SYNODORUM GENERALIUM AC PROVINCIALIUM DECRETA ET CANONES, SCHOLIIS ET NOTIS ILLUSTRATI. DISSERTATIO DE SACROSANCTA SYNODO EPHESINA. CAPUT PRIMUM. Exponitur Hærefis Neftoriana, Efuncto Sifinnio, opti- L.x.Conc. otio&quiete fecum habitans. Hoc habitu & hac fimulatione populum inefcans, magnam ætatis partem tranfegit, Chriftianus potiùs videri, quàm esse ftudens,& Chrifti gloriæ fuam præferens. Germanicia eft Provinciæ Eufratefiæ civitas Episcopalis, Neftorii autem monafterium fuit Antiochiæ in Suburbano ad Sanctum Euprepium. Eum Ca- Eph c.18. leftinus Pontifex adfirmat tanta & in monasterio & in Clero vixiffe apud omnes opinione, ut fius Auguftus Cleri-fuis aliena civitas invideret. Undè & contra Canones electum idem Pontifex promptiffimè confirmavit. Socrates fuiffe ait Sanctorum Patrum contemptorem. Quare Sanctus Cyrillus illum feriò monet, ut in declamando ad populum fit prudens, Sanctos Patres feriò legat, fummi æftimet, ex ipfis formet fuas Exegefes. At furdo cantavit fabulam. Reddidit enim ille talionem, dicens Patres legi quidem à Cyrillo, at minimè intelligi. Ex hac arrogantia præfumpfit Anaftafij Presbyteri infauftas voces defendere, & per Dorothei Epifcopi Marcianopolitani infræne os univerfam Ecclefiam anathematizare, & ore proprio orthodoxos xquare Gentilium Mythologis, qui Diis fuis affingunt matres. corum ejufdem Ecclefiæ ambitum retundere, & novum Joannem Chryfoftomum, Antiochia olim evocatum, volens habere Epifcopum, à Joanne Antiocheno Patriarcha accepit Neftorium. Hominem accuratè depingit Theodoretus in quarto libro hæreticarum fabularum, & in litteris ad Sporacium. Ex Germanicienfium ortus oppidulo, nefcio cujufmodi ab initio ftudiis educatus, aliam ex alia regionem commutans, ut flagellum quoddam Ægyptiacum in magnam Antiochenorum civitatem irrupit. In hac cum liberalibus difciplinis mediocriter effet imbutus vocemque pulcherrimam, & maximam exercuisset, in Ecclefiam Dei fe ingeffit, & in numerum Presbyterorum relatus eft, docendique populi munere impofito, ftatim in exordio, qualis tota vita effet futurus, oftendit. Neque enim generofum & genitalem, qui bominum animas excolere poffit, dicendi characterem fecutus eft. Sed cùm ad populi delectationem orationem fuam conferret, inanes plaufus, ut qui maximè, aucuparetur, turbulentum, & inftabile vulgus ad fui defiderium excitavit, fufca vefte indutus, utpotè Monachus, triftis incedens , triftis incedens, ftrepitus forenfes declinans, pallore corporis continens videri affectans, libris domi ut plurimùm incumbens, ac in Chrift. Lupi Oper. Tom. II In Epifcopum confecratus fuit quarto idus Celestini Pontificis quarto, vigefimo primo Theodofii Augufti Junioris. Liberatus Ecclefiæ Carthaginenfis Diaconus confecratum fcribit Kalendis Aprilis. Confecratus mox populum ex more docuit, exclamavitque ad Principem. Mihi, ò Imperator, terram hæreticis purgatam tribue, & ego tibi cælum tribuam; tu mihi in profligandis hæreticis fubveni, & ego tibi in profligandis Perfis fubveniam. Eadem die Anaftafius Prefbyter impias fuas in Domini matrem voces evomuit, atque ità totam Regiam urbem implevit A liti L.7.0.32. 