ftantiffimè contradixit. Et jure merito, Flavianus enim antiquum Ecclefiæ morem fecutus fuerat, nequaquam Canonem noftrum prævaricatus, Quantus fuerit ejufdem Canonis rigor, luci de patet ex Synodo Chalcedonenfi. Cùm enim poft damnatos Diofcorum & Eutychetem, abfolutum verò Sanctum Flavianum, Magnificentiffimi ac Gloriofiffimi judices, Nicænum & Conftantinopolitanum Symbolum profeffi, urgerent Synodum ad tandem edendum læfæ fidei reftauratorium decretum, Reverendiffimi Epifcopi clamaverunt: Expofitionem alteram nemo fa fit; neque tentamus, neque audemus exponere. Sufficiunt quæ expofita funt, alteram expofitionem non licet fieri. In fcriptis expofitionem non facimus. Regula eft, quæ prædicat fufficere, quæ funt expofita. Utique hæc noftra Regula Ephefina. Putabant Epifcopi à Gloriofiffimis judicibus aliud Symbolum, aut Nicæni additamentum poftu lari. Hinc item de jam concepto fidei decreto clamantibus quibufdam Epifcopis, Santa Ma ria Theotocos fcribatur, in Symbolo fic addatur, nequaquam acquievit Synodus: quin immò hunc noftrum Canonem in ipfo fidei decreto ri gidiffimè innovavit. Synodalis ad Marcianum Auguftum Relatio meretur fcribi aureis litteris. Fusè agit adversùm illos, qui Sancti Leonis Papæ dogmaticam Epiftolam, nec non fuum fidei decretum de noftri Canonis prævaricatione calumniabantur. Aliud effe dicit novum Symbolum confcribere, aut Nicæno aliquid addere, aliud Nicænam fi: dem contra novos infurgentium hæreticorum er: rores fynodaliter aut papaliter extra Symbolum exponere: Hoc femper fuiffe ac fore licitum, & à fe & Sancto Leone Papa factum, ideoque nullam effe vel fpeciem violati Canonis Ephefini. Legenda integra Relatio, verè dictata à Spiritu fancto. Dicta Canonis mens liquidiffimè patet ex Leonis Papæ tertii geftis & refponfis ad Francos, contendentes de additamento vocis, Filioque. Græci olim fæpiùs à Romanæ Ecclefiæ communione fefe fegregarunt aut fuere fegregati, ejus tamen ritus aut dogmata erroris infamare vix fuere aufi ufque ad tempora Leonis Ifauri, Imperatoris Iconoclaftaæ. Circa ejus tempora quifpiam Joannes Monachus Hierofolymitanus refumpfit Neftorii ac Theodoreti errorem de Spiritu fanéto, addens Latinos, qui à Patre & Filio procedere dicerent, effe hæreticos. Quod Pippinus Francorum Rex, ejuf que filius Carolus magnus iftarum regionum or thodoxis fub jugo Saraceno gementibus per eleemofynas ac alia fraternæ charitatis fubfidia communicarent, erroris fama contagiofa ferpfit in Franciam, factafque illic varias tunc Synodos, in quibus de facris imaginibus ac fancti Spiri: tus proceffione cum Græcis difputatum fuit, teftantur Abbas Regino, Eginardus, Sigebertus Gemblacenfis, aliique rerum Francicarum Scriptores. Hinc ergò quidam Francorum Epifcopi, plebem fuam adversùs venenum munientes perunt Symbolum Conftantinopolitanum publicè in Ecclefiis ad Miffarum folemnia cantare, & quidem cum additamento vocis, Filioque. Ri tus novus, quòd fructum faceret, placuit & aliis Epifcopis, ipfique Domino Regi, qui novi tatem fua auctoritate inducere non aufi, impetra vere licentiam à laudato Pontifice Leone, at que ita idem cantus fonare cœpit non tantùm in omni populari Ecclefia, fed & in Capella