Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

SYNODORUM

GENERALIUM AC PROVINCIALIUM DECRETA ET CANONES,

SCHOLIIS ET NOTIS ILLUSTRATI.

DISSERTATIO

DE SACROSANCTA SYNODO EPHESINA.

CAPUT PRIMUM.

Exponitur Hærefis Neftoriana,
occafio Synodi.

Efuncto Sifinnio, opti-
mo Regiæ civitatis
Epifcopo, Theodo-

L.x.Conc.

otio&quiete fecum habitans. Hoc habitu & hac fimulatione populum inefcans, magnam ætatis partem tranfegit, Chriftianus potiùs videri, quàm esse ftudens,& Chrifti gloriæ fuam præferens. Germanicia eft Provinciæ Eufratefiæ civitas Episcopalis, Neftorii autem monafterium fuit Antiochiæ in Suburbano ad Sanctum Euprepium. Eum Ca- Eph c.18. leftinus Pontifex adfirmat tanta & in monasterio & in Clero vixiffe apud omnes opinione, ut fius Auguftus Cleri-fuis aliena civitas invideret. Undè & contra Canones electum idem Pontifex promptiffimè confirmavit. Socrates fuiffe ait Sanctorum Patrum contemptorem. Quare Sanctus Cyrillus illum feriò monet, ut in declamando ad populum fit prudens, Sanctos Patres feriò legat, fummi æftimet, ex ipfis formet fuas Exegefes. At furdo cantavit fabulam. Reddidit enim ille talionem, dicens Patres legi quidem à Cyrillo, at minimè intelligi. Ex hac arrogantia præfumpfit Anaftafij Presbyteri infauftas voces defendere, & per Dorothei Epifcopi Marcianopolitani infræne os univerfam Ecclefiam anathematizare, & ore proprio orthodoxos xquare Gentilium Mythologis, qui Diis fuis affingunt matres.

corum ejufdem Ecclefiæ ambitum retundere, & novum Joannem Chryfoftomum, Antiochia olim evocatum, volens habere Epifcopum, à Joanne Antiocheno Patriarcha accepit Neftorium. Hominem accuratè depingit Theodoretus in quarto libro hæreticarum fabularum, & in litteris ad Sporacium. Ex Germanicienfium ortus oppidulo, nefcio cujufmodi ab initio ftudiis educatus, aliam ex alia regionem commutans, ut flagellum quoddam Ægyptiacum in magnam Antiochenorum civitatem irrupit. In hac cum liberalibus difciplinis mediocriter effet imbutus vocemque pulcherrimam, & maximam exercuisset, in Ecclefiam Dei fe ingeffit, & in numerum Presbyterorum relatus eft, docendique populi munere impofito, ftatim in exordio, qualis tota vita effet futurus, oftendit. Neque enim generofum & genitalem, qui bominum animas excolere poffit, dicendi characterem fecutus eft. Sed cùm ad populi delectationem orationem fuam conferret, inanes plaufus, ut qui maximè, aucuparetur, turbulentum, & inftabile vulgus ad fui defiderium excitavit, fufca vefte indutus, utpotè Monachus, triftis incedens , triftis incedens, ftrepitus forenfes declinans, pallore corporis continens videri affectans, libris domi ut plurimùm incumbens, ac in Chrift. Lupi Oper. Tom. II

[ocr errors]

In Epifcopum confecratus fuit quarto idus
Aprilis, Felice & Tauro Confulibus, Chrifti
Domini anno quadringentefimo vigefimo octa-

[ocr errors]

Celestini Pontificis quarto, vigefimo primo Theodofii Augufti Junioris. Liberatus Ecclefiæ Carthaginenfis Diaconus confecratum fcribit Kalendis Aprilis. Confecratus mox populum ex more docuit, exclamavitque ad Principem. Mihi, ò Imperator, terram hæreticis purgatam tribue, & ego tibi cælum tribuam; tu mihi in profligandis hæreticis fubveni, & ego tibi in profligandis Perfis fubveniam. Eadem die Anaftafius Prefbyter impias fuas in Domini matrem voces evomuit, atque ità totam Regiam urbem implevit

A

liti

L.7.0.32.