1 L. 102, litigiofiffimis quæftionibus, uti teftatur idem Ne Nec fuit vana fufpicio Quod namque Neftorius ftatim in sui Anastasii gratiam cœperit & in L.I.Conc. Eph.c.18. ges Imperiales ejectis & profcriptis, fcribat ad manum Pontificem poftulavit. Porrò Ecclefia fcopos præfentari. Omnes Epifcopos advenas, virus fpuere & fcribere, teftantur Sanctus Cy-fto generalem Synodum, cogique ad illam Rorillus in litteris ad Celeftinum Papam, F. 323. plena Ephefina Synodo Petrus Alexandria Pref byter ac Primicerius Notariorum. Ei ftatim adftipulati funt Photius, Chæṛemon, Victor, Sophronas, Clerici Conftantinopolitani, quos San-fcopum Conftantinopolitanum omnes Imperatori Epictus Cyrillus vocat faces illius civitatis. Primum mali fontem fuiffe Diodorum, Tharfenfem Epifcopum & prime Cilicia Metropolitam, fuprà laudatum in Synodo Constantinopolitana, fcribunt idem Cyrillus in litteris ad Succeffum DioEpift. 1. Cæfareæ in Ifauria Epifcopum, apud Photium in Bibliotheca, Gelafius Cæfareenfis in Palæftina Epifcopus, & omnes generaliter trium Capitulorum impugnatores. Diodorus ex Macedonianis venit ad Ecclefiam, & Antiochenum Presbyterum magis, quàm Tharfenfem Epifcopum floruiffe fcribit in catalogo Sanctus Hieronymus. Presbyter unà cum Flaviano collega, pofteà Epifcopo, ftrenuè verbis pugnavit in Arianos Antiochenfes, Epifcopus fcripfit in Apollinarium, atque ità dum naturarum in Chrifto Domino confufionem nimis declinat, incidit in divifionem, Neftorio præformans unionem non fecundùm hypoftafim, fed fecundùm æqualem dignitatem, auctoritatem, nomen, honorem. Diodorus Theodorum Mopfueftiæ Epifcopum Neftorium docuit Theodorus, tamquàm omnium horum errorum fons poft mortem damnatus à Synodo quinta. Edidit libros longè plurimos, unumque contra afferentes peccare hominem natura, non voluntate. Photius editum dicit contra Occidentales hac labe infectos. Labis capita funt illæ ipfæ calumniæ, quas orthodoxæ doctrinæ imponit Julianus Pelagianifta in duabus Epiftolis refutatis à Sancto Auguftino in libris ad Bonifacium Papam. Proindè nefcio cujus Pelagiani calumniofus in orthodoxos fuit ille liber, & ex illo Theodorus, adeòque & Neftorius didicerunt Pelagianizare. (a) L. 177. , Hircus hircum ex odore cognofcit. Ità & Julianus audiens Conftantinopoli federe Nestorium, Theodori Mopfuefteni infigniter Pelagianizantis difcipulum, docereque Mariam non ef fe Deiparam, & Chriftum effe purum hominem, paulatim per humana merita ad fublimiora proficientem, certum habuit eum effe virum fui gregis. Etenim, uti rectè Sanctus Profper advertit, Pelagiana & Neftoriana hærefis funt fubordinatæ Ubi definit Pelagius , incipit Neftorius. Pelagius negat naturam humanam effe in Adamo peccante vitiatam, ideòque credit non reparatore aut reparationis traduce principio, fed folo egere Doctore & imitationis exemplo: Infert Neftorius Chriftum non debere effe Deum, quoniam purus homo poteft effe plenè Sanctus, aptumque exemplum imitationis. Quæ omnia ante Neftorium in Gallia & Hifpania Leporius Sancto Hæc eft caufa, cur de eodem Juliano, Flo-Presbyter, aliique Pelagiani docuerunt, ut furo, Orontio, & Fabio, ex Epifcopali Sede & toto Occidente per Sedem Apoftolicam ac Le (a) Labitur vir eruditus, nam liber ille cujus excerpta prà audivimus à Vincentio Lerinenfi, Auguftino, Joanne Caffiano, Vitali & Conftantio Epifcopis Hifpanis, & Capreolo ArchiEpifcopo Carthaginenfi. Docuerunt patere in Chrifto Domino, quid fibi ipfi dare poffit humana