Pala tina. Verùm cantandi dumtaxat, pon addendi licentiam dederat Pontifex, graviter doluit & queftus eft de exceffu, dixitque Romæ ad Francorum Legatos, Jeffe Ambianenfem, Ber narium Epifcopum Wormatienfem, & Adalardum Abbatem Corbejenfem; Ego licentiam dedi cantandi, non autem cantando aliquid addendi, minuendi, feu mutandi. Quod verò afferitis ideo vos ita cantare, quoniam alios in iftis partibus vobis priores audiftis cantaffe, quid ad nos? Nos enim id ipfum non cantamus, fed legimus, & legendo docemus, nec tamen legendo aut docendo addere quidpiam eidem Symbolo adferendo præsumimus. Que verò prædictis Symbolis fidei tantùm non congruentia deeffe cognofcimus, non inferere præfumimus, fed locis temporibufque opportunis, quibus competit, miniftrare curamus. Affiduè inculcat Symbolo vel unam, licèt de medio ad falutem neceffario & ab omnibus etiam plebeis credendo, vocem inferere effe præfumptionem illicitam, à Romanæ Ecclefiæ more & lege, noftra utique Ephefina, alienam: Ejufmodi puncta effe omninò tradenda populis, at extra Symbolum, quod à nemine tangi poffit, tanquam facrofanctum. Seriò Legatos hortatur ad attentati additamenti expunctionem, immò ad omiffionem cantandi Symboli, fi aliter illud expungi non poffit, At Franci non paruerunt, Quare indignatus Pontifex fecit, quod in ejus vita fcribit Anasta fius Bibliothecarius: Pro amore & cautela orthodoxæ fidei fecit in Bafilica Sancti Petri fcuta argentea duo, fcripta utraque Symbolo, unum quidem litteris Grecis, & aliud Latinis, eaque po I. fuit ad latera Sancti Petri, fupremi Canonum L3.Epift. cuftodis. Sanctus Petrus Damiani, & Petrus L.1. Pist. Lombardus falluntur pofita fuiffe ad altare 11. Sancti Pauli. Photius Ecclefiæ Conftantinopolitanæ pervafor, Georgius Corcyrenfis, aliique Græci fchifmatici Francos vocant hæreticos, Leonemque Pontificem laudant quafi fecum de Spiritus fancti proceffione fentientem. At imperitè aut malignè. Neque enim de dogmate, fed de folo ritu fuit quæftio inter Francos & Pontificem, polentem fuo tempore vio lari Ephefinum Canonem, hactenus religiofiffimè à Romana & omni Latina Ecclefia cuftoditum. Argenteas illas tabulas effe voluit Ros manæ innocentiæ teftes, & Francicæ præfumptionis damnatrices. Dialogus Græci cum Latino de Azymis & proceffione Spiritus fancti addit de laudato Pontifice: Per univerfas Ecclefias Romæ fubjectas Græcè recitari & çum can. tu fandum Symbolum præcepit, Auctoris incogniti de Latinorum à Græcis feparatione tractatus juffum id dicit à Benedicto tertio, Leonis quarti fucceffore quarti fucceffore, rurfum à Francis hæreticis vexato. At Græculi fuo more fingunt, & de fuo loquuntur. Canonis mentem lucidè item demonftrant no ftrorum cum Græcis difputationes, factaque tandem tandem unio in Synodo Florentina. Difpu tatum fuit, non tantùm an Spiritus fanctus à Patre & Filio procederet, fed etiam an vox, Filioque, licèt fancta & vera, Symbolo citra noftri Canonis prævaricationem potuiffet inferi. Marcus Ephefiorum Primas, hoftis nofter implacabilis, utramque quæftionem duxit æquè principalem Ob errorem de priore hæreticos, ob temeritatem circa pofteriorem adferens nos à præfente Canone damnatos. Canonem eleganter exponit Beffarion ArchiSeff. 