1

L. 102,

[ocr errors]

litigiofiffimis quæftionibus, uti teftatur idem
at occultè, jam pri-
Liberatus. Quod eadem, at occultè, jam pri-
dem ipfe adhuc Presbyter Neftorius Antiochiæ
docuiffet, fcribit in catalogo Gennadius Maffi-
lienfis. Quinto poft die Arianorum Bafilicam
demolitus eft quare illi in rabiem verfi faces
urbi injecerunt, parati ad armatam fui vindi-
&tam, & publicam, quam Deus impediit, fedi-
tionem. Eodem tempore fugitivi fervi occupa-
vere bafilicam, & defperati feipfos occidentes
proprio fanguine polluerunt. Ex quibus omni-copia præftaretur
bus novus hic Epifcopatus apud viros prudentes
venit in infelicitatis fufpicionem, & ipfe Epi-
fcopus etiam ab ipfis catholicis vocari cœpit
catholicis vocari cœpit
Civitatis incendium,

Ne

Nec fuit vana fufpicio Quod namque Neftorius ftatim in sui Anastasii gratiam cœperit

& in

L.I.Conc.

Eph.c.18.

ges Imperiales ejectis & profcriptis, fcribat ad
Neftorium Sanctus Pontifex Celeftinus. Aliquan-
tis diebus vite noftræ, poft nefandum & fæpè
damnatum dogma Pelagii atque Cœleftii, catholica
fides quietem habuit, quando cos cum fuæ opinio-
nis fequacibus, telis unite fententiæ Oriens Occi-
denfque percuffit. Denique Sandæ recordationis At-
ticus, catholicæ magifter fidei, ac verè Beati Joan-
nis etiam in ifta fucceffor, ità eos perfecutus eft
pro Rege communi, ut iis nec ftandi quidem illic
A Romana Ecclefia damna-
tum Julianum provocaffe ad generalem Ecclefiæ
Synodum, teftatur frequenter Sanctus Augufti-
nus, addens poft ejufmodi judicium nullam am-
pliùs audientiam, fed folam pœnitentiam fuper- Poft.Ep.4.
effe. Appellationem ergò profequens Julianus
acceffit Regiam urbem, & à Theodofio Augu-

[ocr errors]

manum Pontificem poftulavit. Porrò Ecclefia
Conftantinopolitana morem docet nos Hormif-
da Pontifex in inftructione data Legatis fuis ad
Anaftafium Auguftum: Eft confuetudo per Epi-

fcopos præfentari. Omnes Epifcopos advenas,
venientes ad Comitatum, etiam ipfos Legatos
Apoftolicæ Sedis Romanæ. Quocircà & Julia-
nus ab Attico Epifcopo ad Principem induci
petiit; verùm quid ille Sancti Joannis Chryfo-
ftomi fucceffor egerit, jam audivimus à Ponti-
fice Celeftino. Ejus veftigia fecutus eft fuccef-
for Sifinnius, miraturque & dolet laudatus Pon-
tifex Neftorium ab illis deviaffe. Addit fefe,
vacante Sede Conftantinopolitana, de novi Epi-
scopi promotione femper effe anxium: Ne nem-
pè quis fuccedat, qui ejufmodi damnatos lepro-
fos inducat ad Principem, eumque juvet ad in-
dulgendam generalem fine caufa Synodum,
omnemque turbandam Ecclefiam ab illis cir-
cumfcribi.

virus fpuere & fcribere, teftantur Sanctus Cy-fto generalem Synodum, cogique ad illam Rorillus in litteris ad Celeftinum Papam, F. 323. plena Ephefina Synodo Petrus Alexandria Pref byter ac Primicerius Notariorum. Ei ftatim adftipulati funt Photius, Chæṛemon, Victor, Sophronas, Clerici Conftantinopolitani, quos San-fcopum Conftantinopolitanum omnes Imperatori Epictus Cyrillus vocat faces illius civitatis. Primum mali fontem fuiffe Diodorum, Tharfenfem Epifcopum & prime Cilicia Metropolitam, fuprà laudatum in Synodo Constantinopolitana, fcribunt idem Cyrillus in litteris ad Succeffum DioEpift. 1. Cæfareæ in Ifauria Epifcopum, apud Photium in Bibliotheca, Gelafius Cæfareenfis in Palæftina Epifcopus, & omnes generaliter trium Capitulorum impugnatores. Diodorus ex Macedonianis venit ad Ecclefiam, & Antiochenum Presbyterum magis, quàm Tharfenfem Epifcopum floruiffe fcribit in catalogo Sanctus Hieronymus. Presbyter unà cum Flaviano collega, pofteà Epifcopo, ftrenuè verbis pugnavit in Arianos Antiochenfes, Epifcopus fcripfit in Apollinarium, atque ità dum naturarum in Chrifto Domino confufionem nimis declinat, incidit in divifionem, Neftorio præformans unionem non fecundùm hypoftafim, fed fecundùm æqualem dignitatem, auctoritatem, nomen, honorem. Diodorus Theodorum Mopfueftiæ Epifcopum Neftorium docuit Theodorus, tamquàm omnium horum errorum fons poft mortem damnatus à Synodo quinta. Edidit libros longè plurimos, unumque contra afferentes peccare hominem natura, non voluntate. Photius editum dicit contra Occidentales hac labe infectos. Labis capita funt illæ ipfæ calumniæ, quas orthodoxæ doctrinæ imponit Julianus Pelagianifta in duabus Epiftolis refutatis à Sancto Auguftino in libris ad Bonifacium Papam. Proindè nefcio cujus Pelagiani calumniofus in orthodoxos fuit ille liber, & ex illo Theodorus, adeòque & Neftorius didicerunt Pelagianizare. (a)