libertas. Quò enim evectus ille, crediderunt per humana merita adfcendere poffe hominem quemvis. Hinc enim & Ibas Edeffenus Epifcopus accufatus fuit dixiffe: Non invideo Chrifto, Chrifto, quia Deus factus eft, quoniam fi volo,|| clefia, ipfaque etiam domo Augufta. Nempè fio & ego. Cupiebat Neftorius Julianum inducere ad Principem, at hæfit illi aqua ob metum Pontificis Goeleftini. Hunc ergò priùs confuluit, exponens dictorum Epifcoporum, quafi temporibus Chriftianis perfecutionem pafforum, ad fe & ad Principem miferabiles ac importunos clamores, unàque proprias querimonias de graf fantibus in Ecclefia fua Apollinariftis, qui fidem Nicænam prævaricati Sanctam Virginem, & quidem fine horrore, dicerent DEIPARAM. Sefe dixit ab illis admodùm vexari. Erant ejus impietati refiftentes orthodoxi Clerici Conftantinopolitani, quos fuprà per ipfum dixi excommunicatos, degradatos, civitate ejectos. Cap. 8. retulerant hafce quorumdam Alexandrinorum, Afflicti hi auxilium & folatium quæfiere ab aliis Epifcopis, Sancto præfertim Cyrillo, Patriarcha Alexandrino, viro potente in opere & fermone. Huc ufque enim Alexandrini Epifcopi nefcio quid poteftatis ambierunt & habuerunt in Ecclefiam Regiæ civitatis, adeò ut nuper Arcadius Auguftus ad confecrandum. Sanctum Joannem Chryfoftomum, fexto Nicæno & fecundo Conftantinopolitano Canone non obftante, evocarit Theophilum, Sancti Cyrilli Patruum, & proximum in throno Alexandrino Antecefforem. Etiam fuos Emiffarios habuit Neftorius, præfertim ad Joannem Antiochenum, fuum nuper Epifcopum, fub Theodoro Mopfuefteno condiscipulum, & ad Regiæ civitatis Epifcopatum promotorem, nec non ad Acacium Berrhæenfem Epifcopum, fummæ auctoritatis fenem, & in Antiocheno Patriarchatu quafi Patrem &, Magiftrum omnium Epifcoporum. Addidit fuas & Photii Presbyteri fui Exegefes, variofque libellos, quos fparfit per omnes Dicecefes, etiam inter Sancti Cyrilli Monachos, ipfamque Ecclefiam Romanam. Audiamus rem ex litteris Sancti Cœleftini Pontificis ad Clerum & populum Conftantinopolitanum, & litteris Sancti Cyrilli ad Juvenalem Epifcopum Hiero1.1. Con. folyma. Romanam Ecclefiam in fuam fententiam Ephef. C. pertrahere fe poffe arbitratus fcripfit ad ejufdem Ecclefie Epifcopum Cæleftinum, eifque litteris dogmatum fuorum perverfitatem inferuit. Mifit eidem & multas quoque Excgefes, feu potiùs quofdam earum quaterniones aut compendia, blafphemiis|pulfus cft ipfe quoque, quas ferebat, exhibere. Quoplena, propriaque fubfcriptione fignata. Ità Papales aures, dum cæcus, vetufto hæreticorum more, prævenire & circumfcribere poffe præfumit, implacabiliter offendit, feipfum prodidit, dictorum Monachorum filentium mutavit in clamorem, Sanctum Cyrillum ad pugnam coegit. 24. 19. C. 21. Hominis tamen honori parcens per familiares litteras amicè primùm tentavit Cyrillus, vifufque eft Erronem reduxiffe ad mentem. Etenim ejus Presbyter & Legatus Lampo retulit pariformes, licèt falis & dentis non penitùs vacuas, refponforias, ac ipfe mali auctor Anaftafius Prefbyter proteftatus eft eadem fe cum Cyrillo credere & docere. At ficta erant omnia, & ad Cyrillum , quem metuebant unicum, per infidiofas calumnias evertendum præparamenta. Illum Principi reddidere adeò exofum, ut per facram Divalem correptus fuerit, de verfutia, audacia, protervia, ufurpato