4. Epifcopus Nicænus: Eundem honorem fortitum eft Symbolum, quem & divina Scriptura, Patribus ipfis ita cenfentibus. Sacram Scripturam per tomos, epiftolas, tractatus, profeffiones exponere licitum eft cuivis Epifcopo, at ejus corpori velapicem unum aut jota inferere aut extrahere, gravius eft peccato ariolandi. Eandem igitur reverentiam Nicæno Symbolo fancivit Ephefina Synodus, vocem, Deipara, adeo tunc neceffariam ftabiliens quidem in regulam, at Symbolo, quod poterat non minùs quàm Conftantinopolitana, non inferens, ne ipfa fuum Canonem prævaricari aut parvipendere videretur. Tantæ reverentiæ caufam adducit idem Beffarion Sacrum Symbolum in Ecclefia obtinet locum principii, proximi poft Scripturam. Et in hoc tandem confenfit utraque Ecclefia, latinaque oftendit vocem, Filioque, effe apud fe legitima & caufa & poteftate additam, ideoque immunem à Marci Ephefii calumniis, de quibus omnibus plura fuo loco. Seff. 8. Lib. 1. Dictis noftris quædam poffunt opponi. Etenim Ruffinus Presbyter in Symboli expofitione fcribit ad Laurentium Epifcopum, quòd omnes penè Orientales Ecclefiæ mutarint caput ipfius Apoftolici Symboli, dicentes, non Credo in Deum Patrem, fed Credo in unum Deum Patrem. Item, Et in unum Jefum Chriftum: Originale namque Symbolum non habuit vocem, unum. Ad voces, Deum Patrem omnipo tentem, quædam Ecclefiæ addiderunt voces, Impaffibilem ac invifibilem, de quibus idem Ruffinus: Sciendum, quòd duo ifti fermones in Ecclefiæ Romanæ Symbolo non habentur. Conftat autem apud nos additos, bærefeos caufa, Sabellii illius profectò, quæ à noftris Patripaffiana appellatur, id eft, quæ &o Patrem ipfum vel ex Virgine natum dicit & vifibilem factum effe, vel passum affirmat in carne. Ut ergò excluderetur talis impietas de Patre, videntur hæc addidiffe Majores. Et in libris invectivarum in Sanctum Hieronymum fcribit de Ecclefia Aquilejenfi: Cùm omnes Ecclefiæ ita Sacramentum Symboli tradant, ut poftquam dixerint, PECCATORUM REMISSIONEM, addant, CARNIS RESURRECTIONEM, fancta Aquilejenfis Ecclefia addit unius pronominis fyllabam, & pro eo, quod cæteri dicunt, CARNIS RESURRECTIONEM, nos dicimus, HUJUS CARNIS RESURRECTIONEM: Quò fcilicet frontem, ut mos eft, in fine Symboli fignaculo contingentes, & carnis bujus videlicet, quam contingimus, refurrectionem fatentes, omnem adversùm nos venenatæ linguæ calumniandi aditum præftruamus. Ita oftendit Ecclefiam Aquilejenfem, adeoque & se illius ex fancto fonte filium, effe remotiffimos ab Origenis deliramentis de carnis refurrectione. Aperit & antiquum morem, morifque caufam ex qua olim fideles ad undecimum Apoftolici Symboli articulum folebant crucis fignaculo frontem infignire. Clerus item Conftantinopolitanus in libello conteftatorio adversùs Neftorium Epifcopum fuum, exftante inter acta Synodi Ephefinæ, fcribit de Ecclefia Antiochena: la non alium L.1. C,13. alium Filium agnofcit, femperque agnovit, fed unum eundemque. Nam inter cætera ita concionatur: DEUM VERUM DE DEO VERO, CONSUBSTANTIALEM PATRI, PER QUEM SECULA CONSTITUTA, ET OMNIA FACTA SUNT. Nicæno igitur Symbolo addit voces, Per quem fæcula conftitue ta. Omifit verò vocem, De