L. 177.

,

Hircus hircum ex odore cognofcit. Ità & Julianus audiens Conftantinopoli federe Nestorium, Theodori Mopfuefteni infigniter Pelagianizantis difcipulum, docereque Mariam non ef fe Deiparam, & Chriftum effe purum hominem, paulatim per humana merita ad fublimiora proficientem, certum habuit eum effe virum fui gregis. Etenim, uti rectè Sanctus Profper advertit, Pelagiana & Neftoriana hærefis funt fubordinatæ Ubi definit Pelagius , incipit Neftorius. Pelagius negat naturam humanam effe in Adamo peccante vitiatam, ideòque credit non reparatore aut reparationis traduce principio, fed folo egere Doctore & imitationis exemplo: Infert Neftorius Chriftum non debere effe Deum, quoniam purus homo poteft effe plenè Sanctus, aptumque exemplum imitationis. Quæ omnia ante Neftorium in Gallia & Hifpania Leporius

Sancto

Hæc eft caufa, cur de eodem Juliano, Flo-Presbyter, aliique Pelagiani docuerunt, ut furo, Orontio, & Fabio, ex Epifcopali Sede & toto Occidente per Sedem Apoftolicam ac Le

(a) Labitur vir eruditus, nam liber ille cujus excerpta
refert Photius, ab ipfomet Theodoro fcriptus fuit,
neque ex illo Theodorus didicit Pelagianizare, fed in
eodem idemmet peffimè Pelagianizavit, quod ex Pho-
tio, & ex proximè dicendis certiffimum eft. Eidem
ramen Lupo laudi detur, quod primus Theodorum
Pelagianum publicavit. Noris hift. Pelag. l.1. c.1x.

prà audivimus à Vincentio Lerinenfi, Auguftino, Joanne Caffiano, Vitali & Conftantio Epifcopis Hifpanis, & Capreolo ArchiEpifcopo Carthaginenfi. Docuerunt patere in Chrifto Domino, quid fibi ipfi dare poffit humana libertas. Quò enim evectus ille, crediderunt per humana merita adfcendere poffe hominem quemvis. Hinc enim & Ibas Edeffenus Epifcopus accufatus fuit dixiffe: Non invideo Chrifto,

Chrifto, quia Deus factus eft, quoniam fi volo,|| clefia, ipfaque etiam domo Augufta. Nempè

fio & ego.

Cupiebat Neftorius Julianum inducere ad Principem, at hæfit illi aqua ob metum Pontificis Goeleftini. Hunc ergò priùs confuluit, exponens dictorum Epifcoporum, quafi temporibus Chriftianis perfecutionem pafforum, ad fe & ad Principem miferabiles ac importunos clamores, unàque proprias querimonias de graf fantibus in Ecclefia fua Apollinariftis, qui fidem Nicænam prævaricati Sanctam Virginem, & quidem fine horrore, dicerent DEIPARAM. Sefe dixit ab illis admodùm vexari. Erant ejus impietati refiftentes orthodoxi Clerici Conftantinopolitani, quos fuprà per ipfum dixi excommunicatos, degradatos, civitate ejectos.