imperio, turbata EcCbrift. Lupi Oper. Tom.II. Apertum igitur cum Neftorio bellum inchoarunt Clerici per ipfum dejecti & ejecti, appellantes ad Cæleftinum Pontificem, proponentefque libellum conteftatorium hac Epigraphe Conteftatio propofita à Clericis Conftantinopolitanis, &in confpectu Ecclefiæ publicata, quod Neftorius ejufdem fit fententiæ cum Paulo Samofateno, ante centum fexaginta annos ab orthodoxis Epifcopis anathemate condemnato. Libello tamen ob Principis metum communicare, aut auctoritatem dare, vel fefe à Neftorii communione fegregare aufus non fuit Cyrillus, attamen per iteratas, eafque acres litteras illum monuit de hærefi & omnes has tragoedias per Poffidonium Diaconum retulit Pontifici Cœleftino, addens hoc, à Petro Alexandriæ Presbytero & Notariorum in Synodo Ephefina Primicerio recitatum, mandatum. Si litteras Neftorit & expofitionum codices redditos Pontifici compereris, & tu quoque meas litteras redde; fin autem, ne reddas, fed buc referas. Nolebat enim fine firmis probationibus apud Papam accufare. Poffidonius ergò cùm comperiffet tam Epifolas, quam expofitiones illius fuiffe exhibitas, com E. 323. circà & Coeleftinus muneri fuo non defuit. Fe- Hinc ergò Pontifex appellantes & afflictos 4 juffit intra decem dies à recepto hoc mandato,| idque fub reatu perdendi ipfo facto Epifcopatum & communionem, cadendique etiam extra laicos; hujus fententiæ per omnes Orientales Ecclefias publicationem & executionem delegavit Sancto Cyrillo, nec non in hac omni caufa plenas vices Apoftolicæ Sedis. Quæ omnia non tantummodò ad Cyrillum & Neftorium, fed etiam per fpeciales litteras fcripfit ad Clerum, & populum Conftantinopolitanum, Joannem Patriarcham Antiochenum, Juvenalem Episcopum C.18. 19. Hierofolymitanum, Rufum Theffalonicenfem, & Flavianum Philippenfem. Exstant Epistola in prima parte Concilii Ephefini. 21.24.25. F. 323. Neftorii frigida, inutilla, anilia dogmata non at Joannes Patriarcha Antiochenus etiam exeruit fcenti novitati fomentum fuppedites. Cogita, fi priuf من Quomodò Sanctus Cyrillus injun&tum onus adimplerit, recitat in Ephefina Synodo laudatus Petrus Presbyter ac Primicerius Notariorum. Non folùm ea, quæ Cæleftinus fanctiffimus facratif-gatus exequare, nullum diffidiis locum, nullum glifimufque Romane Ecclefiæ Epifcopus ad Reverendiffimum Neftorium fcripferat, miffa & reddita funt eidem, verùm ea etiam, quæ fanctiffimus piiffimufque Alexandrina Ecclefiæ Epifcopus Cyrillus, & univerfa Ægypti Synodus per Theopemptum & Danielem, & Potamonem, & Macarium, religiofiffimos Epifcopos, ad eundem deflinaverant. Ad fe igitur directas Pontificis litteras fynodaliter per omnem Ægypti Diœcefim publicavit Cyrillus, Neftorio autem infcriptas Conftantinopolim mifit tradendas in manum propriam folemniter per quatuor Epifcopos, & fui jam Apoftolici Vicarii & omnis fuæ Synodi Legatos: Nequaquam Neftorium, vento abundè plenum, fed Sedis Apoftolicæ in Regiæ civitatis Epifcopum fententiam judicialem ità juffus honorare. Ejufmodi fententias fic terrifica pompa mitti & infinuari folitas fcribit Felix tertius Pontifex ad Regiæ civitatis & totius Bythiniæ Presbyteros & Archimandritas. Addidit Cyrillus & fuas litteras fynodales. Eodem modo mifit aliis laudatis Primatibus Epifcopis, attamen per folos fuæ Ecclefiæ Clericos, uti in litteris ad Neftorium teftatur ipfe Joannes Antiochenus. Nempè ipfi non erant rei per ApoCap. 