cœlis, legitque fimpliciter, Defcendit. Plura ejufmodi additamenta adduxi fupra ad Symbolum Conftantinopolitanum. Et Eutychianis Ægyptiorum Epifcopis, adversùm facta per Synodum Conftantinopolitanam additamenta declamantibus, refpondit in Synodo Chalcedonenfi Diogenes orthodoxus Epifcopus Cyzicenus,ea effe contra Macedonium atque Apollinarium facta, & omninò licuiffe. Et adversùs ipfum Hærefiarcham Eutychem, qui in Ephefino latrocinio hunc noftrum Cano nem Ephefinum urferat adversùs Sanctum Flavianum Epifcopum fuum Conftantinopolitanum, respondit Eufebius Epifcopus Doryleenfis: Men- Act.1. titus eft: Non eft talis definitio, non eft regula hoc præcipiens. Hunc noftrum Canonem dicit effe fuppofititium & fictum. Quod Eufebii dictum in Florentina Synodo adduxit etiam D. Cardinalis Julianus.. Refpondeo hæc omnia additamenta facta fuifse ante hunc noftrum Canonem, ideoque nobis non adverfari. Nofter namque Canon primus additamenta interdixit, tantamque fanxit reverentiam Symbolo Nicæno. Eufebio autem Doryleenfi refpondit in Synodo Chalcedonenfi Diofcorus Patriarcha Alexandrinus: Quatuor A&t. 1. Codices funt, qui eam definitionem continent. Quod definierunt Epifcopi , non eft definitio? Nunquid babet, quia regula eft? Non eft regula. Aliud eft regula aliud definitio. Accufa quinque S5nodicos codices. Et ego habeo, & ille, & ille habent; proferant omnes codices. Mutilum ergò codicem habuit Eufebius: Forfan ex caufa tali, Epift.50. ex quali Canones Chalcedonenfes fuiffe Cappadocibus ignotos fcribit ad Leonem Auguftum in litteris poft Synodum Chalcedonenfem exftantibus Alypius Primas Cæfaræenfis. EPHE Epift. 18. C. 2. S EPHESINI CONCILII DECRETUM. De Ecclefia Cypriorum, , , & Ancta Synodus dixit: Rem hanc quæ præter Ecclefiafticas conftitutiones & fan&torum Patrum Canones innovatur, & omnium libertatem attingit, annuntiavit piiffimus Epifcopus Rheginus, & qui cum eo piiffimi Epifcopi Provinciæ Cypri Zenon & Evagrius. Undè quoniam communes morbi majore egent remedio çò quòd majus damnum adferant ; fi non eft vetus mos quòd Epifcopus Antiochenus ordinet. in Cypro, ficut libellis & propriis vocibus docuerunt religiofiffimi viri, qui ad fanctam Synodum accefferunt, habebunt jus fuum intactum, & inviolatum, qui sanctis in Cypro Ecclefiis præfunt, fecundùm Canones fanctorum Patrum & veterem confuetudinem, per feipfos ordinationes religiofiffimorum Epifcoporum facientes, Iftud autem etiam in aliis Diœcefibus in omnibus Provinciis fervetur ut nullus piiffimorum Epifcoporum aliam Provinciam occupet, quæ antea & ab initio fub fua, vel antecefforum fuorum poteftate non fuerit: fed & fi quis occupaverit, vel per vim fibi fubegerit, ipfam reftituat, ne Patrum Canones prætereantur neve fub Sacerdotii prætextu mundanæ poteftatis fastus irrepat ne clam paulatim libertas amittatur, quam nobis donavit fanguine fuo Dominus nofter Jefus Chriftus, omnium hominum liberator. Placuit igitur fanctæ & œcumenicæ Synodo, ut unicuique Provinciæ pura & inviolata, quæ jam indè ab initio habuit, fua jura ferventur, juxta veterem confuetudinem ; & liberum fit cuique, Metropolitano actorum exempla ad fuam fecuritatem excipere. Si quis autem veterem typum