Cap. 8.

retulerant hafce quorumdam Alexandrinorum,
quos caftigarat, de illo criminationes: Quod ca
cos & egenos per injuriam opprimeret, ferrum in
matrem firinxiffet, ancillæ præfidio aurum alienum
abftulisset,
abftuliffet, ejufmodi improbitatu fufpicione femper
laboraffet; quod eadem pararet Neftorio, quæ
ejus Patruus Theophilus in Sanctum Joannem
Chryfoftomum, Regiæ item civitatis Epifcopum,
nuper patraffet. Elucidat hæc Socrates dicens de L.7.3.7.
Cyrillo. Cyrillus in fede Epifcopali collocatus ma-
jorem principatum, quam unquam Theophilus An-
teceffor habuiffet, pariter fibi affumpfit. Etenim ex
illo tempore Epifcopus Alexandrinus præter Cleri
dominatum rerum prætereà fæcularium principatum
acquifivit. Refert & ejus cum Oreste Ægypti
Præfecto Auguftali duras contentiones de laica
in Diœcefim poteftate, cujus ufurpatæ etiam
Sanctum Athanafium apud Conftantium Augu-
ftum criminati Eufebiani impetrarunt profcribi
tamquam reum læfæ Majeftatis. An ex ufurpa-
tione an ex Conftantini dono egerit uterque
Sanctus Epifcopus, nolim hìc difcutere. Certè
exindè uterque Principi fuit non modicè invifus.

[ocr errors]
[ocr errors]

Afflicti hi auxilium & folatium quæfiere ab aliis Epifcopis, Sancto præfertim Cyrillo, Patriarcha Alexandrino, viro potente in opere & fermone. Huc ufque enim Alexandrini Epifcopi nefcio quid poteftatis ambierunt & habuerunt in Ecclefiam Regiæ civitatis, adeò ut nuper Arcadius Auguftus ad confecrandum. Sanctum Joannem Chryfoftomum, fexto Nicæno & fecundo Conftantinopolitano Canone non obftante, evocarit Theophilum, Sancti Cyrilli Patruum, & proximum in throno Alexandrino Antecefforem. Etiam fuos Emiffarios habuit Neftorius, præfertim ad Joannem Antiochenum, fuum nuper Epifcopum, fub Theodoro Mopfuefteno condiscipulum, & ad Regiæ civitatis Epifcopatum promotorem, nec non ad Acacium Berrhæenfem Epifcopum, fummæ auctoritatis fenem, & in Antiocheno Patriarchatu quafi Patrem &, Magiftrum omnium Epifcoporum. Addidit fuas & Photii Presbyteri fui Exegefes, variofque libellos, quos fparfit per omnes Dicecefes, etiam inter Sancti Cyrilli Monachos, ipfamque Ecclefiam Romanam. Audiamus rem ex litteris Sancti Cœleftini Pontificis ad Clerum & populum Conftantinopolitanum, & litteris Sancti Cyrilli ad Juvenalem Epifcopum Hiero1.1. Con. folyma. Romanam Ecclefiam in fuam fententiam Ephef. C. pertrahere fe poffe arbitratus fcripfit ad ejufdem Ecclefie Epifcopum Cæleftinum, eifque litteris dogmatum fuorum perverfitatem inferuit. Mifit eidem & multas quoque Excgefes, feu potiùs quofdam earum quaterniones aut compendia, blafphemiis|pulfus cft ipfe quoque, quas ferebat, exhibere. Quoplena, propriaque fubfcriptione fignata. Ità Papales aures, dum cæcus, vetufto hæreticorum more, prævenire & circumfcribere poffe præfumit, implacabiliter offendit, feipfum prodidit, dictorum Monachorum filentium mutavit in clamorem, Sanctum Cyrillum ad pugnam coegit.

24. 19.

C. 21.

Hominis tamen honori parcens per familiares litteras amicè primùm tentavit Cyrillus, vifufque eft Erronem reduxiffe ad mentem. Etenim ejus Presbyter & Legatus Lampo retulit pariformes, licèt falis & dentis non penitùs vacuas, refponforias, ac ipfe mali auctor Anaftafius Prefbyter proteftatus eft eadem fe cum Cyrillo credere & docere. At ficta erant omnia, & ad Cyrillum , quem metuebant unicum, per infidiofas calumnias evertendum præparamenta. Illum Principi reddidere adeò exofum, ut per facram Divalem correptus fuerit, de verfutia, audacia, protervia, ufurpato imperio, turbata EcCbrift. Lupi Oper. Tom.II.

