>. M aggreffus eft; dein commentatus abftrufum illum Tertulliani de Præ , Circa mores quorumdam opiniones, quæ per Inferiorem Germaniam non fine gravi animarum periculo graffabantur, iterum Lupo Romam fuerunt causa videndi . Sanè inter præcipua inquieti hujus, & factiofi feculi mala, laxitatem moribus obrepentem meritò numeraverim; quippè quod ubi hæc urtica femel animum tetigit, nulla jam tam præpoftera fententia erit, quæ Probabilitatis prætextu defendi non poffit. Propudiofæ huic Ingeniorum libidini Alexander VII. Pont. Max. fibulam quidem impofuit, cum duabus editis Conftitutionibus, tanquam feveriori quadam virgula diffluentem Cafuiftarum luxuriam adftrinxit. Quia tamen ut in affectis corporibus propter vitiati humoris copiam ulcere uno ad cicatricem perducto, aliud perniciofius plerumque folet erumpere ; fic infanabilis novandi cupiditas, nova, atque infaufta dogmata procudere cœpit. Cum igitur Lovanienfis Theologica facultas, non fine ingenti animarum pernicie per Belgium hæc latiùs fpargi videret iifque bonarum Artium Sectatores vocari in partes, ac fimplicem Populum circumfcribi, glifcenti malo pro viribus occurrere ftatuit. Sed Viris doctiffimis rei conficiendæ haud confultius vifum , quam è fuo Corpore ad Romanam Ecclefiam Legatos mittere, qui integram caufam Apoftolica Sedi deferrent que ab ea, quæ Magistra , quæ Magiftra, & Columna eft Veritatis & Columna eft Veritatis, judicium intereà expectare. Porrò quò Legatio confpectior effet, Litteras Regis Catholici ad Innocentium XI. impetrarunt, quibus negotii gravitas, caufa, Legatiquè Pontifici commendabantur. Legationi obeundæ electi funt P. Chriftianus Lupus, & Francifcus van Viane ( quibus cum multo folatio, & fubfidio adftiterunt Sacræ Theologiæ Lovanienfes Doctores P. Lambertus le Drou, Ord. Erem. Sancti Auguftini & Marti nus Stayaerts) quorum fapientia, & integritas profperum rei exitum promittebant. Sed major in Luro fpes, atque expectatio, quòd at , , ipfius in Urbe nominis celebritas magna effet. Neque verò celebrem Univerfitatem fpes fefellit. Nam Viri Doctiffimi , atque Eminentiffimi Patres , quos Summus Pontifex Dogmatum, quæ deferebantur Cognitores dedit, authoritate Patris LUPI maximè permoti, ut quàm citò caufa finiretur, nullam non diligentiam adhibuêre. Bis enim in hebdomade Conventum ea de re habebant & quæ a&ta effent Pontifici diligenter referebant ; nec unquam ab eis ceffatum eft, donec Pontifex O. M. fexagintaquinque finiftrarum Opinionum monstra uno i&u confixit, multùm quidem attonitis, qui fecùs fperaverant, quique caufam nunquam Romæ finiendam ubique locorum prædicabant. Hi Laudati Magiftri fuam quoque, quam Theologica Lovanienfis Facultas tenet, & docet antiquam de Fide, & Morum articulis Do&rinam, Sancta Sedi examinandam revidendamque unà obtulerunt. Et poft matura, ac fæpius iterata per Eminentiffimos, Sacram Sancti Officii Congregationem conftituentes, Dominos Sancta Romana Ecclefiæ Cardinales, nec non per præcipuos ejufdem Sacræ Congregationis Theologos, & Confultores, fuper Prafata Facultatis in oblata fua Doctrina Articulos habita examina, ipfam Sanam, & immunem ab omni Nota reliquit Apoftolicum Judicium. Et dum hi eximii Theologice Facultatis Legati ad propria remearunt impofiti fibi Officii, ac Muneris dederunt computum Excellentiffimo Belgarum Gubernatori Duci de Villabarmofa, Illuftriffimis Patriæ Patribus, Leoni Joanni de Pape, Supremo Præfidi, Simoni de Fierlant, Brabantiæ Cancellario. Hæc funt de & die 29. Octobris 1679. exhibitæ Bruxellis, & ad Urbem miffe Relationis puncta. , Brevis Relatio eorum , que Deputati Theologica Facultatis Lovanienfis egerunt, & obtinuerunt apud Sedem Apoftolicam. 