contempferit, poenam non effugiet : & fi quis his, quæ nunc decreta funt, pugnantes litteras attulerit, irritas effe decrevit fan&ta & univerfalis Synodus, PA , , SCHOLION. Atriarchæ Antiocheno Sanctus Petrus Apoftolus quoad judicia & ordinationes fubjecit quindecim Orientalis Diœcefeos Provincias, quarum una fuit omninò Cyprus. Ita fuiffe ufque ad Synodum Nicænam, docet Canon fextus. Apoftolicum Patriarchæ jus concutere ex fchifmatis Euftathiani occafione cœpit Ariana rabies, Divini atque humani ordinis perturbatrix, exstinctoque fchifmate fcribit ad Alexandrum Patriarcham Innocentius primus Pontifex: Cyprios afferis olim Ariane impietatis potentia fatigatos non retulisse, fpernentes Nicænos Canones in ordinandis fibi Epifcopis, &ufque adhuc babere præfumptum, ut fuo arbitratu ordinent neminem confulentes. Quocirca perfuademus eis,ut curent, juxta Canonum fidem, fidem catholicam fapere, atque unum cum cæteris fentire Provinciis, ut ap 2 pareat faneli Spiritus gratia ipfos quoque, ut omnes Ecclefias, gubernari. Patriarchalis quoad fubditorum Epifcoporum confecrationem poteftas confiftit præfertim in duobus: ut Metropolitas evocet ad fuas manus, ordinetque propriis manibus Provinciales autem Epifcopos permittat ordinari à Metropolitis, verùm ad fuam. præviam licentiam, examen, & confirmationem. Primum fub dicto fchifmate manferat Ecclefiæ Antiochenæ ferè inconcuffum, fecundum violatum erat à cunctis penè Metropolitis arbitratu fuo fuffraganeos ordinantibus: Soli Cyprii utrumque excufferunt, transfusa in Metropolitam fuum plena libertate & autocephalia. Eam hifce litteris exufflat Pontifex, illofque cogit ad plenam ex more antiquo fubje &tionem. At illi non obediverunt, nec item juri fuo defuit Ecclefia Antiochena defuit Ecclefia Antiochena. Antiquæ libertatis poffeffionem firmare conati funt violenter, at addidit Zenon Epifcopus Curienfis: A Sandlis at pacificam non potuerunt facere. Etenim in Rheginus itaque Metropolita conftanter adfuit Synodo, adduxit Canones Apoftolicos, antiqua Ecclefiæ fuæ privilegia, fextumque Canonem Nicænum, Suis privilegia ferventur Ecclefiis. Utique illa, de quibus ejufdem Canonis exordium: Servetur antiqua confuetudo. Ecclefiarum quippe privilegia paffim aliud non funt, quàm vetuftæ confuetudines, ab Apoftolis præfertim plantatæ atque inductæ. Hinc Africanis Epifcopis, ad quintum & fextum Ni- fraganei, atque ita hocce decretum impetra vere. Dico, Oftendere vifi funt. Eos enim Synodo obrepfiffe oftendunt fupra laudatum Innocentii primi decretum, fubfecuta oppofitio Ecclefiæ Antiochenæ, ac inter ipfam & Cyprios tandem initum & in Canonibus Arabi cis expreffum concordatum, cui fuus erit dicendi locus. Quòd Joannes Patriarcha Antiochenus Neftorio faveret, turbifque impleret omnia, Synodus in ejus Ecclefiam fuit inįquior. CANONES CONCILII EPHESINI C PROOE MIU M. , Um effemus Ephefi fecundùm pias Imperatorum litteras congregati, defecerunt quidam à nobis numero paulò plùs triginta defectionis fuæ antefignanum Joannem Antiochenum Epifcopum habentes Horum nomina hæc funt. Primus ipfe Joannes Antiochiæ Syriæ Epifcopus, Joannes Damasci Epifcopus, Alexander Apamea, Alexander Hierapolis, Himerius