Apertum igitur cum Neftorio bellum inchoarunt Clerici per ipfum dejecti & ejecti, appellantes ad Cæleftinum Pontificem, proponentefque libellum conteftatorium hac Epigraphe Conteftatio propofita à Clericis Conftantinopolitanis, &in confpectu Ecclefiæ publicata, quod Neftorius ejufdem fit fententiæ cum Paulo Samofateno, ante centum fexaginta annos ab orthodoxis Epifcopis anathemate condemnato. Libello tamen ob Principis metum communicare, aut auctoritatem dare, vel fefe à Neftorii communione fegregare aufus non fuit Cyrillus, attamen per iteratas, eafque acres litteras illum monuit de hærefi & omnes has tragoedias per Poffidonium Diaconum retulit Pontifici Cœleftino, addens hoc, à Petro Alexandriæ Presbytero & Notariorum in Synodo Ephefina Primicerio recitatum, mandatum. Si litteras Neftorit & expofitionum codices redditos Pontifici compereris, & tu quoque meas litteras redde; fin autem, ne reddas, fed buc referas. Nolebat enim fine firmis probationibus apud Papam accufare. Poffidonius ergò cùm comperiffet tam Epifolas, quam expofitiones illius fuiffe exhibitas, com

[ocr errors]

E. 323.

circà & Coeleftinus muneri fuo non defuit. Fe-
cit Synodum ex Epifcopis tùm in urbe per oc-
cafionem repertis, de quibus fcribit Sanctus Cy-
rillus ad Joannem Patriarcham Antiochenum. L. 1. c.21.
Qui cùm Exegefeon ejus quaterniones legiffent, mul-
tifque confeffibus & confultationibus habitis examinaf-
fent, illarum auctorem non abfque indignatione ex-
fibilarunt, palàm afferentes novam illum, eamque
perniciofiffimam, & à nullo veterum hæret corum un-
quam excogitatam hærefim moliri.

Hinc ergò Pontifex appellantes & afflictos
Clericos communioni & gradui reddidit, acce-
pitque in Sedis Apoftolicæ protectionem; Ne-
ftorium de admiffis in Regiam urbem & fuum
alloquium Ex-Epifcopis Pelagianis, violata Do-
minicæ Incarnationis fide, & præfertim de da-
mnata voce, DEIPARA, graviffimè increpuit,
eam publicè in Ecclefia laudari & probari, tam-
quam unum è dogmatis Christiani fundamentiş
A 2
juf-

4

juffit intra decem dies à recepto hoc mandato,| idque fub reatu perdendi ipfo facto Epifcopatum & communionem, cadendique etiam extra laicos; hujus fententiæ per omnes Orientales Ecclefias publicationem & executionem delegavit Sancto Cyrillo, nec non in hac omni caufa plenas vices Apoftolicæ Sedis. Quæ omnia non tantummodò ad Cyrillum & Neftorium, fed etiam per fpeciales litteras fcripfit ad Clerum, & populum Conftantinopolitanum, Joannem Patriarcham Antiochenum, Juvenalem Episcopum C.18. 19. Hierofolymitanum, Rufum Theffalonicenfem, & Flavianum Philippenfem. Exstant Epistola in prima parte Concilii Ephefini.

21.24.25.

F. 323.

Neftorii frigida, inutilla, anilia dogmata non at
tendant; fed eum fi non refipifcat, tamquam
lupum averfentur, deferantque ejus hæreticam
& fcabiofam communionem.

Joannes Patriarcha Antiochenus etiam exeruit
omnes fuæ eloquentiæ vires. Collegit & ipfe fuss
Diœcefeos Synodum, litteras Apoftolicas publi
cavit, eifque edixit ab omnibus obediendum
Neftorium de turbatis Ecclefiis, & negata, quam
omnis femper agnovit orthodoxa antiquitas, vo-
ce, DEIPARA, graviter arguit, hortatus ad
matura cum viris cordatis, quibus detur plena
effandi libertas, confilia, & ad imperatam à Ro-
mana Ecclefia palinodiam non futuram igno-
miniofam nupero exemplo communis magiftri
Theodori Epifcopi Mopfuefteni. Hoc noftrum, Cap. 25-
inquit, quæfo, confilium admitte, hæc per nos ro-

[ocr errors]

fcenti novitati fomentum fuppedites. Cogita, fi priuf
missæ
quam yllæ omninò litteræ Roma miffe forent, multi
contra nos exftitere infrænes, pænèque intolerabiles,
quales nunc futuri fint, tanta ex allatis litteris fub-
miniftrata fiducia, qualique impofterum adversùs nos
audacia ufuri. Tantam auctoritatem apud ipfos
etiam Patriarchas, eorumque Dioecefeos femper