1. Sanctiffimus Dominus nofter Præfatos Deputatos excepit cum fumma, ac veraciter Paterna Benignitate. Quod ipfum fecerunt Eminentiffimi Domini Cardinales, aliique omnes Prælati Romanæ Ecclefiæ. Etiam propofitos à dictis Deputatis Articulos Sua Sanctitas benevolè admifit, & ad ipfos difcutiendos deputavit duas hebdomadatim Congregationes: Alteram Theologorum, alteram Dominorum Cardinalium. Hæ Congregationes fuerunt continuatæ ultrà annum, & medium. Et novem, vel decem factæ funt coràm Sua Sanctitate, aliquandò durantes ad tres horas. Ab his Congregationibus damnati funt fexaginta quinque Articuli fpectantes ad Theologiam Moralem. Apoftolicum Decretum eft omnibus notiffimum. 2. Præfati Deputati Sua Sanctitati tradiderunt in proprias manus Libellum, cui titulus : Justificatio, feu Defenfio Cenfura Facultatis Sacra Theologia Academiæ Lovanienfis, &c. Et fupplicarunt ipfum examinari, ac judicari. Sanctiffimus Dominus iftud examen delegavit quatuor Theologis, qui unanimiter cenfuerunt Libelli Doctrinam effe Janam, & ab omni nota liberam, ideoque poffe teneri ac tradi. Et hoc ipforum judicium Dominį Cardinales, ac fua etiam Sanctitas comprobavit. 3. Sua Sanctitas Theologice Facultati: Lovanienfi adversùm fuos æmulos , eorumque Libellos promifit protectionem, & adjutorium: Ea tamen lege, ut nullus vendicaret femetipfum, fed ut cuncti fuas querimonias deferrent ad Sedem Apoftolicam. 4. Sua Sanctitas ex pleno pectore commendavit tria, nempè: Concordiam inter Clerum Sæcularem, ac Regularem, plenamque ablationem omnium difcordiarum, ac fcandalorum. Item Plenam extirpationem omnium Novitatum circa venerationem Sanctorum, ac Sacrarum Imaginum, nec non circà Sacra, mentum Pænitentiæ. Hæc tria nobis commendârunt etiam præcipui Domini Cardinales idque cum fummo zelo, & affectu. Et Suas Sanctitas, & Domini Cardinales nos cum honore dimiferunt. , Hæc quidem gefta funt illis, poftquam Lurus in Urbem venerat, & in Patriam rediverat, annis ; ea tamen hic antevertere vifum est, quatenus quæ fuperfunt dicenda, melius nofcerentur. Itaque P. LuPUS ( ut ad rerum ordinem redeam) etfi affecta jam ætate & afsiduo ftudiorum labore viribus multùm detritis; longinqui tamen itineris incommoda & pericula publicæ utilitatis causà iterum fubire non extimuit. Grave per id tempus inter Galliæ Regem Batavos Hifpanos, & Germanos vigebat bellum, & præcipua quæque Belgii, ac Germaniæ loca Gallicis, vel Germanicis præfidiis tenebantur: Atque ob id ipfum valdè infecta erant cædibus, ac latrociniis itinera. Tutiora per Galliam videbantur, idcircò Belgii pro Rege Catholico Gubernator, miffo ad Regem Chriftianiffimum Caduceatore, rogavit, ut per fuas ditiones Legatis in Italiam ire tutò liceret. Verumtamen negavit Rex, alioquin ad omnem Clementiam fuapte naturâ propenfus . Quidam enim Regi calumniosè obrepferat fufurrans Galliarum tranquillitati non expedire, ut Legati, utpote Janfenifte, Regnum fuum intrarent. Poffe enim eos cum ejufmodi farinæ hominibus, qui Edicorum Regiorum metu in Gallia tunc quiefcebant communicatis confiliis, res novas moliri. Quia verò Regnantium mentes Belli præfertim tempore, fufpicionibus facilè indulgent, per Gallicanas ditiones ire negabatur. Itaque repreffo itinere per Germaniam Superiorem, Bavariam, & Noricum, atque adeò per infeffa militibus itinera, perque ipfa Germanorum ftativa, LUPO cum Collegis