24. ftolicam fententiam petiti. Eos hortatur Cyrillus ad unanimes litteras, quibus Principi & Senatui fuadeant pietati non præferri hominem Neftorium, fed illum, fi refipifcere noluerit, ejici de Epifcopatu. L.1. C.25. Cap. 26. illæ habuerunt litteræ & mandata Romana. Addit ad Quomodò autem hifce mandatis & confiliis F.350. Porrò fequenti die redeuntibus aditum interclufit, & tum Atum fufpenfivum; incenfus à Juliano Pelagianifta, ejufdem temeritatis jam vetufto attentatore, cui femper à Synodo fpem fuiffe teftatur CoeleftiEpift.11. nus Pontifex in litteris ad Synodum Ephefinam. L.I. C.30. Ità duo hi ferociffimi tauri ad cribrandam Ecclefiam fcelerata cornua conjunxerunt. Quin immò defperatum Neftorium appellaffe ad Dei tribunal & cœleftem Synodum, teftatur in precibus Theodofio Augusto exhibitis Dalmatius Ecclefiæ Conftantinopolitanæ Presbyter & Archimandrita. Et quidem Neftorii recta & pura effe, Cyrilli autem capitula fætere credidit, à Joanne Antiocheno Neftorium quoad folas voces hallucinari existimante non feductus, fed circumfcriptus Theodofius Auguftus: Undè & in ipfa Sacra, qua ad Synodum evocavit, huic improperat Capitulorum Ycabiem, addens plenam dogmatis pacem effe inCap. 31. ter fuum Imperium & Sacerdotium Conftantinopolitanum. Cyrillum, tefte Liberato Carthaginenfi, compefcendum duxit à Neftorii perfecutione. |Romani Pontificis adfenfu permitti generalem Sy- In Edicto Chalcedonenfis Synodi confirmatorio fium Auguftum legatis, quod Romana & Ale- Epift.33. C.20. Nihilominùs Ecclefiæ ejufdem veraciter fideles næ Ecclefiæ præfideret, Reverendiffimum Ecclefie Ale- C. I. Tit.9. c. I. Quomodò Cœleftinus Pontifex Præfidentiam honorarit, exponit Photius in Nomo - Canone. Hujus temporis Patriarcha Alexandrinus jus habet, ut cum Phrygio celebret. Habuit autem hanc facultatem Sanctus Cyrillus Alexandrinus à Romano Papa Cæleftino, quando coacta eft Ephefina Synodus adversùs Neftorium. Cùm non poffet Cæleftinus adeffe Ephefi & judicare Neftorium, vifum eft, ut Sancto Cyrillo à Cæleftino permitteretur buic Synodo præfidere. Ut itàque conftaret eum habere jus & auctoritatem Papa, fedit cum Phrygio, & condemnavit Neftorium. Ab eo ergò tempore cum eodem Phrygio facra celebrant & procedunt Patriarchæ Alexandrini, nec verentur reprehendi. Atteftatur Nicephorus Calixtus, addens L.14.C.34. & PAPÆ titulum Cyrillo & ejus fuccefforibus à Cœleftino indultum. Porrò Phrygium effe Mitram Episcopalem opere Phrygio ornatam, aut quoddam ejus genus, teftantur Sanctus Petrus Damiani, & Sugerius Sancti Dionyfii Abbas in vita Ludovici Groffi Francorum Regis. Addit Photius, Nec verentur reprehendi : Utique tanquam patrii moris tranfgreffores. Græcorum enim Episcopos paffim non uti Mitra, affirmat Jacobus de Vitriaco in hiftoria Hierofolymitana, agens de L.1.C.77. Maronitis ad Romanæ Ecclefiæ obedientiam converfis. Cùm omnes alii Orientales Prælati, exceptis dumtaxat Latinis, annulis & mitris Pontificalibus non ufum habeant campanarum, fed percuffis baculo vel utantur, nec baculos Paftorales geftent in manibus, nec malleo tabulis populum ad Ecclefiam foliti fint congregare; Maronite in fignum obedientiæ confuetudines & ritus L.3.Ep.10. C.9. 11. |