من

Quomodò Sanctus Cyrillus injun&tum onus adimplerit, recitat in Ephefina Synodo laudatus Petrus Presbyter ac Primicerius Notariorum. Non folùm ea, quæ Cæleftinus fanctiffimus facratif-gatus exequare, nullum diffidiis locum, nullum glifimufque Romane Ecclefiæ Epifcopus ad Reverendiffimum Neftorium fcripferat, miffa & reddita funt eidem, verùm ea etiam, quæ fanctiffimus piiffimufque Alexandrina Ecclefiæ Epifcopus Cyrillus, & univerfa Ægypti Synodus per Theopemptum & Danielem, & Potamonem, & Macarium, religiofiffimos Epifcopos, ad eundem deflinaverant. Ad fe igitur directas Pontificis litteras fynodaliter per omnem Ægypti Diœcefim publicavit Cyrillus, Neftorio autem infcriptas Conftantinopolim mifit tradendas in manum propriam folemniter per quatuor Epifcopos, & fui jam Apoftolici Vicarii & omnis fuæ Synodi Legatos: Nequaquam Neftorium, vento abundè plenum, fed Sedis Apoftolicæ in Regiæ civitatis Epifcopum fententiam judicialem ità juffus honorare. Ejufmodi fententias fic terrifica pompa mitti & infinuari folitas fcribit Felix tertius Pontifex ad Regiæ civitatis & totius Bythiniæ Presbyteros & Archimandritas. Addidit Cyrillus & fuas litteras fynodales. Eodem modo mifit aliis laudatis Primatibus Epifcopis, attamen per folos fuæ Ecclefiæ Clericos, uti in litteris ad Neftorium teftatur ipfe Joannes Antiochenus. Nempè ipfi non erant rei per ApoCap. 24. ftolicam fententiam petiti. Eos hortatur Cyrillus ad unanimes litteras, quibus Principi & Senatui fuadeant pietati non præferri hominem Neftorium, fed illum, fi refipifcere noluerit, ejici de Epifcopatu.

L.1. C.25.

Cap. 26.

illæ

habuerunt litteræ & mandata Romana. Addit
Joannes. Nam & Occidens, & Ægyptus, & ipfa
quoque Macedonia ab ea unione fe abrumpere decre-
verunt, quam fingularis Dei beneficentia per multos
Sanctorum Patrum, celebriumque Epifcoporum, &
præcipuè per fancliffimi & magni illius Patris Aca
ci Berrbeenfis Epifcopi fudores moleftiafque, commu-
ni Ecclefiæ utilitati impertivit. Laudat unionem
& pacem de miserando fchifmate Euftathiano
nuper ab Innocentio primo Pontifice datam Ec-
clefiæ Antiochena. Hanc rursùm Joanni Patriar-
chæ, nifi Neftorio palàm valediceret, auferre
minabatur Ecclefia Romana.

ad

Quomodò autem hifce mandatis & confiliis
contumax & vanus Neftorii fpiritus obediverit,
Cabafo-
edixit in Synodo Ephefina Theopemptus
rum Epifcopus, Sancti Cyrilli ad Neftorium le-
gatus. Die dominico, cum Synaxis ageretur,
Epifcopale palatium adfcendimus, ibidemque tota
præfente Clero, multifque ex illuftribus adftantibus,
litteras Cœleftini Pontificis Neftorio tradidimus. Ejus
Collega Daniel Darnenfium Epifcopus eadem confir-
Synodales Cyrilli ad Neftorium litteræ fuerunt
mavit. Qui & Flaviano Philippenfium Metro-
, quas Hypatius Ephefiorum Archi-Epifco- polita roganti, Dic, quæfo, litterifne ab eo fit fa-
pus in Collatione Conftantinopolitana cum Seve-tisfactum, repofuit. Tunc nobis refpondit, ut po-
rianis vocat Epiftolam duodecim Capitulorum. Ne-ftero die veniremus, & privatim illum conveniremus.
ftorium iftic non tamquam frater & Collega,
sed tamquam Prælatus & Sedis Apoftolicæ Le-
gatus tractat Cyrillus, dicens & fe & Cœlefti-
num Pontificem nequaquàm fola Nicæni Sym-
boli profeffione contentos, fed velle diftinétam
horum duodecim Capitulorum, idque intra de-
cem dies, alioquin Romanæ fententiæ executio-
nem non dormituram. His omnibus, inquit, te
fubfcribere, & citra omnem fucum & dolum unà
nobifcum affentiri oportet. Quapropter duodecim il-
la Capitula nequaquàm funt folius Cyrilli, fed
totius Synodi Egyptiacæ, quam viris femper
fanctiffimis atque doctiffimis novimus abundaffe,
Ejufdem formæ fynodales mifit ad Clerum, po-
pulum, & Monachos Conftantinopolitanos, man-
dans ut fefe oftendant germanè Chriftianos,

[ocr errors]

F.350.