non fine vitæ difcrimine gradiendum fuit ; nihilominus, Deo benè juvante Italiam per Tridentinas Alpes fofpites intrarunt. Longum ac fupervacaneum putem memorare, quantâ Italorum gratulatione exceptus fuerit. Satis conftat, quòd Florentiam tranfeunti Cofinus III. Magnæ Etruriæ Dux, nullum Officiorum genus omiferit, quo fuam erga eum voluntatem declararet. Felicem aduentum gratulatus ei eft, ampliffima Xenia mifit, Rhedam, qua per Urbem veheretur & Lecticam , , quà Ro mam usque portaretur, dari juffit. Neque iis contentus, illum apud fe habendi cupidus, per C. V. Antonium Magliabecum, cui propter infinitam lectionem acerrimumque judicium vel ipfi Litterarum Dictatores Fafces ingenii fubmittere folent, Regio ftipendio fibi authorari voluit. Et licet P. Lurus, pecuniarum electus contemptor, condi , , , tionem modeftè reprefferit, 'haud tamen follicitare per Epiftolas eum deftitit, quas fuo nomine P. Noris ad ipfum miffitabat, quibus etiam majoris auctoramenti fpem fubinde faciebat; donec LURUS negotium diremit hifce quidem verbis: Pauper Jum 2 Pauper vixi Pauper mori volo non fine ftupore Principis, altitudinem animi ejus demirantis. 2 Romam cum perveniffet, Eminentiffimi Romanæ Ecclefiæ Cardinales, Francifcus Barberinus, Felix Rospigliofus, ac alii Illuftriffimi Prælati, Officii caufa illum convenire dignati funt. Ipfa quoque Sereniffima Svecorum Regina Chriftina, nobiliorum ingeniorum admiratrix ac bonarum Artium imprimis fautrix, accerfitum ad fe in Academicorum Regiorum Albo adfcripfit, & in Ampliffimo Virorum cœtu ftupendam Viri Eruditionem ac Sapientiam miris laudibus extulit 2 palam profitens, Ecclefiæ Romanæ talibus offibus, ac nervis opus effe, qui ftylum adverfus eos diftringerent, quibus folemne eft ejufdem Dignitatem, atque Authoritatem aut arietare, aut impugnare. Summus verò Pontifex non tantum una cum Collegis ad Pedum ofcula benignè admifit, fed & fimplicem ejus modeftiam in admiratione notare cœpit. Lupus autem minimè fibi in Urbe quiefcendum ratus, quidquid temporis Officiis, ac Negotiis fuffurari poterat, ftudiis totum largiebatur. Præter cætera Immobile illud Opus de Privilegio S. Petri circa Romanas Appellationes lucubravit. Scribendi otium dedit P. PaSchafius Quefnellus, qui Opera S. Leonis M. nuper edidit, Notis, & Differtationibus illustrata Is enim oblitus earum laudum, quas in Virum Sanctiflimum priùs congefferat, reductâ velificatione eumdem ipfum non perfunctoriè fugillat ; quippè ut abfolvat S. Hilarium Arelatenfem, , quem jure à S. Leone mulctatum authoritate, quam per Galliam fibi ufurpaverat, Scriptores Gallici omnes teftantur, Judicem ipfum, & quidem variis nominibus iniquitatis, accufare non timet Nempè, Quod fedis fuæ amplitudini plus aquo ftuduerit: Quod à Canonibus Sardicenfibus, quorum Authoritati maximè incumbebat, recefferit: Quod in Canones ipfos graviter peccaverit: Quod Gallicanarum Ecclefiarum Statum, aliter quam more folito, ordinaverit Neque his ftetit. Apostolicæ Sedis jura imminuere tentat, ejufque Poteftatem toto Chriftiano Orbe diffufam, Suburbicariis limitibus coercere audet coercere audet. Audax Factum. Longiffimis namque Difputationibus, fed planè adfutis, totus in eo eft, ut demonftret Ecclefiaftica judicia Gallicanis , Africanis, Orientalibufque Synodis femel peracta, apud Romanos Pontifices numquam fuiffe Appellationis jure retractata. Eft fabula periculofa. His ergo de caufis non folùm Romani Cenfores Quefnellianam hanc Editionem cenforiâ virgula notarunt fed etiam P. LUPUS in eum