vis, quas homicide & latrones demutarunt in fpecum ac afylum fuarum infidiarum. Vitia hæc funt & rebus & vocibus adventitia, & con-
Sanctus Paulus primus Anachore ta fanctiffimo incolatu fuo purgavit fpecum fuam, de qua San- &tus Hieronymus: Hunc locum Ægyptiorum litte- referunt furtive monete officinam fuiffe, ea tempe- fate, qua Cleopatra junctus eft Antonius.
quis non anathematizat Arium, Eunomium, Macedonium, Apollinarium, Neftorium, Eutychen, Origenem cum impiis eorum confcriptis, et alios omnes hæreticos, qui condemnati, et anathematizati sunt à sancta Catholica et Apoftolica Ecclefia, et à prædi&is fan&is quatuor Conciliis, et eos qui fimilia prædictis hæreticis fapuerunt vel fapiunt, et ufque ad mortem in fua impietate permanferunt, vel permanent, talis anathema fit.
quis defendit impium Theodorum Mopfueftenum, qui dixit alium Deum Verbum & alium Chriftum à paffionibus animæ & defideriis carnis moleftias patientem, & à deterioribus paulatim recedentem, & fic ex profecu operum melioratum, & à converfatione immaculatum factum, & tamquam purum hominem baptizatum effe in nomine Patris, & Filii & Spiritus Sancti, & per Baptifma fancti Spiritus gratiam accepiffe, & filiationem meruiffe & ad fimilitudinem imperialis imaginis in perfona Dei Verbi adorari, & poft refurrectionem immutabilem cogitationibus, & impeccabilem omninò factum fuiffe. Et iterùm dixit idem impius Theodorus talem factam effe unitionem Dei Verbi ad Chriftum qualem dixit Apoftolus de viro & muliere: ERUNT DUO IN CARNE UNA. Et fuper alias innumerabiles blafphemias aufus eft dicere, quod poft refurrectionem cùm infufflaffet Dominus difcipulis & dixiffet, ACCIPITE SPIRITUM, non dedit eis Spiritum fanctum, fed figuratim tantummodò infufflavit. Ipfe enim & confeffionem, quam fecit Thomas, cùm palpaffet manus & látus Domini post resurrectionem dicens DOMI NUS MEUS, ET DEUS MEUS, inquit non effe dictam à Thoma de Chrifto. Nec enim dicit Theodorus Deum effe Chriftum, fed ad miraculum refurrectionis ftupefactum Thomam glorificaffe Deum, qui Chriftum refufcitavit. Et quod pejus eft, etiam in interpretatione, quam in Actus Apoftolorum fcripfit Theodorus fimilem fecit Chriftum Platoni, & Manichæo, & Epicuro, & Marcioni dicens, quod
...Chrift. Lupi Oper. Tom. II.
ficut illorum unufquifque ex dogmate, quod invenit, fuos difcipulos fecit vocari Platonicos, & Manichæos, & Epicuræos, & Marcioniftas; fimili modo & cùm Chriftus dogma inveniffet, & ex ipfo Chriftianos vocari. Si quis igitur defendit prædictum impium Theodorum, et impia ejus confcripta, in quibus tam prædictas, quam alias innumerabiles blafphemias effudit contra magnum Deum et Salvatorem Jefum Chriftum et non anathematizat eum, et impia ejus confcripta et omnes qui fufcipiunt, vel defendunt eum et dicunt orthodoxè eum expofuiffe, et qui fcripferunt pro eo, et eadem illi fapuerunt, vel fcribunt pro eo vel impiis ejus confcriptis et eos qui fimilia illi fapiunt, vel aliquando fapuerunt, et ufque ad mortem permanferunt, vel permanent, in tali impietate, talis anathema fit.
quis defendit impia Theodoreti conscripta, quæ contra rectam fiCyrillum, et duodecim ejus Capitula expofuit, et omnia quæ confcripfit pro Theodoro et Neftorio impiis, et pro aliis, qui eadem præditis Theodoro et Neftorio fapuerunt, defendens eos, et eorum impietaet propter hoc impios vocans Doctores Ecclefiæ, qui unitatem fecundùm fubfiftentiam Dei Verbi ad carnem confitentur, et non anathematizat ea, et eos qui fimilia eis fapuerunt, vel fapiunt, infuper autem et omnes, qui fcripferunt contra rectam fidem, et Sanctum Cyrillum, et duodecim ejus Capitula, et ufque ad mortem in tali impictate permanferunt, talis anathema fit.
quis defendit Epiftolam, quam dicitur Ibas ad Marim Perfam
S'hauer cunt scripfit, quae abregat quidem Deum Verbum de fan
&a Dei Genitrice femper Virgine Maria incarnatum, hominem factum effe, dicit autem purum hominem ex ipfa natum esse plum vocat ut alius fit Deus Verbum, & alius homo, et Sanctum Cyrillum, qui rectam fidem Christianorum prædicavit, tamquam hæreticum, et fimiliter Apollinario impio fcripfiffe criminatur, et inculpat primam Ephesinam fanctam Synodum tamquam fine examinatione, et quæftione Neftorium condemnantem et duodecim Capitula Sancti Cyrilli impia, et contraria recta fidei vocat eadem impia epistola, et defendit Theodorum, et Neftorium et impia eorum dogmata, et con
155 fcripta. Si quis igitur memoratam impiam epiftolam defendit, et non anathematizat eam, et defenfores ejus, et eos qui dicunt eam rectam effe, vel partem ejus, et eos qui fcripferunt vel fcribunt pro ea, vel pro impietate quæ in ea continetur, et præfumunt eam defendere, vel infertam ei impietatem nomine fan&torum Patrum vel fancti Chalcedonenfis Concilii, et in his ufque ad mortem permanent, talis anathema fit.
pum confcripta, &Theodor! Mopfueftia in fecunda Cilicia Epifcopi Judaice nugæ & maledica. Paffim vocantur fcandalum trium Capitulorum.
HÆc funt tria Chalcedonenfis, vel potiùs Et meritò. Fuit fcandalum adeò enorme, ut
Epifcoporum poft, peractam Synodum ad Martiani Augufti preces Chalcedone remanentium Capitula feu decreta, per hanc noftram
ejus motor Theodorus, Cæfareæ in Cappadocia Archi-Epifcopus, moriens, tefte Liberato Diar cono Carthaginenfi, defperabundè exclamarit
Synodum retractata & correcta, compendio ex-fe & Pelagium, Romanæ Ecclefiæ Diaconum, preffa ab Euftatio Ecclefiæ Conftantinopolitana Presbytero in vita Sancti Eutychii Patriarchæ Conftantinopolitani : Theodoreti fcripta contra duodecim Capita Sandli Cyrilli, Epiftola Iba Edeffeni Archi-Epifcopi ad Marm Perfam Episco
Vivos incendendos, per quos hoc fcandalum intravit in mundum. At Pelagium, utpotè innoxium, iniquè fibi adfociavie. Qui tria famofa Capitula exiftimant fuiffe tria à Schycia mona chis agitata, errant toto cœlo,
Chrifi. Lupioper. Tom. ÍL
« VorigeDoorgaan » |