Porrò fequenti die redeuntibus aditum interclufit, &
refponfum nobis dare non eft dignatus. Addidit
Theopemptus. Poftero die reverfos non admifit,
neque quidem fatisfecit litteris, fed publicè pro Con-
cione eadem, quæ ante, & his quoque deteriora dog-
mata propofuit. Neque verò folùm ante redditas lit-
teras hæc docebat, fed multò pejora, poftquam ac-
cepit,
docuit, & ufque hodie docere non definit.
Etenim Cyrilli capitula tamquam de Apollinario
atque Ario leprofa traduxit, fua illis infana oppo-
fuit, datufque palàm in reprobum fenfum præ-
fumpfit, quod ad Clerum & populum ejus fcribit
L.3.Conc.
Pontifex Cœleftinus. Quis petitorem Synodi crede- Eph.c.134
ret Synodo abfuturum? Eufebianum in morem ab
Apoftolicæ Sedis judicio ad generalem appellavit
Synodum, appellationi delatum iri credens effe

tum

Atum fufpenfivum; incenfus à Juliano Pelagianifta, ejufdem temeritatis jam vetufto attentatore, cui femper à Synodo fpem fuiffe teftatur CoeleftiEpift.11. nus Pontifex in litteris ad Synodum Ephefinam.

L.I. C.30.

Ità duo hi ferociffimi tauri ad cribrandam Ecclefiam fcelerata cornua conjunxerunt. Quin immò defperatum Neftorium appellaffe ad Dei tribunal & cœleftem Synodum, teftatur in precibus Theodofio Augusto exhibitis Dalmatius Ecclefiæ Conftantinopolitanæ Presbyter & Archimandrita. Et quidem Neftorii recta & pura effe, Cyrilli autem capitula fætere credidit, à Joanne Antiocheno Neftorium quoad folas voces hallucinari existimante non feductus, fed circumfcriptus Theodofius Auguftus: Undè & in ipfa Sacra, qua ad Synodum evocavit, huic improperat Capitulorum Ycabiem, addens plenam dogmatis pacem effe inCap. 31. ter fuum Imperium & Sacerdotium Conftantinopolitanum. Cyrillum, tefte Liberato Carthaginenfi, compefcendum duxit à Neftorii perfecutione.

|Romani Pontificis adfenfu permitti generalem Sy-
nodum, fuprà eft abundè oftenfum. Theodofii
Augufti Tractoriæ Divales fuerunt dumtaxat exe-
cutoriæ mandati Apoftolici: Generales enim Sy-
nodos Apoftolicæ Sedis juffione & imperiali convocatio-
ne, femper olim fieri confuetas rectè fcribit Hinc-
marus Epifcopus Remenfis.

In Edicto Chalcedonenfis Synodi confirmatorio
ait Marcianus Auguftus veritatis in Synodo Ephe-
fina Duces fuiffe Coeleftinum Romanæ urbis, &
Cyrillum Epifcopum civitatis Alexandrinæ. Ad
illam enim, & ejus Præfidentiam invitatus Cole-
ftinus Pontifex fefe ex more excufavit, vicefque
fynodalibus dicitur Præfes, Epifcoporum Ephefi
fuas delegavit Sancto Cyrillo, qui affiduè in actis
exiftentium caput, obtinens locum Cæleftini fanctiffi
mi & facratiffimi Romanæ Ecclefiæ Archi-Epifcopi.
Res notiffima non est gravanda probationibus. Et
fanè grandia Cyrilli adversùs Neftorium merita
honorem hunc merebantur. Aliam caufam dant
Diofcorus Presbyter & Chæremon Lector, Ec-
clefiæ Alexandrinæ Apocrifarii, in precibus Con-
ftantinopoli exhibitis Crefcentio & Germano Epi-

fium Auguftum legatis, quod Romana & Ale-
xandrina Ecclefiæ ab eodem Sancto Petro Apofto-
lo fundatæ fint, femper non tantùm in fide, fed
& in ritibus fuerint concordes, atque hinc factum,
ut fi quando contigerit in rebus ambiguis quædam Epi-

Epift.33.

C.20.