Nicomediæ, Fritilas Heracleæ, Helladius Tarfi, Maximus Anazarbi, Dorotheus Marcianopolis, Petrus Trajanopolis, Paulus Emisæ, Poly chronius chronius Heracleopolis, Eutherius Tyanenfium, Meletius Neocæfarienfis, Theodoretus Cyri, Apringius Chalcidis, magnæ, Zolys Esbuntis, Salluftius Coryci Cilicia carius Laodicea , Hefychius Caftabale Cilicia, Valentinus Mutloblace, Eustachius Parnafsi, Philippus Theodofiopolis, Daniel, & Dexianus, & Julianus, & Cyrillus, & Olympius, & Diogenes & Palladius, Theophanes Philadelphia Tarianus Augufte, Aurelius Irenopolitanus, Mufæus Aradi, Helladius Ptolemaidis. Hi nullam omninò Ecclefiafticæ communionis facultatem habentes, ut ex auctoritate facerdotali cuiquam nocere vel prodeffe poffint, propterea quod etiam, quidam ex ipfis funt depofiti, cum primis Neftorii, & Celeftii fequi fententias manifeftè ex eo funt deprehenfi, quòd Neftorium nobifcum condemnare noluerunt: quos fancta Synodus communi decreto ab omni Ecclefiaftica communione alienos effe ftatuit, & omnem facerdotii efficaciam illis ademit, per quam aliquibus vel nocere, vel prodeffe poterant SCHOLION. Oannes Patriarcha Antiochenus, non caufæ, Jo ? cis ad hæc diffidia componenda Legatis noluit parere, fed nemine falutato ad propria rediit cum fuis Epifcopis, facturus pejora per omnem fuum Patriarchatum. Quæ prævidens, & hofce jam non Epifcopos, fed in ferociffimam rabiem actos orthodoxi gregis lupos exarmare & dentibus truncare volens fancta Synodus, chriftiana communione privavit, addiditque Canones fequentes. Ad hoc Prooemium alludunt Monachi Orientales in libellis fuis exhibitis Agapeto Pape & Juftiniano Principi, lectifque in Synodo Conftantinopolitana fub Menna Patriar fed perfonæ Neftorianæ fautor, feriùs venit ad Synodum, comitatus non tantùm fuæ Dicecefeos Epifcopis, fed & quibufdam latinis Pelagianis, per Celeftinum Pontificem è fede fua & toto Occidente ejectis, & ab his feductus rgit varia tanto Epifcopo indigna. Neftorianæ caufæ & perfonæ damnatione canonicè à Synodo factam fprevit, Sancti Cyrilli capitula de Apollinarij hærefi damnavit, confirmari permi-cha, quibus Anthymum, Severum, Petrum, fit errorem Pelagianum, Sanctum Cyrillum & Memnonem Ephefiorum Epifcopum abjecit ad laicos, juffitque carcerari à Joanne Sacrarum largitionum Comite, novis Celeftini Pontifi Zoaram, Acephalorum Principes, & orthodoxorum crudeles perfecutores, rogant nudari dignitate & efficacia Epifcopali. A Q CANON PRIMUS. Uoniam autem oportebat & abfentes à fancta Synodo, morantefque in urbibus & provinciis ob aliquod impedimentum five ecclefiafticum five corporeum, non ignorare quæ de ipfis funt conftituta; fignificamus Sanctitati veftræ ac Dilectioni, ut fi quifpiam Metropolita Provinciæ, derelicta fancta & œcumenica Synodo, aut acceffit ad illorum defectionis confeffum, aut accedet in posterum, five cum Celestio sensit aut sentiet, ipfe nihil ampliùs poterit agere adversùs Provinciæ Epifcopos, ut qui jam indè à Synodo totius Ecclefiafticæ communionis expers fit factus & prorfus inutilis, fed & ipfis Epifcopis illius Provinciæ, circumque vicinis Metropolitis recta fentientibus, fubjacebit, ut omninò dejectus fit à fede Epifcopatus. CANON |