ftylum diftrinxit, & Decretoria induit arma . Neque hic præteribo, quod Vir Doctiffimus Quesnello refpondendi partes in fe recepit, adhortante imprimis, atque etiam opem liberaliter fuppeditante Illuftriffimo D. Auguftino Favoriti, cui nîl magis cordi eft, quam Apoftolica Sanctaque Sedis Jura & Privilegia farta tecta haberi. Ac per hunc modum de , Appellationibus ad Sedem Apoftolicam, abfolutum illud Corpus habe. mus, in quo P. LUPUS coacervatis ex omni memoria veterum ac recentium teftimoniis, tanta cùm exemplorum, tùm rationum copiâ eximium Appellationis Jus Romanæ Sedi afferit, & vindicat; ut de hoc Argumento nihil amplius defiderari poffe videatur Duos præte reà nactus eft Codices M. SS. quorum alter varias cùm Theodoreti, cùm aliorum Patrum Epiftolas hactenus ineditas complectitur: Alter S. Thoma Cantuarienfis Epifcopi Vitam, & Epiftolas habet. Ambo, co dictante; verbotenùs funt exfcripti: majori ex parte priorem Notis illuftravit : Pofteriorem ex Augusta Vaticani Bibliotheca, Summi Pontificis indultu extractum in ufum habuit; Notis Scholiifque illuftraturus, nifi mors invida invidiffet. Priorem, è Caffinenfi Canobio Romam allatum, ipfi ad ufuram dedit Eminentiffimus D. Hieronymus Cardinalis Cafanatta, omni cum laude nobis hic, & ubique memorandus, non modò ob venerandam fuam erga Litteras, & Litteratos, & omnes propenfionem, fed & qui P. LUPUM unicè dilexit, & tenuitatem quoque noftram, quod fummæ pietatis eft, refpicere non dedignatur. ? Verùm enim verò dum hic Beniamin LUPUS CHRISTIANUS Apoftolis fedulò cooperatur, dum Rom. Eccl. Inconcuffibilem Petram vigiliis, ac irremiffis fudoribus adorare fuo Dogmate adlaborat, malignitatis dentes vitare non potuit. Impofturæ, nefcio per quem Philofophum illi impactæ, (quod minus cogitanter de fecundis post Deum Regiis Poteftatibus in Regio Suecorum Regina confeffu fatus effet) ipfa Sua Sereniffima Majeftas, & qui aderat Excellentiffimus Virorum Cœtus, dederunt, dabuntque anathema Ad hos calumniæ latratus non excanduit CHRISTIANUS Lurus: noverat Invidiæ vim; noverat & alteram præferre maxillam. Innocentiâ fuâ premi, opprimi non poterat; Non enim viderat Fuftum derelictum, nec Jemen ejus quærens panem. Quo tamen Charitatis ordine fiant hujufcemodi verborum vomitus, ipfe viderit, qui læfit; Nec pudeat eum ex ipfo fuo ore proferre reparationis verba, unde facta funt vulner a Cæterùm non folùm invidiam in Urbe paffus eft, fed etiam in adverfam valetudinem incurrit. Primùm enim vifcerum torminibus cruciatus, mox acri febri concuffus, graviter decubuit. Decumbenti, præter familiares & Amicos, adfuerunt Principes Eminentiffimi, Francifcus Barberinus, Gregorius Barbadicus, Felix Refpigliofius, aliique magni Nominis & Virtutis Prælati, qui de ipfius falute valde folliciti, fuorum Aulicorum intimos, & Medicos ad illum vifendum misêre Quin etiam Summus ipfe Pontifex, cum ab eo Illuftriffimus Dominus Augufti nus Favoriti, occultiorum Notarum à Secretis, ægrotantem vifendi peteret Facultatem, ut fuo quoque Nomine falvere juberet, imperavit. Quis enim nefciat infolubile illud vinculum, quo Chriftiana CHRISTIAŇI LUPI Anima in veris Amoris legibus coadunata fuit hujus Auguftini Favoriti Augustinianæ,animæ ? Quis ignoret utrumque ex eodem fpiraffe ore, ex eadem dictaffe mente? In vita conjuncti, in morte non feparandi. Sed dum Viri Clariffimi iterum incidit mentio, diffimulare non poffum, nec debeo, ejus maximè hortatu nos hæc qualiacumque de Lupo ad fcribendum animum appuliffe. Ipfe namque pro ea, qua pollet |