Nihilominùs Ecclefiæ ejufdem veraciter fideles
Clerici, Monachi, & laici palàm sese retraxerunt
ab Epifcopi fui communione ad primam Chriftia-fcopis, Anaftafii fecundi Pontificis ad Anasta-
nitatis bafim, Ecclefiam Romanam. Laudatus
Dalmatius, & plures cum fuo grege Archiman-
dritæ, Epifcopale palatium & confiftorium in-
Cap. 30. trantes, homini in faciem reftitere. Simplex qui-
dam Monachus, zelo vehementi inftigatus, in medium
Ecclefiæ progreffus, impietatis præconem, quod hæ-fcoporum concilia celebrari, fanctiffimus is, qui Roma-
reticus effet, quodque populi Synaxis haberetur, ab in-
greffu prohibuit. Impietatis ille in publica Synaxi
Præco fuiffe creditur Dorotheus Epifcopus Mar-
cianopolitanus, fidiffimus Neftorii Satelles. Quin
immò, quod Theodofius Auguftus ad hæc cir-
cumventus cæcutiret, populus publicè exclamavit:
Regulum habemus, Epifcopum non habemus. Quæ
omnia Neftorium egerunt in rabiem, & ex Chri-
ftiano Epifcopo fecerunt gentilem tyrannum.
Omnes namque, etiam Clericos & Archimandri-
tas, fibi adverfantes, ferro vinctos, tradidit Præ-
fecto urbis affligendos publicis carceribus & fla-
gris, quæ omnia in laudati Dalmatii precibus vi-
deantur. De Principe & Palatio confifus jactabat
futurum fe Synodi promiffe Præfidem, atque ità
omnem fub cœlo, Romanam etiam, Ecclefiam
cogendam ad fuum dogma. Quare per Orientis
Ecclefias ab hoc INCENDIO ardebant omnia :
Neque jam folus ipfe, fed & omnes ejus carnifici-
nam paffi orthodoxi poftulabant Synodum, ideò-
que & Cœleftinus Pontifex & Auguftus Theodo-
fius annuerunt.

næ Ecclefiæ præfideret, Reverendiffimum Ecclefie Ale-
xandrina Archi-Epifcopum deligeret, ut fui loci curam
fufciperet. Nam & Sanctus Marcus geffit vices
Sancti Petri. Quam rationem urget & Sanctus Epift. 81.
Leo magnus in litteris ad Diofcorum Alexandria
Epifcopum adhuc orthodoxum.

[merged small][ocr errors][merged small]

C. I.

Tit.9. c. I.

Quomodò Cœleftinus Pontifex Præfidentiam honorarit, exponit Photius in Nomo - Canone. Hujus temporis Patriarcha Alexandrinus jus habet, ut cum Phrygio celebret. Habuit autem hanc facultatem Sanctus Cyrillus Alexandrinus à Romano Papa Cæleftino, quando coacta eft Ephefina Synodus adversùs Neftorium. Cùm non poffet Cæleftinus adeffe Ephefi & judicare Neftorium, vifum eft, ut Sancto Cyrillo à Cæleftino permitteretur buic Synodo præfidere. Ut itàque conftaret eum habere jus & auctoritatem Papa, fedit cum Phrygio, & condemnavit Neftorium. Ab eo ergò tempore cum eodem Phrygio facra celebrant & procedunt Patriarchæ Alexandrini, nec verentur reprehendi. Atteftatur Nicephorus Calixtus, addens L.14.C.34. & PAPÆ titulum Cyrillo & ejus fuccefforibus à Cœleftino indultum. Porrò Phrygium effe Mitram Episcopalem opere Phrygio ornatam, aut quoddam ejus genus, teftantur Sanctus Petrus Damiani, & Sugerius Sancti Dionyfii Abbas in vita Ludovici Groffi Francorum Regis. Addit Photius, Nec verentur reprehendi : Utique tanquam patrii moris tranfgreffores. Græcorum enim Episcopos paffim non uti Mitra, affirmat Jacobus de Vitriaco in hiftoria Hierofolymitana, agens de L.1.C.77. Maronitis ad Romanæ Ecclefiæ obedientiam converfis. Cùm omnes alii Orientales Prælati, exceptis dumtaxat Latinis, annulis & mitris Pontificalibus non ufum habeant campanarum, fed percuffis baculo vel utantur, nec baculos Paftorales geftent in manibus, nec malleo tabulis populum ad Ecclefiam foliti fint congregare; Maronite in fignum obedientiæ confuetudines &

ritus

L.3.Ep.10.

C.9. 11.

« VorigeDoorgaan »